Nieuwjaarsconstatering
Hoi allemaal,
Weten jullie wat ik nou zo leuk vind? Toen ik klein was vierden we oud en nieuw thuis, soms met vrienden soms met ons gezin. Ik vond het altijd geweldig!
Toen ik ouder werk en op mezelf ging wonen, vierde ik het op feestjes, met vrienden, met uitgaan, dat soort dingen. Toen kreeg ik een kind en kon dat niet meer. Ik vier het sindsdien bij familie en blijf dan logeren, maar de laatste jaren thuis met altijd dezelfde vriend. Ik vond dat best saai en suf, maar ja, je wil toch slapen en je kind moet ook slapen. Nu heb ik ineens nog een kind en voelt het alweer heel anders. En ik heb dit jaar voor het eerst met mijn grote zoon van 6,5 vuurwerk afgestoken.
Ik zie dus dat we nu weer nieuwe gezinstradities opbouwen en dat dat net zo mooit prachtig en waardevol is, en ik vind dat allemaal heel erg mooi, hoe die tradities veranderen, hoe je ze zelf weer vormgeeft.
Liora
Liora
Wat heb je dat mooi verwoord. Pas nu ik dit lees, realiseer ik me dat wij, als gezinnetje, ook onze eigen tradities aan het opbouwen zijn. En hoe speciaal dat eigenlijk is. En dat het allemaal zo vanzelfsprekend gebeurt, zonder dat je vantevoren denkt: nu ga ik dit voortaan als traditie voort zetten. Mooi...
Grappig he
Zo waren mijn kinderen (17,12,10) not amused,ik was vergeten Viennetta ijs te halen voor oudjaarsavond...want dat eten we elk jaar op oudjaarsavond,en dat dien ik op met brandende sterretjes erop.Dus tot in lengte der dagen moet er Viennetta zijn op oudjaar..
Bastet
Ik weet nog
dat ik me voor de kinderen waren licht zorgen maakte over dat 'gezinsgevoel'. Bij mijn ouders thuis hadden we zo onze uitspraken, lachten we om bepaalde dingen en hadden we onze eigenaardigheden. Ik was echt een beetje bang dat ik dat niet op dezelfde manier in ons eigen gezin zou krijgen, maar onze kat is het levende bewijs. Wij weten allevier waarom hij die naam heeft, een ander heeft uitleg nodig. Dochters en ik kunnen heel erg samen lachen, we plagen elkaar, enz.. Een gezin dus.
