Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Emmawee

Emmawee

15-01-2010 om 10:29

Wat zeg je?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Nasha 1st

Nasha 1st

15-01-2010 om 21:39

Namen

zucht....ja, ook bij mij begint het namen verwisselen....en het neemt toe....tot overmaat van ramp noem ik dochter ook regelmatig bij de namen van haar broers....

Haha emmawee

Dank je wel voor de handvaten om mijn man weer eens op een andere wijze op zijn splaakgeblek te wijzen.

En moet zeggen: hij heeft even meegelezen en hij kon er ook wel om lachen, wel dan als een soort van boer met kiespijn. Dat wel ja... Maar we gaan ze erin houden. Is weer eens iets anders dan: Wat zeg je???

Overigens stop ik meestal gewoon met luisteren als ik na twee keer vragen nog steeds mmummelbel meuelemelemebl te horen krijg. Als het echt belangrijk is komt het vanzelf nog wel eens terug.

Asa Torell

Asa Torell

15-01-2010 om 21:47

Hee wat grappig

Jullie beschrijven mij! Dat ineens een laatste zin van een heel gedachtenverhaal hardop zeggen en dan verwachten dat man meteen weet waarover het gaat. Dat alleen de wel verstane laatste helft van de zin nog eens herhalen als hij vraagt wat ik zeg. Of nog liever de volgende zin vast zeggen. Dat na een stukje ander onderwerp ineens weer terugspringen naar het vorige! Ik ben het helemaal tot in de details .
Man is daarentegen weer degene van de hier ook genoemde neiging om uit een andere kamer tegen me praten en dan maar te verwachten dat ik eraan kom hollen om te horen waar het over ging. En slecht verstaanbaar praten kunnen we allebei even goed, net als we allebei even chagrijnig reageren op zowel het steeds moeten herhalen wat we gezegd hebben, als op het steeds moeten vragen wat de ander nou zei...
Mijn specialiteit is dan nog om gewoon helemaal niet te luisteren naar een verhaal wat man vertelt, of pas bij de derde zin ergens wakker te worden. Ja, dan heeft hij erg veel zin om het nog eens te vertellen. Kortom, ook hier is slecht praten en luisteren een geliefd startpunt voor fijn gekibbel.

Asa Torell

Asa Torell

15-01-2010 om 21:49

Trouwens

door dit draadje bedenk ik me evengoed dat het de laatste tijd eigenlijk heel aardig gaat. Misschien hebben we het wederzijds opgegeven om te verwachten dat de ander nog kan veranderen op dit punt?

Marjoleine64

Marjoleine64

15-01-2010 om 22:29

Hèh?

is vaak de reactie van mijn zoons als ze iets niet verstaan hebben. Als ik het dan begin te herhalen blijken ze toch direct na 2 woorden antwoord te kunnen geven, en de vraag dus best gehoord te hebben. Maar het is zo makkelijk om eerst maar mama nog een keer te laten herhalen... Ik heb wel eens verzucht dat het lijkt of ik een kudde mekkerende geiten in huis heb.
Ook zoiets: ik geef meestal 5 minuten voor het eten aan dat het nog 5 minuten duurt, zodat ze rustig hun spelletjes kunnen afsluiten. Vaak moet ik dan nog apart vragen of ze me echt gehoord hebben, en dan volgt een geirriteerd 'ja ik heb je wel gehoord hoor'. Waarom kunnen ze nu niet gewoon op mijn eerste vraag antwoord geven?
En op de opmerking 'ik heb je niet verstaan' wordt op dezelfde supersnelle-mummelmanier hetzelfde nogmaals verteld, zodat ik het weer niet versta (of wel een beetje, maar alleen omdat ik ongeveer weet waar het over gaat). Hoogst irritant - vooral oudste is hier een kei in. Die heeft dan wel weer als excuus dat hij een slotjesbeugel heeft en dat praat lastiger (maar die heb ik zelf ook). Maar iets langzamer en duidelijker praten? Dat lukt hem echt niet.
Marjoleine

angel3

angel3

15-01-2010 om 22:33

Beelddenken?

tja zou misschien wel kern van waarheid in kunnen zitten. Ik weet zelf nooit zeker of ik iets hardop verteld heb of dat ik het deels dacht (is vaak zo dus halve zinnen)...
Ik ben zeer associatief (handig met een creatief beroep) maar ga daarom ook van de hak op de tak en leg de meest vreemde verbanden waardoor gesprekken soms heel vaag worden (volgens mijn man dan....ik snap zijn probleem dan echt niet
Als iemand mij iets vertelt over een restaurant dan zie ik een vork en vervolgens dan dus? een boom en haak aan bij de takken die losgewaaid zijn ofzo..... de ander heeft dan hele grote ???? boven zijn hoofd ha ha....

Ha ha!

En ik maar denken dat het kwam doordat Vondaman een Gelderlander is en ik een Groningse... maar nee, dus, ....
Geen herhaling van 1 woord in dit geval, maar herhaling van het tweede deel van de zin, vaak dus het gedeelte dat ik wel verstaan heb.....

Ik heb nog een ander probleem: qua communicatie proberen door te dringen in de fantasiewereld van een bijna-vierjarige wier lieflijke tatertje ook geen moment stilstaat...
Dat wordt nog wat nu ze bijna mag gaan wennen op school.

Vonda

Primavera

Primavera

16-01-2010 om 10:46

Haha emma43, hier ook zo'n gezin

Herkenning in jouw berichtje, Emma. We hebben hier ook zo'n gezin met de oudste zoon een taalstoornis en de jongste zoon niet nader omschreven taalproblemen, waar door iedereen met woorden gehusseld wordt.
Jongste verkondigd enthousiast we eten vanavond taart, als hij pizza wil zeggen. Sinaasappelsap is oranje-water en met kiprollen bedoelt hij hartkloppingen. De kassière die hij enthousiast als moeder van Filippo aansprak in de supermarkt, waar hij al minstens 5 jaar mee in de klas zit en ook op zwemles zit, bleek geen zoon te hebben die Filippo heette. Ik had het wel door dat er iets niet klopte en maakte er snel Matteo van, maar het bleek toch Francesco te moeten zijn. Ze keek me wat vreemd aan en ja ga het dan maar eens uitleggen.

Ik weet trouwens acuut wie of wat mijn zoons bedoelen, want ik heb het zelfde probleem en redeneer kennelijk volgens hetzelfde patroon. Zo vraag ik bijvoorbeeld rustig aan mijn man om er aan te denken om de wasmachine aan te zetten omdat die vol zit, terwijl ik de vaatwasmachine bedoelde, met als gevolg dat man rustig het hele programma laat afwerken voor anderhalve handdoek, terwijl we vervolgens 's avonds bij het eten niet meer genoeg glazen hebben. Je moet natuurlijk niet denken dat hij even zal controleren of die wasmachine werkelijk vol zat.

Het komt ook vaak voor dat ik iets zeg en mijn gezin mij vervolgens vraagt, bedoelde je soms d-a-t ? "Ja, dat zei ik toch" en vervolgens terug krijg dat ik kennelijk d-i-t heb gezegd. Ik merk het kennelijk niet eens altijd, want het concept wat ik wil zeggen (het beeld ervan) zit wel goed in mijn hoofd. Zo weet ik bijv. prima waar Eindhoven en Nijmegen liggen, maar toch haal ik de namen door elkaar. Dus toen ik eens voor de eerste keer een vriendin op ging zoeken in een plaatje wat dicht bij Eindhoven lag, volgde ik keurig haar instructies op. Eerst met de trein naar het station en dan moet je buslijn 23 hebben. Dus ik neem keurig de trein naar Nijmegen en stap vervolgens op bus 32, die met wat overstappen inderdaad ook bij dat plaatsje terecht kwam, maar het was wel een hele lange busreis ineens.
Ik weet niet of het echt beelddenken is, ik vind dat altijd zo'n vage nietszeggende beschrijving waar van alles en nog wat onder kan vallen. Simpelweg zitten een aantal woordbegrippen in hetzelfde geheugenvakje, dat kan zijn vanwege uiterlijke gelijkenis (wit), functie (lekker, van meel gemaakt en om te eten), maar ook op woordlengte en gelijkenissen (stad, langere naam eindigend op -en met een ij-klank erin). En op een één of andere manier als je één van de begrippen hardop uit wil drukken wordt er uit dat vakje willekeurig eentje gevist.
Groeten Primavera

Kari1

Kari1

16-01-2010 om 11:00

Waaauw!

Waar stuit ik nu toch weer op! En ook ik dacht dat ik de enige was. Maar, Temet (ar-ti-cu-le-ren jongen) en Guinevere (als ik boek zeg dan bedoel ik boek, maar dat kan aan de andere kant héél anders zijn) en vele anderen hier vormen een feest van herkenning.
Zou er biologisch een mismatch zijn tussen mannenstemmen en vrouwenoren?
Kari

emma43

emma43

16-01-2010 om 11:03

Primavera

Het komt dus meer voor,pfff,gelukkig.Hahaha.
Wat een verhaal met de wasmachine en vaatwasser,zou hier ook zomaar kunnen gebeuren.
Mijn man heeft het 'probleem'niet en als mijn dochter en ik aan het praten zijn,kan hij ons soms niet volgen.
Ha,moet ik ineens denken dat ik hier eerder verteld heb dat mijn man soms een woord uit mijn zin herhaald,misschien is dat dan wel omdat hij denkt dat ik het verkeerde woord uit een vakje heb gehaald,.
Ik heb nog een leuke,ik moest laatst naar de tandarst,dus ik bel voor een afspraak,krijg ik de assistente van de dierenarts aan de telefoon.Ach jaa,het zijn artsen en hebben een wiite short aan.

Groetjes.

Marleen

Marleen

16-01-2010 om 14:53

Gelukkig, ik ben niet doof

Ik krijg al jaren het verwijt van man dat ik doof ben, terwijl ik toch zeker weet dat hij gewoon voor geen meter articuleert. Mijn twijfels zijn weg, hij mompelt gewoon! En heeft vervolgens echt geen zin de hele zin nog een keer te herhalen, stel je voor, een hele zin! Pffjoe, ik ben helemaal opgelucht na jullie verhalen! Hij vertelt sowieso dingen vaak erg onduidelijk vind ik, hij denkt daar zelf alleen heel anders over. Ik zeg dan meestal maar dat ik toch best intelligent ben, en de meeste dingen prima snap, dus dat als ik zijn verhaal niet snap het gewoon onduidelijk vertelt is. Hij zegt bijv. ineens: Bij hem deed ie het wel. En dan moet ik gelijk weten wie die 'hem'is, en wat die 'ie' is. Ach ja, elke gek het zien gebrek, zeggen we dan maar hier in Groningen. Marleen

Tirza G.

Tirza G.

16-01-2010 om 16:34

Emma43

Ik herken wat je schrijft wel met namen. Ik stop namen blijkbaar in hele enge hokjes (vol vooroordelen). Als ik niet op een naam kan komen, trek ik die hokjes open. Jacqueline en Angelique bijvoorbeeld associeer ik naar lang, Frans, met q - interessantdoenerij. Sem en Finn (moderne jongensnamen) plaats ik in het vakje: jongens, kort, HBO. Als ik niet op een naam kan komen, kan ik vaak wel de componenten benoemen; het is drie lettergrepen en dan zo van klinker-iets-ette - voor bijvoorbeeld Bernadette.
Wél erg handig nu mijn schoonmoeder begint te dementeren. Die associeert (met achternamen) op dezelfde manier als ik. Die van de visser, je weet wel, van de haven. En dan begin ik op te noemen, want ik weet wel welk rijtje ze dan ongeveer bedoelt

Tirza

Massi Nissa

Massi Nissa

16-01-2010 om 18:38

Nou zeg

Wat een uitnemend draadje, ik word er acuut vrolijk van. Hier ook een man die mompelt. Hij heeft ook nog een buitengewoon diepe basstem. Gevolg: niemand verstaat hem. Ik niet, zijn eigen moeder niet en mijn moeder al helemaal niet (die is toe aan een gehoorapparaat, vindt iedereen behalve mams).
Dat woorden door elkaar halen doe ik ook vaak. Ik kom ook vaak niet op de meest doorsnee woorden. Dat ligt in de eh, kom, hoe heet het, jeweetwel ... koelkast. En namen van leerlingen verhaspel ik ook, of ik haal hardnekkig twee totaal verschillende kinderen door elkaar qua naam. Waar ze zitten in het lokaal en hoe hun handschrift eruitziet, weet ik feilloos, maar namen - brrr. Ik zeg altijd maar tegen mijn leerlingen dat ik ADD heb (zelfdiagnose, haha) en bovendien op leeftijd (boven de 35). Vinden ze wel leuk .
Mijn moeder had acht kinderen en riep regelmatig het hele rijtje af voor ze de juiste te pakken had. En nu noemt ze mijn dochter bij mijn voornaam. "Jullie lijken ook zo op elkaar." Tuurlijk mam.
Groetjes
Massi

Massi Nissa

Massi Nissa

16-01-2010 om 18:44

En over dat herhalen

Ik herhaal altijd wat ik verstaan heb. "Zei je nu net dat je uit de bocht vloog door de regen?" "Neehee, Anne heeft een dochtertje gekregen."
Als ik gewoon vraag of hij het nog een keer wil zeggen, mompelt hij het zo mogelijk nog zachter en binnensmondser dan de eerste keer. En kijkt er kwaad bij, want ik heb niet goed opgelet. Nu verzin ik dus ter plekke wat hij kan hebben gezegd, herhaal dat en krijg dan een iets duidelijker antwoord. Werkt goed.
Groetjes
Massi

Maar tirza...

Wat zeg je me nou! Gaat onze Sem later naar het HBO?
Dat is fijn. .

Tirza G.

Tirza G.

16-01-2010 om 22:28

Nee

Jullie hebben er op gezeten

Tirza

Tink

Tink

17-01-2010 om 00:03

Haha, leuk

Hier ook vaak van die misverstanden. Tinkman kan er wat van als het om honderd- en duizendtallen gaat. Is leuk tijdens de belastingaangifte, want dan heeft ie ons in no time 10x zo rijk gerekend
Stukken zin herhalen en dan altijd net de verkeerde, ook bekend. Hij zegt bijvoorbeeld: Kees heeft een nieuwe fiets gekocht. Ik vraag: Wát heeft ie gekocht? En hij roept: Keehees!
Nijmegen en Eindhoven heb ik ook lang door elkaar gehaald, grappig. Gelukkig nooit de verkeerde richting uit gereisd, dat scheelt weer . Richtingsgevoel heb ik voor geen meter trouwens.
En onze jongens haal ik met regelmaat door elkaar. Dan doet er eentje wat en ik roep: Jantje, eh, dinges, hoe heet je ook weer, hou es op! Pietje weet intussen allang dat hij bedoeld wordt, ze zijn wel wat gewend hier . Met de meiden heb ik het gek genoeg nooit. Tinkman weer wel, althans, die haalt de namen van mij en oudste dochter nog wel eens door elkaar.

Leony

Leony

17-01-2010 om 00:38

De pest aan redundantie

Heel veel mannen hebben een gruwelijke hekel aan iets herhalen of opnieuw doen. Overbodige actie.
Dat heeft vást te maken met jagen. Dat hert moet in één keer neer. Op dat ene moment. Perfect doelgericht. Herhaling is zinloos.
Bovendien: waarom zulke lange zinnen als een commando ook voldoet?
Leony

Ooh (nogal ot)

Op die fiets...

Hebben we toch maar weer mooi aan de verwachting voldaan. Bij dat namen geven komt tegenwoordig blijkbaar nogal wat kijken, voordat je het weet zit je in de verkeerde sociografische klasse .

Nasha 1st

Nasha 1st

17-01-2010 om 00:43

Oei tirza

ik voldoe dan niet aan je typering....hoe los je dat dan op?

Sancy

Sancy

17-01-2010 om 11:14

Ook herkenning hier

De ouders die de lange namenlijst van de kinderen af moeten lopen voordat ze de juiste geroepen hebben, het herhalen van het éne woord dat je juist wel verstaan hebt, het nóg zachter herhalen als je vriendelijk meldt dat je het niet hebt kunnen verstaan; het komt hier allemaal voor.
Maar ik wil nog even kwijt dat het niet (altijd of alleen) een vrouwending is om iets niet te verstaan. Neem mijn vader zaliger. Hij heeft mijn zwager nooit verstaan. Het was eigenlijk hoogst amusant: mijn zwager wandelde binnen voor een kop koffie, kletste wat, mijn vader knikte en hmhm'de, schonk de kopjes nog eens vol, en na een uurtje ging zwager naar zijn huis en keek mijn vader me aan met de opmerking: "Ik versta dr níks van!" En dat ruim 30 jaar lang

Tirza G.

Tirza G.

17-01-2010 om 20:13

No problem nasha 1st

De kans dat ik me de namen van jouw kinderen moet herinneren, is minimaal Het zijn hokjes in mijn hoofd, daar in de loop der jaren opgestapeld. Vol met vooroordelen en levenservaring. En die doosjes wandel ik in mijn hoofd langs als ik niet op een naam kan komen.

Tirza

Nasha 1st

Nasha 1st

17-01-2010 om 22:44

Lol....

toch vind ik het wel grappig....

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.