Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Toespraakje crematie

Ik snap natuurlijk wel dat ieder mens uniek is, maar zijn er een soort van standaard richtlijnen/opbouw voor een toespraakje voor een overleden collega? Do's en absolute don'ts?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Tihama

Tihama

16-03-2010 om 19:52

Ervaring

Ik heb helaas ervaring. Als het een collega is, dan is diegene per definitie veel te jong overleden.

De do is simpel: wees positief. De don't: geen kritiek, zelfs geen lichte.
Wat ik gedaan heb is zoeken naar een paar leuke, zelfs grappige anecdotes waar de overledene positief uitkomt.
Ik heb het geschreven voor zijn familie. Voor hen moest mijn verhaal een goed gevoel achterlaten.
Daarnaast heb ik van te voren een paar collega's gevraagd om de tekst ook te lezen met de vraag om vooral kritisch te zijn. Ik wilde er zeker van zijn dat ik niet ongemerkt iets had geschreven dat slecht opgepakt kon worden.

Hou er ook rekening mee dat je het zelf heel moeilijk kunt hebben. Ik heb veel tranen moeten wegslikken om nog verstaanbaar te praten. Ik weet niet of het in een kerk of een aula is. In een aula staan er vaak al glazen water klaar. Ik had die nodig, want de brok in mijn keel was moeilijk weg te krijgen.

Veel sterkte

Tihama

Ellen Wouters

Ellen Wouters

16-03-2010 om 20:23

Positief zijn inderdaad

Je hoeft 'm niet op te hemelen of onwaarheid te vertellen, maar laat de kritiekpunten achterwege. Vertel waarom hij gewaardeerd werd ('wist altijd anderen te motiveren en een positieve sfeer te scheppen'), wat karakteristiek of grappig was, vooral als het herkenbaar is voor familie en vrienden ('beroemd vanwege zijn 12 verschillende leesbrillen die we op de gekste plekken terugvonden') , en waarom jullie 'm zullen missen.

En als het van toepassing is kun je ook iets zeggen over hoe hij op het werk sprak over leuke dingen van gezin of privé: "Jacques keek altijd ontzettend vergenoegd als hij weer zou gaan zeilen met zijn dochter, daar verheugde hij zich dan de hele vrijdag al op".

Sterkte.

Aïda

Aïda

16-03-2010 om 22:38

En toch

Kan je ook wel iets van kritische noot brengen, maar dan wel zo, dat de familie de persoon daarin herken.
Bij mijn schoonvader werd verteld, dat het lang duurde voordat hij eindelijk eens de scootmobiel ging gebruiken die speciaal voor hem was aangeschaft.. En wanneer ze hem daarop aanspraken, dat hij dan hijgend, piepend en volledig buiten adem, op boze toon vertelde dat hij hem niet nodig had, en dat ze er maar zelf in moesten gaan zitten..

Ze ontzettend goed geformuleerd hoe mijn schoonvader was!
Dus ik vind een kritische toon kan best, maar dan wel op een manier dat iedereen hem daarin herken. en schets het dan in een situatie.

margje van dijk

margje van dijk

16-03-2010 om 23:07

En nog een don't

Ik was ooit ook bij een begrafenis van een veel te jong overleden iemand, met veel toespraken. Wat ik daarvan geleerd heb: heb het niet over jezelf, het gaat nu niet om jou. Er zaten daar een paar bij die heel erg vanuit zichzelf over de overledene spraken, en hoe vreselijk ze het vonden toen ze het hoorden, hoe ze zich voelden, hoe ze er mee bezig waren, enzovoorts. Monsterlijk irritant vond ik dat.

Kijk, natuurlijk hebben mensen zulke gevoelens als iemand zo jong overlijdt, en natuurlijk worstelen ze daarmee. Dat is normaal. Maar verwerk dat op een andere manier, de toespraak is bij uitstek het moment om het daar NIET over te hebben.

Overigens, Silone, zie ik jou er geen seconde voor aan om de aandacht naar jezelf te trekken, dus voor jou is deze boodschap helemaal niet bedoeld, maar ik kan me nog heel goed herinneren dat ik me dat toen heilig heb voorgenomen: dit is niet jouw moment.

Wat natuurlijk niet wil zeggen dat het niet persoonlijk mag zijn. Juist anecdotisch toespreken vind ik heel erg leuk. Maar zorg dan wel dat in de clou van de anecdote de overledene de hoofdrol speelt, en niet jij.

Overigens kun je heel bewust kiezen of je de toespraak als 'ik' houdt (dan hou je het heel dicht bij jezelf, kan heel mooi zijn, zolang je het inderdaad maar over de overledene blijft hebben), of als 'jij', dan spreek je de overledene als het ware toe (komt iets meer over als een eerbetoon, en toch ook persoonlijk). Wat ik ook wel eens gehoord heb was een toespraak in de derde persoon ('Jan was een man die je bijbleef. Hij was ... blablabla'). Dat laatste is denk ik het moeilijkst om goed te krijgen qua toon, en heeft het meeste risico om afstandelijk over te komen. Die afstandelijkheid hoeft overigens helemaal niet verkeerd te zijn. Nou ja, als je me nog volgt.

Even off-topic, een quote die me bijbleef uit een toespraak, die me trof, was ongeveer dit: "Elk jaar vertelde je over de magnolia in je tuin, hoe mooi die in bloei stond." [tussenstukje, anecdotisch, blabla]. Slotzin: "De magnolia zal het voortaan zonder jou moeten doen".

Die vond ik erg mooi.

Margje

Hillary

Hillary

17-03-2010 om 09:17

Wat hij over zijn familie zei

Inderdaad het voorbeeld dat Ellen geeft over het zeilen met zijn dochter. Toen mijn zwager veel te jong overleed vertelden diverse collega's aan mijn man dat hij altijd zoveel over zijn jongere broertje (mijn man dus) vertelde en zo trots op hem was. Dat was heel fijn om te horen.

Silone

Silone

18-03-2010 om 08:09 Topicstarter

Dank

We hadden inmiddels ook al wat rondgekeken op internet. Qua inhoud komen we er wel uit, alleen de vorm moet ook goed zijn. Wat je vooral niet wilt is irritant overkomen. Ik ben zelf bijvoorbeeld behoorlijk allergisch voor kreten als 'strijden tegen zijn ziekte' of 'de strijd verloren hebben'.
De tips die jullie gaven komt goed overeen met wat we zelf inmiddels ook bedacht hebben. Fijn, die bevestiging. We broeden nog even over een mooi magnolia-eind. Verder gaat het trouwens om een collega van echtgenoot. Echtgenoot was wat overvallen met de vraag iets te zeggen tijdens de crematie. Sinds een jaar werkt echtgenoot niet meer op die lokatie. Rond die tijd is collega ook in de ziektewet gegaan, waardoor echtgenoot zijn laatste leidinggevende was. We zijn er daarom maar samen voor gaan zitten. Ik benijd echtgenoot niet trouwens. Op papier zetten is één ding, het tot een samenhangend geheel brengen tijdens de crematie is een tweede. Ik ben zelf altijd een emotioneel wrak als ik verdriet van anderen zie.
Tot onze verbijstering zagen we trouwens dat je tegen betaling een kant en klare afscheidsrede kunt bestellen die per mail wordt opgestuurd...

tonny

tonny

18-03-2010 om 13:40

Nou ja zeg... (beetje o.t.)

dat mensen tegen betaling sinterklaasgedichtjes laten maken, oke, da's al een beetje sneu, maar een complete afscheidsrede?

Sommige dingen in het leven moet je zelf doen, ook al is het heel moeilijk...

Veel sterkte met het vinden van een goed slot van de tekst, hopelijk verloopt alles zoals het is voorbereid.

avy

avy

18-03-2010 om 19:08

Nog een tip misschien

een vriendin van mij verloor haar nicht na een ernstig ziekbed. Ook werkgever/ collega van nicht sprak op de uitvaart. Wat mijn vriendin zo fijn en troostend vond was dat het verhaal van de collega zo een mooi beeld gaf van het 'gezonde' leven van de nicht. Als familie zaten ze allemaal zo diep in de zorg voor de nicht en het hele ziekteproces dat ze als het ware even kwijt waren hoe nicht ookal weer was toen ze nog gewoon juf was en de ziekte zog niet in beeld was.

ijsvogeltje

ijsvogeltje

18-03-2010 om 21:03

Tonny

"Sommige dingen in het leven moet je zelf doen, ook al is het heel moeilijk..."
Hm, ben het niet helemaal met je eens. Een vriend van mij is tekstschrijver, en hij wordt geregeld gevraagd om (tegen betaling) toespraken te schrijven voor begrafenissen en crematies. Ik begrijp dat wel, juist bij een uitvaart wil je het gewoon helemaal goed hebben. En het is niet iedereen gegeven om een mooie toespraak te schrijven, zeker niet in zo'n emotionele tijd. Het is dan toch prachtig als je tegen iemand aan kunt praten en hij/zij maakt er een mooi en persoonlijk verhaal van? Die vriend ervaart het dan ook als iets heel bijzonders, en merkt dat mensen hem erg dankbaar zijn.
Of bedoel je dat er websites zijn met van die kant-en-klaar-verhalen? Daar kan ik mij inderdaad ook niets bij voorstellen...

tonny

tonny

18-03-2010 om 23:44

Tekstschrijver

Ijsvogeltje, je hebt gelijk. Zoals je het beschrijft, kan het heel waardevol zijn.

Zelf schrijf ik graag, daardoor redeneerde ik wat te zeer vanuit mezelf. Het verhaal schrijven zou me waarschijnlijk beter af gaan dan het inderdaad uitspreken - ik denk dat ik juist daardoor graag iemand anders zou vragen... ik praat meestal te snel...

Komt tijd, komt raad.

Silone

Silone

19-03-2010 om 11:41 Topicstarter

Hmmm

Nou, ik kan de site zo niet terug vinden, maar tegen betaling van 18 euro werd een tekst per mail gestuurd. Lijkt me haast niet dat een professionele tekstschrijver voor dat bedrag een persoonlijk stuk schrijft.
Overigens ben ik het in het geheel niet eens met ijsvogel. Als je geen teksten kunt schrijven, dan moet je het tijdens een uitvaart ook niet doen. Ik zou het héél raar vinden als ik als nabestaande iemand die niet vaardig is met taal een heel goed in elkaar getimmerde toespraak zou horen oplezen. Houd je dan bij je sterke punten denk ik dan. Geef troost, een luisterend oor, of ga de tuin opknappen voor de weduwe, of doe klusjes voor de alleen overgegeblevene. Houd je bijdrage iig dicht bij jezelf. Ik zou er juist een naar gevoel aan overhouden als er zo overduidelijk iemand anders aan de toespraak had geknutseld. Dan liever twee zinnen die recht uit het hart komen, of geen toespraak.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.