Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Maria

Maria

15-10-2010 om 20:02

Hoe pak ik de overlast van mijn dementerende moeder voor haar buren aan.

Nog niet zo lang geleden is de diagnose dementie bij mijn moeder gesteld. Ze is al jaren vergeetachtig en nu ook soms verwarder. Ze is 91 en nog pittig en goed ter been. Hulpverleners (ouderenzorg en casemanager dementie) vinden dat ze nog best thuis kan wonen. Dat vindt ze zelf ook en ik (twijfelachtig) ook. Ze kan ook nog bijna alles zelf, ik wil haar vaak helpen met boodschappen e.d. maar dat wil ze niet. Ik ben haar enige dochter, verder alleen een verre nicht als familie. Ik 'zit' er wel op in overleg met hulpverleners, artsen en buren e.d., bel haar of ze een afspraak niet vergeet maar ik kan niet elke dag bij haar op bezoek. Ik heb zelf twee chronische ziektes waardoor mijn energie beperkt is en ik heb ook nog een zorgenkind dat ik alleen opvoed en waar ik vaak voor naar de VU moet e.d.
Ze geeft toe dat ze vergeetachtig is maar bij sommige zaken is ze s... eigenwijs. Dat is ze altijd al geweest, dat is niet iets van de laatste paar jaar.
Ik heb een goed contact met haar buurvrouw die soms nogal overlast van haar heeft. Een keer liet ze het gas branden: was helemaal onzin, buurvrouw is gek en overgevoelig. Goed ik heb een gasdetector aan laten leggen en dat was dat. Maar nu staat de buurvrouw op het antwoordapparaat dat ze helemaal gek wordt van de geluidsoverlast door de tv van mijn moeder. Ze belt haar dan op of het zachter mag en dan doet mijn echt onprettig tegen haar (en ik geloof de buurvrouw in deze). Dat de tv helemaal niet hard staat, dat mensen bij haar op bezoek komen en hem ook niet hard vinden staan (maar je weet niet of ze hem dan even hard zet). Maar de buurvrouw kan het journaal letterlijk verstaan, vrienden vragen haar: ' wat is dat voor #$%^&herrie?" Mijn moeder moeder bekt haar af en gooit dan de horen erop.
Tegen mij zegt dat de buurvrouw een overgevoelige neuroot is. Maar ze is hardhorend en doet het gehoorapparaat niet in. Ze beweert dat ze nog net zo goed hoort als tien jaar geleden maar ze snapt het gehoorapparaat niet en iets nieuws is haar niet meer te leren. Ik heb gedacht aan een ringleiding maar die zou ze niet gebruiken eenvoudigweg omdat ze het flauwekul vindt wat de buurvrouw en ik zeggen. Mind you, dit is een dame die als ze het niet wil, echt niet doet (wat ook wel weer een beetje grappig is natuurlijk) maar intussen voel ik me verantwoordelijk, moet uren de gefrustreerde buurvrouw aanhoren en weet ik niet hoe ik het moet oplossen.
Hebben jullie ideeen?

bedankt alvast, Maria

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Fianna

Fianna

15-10-2010 om 20:20

Heel hard

Maar ik zou die buurvrouw niet meer aanhoren als ik jou was. Jij hebt al genoeg aan je hoofd en het gedrag van je moeder is niet jouw verantwoording in dat opzicht. Natuurlijk help jij je moeder enz maar dat is niet wat ik bedoel. Als ik jou was zou ik de buurvrouw aanraden dit zelf op te lossen met je moeder en misschien moet ze daarvoor wel de wijkagent te bellen als de tv weer keihard aanstaat. Je moeder luister niet naar jou en de buurvrouw, maar misschien wel naar de wijkagent.
Sterkte er mee!

Tirza G.

Tirza G.

15-10-2010 om 23:38

Oef

Moeilijk. Mijn schoonmoeder zou jouw moeder kunnen zijn, ze is 90 en van hetzelfde kaliber en inderdaad ook Alzheimer. Gelukkig zit ze in een verzorgingshuis. En inderdaad: het ligt nooit aan haar, maar altijd aan een ander. Die zijn gek, of overspannen, of raar, of neurotisch. Wel een teken dat ze de grip begint te verliezen, ze krijgt dingen niet meer gecombineerd in haar hoofd, verliest het vermogen om logisch te redeneren en het is te beangstigend om "de schuld" bij jezelf te zoeken, dus leg je die bij een ander.
Ik zou dit zeker aankaarten bij de zorgmanager, de omgeving overlast gaan bezorgen is wel een "dingetje". Zou je misschien (het is wel heel gemeen gedacht) een tijdklok op de TV kunnen zetten? Dat-ie om 21 uur uitgaat ofzo?

Tirza

Xerxes

Xerxes

16-10-2010 om 15:24

Technische oplossing

Maak de TV-speaker los en geef haar een koptelefoon.

Yvon Meijer

Yvon Meijer

17-10-2010 om 01:00

Inderdaad: koptelefoon

..zoals xerxes dus al zegt. Heb ik vaak in verpleeghuizen gezien en het geeft rust voor iedereen- ook de tv-kijker

Hard, maar waar

Ik heb er jaren midden in gezeten met mijn schoonmoeder. Al was de overlast een andere, namelijk gewoon hulpeloosheid. Naakt naar de buren om hulp te vragen bij het aankleden. Midden in de nacht vragen of iemand haar kan helpen met telefoneren. Naar het ziekenhuis moeten wegens klachten, niet willen en dan ten einde raad maar tegen haar wil gebracht worden door een buur.
Ik zou als ik jou was dit overleggen met de hulpverlening. Het is best mogelijk dat buurvrouw ook niet meer helemaal lekker is, maar wat je moeder ondertussen allemaal uitspookt weet je pas echt als je haar huis gaat ontruimen. Bereid je voor. Het is een pijnlijk proces.
Leg het probleem voor aan de hulpverlening. Misschien is het handig als er een maatschappelijk werker tussen beide komt.
Mijn eigenwijze schoonmoeder hebben we uiteindelijk tot bewind en mentorschap weten te bewegen. En zo is ze dan toch in een verzorgingshuis beland.
In technische oplossingen geloof ik niet zomaar (ja, wij hebben dat ook geprobeerd). Zeker niet als ze haar gehoorapparaat ook al niet begrijpt. Nieuwe dingen leren, hoe eenvoudig ook, is niet eenvoudig als dementie eenmaal is ingetreden.
Het lijkt me tijd om duidelijke keuzes te maken. Of je moeder kan inderdaad zelfstandig wonen en dan ook moet de buurvrouw bij je moeder klagen. Niet bij jou.
Je kunt in praktische zin niet over je moeder moederen terwijl ze niet bij je woont. Als je moeder niet zonder moederen kan wonen, dan moet ze in een tehuis.
Groet,
Miriam Lavell

Bastet

Bastet

17-10-2010 om 13:18

Eens met miriam

Er zit niks anders op,denk ik...
Bastet

Maria

Maria

17-10-2010 om 15:47

Reactie

Ja ik ga het toch eerst proberen met een koptelefoon. Met als achter-de-handje de wijkagent.
Melden bij de hulpverlener. Wie bedoelen jullie daarmee? De case-manager dementie? Dat is een weinig doortastende, afwachtende dame vooralsnog. Er was een goede ouderenwerker, een hele goede maar die is om financiele potjes redenen weer van de zaak af is.
Tja, dat ze op een gegeven moment niet meer thuis kan, is duidelijk maar dat krijg ik nu nog niet gedaan op grond van de hardstaande tv vrees ik. Bovendien ziet iedere hulpverlener dat het iemand is die zo 15 kilometer per dag kan lopen, veel sociale contacten heeft (in de zin van huisvrouwenvereniging, vergaderingen en cursussen etc.)die het naar haar zin heeft in haar huis wat ze keurig op orde heeft, haar eigen boodschappen doet e.d.
Maar voor mij voelt het wat kort door de bocht om te zeggen: de buurvrouw klaagt bij jou, dus je moeder kan haar boontjes niet doppen dus ze moet nu begeleid wonen.
Maar goed, ik ben nieuw in het proces.
Iedereen bedankt voor de reactie

Maria

Maria

Soms kunnen mensen een beetje te sterk reageren in een draadje. Dat kan komen doordat ze te weinig weten van de achtergrond, of door een woordkeus in de opening die anders overkomt dan gedacht..

maar soms kan het ook zo zijn dat je ergens midden in zit waarbij het oordeel van mensen van buiten heel afwijkend kan zijn omdat zij niet zijn 'meegegleden', ze hebben de situatie niet zien groeien en ontstaan. En ze kennen wel de volgende stap, die vroeg of laat zal volgen.

Ik schrijf deze bespiegeling vanuit mijn eigen situatie. Niet om je te beleren maar vooral om te benoemen hoe lastig deze zaken écht op waarde te schatten zijn. Mijn moeder is nu bezig met een aftakelingsproces en wij merken al dat het zoveel uitmaakt of je een keer per maand of een keer per week of iedere dag komt: iedereen ziet weer iets anders.

Dat bedoel ik niet te zeggen

Maria:"Maar voor mij voelt het wat kort door de bocht om te zeggen: de buurvrouw klaagt bij jou, dus je moeder kan haar boontjes niet doppen dus ze moet nu begeleid wonen. "
Dat zeg ik niet. Ik zeg wel dat je bij jezelf goed te rade moet gaan of het wel waar is dat je moeder alleen kan wonen. Als ze inderdaad zo zelfstandig is, waarom belt de buurvrouw jou dan? En waarom voel je je verantwoordelijk voor het gedrag van je moeder?
Overigens moet je je wel bedenken dat de stem van de wijkagent in de procedures een nogal zware is en het geduld van die agent niet zo groot.
Nu nog kun je met je moeder een traject uitzetten waarbinnen zij en jij kunnen kiezen waarheen en wanneer dan. Zodra oom agent (of de hulpverleners) uit ongeduld of centenkwesties de welzijnswerkers op haar afstuurt, komt het van crisisopname. Dan heeft moeder niet zoveel meer te kiezen.
Dat moment is dichterbij dan zij denkt.
Woont ze in een huurhuis trouwens?
Groet,
Miriam Lavell

Bastet

Bastet

17-10-2010 om 18:42

Maria

Ik denk dat je wel even moet checken of de klagende buurvrouw niet het topje van de ijsberg is.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.