Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Wat ik mij afvraag over getrouwd zijn


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Markering

Arme Kaaskopje, je hebt het wel hard te verduren in dit draadje.

Ik snap best wel dat trouwen en een trouwfeest niet hetzelfde zijn als een 'besluit om te gaan samenwonen', al is het alleen al omdat daar vaak niet zo'n duidelijke markering bij hoort. Ik zou bijvoorbeeld zelf echt niet meer precies weten wanneer wij zijn gaan samenwonen.

Maar zoals velen hier al zeiden, ik zie de meerwaarde van trouwen echt niet in, van de gedachte aan trouwen word ik zelfs een beetje recalcitrant. Niet dat ik het niet heb overwogen, want het is inderdaad een snelle manier om alles te regelen. Gewoon even op maandagochtend zoals Kiki wilde, maar ik vrees dat het scenario dat ze beschreef hier ook gaat gelden tenzij we het absoluut stil houden. En om nou onze ouders in het ongewissen te laten over onze huwelijkse staat gaat me net te ver.

Je kunt er nog hele lappen tekst aan wijden, maar ik snap jou dus niet en jij 'ons' niet en volgens mij gaat dat ook niet veranderen.

Chris

jeltje

jeltje

23-12-2010 om 15:26

Handig? nodig? nee, leuk!

Toen wij trouwden, na 10 jaar samen te zijn geweest, waarvan 4 samenwonend, deden wij dat vooral omdat we dat zo ontzettend leuk vonden. Die sfeer wilden we dus vooral ook tot uitdrukking brengen: warm, vrolijkm gastvrij, zoals wij ook proberen te leven. Beetje á la Margje en petr@. Hééél veel mensen, op een vrij goedkope lokatie, met lange tafels met veel, goed, maar simpel voer. Tafels aan de kant en een heerlijk dansfeest zoals je veel te weinig hebt als je wat ouder wordt. Wat heb ik gelachen die dag! Wat was het warm en vrolijk! En wat een feest om op die manier, met iedereen die dat maar wil, de liefde te vieren. Ik wordt er nog altijd blij van, als ik eraan terugdenk. Hoewel ik altijd in mijn ring moet kijken om te weten wat de datum nou ook al weer was, die vergeet ik steeds
Het was allemaal niet erg traditioneel, maar wel heel erg 'ons'. En ik ben bijvoorbeeld wel mijn jurk (niet wit en lang, maar kort en groen) met mijn moeder gaan kopen. Ik ben de enige dochter en zij vond dat heel bijzonder. Ik ook.
Kortom, ik zie/zag het allemaal niet zo zwaar in termen van 'belangrijk' of 'handig' of 'nodig' (om die laatste twee redenen zou ik zelf het niet hebben gedaan). Maar wel als een ontzettend goede reden om een feest te vieren. En ik hou van rituelen en ceremoniën in het leven, om belangrijke dingen te vieren. Ik vind bruiloften van anderen ook bijna altijd ontroerend en leuk. Tenzij je bijna niemand kent, natuurlijk. Voor mij markeerde dat moment trouwens ook wel een definitieve keuze, na wat moeilijke jaren. Die keuze wordt en werd weliswaar dagelijks opnieuw gemaakt, maar een ceremonie kan dat wel markeren.

Wat voor mij onverwacht was, juist omdat ik het heel erg benaderde als 'leuke viering', was dat de huwelijksvoltrekking zelf uiteindelijk wél veel impact op me had. Ik vond het indrukwekkend om zo'n persoonlijke belofte uit te spreken omringd door iedereen die je lief is. Mijn broers als getuigen. Dat maakte het plotseling tot een nog 'duurdere' belofte dan het al was. Zoiets van 'potverdorie, al deze mensen om me heen geloven er in, stellen vertrouwen in ons, dat moeten we waarmaken!'.

En verder gewoon mijn achternaam gehouden. Zo heet ik al 39 jaar, zo blijf ik heten, dat is namelijk wie ik ben.

J

Manda Rijn

Manda Rijn

23-12-2010 om 15:28 Topicstarter

Nou dat is dus precies het dilemma

A. als je alles al geregeld hebt dan heeft trouwen geen voordeel, eerder dubbel op.
B. trouwen als je al heel lang samen bent en ook in ons geval nog eens kinderen hebt, dan weet iedereen al dat je voor elkaar gekozen hebt en ook kies je dan al voor die ander.

Zoals een verre nicht zei laatst "samen een kind krijgen is de meeste bindende en intieme factor tussen 2 mensen".

Ik ben dus niet tegen trouwen, ik zou best willen trouwen, dat is toch duidelijk ! Maar niet om alle redenen die genoemd zijn. Echter dan om het feestje, voor de gezellige dag, voor elkaar, voor de kinderen omdat mijn oudste het zo leuk zou lijken zo'n bruiloft, voor de mensen die we graag zien, voor de ring.

En dus verbaas ik mij om de mensen die trouwen duideijk als iets groters en beters zien dan langdurig samen wonen.

Chippie

Chippie

23-12-2010 om 16:38

Manda

Kun je iets met de reacties? Mijn vriendin (partner wil pertinent niet trouwen ivm gescheiden ouders) heeft een 10-jaar-bij-elkaar-feest gegeven. Echt supergezellig, leuke locatie, uitgebreide BBQ, een mooi symbolisch moment, ringen, etc.

tonny

tonny

23-12-2010 om 16:38

Voor mij...

... was het kerkelijk huwelijk datgene waaraan ik het meest hechtte. Temidden van de gemeenschap de zegen van God vragen over een relatie die wij allebei als zeer kostbaar ervaarden.

In Nederland kan een kerkelijk huwelijk niet zonder burgerlijk huwelijk, dus we zijn eerst voor de wet getrouwd.

Vier jaar terug trouwde mijn zoon. Hij was nog knap jong en kreeg veel verbaasde opmerkingen en veel commentaar. Hoezo trouwen? Voor hem gold hetzelfde als voor mij, destijds, zo bleek. Het werd een fantastische dag, low budget, maar enorm gezellig.

Natuurlijk is het de onderlinge band, de toewijding, de saamhorigheid, de trouw waarop het aankomt in de praktijk. Of je samenwoont, of je trouwt, of je daarbij al dan niet een religieuze plechtigheid van belang acht, dat maakt allemaal niet uit. Het gáát om de praktijk.

En ondertussen kan de gedeelde vreugde over de herinnering aan zo'n mooie dag een leuk versierinkje van het dagelijks leven zijn.
Waarbij ik vaststel dat je dat feestje níet viert omdat het je door wie dan ook opgelegd wordt. Je viert het omdat je samen vindt dat het 't vieren van harte waard is!

(oh ja, ik snap best dat de moeder van Kiki (toch?) een beetje baalde van de trouwerij-tussendoor van haar enige dochter.
Als je zoon/ dochter iemand vindt met wie hij/zij gelukkig is en daar een feest van maakt, kan dat je als ouders veel voldoening geven. Je vindt het als ouder met wél aardigheid in het trouwfeestje jammer als die gelegenheid 'tussen neus en lippen door' passeert. Want dat is toch wat alle ouders willen: dat hun kinderen gelukkig zijn! )

Kaaskopje

Kaaskopje

23-12-2010 om 21:25

Jeltje

Het was allemaal niet erg traditioneel, maar wel heel erg 'ons'.
Dat was bij ons ook wel zo denk ik. Bij ons is de trouwerij door omstandigheden opgesplitst in 2 dagen. Eerst de gemeente en een half jaar later pas de kerk. Bij de eerste ronde zijn we naar ons stamcafé gegaan voor een drankje met iedereen die er bij geweest was. Bij de tweede ronde hebben we een gezellige avond in een buurthuis gehad. Heel simpel. De kerk was niet speciaal voor ons afgehuurd, we zaten gewoon bij de dienst die daar iedere zaterdag om die tijd gehouden werd en omdat dat min of meer de kerk van de katholieke Vietnamese gemeenschap was van de stad zaten die er met een flink aantal bij. Wel komisch hoor, zo'n volle kerk Maar dat scheelde dus in de kosten. Een low budget huwelijk dus. Zelfs de auto die ons van a naar b bracht was gratis en dat is voor een oudje uit de jaren '20 ook niet gek.

Kaaskopje

Kaaskopje

23-12-2010 om 23:02

Manda

Misschien komt dat ook door mijn achtergrond. Ik kom oorspronkelijk uit een vrijgemaakt gereformeerde familie en binnen die familie waren mijn zussen en ik de losbollen. 'niet-Nederlandse' vriendjes, lang leve de lol, uitgaan, etc.. Wij 'hokten'. Zelfs de nicht die niets met de kerk had vond dat samenwonen maar niets. Al op jonge leeftijd stond voor mij vast dat ik ooit zou trouwen als ik de juiste man tegengekomen was. Vanwege de romantiek vooral, als puber weet je niet dat het huwelijk niet alleen maar uit romantiek bestaat. Trouwen is voor mij altijd een logisch gevolg geweest op verkering. Als je trouwt geef je aan je geliefde het sein af dat je er alle vertrouwen in hebt dat je samen oud zult worden en het is duidelijk ivm kinderen. Vind ik dan, hè. Ik kan me op zich best voorstellen dat er mensen zijn, heel veel mensen, die daar anders tegenover staan en ik heb daar ook echt geen probleem mee. Het zou raar zijn als ik een probleem zou hebben met de vorm waarin een ander zijn geluk wil gieten.

Kaaskopje

Kaaskopje

23-12-2010 om 23:04

Sus-anne

Ik geef nu eenmaal meer 'zwaarte' aan trouwen dan aan samenwonen. Voor ons dan. Een ander moet het zelf weten.

Of je doet het zo

Je vertelt op een avond om 10.30 aan je ouders dat je over 10 dagen naar Amerika vliegt om daar met je Amerikaanse vriendin X te gaan trouwen. Je ouders hebben X een keer of 5 gezien en vinden haar gelukkig een erg aardig meisje. De reden is, behalve de liefde, erg practisch, X mag langer dan 3 maanden naar de UK komen en ze mag werken. Je bent bijna afgestudeerd en hebt nu wel een stok achter de deur om de toegezegde baan te krijgen. Zo gezegd zo gedaan en na 3 maanden komt X met het juiste visum en gaan jullie in Londen wonen en werken.
Dit is het verhaal van onze toen 22 jarige zoon van dit voorjaar. Toen we als ouders van de eerste schrik bekomen waren vonden we het toch ook wel erg leuk, gewoon doen wat het beste is op dat moment zonder al te veel overwegingen over het wat/als/jamaar.......
Veel geluk zoon en X !

Maylise

Maylise

24-12-2010 om 14:21

Huwelijk

Voor mij heeft het kerkelijke huwelijk veel meer waarde dan voor het burgerlijk huwelijk. Ik ben zelf katholiek maar omdat mijn man dat niet is hebben we nooit een sacramenteel huwelijk af kunnen sluiten omdat dit immers alleen aan katholieken is voorbehouden. Mijn man heeft wel een priester geregeld en we hebben ons huwelijk dus in kunnen laten zegenen in de kerk maar het is geen echt sacramenteel huwelijk dus. Voor mij telt dat in zeker zin toch minder. Niet dat ik niet blij ben met mijn huwelijk maar dat is iets wat ik gemist heb. Dat is ook de reden dat ik niet zo wil oordelen over de relatie waarde van anderen. Ik denk namelijk de waarde die voor mij een echt sacramenteel huwelijk heeft terwijl voor een ander een burgerlijk huwelijk precies dezelfde waarde kan hebben.

Mijn dochter gaat volgend jaar trouwen en zowel zij als haar verloofde zijn katholiek en ze gaan dus ook in de kerk trouwen. Ik vind dat toch wel heel fijn en bijzonder als ik eerlijk ben.

Maylise

Kaaskopje

Kaaskopje

24-12-2010 om 22:54

Maylise

Ik vraag liever aan jou dan aan mijn schoonmoeder geloof ik, maar omdat ik er bepaald niet alles van weet vraag ik me af hoe dat zit met 'nooit een sacramenteel huwelijk'. Ik ben als niet-katholiek ook getrouwd met een katholiek en weet dus niet wat ik daardoor eventueel gemist heb.

Maylise

Maylise

25-12-2010 om 11:34

Kaaskopje

Omdat het huwelijk binnen de katholieke kerk een sacrament is kan dat sacrament alleen plaatsvinden tussen twee katholieke gedoopte personen. Als maar één van de partners katholiek is kan het huwelijk in principe alleen ingezegend worden. Dat kan dus wel in de katholieke kerk gebeuren. Als een van de partners een ander christelijk geloof heeft kan je ook voor een gemengd huwelijk kiezen waarbij er ook een dominee aanwezig. Om met een niet katholieke partner te trouwen heeft men in principe dispensatie van de bisschop nodig. Ik weet niet of dat ook zo is als je zo in jullie geval de andere partner van een andere christelijke kerk is.

Overigens kan het best zo zijn dat tijdens jullie huwelijk er wel gewoon een echte huwelijksmis en eucharistie viering was. Er zijn namelijk ook veel priesters die ook niet katholiek gedoopten uitnodigen om aan de eucharistie deel te nemen. Bovendien zijn jullie waarschijnlijk in de jaren 80 getrouwd? Dat was sowieso een kerkelijk wat lossere tijd dus grote kans dat jullie wel een "echte" huwelijksmis hebben gehad. Alleen dat is dus officieel niet volgens de regels. Immers hoe kan je een echte eucharistie viering hebben tijdens het huwelijk als een van beide partners niet mee mag doen. In de praktijk kan het soms anders gaan als je een liberale priester treft.

Ik denk wel dat jullie huwelijk binnen de kerk iets anders is geregistreerd maar hoe precies weet ik niet. Het maakt het huwelijk overigens niet minder geldig in het oog van de kerk.

In het kort heb je dus waarschijnlijk helemaal niets gemist Wij hebben echt alleen een inzegening gehad. Mijn man had het ook niet gewild anders. Het was dat hij deze priester goed kende en wist hoe belangrijk het voor mij was.

Maylise

Kaaskopje

Kaaskopje

26-12-2010 om 02:04

Man heeft het gevraagd

Opeens hoorde ik mijn man het erover hebben met mijn schoonmoeder. Mijn schoonouders wisten ook niet goed hoe het zat met ons geloof ik. We hebben een normaal katholiek huwelijk gehad, zo begreep ik. Er is geen sprake geweest van dispensatie van de bisschop en omdat ik zelf niet kerkelijk was was er ook geen dominee bij. Gewoon hoppekee trouwen en verder is er nergens een probleem van gemaakt blijkbaar Het zou best kunnen dat het een liberale pastoor was. Mijn man kende hem al jaren.
Mijn man heeft een bloemetje bij Maria gelegd. Voor mij heeft Maria niet de betekenis die zij voor hem heeft, maar ik vond het wel een lief ritueel.

theoloog

theoloog

27-12-2010 om 12:30

Maylise

Een huwelijk van een katholiek met een niet katholiek kan best een sacrament zijn: wanneer de een RK is en de ander gedoopt lid van bv de pkn, dan is het huwelijk wel sacramenteel als het volgens de regels gesloten is. Er moet dan wel toestemming gevraagd worden aan het bisdom. Dispensatie is nodig voor een huwelijk van iemand die RK is met een niet gedoopte en dan is er geen sprake van een sacrament. Dan is het wel een geldig huwelijk, maar geen sacrament.

Kaaskopje

Kaaskopje

27-12-2010 om 12:47

Snap er echt niks van

En dat komt ongetwijfeld omdat ik totaal niet thuis ben ik de katholieke regels.
Bij ons is echt totaal niet gesproken over al dan niet sacramenteel. Misschien heeft de pastor/pastoor wel gevraagd of ik gedoopt ben, en dat is zo, maar verder was mijn andere religie totaal geen onderwerp van gesprek. Ik zal ongetwijfeld hebben aangegeven dat ik niet aan een kerk verbonden was.

Maylise

Maylise

27-12-2010 om 14:03

Theoloog

Mijn man is geen christen dus vandaar dat ik ook niet precies weet hoe het is als je met een andere christen trouwt. In ons geval was er van een huwelijksmis geen sprake. Dat kon natuurlijk helemaal niet want mijn man heeft een heel ander geloof (moslims). Maar het punt blijft natuurlijk dat ook een andere christelijk gedoopte officieel niet deel kan nemen aan de eucharistie dus hoe doet men dat dan tijdens een huwelijksmis tussen een protestant en een katholiek? Gaat alleen de katholiek dan ter communie? Of is er helemaal geen communie zodat het punt vermeden wordt? Ik ben nog nooit bij een huwelijk in de kerk geweest tussen een protestant en een katholiek dus ik heb geen idee hoe ze dat dat praktisch op lossen.

Primavera

Primavera

27-12-2010 om 14:17

Vraag het anders aan de kerk waar je getrouwd bent, kaaskopje

Soms komt iemand voor verassingen te staan als hij/zij het eens echt uitzoekt. Mijn vader kwam er pas tig jaar later achter dat het kerkelijke huwelijk met alles erop en eraan wat hij met zijn tweede vrouw gevierd had en waarvoor hij zelfs gedoopt was en communie had gedaan uiteindelijk toch als niet meer dan een inzegening stond geregistreerd.
Ook een liberale pastoor, die niet moeilijk wilde doen en het paar graag een kerks huwelijksvoltrekking gunde, maar in de officiële stukken stond het achteraf toch wat anders geregistreerd.
Groeten Primavera

Theoloog

Theoloog

27-12-2010 om 19:18

Maylise (maar het is wel helemaal ot op de vraag van manda)

Bij een huwelijkssluiting hoeft in principe geen eucharistie gevierd te worden. Wil men dat wel dan kan dat doorgaans prima. Is een van de partners niet RK, maar wel gedoopt in bv de PKN, heeft heeft deze volgens mij nog steeds dispensatie om tijdens de huwelijksliurgie de communie te ontvangen, op voorwaarde dat hij/zij in de eigen kerk ook is toegelaten tot het Avondmaal. Dat geldt dan overigens alleen voor de huwende, niet voor de gasten die niet rk zijn. Die dispensatie voor de niet RK partij geldt alleen de huwelijksviering.
Dat gedoopt zijn van de niet RK partij is trouwens niet in alle gevallen voldoende voor de RKK. De doop moet dan wel erkend zijn door de RKK: in Nederland erkennen de grote kerken elkaars doop (RKK en alle kerken die in de PKN zijn opgegaan en ook nog wel een aantal andere kerken, maar dat weet ik niet uit m'n hoofd).
Overigens deed tot een jaar of tien hier bijna niemand moeilijk over 'intercommunie' (deelname aan eucharstie van niet RK leden en deelname aan het avondmaal van katholieken), alleen een aantal conservatieve pastores en conservatieve gelovigen. Officieel mocht het natuurlijk niet dat er die intercommunie plaatsvons, maar in de praktijk werden op talloze plekken oecumenische vieringen gevierd met eucharistie en soms met avondmaal. Dat is de laatste jaren allemaal om zeep geholpen. Helaas. Maar da's weer een andere discussie.

Kaaskopje

Kaaskopje

27-12-2010 om 20:05

Man ging ter communie

en ik niet. Dat weet ik nog wel.
Primavera, het is dat we het er hier over hebben, maar verder is het voor mij persoonlijk niet zo belangrijk. Mochten we ooit scheiden, wat dus echt niet de bedoeling is, dan trouw ik sowieso niet meer in de kerk. Maar ik kom er nu dus wel achter dat ik eigenlijk helemaal niets wist van de 'toeters en bellen' van een katholiek huwelijk (en misschien ook wel van een protestant huwelijk).

Maylise

Maylise

27-12-2010 om 23:42

Theoloog

Bedankt voor je uitleg. Dat klinkt inderdaad wel logisch van die erkenning. Als men elkaars doopsels erkend dan is het logisch dat je ook een volgende stap kan gaan. Niet alle doopsels van alle Christelijke kerken zijn dus erkend? Dus bijvoorbeeld de evangelische kerken niet?

In de jaren 80 deed men inderdaad veel makkelijker over ter communie gaan en zo. Toen was de mis in Nederland ook veel losser wat ik me herinner. De vaste vormen van de liturgie werden niet zo nagekomen. Dat is nu heel toch weer wat strakker geworden.

Theoloog

Theoloog

28-12-2010 om 13:43

Maylise

Helemaal goed zit ik niet meer in deze materie: was niet helemaal mijn vakgebied en het is lang geleden dat ik iets met huwelijksrecht deed. Ik zou een aantal dingen voor de zekerheid moeten nazoeken, maar dan moet ik al goed denken waar ik al mijn materiaal hierover heb. Nu dus maar even uit mijn hoofd: een erkende/geldige doop aan een aantal eisen moet voldoen. De geldige doop moet aan drie voorwaarden voldoen: de naam van de dopeling moet genoemd zijn, er moet water over de dopeling worden gesprenkeld en er moet zijn gedoopt in de Naam van de Vader, de Zoon en de heilige Geest. Van deze informatie weet ik trouwens heel zeker dat 'ie klopt. Daarnaast speelt ook het kerkgenootschap waarbinnen de doop is voltrokken of voltrokken wordt een rol. Ik weet het niet helemaal zeker meer maar volgens mij erkent de RKK de doopsels van kerkgenootschappen die aangesloten zijn bij de Raad van Kerken. De RKK is daar op wereldniveau echter zelf geen lid van, maar in Nederland wel.
Groet

Moek

Moek

03-01-2011 om 23:34

Toeters en bellen, heerlijk ouderwets

Wij hebben niet samengewoond voor het huwelijk. Ook trouwden we al binnen een jaar nadat we elkaar hadden leren kennen, dus iedereen verklaarde ons voor gek. In tegenstelling tot wat iedereen toen verwachtte, zijn we 15 jaar later nog steeds heel gelukkig. Dus je ziet, iedereen heeft zo zijn eigen verwachtingen op het punt van huwelijk en/of samenwonen. Dat krijg je toch nooit sllemaal op één lijn en dat hoeft ook niet.

Voor ons was het kerkelijk huwelijk het hoogtepunt, inclusief lange witte jurk (enige kans om zoiets ooit te dragen en geweldig voor mams), dus het burgerlijk huwelijk was gratis op dinsdagochtend. Gek genoeg heb ik dat toen onverwacht heel romantisch gevonden.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.