Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

ciepie

ciepie

15-02-2011 om 13:48

Ik vind de emancipatie (nog) zo slecht

Het heeft wellicht ook met mijn directe omgeving te maken, ik woon in een behoorlijk christelijk-conservatieve omgeving, maar ik vind de emancipatie echt schokkend nog niet af!
Hier loop ik vooral tegenaan sinds we kinderen hebben. Maar daarvoor waren me ook al zaken opgevallen. Een docent bij mij op school verzuchtte al dat hij het bijna zonde vond om aan meisjes les te geven, omdat ze toch niks met hun studie deden. Ik heb destijds een heel heftige discussie met hem gehad, bleek dat hij niet zozeer tegen vrouwen was, maar hij heeft heel wat talentvolle dames niet meer teruggezien in het circuit, waar je na zo'n studie dan normaal hoort terecht te komen. Een aantal ex-studentes werkte zelfs helemaal niet, had hij daar al die moeite voor gedaan...
Ik heb zelf heel erg het gevoel dat je als vrouw je overal dubbel moet bewijzen, en dat als je kinderen hebt iedereen een mening heeft over hoe je dan je dag indeelt. Dat de kinderen ook een vader hebben lijkt dan onbelangrijk.
Sinds een paar jaar werk ik thuis, als zzp-er, vooral omdat mijn ex-baas (man met vrouw thuis zoals het wat hem betreft hoort) eigenlijk niet zat te wachten op een moeder over de vloer, want die kunnen namelijk nooit overwerken als dat nodig is en lopen soms zo de deur uit als er weer een kind ziek is op de opvang. Deze woorden heeft hij ongeveer in deze strekking ten gehore gegeven op een moment dat hij dacht dat ik het niet hoorde.
Je begrijpt wellicht dat ik het daarna niet meer zo naar mijn zin had.
Maar nu ben ik wel erg blij met mijn bedrijf, want ik merk dat schoolgaande kinderen zo nodig nog lastiger zijn te combineren met een baas/baan. De meeste scholen hebben een tussen de middag, en overblijf dat "mag" echt niet iedere middag (zielig).
Ook BSO dat is niet voor meer dan 2x per week. En dan moeten de ouders nog vaak meehelpen op school (en dat zijn hier toch bijna 100% moeders).
Schoolvakanties en vrije dagen matchen voor geen meter. En de school last regelmatig een vrije studie middag in. Ook heeft de onderbouw hier af en toe een lang weekend, wat inhoudt dat de kinderen soms donderdag-maandag vrij hebben, maar meestal vrijdag-maandag. Ook hebben ze soms een continue-rooster en zijn ze een uur eerder uit. Zonder foutloze agenda is dit een ramp. Ik zie om me heen dat eigenlijk alleen moeders hier voor op draaien. En ja omdat ik thuis werk ben ik ook degene die het hier opknapt, dat had ik onderschat.
BSO dagen los in de vakantie zijn hier behoorlijk duur, dus heb ik na 1 jaar proberen weer afgeschaft, ze gaan nu alleen op hun vaste dag. En als de BSO weer duurder wordt denk ik toch dat ze er minder of helemaal niet meer heen gaan.
Ook om me heen zie ik veel vrouwen die echt de talent hebben en de inzet tonen, maar toch aan de kant worden gezet voor een man, vaak ook omdat mannen gewoon brutaler zijn. Een vriendin van mij hoefde na haar zwangerschapsverlof niet meer terug te komen, ze zal best haar recht hebben gehad, maar had geen zin in gedoe en was ook te druk met haar kindje, en dit verhaal hoor ik vaker.
Ook ken ik best veel vrouwen die meer zouden willen werken, maar hun man wil dat niet. Of mannen die dan 60 uur werken en alles wat met kinderen/ gezin heeft te maken aan hun vrouwen overlaten. Als dit andersom gebeurt dan krijg je enorm commentaar.
En dan nog de verdeling van de huishoudelijke taken, die in de meeste gevallen nog behoorlijk scheef is.
Als ik naar mijn eigen situatie kijk ben ik meestal best tevreden, man en ik verdelen alles redelijk 50-50. Wel krijg ik daar weer over te horen dat ik echt mazzel heb met mijn man, andersom krijgt mijn man te horen dat ze het jammer voor hem vinden dat hij van mij zoveel moet...

En hoe vaak ik deze uitspraken al heb gehoord:
- Je hebt zelf voor kinderen gekozen dus moet je ze ook zelf opvoeden!
- De school is geen opvang hoor.
- Wees blij dat je werk hebt.
- Vrouwen die gestudeerd hebben moeten wel (voltijds) werken anders moeten ze hun studie terugbetalen. Ik heb deze variant nog niet in "mannen..." gevonden
- Wat doet je man voor werk? (en niks over min werk vragen...)
- Je kiest toch niet voor kinderen om ze in de opvang te dumpen?
- Afwassen is geen mannenwerk (mijn collega's op kantoor toen de afwasser stuk was)
- Ach meid, zeur niet , in Iran (of welk land dan ook) mogen vrouwen helemaal niks (tja is wel waar, maar hier zijn we er ook nog lang niet).

Nouja ik heb hier even mijn hart gelucht. Ik kreeg gisteren een botte opmerking van mijn oerconservatieve oom over dat ik een thuis-bij-klussende huisvrouw ben en dat hij dat niet serieus kan nemen, en dat ik mijn tijd beter aan wassen en strijken kan besteden en aan mijn kinderen, grrr.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
dc

dc

15-02-2011 om 14:54

Ja, allemaal waar

In nederland lopen we echt achter hoor.

Tip, verhuis naar Frankrijk, en daar is de opvang en school goed geregeld, en krijg je geen commentaar als je als vrouw voltijd werkt, het is daar normaal.

Hier in engeland is het net zo erg als in nederland. De opvang is gewoon onbetaalbaar. Ik kan niet genoeg geld verdienen om 2 kinderen op opvang te doen.

Hanne.

Hanne.

15-02-2011 om 14:57

Omgeving

Ik denk dat je omgeving je misschien toch wel een beetje vertekend beeld geeft. En ik gok dat je zelf ook in een dergelijke omgeving bent opgevoed, dus dat je ook tegen je eigen (door de omgeving ingeprentte) denkbeelden moet vechten.

De emancipatie is er nog lang niet, dat ben ik absoluut met je eens, maar zo treurig als jij het stelt herken ik het absoluut niet. Deels om dat de door jou aangehaalde voorbeelden echt niet herken, deels omdat ik het me niet aantrek en met afvraag hoe mensen zo in de prehistorie kunnen blijven leven.

Als iemand vindt dat de overblijf echt niet kan, vind ik dat fijn voor ze, maar het zal me verder een zorg zijn. Opvang dumpen, hoezo? Ze worden op de BSO er erg liefdevol opgevangen, 3 dagen per week zelfs. En aangezien dat eigenlijk maar 7 uurtjes zijn heb ik nog 161 uur om ze zelf op te voeden.

Maar ik heb ook m'n stokpaartjes. Zo gingen we na de geboorte van onze 2e beiden 4 dagen per week werken. Als ik dat vertelde kreeg ik als reactie 'da's veel' als ik vervolgend vertelde dat mijn partner dat ook ging doen was de reactie 'lekker een dagje thuis'. Gelukkig zagen de meeste mensen wel in dat dit een beetje dubbel was.

En op het kinderdagverblijf willen ze maar niet snappen dat als er iets is dat ze eerst papa (flexibel werk en om de hoek) moeten bellen, en mij pas in 2e instantie. Na 4 jaar was het eindelijk gelukt, maar bij de jongste lijkt het nieuwe ronde nieuwe kansen. Ik blijf maar stug reageren met 'was partner niet bereikbaar dat je mij belt?'. Waarop ik standaard als antwoord krijg, nee, maar als we papa's bellen moeten ze altijd eerst met de mama's overleggen. Ja en, wat denk je wat ik nu ga doen?

Minka

Minka

15-02-2011 om 14:59

Tja ciepie

Hoi,
die docent op school trok een grotere broek aan dan hij hoort te hebben. Je mag het beste met je leerlingen voorhebben maar je kunt hun levensweg niet bepalen. Hij is toch een beetje de oorzaak van zijn eigen teleurstelling?
En jij bent zelf misschien ook wel debet aan je eigen frustratie. Niemand vraagt je om jezelf dubbel te bewijzen, en niemand vraagt je als zzp-er te werken omdat 1 baas bekrompen opvattingen heeft. Je maakt je eigen keuzes en als het tegen zit, dan wijs je op de omgeving, zo komt het op me over.
Ik heb maar 1 oplossing ervoor. Emancipeer lekker en laat de kritiek en het commentaar van je afglijden.
Groet, Minka

Roosje Katoen

Roosje Katoen

15-02-2011 om 15:27

Omgeving

Mijn ex komt niet uit de Randstad en ik moet zeggen dat ik met stomheid geslagen was over de emancipatie daar. Alsof we 30 jaar terug in de tijd leefden. Vrouwen werkten niet of ze waren schoonmaakster 2 ochtenden in de week, mannen werkten altijd fulltime en deden niks in huis. Als ik zei dat ik 4 dagen werkte viel iedereen spontaan stil, als ik zei welk werk ik deed al helemaal.

Dus ik denk idd dat je omgeving hier heel erg mee te maken heeft. Ik kom uit de randstad en dacht dat heel Nederland hetzelfde dacht als ik en mijn omgeving, maar dat is dus zeker niet het geval.

Puck

Puck

15-02-2011 om 15:42

Nou ja roosje

Nu doe je net alsof alles buiten de randstad een achtergebleven gebied is. Ik zou liever zeggen dat het gebied waar je ex vandaan kwam achterliep. Maar dat geldt echt niet voor alles buiten de randstad.
Ik denk dat het bij Ciepie wel heel erg bepaald wordt door de conservatieve omgeving. En eigenlijk de enige optie als je dat niet wilt is verhuizen. Veranderen zullen ze niet.

Roosje Katoen

Roosje Katoen

15-02-2011 om 15:54

Puck

Nee dat was niet mijn bedoeling, maar ik wilde de woonplaats van mijn ex niet op het forum zetten.

Het gaat mij er om dat er nog wel degelijk hele grote verschillen zijn in Nederland.

Bril

tsja, ik herken wel wat observaties maar ik denk toch dat ik eerder aan een nieuwe bril zou denken dan aan een nieuwe woonomgeving.

Grijs af en roze op, zoiets. Je klinkt nu wel erg negatief, maar dat was misschien ook wel je bedoeling, om het van je af te schrijven. Ik zie nog steeds heel veel mogelijkheden om een mooi leven op te bouwen in NL met mijn dierbaren. Wat er buiten de voordeur gebeurt hoeft je eigen kijk op je eigen leven niet te raken.

Holiday

Holiday

15-02-2011 om 15:56

Roosje katoen haha

Hoeoeoe Roosje Katoen! Wat een achtergebleven eeh.. gedachtengang van je!

Ik ga d'r eens lekker voor zitten, er zullen vast nog meer reacties komen uit den lande!

Groet uit Gelderland

Fiorucci

Fiorucci

15-02-2011 om 16:54

Ach ja roosje

En wat zouden alle hoogopgeleiden toch moeten zonder al die 'werksters'.....niet zo denigrerend hoor!

Puck

Puck

15-02-2011 om 19:23

Dames, niet zo tegen roosje te keer gaan

Roosje heeft al gezegd dat ze het niet zo bedoelde. Niet blijven doorgaan.
groetjes van een ge-emancipeerde uit de polderklei getrokken muts

dc

dc

15-02-2011 om 19:35

Rodebeuk

"Ik zie nog steeds heel veel mogelijkheden om een mooi leven op te bouwen in NL met mijn dierbaren. Wat er buiten de voordeur gebeurt hoeft je eigen kijk op je eigen leven niet te raken. "

Maar de voorzieningen sluiten naadloos aan op de verwachtingen. Er wordt van een nederlandse vrouw niet verwacht dat ze voltijd werkt, dus opvang voor kinderen is moeilijk, onhandig en duur. Wat de buren denken kan me niet schelen, maar als ik van een vriendin hoor dat haar 2 kinderen op een verschillende crèche zitten (geen plek voor beide op 1), en 1 ervan nog op een tweede omdat er op geen van de beide crèches plek is voor 5 dagen, dan vind ik dat toch echt om te huilen.

Dat soort zaken zal ik niet bestrijden...misstanden.
Ik ken ook iemand die terug wil naar de VS omdat ze vier kinderen heeft en helemaal gek wordt van het geregel, terwijl haar zus in de VS een heerlijk rustig leven heeft met kinderen en een fulltime baan.

Maar weet je, in de startposting lees ik toch echt veel dingen die je anders zou kunnen bekijken of die je gewoon terzijde zou kunnen leggen. Heel veel dingen die draadstartster noemt kun je gewoon naast je neerleggen. Heel veel kan wel.

We zijn gezond, goed verzekerd, hebben een fijn huis, we hebben elkaar. Daar teken ik voor. Ik heb net een sterfgeval in de familie gehad dus ik heb een heeeeel roze bril op voor alle dingen die me voeden en doen groeien en bloeien.

Kiki

Kiki

15-02-2011 om 20:27

Daar trek ik me echt niets van aan

ik heb momenteel zo'n moeder op de peuterspeelzaal. Ik wil er gewoon ZIJN voor mijn kinderen. Ik ben gewoon 100% moeder.
Ondertussen claimt ze de juf 's ochtends en bij het ophalen dermate zodat de peutertjes niet eens meer gedag kunnen zeggen tegen de juf. Ik ben geloof ik sowieso niet haar favoriet omdat ik niet mee help schoonmaken en omdat ik vier dagen werk. Want schokkend is dat.

Verder heb ik er niet zo'n last van. Ik heb al die opmerkingen die Ciepie heeft gehad zelf ook meerdere malen gehad en ik kom ook uit de Randstad.
Mijn bedrijfJES is ook niet serieus te nemen, maar een hobby en het feit dat ik een hele lading mensen in dienst heb doet daar niets aan af.

Ik doe gewoon mijn ding, man en ik werken gewoon allebei vier dagen, de opvang is prima geregeld, de hebben de taken en de nachten 50/50 verdeeld en slapen ieder een dag van het weekend uit. Er werken bij mijn man een hele boel vaders vier dagen en hun vrouwen ook, dat wordt het nieuwe model. Vier om Vier dagen

Roosje Katoen

Roosje Katoen

15-02-2011 om 20:46

Fiorucci

Sorry als ik denigrerend overkwam, dat was ook niet de bedoeling.

In mijn ogen is een klein baantje voor de vrouw, terwijl de man fulltime werkt, geen voorbeeld van emancipatie. In de omgeving van mijn ex wordt het helemaal niet gewaardeerd als een vrouw een goeie baan heeft, zij moet gewoon voor de kinderen zorgen.

Chippie

Chippie

15-02-2011 om 21:30

Wat is emancipatie?

Ik ben wel heel benieuwd wat de goede verhouding is. Is allen 4 / 4 goed? Of speelt bij de emancipatie zoiets als ´eigen keuze´ ook nog een rol? Ben ik geemancipeerd als mijn man en ik morgen allebei 4 dagen gaan werken ipv 3. Volgens mij juist niet! Emancipatie heeft mi te maken met eigen keuze ipv met opgeleegde normen en waarden.

Ik kom ook niet uit de randstad. Dat vrouwen werken is hier ook de norm. En ja, we hebben hier ook schoonmaaksters etc nodig. Ook in de Randstad neem ik aan. Maar missschien raar, hier hebben we ook ziekenhuizen met (vrouwelijke) artsen, rechters, beleidsadviseurs, grote multinationals, etc.

Hmm

de meeste van mijn vriendinnen en kennissen verdienen meer dan hun wederhelft en zijn beter opgeleidt.

De ergste opmerking die ik heb gehoord kwam van mijn ouders, gek genoeg is het juist mijn vader die van zijn dochter altijd eistte dat ze zelfredzaam waren en altijd flink en sterk waren. Ik kreeg een leidinggevende functie op mijn 30e, ik stuurde 2 heren aan die ouder waren dan ik, de eerste reactie van mijn ouders (ik hooptte toen zo op een compliment):.

"maar als jij dan gaat werken wie strijkt dan mandaman's overhemden ?"

Ik "hij zelf natuurlijk !!"

Zij "nee dat is jouw taak".

Overigens ciepie

mijn zus werkt ft op een hoge functie en is nu gezellig met een makelaar huizen aan het kijken, die red zich meer dan gemiddeld goed, ik ben enorm trots op alles wat mijn zus gepresteerd heeft nadat ze zo jong moeder werd en na een vreselijk huwelijk er alleen voor stond. En nu ze weer bij een man weg gaat is ze ijzersterk, red zich financieel uitstekend en gaat een fantastische toekomst tegemoet. De eerste die tegen mijn zus zegt dat ze de afwas moet gaat doen krijgt van mij een beuk.

Mijn zus en ik, ja ik heb geen idee of mijn vader nu trots op ons is, misschien wel, maar ik hoor dat nooit van hem. Ik vertel niet veel meer over mijn werk en de ontwikkelingen die gaande zijn, waarvan ik zelf vind dat ik het goed doe.

Dus ciepie, je moet je omringen met gelijkgestemden, andere succesvolle vrouwen en dat succes kan in van alles zitten. Die waardeoordelen daar heb je niets aan, los laten en voor jezelf en je gezin gaan.

Goh

jeetje raak ik toch even heel erg in een dip nu ik dit zo terug lees. Aan de ene kant voel ik mij regelmatig een mislukkeling naast al die partners in chique advocatenkantoren, marketingexcecutives (hoe schrijf je dat...), adviseurs van de minister, jongste vrouwelijke hoogleraar die even gaat eten bij Maxima en co etc. Aan de andere kant doe ik wel echt mijn best en is het ook nog best goed wat ik doe.

Goh wat snak ik naar een compliment van mijn omgeving, zou voor mij zo waardevol zijn als mijn ouders eens wat positiefs zouden zeggen. Oh en dan kan ik mezelf weer een klap verkopen omdat ik mezelf zo zielig vind.

Trouwens mannen

waarom zijn mannen veel minder onzeker over hun werk en prestaties ? Althans dat is mijn ervaring, ik heb toch telkens "nu gaan ze er achter komen dat ik het niet kan", "het wordt nooit wat met mij", "zie je nu wel nu vinden ze mij helemaal niet goed meer".

En dat hoor ik van mannen dus nooit, diw twijfelen niet aan zichzelf ogenschijnlijk, trekken het iig niet zo persoonlijk naar zichzelf toe. Vrouwen zijn te onzeker hoor ik van iedereen in de top, het gaat niet om de rol van de vrouw, emancipatie etc, het gaat om die onzekerheid, mijn onzekerheid. Ik werd daar laatst weer op gewezen, mijn onzekerheid belemmert mij direct en dat is zichtbaar, ik moet daar wat aan doen werd geadviseerd.

oh ik ga erg ot, sorry.

Merel

Merel

15-02-2011 om 22:59

Nog steeds

Ik woon in de randstad maar hier zie ik veel verschillen. Vrouwen laten het ook zelf gebeuren hoor, vind ik. Bijvoorbeeld, overbuurman heeft dure BMW, rijdt daar alleen in, naar zijn werk en terug. Vrouw heeft kleine Matiz en rijdt daar met de kinderen in en de boodschappen, zou ik niet pikken dus. Zij vindt dat helemaal niet erg, wil niet eens de grote auto hebben. (ik zie dit bij bijna alle koppels die ik ken)
Ik moet voor mijn werk vaak het e-mail adres hebben van mensen, ik heb het meeste vrouwen aan de telefoon, maar ik krijg 9 van de 10 keer een mannennaam als e-mail adres. Ze hebben er geen voor zichzelf laten aanmaken, of weten niet hoe dit moet, man heeft ook niet bedacht om een e-mail adres te verzinnen waar de naam van zijn vrouw ook in voorkomt (dit zie ik wel steeds minder vaak, maar zeker in het begin van het computertijdperk, zo'n 10 jaar geleden zeg maar, was dit heel vaak aan de orde) Oh en ik heb dat wel eens tegen mijn vriendin gezegd, zonder auto nota-bene, moest alles op de fiets doen met kinderen en man ging naar het werk met de auto (kon ook op de fiets of met ov) en ze had dus ook een mansnaam-email adres.
Ook mijn ouders kunnen er nog steeds iets van. Ik word altijd gebeld als ze vervoer moeten hebben naar het ziekenhuis, als broer ook een keer gevraagd wordt omdat ik een keertje niet kan, wordt hij halverwege naar huis gestuurd, ze gaan wel met de bus terug, want ja, hij zit met zijn werk.... (ik niet dan???) Ik heb daar wel wat van gezegd. Maar ik moest vroeger ook altijd helpen met afdrogen en mijn kamer afstoffen, hoefde mijn broer ook niet...ik snap nog steeds niet waarom ik toen mijn hakken niet in het zand heb gezet (ik weet wel dat ik er toen wat van gezegd had, maar de situatie bleef bestaan, ik had gewoon moeten staken met dat afdrogen
Op het werk werden we ook altijd de meisjes genoemd, en de enige persoon die een voorstel voor promotie kreeg was de jongen op onze afdeling. Maar ik kon het mijn chef eigenlijk niet kwalijk nemen, de dames gingen allemaal binnen een paar jaar kindjes krijgen en parttime werken en die jongen niet, hij bleef fulltime werken.
Dus tja,. ik zie het hier om me heen en ik zie dus voornamelijk vrouwen die dat allemaal prima vinden.

Oo is ook niet zo enorm ge-emancipeerd

Ik had het over ' mijn leidinggevende' in een draadje elders, en anderen concludeerden (onjuist) dat dat een man is.

Hoezo?

Vic

Vic

15-02-2011 om 23:22

Leidinggevende (v)

Bij ons op het werk zijn heel veel vrouwelijke leidinggevenden, terwijl ik niet eens in de zorg werk. Ik heb er nu een van het fanatieke 'wil hogerop' soort. Op zich een prima mens, ze helpt me heel erg in mijn zoektocht/ontwikkelingswens, maar ze is zoo fanatiek en serieus. Mijn ervaring is dat mannen het leiderschap wat natuurlijker uitstralen. Die zíjn gewoon de baas en spelen het niet.

Chippie

Chippie

15-02-2011 om 23:41

Steeds benieuwder wat emancipatie is~?

Het kan mij werkelijk geen barst schelen of ik ge/emancipeerd ben of niet. Ik ben zelf gelukkig, gezin is gelukkig. Klaar! Maar ik wordt toch wel heel benieuwd of ik dat kan afmeten aan mijn auto of aan mijn emailadres. Ik heb een grotere auto dan mijn man (pluspunten) met als simpele reden dat ik de taxichhauffeur van de kinderen ben (drie min).

Ik ambieer zelf geen leidinggevende functie want ik heb geen zin in gezeur en gedoe en ga veel liever de diepte in. Manlief is directeur. Maar heeft dat ook maar iets met emancipatie te maken? We doen allebei waar we ons het prettigst bij voelen en nemen gezamenlijk een esluit hoe we arbeid/zorg verdelen. Man verdient meer, ben ik dan minder geemancipeerd? Meet je dat dan af aan het verschil tussen man en vrouw of is het salarisverschil met andere vrouwen of het salarisverschil tussen mensen die hetzelfde werk doen de maatstaf? Of kan het me geen barst schelen en weet ik niet eens hoeveel er op mijn rekening wordt bijgeschreven?

De huishoudelijke taken hebben wij hier goed verdeeld tussen man/vrouw/hulp. Manlief kan zijn overhemden strijken maar onze hulp kan dat veel beter. Is hij nu ongeemancipeerd, ben ik geemancipeerd of is onze hulp niet geemancipeerd.

Kortom, wat een boel gewauwel om niks. Leef je eigen leven!

neteret mut

neteret mut

16-02-2011 om 00:34

Re chippie

Jouw laatste zin is voor mij emancipatie. Je leven leven zoals je zelf wil en niet zoals iemand anders dat wil. Niet zoals een fanatieke feministe dat wil, niet zoals ouderwetse boertjes dat willen, maar zoals jijzelf wil. ( helaas is niemand volledig objectief al denken we soms wel van onszelf en is iedereen wel degelijk in meer of mindere mate beinvloed door haar leven , dus hoezo volledig vrije keus....)

Fiorucci

Fiorucci

16-02-2011 om 07:22

Roosje

Je kunt niet op basis van schoonmaakwerk alleen stellen dat iemand niet geemancipeerd is. Want ik ben dat wel degelijk, ik leef samen met mijn man op basis van volledige gelijkwaardigheid. En soms loopt het dan zo dat je eigen werk om allerlei redenen geen optie meer is, maar moet er toch wat cashflow komen. Dan is een paar keer per week iemand verblijden met een kraakhelder huis een prima optie, en daarnaast gastouder zijn. Ik ben er niks minder gemancipeerd door,hoor, echt niet.

tjonge

tjonge

16-02-2011 om 07:37

Merel

"ik heb het meeste vrouwen aan de telefoon, maar ik krijg 9 van de 10 keer een mannennaam als e-mail adres. Ze hebben er geen voor zichzelf laten aanmaken, of weten niet hoe dit moet, man heeft ook niet bedacht om een e-mail adres te verzinnen waar de naam van zijn vrouw ook in voorkomt"

Ik ben benieuwd, vraag jij daar dan naar als je die vrouwen aan de telefoon hebt? 'Waarom staat het adres op naam van uw man??? Kunt u er geen zelf aanmaken of zo??' Of is het gewoon speculatie?

Misschien verspreid jij wel (voor hen) ongewenste mail en geven ze daarom hun mans adres op? Kan ook

Was het wel hun eigen telefoonnummer of deelden ze die ook met hun man?

Weet je ciepie

Je hebt het aardig op een rijtje, dus het voorwerk is gedaan. Je weet wat je nodig hebt (erkenning) en je weet van wie je het niet krijgt (je omgeving).

Dat van het vrouw-zijn, dochters die achtergesteld werden, dat herken ik hoor. Dat komt idd veel voor in onze generatie. Eerlijk gezegd heb ik erover in gezeten wat ik aan mijn dochter zou meegeven, ik vond het moeilijk, vind het nog steeds moeilijk, om mijn eigen vrouw-zijn en mezelf-zijn richting te geven tegen die achtergrond. Ik weest het rolmodel van mensen als mijn vader af maar ik was zoekend naar wat dan wel. Doordat ik alleen maar zonen kreeg heb ik het probleem alleen bij mezelf, nou ja, minder bij mijn kinderen.

Maar om op jou terug te komen; als je van anderen niet krijgt wat je van hen graag zou willen, geef het dan aan jezelf. Dat heb ik hier al vaker gezegd. Die raad heb ik ooit gekregen toen het over mijn ouders ging, maar voor je omgeving is het niet minder waar.

Doe waar je je goed bij voelt, zie je eigen waarde, en sluit je af voor de rest!

Ha beemer! - o.t.

Je bent een natuurlijke leider, haha, en je mag met alle liefde mijn leidinggevende worden :0
Hierbij tevens de eervolle vermelding.

Merel

Merel

16-02-2011 om 17:32

@tjonge

Tjonge, die vrouwen maken bij mij een afspraak en deze afspraak bevestig ik altijd met een bevestigingsmailtje. Ik vraag ze inderdaad niet waarom ze geen eigen e-mail adres laten maken, ik constateer dat alleen maar. Ik heb dan namelijk (even voorbeeldje) Anita Visser aan de telefoon en krijg het mail adres van [email protected]. En dat komt heel vaak voor. Misschien interesseert het ze helemaal niet hoor, om een eigen e-mail adres te hebben.
Ik verspreid dus geen ongewenste mail, ik stuur ze alleen een bevestiging.

dc

dc

16-02-2011 om 17:52

Rodebeuk

"Maar weet je, in de startposting lees ik toch echt veel dingen die je anders zou kunnen bekijken of die je gewoon terzijde zou kunnen leggen. Heel veel dingen die draadstartster noemt kun je gewoon naast je neerleggen. Heel veel kan wel. "

Daar moet je inderdaad gewoon lak aan hebben, wat anderen vinden. Ik vond het wel grappig dat toen ik in Frankrijk "maar" 4 dagen werkte, ik in Nederland te horen kreeg "jeetje, werk jij wel 4 dagen? Is dat niet teveel voor de kinderen?". Waarop ik antwoorde, "ja, maar mijn man wil niet minder gaan werken". Hihi.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.