Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Marloes Veenstra

Marloes Veenstra

11-10-2011 om 12:46

Werkende moeders gezocht!

Met toestemming van de OO-forum redactie (heel erg bedankt daarvoor), zouden wij graag uw aandacht vragen voor ons onderzoek naar de werk-privé balans.

Voor dit bacheloronderzoek zijn wij, vier studenten aan de Universiteit Utrecht, op zoek naar werkende moeders, met partner, die beiden 24 u of meer per week werken en minstens één kind hebben van onder de 6.

Hieronder volgt de officiële wervingsbrief.
Alvast hartelijk dank voor uw genomen tijd.

Geachte Mevrouw,

Steeds meer vrouwen hebben tegenwoordig naast hun gezin een drukke baan. Het effectief combineren van verschillende sociale rollen wordt hierdoor steeds belangrijker. U zult het vast herkennen: het huishouden doen, kinderen brengen en halen, deadlines halen op het werk, sociale contacten onderhouden en meer, vaak allemaal op dezelfde dag.
Het combineren van verschillende sociale rollen, zoals die van uw werk en gezin, heeft u wellicht weleens heel positief ervaren of is u op een ander moment juist zwaar gevallen. Op het moment wordt er veel wetenschappelijk onderzoek gedaan naar de mogelijkheden om het combineren van rollen gemakkelijker te maken. Zo is gebleken dat leidinggevenden hier een belangrijke rol bij kunnen spelen en dat organisaties zelf ook voorzieningen kunnen aanbieden die het combineren van werk en privé vergemakkelijken, zoals flexibel werken en kinderopvang.

Wij, vier studenten van de Universiteit Utrecht, zouden graag uw aandacht vragen voor ons onderzoek naar de balans tussen werk en privé bij werkende vrouwen met kinderen. Dit onderzoek wordt uitgevoerd in het kader van onze bachelorthesis Arbeids- en Organisatiepsychologie. Wij zijn op zoek naar vrouwen die zouden willen deelnemen aan ons onderzoek, daarom vragen wij u het onderstaande goed door te lezen.
Het uitgangspunt van ons onderzoek is dat u zelf kunt bijdragen aan een positieve werk-privé balans. Aan de hand van verschillende methodes, ontwikkeld aan de Universiteit Utrecht, willen we proberen om u zelf een positieve invloed te laten uitoefenen op de werk-privé balans. De deelnemers zal een eenvoudige oefening aangeboden worden, zoals een oefening waarbij gemotiveerd wordt om ‘je zegeningen te tellen’, of een oefening die motiveert om persoonlijke sterke eigenschappen goed te benutten. Deze oefeningen kunt u gewoon thuis of op het werk uitvoeren. Naast de oefening zullen ook drie vragenlijsten afgenomen worden. Een klein aantal deelnemers zal in een controleconditie worden opgenomen. Mocht u in deze conditie worden ingedeeld, dan hoeft u alleen drie vragenlijsten in te vullen. Wanneer u in de controle conditie bent ingedeeld maar toch deel zou willen nemen aan een interventie om zelf een positieve invloed uit te oefenen op uw werk-privé balans, dan kunt u na afloop van het onderzoek alsnog meedoen.

Wie zoeken wij? - Vrouwen met partner die samenwonen, beiden minimaal 24 uur per week
werken en tenminste 1 kind hebben jonger dan 6 jaar.

Wat vragen we van u? - Binnen 1 maand (vanaf eind oktober) 3 keer vanuit huis een korte
vragenlijst invullen (ongeveer tien minuten) en daarnaast gedurende
de week van 31 oktober t/m 6 november korte oefeningen doen met
betrekking tot uw werk-privé balans en uw ervaringen met deze
oefeningen noteren.

Door mee te doen aan dit onderzoek krijgt u niet alleen de mogelijkheid om uw eigen werk-privé balans positief te beïnvloeden, u levert tevens een belangrijke bijdrage aan het ontwikkelen van wetenschappelijke methoden om mensen positiever in het leven te laten staan.

Heeft u interesse gekregen in het creëren van een betere werk-privé balans en valt u binnen de doelgroep? Of kent u iemand die geïnteresseerd is in het zelf verbeteren van haar werk-privé balans?
Grijp dan deze unieke kans! U zult merken dat het leuk en leerzaam is om eens expliciet stil te staan bij de dingen die u dagelijks doet om alle balletjes in de lucht te houden.
Om u aan te melden mailt u naar:

[email protected]

U ontvangt dan per email bevestiging van uw toelating, de methodeconditie waarin u bent geplaatst en bijbehorende informatie. Als u geïnteresseerd bent in de resultaten van het onderzoek dan kunt u dat in uw mail aangeven zodat wij u deze na afloop kunnen toesturen.

Als blijk van onze waardering voor uw deelname zullen wij na afloop van ons onderzoek een aantal cadeaubonnen verloten onder de deelneemsters die aan het volledige onderzoek hebben meegewerkt.

Alvast bedankt voor uw genomen tijd en moeite!

Ben Visser
Marloes Veenstra
Patricia Dekker
Elodie Jansse

Begeleiding:
Dr. M. Peeters
Dr. E.F. van Steenbergen


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
margje van dijk

margje van dijk

11-10-2011 om 14:07

Tjonge

Gelukkig heb ik geen kind meer onder de 6! Dus ik kan niet meedoen.

Een week lang oefeningen doen en noteren in een boekje -"and what's in it for me?". O, *kans* op een cadeaubon.

Misschien is het goed om alvast mee te nemen in het onderzoek: de drukke werkende ouders die jullie zoeken besteden hun schaarse vrije tijd meestal heel zorgvuldig, en zijn erg geneigd juist een klusje als dit meteen aan de kant te schuiven.

Sorry voor mijn wat melige reactie,
Margje

Tjonge 2

Marloes, na de steek van Margje duw ik het mes er nog even dieper in. Margje is namelijk nog positiever bezig dan ik, ik heb het hele verhaal niet eens gelezen. Ik dacht namelijk al meteen bij de titel (ook de eerste keer dat jullie m postten, nog voor de toestemming): gaaaaap.
Alweer De Problemen van de Werkende Moeder en haar Privéleven.
Waarmee ik niet zeg dat hier geen problemen liggen, maar mijn hemel, als er toch éen onderwerp is afgelebberd en uitgekauwd is het dat wel. Volgens mij wordt daar al minstens 15 jaar voortdurend overal over geschreven. Dat stimuleert niet tot deelname. Tenminste niet voor de al wat oudere werkende moeder zoals ikzelf (al heb ik dan ook kinderen onder de 6), die dus al 15 jaar of langer dit soort verhalen leest.

Eerlijk gezegd -, ik begon te lezen, en toen begreep ik inderdaad ook dat je allerlei oefeningen moest gaan doen en dat was het. Over eventuele beloningen las ik al niet eens meer verder.

Nou ja, ik gun jullie verder alle goeds, daar gaat het niet om, maar ik kan voor jullie alleen maar hopen dat je voldoende respons krijgt. Over de representativiteit van de respondenten zou ik dan wel mijn ernstige twijfels hebben.

Groeten,

Temet

Roosje Katoen

Roosje Katoen

11-10-2011 om 15:32

Gelukkig

heb ik geen partner, dat scheelt weer een hoop tijd!

Overigens vond ik de brief wel duidelijk opgesteld, vergeleken met wat hier nog meer langs komt. HOewel eea wel een stuk compacter had gekund!

Succes met jullie onderzoek.

liora

liora

11-10-2011 om 17:13

Vaders

Oh en dan het volgende punt: Hebben mannen geen baat bij een betere werk-privé balans? Waarom alleen vrouwen?

Ely

Ely

11-10-2011 om 19:07

En ik...

Heb geen leidinggevende, jammer zeg!

Ely-die het jammer vindt dat haar weer een probleem wordt aangepraat

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Vic

Vic

11-10-2011 om 20:54

Tjaaaa

Ik heb een twee keer nee, geen partner en mijn jongste is al bijna 7.
Herhaal ik hier gelijk even wat ik in het andere draadje al had gezegd. (Fulltime) werken met jonge kinderen is een eitje. Het wordt pas echt een uitdaging als ze van het kdv af zijn en naar school gaan. Dan krijg je broodtrommels, bekers, tienuurtjes, onverwacht ingelaste studiedagen, tafeldiploma's oefenen, etc. etc. Maarja sowieso een uitgekauwd onderwerp.

Margje, temet, roosje, liora, ely, gale en vic, (ot)

Beste dames,
Ik hoop geen enorme discussie op te werpen, maar wil wel even wat kwijt...
Jullie zijn zoooo negatief! Ik begrijp dat jullie al heel veel van dit soort onderzoeken voorbij hebben zien komen, en dat je er een beetje moe van wordt. Maar waarom laten jullie het niet gewoon aan je voorbij gaan (als in voor mij niet relevant)? Blijkbaar ben je in een nieuwe fase beland, of val je niet onder het onderzochte onderwerp?!
Ik ben nog vrij vers (pas 4 jaar moeder) en voor mij is dit juist een heel actueel onderwerp.
Ik ga ervan uit dat de onderzoeksters in kwestie heus wel hebben gekeken waar er eventuele gaten zitten in de jaren van onderzoek die al geweest zijn mbt het onderwerp.
En waarom niet op de mannen gericht? Ja, dat gebeurt misschien ook, wellicht worden de vragen hiervoor niet op dit forum geplaatst. Bovendien hebben deze onderzoeksters deze keuze gemaakt. Er wordt heus niet geïnsinueerd dat het voor de mannen moeilijker/makkelijker/minder relevant/minder interessant is. Het is gewoon een ander onderwerp, wat trouwens wel heel dichtbij komt.

Of te wel: Gun anderen ook hun mening. (En vooral de opmerking dat de uitkomsten van het onderzoek weinig representatief zou worden ivm de twijfel die je hebt aan de respondenten, wat denigrerend en arrogant komt dat op mij over om zo te zeggen!).
Groetjes
Lunamaya, werkt 24 uur, 2 kinderen van 1 en 3,5 jaar en vind het heel zwaar zo nu en dan, soms bijna onmogelijk! (ookal zou ik het niet anders willen en geniet ik van mijn kinderen en werk).

liora

liora

12-10-2011 om 09:53

Lunamaya

Hoi Lunamaya,

Ik sluit me geheel aan bij Gale: ik begrijp totaal niet waarom mannen niet gebaat zouden zijn bij een betere werk-prive balans. Die oefeningen kunnen zij toch ook doen?

Verder vind ik ook dat dit een gemaakt probleem is. Iedereen zoekt balans. Als je geen kinderen hebt, zoek je misschien balans tussen sporten en werken, ontspannen en werken, vrienden en werken, hobby's en werken.

Kinderen hebben en werken kunnen elkaar ook versterken.

Liora

margje van dijk

margje van dijk

12-10-2011 om 09:55

Lunamaya

Ik ben ook helemaal niet negatief, ik ben meestal juist zeer optimistisch (wat overigens ook een goede manier is om je door drukte en stress heen te slaan). Maar ik vind het naief om te veronderstellen dat de onderzoekers 'heus wel gekeken hebben' naar waar nog hiaten zitten, want dat zou mij met deze vraagstelling en doelgroep hogelijk verbazen.

Waar ik me echter het meest druk over maak is dat er zo makkelijk gedaan wordt over het vrijwillig meedoen aan zo'n tijdsintensief onderzoek. Als het dan zo belangrijk is, beloon de moeite dan die mensen moeten doen. Doe niet zo quasi-achteloos over "een weekje oefeningen doen" en noteren.

Ik zal je vertellen, ik heb ooit zoiets gedaan, toen ik nog wel geneigd was aan dit soort dingen mee te doen. Ik had toen overigens nog maar 1 kind. Ik heb vijf dagen lang geobserveerd op welke momenten hij welke soort plastic speelgoed in zijn mond stak. Op basis daarvan kan ik toch met vrij grote stelligheid zeggen: begin hier niet aan, het kost je zeeen van tijd die je als drukke werkende moeder beter kunt besteden.

Margje

Herstel

nee, jullie hebben gelijk, misschien is niet iedereen zoooo negatief.
Maar de reacties bij elkaar (zo las ik het ook)maken er wel een dusdanig negatief geheel van dat ik er van schrok en me af vraag of het nodig is zo te reageren met z'n allen.
Iedereen kiest toch voor zichzelf of hij/zij wel de tijd heeft mee te doen aan dergelijke onderzoeken en of hij/zij het voldoende de moeite waard vind en/of voldoende relevant? Jullie reacties bij elkaar geven mij het gevoel alsof het A volkomen de plank mis slaat dat dergelijke onderzoeken gedaan worden en B als je mee doet aan zo'n onderzoek er niets te winnen valt en het alleen tijdsverspilling is. Ik denk dat er meer mogelijkheden zijn. Misschien helpt het je zelf bijvoorbeeld een beetje dingen op een rijtje te krijgen.

Maar goed, mijn reactie, iedereen als negatief te bestempelen is dus niet correct, mijn excuses daarvoor.

Groetjes lunamaya

Chippie

Chippie

12-10-2011 om 10:49

Ik vind de combi werk-prive helemaal niet zo zwaar...

Ik vind de combi werk-prive helemaal niet zo zwaar. Drie kinderen, 1 onder de zes, ik werk 28 uur. Wel grappig dat je met deze criteria lijkt aan te geven dat kinderen ouder dan 6 jaar en minder werken dan 24 uur veel beter te doen is. Dat vraag ik me af.

Waar ik in ieder geval geen tijd voor heb: oefeningen. Brrr, dat wordt ik alleen maar gestresst van.

Als ik dan een paar punten moet noemen die je werk-prive balans ten goede komen: goede opvang, sociaal netwerk voor noodsituaties, hulp in de huishouding, plannen, niet te moeilijk doen en genieten.

Stressmomenten hangen vaker samen met de clubjes, verjaardagsfeestjes, schoolse zaken, etc van de oudste twee (>6 jaar) dan met mijn kleintje (alleen kinderopvang regelen). Doordat ik meer dan 24 uur werk is er voldoende financiele ruimte om zaken anders te regelen: huishoudelijke hulp, oppas aan huis, etc.

Kiki

Kiki

12-10-2011 om 12:20

Ik val wel in de doelgroep geloof ik

en ik ervaar het werken ook niet als zwaar, de combinatie werk/kinderen/huishouden trouwens ook niet. Ik heb over een week of 4 drie kinderen onder de 4 jaar en werk 4 dagen en vaak ook in de avonden. Mijn man werkt 32 uur.

Het huishouden doe ik gewoon niet, de kinderen geef ik af en toe wat water en op mijn werk rust ik uit

Ik vind het wel ongekend irritant dat ik volcontinu te horen krijg van andere mensen hoe zwaar IK het heb. Want ik heb het niet zwaar en mijn man ook niet. We hebben keuzes gemaakt en ons leven ingericht naar deze keuzes en natuurlijk hebben wij stressmomenten en kijken we wel eens geïrriteerd naar elkaar waarom de ander nou geen vrij kan nemen voor een ziek kind want het is zo druk op ons werk.

Ik kan mij totaal niet voorstellen welke oefeningen er zouden zijn om de balans tussen werk en privé beter te krijgen en ik snap nog minder waarom mijn man daar geen baat bij zou hebben.

dc

dc

12-10-2011 om 13:29

Aangepraat inderdaad

Nederlandse vrouwen wordt aangepraat dat het allemaal zo zwaar te combineren is. In frankrijk werkte ik voltijd met 2 kinderen onder de 4 en dat ging allemaal prima. Maar daar werkt ook 80 procent van de moeders voltijd in tegenstelling tot de 20 procent in nederland. Dus niemand zegt tegen je kinderen hoe zielig ze zijn of tegen de vrouwen hoe zwaar ze het toch hebben!

Roosje Katoen

Roosje Katoen

12-10-2011 om 13:48

Wat mij een beetje verbaast

is dat alleenstaande moeders überhaupt niet in dit soort onderzoeken worden meegenomen. Alsof het de moeite niet waard is, je als alleenstaande moeder bij voorbaat al als kansloos wordt beoordeeld.

Overigens vond ik mijn vorige posting niet zo negatief, ik gaf nog wel een compliment!

Vic

Vic

12-10-2011 om 13:52

Roosje

Ja, ik vraag me ook wel eens af waarom dat zo is. In mijn individuele geval is het als alleenstaande moeder stukken makkelijker dan toen ik met een partner samenwoonde (ook in de papa/mama/kind situatie). Misschien dat dat resultaten vertroebelt. Wij hebben alvast al geen ergernissen of discussies ten aanzien van de taakverdeling in het huishouden en de zorg.

margje van dijk

margje van dijk

12-10-2011 om 14:24

Dat snap ik wel

Dat alleenstaande moeders niet meegenomen worden is omdat de resultaten dan moeilijker te vergelijken zijn. Als je bijvoorbeeld al op 6 variabelen onderzoek wilt doen, dan moet je niet nog eens allerlei extra variatie aanbrengen in de doelgroep waarop je die variabelen onderzoekt.

Vandaar ook dat al dat hart- en vaatziektenonderzoek gedaan wordt onder gezonde mannen in een bepaalde leeftijdscategorie met eventueel nog aanvullende voorwaarden. Het komt heel raar en oneerlijk over, maar het is omdat anders de resultaten niet te verklaren zijn. Nu wordt steeds duidelijker dat de resultaten dus ook inderdaad niet opgaan voor vrouwen, en begint het onderzoek onder vrouwen op gang te komen. (Om maar iets te noemen).

Je moet je doelgroep zo maken dat-ie onderling zo "gelijk" mogelijk is, want dan zijn de verschillen in respons significanter.

Dus dat is niet omdat ze denken dat alleenstaande moeders het niet druk hebben.

Margje

Weer

Weer

12-10-2011 om 17:40

Nou lunamaya

Troost je, ik vond het loeizwaar! Ik heb er 3, oudste 15 en jongste 9. En ik werk 75%, al die tijd gedaan. Ik wist soms van voren niet dat ik van achteren leefde, en ik voelde me altijd schuldig. Naar m'n werk, naar m'n kinderen, naar m'n man, naar m'n ouders, naar m'n vriendin nen. Ik had altijd het idee dat ik overal tekort schoot, dat ik niemand genoeg aandacht gaf. Hm, nu ik erover nadenk heb ik dat nog steeds wel een beetje. Maar het is stukken beter dan toen ze zo klein waren! Hoe ze dat in Frankrijk doen, geen idee. ben ik wel benieuwd naar. Misschien voelen vrouwen zich daar minder schuldig omdat het gewoner is om als moeder te werken? O ja, voor ik het vergeet, ik voelde me ook tekort schieten jegens de basisschool omdat ik naast m'n ene vrije dagdeel waarop ik fungeerde als luizenmoeder, het niet voor elkaar kreeg ook nog 2x per week bibliotheek moeder te zijn. En dus ging ik 's avonds helpen met de school in kerststemming te brengen, en het paasontbijt voorbereiden, en schoonmaken. Wat deed ik mezelf aan!?

dc

dc

12-10-2011 om 20:15

Weer

"Misschien voelen vrouwen zich daar minder schuldig omdat het gewoner is om als moeder te werken?"

Inderdaad. Het is normaal, dus niemand voelt zich schuldig of wordt een schuldgevoel aangepraat.

Ik weet nog toen ik op een gegeven moment "maar" 4 dagen werkte in frankrijk en ik in nederland de opmerking kreeg "jeetje, werk je 4 dagen? Waar heb je dan kinderen voor genomen?".

Dus...

Beide kanten

Ik ben ook nog een zeer 'verse' moeder. Ik ben nog geen drie maanden weer aan het werk (4 dagen), en ik ervaar eigenlijk beide ervaringen die hier langskomen.

Aan de ene kant vind ik het makkelijk te combineren. Dochter hoeft alleen nog maar van en naar het KDV (met ruime (& flexibele) opvanguren) gependeld te worden. Nog gen clubjes, speelafspraken, zwemles, studiedagen, etc. Daar ga ik de komende jaren nog even flink van genieten. Het huishouden deed ik al zo min mogelijk en ook wij zouden, indien nodig, een hulp of extra opvang kunnen betalen. Aan die kant dus weinig stress.

Maar op mijn werk moet ik echt (nog steeds) zo wennen aan slechts vier dagen werken. Op dinsdag denk ik al 'help, nog maar twee dagen'. Mijn werkzaamheden zijn wat lastig terug te brengen, dus ik ben nog een beetje zoekende wat ik in die vier dagen nu precies kan uitspoken. In het verleden werd ik voor 40 uur betaald, en werkte ik 40 - 50 uur per week (heel soms uitschieters richting 60). Ik wordt nu voor 32 uur betaald, en werk 32-45 uur per week (soms uitschieters richting 55). Ik heb overwogen om 40 uur te blijven werken, en dat over vier dagen te verdelen, maar ik ben blij dat ik er nu (theoretisch) voor kies om 's avonds nog te werken, en niet omdat het 'moet'. Ook moet ik zo'n één keer per maand een dag of drie van huis. Als ik dat minder zou doen (om meer tijd te hebben voor andere zaken) dan betekend dat effectief dat een van mijn collega's (ook met kinderen) van huis moet. Ik zou wel een aantal (extra) taken kunnen laten vallen, maar dat zijn natuurlijk net de zaken die ik het leukste vind. Ik ben dus nog heel erg zoeende naar een goede balans binnen mijn werk.

En dus voel ik me wel voortdurend schuldig. Niet naar Dochter; maar wel naar man, collega's en mezelf. Volgende week ben ik voor het eerste (weer) drie nachten van huis, en ik voel me heel schuldig dat man dan alle Ochtenden Avond 'diensten' heeft. Hij vindt het niet erg (zegt 'ie), en als *hij* een paar dagen weg zou gaan zou ik dat ook volkomen normaal vinden. Maar toch......

Maar ik 'mag' me gewoon niet aanstellen van mezelf (nou ja). Ik heb toevallig nogal wat internationale collega's (vooral mannen, paar vrouwen) en niemand werkt part-time. Ze hebben / nemen (soms) heel lang vrij rond de bevalling (Zweden, Duitsland) maar als ze weer gaan werken is het gewoon weer full-time. En omdat iedereen het doet, is het normaal. En als je dit en tijd doet, dan wordt het waarschijnlijk ook normaal.

Maar goed; over dit onderzoek dus.
Ik vroeg me ook af waarom mannen en alleenstaande ouders niet mee mochten doen, maar net wat Margje zegt: dan gaan je groepen te veel verschillen, en kan je geen conclusies meer trekken. Voor mij is niet zozeer de tijd die het kan kosten een drempel, maar ik heb gewoon geen tijd om eraan te denken dat ik nog oefeningen moet doen. EN als ik er dan aan denk heb ik er 'nu even' geen zin in. En voor je het wet moet je op vrijdagavond invullen / verzinnen wat je op maandagmiddag hebt gedaan / had moeten doen.
Waarschijnlijk niet dus.

Kraanvogel
(die zich nog kan gaan bedenken).

Sascha2

Sascha2

12-10-2011 om 23:23

Yes!

Ik val in de doelgroep, ik hoor ergens bij. Ik werk 28-32 uur, heb vier kinderen onder de zeven en geen hulp in huis. Maar ja, ik ervaar het ook niet als zwaar. Voor mij is het goed te combineren. Hoe vaak ik wel niet de vraag krijg of het niet veel te druk is, is ontelbaar. Mijn standaardantwoord is inmiddels: als het te druk wordt dan ga ik gewoon 40 uur werken, stukken rustiger .
Ik ga niet met het onderzoek meedoen. Wat ik me afvraag is waarom het onderzork gericht is op werkende moeders met kinderen tot en met zes jaar. Volgens mij kan het juist met jonge kinderen makkelijker dan met oudere kinderen. Die gaan meer sporten, huiswerk, afspraken etc. Juist dan lijkt het me meer hollen, hollen, hollen.

Ely

Ely

13-10-2011 om 01:15

Dan ook nog even een toelichting van mij

Mijn reactie bestond uit twee delen: in het eerste gedeelte reageerde ik op het feit dat in de intro-posting iets werd gezegd over 'de leidinggevende die veel kon doen'. Nou ben ik eigen baas en ben dus zelf die leidinggevende dus blijkbaar hoor ik er niet bij. Bedoelde mijn reactie daarme humoristisch, beetje mislukt blijkbaar

Daarnaast vind ik ook (net als dc) dat er een stuk aangepraat probleem in zit. Ik geloof beslist dat het zwaar kan zijn om alles te combineren en ik zie dat ook om me heen. Zeker als je werk weinig flexibiliteit biedt en je gezin dat wel nodig heeft is het volgens mij zwaar.
maar ik geloof ook dat er een deel schuldgevoel gecreëerd wordt. Vanuit werkgevers (op rare manieren) en vanuit moeders onderling (ik krijg echt opmerkingen omdat mijn kind va 4mnd oud 3dgn naar kdv gaat). En ik geloof dat het ook veel scheelt hoe je partner (if any) zich opstelt.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik recalcitrant werd van het bericht dat ik oefeningen zou krijgen om bv mijn zegeningen te tellen. Dat kwam op mij paterniserend over en daar ben ik alergisch voor.

Ik geniet gewoon van beiden, van mijn prachtige gezin en van mijn werk. En ik tel meerdere malen per dag mijn zegeningen )

Ely (die net haar laptop dichtklapt na een avond werken hahaha)

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Yura

Yura

13-10-2011 om 09:05

Waar ik van schrik

is dat jonge mensen nog zo ouderwets denken. Doorgaans ben je zo rond de 21 toch op het einde van je bachelor? Dan ben je dus van 1988 ofzo? Mijn god toen woonde ik al samen en ging ik ervan uit dat ik mijn hele leven zou werken en een geweldige carriere zou opbouwen. Dat ik nu toch thuisblijfmoeder ben is gewoon zo gelopen, maar had ook mijn man kunnen zijn. Als je van 1988 bent en je schrijft: " tegenwoordig hebben steeds meer vrouwen naast hun gezin een drukke baan", hoever loop je achter dan? Dit had je in 1988 al kunnen schrijven, mijn moeder begon ca. 1983 weer met werken, fulltime naast haar gezin. Wat bedoel je met " tegenwoordig?" Is sinds 25 jaar hetzelfde als tegenwoordig? Vervolgens wordt er gesteld dat de vrouw degene is die het werk met huishouden moet combineren. Mijn god uit wat voor gezin komen jullie? Deden jullie vaders dan echt helemaal niks? Juist door dit soort vragen en onderzoeken te doen wordt er gesuggereerd dat het raar is dat vrouwen werken en zal het alleen maar langer duren tot men het gewoon gaat vinden. Ik ben echt geschokt te merken dat jonge mensen het blijkbaar nog steeds als raar ervaren dat vrouwen werken, anders kwam je er immers niet op zo'n onderzoek te doen.

vlinder72

vlinder72

13-10-2011 om 10:30

Nou, het zal wel aan mij liggen

maar toen ik nog vier kinderen onder de 7 jaar had vond ik het allemaal een stuk minder zwaar. Het leven was nog eenvoudig. Ja, het was druk met het verzorgen van de kinderen. Ze waren toen 6, 4, 3 en 0 jaar. Twee gingen er naar school. De oudste zat net op voetbal en zwemles. Ik werk 24 uur. Het was allemaal prima te doen.

Maar nu. Wat een nachtmerrie zeg. De kinderen zijn nu 9, 7, 6 en 2 jaar. Ze zitten alledrie op een sport. Gelukkig zijn wij van de zwemlessen (voorlopig) af. Verder speelt er een een muziekinstrument. En dan nog logopedie, fysiotherapie en alles wat er tussendoor komt. Ik fiets mij een ongeluk om de kinderen weg te brengen en weer op te halen.

Goed het is natuurlijk een tussenfase want straks kunnen ze de meeste dingen geheel zelfstandig doen.

Yura

Yura

13-10-2011 om 12:43

Izar

Ik weet dat die percentages ongeveer zo liggen. Maar ik denk dat als je het continu maar blijft onderzoeken en in kranten en tijdschriften over schrijft er dus steeds weer benadrukt wordt dat het blijkbaar raar is dat een moeder veel werkt. Als niemand het erover heeft en het gewoon doet dan wordt zoals in andere landen dan wordt het steeds normaler. Sommige dingen zijn zo ingeslepen. Zoals de tandarts die tegen mijn dochter zegt die heel geinteresseerd mee zit te kijken, dat ze later dan maar tandartsassistente moet worden, ik ga er dan wel gelijk overheen hoor, dat ze ook gewoon tandarts kan worden.

Ely

Ely

13-10-2011 om 13:41

Hè fijn yura (ot)

Dank voor je bijdrages. Ze sluiten erg aan bij mijn beleving en ik kan me er ook zo over verbazen. Toen ik zwanger was vroegen er zoveel mensen 'hoe ik dat nou ging doen met werken' en niemand vroeg iets aan mijn man. Terwijl de praktijk gewoon anders is. Toevallig ben ik degene die het gros van het huishoudinkomen binnenbrengt en krijg het benauwd bij het idee niet te 'mogen' werken, hoe dol ik ook ben van mijn gezin.

Toen ik nog op school zat mocht ik een beroepskeuze onderzoek doen. Ik wilde o.a. arts worden, als advies kwam eruit dat ik verpleegkundige moest worden. Als atheneum B scholier, hè. Ik kan er nog steeds niet over uit....

Ik snap wel waar het concept dat vrouwen meestal meer zorgen en mannen meer werken vandaan komt maar ik vind het zonde dat het een vanzelfsprekendheid is. En daarom zou ik graag zien dat er minder aandacht ging naar de probleemkant van deze issue en meer naar de successen, zodat die laten zien dat het kan en hoe.... En dat zonder elkaars keuzes te veroordelen, dat zou het mooiste zijn.

Bon, ik ga weer aan het werk, hahaha

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Juliea

Juliea

13-10-2011 om 16:05

Maar yura dat ligt toch anders?

Die tandarts dacht helemaal niet dat vrouwen niet of weinig werken. Die tandarts denkt dat vrouwen goed genoeg zijn om assistente te worden.

Assistente zijn is toch ook werk? Ik begrijp jouw voorbeeld niet als je eerst zegt dat men het blijkbaar nog vreemd vindt dat vrouwen werken.

Yura

Yura

13-10-2011 om 16:54

Juliea

Het voorbeeld had ook niet zozeer met wel of niet werken te maken, maar met ingesleten man en vrouwbeelden. Op een of andere manier denk ik dat als het mijn zoon was geweest dat die tandarts dan niet had gezegd dat hij maar tandarsassistent moest worden. De spellingcontrole zet nu ook een kringeltje onder het woord, want blijkbaar hoort de tandartsassistent een vrouw te zijn. En tandartsassistente is een hardstikke leuk beroep hoor volgens mij daar gaat het niet om.

Vic

Vic

13-10-2011 om 17:38

Kraanvogel

Toen ik schreef dat het allemaal een eitje was, met kleine kinderen, ben ik helemaal het eerste jaar met mijn oudste vergeten. Volgens mij heb ik dat verdrongen Toen vond ik het wel loodzwaar, vooral omdat ik (net als jij) een zware baan had en van 5 naar 4 dagen ging. Daarbij een vervelende leidinggevende die vond dat het vooral mijn probleem was dat ik minder uren beschikbaar had, en steeds werk mijn kant op schoof. Uiteindelijk heb ik toen een andere baan gezocht omdat ik het niet meer trok om 9 of 10 uur per dag te maken. Ik denk dat het wennen aan het moederschap daar ook een behoorlijke rol in heeft gespeeld.

Zware combinatie is van zoveel afhankelijk, is niet per definiti

In 1996 kwam onze eerste en man en ik gingen beiden van 5 naar 4 dagen werken. Hij kreeg complimenten en vraag of dat wel goed ging met carriere. Mij werd gevraagd of dat niet heeeeel zwaar was, 4 dagen werken. Heb me er altijd over verbaasd.

Vier jaar later kwam nr twee. Kreeg ik de vraag of ik ging stoppen met werken. Nee, ik bleef gewoon vier dagen, als het niet zou lukken (hoezoe niet lukken?) kon ik altijd nog terug naar drie, of mijn man. Snel daarop kwam nr 3. Collega's waren overtuigd dat ik nu wel zou stoppen.

Ik heb het nooit zwaar gevonden en ben altijd 4 volle dagen blijven werken. Maar ik had daarvoor wel een paar randvoorwaarden: goede opvang die ook heel flexibel kon zijn als we dat soms nodig hadden, een hulp voor het schoonmaakwerk, een beetje plannings- en organisatietalent en een leuke baan waar ik redelijk flexibel in start en eindtijden kon zijn. En vooral heel veel los laten! Ik van nature heel makkelijk (zeg maar lui en dat helpt een hoop.

Na 14 jaar vind ik dat ik voor mij met een grote deeltijdbaan 32 uur) en 3 kinderen nog steeds het beste van beide werelden heb. En stress hebben we allemaal wel eens, als het niet door combinatie met kinderen is dan is het wel met oudere familieleden of huisdieren of verbouwingen of weet ik veel wat.

Laten w eophouden elkaar an te praten dat de combinatie veel werken en kinderen per definitie zwaar is. Het is zo afhankelijk van randvoorwaarden erom heen en de hoeveelheid energie die je zelf hebt. Eerst proberen, dan kun je pas bepalen of het echt te zwaar voor je is!

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app

Hanne.

Hanne.

13-10-2011 om 21:53

Niet zo veel veranderd

Ik ben bang dat er in de opvattingen niet zo veel veranderd is. Toen mijn oudste geboren werd kreeg ik exact de zelfde opmerkingen als Ekeim. Maar dat was wel 10 jaar later!

Persoonlijk denk ik dat onderzoek naar het combineren van werk en (kleine) kinderen wel zinvol is, maar dat je dat niet alleen moet richten op werkende moeders. Op z'n allerminst zal je je moeten richten op werkende ouders, maar ik denk dat je vooral ook moet kijken naar de NIET werkende ouders. Ik gok dat daar nl de groep zit die te veel problemen had. En stoppen met werken als oplossing heeft gekozen. De groep die kinderen heeft en (bijna) fulltime werkt heeft inmiddels wel een oplossing gevonden om dat werkbaar te houden. Die heeft geen oefeningen nodig.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.