Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

tonny

tonny

16-10-2011 om 16:36

'wat nooit wat is geworden...'

in een ander draadje moppert iemand dat ze qua uiterlijk nooit de dame is geworden die haar tantes haar voorspelden, of iets van die strekking.
Breien werd ook al niks.

Hoe is dat met jullie, wat 'is nooit wat geworden' en wat helemaal wel?

Breien is bij mij ook nooit wat geworden. Nooit meer dan een gezellige warme sjaal tenminste.

Uiterlijk vertoon lukt me alleen als ik nét van de kapper kom. Make-up blijft te anders voelen, beetje lippenstift, daar blijft het bij.

Koken - hm, nog steeds niet toppie Komt ook al omdat mijn geliefde alles hap-slik-weg naar binnen werkt - niet motiverend om uitgebreid te koken.

Geduld hebben met de generatie die nu oud wordt - daarmee verbaas ik mezelf. Dat lukt steeds beter.

Voorrang geven aan mensen boven dingen - lukt ook steeds beter

De alledaagse dingen van de dag waarderen - lukt steeds beter.

Geld uitgeven aan dingen die bij nader inzien tegenvallen - dat overkomt me nog steeds, raar na al die jaren consumentschap.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Wanneer is wat wat?

eens per jaar brei ik iets en dan ben ik er voor een lange tijd weer klaar mee. Prima toch het hoeft toch niet altijd helemaal een bevlieging of perfect te zijn ?

Ik hou nog steeds niet van koken terwijl ik er wel steeds beter in geworden ben, toen mijn man mij leerde kennen was het echt een ramp. Dus als ik een keertje iets heb gemaakt wat lekker is ben ik al tevreden.

Verder zou ik de tuin doen, maar dat wordt ook een 5 jaar project, ik heb wel met man die jaar een terrasje gelegd, ligt er super netjes in. Dus dat gaan we nog een keertje doen. Ik moet nog heel veel schilderen hier in huis, straks de erker, heb er helemaal geen zin in want ik ben ook met de trap bezig.

ik vind het prima eigenlijk, enige wat ik nog echt wil bereiken dit leven is een carriere, komende week gaat er weer een brief de deur uit. Ik snak naar meer financiele ruimte voor luxe, heerlijk om weer eens onbeschaamd een te dure winkel in te duiken of snel nog een reisje te boeken voor de herfstvakantie oid (had ik zo'n zin in, nmaar goed ik mag niet klagen).

ja een carriere, dat is er nog steeds op mijn 36e niet van gekomen, ik heb werk maar geen carriere.

Wat wel wat is geworden is sporten, met tegenzin sleep ik mezelf wekelijks naar fitness maar ik ben elke keer weer trots op mijn eigen inzet, ik werk mezelf goed in het zweet en dat is ook nog eens te zien aan mijn lijf.

Ik zou het ook wel een zalig idee vinden om ergens te wonen waar ik nooit meer weg zou willen. Ik ben gehecht aan dit huis maar ik weet nu al dat we er niet langer dan 10 jaar nog blijven wonen, weer iets anders verbouwen, andere wijk, andere verbouwing, zalig. Dus ja ik blijf iemand die altijd weer iets anders wil.

krin

krin

16-10-2011 om 21:14

Blij

met je comeback, Tonny, je hebt vaak van die leuke vragen.
Wat nooit wat is geworden. Hm. Ik ben nog steeds geen schrijver. Ik ben, net als Rafelkap, nooit die goed geklede, gekapte, en gemaquilleerde dame geworden die ik vroeger dacht vanzelf te worden als ik groot was. Ik ben nog steeds niet goed in ontspannen op vakantie. En verder is sporten nooit een gewoonte geworden, is de (professionele) ambitie nooit in mij tot bloei gekomen en kan ik nog steeds niet tegen mijn verlies. Alhoewel.
Wat wel is gelukt, tot op zekere hoogte: de dingen waar ik niet voor aangelegd ben, ook niet zo belangrijk vinden. It helps. En tegen mijn verlies kunnen - ik kan er niet tegen, maar verberg dat duvels goed. Niet onaardig, met het verstrijken der jaren, gaan bakken (koekjes, taarten), geduld, tuinieren, mezelf aardig vinden, mijn mening verkondigen (met name als die afwijkt van die van gesprekspartners).

guera

guera

16-10-2011 om 21:23

Opruimen

Het is hier geen zwijnestal maar ik heb vele vele malen pogingen gewaagd voor opruimsystemen , een plan iets. Maar dat wordt niks . Hier dus altijd stapels post en knutsels op tafel. Kast vol knutsel spullen op eem hoop. Kleding kast alles door elkaar. Administratie op een berg in een la.
Ook wilde ik altijd graag een passie. Nee dat is nooit wat geworden. Ik heb zeer korte passies en interesse boog . Gelukkig niet voor mijn man ha ha.
Wat wel wat geworden is is meer dan ik dacht geduld en begrip voor de kinderen. Het is ook echt wat geworden qua balans werk en prive.

Leuke vraag

Fiorucci

Fiorucci

16-10-2011 om 22:30

Carriere

Ik mag van mijn kinderen stellen dat ik een hele goeie en leuke moeder ben, ik kan koken,breien en mooi borduren en ook nog tuinieren, hecht weinig meer aan spullen, alleen had ik graag van een hobby een carriere gemaakt. Dat is nooit wat geworden. Ik wilde ooit naar de VMBO mode en kleding, maar ik vond er zulke arrogante types rondlopen dat ik dat afblies. De verpleging is het geworden, mooi vak, maar kwa gezondheid lukt dat niet meer.

dc

dc

16-10-2011 om 22:57

Ambitie

Omdat ik zo'n goed geheugen had, en heel slim was (!), verwachtte iedereen altijd dat ik het heel ver zou schoppen.

Helaas is de maker vergeten er een "ambitie"-gen bij te leveren....

Gaat nooit wat worden met mijn carrière, en ben nu 35.

Kaaskopje

Kaaskopje

16-10-2011 om 23:10

Diep over deze vraag nadenken

frustreert best, vind ik. Er is zoveel niet geworden wat ik had gehoopt.
Wat wel wat geworden is, zijn mijn dochters Niet alles in hun gedrag of karakter is altijd leuk, maar algemeen genomen vind ik het leuke meiden geworden. Het gaat helemaal goed komen met ze.
Waar ik ook wel trots op ben, is ons huwelijk. We zijn al 26 jaar bij elkaar, waarvan 23 jaar (bijna) getrouwd. Het was en is echt niet altijd koek en ei, maar we hebben de moeite genomen ons best te doen.
Ik ben er trots op dat ik (hoewel bij aanvang gedwongen door de omstandigheden), inmiddels alweer 5 jaar bij mijn huidige werkgever werk. Ik vind zelf dat ik er een leuker mens van ben geworden. Bovendien ben ik hierdoor ook anders tegen het onderwerp vrouw en werk aan gaan kijken.
Ik weet steeds beter wat mijn mening is. Dat mag ook wel als je 50 bent misschien, maar het voelt goed om die mening langzaam opgebouwd te hebben.

Ely

Ely

16-10-2011 om 23:32

Ha!

Leuke vraag!
In een ander draadje schreef ik over mijn zoete inval mentaliteit en hier is de keerzijde: een echte gastvrouw. En of ik het nou niet in me heb en het daarom ook niet belangrijk vind, of andersom, beats me

Vanavond etentje gegeven aan vier dames, het is te bizar maar binnen no time schenkt de hele bubs voor elkaar drinken in, roert in mijn pannen en geeft mijn kind te eten . Ik doe dan zelf ook wat hoor )). Maar dat zijn geen vriendinnen die hier vaak komen, 1x per jaar ofzo, we koken om de beurt voor elkaar. Maar het gaat allemaal heel relaxed en vanzelf. Ik stond er ook een beetje van te kijken maar toen ik voorzichtig peilde of ik nu niet een hele slechte gastvrouw was (ik probeerde met brullend kind op de heup een voorafje te maken en werd aan de kant geschoven) kreeg ik de reactie dat ze het juist gezellig vonden zo. (niet dat brullende kind, dat heb ik naar bed gebracht, extra vroeg want op en hyper door de gezelligheid)

En toch zou ik het ook leuk vinden om t een keer wel spic en span te regelen, dat ik ook mooi gekleed en in de make-up klaar zit voordat ze komen, alle gerechten voorbereid of evt al klaar. Maar het lukt me niet. Nooit wat geworden Ely de gastvrouw...

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Ely

Ely

17-10-2011 om 00:08

O en

Opgeruimd en huis aan kant, ik probeer het wel maar het lukt me niet

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

+ Brunette +

+ Brunette +

17-10-2011 om 00:21

Ambitie (dc)

Je bent net als ik, ik zou het ook ver schoppen want zeer intelligent en ik had ook geen studentenbaantje hoeven nemen want mijn ouders hadden geld zat maar ook ik mis dat ambitie-gen. Tot nog na mijn 35 heb ik mezelf als veelbelovend beschouwd maar dat is niet meer vol te houden als je tegen de vijftig loopt, dan slaat het over naar "mislukt".

Heb geen duurzame relatie weten op te bouwen, heb nooit die roman geschreven die ik ooit van plan was.

Waar ik wel trots op ben is dat ik mijn droom om naar een warm land te verhuizen heb waargemaakt, ik woon er al bijna 15 jaar en zelfs als de omstandigheden me zouden dwingen terug naar Nederland te gaan, dan beschouw ik het project als geslaagd. Verder heb ik een bijna afbetaald appartement en - last but not least - een lieve, leuke dochter die er nooit was gekomen als het aan mij had gelegen maar gelukkig heeft een van die rare exen van me mij overgehaald een kind op de wereld te zetten. En als bonus heb ik dankzij haar ook nog het OOL-forum leren kennen

Ritme

Gevoel voor ritme, ik heb het niet, ik leer het niet/nooit en het gaat ook niks meer worden. Ik kan niet dansen, en dan niet een beetje gniffelend en quasi verlegen ik kan niet dansen. Nee, ik kan ECHT niet dansen. Ik huppel een halve minuut in de maat en dan ben ik de draad volkomen kwijt en vind hem ook niet weer.
Ik zing in een koor. En ik zing heus niet zo slecht. Ik kan ook noten lezen. Ik begrijp ook de maatverdeling, maar ik moet met lange noten altijd meetellen, en bij opmaten zit ik extra op te letten. Het gaat gewoon niet natuurlijk. Zo jammer. Heb ik gisteren weer naar so you think you can dance gekeken, en ik sta werkelijk paf. Eén zo'n huppeltje in de maat....

Verder heb ook ik een enorm gebrek aan ambitie. Maar daar ga ik dan weer niet onder gebukt.

Limi

Limi

17-10-2011 om 08:36

O gelukkig (ambitie)

Ik dacht al dat ik de enige was zonder.
Het was altijd zeer frustrerend dat men zoveel verwachtte na gymnasium en universiteit - en ik had het niet.

tonny

tonny

17-10-2011 om 10:44

Ambitie en carriere

haha, ook al zoiets wat nooit wat is geworden. Vroeger zou ik schrijfster worden. Práchtige boeken, meeslepend, voor een groot publiek. Ach ja.

Dansen - nee dat kan ik ook niet Silone. Gelukkig heb ik een man die het ook niet kan, in de maat klappen vindt-ie al lastig. Dan ga ik klem tegen hem aan zitten zodat hij voelt hoe ik klap. Yeah. Naar So You Think kíjken vind ik erg leuk, samen met de enige dochter die nog hier woont. Heel gezellig.

Oh mensen wat een bekentenissen.

'Een carriere - daar heb ik toch veel het te druk voor?' Lijkt me mooi voor op een tegeltje.
Pas had ik flinke plannen voor een dagdeel. Toen belde uitwonende zoon dat hij het autoportier had dichtgegooid met de sleutel nog in het contact (nog in de flow na zijn eerste sollicitatiegesprek en net geparkeerd bij de winkel waar hij wat spullen voor zijn zojuist betrokken flatje zou gaan inladen). Let wel, het was onze auto die hij geleend had en hij stond zeker 25 km verderop. Het regende knoerhard. Maar ach, ma op de fiets die kant op, met de reservesleutel. En nat dat ik was!
En hij héél blij, dat dan weer wel

Om op die ambititie terug te komen - misschien ben ik gewoon te gemakkelijk. Kan ook.

Ely

Ely

17-10-2011 om 11:25

O silone

Ritme! Ik ook niet, vreselijk! Blij dat ik niet de enige ben, ik vind het echt jammer, zou zo graag ongedwongen dansen met de kinderen maar ik ben zelfs dan te zelfbewust, zonde....

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Snuggle's

Snuggle's

17-10-2011 om 12:21

Opruimen

Toevallig zat ik van de week nog op mezelf te mopperen omdat ik weer deel 3 van de auto niet kon vinden, of ik het ooit zou gaan leren. Dingen goed systematisch opruimen en dat je dan ook na een jaar nog weet waar het is, ik zou het graag kunnen, maar ben bang dat het er toch echt niet in zit.
Net als opruimen in het algemeen. Ik kan echt genieten van een opgeruimd huis, maar bij ons ligt altijd wel wat troep. Ik heb ook mateloze bewondering voor mensen waar het altijd netjes is. Ik schaam me nog weleens voor onverwacht bezoek. Nou ja, bezoek van mensen die me nog niet kennen. De rest weet het wel en vind het meestal juist wel gezellig vreemd genoeg.

Maar goed, er is ook een hoop wel gelukt. Belangrijkste is eigenlijk wel dat mijn vriend en ik allebei flexibel werken, en niet meer dan nodig. We werken voor wat we nodig hebben en kiezen daarbij meer voor vrije tijd dan voor luxe. Beetje eng is het wel soms zonder zekerheid, maar de vrijheid voelt heerlijk.

Snuggle's

Nouhou

Als je mbo-werk doet voor een uurtje of 10 in de week en hbo-werk voor gemiddeld 3 uur p/w kan ik dat nu niet bepaald een glansrijke carriere noemen.

krin

krin

17-10-2011 om 12:56

Joyeux

Geen carrière maken is de vraag "jij kon toch zo goed leren?" uitlokken. Geen ambitie is dat niet erg vinden. En dan zeggen dat je 'gewoon niet zo'n streber' bent.
'Gewoon' werken kan ook met carrière en ambitie. En die ambitie is handig om terecht te komen op de plek die je het beste past, bij je karakter én je opleiding.

margje van dijk

margje van dijk

17-10-2011 om 13:51

Silone (o.t.)

"... maar ik moet met lange noten altijd meetellen, en bij opmaten zit ik extra op te letten. Het gaat gewoon niet natuurlijk. "

Silone, jij bent gewoon geen amateur, joh, jij kunt tellen als een prof!
Ik doe tegenwoordig een koorproject met Introdans waarin wij als koor Les Noces van Stravinsky moeten zingen, en ik ben het hele stuk lang aan het tellen. Iedereen moet dat, wie denkt dat-ie 'op natuurlijke wijze' kan inzetten gaat onherroepelijk de boot in. Mijn hele boek staat vol getallen, boven elke maat, of strepen, om aan te geven hoe de slag van de dirigent valt.

Dus ik denk dat jij gewoon meer moet focussen op wat je goed kan, in plaats van op wat je niet kan. Je moet niet zeggen: Ik heb geen ritmegevoel want ik moet altijd tellen, maar je moet zeggen: Ik ben uitermate geschikt om in een koor te zingen want ik kan tenminste tellen. (Hahahahaha).

Qua dansen, ach, als je die Introdans-dansers hebt gezien geef je gewoon vrijwillig elke ambitie in die richting op, en richt je je met liefde op alles wat je heel goed kan

Margje

krin

krin

17-10-2011 om 16:13

Dan nog, joyeux

Ik dacht niet dat ik beweerd had dat carrière maken moet eindigen in een directeursfunctie.
Carrière maken is denk ik het hoogst haalbare halen voor jou, niet alleen met de opleiding die je hebt gedaan (er zijn er zat die iets heel anders gaan doen, tenslotte), maar ook met je karakter.
Terechtkomen op de plek die je het beste past, bij je karakter én je opleiding, zoals ik al zei. Dus ook die WO-geschoolde die 'gewoon' beleidsmedewerker wordt. Of die HBO'er die in het management terecht had kunnen komen maar haar creatieve kant ontdekte en nu exposeert. Carrière blijven maken is voor mij blijven groeien in je werk, tot je plafond. (Wel uitkijken voor het Peter Principle: "in a hierarchy every employee tends to rise to his level of incompetence.")
De WO-geschoolde die beleidsmedewerker had kunnen worden, echter, maar is blijven hangen bij haar eerste baantje als weet-ik-veel-wat en dat wel best vindt, die maakt geen carrière wegens gebrek aan ambitie.
Eng hoor, straks voelt een WO-geschoolde met een baan als weet-ik-veel-wat zich op de tenen getrapt. Sorry bij voorbaat, ik heb het over mezelf.

krin

krin

17-10-2011 om 16:14

En bovendien

zijn al die definities van ambitie en carrière zwaar OT. Nog iets wat nooit echt gelukt is: het intomen van de neiging af te dwalen van het eigenlijke onderwerp.

Vic

Vic

17-10-2011 om 16:17

Veel erger

Nog erger is die slimme meid met veel in haar mars, die nooit een WO-studie heeft afgemaakt. Die altijd heeft geroepen dat ze voor haar 40e nog wel een titel zou halen. Dat gaat hem dus niet worden (want dan heb ik nog een maand of 10).

Rafelkap

Rafelkap

17-10-2011 om 17:32

Even rechtzetten

Even rechtzetten: mijn tantes voorspelden dat ik nog wel eens een dame zou worden toen ik puber was, ik zelf heb hier altijd hartelijk om gelachen. En nu kan ik met recht zeggen dat hun voorspelling niet uit is gekomen! Dat had ik ze toen ook al kunnen zeggen. Kennelijk projecteerden ze hun eigen jaren 50 tuttigheid op mij. We hebben trouwens nog steeds een leuke band, die tantes en ik, het staat ons niet in de weg.
Ik dacht vroeger niet veel over later, over hoe ik dan zou zijn. Het jaar 2000 leek me mijlenver weg, ik had nog geen flauw benul dat je je leven zelf moest opbouwen. M'n ouders deden dat namelijk niet, die zaten gewoon hun tijd uit. Dus net op tijd kwam ik erachter dat ik zelf wat moest doen en vond iemand die bij me paste die het prima vond met mij een paar kinderen op de wereld te zetten.
Over ambities/carriere zit ik nu in de pauzestand, maar heb dit nog niet geheel afgeschreven. Voorlopig bezoek ik helaas veel te vaak het ziekenhuis met onze jongste. Nooit gedacht een ziek kind te krijgen.

Rieke

Rieke

17-10-2011 om 17:58

Oh ja hoor

Ook ik ben dik tevreden over mezelf als ik het zo eens mag zeggen
Mooie loopbaan gehad, die ga ik volgend jaar voortzetten in een andere vorm na 10 jaar moederen en thuiszijn. Verder ben ik moeder geworden! Ook iets wat ik niet gedacht had. En echtgenote, ook niet echt verwacht. Buitenland geweest, gewerkt en genoten.
Nou wat nog meer, ik geef sportles, ook nooit verwacht. Ik ben aan het schilderen wat ook leuk is, en die ambitie moet ik bijstellen. Helaas geen muziekinstrument, dat is aan mij voorbijgegaan. Veel vriendinnen, ook altijd bijgehouden.
Ik kijk niet teveel naar anderen, wat ze doen en bereiken. Maar ik heb wel degelijk ambitie, dat is een lekker gevoel! Voor mij dan he??

dc

dc

17-10-2011 om 18:36

Joyeux

"Maar wat verstaan jullie dan onder ambitie of carriere? Is dat als je leiding geeft?"

Nee hoor, een salaris dat in elk geval iets boven het minimum loon gaat zou al fijn zijn. Ik heb mijn studie niet afgemaakt (in 4e jaar "voor een jaartje" naar buitenland gegaan om nooit meer terug te komen) en heb gewerkt als tech support, in een bar, als secretaresse en technisch assistente. Nu ben ik huisvrouw. Mijn enige sterke punt is dat ik veelzijdig inzetbaar ben, en 4 talen aardig tot goed beheers, maar helaas is er geen kip die daar goed voor betaald. Ik kan hier in engeland niet eens het geld voor de kinderopvang bij elkaar werken!

Dat bedoel ik, met geen carrière!

Ely

Ely

17-10-2011 om 20:17

Gewoon werken vs carriëre

Wat een carrière precies is in deze context weet ik niet maar ik denk dat er over het algemeen wel gezegd kan worden dat de mannen met de gewone baan meer verdienen (en werken) dan de vrouwen met (en zonder) gewone baan. Vziw verdient de man gemiddeld meer en werkt meer dus los van je definitie van carrière lijkt het zo dat man er over het algemeen (gemiddeld, generaliserend) wat meer van heeft gemaakt, van dat werken. Dus wellicht is dat een verklaring voor de opmerkingen?
Of schrijf ik nou heel warrig?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Roosje Katoen

Roosje Katoen

17-10-2011 om 20:26

Maar joyeux

Met mbo word je over het algemeen geen beleidsmedewerker. Het ligt dus voor de hand dat dit soort functies door HBO'er of WO'ers worden uitgevoerd. Overigens denk ik niet dat dit een 'gewone' baan is, in de zin van gemiddeld. Je verdient er toch een stuk meer dan modaal mee.

Of je uiteindelijk carriere hebt gemaakt als beleidsmedewerker hangt helemaal af van wat je had kunnen bereiken gezien alle omstandigheden.

Annet

Annet

17-10-2011 om 21:21

Ik zou nooit een goede huisvrouw worden!

Dit was het verwijt van mijn bijna-schoonmoeder, moeder van vriendje vanaf mijn 17e tot ongeveer mijn 22e.
Ze was verbijsterd dat ik niet lette op ZIJN kleding, het eten van de afhaalchinees niet netjes in schalen deed, mij niet verantwoordelijk voelde voor allerlei zaken die helemaal niet over mij gingen, en nog veel meer dingen waarvan het nut aan mij voorbij ging.

Ik ben heel blij dat ze gelijk heeft gekregen!
Ik voel mij verantwoordelijk voor het welzijn van mijn kinderen, samen met mijn partner. Ik voel mij niet persoonlijk verantwoordelijk voor het huishouden, wel samen, het liefst in combi met een huishoudelijke hulp.
Het eten van de chinees gaat nog steeds niet in nette schalen (hoewel het met de huidige bakjes netter uitziet dan de verpakking in papier van vroeger).
Het is geregeld een puinhoop in huis, vooral rommel niet echt vies.

Wat ben ik blij dat ik me niet zo druk hoef te maken om uiterlijkheden zoals zij toen blijkbaar wel moest.

dc

dc

17-10-2011 om 22:16

Joyeux

Het is niet echt naar inkomen, maar ik kom daardoor niet in aanmerking voor welke subsidie dan ook.

Maar goed, eigen fout, had ik maar niet 3 kinderen moeten "nemen"

Enne, eigenlijk ben ik reuzeblij met dit goede excuus, want ik vind het maar wat leuk en gezellig, dat thuismodderen!

dc

dc

17-10-2011 om 22:16

Annet

Mijn oma was zo van de schone schijn. Maar je moest niet een keer een verkeerd kastje openmaken, dan donderde alles eruit!

Valkyre

Valkyre

21-10-2011 om 12:52

Oh, zoveel

Wat nooit wat is geworden:

- ondanks mijn studie aan de kunstacademie ben ik nooit kunstenaar geworden
- ook ik kan alleen maar sjaals breien
- het huishouden bijhouden. Ik kan wel heel grondig poetsen (doe ik niet zo vaak), maar het dagelijkse opruimen en bijhouden, daar ben ik niet zo'n held in
- op tijd dingen doen. Ik stel altijd alles uit tot het laatste moment, wat natuurlijk veel stress veroorzaakt
- ooit had ik ook een schrijfambitie, maar daar ben ik inmiddels grotendeels overheen
- ik ben zzp-er, niet vanwege ambitie, maar omdat het nu eenmaal zo gelopen is. Ik vind mijn werk leuk, dat vind ik veel belangrijker dan "carriere maken."

Wel kan ik heel aardig koken, schilderen, tekenen, zingen en dansen. In de 18e eeuw was ik een prima vrouw-om-mee-te-pronken geweest, haha! Wegens tijdgebrek blijft het voorlopig bij (veel) zingen.

Groeten, Valkyre

Biene M.

Biene M.

22-10-2011 om 07:43

Professor

Ik wilde professor worden, maar heb niet eens een bul.

Verder zou ik een heel relaxte moeder worden. Wat losser dan bij mijn ouders is het wel, maar heel relaxt zou ik mezelf niet noemen.

Ik zou altijd rokken en hakken blijven dragen, maar tegenwoordig heb ik toch erg vaak een broek en platte schoenen aan.

Dat ik me ooit met "vrouwelijke" dingen als handwerken en koken zou bezighouden had ik niet gedacht, maar ik heb jaren geborduurd en ben nu aan het breien en bij vlagen sta ik veel in de keuken.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.