Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Wat is jouw ergste kado-teleurstelling?

Naar aanleiding van een ander draadje zat ik bij een irl-kopje heerlijke jasmijnthee met een mede-OOL-er te mijmeren wat onze ergste kado-teleurstelling ooit is geweest. Wij hadden familieverhalen over tijden van grote schaarste waarin iemand bijvoorbeeld een kledingstuk had gewenst, en dat dan toch heel lelijk bleek te vinden. Maar niet de ruimte had om dat ook te laten merken.
Tegenwoordig is er geen schaarste meer. Zacht uitgedrukt. Maar kado-missers zijn er natuurlijk nog steeds.
Mijn eerste herinnering is een bruinpaarse vioolkist, terwijl ik smachtte naar zo'n zwarte kist met een canvas hoes eromheen. Ik denk dat ik dat niet had gezegd en ook niet durfde te zeggen. De kist is geruild voor een beige kist, die canvas hoes kwam pas jaren later.

En jullie?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Guinevere

Guinevere

07-12-2011 om 13:16

Een weegschaal...

Ik kreeg een digitale weegschaal kado van mijn man. Tjonge, wat was ik blij. :-p En dat terwijl de mechanische weegschaal het gewoon nog deed. Dit jaar heb ik weten te voorkomen dat ik een kruimeldief kreeg in de zak van Sint.

caton

caton

07-12-2011 om 13:46

Kleurboek en handcreme

Van mijn oma kreeg ik eens een kleurboek voor sinterklaas. Niets mis mee, maar mijn nichtje die naast ons woonde kreeg van dezelfde oma een paar hele mooie kunstschaatsen van dezelfde Sinterklaas. Ik was een jaar of 8 en kon het niet begrijpen. Mijn moeder heeft het later wel uigelegd, maar het heeft me toch een hele poos niet lekker gezeten.
Op het VO ooit sinterklaas gevierd en toen kreeg ik een tubetje handcreme. Een tubetje handcreme dat die week gratis was uitgedeeld bij de plaatselijke drogist. Kon ik ook niet begrijpen. Maar later begreep ik wie mij had getrokken en dit meisje had het niet makkelijk thuis. Pas heel veel later hoorde ik hoe moeilijk ze het thuis echt heeft gehad.

rodebeuk

rodebeuk

07-12-2011 om 14:00 Topicstarter

Guinevere

voor Missers van Mannen open ik wel een apart draadje, het ging om die diepe, diepe teleurstelling in je kindertijd!
Hahaha, ik heb er ook meteen eentje voor bij de weegschaal. Een glazen kom voor de Kitchenaid terwijl we al een extra RVS kom hebben, dit was dus de 3de kom. Bij mijn vorige verjaardag. Loeizwaar en bikkeltje groot. Ik mocht hem niet ruilen. Een dag later wel maar toen was ie al uitgepakt. 75 euro.

De weegschaal dan zou ik vooral balen vanwege de batterijen (even afgezien van de onnuttigheid ervan

Guinevere

Guinevere

07-12-2011 om 14:18

OK, een uit mijn vroege jeugd dan. Ik kan me herinneren dat ik tranen met tuiten heb gehuild. Wat was het kado? Een hééél mooi marsepeinen sinterklaasje. Met een echte rode cape van stof. Zó mooi! Maar ik lustte helemaal geen marsepein.
Helaas gaf mijn man dit jaar ook erg mooie marsepeinen poppetjes kado aan de kinderen. Die lusten ook geen marsepein... de teleurstelling viel bij hen gelukkig erg mee. En ik lust nu wél marsepein, dus...
75 euro voor een glazen overbodige schaal, oef.

Diepe teleurstelling

voelde ik toen ik (volgens mij voor sinterklaas) een barbiepop kreeg. Ik wilde heel graag een barbiepop, dat was het probleem niet. Alleen kreeg ik zo'n 'ouderwetse' (http://www.barbiebliss.com/Echte.htm) in plaats van de nieuwe Barbie.

Ik heb wel nog heel lang met m'n ouderwetse Barbie heb gespeeld, want je kreeg er natuurlijk niet zomaar nog een andere bij.

Chris

Hombre

Hombre

07-12-2011 om 15:04

Oma's beeldjes

Mijn oma had vroeger plastic beeldjes van dieren in haar huis. Die vond mijn moeder heel mooi, zei ze altijd als oma haar nieuwe aanwinsten liet zien...

Toen mama jarig was gingen ik en mijn broertje dus van die beeldjes voor haar kopen. Toen ze ze bij haar verjaardag kreeg vond ze ze wanstaltig (waren ze natuurlijk ook) en moesten we ze terugbrengen naar de winkel.

Annet

Annet

07-12-2011 om 15:22

Mandarijnen (die ik niet kreeg)

Ik vroeg als cadeau een hele zak mandarijnen. Of een hele zak taaitaaitjes. Dat leek mij heerlijk om eens voor mij alleen te hebben. (er waren 4 kinderen, vrij dicht op elkaar, alles werd eerlijk gedeeld). Mijn moeder vond zo'n cadeau niet nodig. Sindsdien heb ik een hekel aan die zin.

Fiorucci

Fiorucci

07-12-2011 om 15:36

Nachtjapon

Ik kreeg ooit van een tante een nachtjapon, met gesmockt lijfje...dat ding zat te strak, kriebelde en bij het opstaan zat ie helemaal gedraaid, ik leek wel een rollade. Wat een vreselijk ding.

Yta Chalne

Yta Chalne

07-12-2011 om 15:55

Muziek

Op de basisschool kreeg ik van sint op school eens een mondharmonica. Dat vond ik echt fantastisch. Tot ik 'm thuis uit het doosje haalde en het ding gruwelijk vals bleek te zijn, echt absoluut onbespeelbaar. Was natuurlijk ook gewoon speelgoed, maar dat was ik niet zo gewend met muziek. Echt heel erg teleurstellend. Drie maanden later was ik jarig en had ik weer zo'n ding gevraagd, maar dan aan mijn ouders. Een Hohner kreeg ik, fantastische klank. Heeft tot drie jaar geleden dienst gedaan (hmmm, misschien een leuk verjaardagskadootje voor komend jaar!).

Terpi

Terpi

07-12-2011 om 16:28

Kerstballentrui

Ik kreeg ooit van mijn stiefmoeder een trui die eruit zag als een jaren 80 kerstbal. Vreselijk vond ik het ding. Dat zou ik noooit gezegd hebben hoor, echt niet, maar ze drong maar aan of ik hem mooi vond want anders had ze de bon nog wel en konden we hem gaan ruilen. Schoorvoetend zei ik eerlijk dat ik hem iets minder mooi vond en dat ik best graag samen in de winkel wilde kijken naar nog wat andere truien.... Die boze blik en de teleurgestelde reactie spraken boekdelen, ik had moeten begrijpen dat ik niet ECHT mocht zeggen wat ik vond.
Kort gezegd was dat de doodsteek voor onze toch al niet geweldige relatie. Het is nooit meer goedgekomen.

Margriet*

Margriet*

07-12-2011 om 16:38

Een pierrot

op een spiegeltje. Maar mijn lieve schoonmoeder zei er direct bij dat ik het mocht ruilen. Was maar goed dat ze dat gaf toen ik haar nog niet zo goed kende. Ze wist direct dat ze daarmee mij geen plezier deed. Mijn schoonzusje durfde niet zo goed nee te zeggen, terwijl ik zeker weet dat ze het niet mooi vond.

Rafelkap

Rafelkap

07-12-2011 om 19:36

Een pop en een trui

Toen ik 9 werd kreeg ik van mijn oma een pop. Een hele truttige, met lippenstift en oogschaduw. Ik vond het echt verschrikkelijk en ben eerst even naar m'n kamer gerend om even heel hard te huilen. Daarna pas bedankt. Toch een paar jaar met de pop gespeeld want het is best leuk om een slechterik te hebben.
Van dezelfde oma als puber een zelfgebreide trui gekregen. Ik mocht zelf de kleur kiezen en ik vroeg om de kleur spoorboekengeel. Het leek mij een geweldige kleur en ik zag er naar uit dat de trui af was. Het was dus een diarreekleur. Nooit aangehad natuurlijk maar wel m'n gezicht even in plooi gehouden om te bedanken. Ik moest echt vreselijk dankbaar zijn want ze had er met veel pijn en moeite aan gebreid..
Wat ondankbaar ben ik toch he?

Rafelkap

Rafelkap

07-12-2011 om 19:38

van mijn schoonmoeder kreeg ik vorig jaar twee theedoeken voor m'n verjaardag..
Eerder een truttige nachtjapon met roosjes. En ook wel eens bodylotion en dat soort potjes waar ik niet tegen kan. Die geef ik dan weer door.
Maar dat is al lang niet meer teleurstellend, ik kijk er al weer naar uit hoe dit jaar de plank weer wordt misgeslagen

Darcy

Mijn grootste cadeauteleurstelling was een Darcy...

Ik was als kind dol op Sindy's. Barbie's waren er wel al maar het waren toch meer de Sindy's die toen 'in' waren. Op een gegeven moment kreeg ik van mijn oma dus een Darcy. Verschrikkelijk vond ik die pop... De verhoudingen waren als van een normaal mens zoals ik jet me nu herinner... Een heel klein hoofd en enorme handen en voeten. Oh wat was ik stiekem teleurgesteld...

Ik heb niets durven zeggen en later werd Darcy in het fantasiespel (met kortgewiekt haar het rare nichtje... En als ik nu terugdenk aan Sindy met haar grote hoofd en haar gekke handjes en voetjes, dat was eigenlijk ok maar een rare )

Asa Torell

Asa Torell

07-12-2011 om 21:44

Haha

Wat is dat toch met die truien . Hier ook al een trui als grote teleurstelling: ik had bij mijn oma een groene trui met rode streep besteld, daarbij denkend aan een heel mooie diepgroene trui die ik al had, met zo'n noors aandoend motief ongeveer op borsthoogte, in het paars en wit. Zoiets maar dan met rood leek me ook geweldig (nu lijkt het me nogal kerstbomerig maar enfin; dat groen bleek later wel precies bij mijn kleurtype te passen).
Maar in plaats daarvan was het een olijfgroen geval geworden, met op elke 10 cm een rode rand die dus strakker was dan het groen, net een michelinmannetje was ik er in!

Asa Torell

Asa Torell

07-12-2011 om 21:46

Mannenmisser

moet m toch even kwijt, want meestal doet ie het best leuk voor mijn verjaardag, dus ik vond dat best een tegenvaller: '"toestemming" om een afwasmachine te kopen' - dat vond hij altijd flauwekul (en blijkbaar vond ik het net niet belangrijk genoeg om hem dan maar zelf te kopen). En natuurlijk is ook wel te bedenken wie er nu de grootste fan is.

bibi63

bibi63

07-12-2011 om 22:01

En hier

Een boek van Xaviera Hollander, de happy hooker (hoe verzinnnn je het???) en een oranje lelijke servethouder (huh?).
Gr. Bibi

Maylise

Maylise

07-12-2011 om 22:13

Doos

De enige grote teleurstelling die ik me nog kan herinneren dateert uit mijn kindertijd. Ik wilde heel graag een bepaald poppenhuis. Elke dag naar school kwam ik langs de winkel waar het begeerde poppenhuis in de etalage stond. Ik moest daar altijd even stil staan en er naar kijken. Nog steeds meer dan 40 jaar later kan ik het huis in details uittekenen.

De dag voor sinterklaas vond ik de zak met cadeautjes verstopt in het schuurtje. Ik keek verder niet want ik was best een braaf kind maar dat zat dus ook een doos bij die precies zo groot was als de doos van het poppenhuis. Die middag toen ik terugliep naar school was het poppenhuis verdwenen uit de etalage. Nu wist ik zeker dat ik het begeerde poppenhuis zou krijgen. Die avond kon ik van de spanning niet slapen en de dag daarna duurde eindeloos.

's avonds werden de cadeautjes uitgepakt en eindelijk kwam ook de doos waarvan ik overtuigd was dat hier het poppenhuis in zat te voorschijn. Het cadeau was inderdaad voor mij en vol spanning pakte ik het uit. Groots was mijn teleurstelling toen het geen poppenhuis bleek te zijn maar een (overigens hele mooie) pop. Ik was best blij met die pop maar ja het was niet mijn poppenhuis. Ik heb toen echt even moeten slikken en die avond in bed zelfs even gehuild. Die teleurstelling kan ik me nog zo goed voor de geest halen.

Hihi wat een heerlijk (herkenbaar) leedvermaak

Hier een drama toen ik een jaar of 18 was en bij ouders van toenmalig vriendje werd verwend met allerlei zeepjes en douche creme's.
Mijn relatie met die ouders was al niet al te goed. Vriendje had moeder getipt want die wist niet wat ze voor me moest kopen. Ik gebruikte NOOIT enige vorm van zeep (behalve mijn eigen merk) en had een hekel aan geurtjes. Dit was bijna het einde van onze verkering, uiteindelijk (weer thuis) heb ik tranen met tuiten gehuild hoe hij me zo voor schut had kunnen zetten (het lukte me niet om enthousiast te reageren).
Wat pietluttig als ik er aan terug denk, maar toen voelde het alsof het zoooo belangrijk was!

Margriet*

Margriet*

07-12-2011 om 23:05

O ja nog een mannenmisser

Een autoradio, want dat was zo leuk voor de vakantie, dan konden we (lees hij) weer CDtjes draaien. Als hij er nog iets leuks echt voor mij had bij gedaan. Nu kreeg ik trouwens een geurtje van Christina Aquilera voor de Sint (ik houd niet van de muziek, luchtje heb ik ook niet geroken, misschien vind dochter van 9 het wat). Oja en een scheurkalender, om mij terug te pakken, de afgelopen twee jaar kreeg hij een scheurkalender van mij.

Nagel manicureset

Toen ik 10 jaar was, en voor de allerlaatste keer naar het Sinterklaasfeest van mijn vader's werk mocht. Wat een teleurstelling voor iemand die haar nagels tot op haar vingertoppen afbeet.....

Armband

Mijn man.........paar jaar geleden. Gaf mij nadat hij alleen weg was geweest (1 week) iets héél bijzonders. Tenminste dat maakte ik al op uit zijn toespelingen door te telefoon. Het was in ieder geval duur en om het binnen zijn budget te laten passen was hij álles af geweest waar ze zoiets zouden kunnen hebben. En het was mooi en ik zou er érg blij mee zijn.
Toen hij terug was gingen zijn kado's onder de kerstboom. 'Zijn' kado, bleek een witgouden armbandje, met iets gekleurds op de schakeltjes die ook nog 's te strak zat. En nee, geen extra schakeltjes erbij.
Het was vast wel duur....maar zo écht niet mijn smaak! Meer een armbandje voor een meisje in de prinsessefase zeg maar. Mijn man was apetrots, die had daar écht z'n best op gedaan, dat straalde echt van 'm af.
En vol verwachting keek hij me aan....en ik had het hart niet om mijn afkeer te laten blijken , dus slikte maar eens flink, deed 'm om en heb net gedaan of er ik er heel blij mee was.
Man straalde.
Pas véel later, toen hem opviel dat ik 'm nooit droeg heb ik schoorvoetend toegegeven dat ik 'm écht niet mooi vondt. Na eerst een perplex gezicht, moest hij er toch om lachen. Dus we zouden 'm ruilen (witgoud is ook vast wel genoeg waarde om te ruilen) en er 'iets' anders voor kopen. Is het nooit meer van gekomen....
Dus hij ligt nog in mijn sieradenkistje. Soms haalt 1 van de kinderen 'm er wel eens uit, nu bewaar ik 'm maar. Als een soort relikwie van man's foute smaak.
Maar verder valt ie wel mee hoor (die man dan).
groeten albana

En ook een keer een pop

Als kind van een jaar of 7,8 keeg ik een pop. Ik geloofde dat jaar voor het eerst niet meer in de Sint, mijn broertje wel.
En ik zeurde mijn moeder aan het hoofd over een pop en een ledikantje. Die had iedereen, alleen ik niet.
Dat klopte wel, want ik was meer een lego-kind en een buitenspeelkind dan een poppekind.
Ik begreep wel van mijn moeder dat ze de dag ervoor nog amper over Sinterklaas had nagedacht. Het was toen erg druk op haar werk, er waren allerlei dingen prive die opspeelden, ze moest examen doen waarbij het eraf hing of ze haar 'vaste betrekking' zou houden.
Toen kwam Sinterklaas, daar hadden wij een abbonement op want mijn moeder werkte in het onderwijs en er was altijd wel een échte te regelen.
En uit zijn zak kwamen een heleboel kado's voor mijn broertje en voor mij 1 grote+een chocoladeletters. Ik zag aan de schoenen van de Sint wie het was en pakte het grote kado uit.
Een pop in ledikantje dus.
Ik helemaal blij en deed wat elke poppemoeder deed, ik kleedde pop uit. Daar was ik nét mee begonnen toen ik de gruwelijke ontdekking deed dat pop (net gedoopt met meisjesnaam) een jongetje bleek te zijn!
Ik was enorm boos en teleurgesteld....want wie heeft er nu een jongentjespop??? Niemand toch? En aan het gezicht van mijn moeder zag ik wel dat zij het ook niet had geweten.
Mijn moeder heeft nog getracht de pop te ruilen of zoiets, maar 2 dagen later lag toch het jongetje weer in z'n bedje.
Ik heb nooit die pop durven uitkleden met klasgenoten erbij. Dus er is maar minimaal mee gespeeld
Wel hebben de pop en ik ons verzoend....hij mocht zelfs bij me in bed slapen.
groeten albana

Hombre

Hombre

08-12-2011 om 10:03

Albana

"Maar verder valt ie wel mee hoor (die man dan)."

Jij blijkbaar ook

schoondochter

schoondochter

08-12-2011 om 10:14

Keer op keer

Welke gelegenheid dan ook, zelden ben ik blij met het cadeautje van mijn schoonouders. Meestal gekocht bij de Slegte, en ik zou er mijn hele maandinkomen kunnen besteden, maar zij kopen daar precies wat me niets zegt. Precies dat waar ik geen belangstelling voor heb. Ik bedoel: cocktails maken, terwijl ze weten dat ik geen druppel drink. Dit jaar tweedehands-boekjes, waarvan ik niet begrijp waarom ze het voor mij uitkozen. Een boekje in het Duits, terwijl ik dat helemaal niet goed kan lezen. En ik had nog wel zo'n leuk lijstje gestuurd, met eenvoudige en zeer betaalbare cadeautjes...

Vic

Vic

08-12-2011 om 10:22

Och ja

Ik kan me eigenlijk geen grote teleurstellingen uit mijn jeugd herinneren, ze zullen er vast geweest zijn. Mijn ouders hebben geen aanleg voor het uitkiezen van cadeautjes. Vorig jaar vroeg ik een kookwekker, en ik heb het idee dat zij hun best doen om dan het allerlelijkste exemplaar uit te kiezen. Daar stel ik me dan ook op in. Dit jaar vroeg ik pannenonderzetters. Nou, eerlijk waar, lelijker onderzetters heb je nog nooit gezien Ze zijn ook goed in zinloze cadeaus en lelijke decoratiemeuk. Zo heb ik dit jaar een koelkastmagneet gekregen in de vorm van een kreeft. Tjaaaaaaa. Ik moet bekennen dat het me niet is gelukt om daar neutraal of semi-enthousiast op te reageren.
Mijn zusje en ik hebben ook wel eens gezamenlijk gezocht naar een cadeau voor mijn ouders. In het tuincentrum op zoek naar het allerafschuwelijkste lichtgevende rendier dat we konden vinden. Mijn ouders waren er dolgelukkig mee! 't is een kwestie van smaak, denk ik...

krin

krin

08-12-2011 om 10:27

Sins of omission

Mijn teleurstellingen van vroeger golden meestal de dingen die ik niet kreeg. Zoals de poppenwandelwagen. En de Barbies die nooit kwamen, hoe vaak ik ze ook aanstreepte in de Sinterklaasfolders. Ik was ook eigenlijk geen poppenkind, maar ja, zo kwam ik daar nooit in de praktijk achter, natuurlijk.
En nu doe ik het zelf. Ik zie het lijstje van zoon, met de tienduizend Wii-spellen die hij wil, en die Bagukan-gevallen waarvan ik weet dat ze na een dag onder de bank liggen, en koop een boek voor hem.
Niets geleerd van de lessen uit het verleden, blijkbaar. Misschien dat ik voor zijn verjaardag mijn leven nog durf te beteren.

Mijn dochter

De allergrootste teleurstelling ging niet over mijzelf maar over mijn dochter. Een paar jaar geleden mocht ze voor het eerst met haar vader mee naar zijn nieuwe schoonouders (hij was net opnieuw getrouwd) om daar Sinterklaas te vieren. 'De nieuwe' had ook een paar kinderen, waaronder een meisje in bijna dezelfde leeftijd. Dat meisje kreeg leuke armbandjes en oorbelletjes. Dochter kreeg een paar paarse wollen sokken. Ze wilde daarna nooit meer mee. Ik heb ex nog wel even apart genomen en hoewel hij een enorme flapdrol kan zijn, zelfs hij begreep dat dit niet leuk was. Tegenwoordig komt hij braaf bij mij informeren wat dan wel een leuke verrassing is. En dat is voor zo'n meisje echt niet zo moeilijk. Diezelfde flapdrol gaf mij na mijn horrorbevalling overigens een waterkoker cadeau. Omdat de baby zo lang aan de beademing had gelegen kon ik geen borstvoeding geven en die koker was wel handig voor het koken van water voor de flesvoeding. Ik kreeg er ook zo'n 'geestig' bierkratje bij voor de flessen.

O jaaa

Wat me nu direct te binnen schiet is een cadeau dat ik kreeg op mijn twaalfde verjaardag.

Ik was op die leeftijd al een echt dametje. En toen kreeg ik een NEP make-up doos. Daar kon je dus gewoon helemaal niks mee, het was gewoon plastic met een kleurtje, verschrikkelijk! Dat cadeau kreeg ik van een familielid via de post. Mijn verontwaardiging en boosheid hoefde ik dan ook niet in te houden, gelukkig. Volgens mij ben ik diezelfde middag nog met mijn vader de stad in gegaan om iets anders uit te zoeken. Ik was toch verdorie geen kleuter. Och wat was ik boos...

Verder geen echte teleurstellingen volgens mij.

Groet,
Olijvje

dc

dc

08-12-2011 om 11:05

Krin

Hier koopt Sinterklaas iets wat WIJ leuk en nuttig voor de kinderen vinden, maar de Kerstman luistert echt alleen naar de kinderen

En wij hebben legio Bakugan gevallen, waar echt vaak mee gespeeld wordt (?? Ik snap m ook niet), maar ze blijven op de slaapkamer zodat we ze niet kwijtraken.

En on topic, mijn vader gaf me eens een soort van weefsetje. Tja, daar had ik dus echt helemaal niets mee. Voor de rest kreeg ik eigenlijk altijd wat ik wilde

Meer recentelijk kreeg ik van mijn schoonzus een sexy pyjamageval. Tja, ik slaap altijd in langmouwige warme gevallen. Ik heb hem na een paar jaar weer naar haar doorgepast en gezegd dat ik het "niet meer pastte" door de 2 zwangerschappen!

En mijn beste kado ever, ik hou niet van sieraden en droeg enkel mijn trouwring. Na 5 jaar had mijn man bij elkaar gepuzzeld wat ik wel mooi vond, en een 2e ring speciaal voor mij laten maken. Ik vind hem echt prachtig en draag hem altijd.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.