Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Hoe zit dat met achternamen?

Als mevr. Pieters is getrouwd met dhr. Jansen, en zij noemt zich mevr. Jansen-Pieters, heet zij dan nog steeds zo na het overlijden van haar man? Dat zie ik namelijk veel bij oudere patiënten. Maar ga je dan logischerwijs niet weer gewoon weer mevr. Pieters heten? Blijft haar mans naam aan de hare geplakt? Ik vind het ook zo vreemd dat de vrouw dan soms al een jarenlange (lat)relatie heeft maar nog steeds de naam van de overleden man draagt. Hoe zit dat eigenlijk? Zou je zelf moeten aanvragen dat je ook weer officieel je meisjesnaam draagt?
Ik heb het zelf zo sterk meegemaakt dat mevr. Jansen-Pieters ineens mevr. de Boer-Pieters heette.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Hanne.

Hanne.

12-04-2012 om 09:01

Recht om naam te gebruiken

Als je trouwt krijg je het recht om elkaars naam te gebruiken. Dat recht houdt niet op bij overlijden. Dus ja, die naam mag je blijven gebruiken.

Ik zou het persoonlijk heel pijnlijk vinden als ik na het overlijden van mijn partner ineens niet meer mevrouw Jansen(-Smit) zou mogen heten maar meteen weer mevrouw Smit. Alsof dat stuk van mijn leven ineens weggevaagd wordt en vergeten moet worden.

Zeker als je al jaren lang die naam hebt. Tegen de tijd dat ik 60 ben heb ik langer Jansen geheten dan Smit. Dan is Jansen toch echt 'mijn' naam geworden.

Hier staat het

http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/naam-kiezen-en-naamswijziging/naamswijziging/achternaam-van-de-partner-gebruiken
Zelfs na scheiding mag je de naam van je ex blijven voeren, totdat je hertrouwt. Als je gaat latten, mag je dus de naam van je overleden partner of ex blijven gebruiken. Overigens zou ik ook "gezinsnaam" blijven gebruiken als Genistus zou overlijden. Ik moet er niet aan denken dat ik dan plotseling gedwongen wordt mijn eigen naam weer te voeren. Niet omdat ik er een hekel aan heb, maar om de reden die Hanne ook al aanvoert.

Rechthebbende

Mijn schoonmoeder is allang vergeten dat ze getrouwd is geweest met een andere man dan haar eerste. Maar door de rechtbank wordt ze trouw mevrouw zijnnaam-haarnaam genoemd. Volgens mij is dat toch om helder te hebbend dat ze zijn rechthebbende is.
In het huis heet ze mevrouw haarnaam.
Groet,
Miriam Lavell

Beertje

Beertje

12-04-2012 om 09:45

Uitkeringsinstantie

Ik heb jaren bij een uitkeringsinstantie gewerkt en daar werd om die reden dus altijd steevast gevraagd naar de meisjes naam. Eigenlijk was (en is) dat de belangrijkste naam omdat deze (hoe vaak je ook trouwt en scheidt) niet verandert en we zelfs mensen na jaren van afwezigheid weer terug konden vinden uit de archieven.
Maar we moesten er altijd duidelijk om vragen, anders werd de verkeerde naam gegeven (door de persoon zelf, of door mensen van de personeelsafdeling enz)

Beertje

Alles leuk en wel, en je mag er van mij naar vragen als instantie, als je meteen ook maar vraagt met welke naam ik aangeschreven wil worden. Hoe mijn dingen geadministreerd wordt, is een interne zaak, maar ik stel het zeer op prijs dat ik wordt aangeschreven met de naam die ik voer - en die ik van de wet ook mag voeren.
En dat kan ook best. De SVB bijvoorbeeld doet dat prima. Maar mijn werkgever maakt er helaas de meest fantastische ratjetoes van. De ene brief komt voor mijnnaam, de andere keer voor gezinsnaam, de derde voor gezinsnaam-mijnnaam en weer een andere keer is de naam die ze gebruiken gewoon verkeerd gespeld. Blijft lastig kennelijk

amk

amk

12-04-2012 om 10:33

Genista

ik vind juist dat een overheidsinstantie zich nu juist aan je wettelijke naam moet houden. Dus niet dat geleuter met man's namen, vrouw's namen of wat dan ook.

Hoe je het buiten de officiele instanties regelt is jouw zaak. Maar zij moeten wat mij betreft alleen de wettelijke naam gebruiken. Van je begin tot je eind.
Ik werd er gek van dat ik ineens man's naam toe bedeeld kreeg. Ik ben ik en geen eigendom van iemand anders.

tonny

tonny

12-04-2012 om 11:41

Mijn moeder

mijn moeder is al 30 jaar weduwe. Over haar hele leven gerekend is ze veel langer alleen geweest dan samen.
Op welk moment zou je voorstellen dat iemand die altijd haar mans naam gebruikte die zou afstaan? Toch niet meteen na zijn overlijden??

Op mijn werk (receptie verzorgingshuis) ben ik blij dat veel vrouwen twee namen gebruiken. Er heten er nogal wat De Jong, hoe zou ik die anders uit elkaar moeten houden

Het is net wat je gewend bent. In Nederland is het lang gewoonte geweest dat je als vrouw na je huwelijk de naam van je man ging gebruiken, meteen de familienaam. Dat is al geruime tijd aan het veranderen, ik meen dat de meesten hier op OO niet meer doen aan die traditionele gewoonte.

Amk

Ik ben het niet met je eens Wettelijk heb je het recht te kiezen welke naam of combinatie van namen je voert. Nogmaals, het is helemaal prima als ze alles administreren op de eigen geslachtsnaam. Maar het is ook prima mogelijk om daarnaast een veldje "gehuwd met" te hebben in je bestand en daar weer naast een veldje met "hoe aan te schrijven". Niets aan de hand, iedereen wordt aangeschreven zoals hij/zij wil en van de wet mag en bij scheiding of weet ik veel welke andere reden er is kun je als instantie het laatste veldje aanpassen naar de wens van de klant. En je administreert nog steeds naar ieders eigen geslachtsnaam.

Kaaskopje

Kaaskopje

12-04-2012 om 12:32

Eens met genista

Op mijn id-kaart staat ev mansnaam en op die manier vind ik het prima. In het dagelijks leven ben ik mansnaam en als ik een beetje officieel wil doen mansnaam-meisjesnaam.
Ik kom uit de tijd waarin het feminisme opborrelde in de vorm van Dolle Mina's en tuinbroeken met stekelhaar. Als ik iemand hoor zeggen dat ze de achternaam van man niet aanneemt omdat ze niemands bezit is, moet ik altijd aan die tijd denken. Feminisme à la vandaag zit 'm niet in een achternaam, maar in gedrag. Laat jij over je heenlopen door je man of blijf je in zijn schaduw staan, of laat je dat gebeuren, dan komt dat niet door de achternaam.
Ik maak via mijn werk eens in de zoveel tijd mee dat een weduwe graag haar meisjesnaam weer wil hanteren. Het gebruik van mansnaam die soms al 20 jaar dood is, wordt als pijnlijk ervaren. Ik denk dat dat voor iedereen anders is. De een zal mansnaam willen blijven koesteren, de ander wil verder zonder. Misschien hangt het een en ander ook af van hoe je het huwelijk hebt ervaren. Als het een heel gelukkig huwelijk was reageer je misschien anders dan wanneer je eenmaal alleen opluchting voelt. Klinkt cru, maar het kan.

Bezit

Amk, ik zie die koppeling tussen het hebben van de achternaam van je man en het zijn van zijn bezit ook niet zo.

Ik ben niet getrouwd, maar als ik het wel was zou ik nog steeds mijn eigen naam willen houden. Wel voelt het een beetje raar dat mijn kinderen een andere achternaam hebben dan ik. Eigenlijk zou ik het een stuk logischer vinden als kinderen automatisch de achternaam van de moeder zouden krijgen. Of de vader namelijk ook echt de verwekker is van een kind is altijd maar de vraag, van de moeder weet je zeker dat ze het gebaard heeft. Maar goed, we leven nu eenmaal niet in een matriarchie. Zolang ik mijn eigen naam kan houden en ik niet al te vaak post ontvang die aan mij gericht is met mans achternaam vind ik het best.

Chris

Roosje Katoen

Roosje Katoen

12-04-2012 om 14:11

Chris

Dat is volgens mij nou juist de grap. Omdat je niet zeker weet dat de vader de verwekker is, kan je de kinderen maar beter zijn achternaam geven, dan is het in elk geval op die manier duidelijk dat ze bij elkaar horen.

Neemt niet weg dat ik ook liever had gehad dat mijn kinderen mijn achternaam zouden hebben.

tonny

tonny

12-04-2012 om 14:54

Naam en bezit

'Neemt niet weg dat ik ook liever had gehad dat mijn kinderen mijn achternaam zouden hebben.' Dat wijst ook op een soort bezitterigheid

Sjaa we kunnen niet meer terug naar vroeger, toen mensen werden genoemd als 'xxdochter' en 'xxxzoon', het beroep van de familie of een bepaalde landstreek. In de tijd van Napoleon (toch??) is er getracht enige orde te scheppen; wie hoort bij wie.
Dat het niet zo glashelder aan naar ieders wens uitpakt is een ander verhaal. In samengestelde gezinnen komen heel wat achternamen voor.

Irene

Irene

12-04-2012 om 15:30

Mijn kinderen

Mijn kinderen hebben dan ook gewoon mijn achternaam. Mijn man is bij ons de enige in huis met een andere achternaam. Ik zeg wel eens dat hij zijn naam dan maar moet veranderen, daar denkt hij nu al 5 jaar over na...

Kaaskopje

Kaaskopje

12-04-2012 om 15:45

Ben ik te aardig?

Een man levert maar een klein aandeel in het ouders worden. Ik vind het eigenlijk ook wel aardig om na de geboorte de achternaam van man aan de kinderen te plakken. Ik ben mogelijk van een zeer ouderwetse stempel, maar ik ga na de geboorte van mijn kinderen niet alvast incalculeren dat ik in de toekomst ga scheiden en dat het dan praktisch zou kunnen zijn als de kinderen mijn naam zouden dragen.

Roosje Katoen

Roosje Katoen

12-04-2012 om 15:49

Tonny

'Neemt niet weg dat ik ook liever had gehad dat mijn kinderen mijn achternaam zouden hebben.' Dat wijst ook op een soort bezitterigheid

Nou ja, bezit, ik ben de laatste die mijn kinderen als mijn bezit beschouwt... maar het is afentoe best onhandig om een andere naam dan je kinderen te hebben als je het overgrote deel van de zorg op je neemt. Laatst meer dan een uur in het ziekenhuis op niks zitten wachten omdat de dame achter de balie niet doorhad dat we bij elkaar hoorden bijvoorbeeld.
Maar goed, liever het overgrote deel van de zorg dan dat ze mijn naam zouden hebben

Het is maar wat je aardig noemt kaaskopje

Indirect zeg je dat vrouwen die hun eigen naam houden en haar kinderen haar achternaam geeft, dit doet omdat dat handig is bij een scheiding. Wat een flauwekul.
Ik heb mijn eigen naam en als ik had mogen kiezen dan hadden mijn kinderen misschien nu mijn achternaam. Omdat dat een mooiere naam is dan de achternaam van mijn man. Niets meer of minder.

Reuze-aardig kaaskopje

Je kon ook niet anders. Pas in 1998 konden kinderen de achternaam van de moeder krijgen. Tenminste, tot dan toe was de achternaam van de moeder voorbehouden voor kinderen die niet erkend werden en buiten een huwelijk werden geboren.

skik

Ahum (ot)

Matriarchie? Ik bedoelde natuurlijk matriarchaat

Dat mijn kinderen toch de achternaam van hun vader hebben, heeft als ik er goed bij nadenk trouwens wel degelijk te maken met het feit dat ik wil dat de connectie met hem duidelijk is. Dat hij er naamtechnisch niet bijhangt. Dat ik er nu naamtechnisch bijhang vind ik minder erg.

Chris

Kiki

Kiki

12-04-2012 om 21:03

Ach ja kaaskopje

Iedereen die zijn eigen naam houdt heeft natuurlijk zijn/haar scheiding ingecalculeerd. Het heeft natuurlijk niets te maken met het feit dat het een eigen naam is.

Ik heb mijn eigen naam gehouden omdat het mijn naam is. Ik heet mijn hele leven al zo. Mijn vader heet zo, mijn opa heet zo. Mensen kennen mij met die achternaam.

En als mijn man niet een aanval van mannelijkheid had gekregen (en mijn oudste niet de eerste van die generatie die de achternaam zou doorgeven) hadden mijn kinderen ook mijn naam gehad. Ik deed immers al het werk. Maar goed, hij had daar gevoelens bij dus dragen ze zijn achternaam en ik als enige niet. Prima hoor

Ik kom er wel overheen dat ik bij elk telefoongesprek dat ik voer over mijn kinderen moet aangeven "Met Kiki, moeder van Kikizoon"

Maar ik denk dat mijn huwelijk verder prima is

Martina

Martina

12-04-2012 om 21:05

Altijd eigen naam

Toen ik trouwde, ben ik mijn eigen naam blijven voeren. Het was ook het eerst wat ik tegen de ambtenaar zei die ons, eenmaal getrouwd als de heer en mevrouw X (achternaam man) aansprak.
Mijn kinderen heb ik ook mijn eigen naam gegeven. Ja, uit bezitterigheid, ja. Ik vond dat je als vrouw, die ten slotte meestal het meeste aan de opvoeding doet (en het dragen en het op de wereld zetten en tegenwoordig ook nog de helft van het geld verdienen)het meeste recht daar op had. Ik vond dat vrouwen wat dat betreft ook eens ergens recht op hadden. En het voelde idd als een bezit worden van de man. Het komt toch ook uit die patriarchale traditie? Of is het voor de gezelligheid?
En eigenlijk voelt het nog steeds goed dat mijn kinderen mijn achternaam hebben.

Kaaskopje

Kaaskopje

12-04-2012 om 22:06

Skik

Natuurlijk kon ik wel anders. Zoals je zegt: buiten het huwelijk. Maar ik zei al dat ik van de oude stempel ben. Op dit gebied althans. Voor mij was trouwen een vanzelfsprekendheid en dat ik de naam van mijn man zou gaan gebruiken ook. Ook na 1998, 10 jaar later, had ik niet anders besloten. Inmiddels ben ik langer met mijn man samen dan met mijn ouders.
Stel dat ik een prachtige, of oude, of bijzondere achternaam had gehad die ook nog eens met uitsterven werd bedreigd, had ik mogelijk om die reden anders beslist. Ik vind het ook gewoon 'overzichtelijk' dat een gezin dezelfde naam draagt en ik heb er nooit mee gezeten dat dat niet mijn naam was. Na scheiding of overlijden ligt dat anders natuurlijk.

Kaaskopje

Kaaskopje

12-04-2012 om 22:16

Kiki

Ik deed immers al het werk. Maar goed, hij had daar gevoelens bij dus dragen ze zijn achternaam en ik als enige niet. Prima hoor ===
Ik vind dit heel denigrerend overkomen.
Wat betreft het aanhouden van je eigen naam, omdat mensen je daarmee kenden: Ik ben van mijn 51-jarige bestaan dit jaar 24 jaar getrouwd en gebruik dus al die jaren de naam van mijn man. De mensen die ik nog zie uit de jaren van voor mijn huwelijk is behoorlijk geslonken. Er zijn nu meer mensen die niet beter weten dan dat ik mansnaam heet.

Martina

Martina

12-04-2012 om 22:24

Kaaskopje

"Maar goed, hij had daar gevoelens bij dus dragen ze zijn achternaam en ik als enige niet. Prima hoor ===

Ik vind dit heel denigrerend overkomen." schrijf je. Mijn vraag: waarom? Ik vind het juist wel lief en om het woord maar weer eens te noemen, aardig over komen.
Zo aardig ben ik niet hoor.
Volgens mij dachten de meeste vrouwen twintig of dertig jaar geleden niet zo na over de naamkeuze. Of ze waren bang om te feministisch over te komen. Zoiets.

"Wat betreft het aanhouden van je eigen naam, omdat mensen je daarmee kenden: Ik ben van mijn 51-jarige bestaan dit jaar 24 jaar getrouwd en gebruik dus al die jaren de naam van mijn man" ja duh. Natuurlijk, omdat je er niet voor koos. Maar omdat je er niet voor gekozen hebt, gebruik je het nu als argument om er niet voor te kiezen. Die slang bijt wel heel erg in zijn eigen staart.

Anders gedaan

Als ik het over kon doen, zou ik nu mijn meisjesnaam hebben gehouden. Vooral omdat ik nu in een land woon, waar mansnaam-meisjesnaam niet voorkomt, men denkt dat ik van adel ben, haha. Hier verlies je gewoon je meisjesnaam als je trouwt en je mans naam aanneemt en mensen raken dan echt officieel "zoek".

Martina

Je hebt wel een beetje gelijk, ik ben bijna 30 jaar getrouwd en toen was het inderdaad nog niet heel erg gewoon, al kwam het wel voor.

Kiki

Kiki

12-04-2012 om 22:39

Kaaskopje

denigrerend? Waarom in vredesnaam. Juist respectvol. Hij wilde graag dat de kinderen zijn naam kregen. Ik vond eigenlijk dat ik dat recht had, maar hij vond het heel belangrijk.

Ik vind jou juist denigrerend door te zeggen dat mensen die hun eigen naam houden en hun kinderen hun eigen naam geven (of dat geldt vast alleen voor vrouwen) hun scheiding alvast incalculeren.
En dan ga jij nu vast zeggen dat je dat niet bedoelde, maar het is wel wat er staat. En dat vind ik getuigen van minachting voor mensen die een andere keuze dan jijzelf hebben gemaakt. Jij bent niet de maat der dingen, jij bepaalt niet wat normaal of niet normaal is.

Naam

Niet alles gelezen maar volgens mij was het zo'n 25 jaar geleden niet zo heel gek om niet de naam van man aan te nemen na trouwen. Ik ben bijna 28 jaar getrouwd en gebruik al 53 jaar dezelfde achternaam, nl die die ik van mijn ouders gekregen heb. Onze kinderen hebben de achternaam van hun vader. Hij vond dat belangrijker dan de voornamen dus de voornamen hebben we wel gezamenlijk besloten maar had ik meer stem in.

Kaaskopje

Kaaskopje

13-04-2012 om 01:33

Martina

Wat ik zei over mijn leeftijd en het deel van mijn leven dat ik mijn mansnaam draag, is vooral bedoeld om aan te geven dat het gewend zijn aan de naam van je ouders ook omgezet kan worden in het wennen aan een andere naam. Die naam kan net zo goed jouw naam worden als die van je ouders. In het begin is het even vreemd als je een andere naam gebruikt, maar na een jaar weet niemand beter.

Kaaskopje

Kaaskopje

13-04-2012 om 01:43

Kiki

Ik deed immers al het werk. Maar goed, hij had daar gevoelens bij dus dragen ze zijn achternaam en ik als enige niet. Prima hoor ===
Ik had het misschien volledig moeten kopiëren. Heb je alleen recht op het overdragen van je achternaam op de kinderen als je hun luiers verschoont? Ik neem aan dat je man op andere gebieden voor het gezin zorgt. Misschien had ik het woord neerbuigend moeten gebruiken? Als een man over een vrouw zou zeggen 'ach, ze had daar gevoelens bij' zou het huis te klein zijn.

mirreke

mirreke

13-04-2012 om 06:35

Kinderen mijn achternaam, en man ook

Dochter is uit 96 en kreeg eerst zijn naam omdat het toen bij erkenning in een relatie niet anders kon, toen veranderde de wet en kon zoon van 98 wel mijn achternaam krijgen en mocht met terugwerkende kracht dochter ook mijn achternaam krijgen; dat mocht bij heel jonge kinderen. De andere kinderen kregen later daardoor natuurlijk ook mijn naam. De bepaling was wel alle kinderen uit 1 gezin dezelfde naam. Moest je wel officieel die naamswijziging voor t reeds bestaande kind aanvragen, en dat hebben we dus ook gedaan.
Later zijn we ook nog getrouwd en nam hij ook mijn naam over. Hoewel we in de praktijk gewoon onze eigen naam gebruiken.
Eindelijk gerechtigheid vond ik. Na eeuwen waarin de vrouw geen keuze had qua achternamen was er nu wel de mogelijkheid.
Vroeger als kind vond ik al dat kinderen de naam Vd moeder moesten krijgen. Als dat toen normaal mogelijk was geweest zou ik dat toen zelfs hebben willen laten wijzigen.
Voor mij vanzelfsprekend: ik baar ze. Maar het systeem in Spanje vind ik ook mooi, daar krijgen kinderen een combi van vaders- en moedersnaam zoals dat hier bij trouwen kan.
Onze kinderen hebben trouwens ook als een van hun voornamen de naam van hun vader en wel als volgt: jantje pietje simonszoon mijnachternaam.

mirjam

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.