Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Geertruida

Geertruida

14-05-2012 om 21:04

Wanneer wist jij het zeker?

Ik had ergens anders al eerder geschreven; vriend en ik hebben na een jaar onofficieel samenwonen besloten er voor te gaan. En dan nog van de heel ouderwetse ook nog; hij heeft me gevraagd en ik heb van harte 'ja' gezegd. De bruiloft is inmiddels gepland voor over ca 2 maanden.

Dan ga je dat aan familie/vrienden/kennissen vertellen. En dan zijn er nog verrassend veel mensen die reageren met 'weet je het wel zeker' of 'waarom zou je nou'. Of die vragen of ik soms zwanger ben (ben halverwege de 40, vriend boven de 50). Vind ik wel een complimentje eigenlijk.. Blijkbaar is het alleen 'geoorloofd' om te gaan trouwen als je al minstens 10 jaar samen woont en/of samen kinderen hebt.

Vind ik toch vreemd, zeker gezien het feit dat veel mensen na zoveel jaren samen trouwen en dan alsnog snel tot echtscheiding over gaan.. al lang samen zijn geeft dus blijkbaar ook geen garantie. Mijn lief en ik zijn beiden trouwens al getrouwd geweest dus we weten wel een beetje wat dat voorstelt.. en we zijn zeker van elkaar.

Maar het maakt me wel nieuwsgierig en daarom mijn vraag: wanneer wisten jullie het zeker??

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
krin

krin

14-05-2012 om 21:20

Eh..

Binnen een week of zes na het eerste afspraakje, geloof ik. Tenminste, hij wist het toen zeker genoeg om het te vragen, en ik om goh, nou, poe, huh?, cool, lamadoendan te zeggen. Dat was nog slechts het principeakkoord, natuurlijk, daarna duurde het nog ruim een jaar, maar toch.

Kiki

Kiki

14-05-2012 om 21:55

Binnen een maand geloof ik

op mijn 18de kreeg ik een relatie met hem een maand later woonde we samen. Ik ben getrouwd op mijn 21ste. Maar ik wist toen al jaren dat dit de man was met wie ik oud wilde worden.

Eind dit jaar zijn we 12,5 jaar bij elkaar en ik heb nooit getwijfeld en nooit iets of iemand anders gewild

Duo

Duo

14-05-2012 om 21:59

De tweede keer

De tweede keer wist ik het bij de eerste kus Helaas heeft het huwelijk slechts een kleine twee jaar geduurd. De tweede keer is toch een heel stuk lastiger, zeker als er aan beide kanten kinderen zijn. De eerste keer heb ik het eigenlijk nooit zeker geweten (en toch heeft dat ruim 7 jaar geduurd haha). Ik zou het toch wel weer doen, maar dan zou ik heel veel zekerheden inbouwen en huwelijkse voorwaarden.

Ilva

Ilva

15-05-2012 om 09:10

Heel snel al

We leerde elkaar kennen op vakantie (verre reis). Tijdens een toch door de jungle moest ons groep door omstandigheden (te lang om hier uit te leggen) uit elkaar. Ik in de ene groep, hij in de andere (de stevige doorlopers). En ik wist zeker dat wat er ook zou gebeuren hij zou nooit opgeven om weer bij mij terug te komen. Toen hadden we nog geeneens gekust. Binnen een maand of drie waren we dagelijks bij elkaar (een paar dagen zijn huis, een paar dagen mijn huis) en na een jaar woonde we samen, na nog een jaar trouwden we (we moesten nog even sparen want ik wilde wel een feest.) Nu zijn we als bijna 14 jaar getrouwd en hebben drie kinderen. En ik kan me een leven zonder hem niet voorstellen.

Tihama

Tihama

15-05-2012 om 09:24

Wat betekent zeker weten?

Als zeker weten echt een voorspellende waarde heeft, dan zou het betekenen dat iedereen die ooit gescheiden is, niet zeker was. Ik ga er vanuit dat verreweg de meeste mensen die gaan trouwen dat vanuit overtuiging doen. Desondanks gaat 1/3 daarna scheiden. Volgens mij is de voorspellende waarde dus niet aanwezig.

Ik vind het overigens wel bijzonder hoe wij als mens ondanks mislukkingen in de liefde weer even enthousiast kunnen zijn over een nieuwe partner. Overwinning van de hoop op de ervaring of zoiets

Tihama

krin

krin

15-05-2012 om 09:37

Voortschrijdend inzicht

Tja, op het moment dat je het aanzoek doet of krijgt, weet je het zeker. Anders doe je het niet, en zeg je geen ja. En dat dat geen voorspellende waarde heeft, daar kom je vanzelf achter. Al zullen de meeste mensen dat in hun achterhoofd ook wel weten, lijkt me.
Ik vermoed dat stellen die elkaar op latere leeftijd vinden, het eerder zeker weten, of wat daarvoor door moet gaan. Op je twintigste heb je het eeuwige leven, zit er nog van alles in de weg (opleiding, ouders misschien, geldgebrek). Dan weet je het misschien wel net zo zeker, maar de gelegenheid om er uitvoering aan te geven is er niet altijd.
Als je halverwege de dertig (opnieuw) begint, zijn er al twee huizen, twee banen, twee kant-en-klare levens. Die zijn zo samengevoegd (praktisch gezien, dus problemen met (stief)kinderen daargelaten). En dan heb je bovendien de levenswijsheid om te beseffen dat zekerheid niet bestaat, dus daar hoef je niet op te wachten.
Er zijn natuurlijk mensen die op elke beslissing een risico-analyse loslaten. Die zullen vast al op hun achttiende tot op de komma nauwkeurig hebben uitgerekend hoe zeker ze precies waren, compleet met ondergrens (pas bij 90% zeker neem ik de stap).

Primavera

Primavera

15-05-2012 om 09:40

Twee weken en twee maanden

Man en ik wisten het op verschillende momenten zeker. Hij kwam binnen twee weken dat ik hem heb leren kennen al met een serieus aanzoek tegelijkertijd na een eerste gestolen kus. Ik schrok met te pletter. Help, dat was niet de bedoeling. Ja, ik vond hem wel aardig en kon er goed mee kletsen, maar het was echt helemaal mijn type niet en hoe kwam hij er bij dat we iets zouden kunnen hebben samen, terwijl we elkaar zelfs nog niet aangeraakt hadden? We konden hoogstens vrienden zijn.
Man was echter helemaal dolverliefd en liet zich door mijn resolutie afwijzing absoluut niet afschrikken. Na twee maanden intensieve hofmakerij van zijn kant werd ik toch mijn eigen verbazing ook verliefd op hem en toen hebben we gelijk maar de huwelijksdatum voor 3 maanden later geprikt. Eerder was niet mogelijk vanwege allerlei burocratisch-technische beslommeringen.
Het was eigenlijk niet de bedoeling maar vanaf de dag dat ik mijn gedachten veranderde woonden we samen. Hij is na die dag simpelweg nooit meer weggegaan. Het viel me op hoe dat naadloos ging zonder dat één van de twee ook maar het idee had dat hij/zij zich moest aanpassen. We passen gewoon erg goed bij elkaar en kunnen allebei volledig onszelf zijn bij de ander.
Ons gelukkige huwelijk bestaat dit jaar ook 12,5 jaar.
Ik heb niet het idee dat er garanties zijn of dat eerst lang samenwonen nou zo helpt om zekerder van elkaar te zijn. Mijn zekerheid lag meer in het feit dat ik wist dat ik iemand gevonden had die van mijn houdt zoals ik ben met al mijn goede en slechte kanten. Iemand die geen veranderingen van mijzelf in een voor hem ideaal persoon als voorwaarde stelt om van mij te blijven houden. ik ben perfect voor hem zoals ik ben en dat is dus wederzijds.
Groeten Primavera

shin

shin

15-05-2012 om 10:06

Snel

Na een week of vier wisten we het allebei wel zeker. Hadden allebei wat rondgevlinderd maar nu voelde het duidelijk anders. Zijn toen niet getrouwd, veel later pas en zijn nu alweer 26 jaar heel gelukkig met elkaar. Voor mij voelde het meteen als ware liefde. Vreemd als ik daar nu nog aan terugdenk

septemberdag

septemberdag

15-05-2012 om 11:09

Snel

Wij wisten het ook al heel snel. Binnen een maand nadat we "verkering" kregen woonden we samen, trouwen hebben we 3 jaar later pas gedaan. Intussen zijn we 16 jaar getrouwd en vandaag precies 19 jaar samen. Gut, da had ik me nog helemaal niet gerealiseerd, leuk dit draadje.

Maylise

Maylise

15-05-2012 om 11:41

Hij eerder

Mijn man was al eerder zekerder van zijn zaak dan ik. Veel eerder. Gelukkig heeft hij dit toen niet gezegd want anders was ik zeker weggevlucht Hij wist het blijkbaar na een paar weken al. Ik wilde op dat moment nog helemaal niks met hem. Ook toen we wat kregen hield ik me veel meer op afstand. Pas maanden later wist ik dat ik met hem verder wilde. We zijn toen vrij vlug verloofd en uiteindelijk getrouwd. We zijn pas na ons trouwen gaan samenwonen.

Ik geloof overigens ook niet in enige voorspellende waarde. Bij de vader van mijn oudste kinderen wist ik het bijna gelijk zeker en dat is uiteindelijk niet goed afgelopen.

huismus

huismus

15-05-2012 om 12:04

Snel en toch ook weer niet

Eerst maandenlang alleen maar vriendschap. Toen de vlam eenmaal in de pan sloeg, waren we binnen een half jaar getrouwd. Pas toen we trouwden gingen we samenwonen. Dat is inmiddels 15 jaar geleden en we zijn dik tevreden.

Aljarensamen

Aljarensamen

15-05-2012 om 22:12

Hééél snel

Ik wist het vanaf het moment dat ik hem leerde kennen. Ik woonde toen nog samen met een ander. Hij kwam op een gegeven moment logeren en is nooit meer weggegaan. Dat is nu dertig jaar geleden.

Hij wist het

En vroeg me na 5 maanden al, jaartje later getrouwd en nu 8 jaar. Ik zei 'ja' zonder er lang bij stil te staan, dat kwam later pas terugkijkend waren we enorm naief en dat is maar goed ook. Anders had ik mijn kindertjes missch niet gehad en alle mooie ervaringen.

Ja leuk draadje.

Kaaskopje

Kaaskopje

16-05-2012 om 01:18

Best snel

We hebben eerst een half jaar gehad waarin we elkaars gezelschap opzochten en het gewoon leuk hadden, gewoon vriendschappelijk. Ik vond man in stijgende lijn steeds leuker worden. Het voelde gewoon goed. Op een goede dag vond ik dat we lang genoeg om de hete brij heen gedraaid hadden en ben ik naar 'zijn' café gegaan. De hint was blijkbaar duidelijk, want nog geen uur later liepen we alweer terug naar huis. Zijn huis. Ik ben sindsdien eigenlijk nog amper in mijn eigen huis geweest en 5 maanden later konden we een andere woning krijgen en woonden we dus samen. Dat is inmiddels 27 jaar geleden. 3 Jaar later zijn we getrouwd. Volgend jaar dus 25 jaar.
Ik kan niet zeggen dat al die jaren altijd even gladjes en gelukkig zijn verstreken, maar het gevoel dat het klopt dat wij bij elkaar zijn, is nooit over gegaan.

Duo

Duo

16-05-2012 om 10:24

Geertruida (o.t.)

Misschien niet zo leuk om de romantiek te verstoren, maar doen jullie wel die huwelijkse voorwaarden? 60% van de tweede huwelijken loopt uit op een scheiding, en dan zou het toch jammer zijn als je alles wat je de afgelopen jaren hebt opgebouwd voor de helft 'kwijtraakt'.

toto1

toto1

16-05-2012 om 14:01

Heel snel

We kenden elkaar al een paar jaar, we werkten bij dezelfde werkgever. In januari 1996 sloeg de vonk over. Ik was 24, hij 32. Hij had al een relatie achter de rug, ik (op een paar losse vriendjes na) niet. Door omstandigheden woonden we in maart al samen. In december 1996 heeft hij mij 'gevraagd' en in september 1997 zijn we getrouwd! Afgelopen januari hadden we dus 16 jaar een relatie, in september zijn we 15 jaar getrouwd!

Eèn keer trouwen

Ik ben getrouwd en de trouwdag was een officiële traditionele dag inclusief trouwjurk, de hele dag genodigden en `s avonds bruiloft. Alle toeters en bellen erop en eraan zullen we maar zeggen. Dat zou ik dus niet meer willen bij een tweede huwelijk.Ik heb er mooie herinneringen aan, prachtig ook omdat we jong waren.Ik ben ook boven de 40 en als ik een 2e keer ging trouwen was dat een partnerschap en verder een gesloten samenzijn, etentje met gezin bijvoorbeeld. Eerlijk gezegd meer om het financiële stuk goed te regelen.
Zeker geen trouwjurk en bruiloft.

+ Brunette +

+ Brunette +

16-05-2012 om 16:11

Leuk draadje.

Na diverse mislukkingen in de liefde heb ik in februari een man leren kennen van wie ik al snel dacht: met hem wil ik wel oud worden. Ik heb door de jaren heen geleerd mijn heftig fladderende vlinders te wantrouwen en de gevoelens voor deze man zijn meer gebaseerd op een rationeel wensenlijstje. Respect, goed met elkaar kunnen praten en naar elkaar luisteren, een veilig gevoel, elkaar niet claimen, met elkaar kunnen lachen, goede seks... Het plaatje klopt aan alle kanten en dan is het niet moeilijk van iemand te houden. Ook hij is helemaal blij met mij, hij zegt voor het eerst van zijn leven echt verliefd te zijn. Of we ooit gaan trouwen? Geen flauw idee maar we wonen inmiddels wel samen. Beetje snel misschien maar deze relatie voelt zó anders dan alle voorgaande dat ik het wel aandurf.

jeltje

jeltje

16-05-2012 om 17:19

Beetje als twijfelaar

Ik twijfel over ALLES en heb dus ook moeite met het 'zeker weten' op relatievlak. Ik had het daar eens met een therapeut over toen de kwestie speelde van wel of niet gaan samenwonen. Zij vergeleek me toen met iemand die op de rand van het zwembad staat en zich maar afvraagt of het water niet koud is, en er soms een teen insteekt. Zij stelde mij voor dat ik er ook in zou kunnen springen en als het niet bevalt erop vertrouwen dat ik kan zwemmen of dat iemand me wel weer op de kant helpt. Dat heb ik toen ook gedaan en nu zijn we 18 jaar samen, waarvan bijna 8 jaar getrouwd. Dat trouwen was niet zo belangrijk, maar vonden we op een gegeven moment wel heel leuk.
En nog altijd weet ik het niet zeker, heb ik soms ook echt twijfel. Dat ligt ongetwijfeld ook aan het feit dat ik erg graag alleen ben, en het leven in gezinsverband (hoe dierbaar ze me ook zijn) soms lastig vind. Maar ik kan bij hem mezelf zijn, we zijn een heel goed team en ik vind hem een enorm leuke interessante man. Maar er is geen grote passie. Ik vraag mezelf wel eens af of ik daartoe wel in staat ben, want dat heb ik ook nooit tov iemand anders gevoeld. Of toch wel: bij een heel fout vriendje in mijn studententijd, maar dat hing misschien wel samen met het 'fout'-zijn.

Maylise

Maylise

16-05-2012 om 18:16

Twijfelen

Dat twijfelen snap ik heel goed. Ik heb ook echt na moeten denken. Heel anders dan bij de vader van mijn oudste kinderen. Daar was ik vrijwel meteen verliefd op en ik had ook vrijwel meteen zo'n beetje alles voor hem over. Heel onbezonnen en misschien ook ergens heel naief want de problemen die uiteindelijk onze relatie opgebroken hebben bestonden toen ook al en ik wist daar toen ook van.

Met mijn huidige man was het zo anders. Nu had ik natuurlijk al kinderen. Als zij er niet waren geweest was ik veel minder terughoudend geweest. Juist omdat ik al twee kinderen had kon ik me natuurlijk niet nog een mislukt huwelijk veroorloven. Mijn kinderen die zich zouden hechten aan een nieuwe man en daar dan weer afscheid van moesten nemen. Ik denk dat zij de voornaamste reden waren dat ik zo twijfelde. Want het is zo anders om als ongebonden verliefd meisje een relatie aan te gaan dan als iemand die al een heel verleden heeft. Niet alleen was ik me veel meer bewust van alles wat mis kon gaan maar bovenal had ik twee kinderen wiens leven ik niet zomaar overhoop wilde halen. Welk voorbeeld zou ik hun daar mee geven. En misschien waren er ook nog wat onverwerkte gevoelens over mijn eerste man. Met mijn man een relatie aangaan betekende ook voorgoed afscheid van hem zonder enige hoop op een toekomst waarin we wel samen zouden zijn.

In elk geval vond ik het allemaal heel verwarrend en twijfelde behoorlijk. Gelukkig was hij geduldig en dwong me niet tot het gelijk nemen van grote beslissingen en zie de aanhouder wint want ik heb de stap genomen en ben met hem een relatie aangegaan.

Overigens vond ik een relatie aangaan terwijl ik al kinderen had ook een stuk moeilijker. Veel lastiger om tijd voor elkaar te vinden voor elkaar en minder vanzelfsprekendheid om samen momenten door te brengen. Bovendien zit je ook met twee kinderen die natuurlijk ook aan hem moesten wennen. Vond het af en toe reuze gecompliceerd.

Vanwege de kinderen wilde ik ook zeker niet gaan samenwonen zelfs al was dat op een gegeven moment misschien makkelijker geweest. Ik wilde hun het goede voorbeeld geven en niet gaan samenwonen en daarnaast wilde ik ze ook de tijd geven om te wennen.

Het is uiteindelijk goed gekomen. We zijn al weer zo'n 24 jaar samen. Nu twijfel ik ook al lang niet meer

krin

krin

16-05-2012 om 21:06

Hé brunette

Wat een leuk nieuws! Nooit verwacht maar toch gekregen, zo voelt het vast. Enjoy.

Haven

Haven

16-05-2012 om 22:57

Heel snel

Ik kende hem al een maand of 5, via een vriend, voor we verkering kregen. Ik was toen 16. Na 3 weken verkering vroeg hij me ten huwelijk. Ik heb hem gezegd het over een jaar nog eens te vragen. Dat heeft hij tot op het uur toe gedaan en kort na mijn 18e verjaardag zijn we getrouwd.
We zijn ruim 20 jaar gelukkig getrouwd geweest voor hij overleed. Ik kan me niet voorstellen ooit nog zo een relatie te hebben/vinden.

+ Brunette +

+ Brunette +

17-05-2012 om 13:39

Jeltje (grote passie)

In de loop van mijn leven ben ik ervan overtuigd geraakt dat grote passie vaak wordt aangewakkerd door onzekerheid en wantoestanden. Het contrast met de ruzies en de spanningen en het gevoel van opluchting als er weer een goede periode is aangebroken maakt dat de goede momenten veel intenser aanvoelen. Ben het dus eens met je fout-zijn-theorie.

En krin, als je dit leest: dank je, ik ben zo blij.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.