Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Arawen

Arawen

05-06-2012 om 13:39

Klaag-draadje voor vrouwen met een werkeloze man (of andersom)

Ik zal de enige niet wezen met een werkeloze vent thuis op de bank.. (of man met een werkeloze vrouw thuis natuurlijk). Een rotsituatie, waarin helaas veel mensen zich momenteel bevinden. Natuurlijk probeer ik hem te steunen en supporten waar ik kan, maar pfff.. mag ik ook ff klagen.. Vandaar dat ik hier mijn klaagdraadje start.

Want het valt niet mee.. elke sollicitatie is een afwijzing (en dan is ie ook nog eens begin 50, dus de 'niet geschikt' smoezen zijn erg doorzichtig).. Hij is een vakman, meer dan 20 jaar ervaring, maar voelt zich niet gewenst. Loopt als een gekooide tijger door onze tuin, ene peuk na de andere, helemaal gefrustreerd. En ik zie het met lede ogen aan..
Ingeschreven bij zeker 6 (technische) uitzendbureau's, maar niemand belt.. nog nooit gebeurd.. hij had altijd werk. Ja, in de bouw is het altijd tijdelijk, maar dan rol je toch altijd van het een in het ander. Nu rolt hij nergens meer. Soms belt er zo'n bureau en onze hoop vlamt op, maar dan blijkt het achteraf toch weer niks te worden. Doorzichtige smoezen, over vergunningen van de gemeente en slecht weer (met de zon hoog aan de hemel..). Ik begrijp dat bedrijven momenteel 'strak' in hun personeel blijven zitten en wel 3 x nadenken voordat ze extra mensen aannemen, maar zo voel je je wel echt een speelbal...
Ondertussen heeft ie het hele huis al op z'n kop gezet om zichzelf bezig te houden met klussen en hoe fijn ook, ik krijg zo langzaam maar zeker de rambam van alle rotzooi die dat veroorzaakt. En op een gegeven moment is ook dat wel eens klaar natuurlijk. Want elke klus die je aanpakt kost geld ook al doe je alles zelf; tel al die ritjes naar Gamma en Praxis maar eens op. Dus zit ie nu op de bank. Af en toe een brief en verder wachten tot er gebeld wordt. 'Want ze bellen altijd'. Vroeger ja.. maar de tijden zijn veranderd. Probeer voorzichtig te vertellen dat er tegenwoordig meer moeite voor gedaan moet worden. Dat ie zelf ook moet bellen en achteraan zitten. En ondertussen proberen we de sfeer thuis goed te houden... argh.. Wie volgt?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Zelf bellen

Arawen, je hebt gelijk: hij moet er zelf achteraan zitten. In elk geval die uitzendbureaus, daarvan heb ik al meermalen gehoord dat je er alleen iets van verwachten kan als je er zelf regelmatig achteraan belt. Zodat ze, als er een baan binnenkomt, denken "o ja, die meneer de Vries, die altijd belt"...

Verder geen tips. Sterkte gewenst.

Groeten,

Temet

+ Brunette +

+ Brunette +

05-06-2012 om 16:42

Oef...

Mijn vorige vriend was ook begin 50 en werkloos, ik weet dus waar je het over hebt. Je zit dan veel te veel op elkaars lip en de sfeer is niet altijd vrolijk. Ik ben het helemaal met je eens dat je niet moet zitten afwachten tot uitzendbureaus jou bellen. Ook in de jaren 80 en 90 heb ik baantjes in de wacht gesleept door op het juiste moment te bellen of in het kantoor te staan. Verder zou hij zich niet moeten beperken tot de bouw. Voelt hij zich te min voor schoonmaak of fabriekswerk? Mijn ervaring is dat daarin nog weleens iets te vinden is.

Irene

Irene

05-06-2012 om 19:46

Hier

Mijn man (ook al begin 50) is sinds 2 maanden weer aan het werk, gelukkig (al is het wel een pokke eind weg). Daarvoor is hij anderhalf jaar aan het zoeken geweest. Via zijn oude werkgever had hij een bedrag gekregen voor een "outplacement" traject en gelukkig kon hij bij het outplacementbureau ook gebruik maken van een kantoorruimte (eigen laptop en telefoon mee). Dus hij ging 'gewoon' 4 dagen per week de deur uit (was dan wel vaak weer thuis als de kinderen uit school kwamen) en was die dagen ook echt de hele tijd bezig met sollicitatie-activiteiten. En dat waren vooral ook veel netwerk gesprekken. Voortdurend maar zoeken naar interessante bedrijven en daar dan contact mee leggen. Eventueel via (vage) bekenden en iedereen maar steeds vragen: weet jij nog wat, ken jij nog een leuk bedrijf, enz.enz.
Het voelde net alsof hij toch aan het werk was zo. Ik vond dat wel een goeie constructie. Maar hoe dan ook: al die afwijzingen zijn slopend en funest voor je zelfvertrouwen. Moeilijk om daar mee om te gaan.

Noor

Noor

05-06-2012 om 23:19

Tbm

Ik herken het wel, helaas. Steeds weer een afwijzing, man werd er erg ongezellig van. Hier speelde dat vooral zo'n vijf jaar geleden. Man is nog steeds thuis maar inmiddels ook met 'n flink medisch dossier dus heeft solliciteren echt geen zin meer. Hij is nu ThuisBlijfMan en ik werk fulltime. Solliciteren hoeft hij niet, een uitkering krijgt ie niet en gelukkig die eeuwige afwijzingen ook niet. Hij doet nu meer vrijwilligerswerk en haalt daar deels voldoening uit. Werk jij zelf? Werkeloos zijn is waardeloos en met z'n tweeën de hele dag thuis om gek van te worden. Sterkte.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.