Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Ellen

Ellen

16-09-2012 om 00:18

Bord voor mijn kop of eigen wereldje?

Weet niet of dit goede rubriek is?

Vandaag is mijn man heel boos op mij geworden omdat ik in een bepaalde situatie niet doorhad dat ik iets "stoms" deed. Vanwege de herkenbaarheid houd ik het wat vaag sorry. In elk geval hij zei/riep een paar keer iets naar mij, maar ik begreep/interpreteerde het anders en deed niet wat hij wilde. Daarna werd hij erg boos. Er waren andere kinderen/mensen in de buurt, dus ik vond het nogal genant (en slecht voorbeeld voor de kinderen).

Later thuis (we waren bij een sportclub) begon ik erover dat ik het niet leuk vond hoe hij reageerde en zei hij (na een tijdje discussieren) dat ik gewoon een bord voor mij kop heb. (Eerder had ik het met mijn (wat oudere) dochter over het voorval (zij was er bij) en zij vond zijn reactie niet zo aardig, maar vond mijn gedrag ook wel "stom". Dus misschien heeft hij gelijk, heb ik soms gewoon een bord voor mijn kop). Hij noemde ook een andere situatie (op die sportclub) dat mensen bepaalde dingen van mij vinden en dat ik dat - kennelijk - niet doorheb.
Afgezien van dat ik het niet leuk vindt dat hij boos wordt op mij en de manier waarop hij kritiek op mij uit, herken ik wel zijn frustratie (die heeft hij eerder geuit op dat gedrag van mij, of soortgelijk gedrag, niet voor de eerste keer).
Maar nu mijn punt.
Ik heb zitten nadenken en denk dat het misschien wel klopt dat ik af en toe een bord voor mij kop heb. Eigenlijk is het denk ik meer zo dat ik soms erg in mijn eigen wereldje leef en daardoor dingen niet hoor, zie, ze niet zo inschat zoals ze bedoeld zijn, omdat ik met mijn gedachten bij iets anders ben en dus niet alle signalen scherp opmerk.
Ik word er eigenlijk heel verdrietig van als ik er zo over nadenk, want hoewel ik veelal de beste bedoelingen heb, heb ik gewoon niet altijd door wat er om me heen gebeurt en maak ik mezelf misschien dus wel soms echt belachelijk of irriteer ik andere mensen.
Ik weet dat veel mensen/vriendinnen ook vol bewondering zijn voor alles wat ik doe (hoogopgeleid, goede baan, heel sportief, heel actief, vrijwilligerswerk, regel veel voor kinderen en in huishouden etc etc.), maar als ik over voorgaande nadenk, tja...
Het probleem is dat ik eigenlijk ook niet goed weet hoe ik dat "eigen wereldje probleem" (klinkt vriendelijker dan "bord voor mij kop"-probleem) moet oplossen. Ik ben 47 en erover nadenkend, heb ik dit probleem al jaaaaren.

Iemand die dit herkent en/of tips heeft?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
dromer

dromer

16-09-2012 om 00:24

Alleen

even een hart onder je riem steken! 'plop' - ik begrijp deels wel wat je zegt en ik denk dat je een mooi mens bent zoals je bent. Misschien wat dromerig en hopelijk kun je hier met je man op een gezelliger manier over praten.. Hij heeft immers voor jou gekozen zoals je bent.

Succes iig!

Rode Vulpeninkt

Rode Vulpeninkt

16-09-2012 om 08:21

Vraag

Ik vind het een beetje bot van je man. Is hij perfect? Vindt hij het vaker normaal iemand af te katten waar anderen bij zijn? En gebeurt het vaker dat hij anderen nodig heeft om zijn gelijk te krijgen ("de sportclub vindt het ook") terwijl jij geen idee hebt of de club er werkelijk zo over denkt, of dat hij dat maar zegt?

Zijn er anderen die ook tegen jou hebben geklaagd? En dan bedoel ik rechtstreeks tegen jou, niet via je man.
Dat hij zich ergert betekent niet dat jij dus irritant bent, zeker niet als anderen jou wel accepteren zoals je bent, inclusief jouw bord (?) voor de kop (die er misschien niet eens is)

Sorry, als ik projecteer, maar ik heb zelf zo'n man gehad die zo tegen me tekeer ging en altijd zijn gelijk via anderen moest krijgen ("iedereen zegt hetzelfde"). Mijn zelfvertrouwen is, jaren na de scheiding, nog steeds niet best had ik maar eerder beseft dat de grootste schreeuwers niet altijd gelijk hebben...

Ellen Wouters

Ellen Wouters

16-09-2012 om 14:11

Wat voor dingen?

Het maakt nogal wat uit of je gewoon dromerig bent of echt (per ongeluk) vervelende dingen doet.

Drie keer niet horen dat je geroepen wordt is gewoon dromerig. Glazig staan te kijken terwijl voor je neus iemand pijnlijk bekneld raakt ergens tussen, is raar. De mannen van de voetbalclub in geuren en kleuren vertellen over je dochters eerste menstruatie terwijl je dochter je wanhopig aankijkt, is heel onaardig.

Als wij niet weten in wat voor categorie jouw rariteiten vallen, is het ook moeilijk mee te denken of jouw man terecht pissig wordt.

Tirza G.

Tirza G.

16-09-2012 om 15:05

Nou

Ik zou bijna zeggen: laat je eens testen op autisme. Bij mijn zus is de diagnose recent gesteld. En ze is al in de 50.
Het zit dus 'heel vooraan' in mijn belevingswereld en bepaalde dingen die je zegt (nou ja schrijft) zouden zo uit haar pen kunnen komen.

Tirza

Vic

Vic

16-09-2012 om 19:19

Eens met

Het eerste wat in mij opkwam was een reactie als die van Rode Vulpeninkt, dus ik verwijs daarnaar. Waarschijnlijk weet je op je 47e echt wel hoe je in elkaar zit en wat je eigenaardigheden zijn. Daar kun je op letten, maar in de basis niet zoveel meer aan veranderen. Je man mag zich natuurlijk aan dingen ergeren, maar het is zo ontzettend asociaal om je vrouw 'te kakken' te zetten in het openbaar. Dat is vele malen erger dan jouw onoplettendheid of onbegrip. Heb je ook van anderen dan je man wel eens kritiek gekregen op hoe je bent en doet?

merel

merel

16-09-2012 om 20:22

Ligt er aan

Het ligt eraan wat er gebeurd is, natuurlijk is het niet leuk als je man jou zo te kakken zet, maar wie weet was Ellen wel "per ongeluk/onbewust" iemand te kakken aan het zetten?
Ik herken het deels, mijn man voelde ook niet altijd dingen goed aan. Bijv. in een gesprek 99% van de tijd aan het woord zijn en blijven. Anderen geen kans geven iets te zeggen, terwijl ik de irritatie voelde groeien. (was vroeger nu gaat het heel heel veel beter) Het hem zeggen op dat moment is dan lastig, hij gaat er niet eens op in, of snapt niet wat ik bedoel. Misschien werkt het om een soort codewoord af te spreken, iets waarbij je een time-out kan creeeren waarbij je man jou even alleen kan spreken en je toefluisteren wat er aan de hand is en wat hij bedoelt?

Ik zou ook boos zijn

Het kan dat ik vaak niet goed oplet, dat ik dromerig ben, voor mijn part autistisch. Daar kan normaal over gepraat worden. Misschien helpt het, kan ik er wat meer op letten.Als het extreem is, of steeds erger wordt in de loop der jaren moet ik er misschien hulp bij zoeken. Maar mijn liefhebbende echtgenoot hoeft mij in het openbaar niet zo voor schut te zetten. Dan zou ik ook boos zijn.Beetje respect graag en al helemaal met mijn kind erbij.
Je klinkt een beetje zoals mijn zoon, beetje Asperger achtig, de verstrooide professor.

Yura

Yura

17-09-2012 om 08:31

Oren?

Het is natuurlijk allemaal wat cryptisch, dus de situatie is wat lastig voor te stellen, maar zou je misschien je oren eens moeten laten testen? Ik ben niet officieel slechthorend ofzo, maar hoor wel minder dan de gemiddelde veertiger, mijn gehoor is dat van een gemiddelde zeventiger. Dit levert wel ook wel eens dit soort situaties op, dat ik dingen soms niet door heb en lijk ik soms ook een verstrooide professor.

Gut zeg

en waarom moet het belangrijk zijn dat de andere mensen (!) op de sportclub (!!) uberhaupt iets vinden. Ze vinden maar raak.

Kom zeg ! Je kan zeggen `sorry maar wat bedoel je dan ?' of "ik volg je niet helemaal hoor" en dan is er wat ruimte voor uitleg.

Bord voor je kop ? Nou en, iedereen heeft toch wel eens wat. Mijn oudste herken ik hier ook in, ja soms heel irritant (zit ook in haar eigen wereldje of is zo vrolijk/hyper dat er alleen maar iets uit komt en echt niets in maar ja als we allemaal het zelfde zouden zijn zou het wel heel erg vreselijk saai worden op deze aardkloot.

Kijk, ik kan mij wel irriteren aan dat vreselijke gekakel vanaf de tribune, met alle details en telefoongesprekjes tussendoor, echt gruwel, maar dan ga ik gewoon weer naar mijn kind kijken of heel hard aanmoedigen "goed zo kind-van-dinges-die-aan-het-roddelen-is-met-haar-blackberry-namaak jeep- en- te-veel-make-up".

Beter een bord voor je kop dan een stok in je reet.

een theekopje in je oor. Een vork voor je neus, of nog erger een mes in je oog.

of een knoflookpers in je oksel.

Oh manda!

"goed zo kind-van-dinges-die-aan-het-roddelen-is-met-haar-blackberry-namaak jeep- en- te-veel-make-up".

You crack me up! (Enne, PMS?)

skik

Ellen

Ellen

18-09-2012 om 14:21

Dank en algemene reactie (beetje lang)

Dank voor alle reactie, heel verrassend soms. Ik reageer zo op diverse reacties.
Maar omdat het moeilijk blijf voor jullie om de situatie voor te stellen dus toch maar even de eerste situatie. Mijn dochter was met haar team net klaar met de voetbalwedstrijd en ik wilde graag een teamfoto maken. Dus liep op iedereen af, ook mijn man (coach) die erbij stond. Ik zei: zullen we even een foto van het team maken. Mijn man zegt vervolgens “kom op jongens we gaan even naar het doel”. Ik dacht dus: om een foto te maken, leuk!. Ik liep dus achter de groep aan. Zegt hij opeens. Ga weg (of iets in die trant). Dus ik verbaasd. Zegt nog een keer zoiets, aangevend dat ze de wedstrijd gaan nabespreken. Dus ik houd afstand en denk: oké, eerst bespreken, daarna foto. En maak dan 1 of 2 foto’s (op redelijke afstand) van hoe ze daar zitten, zonder te luisteren naar wat ze bespreken. Wordt man opeens woedend en begint mij uit te schelden bij al die jongens en meiden van 10 jaar! Ik vind dat echt niet kunnen, sowieso ook slecht voorbeeld. Maar goed, ik liep nog wat weg (niet helemaal), maar dacht nog: als ze klaar zijn maak ik nog wel een foto van het team. Bleek dat ze niet op de foto wilden, dus voor niets gewacht. Probleem was dus: ik dacht dat we een foto gingen maken en was daarop aan het wachten, het was mij niet duidelijk dat er sowieso geen foto ging komen, was anders wel weggegaan. Juist omdat mijn dochter zei dat het wel duidelijk was dat ze geen foto wilden (in het geheel) ben ik gaan nadenken: waarom dacht ik het wel terwijl het voor hen allemaal duidelijk was? Ik ben daar natuurlijk ook niet bewust anderen aan het irriteren. De irritatie van man was dat ik dat niet had begrepen en (dat hoorde ik later van dochter) de jongens en meisjes afleidde door daar op afstand te staan en foto’s te maken, waardoor ze naar mij keken ipv goed luisterden (ondanks de afstand). Verkeerde inschatting van mij dus, mogelijk omdat ik dan zo met mijn eigen plannetje rondloop dat ik andere signalen verkeerd interpreteer of niet (goed) opvang.
Weet niet of dit nog andere gedachten bij jullie teweegbrengt.

Ellen

Ellen

18-09-2012 om 14:22

Rode vulpeninkt

Je hebt natuurlijk gelijk over mijn mans reactie, maar daar gaat het me nu niet om. Anders had ik het wel in Relaties gezet . Doet me wel goed hoor, daar niet van. Overigens, iemand van de sportclub heeft gister inderdaad wel iets gezegd over wat ik deed (zeg maar die “andere situatie” – nou ja, mogelijk want ik weet niet eens precies wat mijn man precies bedoelde (die werd niet concreet, ook niet toen ik het vroeg), dus mogelijk over iets anders). Die van de sportclub zei overigens meer zo van “handiger als je dit doet i.p.v. wat je deed om die en die reden”. Ik wil het niet precies omschrijven, maar laten we zo zeggen, ik deed wat enthousiaster en minder gestructureerd dan in die situatie misschien handig is. Het is dus wel juist dat waar zij mij op aansprak (het gedrag wat ze minder blij mee was), ik niet meteen had herkend als duidelijke ergernis van haar kant naar mij toe.
NB Mijn zelfvertrouwen is inmiddels zo goed dat zo’n incident me niet meteen doet wankelen. Maar ik ben het wel aan het analyseren, juist omdat ik me afvraag waarom ik doe zoals ik doe.

Ellen

Ellen

18-09-2012 om 14:23

Ellen w.

De dingen die ik deed (1e en 2e voorval zeg maar) waar mijn man zich aan ergerde waren niet dingen zoals jij omschreef, zie omschrijving 1e voorval. Verder: soms hoor ik inderdaad misschien dingen niet omdat ik met mijn gedachten ergens anders ben, soms interpreteer ik dingen anders (vanwege mijn eigen ideeën).

Ellen

Ellen

18-09-2012 om 14:24

Tirza

Heel verrassend jouw reactie! Heb toch maar eens gegoogled maar weet niet of het nou wel of niet van toepassing is. Veel mensen zullen zeggen dat ik heel sociaal ben (wel mensen aankijk) en makkelijk gesprekken aanknoop met anderen. Ik moet vriendinnen nog even vragen, maar denk dat die keihard gaan lachen omdat ze dat echt niet bij mij vinden passen.
Verder levert het niet zoveel op om te testen, want het is niet te behandelen las ik. Ik functioneer in het dagelijks leven overigens privé en met mijn baan prima, dus zo erg is het nou ook weer niet dat ik daar zo’n traject voor in wil gaan. Dan zou het veel erger moeten zijn. Neemt niet weg dat ik dingen las dat ik dacht: heb ik toch wel een beetje. Maar heeft iedereen niet soms een beetje van bepaalde aspecten (glijdende schaal idee)?

Ellen

Ellen

18-09-2012 om 14:26

Vic

Krijg ik wel eens van anderen kritiek? Tja, valt denk ik wel mee, vooral van mijn man. Ik kan me wel voorstellen dat mensen, zeker bij die voetbalwedstrijden (dan kan ik soms wat enthousiast zijn – zonder overigens negatief of grof te worden naar die jongens en meisjes hoor – dat vind ik juist vreselijk van die scheldende ouders) soms vinden dat ik wat al te enthousiast meega in het spel, maar echt kritiek uiten? Wellicht wel een keer, maar niet continu. Nou ja, misschien wel, maar heb ik het niet door, haha, dat kan natuurlijk wel weer! Alleen mijn man klaagt daar regelmatig over, terwijl er genoeg anderen zijn die soms ook meegesleept worden... (maar ik doe het natuurlijk veel erger).

En soms kan ik wat druk zijn (veel lawaai maken en lachen), in allerlei situaties (pratend met vriendin in de trein of zo), dus reageren mensen dat ik stil moet zijn (terecht). Ik merk wel dat ik erg meegesleept kan worden in voetbalwedstrijd van dochter.

Ellen

Ellen

18-09-2012 om 14:27

Merel

Leuk idee van jou van dat codewoord. Ik heb in het verleden wel eens een discussie gehad dat ik teveel zelf aan het woord was en toen zei ik ook “oh, dan moet je dat zeggen” (vind ik bij anderen ook irritant, haha). Ben ik nu bewuster mee bezig, valt me dus sneller op. Maar denk dat het in zijn algemeenheid niet lukt dat hij mij altijd met een codewoord uit zo’n situatie haalt, omdat hij daar niet altijd zin in zal hebben en bovendien is hij er niet altijd bij! Maar ik dacht met dit voorval waar hij boos was: was ff rustig gebleven en had me wat duidelijker (maar vriendelijk) gezegd dat er geen foto meer ging komen en of ik weg kon gaan omdat ik de jongens en meisjes afleidde. Dan was ik gewoon weggegaan, natuurlijk!

Ellen

Ellen

18-09-2012 om 14:28

Yura

Ook grappige reactie en zou zomaar kunnen zijn dat mijn gehoor minder goed is dan gemiddeld, maar als ik eerlijk ben denk ik dat ik meer dingen niet hoor, omdat ik gewoon met mijn gedachten ergens anders ben. Herken ik ook van mijn dochter. Die kan soms ook niet reageren als ik roep omdat ze helemaal in iets opgaat…. Oost-indisch doof lijkt het, maar volgens mij (veelal) niet express. Ze hoort het gewoon echt niet!

Ellen

Ellen

18-09-2012 om 14:29

Manda rijn

Dank voor je reactie! Inderdaad, ik mis dingen door mijn eigen wereldje, enthousiasme/beetje hyper zijn, maar ben echt wel aanspreekbaar als ik er weer bijgeroepen word!

Vic

Vic

18-09-2012 om 14:43

Tja

Ik blijf het een hork vinden, die man. Dat zou me nog het meest dwars zitten. Jouw focus op je dingetje wat gedaan moet worden en dat je dan de omgeving vergeet vind ik niet eens zo gek. Mijn familie bestaat uit alleen maar van dat soort mensen. Zelf 'mis' ik ook nog wel eens iets

Ellen

Ellen

18-09-2012 om 14:48

P.s./ vic

Misschien dat de ergernis van mijn man ook samenhing met het feit dat hij zich sowieso eraan ergert dat ik vaak foto's maak, te vaak naar zijn zin dus.

Oké, maar los van het (inderdaad) horkerige gedrag van mijn man (waar het me nu niet om gaat), vroeg ik me nog af of mensen nog tips hebben op mijn "eigen wereldje" probleem.

Foto's?

ach ja jij maakt te veel foto's.

Mijn man heeft de hinderlijke neiging op stap altijd met de kaart of een boekje de route te bepalen, ook in de dierentuin moeten we ons aan de route houden en dat doen we dus niet. En dan loopt hij teleurgesteld om zich heen te kijken waar de "echte route" nog is terwijl wij dan leuk bij andere dieren staan te kijken dan de goede volgorde.

Of we zitten in zuid Frankrijk tussen mooie dingen om te zien en hij zit de hele tijd zijn michelin gidsje te bestuderen zodat hij niet ziet wat wij allemaal zien.

tja, het maakt mij echt niet uit hoor, dan kijk jij lekker in je michelin boekje en hou je de route lekker obsessief in de gaten. Mensen moeten niet zo bezig zijn te denken en te bepalen voor anderen, zeker niet in een relatie.

EN JE HEBT GEEN PROBLEEM !

Skik

geen pms !

Tirza G.

Tirza G.

18-09-2012 om 16:52

Klopt hoor ellen

Diep van binnen zijn we allemaal autistisch Maar het heeft mij erg geholpen om te lezen over autisme en vrouwen, juist omdat het daar niet zo snel herkend wordt. Ik heb wel het nodige interessante gelezen op autismepunt.nl - als je even door de vreselijke stijl heen leest tenminste
Ik vond het bijv. verhelderend dat er geen enkel gedrag is wat kenmerkend is voor autisme. Er zijn wel gedragingen die veel autisten hebben, maar geen een ervan behoort exclusief tot autisme. En ik heb er ook van geleerd dat er dingen ontzettend veel misverstanden bestaan. Iedereen weet schijnbaar precies wat autisme is, behalve de mensen die er verstand van zouden moeten hebben, heel apart.
Overigens: toen mijn zus de diagnose kreeg was het eerste wat ze zei: dat is dus niet zo, want ik ben hartstikke sociaal. Tja. Daar kun je dus heel genuanceerd over denken.

Tirza

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

18-09-2012 om 20:15

Ik zie het niet hoor

Dat probleem van jou. Ik vind eerlijk gezegd dat je man meteen tegen jou had moeten zeggen dat een foto maken er niet in zat. En nog eerlijker gezegd: Als je de foto meteen had kunnen maken had je het team ook niet afgeleid. Was het nu zo'n groot probleem voor hem om effen in de groep te gooien of ze even wilden poseren voor een foto en dan te gaan nabespreken.

Lijkt mij dus eerder dat je man iets gemist heeft.

Uit je tweede voorbeeld kan ik eerlijk gezegd niet zoveel opmaken.

Man wat meer met rust laten?

Als je elke wedstrijd waar je man als coach bij is opvallend aanwezig bent met je fototoestel of met andere bemoeienissen, ja dan kan ik mij wel voorstellen dat man daar kriegel van wordt. Blijf wat vaker thuis, en kom alleen af en toe een thuiswedstrijd kijken. Kan je man lekker zijn gang gaan als coach.
En waarom zou je elke keer een teamfoto maken? Een keer per jaar, of bij een bijzondere gelegenheid is toch voldoende.

Ben je niet gewoon....

Ben je niet gewoon wat té aanwezig???? Dat herken ik wel, dat heb ik ook....Ik ben gewoon té enthousiast, te betrokken, té luidruchtig (heb een behoorlijke stem) etc.etc. Dat heb ik afgeleerd om altijd in praktijk te brengen toen oudste ging puberen. Mijn man geeft er niks om. Nu is oudste puber-af, is jongste puber en die heeft hetzelfde. Het is niet altijd leuk dat je moeder ondanks dat ze niks verkeerds doet, altijd 'opvalt'. Misschien heeft je man ook 'puberneigingen' ? Overigens heeft mijn 'aanwezig zijn' ook voordelen. In mijn werk heb ik er veel profijt van en bij feestjes vragen ze mij graag....En ik kan op een vrijmarkt de grootste rotzooi nog aan de man brengen, hahaha. Maar pubers hebben liever ouders die opgaan in de massa dan een ouder die opvalt. Nou ja, dan houd ik me maar een beetje op de achtergrond, bijt mijn tong eraf en pas me aan en applaudiseer alleen als iedereen het doet. Of ik kom gewoon niet, ook goed, dan hoor ik het achteraf wel.
Dat kan ik best wel.....maar het is niet mijn gewone doen, mijn eigen ik zeg maar. Ik moet dat bewust doen. Erbij nadenken zeg maar. Heeft man er misschien moeite mee dat jouw invloed (qua aanwezigheid) het hem lastig maakte zijn team bij de les te houden? Dat ze werden afgeleid terwijl hij zo zijn best deed de aandacht op zich gevestigd te houden? Dat lukte hem niet. Dat zegt misschien ook wat over zijn capaciteiten als coach. Ik weet wel zeker dat als ik coach was geweest dat ze ondanks jouw gespring met je camera ik ze wél bij de les had kunnen houden. Door mijn aanwezigheid, door mijn stem Het zegt niet alleen iets over jouw, maar ook over je man. Even zijn botte reactie erbuiten gelaten. En die sport is schijnbaar 'zijn' ding en daar kom jij even doorheenwalsen.....Meneer is in zijn eer aangetast en zegt dat het jouw 'schuld' is.
Daar kun je 2 dingen mee doen. Je er niks van aantrekken en gewoon jezelf blijven (dan blijven dit soort situaties w.s. voorkomen) of je gedeeltelijk aanpassen en dan alleen wat betreft de dingen die écht 'zijn' ding zijn. Niet helemaal, want tenslotte is hij niet voor niks me je getrouwd, maar alleen waar hij de boventoon 'hoort' te voeren. Dan houd je je wat rustiger dan normaal en laat je hem de boventoon voeren.
Wegblijven is ook een optie, maar is denk ik te ver gaand. Voor je dochter is het ook leuk als je er bent.Wel vind ik dat je man wat betreft zijn gedrag hierop aangesproken moet worden en je excuses schuldig is. En dan kan je daarna met een schone lei je een beetje aanpassen bij zoiets.
groeten albana

Ellen

Ellen

19-09-2012 om 10:08

Fay

Hoe kom je er nou bij dat ik elke wedstrijd een teamfoto maak? Vanzelfsprekend niet! (moet er niet aan denken). Nee 1 keer per jaar, evt. 2e keer of inderdaad bij speciale gelegenheid. Verder maak ik wel vaker foto's gewoon vanaf de zijlijn tijdens het spel. Wel meer dan anderen, maar volgens mij heeft niemand daar last van, worden ze ook niet afgeleid (zijn gewoon aan het spelen) - ook vaak vanaf grotere afstand (ik moet buiten het hek blijven).

En ik bemoei me verder niet met dat team hoor. Gewoon als andere ouder, alleen dus wellicht wat enthousiast soms aanmoedigen (zoals ook sommige andere ouders) - en als ik dan (soms) te enthousiast word, schrik ik er zelf van en probeer me weer koest te houden.

Lowie

Lowie

19-09-2012 om 10:25

Ik denk dat albana wel

eens gelijk kan hebben. Ik ben zelf het tegenovergestelde en types als Albana behoren tot mijn allergie (ooit eens geleerd op een cursus) Dochter heeft een vriendin en haar moeder is ook altijd aanwezig. Heel irritant maar ik heb mezelf aangeleerd om daar niet te veel mee bezig te zijn. Maar misschien kan je idd. eens meer pas op de plaat maken. HEt scheelt al een hoop met bewustwording.

Lowie

Lowie

19-09-2012 om 10:27

Waarmee

ik niet wil zeggen dat je een probleem hebt of jezelf moet veranderen. Maar er zijn mensen die gewoon minder dingen aanvoelen lijkt het wel. Terwijl ik vaak dingen te veel aanvoel en dat is ook niet goed. Kortom. Zoek je balans

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.