Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Wanneer word je een mevrouw?

Gisteren ging de telefoon en nam ik op met mijn voornaam en achternaam, gewoon zoals altijd. Toen werd er aan de telefoon gevraagd naar mevrouw huppeldepup, ik dus. Later had ik het daarover met mijn moeder, die vertelde dat ze vanaf het moment dat ze trouwde, 19 jaar was ze, de telefoon opnam met mevrouw. Ik ben nu 46 en neem gewoon nog op met m'n voor- en achternaam. Is dat nou gek? Wordt het tijd dat ik een mevrouw word?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Hangt ervan af

Ik ben 44 en neem de telefoon op met voor- en achternaam. En als ik 64 doe ik dat waarschijnlijk nog steeds. Maar dat wil niet zeggen dat ik dan ook met mijn voornaam wens te worden aangesproken.

Dat opnemen met voor- en achternaam is niet alleen maar omdat mensen zo nodig lang jong willen blijven denk ik, ik vermoed ook een invloed van de kantoorcultuur. Hier op kantoor neemt ook iedereen met voor- en achternaam op, volgens mij is dat op werkvloeren in het algemeen ook gebruikelijk (hoewel sommige mensen - met name mannen - alleen hun achternaam gebruiken). En zeker in het werk vind ik het merkwaardig als volkomen vreemden mij dan bij de voornaam noemen. Ik doe het zelf ook nooit. Als ik bel en ik krijg Marie de Vries aan de telefoon spreek ik die aan met Mevrouw de Vries.

Dus ik ben wel een mevrouw, denk ik, maar zo noem ik mezelf niet.

Groeten,

Temet

Nooit?

Ik ken echt niemand onder de 80 die de telefoon opneemt of aan zichzelf refereert met mevrouw. Ik denk dat het vroeger heel normaal en netjes was, maar inmiddels uit gebruik geraakt.

Ik vind het geen probleem als mensen mij met mevrouw aanspreken of u tegen me zeggen maar ik zou mezelf nooit mevrouw huppeldepup noemen.

skik

Brianna F

Brianna F

27-11-2012 om 10:09

Altijd

Ik zal altijd met voor en achternaam blijven opnemen en als ik dat doe mogen ze me ook bij de voornaam noemen.

Yura

Yura

27-11-2012 om 10:42

Generatie

Vroeger zaten bij mijn oma (1919) op de verjaardag allemaal mevrouwen, dat waren vriendinnen van haar, die ze na haar huwelijk had leren kennen. Die noemden elkaar allemaal mevrouw, al waren ze al 40 jaar bevriend. Ze had een vriendin die ze bij de voornaam noemde, want die kende ze vanaf haar dertiende. Die noemde mijn moeder en wij dus ook tante X. Mijn moeder noemde vriendinnen wel gewoon bij de voornaam, maar de telefoon nam ze vroeger altijd op met mevrouw Y, tegenwoordig zegt ze alleen Y. Ik begin tegenwoordig ook steeds vaker Z te zeggen, want ik merk dat bellers het toch vaak wel prettig vinden om te weten of ze de familie Z te pakken hebben en dat weten ze niet als ik mijn voornaam (zonder achternaam, wat ik altijd deed) zeg. Met bekenden bel ik tegenwoordig veel minder eigenlijk, vaak whatsappen of skypen.

koentje

koentje

27-11-2012 om 10:51

Oh ik zeg

altijd 'met mw. ..' als ik een olijke bui heb. Verder nooit. Gewoon voor en achternaam.
Trouwens, toen ik een tijd geleden gebeld werd door iemand waarbij ik misschien stage ging lopen, werd aan mijn man gevraagd of hij mijn vader was....... hahahhahaha 50 jaar ben ik. Mannetje is wel iets ouder: maar vader???

mix

mix

27-11-2012 om 11:14

ik ben ook 46, mijn moeder neemt ook de telefoon op met mevrouw, maar leve de nummerherkenning, bij mij roept ze: ha schatje!

Zelf neem ik op met voornaam en achternaam en dan wordt mij dus vaak gevraagd of mijn "vaaaader" thuis is. Ik voel me alleen nog niet volgewassen genoeg voor mevrouw.

Bellefleur

Bellefleur

27-11-2012 om 13:11

Getrouwd, maar eigen naam

Ik heb mijn eigen naam gehouden, neem altijd op met voor- en achternaam. Als ze dan mijn man zoeken, is er altijd een moment van stilte. Dan vragen ze voorzichtig of dit het nummer van meneer Belleman is. Het komt ook voor dat ze mij nodig hebben. Dan vragen ze naar mevrouw Belleman. Ik meld dan vrolijk dat die niet bestaat. Het is wel eens voorgekomen dat ze dan venijnig worden, en tóch mevrouw Belleman willen spreken. Ik verwijs ze dan naar het kerkhof. (moeder van mijn man).

May

May

27-11-2012 om 13:12

Ik was het niet van plan

nog ooit een mevrouw te worden. Ben nu 48 en ik heb er nog nooit een seconde over gedacht de telefoon anders op te nemen dan met voor en achternaam! Als ik mevrouw genoemd word ik combinatie met mijn achternaam, denk ik toch echt dat het over mijn moeder gaat!

Als je voor de klas gaat staan.....

LOL!

Ik (47) ben de afgelopen 3 maanden vaker 'mevrouw' genoemd als in mijn hele verdere leven.

Het went wel, zo langzamerhand trouwens. De eerste weken had ik zelfs in de klas de neiging om achterom te kijken als iemand 'mevrouw' zei in mijn richting...

Ingrid

Oh, maar...

mezelf mevrouw noemen dat doe ik NOOIT! Zelfs een mail aan een leerling of zo, daar zet ik Ingrid T onder, niet mevrouw T. dat vind ik zo truttig staan.

Moet er op school ook vreselijk over nadenken om collega's meneer of mevr huppeldepup te noemen als ik met een leerling over ze praat. Voelt ook heel raar, maar is wel de gewoonte bij ons op school. Dan is 'Theo' opeens 'meneer de Boer'...

Ingrid

Brianna F

Brianna F

27-11-2012 om 14:11

Yura

herkenning, mijn moeder ging al 33 jaar met de buurvrouw om, elke donderdag zaten ze bij elkaar op de koffie en het was nog steeds mevrouw van D. Zo vreemd, ik geloof dat ik pas achter haar voornaam kwam toen ik een rouwkaart kreeg.

Elke

Elke

27-11-2012 om 15:46

Hihi

Ik ben de 40 gepasseerd, maar word nog regelmatig mademoiselle genoemd. Vleiers.
Ik noem mezelf ook voornaam-achternaam. Mevrouw, ik moet er niet aan denken!

Fiorucci

Fiorucci

27-11-2012 om 16:19

Nou...

Ik neem op met mijn voornaam, als ze mw....zoeken hoor ik het vanzelf wel. Ik heb geen plannen om ooit de telefoon op te nemen met mevrouw.

Claudia B

Claudia B

27-11-2012 om 16:24

Nou

mijn oma van 83 neemt nog met haar voor en achternaam de telefoon op, en soms alleen met haar voornaam ik ga dat voorbeeld maar volgen en me de komende ruim 40 jaar nog geen mevrouw noemen

En toch

Ik stel me ook altijd voor met voornaam-achternaam, maar ik verwacht van zakelijke contacten eigenlijk wel dat ze mevrouw en u zeggen.
Ik zou het niet prettig vinden om met voornaam genoemd te worden als ik een hypotheekgesprek heb met de bank bijvoorbeeld. Miaachien krom dat ik me niet als mevrouw voorstel terwijl ik op dat moment wel zo aangesproken wil worden, maar ik krijg het mijn mond niet uit.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

27-11-2012 om 19:44

Alleen bij de kapper

En dan komt het ook niet van mij af. En op mijn werk, als het over mij in de 3e persoon gaat.

Thuis nooit, ik noem mezelf echt nooit mevrouw. Gek eigenlijk. Ik heb mijn moeder namelijk mijn hele leven niet anders horen doen.

Ik zeg trouwens ook altijd met Twijfelvuur als ik de telefoon opneem. En als ik mijn mobiel opneem doe ik dat met voor- en achternaam. En op mijn werk gooi ik daar ook nog even de organisatienaam voor.

Nog nooit over nagedacht, dit...

Roosje Katoen

Roosje Katoen

27-11-2012 om 20:44

Nooit

Op mijn werk neem ik op met voor- en achternaam, behalve intern, dan zeg ik Roosje. Privé ook alleen met voornaam. Een collega neemt altijd op met alleen zijn achternaam, zonder meneer of voornaam, dat vind ik altijd zo bot klinken! Dan zeg ik ook altijd hee Boterman, je spreekt met Katoen! En dat vindt hij dan wel weer gek.

Rode Vulpeninkt

Rode Vulpeninkt

27-11-2012 om 22:12

Ziekenhuis

Ik ben er inmiddels wel aan gewend dat ik door vreemden en in zakelijke gesprekken Mevrouw Vulpeninkt word genoemd, en daar kan ik mee leven.
Ik neem de telefoon wel op met mijn voornaam.
Toen ik recentelijk een operatie had, heb ik gevraagd of ze me na de operatie bij de voornaam wilden noemen. Ik wist van een eerdere ervaring dat ik het, in mijn narcoseroes, heel vreemd vond om bij te komen met "Mevrouw Vulpeninkt, hoe voelt u zich?"
Het ziekenhuis heeft goed naar die wens geluisterd en ik heb het als erg prettig ervaren om bij te komen met "Rode, hoe voel je je?" Ook het verplegend personeel deed dat op mijn verzoek, sommige erg jonge meiden vonden dat wel even wennen, maar ik vond het fijn, minder afstandelijk.
Nog leuker was het, toen de chirurg me vertelde dat ik hem dan ook moest tutoyeren!
Ik kan me voorstellen dat niet iedereen dit prettig vindt, maar ik voelde me er echt beter mee op mijn gemak.

Marjolein

Marjolein

28-11-2012 om 00:09

Hoe heurt het eigenlijk?

Vroegah waren er twee mevrouwen in het durp. Mevrouw van de burgemeester en de mevrouw van de dokter. Die zouden zichzelf nooit mevrouw hebben genoemd, dat hoorde niet.
Aan de telefoon noemden ze alleen achternaam. Mensen die niet wisten hoe het hoorde, namen op "met mevrouw..." dat is jezelf op een voetstuk plaatsen en dat was ordinair.
Aldus mijn deftige oma, die ook nooit "smakelijk eten of gebakje" zei, maar dat is nog zo'n verhaal
Jezelf mevrouw noemen kan echt niet volgens de etiquette. Niet dat ik me ooit aan de etiquette hou, maar hier maak ik graag een uitzondering voor. Brrr.. mevrouw...
In dit kader: Laatst was ik lekker fanatiek sportief bezig, voelde me helemaal jong en topsporter, echt heel erg stoer! Zegt zo'n jong ding van 19: "Gaat goed, he, mevrouw?" Hm.... voelde me gelijk weer de bijna 30 jaar ouder die ik ook echt ben.... stond gelijk weer met mijn twee mevrouwen beentjes op de grond. LOL! Beetje jammer

Marjolein

Marjolein

28-11-2012 om 00:11

Hm..

Het is blijkbaar te laat om keurig aanhaaltekens te gebruiken, sorry! "Smakelijk eten" en "gebakje", bedoelde ik....

Kaaskopje

Kaaskopje

28-11-2012 om 01:10

Als anderen je zo noemen

Ik zou mezelf nooit als 'mevrouw Roefel' voorstellen. Als ik de telefoon opneem zeg ik alleen Kaaskopje, tenzij ik een telefoontje ivm gezondheid of iets zakelijks verwacht. Dan neem ik op met voornaam achternaam.
Wat 'respectvol' aanspreken betreft, vind ik dat ik de status van mevrouw wel bereikt heb. Ik vind het niet correct als ik bij een kassa bijvoorbeeld wordt aangesproken met je en jij als ik de caissière niet persoonlijk ken tenminste.
Een vroegere vriendin van mij, tien jaar jonger dan ik, nam de telefoon altijd op met 'mevrouw Achternaam'. Zeker gezien haar leeftijd van dat moment verbaasde mij dat heel erg. Alsof ze daarmee erkenning van haar als volwassene wilde afdwingen.

Maylise

Maylise

28-11-2012 om 01:34

Niet telefonisch

Ik zou niet de telefoon opnemen met mevrouw x. Mijn oma deed dat weet ik nog. Mijn moeder niet, die neemt de telefoon op met voornaam/achternaam. Ik heb een goede vriendin die wel de telefoon opneemt met mevrouw y. Terwijl zij verder een enorm vlot mens is. Ik vind het verder prima hoor. Ik zou mezelf alleen niet zo vlug voorstellen als mevrouw.

Daarentegen word ik wel graag mevrouw genoemd. Ik vind het altijd lichtelijk bevreemdend als ik door vreemden of zakelijke contacten met jij en je en voornaam wordt aangesproken. Dan toch wel graag mevrouw x.

Nowee

Nowee

28-11-2012 om 08:12 Topicstarter

Ik lees het dus al

er zijn heel wat mensen hier die zeggen voor- en achternaam bij het opnemen maar verwachten wel dat zakelijke contacten hen met mevrouw aanspreken. Dat heb ik dus ook, ik ben helemaal nog geen mevrouw. Bij de kassa wil ik ook niet ge-je en ge-jou horen, dan wil ik toch wel gewoon met mevrouw aangesproken worden. Gek hè, ik ben geen mevrouw, zal mezelf ook geen mevrouw noemen, maar wil wèl zo aangesproken worden.

Tigress

Tigress

28-11-2012 om 10:51

Leuk dit

Leuk draadje!
Ik neem de telefoon aan met voor- en achternaam, zo stel ik me ook aan onbekenden voor. Er wordt wel vaak mevrouw tegen me gezegd en daar ben ik onder de jaaren door wel aan gewend geraakt. Ik ben 50 en dat ga je zien hahaha.
Wat me al een hele tijd geleden is opgevallen is dat het begrip 'juffrouw' als aanspreektitel voor ongetrouwde dames in onbruik is geraakt. Dat was wel heel erg 'vroegâh'.

Rosa van der Zanden

Rosa van der Zanden

28-11-2012 om 13:52

Mevrouw de mama

Ik noem mezelf geen mevrouw, maar wil wel zo aangesproken worden door cassieres ed. In mijn werk is het niet gebruikelijk om mevrouw te zijn dus daar is het voornaam. Sinds kort noem ik mezelf mevrouw wanneer ik telefonisch contact heb met een bedrijf, zakelijk dus.
Een vriend van zoon blijft mij ondanks dat hij mag tutoyeren hardnekkig mevrouw de mama van X noemen. Vind ik zo schattig! Puberzoon doet het omgekeerd ook, zelfs wanneer hij thuis over de moeder van vriendje spreekt is het 'mevrouw de mama van Y'.

Rosa van der Zanden

Vic

Vic

28-11-2012 om 15:02

Beetje dubbel

In privésituaties, dus ook bij de supermarkt, wordt ik het liefst getutoyeerd. In mijn werk kan ik me er juist heel erg aan storen als een zakelijk contact me ongevraagd met jij aanspreekt. Dat is dan ook weer niet altijd, want als je al een tijdje met elkaar om gaat vind ik het minder erg. Maar je hebt wel eens van die popijopi's die gelijk beginnen met 'hai Vic'. Dan blijf ik zo iemand consequent met u aanspreken totdat het kwartje valt.

bibi63

bibi63

28-11-2012 om 16:39

Ik voel dat echt anders

Ik ben 'bibi' en ik blijf 'bibi'. Zo voel ik me, zakelijk en prive en school en werk en enz enz. Ik ben overigens 49. Uiteraard zijn er situaties waar ik met 'mevrouw x' wordt aangesproken, geen probleem, maar voor mij hoeft het niet. Nergens, nooit, ook niet in zakelijke situaties. Wellicht ben ik niet zo 'zakelijk', maar ik hou gewoon niet van dat soort dingen. Het voelt voor mij niet beter, om bijv. in zakelijke situaties met mevrouw aangesproken te worden. Ik ben misschien daar heel raar in, maar ik heb liever, ook in zakelijke situaties, een 'echt' gesprek, dat gaat over de kern, de feiten, dan een gesprek dat in een bepaalde beleefheidsvorm gegoten moet worden. Ik ben liever mezelf en dat is 'bibi'.
Gr. Bibi

Arawen

Arawen

28-11-2012 om 17:31

Discussie op kantoor

Prive ben ik gewoon 'Ara' en zo neem ik ook de telefoon op, alleen in prive-zakelijke gesprekken (met instanties en zo) wil ik nog wel 'mevrouw Wen' zijn.
Voornaam gebruik is dus heel gewoon, ook voor mij. Maar toch.. ik werk bij een groot bedrijf in een soort van klantenservice en wij dienen van ons management te corresponderen met klanten met 'voornaam achternaam'. Nou moeten we ook nog wel eens een negatieve boodschap brengen en vooral dat is dat getutoyeer wel eens vervelend. Ik vind het persoonlijk dan ook zakelijk helemaal niets, op mijn werk ben ik naar klanten het liefst 'mevrouw Wen'. Anders krijg je meteen een 'Hallo Ara' popi-jopie antwoord van een klant (die het ergens niet mee eens is), terwijl ik dat contact liever wat zakelijker en afstandelijker zou willen houden. Ons management vind dat dus niet... die vinden juist voornaam-gebruik veel klantvriendelijker. Dat komt dan weer uit die fantastische consultant-onderzoeken waarmee ze schermen...
Ik, en veel van mijn vrouwelijke collega's, klagen daar over. Geeft mij persoonlijk een beetje het gevoel dat ik een soort van 'callcenter-miep' ben, terwijl ik de 40 toch ook al ruim gepasseerd ben en al ruim 10 jaar in dit vak zit en mijn sporen heb verdiend.. Mevrouw Wen wordt doodgewoon serieuzer genomen dan Ara Wen.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

28-11-2012 om 23:41

Tutoyeren

Ik ben onderhand al wel zover dat ik schrik als ik door onbekenden met jij word aangesproken. Zeker als het van "die jonge meiden" zijn.

Laatst had ik er eentje die het helemaal bont maakte: ze sprak me de hele tijd met jij aan tot dat ze mijn klantenpas scande en blijkbaar mijn geboortedatum zag, toen werd het consequent U. En dat gaf toch een fijn gevoel

Moeilijk

ik heb hier een aannemer die blijft volhouden dat ik een mevrouw ben, mij nu gelukkig wel met Hallo Manda aanspreekt in emails, maar dat heeft een tijd geduurd. Ik zelf begin eigelijk alleen de 1e keer met meneer/mevrouw en daarna stap ik over op je en voornaam.

misschien moet ik dat anders aanpakken met zakelijke contacten ?

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.