Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Lou

Lou

12-03-2013 om 09:25

Hoe beheers je tranen?

Dochter (11) zit in groep 8 en oefent voor de eindmusical. Aan het einde van de musical zingen alle kinderen "De laatste schooldag" van Kinderen voor Kinderen. Dit galmt dus geregeld hoor het huis. Ik weet niet wat ik heb met of tegen dit liedje, maar altijd als ik het hoor stromen de tranen direct over mijn wangen. Het is niet een beetje sentimenteel geprik achter de oogleden, nee echt de sluizen gaan wagenwijd open. Zo onhandig! Is er een truc om de tranen in een paar maanden een beetje te leren beheersen?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Lizelot

Lizelot

12-03-2013 om 10:05

Vervelend

ik heb het ook.Zo vervelend.Wat ik altijd probeer en soms helpt dat,m'n gedachte ergens anders op focussen.Dan mis je een stuk,maar je huilt niet.Dus ik ga bedenken wat ik de volgende dag ga doen.Of kijk naar een schilderij of iets anders wat in de buurt hangt van de richting waar ik naartoe hoor te kijken en neem de details in me op.Dan mis je wel het gevoel van dat moment.

Isabella Caramella

Isabella Caramella

12-03-2013 om 10:07

Vanzelf

dag Lou
Ik denk dat je dit lied de komende tijd zo vaak zal horen dat je het vanzelf beter droog kan houden.
Maar wat ze ook zullen zingen wordt tranentrekkend, dus neem een doos tissues mee.

Doodluisteren

Als je dochter naar school is en je alleen thuis bent zet je dat liedje aan op repeat, net zo lang tot je er droog bij blijft.

skik

Ja maar

Is het niet met dit liedje, dan is het wel wat anders bij zo'n eindmusical. Tissues mee en accepteren denk ik. Je zult vast de enige niet zijn

Ja precies

Ik trok de kerstmusical al bijna niet, heb van a tot z zitten snotteren. Is idd lastig, maar ja, je op iets anders focussen is weer zo zonde van het moment, niet?
Ik denk dat het niet zo veel uitmaakt wát ze zingen: je dochter staat daar haar basisschooltijd af te sluiten, dat gegeven is ws. genoeg voor een paar zakdoeken

krin

krin

12-03-2013 om 12:30

Argeloze vraag

Waarom gaan de sluizen open bij die musical? Ik lees hier vaker van mensen die dolblij zijn dat ze die basisschool kwijt zijn, zijn dat dan heel andere mensen dan degenen die bakken tissues meenemen die avond?
Nou ben ik zelf een waardeloze huiler, dus vandaar misschien dat ik me er weinig bij kan voorstellen. Ik loop bij dergelijke overgangsrituelen met een wezenloze grijns rond en slaak een weemoedige zucht of twee, verder kom ik niet.
Gerelateerde vraag: is er een verschil in huildrang tussen meisjesmoeders en jongensmoeders? En hoe ondergaan vaders dit?

Mama 5

Mama 5

12-03-2013 om 12:43

Krin

Ik weet niet wat het is, ik huil helemaal niet zo snel. Maar ik moet altijd huilen van Kinderen voor kinderen. Echt belachelijk! Ik vind het niet eens leuke liedjes, niets aan. Maar als zo'n kakkerig Goois kind begint te zingen: 'Je bent goed zoals je bent,' moet ik het brok in mijn keel wegslikken. Gek he?

Als dat groep 8 afscheid, zo emo is, helpt het misschien om te denken aan de opluchting. Eindelijk van die school af. En dan alle dingen waar je je de afgelopen acht jaar aan geergerd hebt opsommen. (ik kan je wel een aanzetje geven van ergernissen )

Lou

Lou

12-03-2013 om 13:14

Goeie

Het liedje doodluisteren zou kunnen helpen, maar ik heb daar zo vreselijk geen zin in. Ik voel me niet verdrietig als ik het hoor, maar wel leeg, moe, zuchterig zeg maar. Dat kan ik niet gebruiken, ik heb gewoon werk te doen . Het effect is bovendien zo hevig dat het waarschijnlijk heel erg lang gaat duren voordat het slijt. Ik ben bang dat er toch iets achter zit van moeilijk kunnen loslaten, kleine meisjes die groot worden, ja ik vind dat erg moeilijk geloof ik.
Het had waarschijnlijk net zo goed een ander liedje kunnen zijn. Toen ik het jaren geleden voor het eerst hoorde, dacht ik meteen: "En op een dag zingt mijn dochter dit." En boehoehoe, daar ging ik al. Graven in de diepere oorzaak ervan heb ik echter ook geen zin in. Laten we het maar houden op sentiment en dat ik zelf ook het tijdperk van de basisschool aan het afsluiten ben. (Dochter is enig kind.)
Het is gewoon zo lastig, die tranen! Ik wil ze niet! Ik ga denk ik maar mikken op de tip van mama5: weg met die school, eindelijk, zou eens tijd worden, dat soort gedachten. Ik kan bijvoorbeeld de directeur niet uitstaan, zal ik aan haar denken?
Oja, zijn er ook nog fysieke tips tegen tranen?

krin

krin

12-03-2013 om 13:23

Conditioneren

Goed doorademen, dat helpt wel enigszins, volgens mij. En misschien ook wel gewoon blijven lachen. Think happy thoughts! (sorry)

Alleen al daarom zou je misschien op een rustig moment toch een paar keer de tranen moeten opwekken met dat lied. Kun je een paar dingen uitproberen. Al denk ik eerlijk gezegd dat het 'doodluisteren' als je niet uitkijkt ook kan uitmonden in 'conditioneren' - als je nu steeds huilt als je het hoort, gaat het straks zeker vanzelf.

krin

krin

12-03-2013 om 13:30

When in doubt

wend je tot de poëzie. Denk aan de bigger en better things die komen gaan.
Of wordt het hier alleen nog maar erger door?

Vertrek van dochters - Rutger Kopland

Ze moesten inderdaad gaan, ik had het gezien
aan hun gezichten die langzaam veranderden
van die van kinderen in die van vrienden,
van die van vroeger in die van nu.

En gevoeld en geroken als ze me kusten,
een huid en een haar die niet meer voor mij
waren bedoeld, niet zoals vroeger,
toen we de tijd nog hadden.

Er was in ons huis een wereld van verlangen,
geluk, pijn en verdriet gegroeid, in hun
kamers waarin ze verzamelden wat ze mee
zouden nemen, hun herinneringen.

Nu ze weg zijn kijk ik uit hun ramen en zie
precies datzelfde uitzicht, precies die
zelfde wereld van twintig jaar her,
toen ik hier kwam wonen.

Arawen

Arawen

12-03-2013 om 13:54

Hier een jongensmoeder

Groep 8 musical van zoon 1 was tranen over mijn wangen.. nee dan maakt het echt niet uit of het nou je zoon of je dochter is die een periode afsluit.. Bij musical van zoon 2 ging het al wat beter. Slikken, maar ik hield het droog. Kwestie van gewenning dus..

Krin

Ik heb 3 jongens en 1 meisje. Maar dat meisje is minstens voor de helft een jongen dus ik ben toch wel vooral jongensmoeder Desondanks emotioneel behoorlijk incontinent. Ik vind het zelf vreselijk en vaak zelfs volkomen onbegrijpelijk. Het overkomt me. Stug aan andere zaken denken helpt soms een beetje maar dan mis je inderdaad wel weer het moment. Dan is het misschien beter om het maar gewoon te accepteren.

Dat wordt niks met mij

Over 2 jaar (oudste verlaat basisschool). Ik houd het al niet droog bij dat gedicht van krin (nou ja, Kopland). Ik ben een watje, het is niet anders. Ben overigens zowel een meisjes- als een jongensmoeder.
Lou, ik heb geen idee of er fysieke trucjes of middeltjes zijn. Waarom vind je het zo vervelend? Omdat anderen het kunnen zien? Of heb je last van de tranen zelf?
Ik vind het zelf altijd wel een beetje gênant, maar ach, iedereen is anders en ik denk dat veel mensen het wel begrijpen. De meesten zullen ontroerd zijn, alleen aan sommigen zie je dat beter

2 keer

Ik heb het nu 2 keer gehad, afscheid van de basisschool. En elke keer stonden bijna alle moeders met tranen in hun ogen. (vaders heb ik niet zo op gelet blijkbaar) Ach, het is gewoon weer een mijlpaal, dus geneer je niet en neem een zakdoek mee.

Lou

Lou

12-03-2013 om 15:58

Krin en anderen

Dank je voor je wijze woorden. Doorademen, happy thoughts, pas op voor conditioneren. Dat laatste is wellicht al gebeurd maar toch, ik probeer er rekening mee te houden. Het gedicht is prachtig maar helpt niet echt

Anneque, waarom vind ik het zo erg? Nou, je zou me eens moeten zien. Het is niet een glinsterend ooghoekje of zo ... ik zie eruit alsof ik ontzettend hard aan het huilen ben, maar dan geluidloos en zonder vertrokken gezicht, maar zoooo veel tranen, echt niet normaal. Ik voel me daar ongemakkelijk onder, ook voor mijn dochter en de rest van het gezelschap. Het is overdreven veel, het overkomt me (net als Jippox), ik voel me helemaal niet zo verdrietig als ik eruit zie. Dat maakt het zo ongemakkelijk. Als ik stikverdrietig ben, kan ik er wel mee leven dat ik eruit zie alsof ik stikverdrietig ben, maar dit slaat gewoon nergens op, snap je.

Over de tip van de doos tissues: dat menen jullie toch niet letterlijk hè? Dat ik daar ga zitten met een doos tissues op schoot?? Van het idee ga ik wel grinniken trouwens, kijk het gaat al beter

Lou

Jawel! Doos tissues op schoot en dan zeggen: och ik ben toch zo vreselijk verkouden, ik heb er helemaal huilogen van

Lou

Zo erg als jij het hebt, zou ik ook vervelend vinden inderdaad. Maar ik neem aan dat het publiek min of meer in het donker zit? En alle aandacht gaat vnl. naar de kinderen uit groep 8, ws. trek je niet zo veel belangstelling. Flinke zakdoek mee en proberen je mentaal te wapenen.....ik weet t verder ook niet..

Julia64

Julia64

12-03-2013 om 18:16

Jongensmoeder hier

En ik vrees de eindmusical nu al met grote vreze om dezelfde reden als Lou... Zoon Is enig kind en dat heeft er zeker mee te maken; afscheid nemen, loslaten, weemoed, etc.etc. ik schaam me er ook voor, het is net wat Lou zegt; bij echt verdriet is het wat anders, maar dit is toch wel wat genant. Andere tips dan die al genoemd zijn heb ik niet, helaas.
Wat een prachtig gedicht trouwens, Krin!

Mussie

Mussie

12-03-2013 om 18:54

Kan niet wachten!

ik kon niet wachten tot oudste de basisschool verliet. Hij heeft best een prima schooltijd gehad hoor, daar ging het niet om. Maar hij was de boel daar zo ontgroeid, dat was gewoon afzien de laatste maanden. Dus ik heb nog net niet zitten juichen bij de musical, maar het scheelde niet veel. En bij jongste zal ik ook geen traan laten, over 1,5 jaar......ja, van vreugde, dat het voorbij is. Ik merk dat hij zich nu al rot verveelt. Behalve tijdens gym, maar ja, hij zal niet alleen maar gymen de komende tijd.

P

P

12-03-2013 om 19:10

Hier heel normaal

Hier komen de tranen bij de aankomst van Sinterklaas, bij de laatste schooldag van het jaar (ik heb zo'n hekel aan dat aftellen) en inderdaad bij de afscheidsavond. Het lukt me nu wel om het tegen te houden maar mensen kunnen ook dat aan mij zien. Gelukkig kijken ze allemaal naar hun eigen kind op dat moment.

Het idiote is dat ik het ook heb bij feesten van andere scholen (ik heb wel eens post gelopen bij een school met een sponsorloop.... echt te gek voor woorden dat je dan tranen staat weg te slikken).

Echt tips heb ik niet maar wel twee jongens dus het heeft niet te maken met meiden. Het heeft dus niets te maken met het hebben van meisjes of het hebben van een verdrietig gevoel dat je kind afscheid neemt en het niet hoeven te huilen als je die basisschool zat bent. Het is iets anders... iets wat van binnenkomt en je niet tegen kunt houden, net wat ik dus ook al heb met Sinterklaas. Als ik al ga tranen van een happening op een andere school is het voor mij duidelijk dat het niets te maken heeft met het wel of niet fijn vinden van het stoppen met de basisschool. Ik kan namelijk niet wachten tot jongste naar het VO gaat en oudste had het ook niet leuk op de basisschool. Wel was ik bang dat oudste het niet leuk zou vinden op het VO (nou dat was na 1 dag al duidelijk dat ik mij daar niet anderhalf jaar druk over had moeten maken).

Kaaskopje

Kaaskopje

12-03-2013 om 22:05

Mooi krin

Ik zit zelf in de fase dat het 'tijd is dat ze gaan'. Zij zijn er aan toe en ongewild heb ik een steen in mijn maag bij het idee alleen al. Maar ik doe gezellig mee met het smeden van plannen en reageer enthousiast als mijn dochter kamers en appartementjes op internet ziet die ze leuk vindt. Ik heb zelfs gezegd dat ik het leuk vind om mee te gaan als dat zo uitkomt. Schijnheiligerd die ik ben!

Ik ga filmen

Ik ben echt een huilebalk, ik zeg altijd gekscherend dat ik in te huren ben voor begrafenissen. Maar goed, ik heb een dochter van 6 en al wat mijlpaaltjes gehad waarbij ik het niet drooghield. Meestal waren dat dingetjes op school: afscheid kleutergroep, maandafsluitingen, kerstuitvoeringen......ik ben erachter gekomen dat als ik ga filmen ik er meer op een afstand naar kijk en dan minder snel erg emo word. Tien tranen ipv 100, zoiets. Ik huil nu eenmaal snel, maar in een klas/zaal met ouders vind ik dat toch niet zo tof hoor!
En liedjes, o jee, "dochters" vsn Marco Borsato. Zet ik altijd uit bij de eerste klanken. Dat lied trek ik echt niet.
Ik wens je veel sterkte!

Kaaskopje

Kaaskopje

12-03-2013 om 22:16

Jankerd

Ik ben echt een jankerd. De eerste keer dat ik vanuit het slaapkamerraam naar het Sinterklaas-ritueel keek op het schoolplein naast ons, stroomden de tranen vrijelijk over mijn wangen. Puur vanwege het wéten van hoe die kinderen zich moesten voelen. Amper hebben kunnen slapen, snel naar school toe willen, opgewonden rondspringen op het plein en dan... en dan... daar ís ie dan! Nou, veeg mij maar op! Dat ik tonnetje rond zwanger was, zal de sluizen vast extra opengezet hebben. Afgezien van die keer heb ik ook makkelijk prikkende ogen waar een traantje uit ontsnapt. Ik vind het ook een vervelende eigenschap, maar ik maak me er niet druk om verder. Het is niet anders.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

12-03-2013 om 22:22

Gaat hier ook een drama worden

Ach, ik sta al te janken als ze met de bus op schoolreis gaan. Het gevoel dat Kaaskopje beschrijft begrijp ik zo goed. Ben nu eenmaal een sentimentele dwaas. Gelukkig kennen de meeste me wel. Dit hoort gewoon een beetje bij me. Ik heb het soms al als iemand iets heel liefs tegen me zegt, of iets dat me op een andere manier raakt.

Wat bij mij soms wel eens wil helpen is om mijn nagels in mijn handpalmen te drukken. Soms hè...

Ik heb altijd hartkloppingen...

Wat voor spannend iets ze ook moeten doen. optreden een toespraak houden, een wedstrijd etc. etc.. Ervoor is het niets aan de hand, maar zódra ze dat podium/zaal op/in-stappen gaat mijn hart tekeer, dat is niet normaal meer! Alsof ik er zélf sta! En áls ik er zelf sta, maakt het me trouwens geen fluit uit...Dat doe ik zo.
En zodra 'hun stuk' voorbij is, is mijn hart weer rustig.
Zo raar...
groeten albana

Maaike

Maaike

13-03-2013 om 16:37

Herkenbaar!

Wat heerlijk herkenbaar! Ook bij mij gaan de sluizen open bij schoolmusicals van mijn zoon en bij Sinterklaasintochten.

Ik heb daarvoor dan een katoenen zakdoekje bij me en probeer zo onopvallend mogelijk te deppen.

En wat anderen al zeggen: mensen letten vooral op hun eigen kinderen, dus waarschijnlijk zullen maar weinig mensen mij zien huilen.

En net als Ginny heb ik ook al snel natte ogen als iemand wat aardigs zegt bijvoorbeeld. En op zo'n moment overvalt het je - ik zit dan in elk geval niet klaar met een zakdoekje. Niets aan te doen, vrees ik.

Annet

Annet

14-03-2013 om 08:24

Ik herken de tranen maar wat een vreselijk liedje

Hier ook last bij de intocht van Sint, mijlpalen zoals einde groep 8.
Het liedje kende ik niet dus even op youtube gekeken.
Wat een verschrikkelijke tekst. Het enige mooie stukje is dat je de wereld ingaat en zo. De rest gaat vooral over klein blijven, school nog eens over willen doen, etc.

Lou

Lou

14-03-2013 om 15:50

Annet

Nou zeg, zit ik hier te brullen, vind jij het een stom liedje Misschien vind ik het ook wel een stom liedje, ik weet het niet eens, ik vind het vooral een vervelend effect hebben op mijn traanklieren. De trigger zit denk ik ik de simpele tekst "op de laatste schooldag van het laatste jaar kun je de uren tellen en dan is het klaar". De rest hoor ik eigenlijk niet zo bewust.

Annet

Annet

14-03-2013 om 20:25

Dan zit er maar één ding op )

Kijk op youtube naar de karaoke versie, laat het geluid uit, lees de tekst mee en griezel. Geef je vooral over aan alle ergernissen over de tekst. Misschien ben je dan van de meeste tranen af.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.