Zit aan alle kanten in de armoedeval vast. wie denkt er eens mee?
Velen kennen mijn verhaal hier wel: al 25 ziek met vage ziekte (ME) maar wel tijdenlang behoorlijk ziek en nauwelijks belastbaar.
Toen ik nog geen kind had, werkte ik drie dagen per week als trainer communicatieve vaardigheden. Dat deed ik goed maar lag de rest van de tijd voor pampus op bed. Na twee/ jaar zo leven (ik bracht eigenlijk die drie dagen ook niet op maar wilde per se zelfstandig zijn) knalde ik helemaal in elkaar, tussen de trainingen door zat ik te janken op de wc omdat ik zo uitgeput was.
Mijn werkgever was coulant en ik mocht twee dagen trainen en een dag thuis werken. Dat ging net.
Nog een jaar later werd ik onverwacht zwanger (door de anticonceptie heen, kindje welkom maar ik kneep hem ook hoe het moest gaan, met mijn ziekte). Toen kind half jaar was vond partner het ook te zwaar worden en peerde 'm, de opvoeding voor het grootste deel aan mij overlatend.
Ik kwam ik de WAO terecht, wat ik erg vond want ik hield van mijn werk en zelfstandigheid, had ooit zelfs WAO geweigerd omdat ik het zelf wilde klaren. Nu ging dat echt niet meer. Op een gegeven moment volgde er een ontslag bij de werkgever, en een afschatting naar 60% bij de WAO waardoor ik een kleine WW-uitkering kreeg met daarbovenop wat van de toeslagenwet.
Ikzelf vind het nogal jammer dat UWV mij afkeurt op functie ipv op duur van het werk. Heb uitgelegd dat ik best een dag of halve dag een training kan geven maar daarna moet uitrusten anders word ik vaak nog zieker. Nee ik word afgekeurd omdat ik psychisch dat werk niet aan zou kunnen. Maar goed, in mijn positie ben je dan al blij met een deel afkeuring dus laat maar zitten. Bo vendien ben je te moe en te uitgeput en bang voor risico's om het verder aan te vechten dus laat allemaal maar.
De WW-uitkering stopt nu, ik heb toeslagenwet bovenop de WAO aangevraagd, maar hopen dat ik die krijg want doordat ik een eigen huis heb (geërfd van mijn man die het zelf gebouwd heeft)
Nu mijn punt: ik zou dolgraag meer financiele armslag hebben (nu onder bijstandniveau, met toeslagenwet er net op.)
Ik mag 40% van mijn dagmaatloon of hoe dat bijverdienen. Dat zou evenveel zijn als de toeslagenwet (als ik die al krijg) Maar wat ik bij zou verdienen, gaat meteen van de toeslagenwet af. (WAO is 600, toeslag zou 300 zijn) Logisch zou je zeggen, moet je niet over piepen als je kan werken, doe het. Is toch niet helemaal zo want de kans is groot dat ik dan in mijn eigen vingers snijd. UWV moet je dan namelijk binnen een half jaar herkeuren en dat moet je met mijn ziekte en in deze tijd niet willen. Zo iets bijverdienen levert dus voor mij veel stress en extra angst op. Terwijl ik alleen maar mijn steentje bij wil dragen!
Ik zou zelfs wel onbezoldigd trainingen en cursussen willen geven, puur omdat ik weet dat dat mijzelf en anderen plezier doet. Nee mag eigenlijk niet want je mag niet het beroep uitoefenen waardoor je ziek werd. (maar dat ben ik dus niet met ze eens, ik werk niet ziek door het beroep, ik heb een uren beperking. Maar dat krijg ik niet duidelijk bij het UWV. Nou ja, ze zijn gewoon niet dol op urenbeperkingen)
Dus ja, wat moet ik nou?
Tot nu heb ik buiten schulden weten te blijven (naast hypotheek dan)maar nu komt er ineens loonbeslag door een gemeentelijke belastingrekening waarvan ik dacht dat ik daar een betalingsregeling voor had getroffen.
Je zou zeggen: nou dan vraag toch bijstand aan? Nou nee, want dan moet ik mijn huis opeten en dat is niet zo erg als je een paar jaar moet overbruggen maar wel als je in een uitzichtloze situatie zit die nog jaren kan duren. Bovendien is het een huis dat nog door mijn overleden man is gebouwd, dat ligt wat emotioneel. Er zit veel overwaarde op maar de uiteindelijke maandlasten (hypotheek, VVE, erfpacht) zijn evenhoog als een gewone huur.
Voor de rest: laatste tijd voel ik met wat beter hoewel ik nog elke dag een paar uur moet rusten. Daarnaast genderdysfoor (meisjes voelt zich jongen) kind dat zo'n beetje voor de puberteit staat, veel problematiek met zich mee brengt en bovendien een verdenking van epilepsie heeft (moet nog verder onderzocht). Daarnaast een dementerende 90-jarige moeder waarvoor de zorg op mij terecht komt.
Ik sta overal alleen voor, geen broers of zussen, een niet erg meewerkende ex die alleen de krenten uit de pakt pikt qua opvoeding en totaal niet meedenkt over de problematiek rond kind.
Ik weet het allemaal niet meer. Help?
MariaRosa
Meedenken
Als ik alles lees dan denk ik dat er, de emotionele waarde ten spijt, niets anders opzit dan het huis verkopen en gaan huren. Wat echt k** is, want je komt dan in een vrije sector huurwoning (ivm teveel eigen vermogen) en je zult dus als je 'teveel geld' op is wéér moeten verhuizen. Waarbij je maar hoopt dat je genoeg inschrijfduur hebt om inderdaad ook steeds een huis te vinden.
Het is in theorie een goed systeem, dat van de bijstand, maar jij bent typisch een voorbeeld van een schrijnend tussen wal en schip geval.
Andere optie is overwaarde lenen van en laten uitbetalen door bijstand (de krediethypotheek). Dan mag je je huis en 46.000 euro (ofzo) houden. Flink inleveren dus waarschijnlijk. Een huurder nemen als je huis ruim genoeg is is ook een optie die net de benodigde paar honderd euro per maand kan opleveren, trouwens, zou dat wat zijn?
Uitkeringstechniek
MariaRosa, twee dingen over uitkeringen
1) je krijgt geen bijstand als je wat anders kunt krijgen dat evenveel oplevert. Dus als jij in aanmerking komt voor een uitkering ogv de Toeslagenwet (TW) dan kan je geen bijstand krijgen. Aanvragen heeft dan ook geen zin, de soos stuurt je linea recta weer retour UWV.
2) ja, je hebt recht op TW. De TW kijkt (vziw) alleen naar je inkomen, niet naar je vermogen. Dus of jij een huis hebt of niet doet volstrekt niet ter zake.
Dus: TW aanvragen (doe maar zo snel mogelijk). Het aanvraagformulier staat op de UWV-site en is het enige formulier dat makkelijk in te vullen is 
Omdat de TW afhankelijk is van je inkomen leidt meer inkomen (uit arbeid) tot minder TW. En inderdaad loop je het risico op een herkeuring. Aangezien je nu zo te lezen ook al aan je tax zit, zou ik dat nog maar even niet doen.
Dat loonbeslag (uitkeringsbeslag, eigenlijk), is vervelend, maar het is niet anders. Kijk wel even of dat beslag niet te hoog is vastgesteld, want dat gebeurt nog wel eens. Het gaat om de juiste vaststelling van de beslagvrije voet. Als je daar zelf niet uitkomt kan je natuurlijk met je vragen hier komen, maar ook contact met sociaal raadslieden kan verhelderend zijn.
Los daarvan: is het misschien zinnig voor jou om contact op te nemen met het maatschappelijk werk? Dan heb je een praatpaal, en bovendien een snellere ingang bij hulpverlening als dat nodig is. Bovendien hebben dat soort lieden (evenals sociaal raadslieden) vaak een goed beeld van de regelingen en potjes die er zo links en rechts zijn om mensen te helpen met advies en geld.
Samenvattend: niet verhuizen, TW aanvragen, soos links laten liggen, en naar het maatschappelijk werk.
Sterkte ermee,
Temet
