Werk, Recht en Geld Werk, Recht en Geld

Werk, Recht en Geld

Tihama

Tihama

22-04-2010 om 11:13

Toekomstbestendige relaties

Naar aanleiding van een draadje in Echtscheiding en erna, kwam dit bij me op.

De opmerking daar was het nadenken over de consequenties van je keuzen binnen je huwelijk voor als je ooit uit elkaar zou gaan. Ik zie af en toe dingen voorbijkomen van tbm's die samenwonen met de vader van hun kinderen zonder samenlevingscontract, zonder erkenning. En dan vertrekt hij opeens.

Of vrouwen die hun baan opzeggen voor de kinderen, maar geen stevige alimentatieafspraken in hun contract vastleggen. Of mensen die een eigen zaak starten, maar geen huwelijkse voorwaarden hebben of laten opmaken. Of mensen die samenwonen in de koopwoning van de een en die na de scheiding geen overwaarde meekrijgen hoewel ze jarenlang meebetaald hebben. Of mensen die geen medehuurder zijn en daardoor de woning uitgezet kunnen worden.

Natuurlijk valt niet alles van te voren te bedenken. Maar als je weet dat 1 op de 3 relaties stukloopt, dan lijkt het mij zo vanzelfsprekend dat je die situatie bespreekt en vastlegt. Juist als je relatie nog goed is.

Waar ik nu zo benieuwd naar ben: waarom regelen mensen dit soort zaken niet? Is dat omdat je het vervelend vindt om te benoemen dat je ook wel eens uit elkaar zou kunnen gaan? Of zelfs maar om er aan te denken dat dit zou kunnen gebeuren? Of is het omdat je partner het niet wilde? Of waren er goede bedoelingen, maar kwam het er steeds niet van? Of kreeg je ruzie met je partner toen je het wilde regelen? Of verwachtte je dat je er bij een scheiding samen ook wel goed uit zou kunnen komen?

Ik kan me nu niet voorstellen dat mijn man en ik elkaar ooit naar het leven zouden staan. Maar tegelijkertijd weet ik dat juist als je tot een scheiding zou komen, dit nu precies is wat er gebeurt. Het lijkt mij dan veel prettiger dat je zelf het maatwerk van te voren al vastgelegd hebt in plaats van dat je aangewezen bent op een rechter die standaardmodellen hanteert.

Tihama


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Maatwerk

geen antwoorden, maar het lastige van het 'maatwerk'verhaal is natuurlijk dat het het maatwerk is voor de situatie op dat moment. Als de scheiding zich aandient kan de situatie wel eens veranderd zijn (duh, zou Tinus zeggen) en dan is het maatwerk wellicht minder maatwerk.

Doet aan de rest van je verhaal niets af. Zo wilde ik in ons samenlevingscontract opgenomen hebben dat igv uit elkaar gaan mijn inbreng in de waarde van het huis ook weer naar mij terugkomt. Vriend is namelijk destijds bij mijn ingetrokken in het huis dat ik in eigendom had. De (aanzienlijke) overwaarde in dat huis heb ik ingebracht in het huis waar wij nu beiden gezamenlijk eigenaar van zijn. Zolang we bij elkaar blijven is er niks aan de hand, maar als het fout gaat kan ik hem tenminste uitkopen, wat me vermoedelijk niet zou lukken als ik maar recht had op de helft van de waarde van de woning.

Zoals ik altijd roep "een slimme meid is op haar scheiding voorbereid". Maar ja, ik heb een beetje last van beroepsdeformatie.

Groeten,

Temet

Hanne.

Hanne.

22-04-2010 om 11:54

Liefde maakt blind

Liefde maakt blind, zolang je nog verliefd bent en van elkaar houdt denk je dat je dingen tzt gewoon kan regelen (en bovendien het gaat bij jullie toch niet fout), en een gezonde dosis naiviteit zijn denk ik de basis.

Maar dan nog, het is best moeilijk om dingen goed te regelen, en je moet een moment zakelijk met elkaar om tafel, en dat is niet leuk (hoezo wil je dingen niet met me delen)

Bij ons de omgekeerde situatie als bij Temet ik trok bij partner in, dus staat in de huwelijkse voorwaarden dat het huis van hem is. Als tegenprestatie heb ik danweer in het contract laten opnemen dat hij mij in geval van scheiding niet per direct op straat kan zetten (mag een jaar blijven zitten).

Heeft nogal wat voeten in aarde gehad, want partner voelde zich in eerste instantie beledigd (dat zou ik toch nooit doen) en de notaris vond dat wel heel royaal..

Trouwen met huwelijkse voorwaarden

Ik heb in mijn omgeving nu twee keer meegemaakt dat er iemand trouwde van wie ik vond dat huwelijkse voorwaarden wel handig zouden zijn. En dat heb ik ook uitgesproken

Eerste situatie was een vrouw waar veel geld in de familie zit (richting paar miljoen Euro) die ging trouwen met een man met een hoog inkomen (richting paar honderdduizend per jaar) maar geen familiegeld. Om dingen nog gecompliceerder te maken allebei een ander paspoort en ze wonen nu in een land waar ze geen van beiden de nationaliteit van bezitten. Ik vond dat zij moesten vast leggen wat er zou gebeuren met woonplaats kinderen, alimentatie en wie er wat in zou brengen in misschien ooit weer uit mee zou nemen uit het huwelijk. Is uiteindelijk niet gebeurd omdat het veel te ingewikkeld was en het trouwen veel vlotter plaats vond dan verwacht. Zij vond het trouwens ook erg moeilijk om het ter sprake te brengen maar de reden dat het niet geregeld werd was de ingewikkeldheidsfactor. Het huwelijk loopt goed, ik hoop dat zij bij de twee van de drie blijven horen

Andere situatie waren Ned man en Ned vrouw, man wil misschien ooit eigen bedrijf. Zij wilden op huwelijkse voorwaarden trouwen maar dat was voor hun te duur (studentenhuwelijk). Als hij ooit een eigen bedrijf begint gaan ze er nog een keer over nadenken, het schijnt achteraf te kunnen.

Zelf ben ik lekker vrijgezel en als ik ooit zover kom blijft alles lekker van mij!

Mariel

Kiki

Kiki

22-04-2010 om 13:01

Hier niet over nagedacht

Niet echt nodig, mijn bedrijven zijn BV's op mijn naam en ach, ik kan ons huis ook wel in mijn eentje betalen, ik verdien toch een stuk meer als mijn man. Ik kan hem denk ik ook nog wel uitkopen eventueel

Dus ik krijg toch geen partneralimentatie en dat hoef ik ook niet

En ik behoor gewoon bij de 2 van de 3 die bij elkaar blijft

Tinus_p

Tinus_p

22-04-2010 om 13:15

Kiki

Kiki:
"Niet echt nodig, mijn bedrijven zijn BV\'s op mijn naam"
Auwauwauw.
De BVs staan op jouw naam; maar de helft van de waarde is voor jouw nu nog niet ex (uitgaande van gemeenschap van goederen) :S
Noot: Zo gaat dat dus, zulke elementaire fouten worden er gemaakt.

Ellen Wouters

Ellen Wouters

22-04-2010 om 13:37

Zwijmeldezwijmel

Ik ben vaak genoeg verbijsterd geweest over hoe sommige vrouwen omgaan met de zakelijke kant van samenwonen. Totaal niks willen regelen, alleen maar zwijmeldezwijmel over de liefde, en dramatische huilverhalen en noodoproepen als de liefde over is en ze op straat staan. De paar vrouwen die ik ken die het het bontst maakten, waren ook onvervalste dramaqueens, misschien is er een verband.

In elk geval, de redenen die zij opgaven als ik er naar vroeg waren
- "Ik ga niet zo'n motie van wantrouwen in mijn relatie stoppen"
- "Ik leef in liefde, niet in angst"
- "Ik heb vertrouwen in mijn relatie, anders begon ik er niet eens aan""
- "Als je zo zakelijk met je relatie omgaat begrijp je niet wat liefde is, dan heb je samen een boekhoudkantoor ipv een relatie".

Tsja.

Guinevere

Guinevere

22-04-2010 om 13:53

Indertijd

Toen wij indertijd trouwden, hebben we dat ook op uitgebreide voorwaarden gedaan. We zijn gemakshalve van de extreme situatie uit gegaan dat elk van ons door een ongeval een complete karakterverandering zou kunnen ondergaan, daardoor gokverslaafd en niet meer te genieten en onaanspreekbaar zou kunnen worden. Dan is het wel fijn als je weet wat van wie is. Het is een onwaarschijnlijk scenario, maar het houdt wel rekening met het feit dat degene die je op jonge leeftijd huwt zich in de loop van de jaren wel eens kan ontwikkelen tot iemand die je niet in gedachten had. Door overmacht (dat scenario van mij), of gewoon doordat een mens nu eenmaal niet 30 jaar dezelfde persoon blijft.

Kiki

Kiki

22-04-2010 om 14:32

Dus de helft van de bedrijven zijn van hem?

ja natuurlijk, daar had ik niet over nagedacht. Inderdaad wel suf. Niet eerlijk ook, ik heb ze opgericht, het is mijn werk. Hij heeft zijn eigen werk, met zijn eigen goede salaris.

Sowieso, zijn er mannen die dat doen? Is toch niet echt mannelijk, partneralimentatie van hun vrouwen eisen. Zou hij partneralimentatie krijgen als hij zelf ook boven modaal verdiend? Of valt dit dan niet onder partneralimentatie maar onder de boedelverdeling.
Ik zit niet echt in deze materie

Nou ja, zeg dat ik (nee hoor) dit toch nog wil omzetten, kan ik mijn gemeenschap van goederen nog omzetten naar huwelijkse voorwaarden dan?

Overigens over niets op papier zetten gesproken. Mijn vriendin en haar nu ex-partner waren tien jaar bij elkaar en een maand geleden uit elkaar gegaan. Inzet is momenteel de lening die ik heb verstrekt voor het maken van de CD van vriendin.
Die staat op naam van zijn bedrijf, dus is zijn lening geworden. Geen contract, geen samenlevingscontract, geen huwelijk maakt dit een problematische situatie

Tinus_p

Tinus_p

22-04-2010 om 15:13

Kiki2

Kiki:
"Sowieso, zijn er mannen die dat doen? Is toch niet echt mannelijk, partneralimentatie van hun vrouwen eisen. Zou hij partneralimentatie krijgen als hij zelf ook boven modaal verdiend? Of valt dit dan niet onder partneralimentatie maar onder de boedelverdeling."
Het valt onder de boedel, met PA hebben die BVs niets te maken. Realiseer je, dat dit heel bedreiegend is, want bij een scheiding heeft een ex dus recht op de helft van de waarde van die boedel, en het zou niet de eerste keer zijn, dat goedlopende bedrijven bij een scheiding worden geliquideerd, alleen maar om de ex het geld te geven waar hij/zij recht op heeft.

Verder, recht op PA ontstaat zodra de inkomens niet exact gelijk zijn, dus ook bij twee bovenmodale inkomens.

Hoe dan ook, dit bewijst verder genoeg.

Kiki

Kiki

22-04-2010 om 15:24

Wat zot zeg

Dus alleen omdat ik meer verdien moet ik partneralimentatie betalen aan mijn man die ook zat verdient. Wat absurd! Als hij nou noodlijdend zou zijn, natuurlijk dan is het logisch. Maar bij twee goede salarissen

Nou maar goed dat ik bij de 2 van de 3 hoor zeg, dat zou me echt tegen mijn borst stuiten. Vanavond nog maar even tegen mijn man zeggen dat we niet uit elkaar gaan.

Maar goed, ik ben over anderhalve week 6 jaar getrouwd, ik kan moeilijk nu ineens met huwelijkse voorwaarden aankomen.
Dan denkt hij dalijk dat ik iets in mijn schild voer.

Hanne.

Hanne.

22-04-2010 om 15:36

Yep!

Kiki, volgens mij geef je met jouw postings HET antwoord op de vraag waarom mensen het niet goed regelen. Gewoon niet (goed) over nagedacht.

Gemeenschap van goederen betekent precies wat het woord zegt, de goederen worden gemeenschappelijk. Helft van hem, helft van jou. Op wiens naam het staat is volkomen irrelevant.

Ik vind het contrast tussen jouw postings en het algemeene beeld ook leuk, meestal is het nl de vrouw die, bij een scheiding, roept dat het niet eerlijk is dat man na de scheiding meer geld heeft dan zij, want zij heeft het toch mogelijk gemaakt dat hij dat kon verdienen. Jij roept meteen, dat het niet eerlijk is dat de helft van jouw bedrijven van jouw man is, want jij hebt er toch voor gewerkt.

Ik zou overigens wel serieus overwegen om alsnog huwelijkse voorwaarden te regelen. Het kan (al is het niet gemakkelijk). Ook de schulden zijn nl gemeenschappelijk, dus als jij, door je bedrijven, schulden maakt, kunnen ze daarvoor ook bij je partner aankloppen.....

Tinus_p

Tinus_p

22-04-2010 om 15:51

Absurd.

Kiki:
"Dus alleen omdat ik meer verdien moet ik partneralimentatie betalen aan mijn man die ook zat verdient. Wat absurd!"
Waarom is dat absurd? Het alternatief is, dat je ex financieel achteruit gata door de scheiding. Terwijl je onderhoudsplicht naar elkaar hebt die na een scheiding nog 12 jaar doorloopt.

mirreke

mirreke

22-04-2010 om 15:57

Elk jaar opnieuw (boedelbeschrijving)

Ik heb mij laten vertellen dat je bij huwelijkse voorwaarden elk jaar opnieuw de boedel moet beschrijven. En dat als je dat niet doet die huwelijkse voorwaarden komen te vervallen. Weet iemand daar iets van? Temet bijvoorbeeld?
Wij zijn ooit begonnen met huwelijkse voorwaarden, vanwege zeer oneerlijke inbreng van 'gelden' en het bestaan van een (stief)dochter. Echter niet elk jaar opnieuw geactualiseerd. HOe zit dat dan?
En zou ik nu opnieuw kunnen beginnen daarmee?

mirreke

mirreke

22-04-2010 om 16:04

Emoties van familieleden en mening gevraagd

In ons geval bestaat er een stiefdochter. Haar grootmoeder, niet mijn moeder dus, gaat er voor het gemak maar van uit dat ze van mij zou moeten erven net als mijn eigen kinderen, anders zou dat wel heel erg onlief en stiefmoederlijk van mij zijn.
Hoe zien jullie dat? Ik vind eerlijk gezegd, hoe lief ik haar ook heb, zij heeft gewoon haar eigen moeder en vader van wie zij erft. Ze staat ook in mijn testament, maar is niet één van mijn kinderen, dus gewoon apart beschreven met iets. Dit dus vindt mijn schoonfamilie werkelijk schandalig, en mijn partner wordt best wel beïnvloed daarin door hen. Hij vindt het eigenlijk ook maar niks.
Hoe zien jullie dat? Ik vind het volslagen normaal dat zij qua erfenis niet hetzelfde erft van mij als mijn kinderen, dus geen kindsdeel, wel weer als ze bv. mijn geadopteerde dochter zou zijn.
En in die zin hebben wij ook huwelijkse voorwaarden, omdat ik een eigen tekstbureau heb (you never know met aansprakelijkheid) en ik eigen onroerend goed heb (klinkt heel wat zo) vanwege de erfenis van mijn ouders.

mirreke

mirreke

22-04-2010 om 16:06

Nog niet af

Er zijn ook huwelijkse voorwaarden juist vanwege kind van andere moeder. Hoe zat het ook weer, anders zou als ik eerder sterf als mijn partner, zij ook aanspraak hebben op mijn geld net als de andere kinderen van mijn partner, die ook van mij zijn. Zij dus niet.
Dit staat enorm los van de emotionele banden, maar dat lijkt de familie niet van elkaar te kunnen scheiden. Ben ik nou zo vreemd dat ik dat wel zo zie?

Ellen Wouters

Ellen Wouters

22-04-2010 om 16:39

Mirreke

"zij heeft gewoon haar eigen moeder en vader van wie zij erft."

Ik ben het met je eens. Zij is niet jouw dochter, en als ze bij haar eigen moeder woonde zou er niemand op het idee komen dat ze jouw erfgenaam moest zijn. Tenminste, ik neem aan dat dat idee van erven is ontstaan omdat ze bij jullie woont.

Mijn moeder heeft ook een nieuwe partner, met eigen volwassen kinderen. Ik ben al ruimschoots geen kind meer, dat maakt het des te vanzelfsprekender voor mij dat ik niet van die man erf, en zijn kinderen ook niet van mijn moeder. Waarom zou dat anders zijn als hij in beeld was gekomen toen ik 12 was?

Overigens vertikt mijn moeder het om dat soort dingen te regelen. Ze vindt dat ook maar zakelijk gedoe. De consequentie is dat wij, als kinderen, het straks moeten regelen, omdat zij, degene om wie het gaat, daar geen zin in heeft.

En dat vind ik net zoiets als je geldzaken met je partner niet regelen. Als je uit elkaar gaat moet je het tóch doen, en als je dan moet kiezen tussen "regelen tijdens de liefde" of "regelen als je ruzie met elkaar hebt", dan lijkt de eerste optie me toch beter.

Kari1

Kari1

22-04-2010 om 17:03

Hier

zijn wij ooit op huwelijkse voorwaarden getrouwd omdat we beiden een beroep hebben waarin we evt. als zelfstandige aan de slag zouden kunnen. Is nooit gebeurd, beiden zijn we in loondienst gebleven.
Die boedelbeschrijving destijds behelsde eigenlijk niks. We hadden een vers gekocht huis op beider naam en afgedankte meubels van familie, kennissen van kennissen etc. Al wat er nu is is van ons samen, we hebben nooit aan verdere beschrijvingen gedaan. De praktijk is dus gemeenschap van goederen hier. Dat voelt ook heel eerlijk, we hebben beiden even hard gewerkt.
Wat betreft een evt. scheiding, ik denk dat het belangrijkste is dat je voor jezelf moet kunnen zorgen. Wij hebben de verdeling gemaakt: man werkt 100% buitenshuis en ik deels buiten en het andere deel binnen (huis, kinderen enzo). Mocht ik alleen zijn komen te staan dan had ik heel makkelijk mijn werkzaamheden kunnen uitbreiden en mijn eigen broek op kunnen houden.
Kari

Hanne.

Hanne.

22-04-2010 om 17:05

Elk jaar (mirreke)

Er is niet één vorm van huwelijkse voorwaarde. In de huwelijkse voorwaarden kan je in principe vast leggen wat je wil. Dus van 'het theeservies van oma is van partner A, de rest is gezamenlijk' tot 'alles is en blijft gescheiden'.

Wij hebben bv een aantal dingen specifiek genoemd die niet gezamenlijk zijn. De rest wel. Daarbij hebben we een clausule opgenomen dat we, op het moment dat het nodig is, we gewoon mogen doen alsof alles altijd 50/50 van elk is geweest (finaal herberekening oid).

Maw. Als mijn partner een zaak heeft en daarin schulden maakt kunnen ze max de helft van ons bezit claimen. Als we besluiten uit elkaar te gaan is (met uitzondering van de specifiek genoemde spullen) alles voor 50% van mij en voor 50% van hem.

Kari1

Kari1

22-04-2010 om 17:11

Ellen

De praktijk kan minder simpel zijn.
De ouders van mijn schoonzus zijn in haar jeugd gescheiden en hebben beiden een nieuwe partner. Haar vader (zat er er zéér warmpjes bij) is vorig jaar overleden. Zijn tweede vrouw (ook eigen volwassen kinderen uit een eerder huwelijk) erft, da's volgens het erfrecht. En kan dat allemaal naar eigen goeddunken opmaken of weggeven, wat ze ook doet, naar haar eigen kinderen. Mijn schoonzusje en haar broer kunnen fluiten naar het geld van hun vader.
Als je moeder het niet regelt, zou haar geld zomaar wél naar de kinderen van haar nieuwe man kunnen gaan.
Kari

Ellen Wouters

Ellen Wouters

22-04-2010 om 17:39

Kari (ot)

Dank je voor de aanvulling, zo had ik er nog niet naar gekeken maar je hebt natuurlijk gelijk.

Niet dat ik daarmee een argument heb om aan te dringen. Mijn moeder is rabiaat tegen elke vorm van aanspraak maken op erfenissen door kinderen. Ze zou het net zo lief allemaal aan de staat, aan andermans kinderen, of aan de daklozenopvang laten toekomen, dus ik vrees dat het argument "straks krijgen wij niks" best wel eens zou kunnen leiden tot het antwoord "da's dan jammer voor je". En aangezien ik dat niet leuk ga vinden om te horen laat ik het onderwerp maar rusten.

angel3

angel3

22-04-2010 om 18:52

Boedelbeschrijving

je kunt in de huwelijkse voorw (hv) alles regelen zoals je het wil. Wij hebben een eerste boedelbeschr gedaan van wat spullen die belangrijk voor ons zijn. MDe notaris vertelde dat alles wat erna gekocht wordt gezamenlijk is TENZIJ je het dus apart beschrijft. Dit kan in het geval van bijv geerfde sieraden. Kan me voorstellen dat je dan weer een nwe boedelbeschrijving doet.
Wij hebben ook hv, want man heeft eigen bv. De notaris vertelde dat het nog vaak voorkomt dat een bv failliet gaat omdat bv niet de helft kan ophoesten voor uitkoop van de partner. Reden temeer om het te laten beschrijven zoals je het zelf wil. Je kunt alles opnemen wat je wil qua verdelingen.
Ik krijg niks uit het bedrijf. Ik heb er nl helemaal NIKS voor gedaan. Het is mijn man zijn ding en ik ben ook niet minder gaan werken om zijn bedrijf een kans te geven. Dat had de notaris geloof ik weinig meegemaakt en heeft me 3 keer gevraagd of ik er zeker van was. Ja meneer met volle bewustzijn. Mijn carriere is niks meer of minder waard als die van hem. Ook het bedrijf in die zin niet. Ik offer daar niks voor heb en ben niet de vrouw ACHTER de man. Dus prima zo. Verder is het goed geregeld qua ervingen en dat soort zaken.

Kiki

Kiki

22-04-2010 om 21:21

Even tegen man gezegd dat hij niet meer van me afkomt

Ik vind het unfair, omdat hij een uitermate goede baan heeft en zichzelf en de kinderen prima zou kunnen bedruipen als ik er niet zou zijn.
Ik dus ook, maar net iets beter

om nog even op mijn hypothetische scheiding terug te komen. De helft van de spullen snap ik, de helft van de bedrijven heb ik wat meer moeite mee, maar ok daar valt nog wel een argument voor te verzinnen.
Maar partneralimentatie als de ander een goede baan heeft vind ik duf. Kinderalimentatie natuurlijk niet

Wij hebben dus geen afspraken, geen huwelijkse voorwaarden, ik heb er zelfs tot vandaag nog nooit over nagedacht en het is bij man en mij, ook weer tot vandaag, zelfs nooit een gespreksonderwerp geweest Dus ik kan Tihama's vraag beantwoorden: waarom regelen mensen dit soort zaken niet?

antwoord: Omdat ik er nog nooit eerder over nagedacht heb, wij zijn 6 jaar geleden binnen vier weken gratis op een maandagmorgen getrouwd, omdat wij een huis wilde hebben. In die tijd hadden we allebei geen geld en speelde dit helemaal niet. Voor die tijd hadden we ook geen geld.
Het is in die tien jaar dat ik samen ben met mijn man, nog nooit in mij opgekomen dat een van ons twee de handdoek in de ring zou gooien, het is nooit bij mij opgekomen dat ik als meest verdienende partneralimentatie zou moeten ophoesten (stom genoeg denk ik aan partneralimentatie alleen aan betalende mannen)
Het is nooit bij mij opgekomen dat mijn man recht heeft op mijn bedrijven en het is zeker nooit bij mij opgekomen dit te veranderen omdat we nu ineens wel geld hebben.

En gezien het feit dat ik degene ben die het meest verdiend kan ik niet nu ineens de voorwaarden veranderen.

Moet je de reacties hier op OOL eens voorstellen dat als de situatie andersom was en ik zou een draadje in relaties openen dat mijn man het ineens over huwelijkse voorwaarden zou hebben.

Dus dat ga ik ook niet doen. Ik vertrouw erop dat we niet uit elkaar gaan en in het hypothetische geval dat we uit elkaar gaan mijn man eerlijk en fair is en dat ik voldoende geld heb om hem uit te kopen.
Heel naïef en heel dom, ik weet het

Maar ja, ik ben in ieder geval economisch zelfstandig en ik zou bij een hypothetische scheiding of overlijden van mijn man in mijn huis kunnen blijven wonen, mijn kinderen kunnen verzorgen en ze nog steeds een hoop luxe bieden,. Dus helemaal dom ben ik niet

Tihama

Tihama

22-04-2010 om 21:41

Hmmm

Zoals Didi en Kiki het beschrijven: ervan overtuigd zijn dat je niet gaat scheiden.

Toen wij trouwden was ik er ook overtuigd dat we niet zouden gaan scheiden, maar toch vond ik het nodig dat we het regelden. Ik ging er namelijk vanuit dat IEDEREEN die ooit ging scheiden bij de start ervan overtuigd was dat ie nooit ging scheiden, dus MIJN overtuiging had geen enkele voorspellende waarde.

Ik ging ervan uit dat wij dus precies evenveel kans op scheiding hadden als het gemiddelde. Het typische is dat ik vaak kritiek heb gehad op deze redenering: "Nou, als je zo weinig vertrouwen in je relatie hebt, dan kun je beter niet gaan trouwen". Voor mij staat vertrouwen hebben in mijn relatie helemaal los van het regelen van praktische zaken. Heeft dit dan soms ook te maken met de romantische idealen die veel mensen hebben bij het huwelijk? Die romantiek heb ik namelijk ook al nooit in het huwelijk gezien. Voor mij was het een contract dat we afsloten omdat dit makkelijker was om alles te regelen voor ons kind-onderweg.

Tihama

mirreke

mirreke

22-04-2010 om 21:44

Het schijnt typisch hollands

en hopeloos naïef te zijn, trouwen in gemeenschap van goederen. Ik geloof dat dat in geen ander land zo mogelijk is, evenals bv. het vanzelfsprekende erven door kinderen en partners...
In ons geval: ook testament. Zodat stel dat ik eerder sterf mijn overlevende partner niet op kan maken wat van hun is. Ik wil gewoon dat er van het geld van mijn ouders ook iets overblijft voor mijn kinderen... Niet dat ik mijn partner niets gun, maar ik werk nu ook hard om te zorgen dat ze later kunnen studeren...

mirreke

mirreke

22-04-2010 om 21:46

Voor mij heeft het ook geen emotionele waarde

Wij hebben onze partnerschapsregistratie (die ook al gratis was) even snel laten omzetten in een huwelijk toen we gingen verhuizen. Daarvoor hadden we alles al goed geregeld maar dat soort creatieve regelingen gelden vaak buiten Nederland niet. Puur zakelijke en juridische overweging (voor mij althans). Maar wij zijn nu al wel 21 jaar samen...

angel3

angel3

22-04-2010 om 21:49

Tihama

ik denk dat er verschil is in mensen die vrij 'snel' na de start van hun relatie trouwen en nog in de opbouwende stapjes zitten (verkering, samenwonen, trouwen, kindjes)hier anders mee omgaan dan mensen die al anders in deze fases zitten.
Ik wilde ooit trouwen maar het kwam er nooit van, toen kregen we een crisis, dat kwam weer goed, toen kregen we kinderen en daarna gingen we trouwen na een relatie van 12 jaar en 1 kind en 1 onderweg. Meer gepokt en gemazeld en realistischer als het gaat om relaties die voor eeuwig duren (niet dus....)
Ik zie dat om mee heen ook wel maar zal wel niet representatief zijn.
Ik herinner me een discussie met collegás. Ik was 25 en vond het bizar dat mijn collega's allemaal in gemeensch van goederen getrouwd waren en ook allemaal alleen maar 1 rekening waar beide salarissen op kwamen en alles van gedaan werd. Ik begreep dat toen al niet. Zij vonden mij weer bizar over huw.voorwaarden. (dat is toch niet nodig?)

Hanne.

Hanne.

23-04-2010 om 09:07

Wel een risico

Dom is ook betrekkelijk, ik denk wel dat het ondoordacht en een tikkeltje naief is en dat de risico's een stukje verder gaan dan 'minder fair'.

Zoals gezegd, bij scheiding kan kikiman de helft van de bedrijven opeisen, dan moet kiki maar zien of ze daarna nog een (goed lopend) bedrijf heeft, waarmee ze voldoende inkomen over houdt om voor zichzelf te zorgen.

Maar voor kikiman geldt het omgekeerde. Als Kiki in een vlaag van verstandsverbijstering rare dingen doet met haar bedrijf komen de schuldeisers bij hem aankloppen...

Mensen gaan meestal niet uit elkaar omdat ze het zo gezellig hebben samen, is het dan niet een beetje naief om te denken dat je dan wel in goed overleg met je partner meer gaat krijgen dan waar je wettelijk recht op hebt?

Ik heb het helaas in mijn omgeving te vaak fout zien gaan. We zijn uit elkaar gegroeid en gaan in overleg als vrienden uit elkaar mondde uit in een gevecht over wie de theelepeltjes mee mocht nemen. Ik moet er niet aan denken wat de strijd geworden zou zijn als bv één van beide parners een ander had ontmoet. Denk niet dat er dan veel coulance van de een naar de ander zou zijn.

Hanne.

Hanne.

23-04-2010 om 09:10

Contract

En nu vergeet ik steeds te zeggen, een huwelijk is een contract, en een heel belangrijk contract, zo geef je oa de helft van je bezit weg aan een ander + krijg je allemaal contractuele verplichtingen richting die ander.

En toch leest volgens mij geen mens dit contract. Dat vind ik suf. Van mij zou de gemeenschap van goederen ook per direct afgeschaft mogen worden, en zou iedereen bij de notaris vast moeten leggen hoe hij/zij zou willen trouwen. Gemeenschap van goederen wordt dan een keuze, maar zeker niet automatisch.

Tihama

Tihama

23-04-2010 om 09:25

Eigenlijk is het erger

Als je een goede relatie hebt, dan zou het toch nooit een knelpunt mogen zijn om dit soort zaken vast te leggen. Dus als het bij de start op bezwaren stuit om dit vast te leggen, dan zou je je af moeten vragen of je wel wilt trouwen met die persoon.

Als je namelijk op het moment dat alles nog rozengeur is al botst over dit soort elementaire zaken, dan lijkt mij dat een flinke indicatie voor de toekomst geven.

Tihama

Ellen (dramaqueens)

"Totaal niks willen regelen, alleen maar zwijmeldezwijmel over de liefde, en dramatische huilverhalen en noodoproepen als de liefde over is en ze op straat staan. De paar vrouwen die ik ken die het het bontst maakten, waren ook onvervalste dramaqueens, misschien is er een verband"

Ja, er is een verband. Ooit eens gelezen van een echtscheidingsadvocaat, en ik herkende het patroon: als mensen tot over de oren verliefd waren, alles was geweldig, etc. dan is de scheiding ook dramatisch met veel conflicten etc, was het een beetje bedaagd 'maatjeshuwelijk'dan verloopt ook de scheiding relatief kalm.

Met dit in het achterhoofd riep ik ook al, toen ik Margarita en E de R van Z op tv klef zag doen ('niemand kan tussen ons komen') "ik geef het een jaar". Dat was te ruim genomen, bleek al snel.

Romantisch en onrealistisch bij het aangaan van het huwelijk, dan ook romantisch (lees: dramatisch) en onrealistisch bij het uiteenspatten ervan.

Groeten,

Temet

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.