Werk, Recht en Geld Werk, Recht en Geld

Werk, Recht en Geld

Echt erg

Echt erg

16-06-2010 om 09:06

Arbeidsconflict?

Even een korte situatieschets:
Vanaf januari dit jaar heb ik officieel een burnout. Uiteraard heb ik in goed overleg met de bedrijfsarts een reïntegratietraject opgestart. Met de werkgever was dit (dacht ik) goed doorgesproken, en ik dacht daarmee weer 'beter' te kunnen worden.
Echter, de werkgever heeft zich al twee keer niet aan de afspraken gehouden, waardoor ik mij twee keer na de start van dit traject weer ziek heb moeten melden. Nu ben ik pas begonnen aan de derde poging, en nu dreigt het alweer mis te lopen.
Wat namelijk het geval is: het is de bedoeling dat ik twee ochtenden per week vervangende werkzaamheden ga doen(ik ben officieel werkzaam als onderwijsassistent, maar kan het niet aan om in de klas vervangende werkzaamheden te gaan doen). Daarom ben ik uit eigen beweging, vanuit de begeleider van de school kwam er niets, bij de balie/ administratie gaan zitten. De vorige keer had ik daar wat archiveerwerkzaamheden gedaan, wat erg goed voelde en waar ik ook complimenten voor kreeg. Groot was dan ook mijn verbazing dat mij gisteren werd medegedeeld dat men op die afdeling "last" van mij had. Uiteraard wilde ik daar concrete voorbeelden van hebben, want ik kon dat niet rijmen met de dag dat ik die archiveerwerkzaamheden had gedaan. Het enige wat mijn begeleider kon benoemen waren het feit dat ik daar een krantje had zitten lezen (in mijn pauze) en dat ik heen en weer liep. (Om te archiveren.....)
Conclusie van dit gesprek: ze willen mij niet meer op die afdeling laten werken. Op mijn vraag waar dan wel, werd er heel vaag gedaan. Uiteindelijk kwam mijn begeleider met de optie om in mijn eentje in een leeg kamertje dat dan maar te doen, en als er geen verdere vervangende werkzaamheden meer waren mocht ik naar huis.
Dit hele gedoe zit mij niet lekker, uiteraard zijn er meedere gebeurtenissen waardoor ik denk dat dit zo langzamerhand uitloopt in een arbeidsconflict, maar daar wil ik vanuit herkenbaarheid liever niet over uitweiden.
Overigens loopt mijn contract over 1 1/2 maand af, en heb het idee dat de werkgever mijn reïntegratie niet volgens de regels heeft aangepakt en bang is voor represailles ofzo. (De begeleider benoemde tijdens dat gesprek, toen ik in huilen uitbarstte, dat dit "zakelijk" was.)
Ik zou graag jullie visie op dit verhaal willen lezen, er speelt nu namelijk zoveel door mijn hoofd dat ik er niet meer helder naar kan kijken. Bovendien voelt dit als een enorme terugval, wat uiteraard vreselijk aanvoelt.
Bedankt in ieder geval voor het lezen, ik hoop dat jullie mij kunnen helpen.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Gevoelig?

Ik heb niet echt een idee over jouw eigen situatie, maar wat ik wel weet is dat áls je reïntergreerd je supergevoelig kan zijn voor eenvoudige opmerkingen die misschien niet zo bedoeld zijn? Ik heb zelf een collega die reïntergreerd en merk dat zij zelfs op eenvoudig overleg over werktijden al reageerd alsof ik vindt dat ze teveel is. En dat is helemaal niet zo bedoeld....ik wilde alleen overleggen of we een dag konden omdraaien omdat me die andere overgebeleven dagen erg slecht uitkwamen (moest naar dokter en tandarts b.v.). Dat had niets met haar te maken, maar na mijn voorstel reageerde ze zo emotioneel/als een gebeten hond, dat ik er echt van schrok...en me in alle bochten moest wringen om het weer 'goed' te maken. Want ze is juist helemaal niet te veel, ik ben erg blij met het werk dat ze als extra doet (achterstallig werk inhalen, kasten opruimen etc.)...Eindelijk,eindelijk gebeurd daar wat aan door die extra tijd. Maar als ik ons werk (moet nu voor 2-en werken) ondertussen niet afkrijg omdat ik al afspraken had voor zij reïntergreerde hebben we wel een probleem. En objectief gezien is dat wat belangrijker dan dat achterstallige werk of die kasten opruimen, snap je wat ik bedoel?
Maar zij vatte het erg persoonlijk op en dat was echt de bedoeling niet. Zo ken ik haar ook niet, normaal bespreken wij vrij gemakkelijk de werktijden. Daar hebben we nooit problemen over. Maar doordat ze nog niet helemaal beter is was dat nu nog niet mogelijk blijkbaar.
Afijn eind van het liedje was dat ik aan mijn baas moest uitleggen wat er nu gebeurd was en mij huisartsafspraak moest afzeggen en nu nog steeds moet doen en de tandarts niet af te zeggen meer was en ik een avond heb overgewerkt.Een eenvoudiger oplossing zou geweest zijn als mijn collega die reintergratie-uren had verplaatst naar een andere dag (gaat maar om 2 keer 2 uur per week), maar dat was dus onbespreekbaar.
Ik weet zeker dat zij zich er ook nog een dag of wat rot over voelde en we hebben het wel uitgepraat enzo, en ik heb me aangepast,maar ik denk dat het wel nog in haar achterhoofd speelt.Dat ze zich 'afgewezen'voelde zeg maar. Nog 1 of 2 of 3 van dat soort intermetzo's zelfs als ze niet zo bedoeld zijn en ze zou weer ziek zijn ben ik bang.
Dus momenteel loop ik op mijn tenen om mijn collega heen, want ik het eerlijk gezegd liever dat die reïntergratie lukt! (Vindt het helemaal niet leuk zonder collega..)
groeten albana

Echt erg

Echt erg

16-06-2010 om 10:01

Didi en albana

Bedankt voor jullie relativerende postings. Het klopt ook wel dat ik extra gevoelig ben voor dingen die nogal overwacht (negatief?) op mijn pad komen. Bovendien ben ik sowieso hooggevoelig, dus een extra valkuil.
Helaas heeft degene die heeft geklaagd mij daarvóór een compliment gegeven voor werk wat ze mij zelf had gegeven. Het is dus niet zo dat ik dat zelf maar ben gaan doen. De werkgever is verplicht om mij vervangende werkzaamheden aan te bieden, maar zegt niet te weten wat mij te laten doen. Daarom ben ik zelf gaan vragen of ik iemand kon helpen.
Verder nog over dat ziek melden: de afspraak was dat ik als boventallig persoon in de klas aanwezig zou zijn. (En dat is mij bijna met de hand op het hart beloofd) Helaas kwam het erop neer dat ik (door ziekte van collega's) helemaal alleen voor twee klassen (tweede klas VO) heb gestaan. En dat beide keren. Dan is het geen kwestie meer van KIEZEN of je je ziek meld, maar MOETEN ziek melden. (Niemand wil dat er ongelukken gebeuren, maar zover was ik wel na die ochtenden)
Albana, ik zou willen dat jij mijn collega was, op mijn werkplek praat namelijk niemand ergens over. Er is mij nog door niemand gevraagd hoe het gaat. (O, ben je er weer?) Ik vind echt dat jij heel lief met je zieke collega omgaat .
En Didi, je hebt gelijk hoor, als je zegt dat ik door mijn grenzen niet (voldoende) te stellen die burnout heb gekregen. Daar ben ik dan ook voor onder behandeling bij een psycholoog.
Zelf heb ik het idee al die tijd volledig aan het reïntegratietraject te hebben meegewerkt, en ben ook duidelijk geweest in wat ik wel of niet kan.
Pfff, ik merk dat ik nu alweer in de verdediging schiet Ik weet het even niet meer.

Echt erg

Echt erg

16-06-2010 om 22:08

Didi

V.w.b.t. dat leren grenzen stellen, daarvoor loop ik bij een psycholoog. Ik weet dat er nog een hoop de leren valt bij mij, en waardeer het wel dat je me daarin wilt helpen.
Echter ben ik dit draadje begonnen om erachter te komen of mijn gedachten over de gang van zaken op de werkplek paranoía zijn, of dat er wel degelijk waarheid in zit.
Ik hoop dat jij/ jullie daar je visie op zouden willen geven. Overigens wil ik best nog wat informatie geven, maar ben daar wel heel voorzichtig mee i.v.m. eventuele herkenbaarheid.

Peetje

Peetje

16-06-2010 om 23:55

Echt erg

Niet alleen jij maar ook de werkgever moet zich inspannen om terug te keren op de arbeidsplek.
Dit heeft te maken met de Poortwachterwet.

Je kan dit bespreekbaar maken bij je bedrijfsarts dat de werkgever zich, volgens jou, niet voldoende inspant.
Als het goed is zijn er formulieren ingevuld door jou samen met je werkgever in samenspraak met de bedrijfsarts.
Kijk eens op de deze site:
http://www.wetpoortwachter.nu/

succes!

Ja dat bedoel ik

Zoals je nu 'in de verdediging schiet' is precies zoals mijn collega ook deed...en dat écht niet nodig geweest! Als ze gewoon had gezegd: "nee sorry, maar dat gaat echt niet" zonder reden erbij was het ook prima geweest en waren we tot hetzelfde resultaat (dus alles verzetten+overwerken) gekomen. Maar juist omdat zij zo emotioneel reageerde en er allerlei wetten bij haalde en rechten (ho,ho,ho ik vráág het alleen maar hoor..) werd het een groot issue.Dat kon ik aan mijn baas later wel uitleggen,maar op dat moment aan haar niet want ik was bang dat het dan helemaal zou escaleren. En daardoor voelde zij zich later er ook ellendig over (denk ik).
Conclusie, jij bent ook nog supergevoelig...en elke kleine opmerking zou bij jouw wel eens een heel ander leven gaan kunnen leiden. Misschien helpt het als je in je hoofd houd dat je collega's jouw nog 'gewoon' als 'gewoon jezelf' zien en soms vergeten dat je ziek bent? (dat gebeurd mij tenminste wel...macht der gewoonte denk ik omdat je op je werk bent in werktempo denk ik). En daarom dingen aan je vragen die je nog helemaal niet aan kan, puur omdat ze er niet over na denken? Aan jouw (en ook je baas, kan die je niet helpen?) de taak dus om NEE te zeggen. Gewoon NEE, geen verdediging, desnoods alleen erbij dat je nog ziek bent.Dan denken ze wel..."o,ja is waar ook.." en komen ze vanzelf wel met sorry.Niet thuis gaan zitten piekeren.Dat helpt niet en maakt je alleen maar weer zieker.
zet 'm op!! Je kunt het!
groeten en sterkte
albana

Echt erg

Echt erg

18-06-2010 om 08:56

Peetje en albana

Peetje, die link zou inderdaad wel eens een goeie kunnen zijn voor mijn werkgever.
En Albana, dank voor je support! Het is inderdaad zo dat ik momenteel werkelijk álles zo ongeveer verkeerd opvat. Van mijn collega's verwacht ik niet dat ze bij voorbaat rekening houden met mij, maar als ik in gesprek ben met mijn leidinggevende (óver mij), verwacht ik wel dat hij zich heeft laten inlichten over mijn ziekte en daar rekening mee houdt. Nu gaat hij de "strijd" aan.Vandaar dat ik het vermoeden heb dat er meer speelt; namelijk dat hij steken heeft laten vallen bij mijn reïntegratietraject en daarvoor op zijn donder heeft gehad. Hij moet nu zijn eigen "hachie" redden. Rode draad daarin is de vraag wie (werkgever-werknemer) heeft niet voldaan aan de verplichtingen die daarbij horen. Volgens mij heeft werkgever eerder een (getekend) reïntegratieplan moeten inleveren, maar heeft dat verzuimd. Ik heb gelezen op internet dat dat financiele gevolgen kan hebben voor ze, namelijk een boete. En als ik ziek uit dienst ga, moeten ze max. een jaar lang mijn salaris doorbetalen.
Dit hele gedoe daar heb ik helemaal geen zin in, ik wil "gewoon" vervangende werkzaamheden doen tot mijn einde dienstverband.

liora

liora

18-06-2010 om 12:53

Een paar dingen

Hoi,

Allereerst 'Echt erg':

- een krant lezen doe je niet op je werk, ook niet in je pauze, tenzij er een aparte pauzeruimte is. Maar je gaat nooit aan je bureau een krant lezen, tenzij dat onderdeel van je werk is. Dat is zo'n ongeschreven werkregel.

- Als je collega's niet vragen hoe het met je is nadat je terugkomt van een burn out zijn er twee mogelijkheden. Of ze zijn er niet van op de hoogte dat je een burn out hebt gehad, of er speelt meer en je ligt niet meer goed in de groep.

- Albana: je vraagt niet aan een reintegrerende collega om dagen te ruilen. Heel vreemd vind ik dat. En dat vraag je al helemaal niet in een overleg waar anderen bij zijn.
Ik heb nooit een burn out gehad, maar genoeg empathie om te begrijpen dat als je net weer een paar dagen werkt, je het totaal niet aan kan om 'even' een dagje te ruilen.
En als je naar de tandarts gaat overdag en die uren 's avonds inhaalt, is dat geen overwerk, maar gewoon een flexibele invulling van je uren.

Liora

amk

amk

18-06-2010 om 14:08

Liora

wat een onzin over dat krant lezen achter je buro zeg.
pauze is pauze en hoe je die invult is je eigen beslissing.
Kan zijn dat het in jou omgeving not done is. Hier is het heel gewoon. Maar nogmaals, pauze is eigen tijd, naar eigen inzicht in te vullen. De een leest de krant, de ander loopt een rondje.

liora

liora

18-06-2010 om 15:42

Amk

Blijkbaar is het ook bij 'echt erg' not done. Zij werkt op een school. Om dan bij de administratie te zitten en de krant te lezen, ik begrijp dat dat in het verkeerde keelgat schiet. Op een school is toch meestal een koffiekamer of zo, als je daar de krant leest, is dat natuurlijk volkomen normaal.

Ik vind jouw toon trouwens onprettig.

Liora

Echt erg

Echt erg

18-06-2010 om 18:41

Nou liora

Zo ongewoon is dat krantje lezen niet, dat heb ik er meerdere zien doen op die plek.
Ik snap trouwens niet waar je het vandaan haalt om Albana en mij hier "even de les te lezen". Moet je ongesteld worden ofzo? Wat denk je dat jouw posting toevoegt? Ik begrijp (zelfs als burnout-klantje) wel dat ze er even niet meer aan had gedacht. Dat kun je nl. ook niet zien aan iemands uiterlijk. Bovendien heeft ze het geprobeerd goed te maken en dat is vele malen meer dan dat ik zelf op mijn werkplek ervaar.

Inge M

Inge M

18-06-2010 om 20:23

Hier ook niet handig om de krant te lezen

Pauze op een plek voor pauze: daar kun je doen wat je wil.
Pauze op een openbare plek, dat wil zeggen zichtbaar voor bezoekers, werkende collega's, etc. dan is het lezen van een krant en zichtbaar niet actief zjn niet handig. Er hangt namelijk geen bordje boven je hoofd: ik heb pauze.
Uiteraard is het niet verboden. Maar dat is niet hetzelfde als niet handig.

Echt erg

Echt erg

18-06-2010 om 22:33

Inge

Hoe weet jij nou hoe mijn werkplek eruit zag?

Inge M

Inge M

19-06-2010 om 12:16

Geen idee hoe jouw werkplek eruit zag

Ik zeg dat het HIER (mijn werkplek dus) niet handig is.

Ik val je niet aan.
Op een forum wissel je ideeën en ervaringen uit en kun je elkaar tips geven.
Ik zet mijn ervaring neer met het lezen van de krant op mijn werk.

Echt erg

Echt erg

19-06-2010 om 12:55

Ja maar....

Daar gaat dit draadje niet over. Ik zou het fijn vinden als je mijn begin posting zou willen lezen en dáárop reageren.

liora

liora

19-06-2010 om 15:34

Uit je beginposting

"Groot was dan ook mijn verbazing dat mij gisteren werd medegedeeld dat men op die afdeling "last" van mij had. Uiteraard wilde ik daar concrete voorbeelden van hebben, want ik kon dat niet rijmen met de dag dat ik die archiveerwerkzaamheden had gedaan. Het enige wat mijn begeleider kon benoemen waren het feit dat ik daar een krantje had zitten lezen (in mijn pauze) en dat ik heen en weer liep."

Wij begrijpen dus dat het wrevel opwekt dat je de krant zat te lezen.
En eerlijk gezegd, als ik zie hoe je je in dit draadje gedraagt, denk ik wel dat er meer aan de hand is. Je komt niet echt over als een gezellige, fijne collega.

Liora

joer

joer

19-06-2010 om 19:16

Einde contract

Misschien ben ik wel erg kort door de bocht en heb ook geen verstand van de wettelijke regeltjes maar..

Over 1 1/2 maand loopt je contract af. Nog ongeveer 6 weken te gaan.

Is reintegreren dan nog wel nodig?

Neem aan dat ze vanwege je burnout of andere redenen je contract toch niet verlengen.

Groeten JOER.

Pleun

Pleun

19-06-2010 om 19:35

Jouw toon is onprettig liora

Hoe kun je AMK verwijten dat haar toon onprettig is? Lees je eigen posting nog eens na, de zeer nare toon die je aanslaat tegen Echt erg.
Ik denk trouwens dat ik jou een hele onprettige collega zou vinden.

Sancy

Sancy

19-06-2010 om 21:54

Joer

reïntegreren is nodig omdat het niet volgen van de reïntegratieregels (hetzij door de werkgever, hetzij door de werknemer, hetzij door geen van beiden) gevolgen heeft voor de uitkering.

Echt erg

Echt erg

20-06-2010 om 22:31

Jeetje liora!

Ik schreef al dat ik niet de enige ben die daar (1x) een krantje heeft zitten lezen, dus zo ongewoon is dat niet.
Liora: "En eerlijk gezegd, als ik zie hoe je je in dit draadje gedraagt, denk ik wel dat er meer aan de hand is. Je komt niet echt over als een gezellige, fijne collega."
Goh, wat bijzonder dat je mij nu al zo goed kent. Misschien ben ik inderdaad ook wel een vreselijk naar mens! Wel apart dat ik daar nu na 43 jaar pas achter kom via jou.
En fijn dat je mij even fijntjes wijst op zogenaamde ongeschreven wetten op het werk, kun je een link geven naar een site waar die allemaal opstaan? Dan kan ik daar in het vervolg rekening mee houden. Alvast bedankt daarvoor!

Liora.......

Hoe kom je erbij dat er anderen bij waren.....Er was helemaal niemand bij toen ik dat vroeg.Het probleem zit-zat ´m erin dat ik collega´s uren moet overnemen...en dat maakt samen met mijn uren 30 uur per week, terwijl ik normaal 10 uur werk. Omdat collega 8 uur werkt moet ik dus de rest van de uren eromheen breien.Ik werk die uren ook uit een collegeaal gevoel. Zo kan collega rustig beter worden terwijl haar werk niet blijft liggen, zodat ze zich niet druk hoeft te maken van ik moet opschieten want....m´n werk loopt gigantisch op. Maar feit blijft dat dat lastig is...het zijn veel uren en je hebt al afspraken....die al lang geleden zijn gemaakt soms.Die gewoon op mijn vrije dag stonden. En die ik dus nu moet invallen.En daarom vroeg ik collega om een dagdeel te ruilen. Zij de woensdag en ik de donderdag. Verder werkt collega altijd haar dagen van voorkeur. En daar pas ik me op aan en die 30 uur werk ik dus op de dagen dat zij niet werkt.En dus op andere dagen dan ik gewoon ben. Ik heb daar verder geen enkele keus in...er blijft namelijk net genoeg tijd over, ik pas me dus al constant aan aan collega.Ik vindt dat ik al superflexibel ben in mijn opstelling....en ik ben ook maar een mens en heb nog een leven buiten mijn werk ook.
Ik zal je het nog sterker vertellen...als dit nog erg lang duurt houd ik het niet eens vol. Dan kap ik ermee...en moet mijn baas maar een ander zoeken voor die vervangende uren. En dat is niet omdat ik het niet wil, maar omdat het mij gewoon ook teveel word.Ik weet ook dat collega daarvan een terugval zal krijgen. Maar aan 2 zieken hebben we helemaal niks lijkt me....
gelukkig komy de vakantie eraan....kan ik eindelijk bijkomen...
groeten albana

vlinder72

vlinder72

23-06-2010 om 11:14

Hmmm, even heel bot

Maar volgens mij willen je collega's je niet meer als collega hebben. Anders zouden zij wel werk voor je bedenken. Naar je gezondheid informeren. Bloemetje sturen etc. En misschien is dat helemaal onterecht maar soms klikt het niet met collega's en ik moet eerlijk zeggen dat ik mij ook ontzettend kan ergeren aan nieuwe collega's die al vanaf het begin direct beginnen te klagen over allerlei kwaaltjes en zich daarna ziek beginnen te melden. Tja, zou zo'n iemand daarna in een reintegratie traject komen dan weet ik ook niet hoe ik zou reageren. En iemand zit natuurlijk terecht in de ziektewet maar ik (wij) hebben niets aan zo'n collega. Nu weet ik natuurlijk niet hoelang je al bij je huidige werkgever werkt maar krediet bij collega's moet je opbouwen en dat kan wel eens een paar jaar kosten.

Waarschijnlijk word je contract niet verlengd. Heb je daar al naar gevraagd? Word je contract inderdaad niet verlengd dan moet je simpel gezegd je tijd daar uitzitten. Bespreek dat dan gewoon met je werkgever. Hoe ga jij die komende weken twee ochtenden per week invullen? Willen ze dat je nog daadwerkelijk komt werken of mag je ook in een leeg kamertje gaan zitten internetten of de krant lezen? Dus laat alles wat is voorgevallen los en zoek nu naar een oplossing. Hoe nu verder.

Echt erg

Echt erg

23-06-2010 om 18:31

Inderdaad heel bot

De situatie die jij schetst is niet de mijne, daarom vind ik ook dat ik op jouw posting niet in hoef te gaan.

Kaaskopje

Kaaskopje

24-06-2010 om 13:15

Echt erg

Laat ik beginnen met te zeggen dat je situatie heel vervelend is. En psychisch gaat het niet goed én je moet op je tenen lopen omdat het traject niet gaat zoals zou moeten.
Ik heb 1 goede tip gezien in het rijtje en dat is dat je naar de bedrijfsarts moet stappen. Hij is ervoor tenslotte! Bespreek met hem/haar dat het niet lekker gaat en je hulp nodig hebt.
Opmerkingen over hoe je je op je werk gedraagt... Wat de collegialiteit van het andere personeel betreft kán het inderdaad meespelen dat je er te kort werkt om al echt steun te verwachten. Dat is naar, maar dat kan wel. Zeker als je nog maar anderhalve maand ´moet´ bij deze school kan men het gevoel krijgen dat investeren in ´goede maatjes´ worden geen zin meer heeft. Het zou niet zo mogen werken, maar toch... Wat de krant betreft, als anderen daar lezen, zou jij het ook mogen doen. Bij ons op het werk is een krant lezen, een tijdschrift, e.d. verboden. Daar is de kantine voor. Ook in onze eigen pauze dus.
En als laatste toch een kritische noot: ik kan me voorstellen dat je dit draadje begonnen bent in de hoop steun te krijgen. Die krijg je van sommigen. Van anderen krijg je kritiek. Ik begrijp het dat je nu nóg gevoeliger dan normaal op kritiek reageert, maar als het op je werk ook zo gaat als in dit draadje, dat je dus heel erg aangebrand op de kritiek reageert of helemaal niet wilt reageren is het wel wat moeilijk communiceren. Je baas kan dus het gevoel hebben zijn best te doen, maar daar zoveel weerstand in te krijgen dat hij/zij niet weet wat te doen. Misschien is het daarom een idee om toch weer naar 'de baas' toe te stappen en aan te geven dat het in jullie beider belang is dat de reïntegratie goed verloopt en dat je het jammer zou vinden als daar problemen door ontstaan en dat je graag wilt overleggen hoe die laatste weken opgepakt kunnen worden zonder het gevoel te krijgen dat je naar een kamertje achteraf gestuurd wordt. Ik zou dit ook lastig vinden om te doen, maar soms moet je de eerste stap blíjven zetten. Sterkte en succes.

Helen

Helen

24-06-2010 om 22:38

Solliciteren

Ik heb dit draadje met verwondering gelezen... Wat een gehak en wat een gedoe zeg...

Echt Erg, het beeld dat het bij mij oproept is dat het einde zaak is daar voor jou. Je contract gaat niet verlengd worden. Jij heb tje inzet laten zien door zelf werk op te pakken. Je werkgever wil dat niet. Volgens mij is jou dan niets te verwijten. Als ik jou was zou ik eieren voor mijn geld kiezen en geen energie meer steken in het volgens de regels re-integreren of het afdwingen daarvan. En ook in dit draadje zou ik dat niet meer doen. Steek je energie in de toekomst, in het aanpakken van je probleem en in het vinden van een nieuwe baan die beter/wel/... bij je past.
Als je contract dadelijk afloopt ga je 'ziek uit dienst' en kom je bij het UWV op de arborol (of hoe het ook heet). Vanuit daar weer verder kijken zou ik zeggen.

Sterkte!

Inge M

Inge M

25-06-2010 om 00:04

Complimenten kaaskopje

Ik wilde ook al reageren maar wist niet hoe ik dat zo zou kunnen verpakken dan 'echt erg' niet gelijk gepikeerd zou zijn.
En dat (en natuurlijk jouw reactie) maken duidelijk dat 'echt erg' nog niet goed in haar vel zit. Dat beïnvloedt haar reacties hier en waarschijnlijk ook die op haar werk.

Echt erg

Echt erg

25-06-2010 om 08:51

Een paar dingen

Allereerst Helen: dank voor je steun. Dat nieuwe contract zit er inderdaad niet in, en daaron ben ik al bezig geweest met solliciteren. (Vandaag heb ik zelfs al een gesprek!)
En voor Kaaskopje: ik begrijp niet dat je mijn reacties zo aangebrand vindt overkomen. Kun je me de voorbeelden geven? (Reactie van iemand anders en mijn reactie daarop....)
Naar mijns inziens heb ik puur gereageerd op wat anderen schrijven. Als de toon daarvan nogal kattig was, kan het inderdaad zijn dat ik kattig terug reageer. Maar nogmaals; ik zou graag van je willen weten wat je precies bedoelt. Hopelijk kan ik daar wat mee.

Puck

Puck

25-06-2010 om 09:12

Mag ik een voorbeeld noemen echt erg

Neem de posting van Vlinder. Die is bot, maar er zou best eens een kern van waarheid in kunnen zitten. Vlinder bedoelt het goed en wil je dat voorhouden om ereens over na te denken. En hoe reageer jij: ja dat is bot, gaat niet over mij dus reageer ik niet. Je zou ook gewoon kunnen reageren met iets van dat je je niet in de situatie herkent ofzo. Je zegt dat als er kattig gereageerd wordt jij wel kattig terug kan reageren. Ik denk dat je een heleboel dingen misschien als kattig opvat die helemaal niet zo bedoeld zijn en dat je daardoor mensen tegen je in het harnas jaagt omdat je zelf gelijk als een bok op een haverkist springt. Misschien kan kaaskopje het subtieler verwoorden dan ik en vind je mijn reaktie ook bot. So be it, ik noem het duidelijk en opbouwende kritiek, geen afbranden.

Kaaskopje

Kaaskopje

25-06-2010 om 22:31

Echt erg

De enigen die echt kritiek leverden waren Liora, Inge en Vlinder. Misschien staat de toon je niet aan, maar het moet wel mogelijk zijn dat iemand het niet met je eens is. Je reageert o.a. op Inge met de opmerking 'hoe weet je hoe mijn werkplek eruit ziet?' Dit naar aanleiding van in het openbaar de krant lezen. Mijn conclusie is dat je dat meteen in je eerste bericht al verteld hebt. Je deed archiefwerk bij de receptie/balie. De meest openbare werkplek van een afdeling of de school dus (samen met het kantinepersoneel misschien). Je bent het visitekaartje van school daar achter de receptie/balie.
Het is niet de bedoeling te gaan muggenziften over hoe en wanneer je iets gezegd hebt. Ik hoop dat je de strekking van mijn bijdrage begrijpt. Ik geloof helemaal dat de situatie onaangenaam is, dat gevoel wordt versterkt door de omstandigheden en ik zou geloof ik het liefst thuis onder een deken gaan liggen als ik jou was. Dapper dus dat je zo je best doet om de reïntegratie te laten slagen.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.