Ik trek me dingen van m'n werk soms zo aan.
.. de titel dekt de lading. Ik werk drie dgn pw, super leuk werk, leuke collega's etc. Maar ik heb laatst wat moeilijke gesprekken moeten voeren en vandaag een akkefietje (iets kleins) met m'n baas gehad. Ik lig daar dan echt van wakker (zat bijna tegen een boom vanmiddag). Ik zou zo graag dingen wat meer in proportie zien, verstandelijk weet ik; het is 'maar' werk, maak je niet druk, etc etc. Mijn man zegt altijd; je werkt parttime maar maakt je fulltime druk. En dat is ook zo. Hoe kan ik het voor mezelf wat minder zwaar maken, dat ik niet elke keer zo'n knoop in mn maag krijg?
madge
Therapie
ik heb nu een paar gesprekken gehad met een therapeut, over allerlei dingen, ik loop niet specifiek met een probleem rond maar meer hoe je handiger met dingen kan omgaan/hoe je over dingen denkt en daar zit zo veel ruimte in, dat wist ik al maar nu ik er wat mee aan het oefenen ben is het nog veel groter dan ik dacht. Dus overal waar je met mensen te maken hebt, relatie, kinderen, werk, vrienden etc.
bijvoorbeeld, wat wordt er nu precies gezegd, dat is je gedachte en wat is je gevoel, is dat nou wel realistisch, wat zou nu wel een echt realistische gedachte zijn. En zo oefenen jezelf in hoe je wil reageren, kan je ook tijdens een gesprek meer afstand nemen.
Idem ben ik bezig met mindfulness, ook een eyeopener. Niet dat het levensgrote veranderingen zal brengen maar het geeft wel weer ruimte waar ruimte moet zijn.
Mijn mantra
Ik word niet genoeg betaald om nog bezig te zijn met mijn werk buiten werkuren!!
Dus elke keer als ik ga lopen piekeren, dan mag ik van mezelf het verhaal 1 keer vertellen aan m'n man, en verder hou ik mezelf steeds voor dat ik er wel weer naar kijk als ik terug ben op werk.
In het begin was het moeilijk, maar ik had zo'n stressvolle baan, dat het of leren was dingen op het werk te houden, of binnen no time overspannen raken. En na zo'n half jaar lukte het me om er echt niet meer mee bezig te zijn buiten werk. Ook niet akkefietjes met collega's enzo!
