Werk, Recht en Geld Werk, Recht en Geld

Werk, Recht en Geld

Sascha2

Sascha2

22-07-2010 om 13:40

Tijdelijk stoppen met werken?

Ik overweeg om een tijdje te stoppen met werken, een maand of zes, soort van sabbatical. Maar ik heb geen idee of ik hier goed aan doe. Ik ben hoogopgeleid en wil na deze periode weer aan de slag (28-32 uur). Zijn er ool-ers met ervaring in het tijdelijk stoppen met werken? Waar moet ik aan denken (terugval inkomen, toeslagen en de gevolgen, terug de arbeidsmarkt op etc. etc.)?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Tijgeroog

Tijgeroog

22-07-2010 om 13:56

Onbetaald verlof?

Wil je na die tijd terug naar je oude baan? Dan moet je eens gaan praten over onbetaald verlof, dan is het een stuk makkelijker. In dat geval valt het allemaal wel mee.

Pensioen, hoe ga je het invullen

Ik zit waarschijnlijk niet helemaal in de leeftijdsgroep waar jij over denkt (ben 28, geen gezin) maar ben ook even gestopt met de standaard carriere ladder om te reizen en te studeren en ergens anders te werken.

Dingen waar ik (en vrienden die dezelfde beslissing namen) tegen aan liep.

Check hoe het zit me je pensioenopbouw. Hangt er erg vanaf hoe je dat geregeld hebt of zes maanden stoppen invloed heeft.

Bedenk wat je gaat doen en hoe je dat gaat "bewijzen". Is niet echt handig om op een sollicitatie gesprek de indruk te geven dat je zes maanden thuis hebt gezeten.

Reken uit of je uitkomt zonder jouw inkomen. Kan je ergens op bezuinigen of kan dat niet? Niet werken is soms nog duurder omdat je allerlei dingen gaat doen waar je normaal gesproken geen tijd voor hard. Een opleiding bijvoorbeeld (of in mijn geval volgende maand een lang weekend surfen

Hoe het zit met toeslagen weet ik niet - woon niet in Ned.

Ik ken meerdere mensen (ook met kinderen trouwens) die een sabbatical hebben ondernomen en voor iedereen was het positief. Je moet inderdaad alleen wel alles een beetje plannen.

Succes! Mariel

Kaaskopje

Kaaskopje

22-07-2010 om 14:17

Hoe groot is de baanzekerheid

als je weer aan de slag wilt?

Sascha2

Sascha2

22-07-2010 om 15:14

Reacties

Ik wil in ieder geval niet terug naar mijn huidige werkgever, vandaar dat ik geen onbetaald verlof zal opnemen. Wel jammer, want dat was makkelijk geweest.
De reden dat ik een tijdje gas terug wil nemen is onder meer de komst van vier kinderen in de afgelopen vijf jaar. Hectiek ten top en de combinatie met een hoge functie, herstel na zwangerschap (drie keer ppd) etc en vier kinderen tussen 0 en 5 breekt me op. Maar ik wil zeker niet voor langere tijd thuis blijven.
Baanzekerheid, daar ben ik eigenlijk niet echt bang voor. Ik weet niet of ik een soortgelijke functie wil blijven uitvoeren (ben nu advocaat), maar voor juristen is er volgens mij redelijk wat te vinden.
Er zal een pensioengat komen, maar eigenlijk ben ik daar niet zo bang voor.
Waar ik mee zit is of het het waard is om een paar maanden even gas terug te nemen om thuis alles op de rit te krijgen.
Het zijn moeilijke overwegingen voor me, merk ik!

Sascha

In mijn ervaring is zo'n time-out vooral lekker voor jezelf. Je slaapt beter. Je agenda wordt wat soepeler. Je kan nog eens bij die vriendin in Wageningen langs (mocht je daar niet wonen .

Maar mijn huishouden is voor geen meter beter geworden. Dat ging pas weer lopen toen ik weer werkte.

Goeie tip lijkt met het boek "Een jaar voor jezelf" van Myra Kirshenbaum. Dat behandelt uitputtend dit soort vragen en er zit een heel mooie kern in, een mooie kijk op hoe je voor jezelf kunt zorgen in de verschillende levensfases als vrouw/moeder/werker/partner. Echt heel nuttig.

Zoals je wellicht weet ben ik ook jurist en ik ben de laatste jaren heel veel vrouwen tegengekomen die vanuit de advocatuur stappen hebben gezet. Het wordt misschien een beetje te herkenbaar, je mag me ook mailen op [email protected]. Ik heb vrouwen zowel binnen de profit zien blijven als bij non-profit of iets ertussenin terecht zien komen. En ik heb ze ook vaak snel weer zien verder zien solliciteren omdat het toch tegenviel. Iig denk ik dat er ook veel mogelijkheden liggen om werkenderwijs te verkassen. Dat boek wat ik noemde gaat er ook vanuit dat je juist niet je baan opzegt, maar dat je op andere manieren ruimte vindt voor een her-ijking.

Er is zoveel mogelijk! Het jammerste vind ik eigenlijk, ach alles heeft een reden natuurlijk, mgoed, jammer vind ik vooral als mensen zo vast zitten dat ze overhaaste beslissingen nemen. Niet zoveer voor baan en pensioen. Maar meer omdat 'shock to the system' niet altijd de beste rendementen geeft. Soms is een herijking van binnenuit veel effectiever.

Sascha2

Sascha2

27-07-2010 om 08:42

Rodebeuk

Eigenlijk sla je de spijker recht op zijn kop. Op dit moment zit ik vooral met mezelf in de knoop. Prive, maar ook zakelijk. Ik ben helemaal klaar met de baan die ik nu heb. Niet zozeer inhoudelijk maar alles eromheen. Het kost erg veel energie, die ik al bijna niet heb. Vandaar de noodsprong richting de gedachte van een tijdje niets hoeven. Inderdaad, ik heb niet de illusie dat mijn huishouden na een pauze ineens voortaan op rolletjes loopt. Ha, nee, ik ben niet eens een huishoudelijk wonder . Maar gewoon even helemaal niets hoeven, de tijd aan mezelf hebben en mezelf weer kunnen opladen. Data zou heerlijk zijn.
Alleen, daar speelt de angst bij dat een tijdje niet werken niets oplost. Je omschrijving: "jammer vind ik vooral als mensen zo vast zitten dat ze overhaaste beslissingen nemen. Niet zoveer voor baan en pensioen. Maar meer omdat \'shock to the system\' niet altijd de beste rendementen geeft. Soms is een herijking van binnenuit veel effectiever." beschrijft mijn innerlijke strijd over de vraag of ik er goed aan zal doen een tijdje niet te werken.
Vorige week stond ik op het punt om plompverloren tegen mijn leidinggevende te zeggen dat ik ermee stop. Ik heb het niet gedaan, omdat ik een dergelijke beslissing niet zomaar moet nemen. Maar het gevoel was duidelijk.
Het boek dat je hebt aangeraden heb ik besteld, het zal een dezer dagen wel in de bus rollen.
En verder zal ik je inderdaad mailen, als je dat goed vindt.

Sascha2

Sascha2

27-07-2010 om 08:46

Didi

Jij ook bedankt voor je reactie, ook jij wijst een goed punt aan. Het tijdelijk stopzetten van mijn carriere is niet goed om achterstallige klussen weg te werken. Maar op zich was dat ook niet mijn bedoeling met de opmerking, dat ik eerst thuis alles op de rit wil krijgen. Daarmee doelde ik eigenlijk meer op herstel van mijzelf. Ik heb een paar maanden geleden mijn vierde kind gekregen en ben voor de derde keer geconfronteerd met een ppd. Dat heeft uiteraard zijn weerslag op mijn thuissituatie en op mijn eigen gesteldheid. De stress van mijn huidige werkomgeving kan ik er niet bij gebruiken en dus denk ik erover om die stress weg te halen door ofwel een andere baan te vinden, ofwel een tijdje niet te werken en die tijd effectief te gebruiken voor eigen herstel. De eerste optie, het vinden van een andere baan, is nu niet handig. Ik wil pas aan een nieuwe werkkring beginnen als ik zelf opgeknapt ben. Anders voelt het als valse start. Wat dat betreft zit ik voor mijn gevoel in een redelijke spagaat.
We zullen zien wat de toekomst brengt.

Sacha

Ik vind het leuk als je mailt. Ga eind van de week op vakantie en heb de waarheid ze-ker niet in pacht! Heb zelf net weer eens de oversteek profit - non-profit gemaakt en dat is toch wel iets om voor te waarschuwen...

En joh, wat jij beschrijft is heel veel, alles bijelkaar. Niet gek dat je aan het ijken slaat!

Stressmanagementcursus?

Sascha, ik heb een keer een stressmangementcursus gedaan. Was geweldig. Daardoor had ik wel weer het gevoel dat ik de baan weer aankon. Ik had al voor die cursus besloten te stoppen. Ik weet niet of ik dat kan aanraden. Het valt me heel erg tegen om weer werk te vinden. Ik ben toch veertig en de banenmarkt is momenteel niet denderend. Ik heb nu iets geaccepteerd vanwaaruit ik verder wil zoeken. Je kunt altijd beter vanuit een baan naar een andere baan solliciteren.

Is een tijdje ziekmelden of onbetaald verlof geen optie?

Dat is het hem juist didi

haar werkgever is niet zo flexibel; anders zou ze die optie wrs allang gekozen hebben.

Het beste is natuurlijk vanuit een baan een nieuwe baan te vinden. Met een ppd zo'n overstap maken is erg pittig en of een nieuwe werkgever ervoor openstaat rustig te beginnen is ook niet zo makkelijk te realiseren. Ik ken persoonlijk maar weinig werkgevers die met een werknemer willen beginnen die ppd hebben (of ze moeten je wel heel graag willen).

sascha succes met je keuze; het is en blijft erg lastig. Je krijgt het gevoel continue op een kruispunt te staan en welke richting is de beste.

Vic

Vic

27-07-2010 om 22:15

Maar je bent toch ziek?

Een collega van mij heeft ook een ppd gehad. Volgens mij heeft ze er wel een jaar over gedaan om weer volledig aan het werk te gaan. Ze is een half jaar helemaal thuis geweest en daarna heeft ze heel langzaam weer opgebouwd.

Vic

Vic

27-07-2010 om 22:18

Wat ik wilde zeggen

Het is geen kwestie van flexibel zijn voor je werkgever. Hij is wettelijk verplicht om je de mogelijkheden te bieden om op je eigen tempo te reïntegreren. Volgens mij mag je pas na twee jaar ziekte ontslagen worden.

Sascha2

Sascha2

27-07-2010 om 22:46

Ziek

Mijn werkgever is inderdaad zo flexibel als tante Sidonia. De vaste arbo-arts ook. De vorige keer heeft het mij zoveel discussie en stress opgeleverd, toen ik me ziek meldde, dat ik daar nu echt geen trek in heb. Zo heeft de arbo-arts mij letterlijk verteld dat het probleem door mijzelf werd veroorzaakt omdat ik nog borstvoeding gaf, heeft hij me een keer gebeld met de wonderlijke conclusie dat een baby van acht maanden helemaal geen nachtvoeding meer nodig heeft (ehm, wat doet dat ertoe ihkv ppd?), vertelde mijn manager mij dat het een prive-aangelegenheid was, wat ze niet als ziekte beschouwden maar ik mocht wel onbetaald verlof opnemen, etc. Bovendien, het lukt me redelijk om wel te werken, een soort van welkome afleiding. Of ik er slim aan doe, geen idee. Het is nogal een warboel in mijn hoofd. Tijdens de eerste ppd kon ik mijn werk voortzetten, rijdens de tweede keer niet en nu redelijk. Mijn lijf lijkt steeds anders te reageren. Maar daar ging mijn vraag niet over, ik dwaal af.
Mijn vraag ziet meer op de gevolgen van tijdelijk niet werken. Ik begin me te realiseren dat het meer een noodgreep is dan dat ik er wijs aan doe.

Sascha2

Sascha2

27-07-2010 om 22:51

Urslau

Inderdaad, het voelt als een kruispunt of een enorme spagaat. Het liefste vind ik snel een andere werkomgeving met nieuwe uitdagingen, maar dat is nu niet handig. Ik wil eigenlijk pas overstappen als ik zelf weer redelijk de oude ben. Blijven werken is een veilige en goede optie, maar de sores op het werk vreten energie waardoor ik afgebrand thuis kom en moeilijk mijn rust kan pakken. Ziek melden zie ik niet zitten. En zo denderen we in het kringetje rond.

Sascha

wat ik mij nog herinner van die keer dat ik langer thuis bleef van de 2e. Ik moest toen naar het UWV en die arts was heel duidelijk wat wel en niet een ppd was en wat eraan te doen was (ook op werkgeversgebied). Misschien is het voor jou een idee om een gesprek aan te vragen bij het UWV en het geval daar voor te leggen. Wie weet krijg je daar info waar je iets mee kunt; misschien is het zelfs telefonisch te doen.

pff die vervelende werkgevers ook. Denken altijd in hun eigen belang en verlangen gewoon dat alles hetzelfde is en blijft.
Iets anders om aan te denken. Je neemt nu toch ook ouderschapsverlof op? Bedenk wel dat als je nu weg gaat dat mogelijk verlopen is.

Nu ik eraan denk; een nieuwe collega heeft na haar zwangerschapsverlof een half jaar vrij genomen en heeft daarin besloten niet meer naar die werkgever terug te gaan. Is het voor jou een optie om nu een paar maanden meer verlof op te nemen zodat je tijd krijgt aan jezelf te werken en evt rond te kijken wat je daarna wil?

Sascha2

Sascha2

28-07-2010 om 20:19

Urslau

Ha, ja inderdaad mijn ouderschapsverlof dat ik nu opneem zou ik kwijt zijn. Maar aan de andere kant: het voordeel van veel kinderen is ook veel ouderschapsverlofrechten. Je moet ergens een jaar werken voordat je het kan opnemen, maar ja, als ik nu zou overstappen zou het voor 28-32 uur zijn. M kan gelukkig ook nog minderen, hij werkt nu 32 uur en kan eventueel nog naar wat minder. Dan zou ik 32 uur werken en hij 28. Daar zit wel ruimte in.
Ik zou het heel prettig vinden om een paar maanden onbetaald verlof/ouderschapsverlof op te nemen, maar dat is helaas geen optie. Werkgever wil daar niet aan meewerken. Dat zou op dit moment voor mezelf het beste zijn, omdat ik dan een garantie op werk hou. Maar helaas, het moet dan wel van twee kanten komen.
Over je suggestie van het UWV ga ik zeker even nadenken. Wie weet zit daar een mogelijkheid in. Ik ben er na de uitval na de geboorte van Tessa ook geweest, omdat mijn werkgever ineens het licht zag dat mijn verzuim weleens bekostigd kon worden door de staat.
Thanks voor het meedenken!

Rare werkgever

eerst zeggen dat je evt dan maar onbetaald verlof ed op moet gaan nemen en dan zeggen dat dat niet mogelijk is.

Ik hoop dat UWV evt nog iets voor jou kan betekenen. Je hebt al genoeg te verduren gehad.

Sascha2

Sascha2

28-07-2010 om 20:44

Tja

Dat van het onbetaalde verlof was bij de vorige keer, nu mag het dus niet. Had ik al gezegd dat ik er klaar mee ben bij mijn huidige werkgever

Nasha 1st

Nasha 1st

28-07-2010 om 21:47

Sascha

Als jij je ziekmeldt en je werkgever en arbo-arts stellen dat jij niet ziek bent kun je een second opinion aanvragen bij het UWV. Daar kom je bij een arbeidsdeskundige en die gaat bepalen of je wel of niet arbeidsongeschikt bent. Een werkgever mag overigens nooit jouw ziekmelding weigeren, hij mag wel zijn arbo-dienst inschakelen en die arbo-arts zal dan bepalen of jij ziek bent en als die zegt, niet ziek, kun je dus bovenstaande overwegen. Overigens moet je in die tussenliggende periode wel gaan werken, tenzij het echt niet gaat...

Er zal toch wel begrip zijn bij het uwv voor een vrouw

die net haar vierde kind heeft gekregen. Ik zou toch de mogelijkheden onderzoeken om ziek te melden. Het is toch in belang van onze nationale economie dat (hoogopgeleide) vrouwen blijven werken. Dat mag dan wel een beetje gefaciliteerd worden, vind ik door vrouwen wat rust te gunnen als ze net babies hebben gekregen.

Roosje Katoen

Roosje Katoen

29-07-2010 om 12:19

Zwangerschapsgerelateerd

Volgens mij worden de kosten van een zwangerschapsgerelateerde ziekte door het UWV betaald. Dat zou in jouw geval dan ook aan de orde zijn. Het kost je baas dan niks als je je ziek meldt n.a.v. een ppd.

Ongelooflijk hoe jouw werkgever zich opstelt. Hij (?) zal weinig vrienden maken onder zijn vrouwelijke werknemers. En ouderschapsverlof weigeren mag volgens mij ook helemaal niet, daar heb je gewoon recht op.

Ik kan me voorstellen dat werken je ook afleiding geeft, maar deze werksfeer lijkt me niet echt bevorderlijk voor je herstel. Als ik jou was zou ik me ziek melden, want in feite ben je dat gewoon. Overigens heb ik zelf hele goeie ervaringen met arbo-artsen en UWV-artsen mbt bekkeninstabiliteit. Misschien kan je om een andere arts vragen, of een second opinion als de vaste arbo-arts weer zo'n vreemde diagnose stelt.

liora

liora

29-07-2010 om 13:05

Sascha

Ik val hier even van mijn stoel dat de arboarts jou belde met de mededeling dat een baby van acht maanden geen nachtvoeding meer nodig had. Afgezien van het feit dat wel of geen nachtvoeding er niet toe doet voor de ppd die je toen had, heb ik hier een kind dat met acht maanden echt wel vond dat hij een nachtvoeding nodig had. Ik had hem even naar die arts moeten sturen, dan was hij er zo vanaf geweest!

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Dat doet met denken...

aan de psycholoog die me aanraadde om eerst maar eens te stoppen met borstvoeding. Terwijl dat nu juist het enige was waar ik me wél goed bij voelde. De euro was net ingevoerd en ik zie me daar nog zitten rekenen: omgerekend betaalde ik fl 3,30 per minuut. Ik had geen zin om voor zo'n bedrag over dit soort onderwerpen te gaan steggelen met iemand waar ik voor mijn ppd zat.

Ook verder heb ik zelden zo'n slechte getroffen. Dat ik mijn bevalling als traumatisch had ervaren, dat moest ik maar van me afzetten want dat had zij ook gedaan. Ze had wel doodsangsten uitgestaan, maar een paar weken na de geboorte had ze zich daar overheen gezet. En langer voeden dan 3 maanden was niet nodig, dat had zij ook niet gedaan.

Hmmm.... als ik naar haar geluisterd had, zou ik dan nu ook 90 euro per uur kunnen rekenen incl btw en kosten? dan heb ik misschien toch een fout gemaakt om bij haar weg te gaan...

Sascha2

Sascha2

29-07-2010 om 15:05

Tja

Even wat reacties.
Nasha, dank je voor je uitleg. Liat, het zou mooi zijn als er inderdaad in de praktijk zo gedacht werd. Helaas is de praktijk juist andersom: het is namelijk erg vervelend als een werknemer al voor de vierde keer in vijf jaar tijd met verlof gaat, zeker als ze in die tijd ook nog eens een paar maanden ziek is geweest . Ik begrijp je opmerking heel goed, maar helaas het werkt zo niet.
Liora, jouw opmerking was dezelfde die ik er toentertijd uitflapte. "Kom maar eens een paar nachten bij mij bivakkeren. Zul je zien dat je mening wordt bijgesteld en heb ik een paar nachten rust. Iedereen blij"... Mijn oudste twee sliepen met zes respectievelijk negen weken door, nummer drie na vijftien maanden en nummer vier vindt het geloof ik ook wel erg leuk 's nachts.
Roosje, het is inderdaad zo dat zwangerschapsgerelateerd verzuim vergoed wordt. Hier is het beleid, dat een werknemer die met verlof gaat, niet vervangen wordt. Dat betekent dus dat het werk verdeeld wordt onder de rest. Mijn ouderschapsverlof wordt ook niet geweigerd, zolang ik het niet aaneengesloten voor mijn volledige arbeidsduur opneem. Een paar maanden volledig met verlof zit er dus niet in, maar gewoon de wettelijke basis is geen probleem.
Rodebeuk: dat was het eerste advies dat ik van de arbo-arts kreeg: stoppen met de borstvoeding. Tweede advies was: neem a-d en alles lost zich op. Was het maar zo simpel. Ach, ik heb geleerd dat een ppd niet echt bekend is onder de heren/dames medici. Regelmatig tegen een muur van onbegrip gelopen. Ook ik wilde niet stoppen met de bv omdat de momenten waarop ik mijn dochter voedde de enige momenten waren waarbij mijn gedachten stil stonden. Bovendien staat het los van een ppd, sterker nog, het abrupt stoppen met bv kan de ellende wat groter maken. Ziedaar inderdaad een discussie die je niet gaat winnen, als je toevallig een arts treft die niet weet wat het eea inhoudt.
Dank voor alle reacties weer, het helpt mee aan een helder plaatje in mijn hoofd!

guera

guera

29-07-2010 om 22:09

Ik heb het wel gedaan

ik was mijn werk zo zat. De branche (zwaar commercieel) sprak me niet aan, gedoe op werk, interim directeur etc. Ik heb floep ontslag genomen. Ik voelde me OPGELUCHT!!!!!
Ik ben thuis op de bank gaan zitten om es goed na te denken wat ik nu wilde. Na een tijdje ben ik weer gaan solliciteren in een vergelijkbare functie in een branche die me meer zingeving biedt (maatsch relevantie). Ik ben nog altijd blij met die stap en ook zeer dankbaar dat het kon. Mijn man kon ons gezin ook alleen draaiende houden met zijn salaris. Dat moet ook maar net kunnen.
Ik kan je geen advies geven maar voor mij was het een goede stap al verklaarde iedereen me voor gek (wat? nog niks nieuws? dan ga je toch niet weg?)
Binnen 5 maanden had ik een nieuwe baan. Die heb ik nog even een maandje extra laten wachten (vakantie ertussen geboekt) en toen fris en fruitig aan de slag.
Anyway. Als je het wil doen, doe het maar zorg er wel voor dat je thuis niet alleen maar opgeslokt wordt door thuis dingen. Gaan de kids naar de opvang? laat dat dus doorgaan. Dan heb je ook echt tijd voor jezelf en voor bezinning.
Sterkte met kiezen

Nasha 1st

Nasha 1st

29-07-2010 om 23:08

Liat

nu ga je wel erg kort door de bocht, laten we wel wezen, iemand kiest er zelf voor een 4e kind te krijgen. Dat daar nu vervelende gevolgen aanzitten is inderdaad heel naar, maar dat wil niet zeggen dat daar dan maar speciale faciliteiten voor zouden moeten zijn. Ik bedoel maar, na de geboort van mijn tweeling was het ook allemaal heel zwaar, maar daar zijn ook geen speciale faciliteiten voor, of bij een drieling, vierling enz...Maar ziek is ziek en daar heeft de werkgever van Sascha niks over te zeggen, alleen een arts. En ben je het daar niet mee eens, UWV. Er kan ook nog altijd een stap naar de rechter gemaakt worden.

mar

mar

30-07-2010 om 10:32

Uwv

Mijn ervaringen met het UWV na zwangerschap zijn niet zo positief. Na wat volgens de verloskundige een zware bevaling was (ik weet nog steeds niet wanneer een bevalling "zwaar" is, veel bloedverlies, hechtingen die niet echt wilden genezen, een kind wat niet wilde drinken, kon ik na een dikke week eindelijk mijn bed uit en naar beneden. Na 14 dagen was ik voor het eerst buiten en 2 dagen later had ik griep en lag weer 1,5 week in bed. Na mijn zwangerschapsverlof mocht ik van de verloskundige nog niet werken. Na een maand ben ik begonnen met een paar uurtjes per dag. En kwam toen bij het UWV terecht. Elke 5-6 weken was ik een week ziek, lag met 40 graden koorts in bed en als ik weer een beetje was opgekrabbeld kwam de volgende ziekteperiode. Elke middag sliep ik nog 2 uurtjes. Maar van de UWV-arts moest ik na 5 maanden toch echt weer 32 uur/week gaan werken. Hij was heel negatief over bevallen vrouwen, die liever bij hun kind thuis wilden blijven. Vond het allemaal wel meevallen en anders moest ik maar stoppen met werken. Ik ben dus weer "gewoon" gaan werken, was elke maand een week ziek, tussendoor heel vaak vroeger naar huis etc. etc.
Inmiddels heb ik (door andere omstandigheden) een gedeeltelijke WAO-uitkering. Ook daar merk ik dat werk op plaats 1 staat en dat je privéleven in feite geen rol speelt. Ofwel, als jij 8 uur per dag kunt werken en daarna de rest van de avond knock-out op de bank zit, is dat geen probleem (even kort door de bocht).

Ik heb tussendoor dus een aantal jaren niet gewerkt, maar een andere studie gevolgd en werk nu dus in een andere sector. Ik heb dus een pensioengat, inkomen is door het andere beroep nu veel lager, qua toeslagen weet ik het niet precies.
In jouw geval zou ik het eerst via ziekmelden proberen, lukt het niet, probeer dan eens ouderschapsverlof, onbetaald verlof oid, eventueel in overleg met de bedrijfsarts.

Toch een goede therapeut?

Of misschien een cursus? Op de website van psychologiemagazine bieden ze online een cursus tegen piekeren aan.

Als je gedachten telkens malen, zul je toch die negatieve gedachten door positievere gedachten moeten vervangen om beter in je vel te gaan zitten.

Mij lukt het momenteel niet in mijn oude beroep weer aan de bak te komen. Er is toch een recessie en ik heb mijn leeftijd niet mee. Ik weet niet of thuiszitten helpt: met vier kinderen heb je het ook razenddruk + misschien is het weer deprimerend om te bedenken dat je je carriere hebt opgegeven.

Succes met je beslissing!

Sascha2

Sascha2

01-08-2010 om 22:08

Guera

Dat klinkt zoals ik het voor me zie. Eerst eens even zelf opkrabbelen, daarna goed nadenken welke richting ik op wil. Alleen, op een salaris trekken we het niet (we werken beiden parttime). Dus zal het het spaarpotje moeten zijn waaruit we gaan leven. Ik krijg trouwens ook dat soort reacties:" wat! Zelf opstappen moet je nooit doen. Je moet niet zelf afscheid nemen maar afscheid van je laten nemen" etc. Ergens heb ik steeds het gevoel dat het niet hoort, gewoon zonder andere baan opzeggen om eens even niets te doen. Maar de wens is er nadrukkelijk. Tja, waar doe ik goed aan? Ik denk dat ik nog maar een tijdje doorwerk, vanwege de zekerheid. Stoppen kan altijd nog

Nasha 1st

Nasha 1st

01-08-2010 om 22:12

Andere optie is nog

een beeindigingsovereenkomst. Die moet dan wel door je werkgever opgesteld worden. Met zo'n overeenkomst kun je uit elkaar zonder gevaar voor je uitkering....

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.