Werk, Recht en Geld Werk, Recht en Geld

Werk, Recht en Geld

m ik

m ik

07-09-2010 om 16:28

Vervolg na hulpvraag bij sollicitatiebrief

Hoi allemaal,

zoals beloofd zou ik nog even laten weten hoe de reactie was op de solliciatiebrief waar jullie mee geholpen hebben.
Helaas is het niks geworden. Man hoorde er niets op, dus vandaag beide bedrijven gebeld. Bij Granuband was de vacature niet meer van toepassing omdat de chauffeur toch niet wegging (vacature staat desondanks nog op de site, haal 'm er dan vanaf zou ik denken)
Bij GP Groot is "de keus helaas niet op u gevallen".
Heb even een enorm K**-gevoel. We hadden het zo gehoopt, eindelijk uit de misere kunnen zijn, maar helaas het mocht niet zo wezen.
Tranen zitten even erg hoog, maar zal straks wel weer zakken
Bedankt toen in ieder geval voor jullie tips. Hopelijk hebben we ze spoedig weer nodig.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Nasha 1st

Nasha 1st

07-09-2010 om 18:52

M ik

wat jammer....maar hou er rekening mee dat de werkloosheid hoog is...Daar kan je man niks aan doen. Het is niet de beste tijd. En soms moet je heel veel brieven sturen voor het lukt. Open sollicitaties doen het over het algemeen ook erg goed, denk daar eens aan.

Kop op! Ergens is een baas die op jouw man wacht!! Sterkte

dc

dc

07-09-2010 om 20:19

Niet aangenomen worden bij 2 sollicitaties is vrij normaal. Als je werk wil, dan zul je echt tientallen bedrijven moeten aanschrijven!

Succes!

m ik

m ik

07-09-2010 om 21:34

Ach ja ...

uiteraard weten we ook wel dat je niet gelijk wordt aangenomen, maar desondanks was het toch een tegenvaller dat het wéér niets is geworden. DC, het zijn namelijk niet de eerste 2 sollicitaties geweest. Hij zit al vanaf januari in de ww, iedere week 2 sollicitaties ... reken maar uit. Nu dan wel sinds een tijdje via een uitzendbureau aan het werk, maar daar ben je ook de eerste die er uitligt als er minder werk is.
Tja, mag ik dan even balen? Maar het is alweer gezakt hoor. We gaan vol goede moed verder, maar het had een hoop zorgen weggenomen. Helaas snapt niet iedereen dat (merken we in onze omgeving).

Gerdina

Gerdina

07-09-2010 om 21:45

Tuurlijk

mag je balen. Afgewezen worden is niet leuk. Mijn man heeft vorig jaar 9 maanden thuis gezeten en was daarvoor ook al bijna een jaar aan het solliciteren.
Het goede nieuws is dat hij nu weer werk heeft en het ook heel erg naar zijn zin heeft!
Sterkte met weer de moed vinden!

Nasha 1st

Nasha 1st

07-09-2010 om 22:07

Tuurlijk mag je balen

het IS ook balen...

dc

dc

07-09-2010 om 23:25

M ik

natuurlijk mogen jullie balen! Ik wist niet dat je man al zoveel heeft gesoliciteerd.

En werk jij? Of ben je ook aan het zoeken?

Merel78

Merel78

08-09-2010 om 08:56

M ik

lieve m ik

Heel veel sterkte! Natuurlijk is het balen, elke sollicitatie die niks wordt is balen, met de zorgen die je er hebt.

Liefs van Merel, die in hetzelfde schuitje zit, want manlief is al sinds 1 nov. werkeloos en heeft helaas ook geen ww meer (dus begrijp je situatie heel goed!)

m ik

m ik

08-09-2010 om 09:10

Dank

voor jullie hart onder de riem! Ik heb zelf gelukkig wel werk, ik werk 2 dagen en een weekend als wijkverpleegkundige. Ook geen vetpot, maar wel leuk werk.
groetjes, Sonja

m ik

m ik

08-09-2010 om 09:12

Merel

Lieve Merel, oh wat balen ook voor jullie. En dan bij jullie dus al langer, vanaf 1 november. Krijgt je man nu bijstand ipv WW? Dat is zeker nog minder dan ww.
Pfff, wordt er allemaal niet leuker op en dan ook nog het onbegrip uit de directe omgeving (zelfs van mijn schoonouders). Of loop jij daar niet tegenaan?
Wat deed jouw man voor werk? En werk jij zelf wel?
Liefs, Sonja

Merel78

Merel78

08-09-2010 om 09:45

Sonja

Wij hebben de mazzel dat ik 4 dagen werk en goed verdien. Manlief werkt nog op zaterdag (oude bijbaan, die we ooit voor de hypotheek nodig hadden), heeft daar nu gelukkig wat kunnen bijwerken. Bijstand krijgen we uiteraard niet, want gezamenlijke inkomen telt. Wel hadden we ook nog de mazzel dat we hypotheekbescherming hadden op ons huis dus kregen we een premie bovenop de ww, voor de lengte van de ww. het is dus pas sinds juni wat lastiger. Maar omdat ik de hoofdkostwinner ben, en hij relatief veel minder verdiende, zitten we niet in hele grote financiele problemen, al kunnen we nu geen buffer opbouwen en moeten er geen gekke dingen gebeuren. Wat niet leuk is, ik moet gewoon blijven werken 4 dagen en ik had graag 1 dag minder gewerkt. maar die keus heb ik niet en aan de andere kant ben ik ook wel heel blij dat ik nog werk heb en dat we het dus nog wel kunnen rooien. De ellende voor mijn man is dat ie tegen het plafond vliegt om de hele dag voor de 2 kids te zorgen. Hij is gek op de kids, maar een zorgtaak (verplicht) en het huishouden is gewoon niet aan hem besteed. Er komt veel meer uit zijn handen als hij werkt. Bovendien wilde hij net een opleiding gaan volgen om zijn papiertje te halen (was gestopt met studie en heeft dus geen diploma) maar dat is nu dus heel moeilijk. Hij werkte in een boekhandel, en wil de opleiding tot filiaalmanager gaan doen. maar dat kan dus niet: want zonder baan kan hij niet aan de bbl opleiding beginnen en zonder opleiding krijgt hij geen werk.Hij is dus erg gefrustreerd en vervalt daarmee ook in een soort van passiviteit. da's heel stressvol, ook voor onze relatie. Het onbegrip vanuit de omgeving valt mee, in de zin van ouders/ schoonouders. Ze helpen waar ze kunnen (door o.a. op te passen als manlief extra kan werken). Maar ik heb een zwager die er nogal achterlijk op reageert en niet schijnt te begrijpen dat een eenpersoonshuishouden met een goede baan van 40 uur ondanks een redelijke huur toch goedkoper is dan een gezin met 2 kinderen, een koophuis en dus maar 1 totaal inkomen (wat mss. alles bij elkaar ietsjepietsje hoger ligt dan het zijne, voor zover we dat kunnen inschatten want hij wil daar verder niks over kwijt, en dat is zijn goed recht ook). Maar hij doet daar dus soms nogal zielig over en is ook nogal denigrerend naar man toe en dat is nogal belachelijk.

nou ja, heel verhaal. Hoop dat er voor jullie gauw verandering in de situatie komt, want frustrerend is het zeker en het kan ook veel effect hebben op je relatie. En dat is iets wat m.i. de omgeving soms onderschat. wat het doet met het moreel van je man, hoeveel moeite het kost om steunend te blijven en toch die schop onder zijn 'je weet wel' te geven en om de relatie goed te houden. Ik vind het soms een hele kluif

Liefs Merel

Solliciteren is echt een emotionele

achtbaan. Ik weet er helaas alles van. Je probeert wel rationeel en nuchter te doen maar elke keer hoop je toch wel heel erg dat je die baan krijgt!

Sterkte en toch weer verder gaan natuurlijk.

m ik

m ik

08-09-2010 om 14:37

Merel

da's zeker een heel verhaal. Wel fijn dat jij goed verdient en 4 dagen werkt, maar ook dat heeft weer een keerzijde zoals je zelf al schrijft.
En ja, de relatie staat af en toe ook weleens onder druk, dat ik dit denk en hij dat. Of vrienden/familie die niet snappen dat hij in de put zit, want "je hebt nu toch werk via het uitzendbureau".
Af en toe ben ik gewoon bang dat hij nooit meer een vaste baan vindt (hij is 39 jaar), maar ja ...
liefs, Sonja

m ik

m ik

08-09-2010 om 14:40

Inderdaad liat

iedere keer hopen we het weer na een solliciatie en iedere keer is het weer een tegenvaller (net zoiets als wanneer je zwanger wilt worden en je maand achter maand ongesteld wordt :-s)
Helaas liggen de banen ook niet voor het oprapen en heeft hij (logisch) een voorkeur.
Tja, zoals ik net aan Merel al schreef, af en toe ben ik echt bang dat hij nooit meer een vaste baan vindt. Maar goed, we zoeken dapper verder.

Solliciteren

Beste m ik,

Ik ken het draadje over "de sollicitatiebrief" niet, maar ik kan uit ervaring vertellen dat er niet zoiets bestaat als "de brief".

Voor de één is een overzichtelijk CV belangrijker dan de brief, een ander wil geen lange brieven lezen en vindt alle informatie overbodige ballast. Een andere recruiter vindt motivatie weer van belang en vist juist de uitgebreide brieven eruit. Voor sommige functies is een spelfout funest, voor andere functies weegt het minder zwaar.

Ik ben zelf (vanuit werk, niet vanuit WW) al een jaar aan het solliciteren. Was ik voorheen verwend en hopte ik van de ene naar de andere job, nu besef ik dat de arbeidsmarkt echt moeilijk is. Uit ruim 100 reacties op gesprek uitgenodigd worden is al een prestatie op zich!

Ik wens jouw man heel veel succes met solliciteren. Laat de moed niet zakken: ergens is ook voor hem die leuke baan!

Groetjes,
MamaMarit

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.