Werk, Recht en Geld Werk, Recht en Geld

Werk, Recht en Geld

(mogelijk) arbeidsconflict; hoe te vermijden?

Pfff... waar te beginnen.
Werk al ruim 5 jaar bij een klein (toen 5, nu 27 mensen) bedrijf. Eerst alleen als Office Manager, met groeien bedrijf ook - na HBO opleiding personeelsmanagement - als HR manager. Met enorm veel plezier zelf mijn baan 'gemaakt', kreeg daar alle vrijheid en gelegenheid voor. Meepraten met MT, interne organisatie op poten zetten, handboek, pensioenregeling, evaluatie-cyclus op hr gebied. Verder nieuw kantoor gevonden en ingericht, enfin; ik regelde alles. Heel hard werken maar superleuk. Mijn manager was 1 van de 3 eigenaren; en we werkten erg fijn samen. Respectvol en ik kreeg alle vertrouwen.
Helaas, door conflicten met de andere 2 eigenaren is hij vertrokken. Er kwam een andere manager, gelukkig ook een erg prettig mens. Echte people-manager maar na anderhalf overspannen oa door conflicten op 't werk.

De vrouw (vriendin zelfs) die mij 20 uur/week ondersteunde ging scheiden en belandde daardoor in de ziektewet. Doordat ik haar werk erbij ging doen raakt ik feb afgelopen jaar overspannen. Tegen advies bedrijfsarts en coach in heb ik toch, zei hij minder uren, doorgewerkt terwijl ik werkte aan mijn herstel. Beetje bij beetje meer uren, en in aug/sept was ik weer geheel aan 't werk.

In mei is een nieuwe manager gestart, ik zal 'm Alex noemen. Vanaf het begin klikte het niet. Te veel praatjes maar weinig wol vond ik. Naar eer en geweten kan ik zeggen dat ik echt alles in het werk heb gesteld om wel een goede samenwerking te krijgen. Ontelbare keren aan zijn jasje getrokken 'Alex, heb je even tijd voor een kop koffie?'. Om dan te bespreken dat hij nu allerlei zaken aan 't regelen was die altijd tot mijn werkzaamheden behoorden. Zonder overleg, zonder mij te informeren. Enfin, dat heeft niks uitgehaald. Uiteindelijk ben ik naar 1 vd 2 eigenaren gestapt en hem om n gesprek gevraagd en ook hier gemeld; heeft Alex niks beters te doen dan mij zaken op gebied van HR en Office Management uit mn handen te nemen? En; die zaken bleven vervolgens maandenlang op zijn bureau liggen zonder dat er iets mee gebeurde. Ook deze gesprekken haalden niets uit. 'Ik zal 't er met hem over hebben' - maar er veranderde niets.

Veel te laat kreeg ik 2 weken geleden mijn beoordeling over 2011. Ik had daar met een extern bureau, een jaar of 4 geleden een zorgvuldige procedure voor opgezet. Eerst goalsetting, halverwege evaluatie, dan beoordeling. Deze 'beoordeling' bleek een aanfluiting. Alex kwam (te laat, ik moest 'm zoeken en hij was bleek eea nog aan t voorbespreken) binnen, zonder papieren niks. Gooit iPhone op tafel en zegt 'laat ik maar met de deur in huis vallen, 't was beneden niveau in 2011'. Huh? Dat was 't. Geen onderbouwing, geen punt voor punt de goalsetting nalopen. Pas na indringend doorvragen van mijn kant kwamen er wat (grotendeels niet valide) argumenten, de grootste; ik was gedeeltelijk ziek geweest. Punt. Dus niet naar behoren gepresteerd. En; ik had op HR een aantal zaken niet gedaan. WAAAT??? Daar loop ik al bijna een jaar over te zeuren, JIJ haalt dat bij me weg. Uhm ja, omdat ik niet het gevoel had dat hij het aankon. Hoezo niet, ik doe het al 5 jaar uitstekend (heb tot nu toe ieder jaar een bovengemiddelde waardering). Enfin. Waar-de-loos, heel subjectief, niet onderbouwd. Wel zei hij een aantal keren 'dat ik het nu zo goed deed'. Wat bullshit is, want ik deed het vanaf aug/sept ook al precies hetzelfde. En een enorm project (interne verbouwing en verhuizing) heb ik binnen de termijn, binnen het budget en met duizenden euro's voordeel geklaard; dat werd niet eens benoemd. Ook kwam hij met voorbeelden waarvan ik meteen kon weerleggen dat ze in 2011 waren gebeurd, maar in 2012. Dat maakte niet uit vond hij, het ging om het beeld. Dus; geen salarisverhoging, geen bonus.

Vervolgens thuis een erg boze mail gestuurd naar hem en naar de eigenaar. Dat 't niet onderbouwd was, een aanfluiting, dat dat enorm demotiverend is, dat ons evaluatiesysteem zo helemaal niet bedoeld is maar juist als instrument om mensen te laten groeien en niet om ze af te breken.

Lang verhaal kort; we komen er niet uit. Nog een gesprek gehad, hij vind 't allemaal maar gezeur. Hij vindt al dat ik dankbaar moet zijn dat werkgever de kosten heeft gemaakt om mijn salaris 100% door te betalen (staat in onze AO) - zonder zich te realiseren dat we dat ook weer 100% van onze verzuimverzekering retour hebben gekregen. Wil niet meer terugkijken naar 2011 en dus geen discussie en vooruit kijken naar 2012. IK heb gezegd dat ik - om verder te kunnen - een aantal zaken wil hebben:
- een goed onderbouwde, uitgeschreven beoordeling,
- een heldere functieomschrijving met daarin de zaken waar ik op wordt beoordeeld (en hij waar hij dus van af moet blijven).

Hebben we dat donderdag net helemaal doorgesproken, oa dat ik verantwoordelijk ben voor oa de verzorging van de lunch (doet onze gastvrouw, maar hij sprak me aan op een bestelling die gedaan was, waarop ik zei dat ik bezig was om meer inzicht te krijgen in de kosten van de lunch). We lopen terug naar onze werkplek en hij stuurt, nog geen minuut later, een mail naar de gastvrouw en een financiele collega van mij over de kosten van de lunch. Dat hij daar meer inzicht in wil. Betreffende collega vond dit zo vreemd, omdat dat onder Office Management valt, dat zij de mail (ik was niet gecc-t) meteen aan mij doorstuurt.
En ik ontplofde. Zoveelste voorbeeld van hoe hij vooral om mij heen probeert te werken, ondanks zijn loze woorden dat hij zo graag mijn talenten en ervaring wil gebruiken.

Ik dus weer een woedende mail gestuurd (was al thuis). Alex zegt 'ik wilde je ontlasten'(bullshit), eigenaar zegt 'ach dat is onhandigheid'. En ik ben het vechten (dit is al maanden zo bezig) zooooo moe. Ik wil gewoon werken en niet dit gedoe hebben.
Maar ook; ik vertrouw hem niet. En het zou zomaar kunnen dat hij aanstuurt met die slechte beoordeling en dit gedoe,op een arbeidsconflict. Verstoorde arbeidsverhouding. En dan kan hij mij ontslaan. Want ik ben duur (dat salaris 'hoort' bij die brede functie die ik had tot hij kwam), eigenwijs en kritisch naar hem toe. En oud (50+). HIj zet daar liever een jong, kneedbaar type neer die niet zoveel kritiek heeft. En die zijn secretaresse wil zijn - want dat weiger ik en daar baalt hij van.

Maar goed. Wat nu??
Wat zijn mijn risico's. Waar moet ik voor oppassen als hij op een conflict aanstuurt? Ik kreeg het advies om me ziek te melden, maar ben bang dat ik het dan wel erg op een conflict aan laat komen - waar ik de verliezer van ben. Het was altijd een geweldig leuke baan, die ik nog niet zomaar op wil geven. En praktisch maar wel doorslaggevend argument; de hypotheek moet ook gewoon betaald worden en zomaar een nieuwe baan is in deze tijd niet simpel - al helemaal niet op dit niveau, parttime en voor een 50+ - hoe capabel ook.

Ik ben benieuwd. Als jullie mijn verhaal lezen, wat denk je dan? Ben ik inmiddels te gevoelig, en is het gewoon een botte hork (die helemaal geen beoordelingen zou mogen doen). Of moet ik op mijn hoede zijn? En zo ja, hoe dan?

M.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Verder kijken

Mare, ga er maar van uit dat hij een hork is of erger, alleen zullen anderen dat pas zien als ze zelf bepaalde ervaringen met hem hebben opgedaan. De kans is groot dat hij prima past bij de andere twee eigenaren, of dat hij in elk geval uitstekend in staat is een bepaalde schijn op te houden. Totdat het ook bij anderen opvalt dat het allemaal niet deugt. Maar jij moet je daarop niet gaan focussen, je moet over en langs hem heen gaan kijken.

Het eerste advies is in elk geval: stop met boze emails als je eenmaal thuis bent! Echt niet doen. Ga wandelen, raaskal tegen je kat of hond, schrijf het op, maar verstuur niets.

Een paar punten om langs hem heen te gaan werken:

De kans dat anderen gaan zien wat er gebeurt wordt groter als je hem niet gat tegenwerken, maar zorgt dat alles op papier vastgelegd wordt. Bijvoorbeeld: niet aan het jasje trekken, maar per email formeel om een gesprek vragen. En reageren als er geen antwoord op komt. Alleen maar om vast te leggen hoe dingen gaan. Ander voorbeeld: op de email over de kosten van de lunch kun je een antwoord geven en door/terugsturen: ik begrijp dat jij naar die kosten gaat kijken. Fijn, dan hoef ik het niet te doen. Daarmee bevestig je dat het zijn taak is geworden en kun je daar later op terugkomen als dingen mis gaan. Een van de dingen waar horken ene hekel aan hebben is als ze ergens echt verantwoordelijk voor moeten zijn.

Je beoordeling over 2011, ik weet niet of je zelf wat op papier hebt gezet, anders zou ik dat zeker doen, een eerlijke beoordeling, ook met kritische punten, bijvoorbeeld dat het niet slim was om de werkzaamheden van de ondersteunende vrouw over te nemen. En daar reeds gevonden of nog gewenste oplossingen bij. Die eigen evaluatie toesturen naar voor wie het van belang is en in je dossier stoppen. Liefst zoveel mogelijk met cijfers, bijvoorbeeld over de kosten die je bespaard hebt. Verwacht daar geen reactie op, maar het is voor je eigen dossiervorming belangrijk. Dat is één van de vergezichten die je moet gaan ontwikkelen, je eigen dossiervorming om te zorgen dat je er eerlijk en goed voorstaat als het tot een conflict mocht komen.

Dan kan het zijn dat je in de loop van de jaren met twee mensen waarmee je goed kon samenwerken een bepaalde, zeer effectieve routine hebt opgebouwd. Maar er zijn nog twee andere eigenaren, en er zijn mensen die jouw werkzaamheden hebben gedaan toe jij ziek was. Het zou kunnen zijn dat je ook irritaties hebt opgebouwd bij andere mensen, juist omdat het altijd gesmeerd liep (en jouw domein was). Mensen kunnen het gevoel hebben dat ze weinig in te brengen hebben of dat ze weinig invloed hebben of dat ze afhankelijk van je zijn geworden. Dat kan irritaties opleveren. Je kunt dat zelf openbreken door bepaalde zaken (waar je aan gehecht bent) ter discussie te stellen: misschien moet de beoordelingsroutine wel anders worden (zelfs al zou dat betekenen dat het slechter wordt). Belangrijk is dat je anderen dan erbij betrekt om de procedures of produkten die je gemaakt hebt te beoordelen en te heroverwegen. Ik weet niet of het zin heeft of mogelijk is dat je meer kontakt krijgt met een van de andere eigenaren, of iemand waar zij veel mee samenwerken.

Bij het ter discussie stellen van je eigen routines en taakopvatting kun je de voorzet 'ik wil je ontlasten' goed gebruiken: denk zelf na over hoe je jezelf zou willen ontlasten. Dat kan een aanzet zijn om bepaalde routines ter discussie te stellen: kan het ook anders, wie zou het kunnen doen, hoe zou het dan gaan lopen.

Je kunt wel laten merken dat het onder de eerste twee mensen heel prettig samenwerken was en dat het nu moeizamer gaat, maar doe dat vooral in de sfeer van 'het is wennen', je hebt een bepaalde routine opgebouwd en daar kun je nu niet meer op terugvallen.

En ondertussen: toch ook zelf verder kijken. De arbeidsmarkt voor 50+ is op dit moment niet gunstig, maar het perspectief dat je ziek en gefrustreerd thuis op de bank wordt neergezet is ook niet gunstig. Ga nadenken over je eigen toekomst, wat zou je nog meer willen, kunnen, zijn er bepaalde aspecten waarop je je zou willen om- of bijscholen. Kun je eventueel nu al iets doen, gecombineerd met je huidige werk? Je eigen drang om veel en hard te werken kun je ook op die manier uitleven en het werk zelf wordt daardoor iets minder belangrijk in je leven.

En blijf ondertussen de dingen die je moet doen gewoon goed doen. Niet extreem goed, maar gewoon goed.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt.

Tsjor

Er om heen

Je hebt een arbeidsconflict. Omdat je dit conflict hebt met iemand die hoger in de hierarchie staat en samenwerkt met mensen die ook hoger in de hierarchie staan is het nogal gebruikelijk dat je die verliest helaas. En dat is hard maar realistisch. Deze ' Alex' zal mogelijk zelf ook het veld moeten ruimen maar meestal kost dat meer tijd dan jij hebt. Inderdaad zou ik je collega's meer de kans geven om zelf te ervaren hoe het is om met deze mijnheer te werken. En zelf meer moeite doen om om hem heen te werken. En vooral: haal je emoties eruit. Hij heeft je al een probleem bezorgd nu kun je zelf kiezen of hij ook je emoties in de war maakt en je nog meer kost dan nodig is. Pas goed op jezelf. Houd alles bij en reageer zakelijk op conflicten. En kort en concreet. En negeer hem verder. Kijk goed wat je zelf nodig hebt om goed te functioneren. Is er al weer een secretaresse ter vervangingen van degene die ziek bij je is weggegaan?
En kijk goed om je heen en solliciteer. En blijf vriendelijk omgaan met deze mijnheer, vriendelijk en zakelijk, geen metadiscussies meer. Dat heb je al gehad. Hij kan er niets mee en je andere collega's ook niet.

Hanny61

Hanny61

15-04-2012 om 13:12

Eens met tsjor en annej

Wat jammer dat het zo gaat! AnneJ heeft een punt als ze aangeeft dat je het onderspit zou kunnen delven. Het is dus van belang om een lange adem te hebben en te zorgen dat je er nog steeds bent als anderen ook hebben ingezien wat voor vlees ze in de kuip hebben met Alex. Om het zover te laten komen, zou ik zoveel mogelijk 'normaal' je werk doen, zoals Tsjor het omschrijft. Blijf vriendelijk en zakelijk en houdt zoveel mogelijk bij voor je eigen dossier. En inderdaad om je heen kijken. Je weet het niet, misschien komt er ineens een droombaan voorbij. Succes!

Mare

Mare

15-04-2012 om 16:55 Topicstarter

Dank dames

Wat een prettige, inhoudelijke reacties! En; wat een mooie spiegel houdt je me ook voor tsjor!
't Lastige van m'n directe omgeving (mijn man en een naaste collega) is dat ze direct betrokken zijn. Mijn man ziet me huilend op de bank, en hoort al maanden mijn gemopper aan, en reageert dus steunend. Mijn collega heeft zelf ook regelmatig aanvaringen met hem, maar is pas net begonnen dus houdt zich wat meer op de vlakte. Sterker nog; een deel van mijn aanvaringen zijn omdat ik het voor haar opneem. Zij is overigens wel heel steunend naar mij toe, ook naar de betr. manager.

Jullie hebben me wel aan 't denken gezet. Want ja, ik heb eea voortvarend opgepakt en uitgevoerd. Toenmalige manager stimuleerde dat aan alle kanten overigens, en ik deed alles in overleg. Voorstel maken, indienen en daarna uitvoeren. Maar toch; veel zaken zijn 'mijn' kindjes, zoals dat beoordelingssysteem. Bijna een jaar aan gewerkt, juist om het zorgvuldig te doen. En de helft vd tijd bezig geweest om het MT 'om' te krijgen want al dat gedoe vonden ze onzin (zijn alleen maar mannen op m'n collega en mij na). Los van of 't klopt raakt 't me dus ook in mijn professionele eer, zeg maar. Dus dat is zeker een heel valide punt. En als ik er zo naar kijk, is dat wellicht een insteek om - toch maar weer - 't gesprek nog eens aan te gaan. En te melden dat dat stuk voor mij lastig ligt, omdat ik er zoveel tijd in heb gestoken dat het moeilijk loslaten is. (Vooral als er zo'n olifant door m'n porseleinwinkel loopt - maar dat zeg ik er maar niet bij..). Ik had overigens al voorgesteld om eea samen te evalueren (hij houdt niet van verslaglegging dus heeft 't allemaal mondeling gedaan), in een poging het nog een beetje te kunnen sturen zodat 't voor de medewerkers ook in het dossier kan. Daar stond hij niet voor open. Misschien moet ik dat dan ook maar loslaten, en medewerkers daar zelf hun strijd met hem over laten voeren - en dus zorgen dat ze weten dat ze er niet meer op kunnen vertrouwen dat ik dat wel regel, omdat ik dat mandaat niet meer heb.

Ik zie, objectief gezien, wel de juistheid van jullie advies. Want in kan tot ins blaue hinein mopperen en huilen en in de stress schieten van deze irritante vent; feit is dat hij er is. En, zoals jullie zeggen, hij staat hoger op de ladder, en heeft het vertrouwen van de 2 eigenaren. A battle lost before it's begun dus ik kan die strijd beter niet aangaan.

De betreffende assistente mocht aanvankelijk niet vervangen worden; zoveel werk was er toch niet? (zijn woorden). Ik had, doortastend als altijd, al lang een vacature op werk.nl gezet (daar was ik voorheen altijd vrij in) maar die moest verwijderd worden. Maanden later (begin dit jaar) krijg ik wel toestemming maar mag alleen iemand aannemen voor een beperkt aantal taken. En op mijn beoordeling hoor ik ook dat ik tekort ben geschoten omdat de lunch op mijn vrije dagen niet werd verzorgd... omdat ik dus niemand mocht aannemen. Snap je: linksom of rechtsom -> ik doe het gewoon niet goed.

Anyhow, de kern van alledrie jullie boodschap is helder. Terugstappen van het strijdtoneel, goed voor mezelf zorgen ook in dossiervorming. En zo zakelijk mogelijk eea benaderen, de emoties thuis laten. Lastig.. ik ben een emotioneel mens, maar het helpt me hierin niet verder dat zie ik eigenlijk zelf ook wel.

En ondertussen heb ik dit weekend mijn CV (nl) en PDR (engelstalig) op Monsterboard gezet. En, what the heck, meteen maar op een drietal vacatures gereageerd. Gewoon, eens testen hoe de arbeidsmarkt reageert op mijn profiel. Daarnaast is 't ook wel gaan kriebelen om stiekem eens te bedenken of ik niet een oude droom kan verwezelijken; iets voor mezelf starten. Met die collega (ook zo'n doortastend, energiek type) heb ik al zitten brainstormen over bedrijven die we zouden kunnen starten... Samenvattend; ik heb weer wat lucht.
Al ga ik ook morgen weer met look in mn schoenen naar mn werk, kijkend wat hij nu weer voor spreekwoordelijke drol op mn bureau heeft gedraaid..

Dank dus. Jullie input heeft me beslist weer een stap verder geholpen om eea in het juiste perspectief te zien!

Dossier bouwen

Bouw hoe dan ook aan je eigen dossier. Leg dingen vast, bevestig gemaakte afspraken schriftelijk (maak kopie)/per mail, en reageer ook op die manier op schriftelijke stukken van het bedrijf. Als er dingen onduidelijk zijn, vraag dan ook via de mail om duidelijkheid over x of y, zodat ook daarvan later zonodig bewijs is.
Je hoeft niet op elke slak zout te leggen, maar als je bijvoorbeeld in een beoordeling wordt verweten dingen niet geregeld te hebben terwijl dat komt omdat je niemand mocht aannemen dan kan het zinnig zijn dat soort dingen even op schrift aan te kaarten. Wel zo kort en zakelijk mogelijk

Als hij echt van je af wil zal dat uiteindeljik wel gebeuren, maar dan hopelijk pas na overdracht van een forse zak met geld

Het kan zinnig zijn om lid van de bond te worden (al kunnen er beperkingen gesteld zijn aan het recht op gratis juridische hulp, bekijk de voorwaarden)

En inderdaad, solliciteren. Gewoon met opgeheven hoofd en goede moed naar een droombaan elders, dat zal ze leren!

Groeten,

Temet

Rosase

Rosase

16-04-2012 om 09:30

Hou het zakelijk!

Veel is al gezegd.

Maar wat mij vooral opviel is je emotie. Hoewel heel erg begrijpelijk, zeker als je een emotioneel mens bent. Maar toch denk ik dat dit in dit geval tegen je gaat werken. Je manager is een zeer zakelijk type (en een rat) en daar win je het niet van met emoties. Die staan je alleen maar in de weg bij het scheppen van een reëel beeld van de situatie.

Dus hou het zakelijk, koppel schrifteljk terug en laat anderen hun eigen strijd voeren. Jij hebt genoeg aan jezelf. Maar signaleer wel algemene zaken en maak deze bespreekbaar. Dat hoort toch bij jouw functie. Of niet dan?!

Uiteindelijk zal wel blijken of deze manager een blijvertje is en of het anderen gegeven is om hem ook te doorzien. Dat heb jij niet in de hand (niet volledig dan). Tot die tijd laat je hem lekker zijn eigen graf graven en zorg je ervoor dat hij hard moet werken om iets op jouw functioneren aan te merken te hebben.

Het verwijt dat er geen lunch is als jij er niet bent is overigens belachelijk. Ik zou heel benieuwd zijn hoe hij dat dan zou willen oplossen....

Extra tip: maak thuis een mooi dartbord met een mooie foto in de bullseye....

Vic

Vic

16-04-2012 om 09:51

'slijmen'

Ik heb een tijdje een leidinggevende gehad waarmee ik absoluut niet overweg kon. Na 2 dagen hadden we onze eerste aanvaring, ik had al bijna mijn ontslagbrief geschreven en ik was er vreselijk door aangedaan. Na een gesprek met een collega heb ik toen mijn aanpak aangepast. Ik ben juist heel vriendelijk tegen mijn leidinggevende gaan doen. Als hij weer eens met een onhandige opmerking kwam, doorvragen hoe hij dat precies bedoelde, begrip uiten, vragen wat hij van me wilde. Soort van 'slijmen', maar met het doel om een werkbare verstandhouding te krijgen. Na een paar weken wierp die opstelling toch zijn vruchten af, en kwam hij ineens spontaan vragen hoe ik bepaalde situaties zou aanpakken en wat mijn mening was.

Dossier en heb geduld (lang)

Ik heb iets vergelijkbaars gehad met een leidingevende en ben nog op mijn plek na 1,5 jaar gedoe met hem, terwijl hij het veld heeft geruimd....
Het is zoals hierboven, zet alles op papier!! In mails, print ze uit en in evaluaties die je hem toestuurd en in notulen en weet ik wat.
En doe niet te vijandig, maar wees rustig en wacht af, tot ook anderen 'zien' wat en hoe hij is.
In mijn geval ging het om een leidingevende die gewoon 'verzaakte' en daar (met omweg) uiteindelijk mij de schuld van gaf. Ik heb veel te maken met leidingevende. Heb vaak toestemming nodig (gaat vaak om veel geld) of leidingevende moet 'iets' voor mij doen waarna ik weer verder kan. Eerst had ik een topleidinggevende. Als zij zei dat ze iets zou doen, dan deed ze dat, wilde ze iets niet dan was ze daar duidelijk in en wist het te motiveren (niet altijd naar mijn zin, maar oke, zij is de baas tenslotte). Beantwoorde altijd al mijn mails met ja, of nee of we overleggen etc.
Deze leidingevende zegde toe dingen te zullen doen en deed dan vervolgens niks...als ik 'm erop wilde aanspreken had hij het of niet gesnapt dat dát de bedoeling was (ik moest duidelijker zijn....ahum) of hij was druk, onweek me, had geen tijd etc.etc.
Ook op bepaalde toestemmingen zat ik soms wéken te wachten en aan te dringen en zelfs naar mijn gevoel te 'zeuren' en dan duurde en duurde dat maar...en uiteindelijk was het soms zelfs 'te laat'. Ik schaamde me ook voor die lakse houding naar anderen toe (mensen die zitten te wachten op antwoord en me talloze keren mailen en dan had ik nóg geen toestemming). Uiteindelijk vond ik een uitweg erin om 'm dan maar te passeren (daarvoor had ik van hem toestemming) en dan maar bij zíjn leidingevende het direct zelf te regelen. Zo heb ik het laatste half jaar volgehouden.
Ik had op advies collega van andere locatie ook alles op papier gezet. Voornamelijk op uitgerpinte mails waarop hij antwoorde van 'is goed, doe maar' enzo.
Niet alles, maar vanaf dat mij duidelijk werd dat dit geen inwerkproblemen/cq opstartproblemen waren omdat het voor hem een nieuwe functie was. Veel kon ik alsnog terug toveren in mijn mailbox.
Ik ben rustig gebleven, heb 'm altijd 'vriendelijk' en meeleven behandeld. Soms als 'adviseur' zelfs gediend (omdat ik dingen beter wist dan hij, hoe ze werken) en ondertussen wist ik allang, deze baan gaat 'm hoog boven de pet. Hij kán het gewoon niet, was er niet geschikt voor of wat dan ook, had er totaal geen inzicht in. Maar ik werd er wel enorm moedeloos van.
In het begin liep iedereen met 'm weg, hij was zo aardig en vriendelijk en begripvol. Dat was ook zo....maar als leidingevende heb je ook daadkracht nodig en dat je knopen doorhakt en soms zelf streng bent en dat kon hij allemaal écht niet. Ik had 'm toen allang door....w.s. omdat ik veel meer direct met hem te maken heb.
Ik heb me (tegen collega's) op de vlakte gehouden en instemmend gemompeld als ze 'm ophemelden. Ze zouden er vanzelf wel achter komen.
En dat gebeurde. Na een jaartje ofzo toen ik al in de fase zat dat ik een stapje hoger zelf toestemming vroeg i.p.v. hij, kreeg ik zo nu en dan gemopper te horen. Ook omdat hij dingen gewoon 'vergat' te regelen. Uitbetaling van onregelmatige uren ofzo voor ál het personeel van de locatie b.v. Ja,ja maar hij was zo druk ook...was het excuus. Ik zei dan maar 's:"waarmee dan? Vorige leidingevende vergat zoiets toch nooit?" En ik merkte dat steeds meer mensen 'm doorzagen. En ook 'eigen plannen' trokken, zich niets meer aantrokken van wat hij ervan vond. Het laatste half jaar werden we meer 'aangestuurd' met z'n allen door zijn leidingevende dan door hemzelf.
En hemeltje dank dat ik alles op papier heb. Want nu hij een half jaar weg is, kreeg ik opeens te horen dat ík een nogal kollosale fout zou hebben gemaakt in een bepaald proces. Dat proces werd begeleid door collega en die was op vakantie. Daarin gebeurde wat en ik had dat moeten 'opvangen'. Ja,ja alleen jammer maar helaas 'vergat' leidingevende om mij dat door te brieven. In plaats daarvan schreef hij collega een mailtje in háár inbox waar ik niet in kan en zonder c.c. aan mij. Toen ik daarover verhaal kwam halen (hoe dat nu kon) zei hij ook nog dat het hem niet 'noodzakelijk' had geleken. Op al onze locaties speelde ditzelfde af en op alle locaties is het goed hersteld dankzij leidingevende die de goede mensen informeerde, alleen bij ons niet.
En hij heeft in het managment mij daar de schuld van gegeven. Ik had er niks mee gedaan i.p.v. hij had vergeten mij daarvan in kennis te stellen.
Dit verhaal kwam mij ter ore in een sollicitatie naar een andere functie bij mijn huidige functie erbij. En ik was perplex, wist niet eens waar ze het over hadden! Het was me nogal een 'beschuldiging' en zo in vage termen dat ik er niks van snapte en uitleg wilden ze niet geven. Pas thuis heb ik over het gesprek nagedacht en wist ik opeens waar het over ging. Ik heb meteen een hernieuwe afspraak gemaakt en gevraagd of het over dat en dat ging? En ja hoor....gelukkig had ik onweerlegbaar bewijs dat hij gewoon letterlijk heeft zitten liegen.
En dat heeft me dat baantje erbij opgeleverd en een enorme kwaadheid op die man, dat ik toch altijd aardig ben gebeleven en betrouwbaar en 'm van advies heb gediend en hij zó heeft zitten liegen en mij de schuld heeft gegeven van zijn eigen domme fouten.
Hemeltje dank is die man er niet meer, want ik had 'm denk ik over z'n bureau getrokken van kwaadheid. Wat een oplichter!
En er komen steeds meer lijken uit de kast. Hij heeft meer fouten op ook ander personeel afgewenteld. Ik geloof dat zelfs het management nu overtuigd is hoe slecht hij eigenlijk functioneerde.....En ook al het andere personeel is nu allang overtuigd.
Wel zijn er collega's die dolgraag ook beschuldigingen zouden kunnen weerleggen, maar daar geen onderbouwing meer voor hebben. En hoewel ze best geloofd worden nu, nu alles duidelijk is, is het voor jezelf véél prettiger als je het kan aantonen! Gewoon bewijs in handen hebt!
Dit lijkt me wel net zoiets.
Ik had ook een 'slecht' functioneringsgesprek. Wel raar als je al 20 jaar goed functioneerd in dezelde functie hé? Ik was niet flexibel genoeg en had teveel aansturing nodig.....volgens hem. Ik denk dat dat slechte functioneringsgesprek allang in de prullebak ligt gezien zijn eigen functioneren. Ik dacht wel laatst (nu nieuwe leidinggevende die stukken beter functioneerd!) ik moet een nieuwe gesprek aanvragen en die vorige laten schrappen. Maar hoe moet dat? Deze nieuwe leidinggevende kan moeilijk mijn functioneren van toen beoordelen. Of naar hogere management stappen? Die zouden er evt. iets aan kunnen doen misschien.
Nou ja, je moet gewoon geduld hebben en rustig blijven. Wat jouw gebeurd, gebeurd anderen dan vanzelf ook wel. En met z'n allen sta je stukken sterker dan als jij alleen iets beweerd. Want wie ben jij om te geloven? Hoe hoger in rang, hoe eerder je geloof word, zo zit het. Hij ís gewoon zo en zal z'n fouten ook vast bij anderen maken. Als jij dus mailt dat dat en dat project zijn taak vanaf nu is, kan je dat later met die mail aantonen. En dan kan hij zeggen wat hij wil, maar dan heb je het bewijs in handen en hoef je niet meer te discuseren hoe dingen zijn gegaan en wie daar schuld aan heeft.
groeten albana

GS

GS

17-04-2012 om 15:47

Gesprekstechnieken

Deze leidinggevende klinkt als de mijne. Ik heb dus uiteindelijk een ontslag gekregen (zo ver is het uiteindelijk niet gekomen, we hebben een beeindigingsovereenkomst getekend) maar het voortraject klinkt zoals bij jou.
Wat je moet voorkomen is dat je in de verdediging schiet en emotioneel wordt. Makkelijk gezegd natuurlijk! Ook zou ik je adviseren te verdiepen in gesprekstechnieken en redeneren en drogredenen. Leg al zijn verwijten terug bij hem.
Dus bijvoorbeeld: je hebt niet gepresteerd omdat je ziek bent geweest.
Jij: Dus ik heb alleen maar niet goed gepresteerd doordat ik ziek ben geworden? Is ziek zijn slecht presteren voor jou? Op welke manier dan? Is ziek worden dan iets verwijtbaars? (doel: in te laten zien dat ziekworden niets te maken heeft met prestatie en niet beheersbaar is).
Laat hem praten en laat zijn conclusies bij hem maar probeer hem in te laten zien dat zijn eigen conclusies onlogisch zijn. Blijf er ijskoud onder en voel je niet aangesproken. Hij maakt dwaze dwarsverbanden.
In jouw verhaal lees ik dat eea aan regeltjes uit jouw pen komen. Jouw nieuwe baas heeft waarschijnlijk een broertje dood aan regeltjes en is misschien bezig de andere heren (het is kennelijk een mannelijk bolwerk bij jou) mee te trekken. Kom je hem misschien te na? Vorm jij voor hem (inhoudelijk) een bedreiging? Dat mannetjes gedoe is voor mij heel herkenbaar en ik heb zelf mijn tanden er stuk op gebeten. Misschien projecteer ik ook teveel mijn eigen situatie. Mijn advies is pure theorie, ik vind het zelf net zo lastig, zo'n situatie. Sterkte!

Sancy

Sancy

17-04-2012 om 20:16

Albana

"Ik dacht wel laatst (nu nieuwe leidinggevende die stukken beter functioneerd!) ik moet een nieuwe gesprek aanvragen en die vorige laten schrappen. Maar hoe moet dat? Deze nieuwe leidinggevende kan moeilijk mijn functioneren van toen beoordelen. Of naar hogere management stappen? Die zouden er evt. iets aan kunnen doen misschien. "
Ik ga even uit van de manier waarop bij mijn werkgever de functioneringsgesprekken georganiseerd zijn. Werknemer en leidinggevende stellen samen een agenda op die bestaat uit zelf ingebrachte punten én er wordt eerst even teruggekeken op het vorige functioneringsgesprek: welke afspraken zijn er toen gemaakt en wat is daar mee gebeurd?
In je volgende functioneringsgesprek zou je dus gewoon naar aanleiding van het verslag van het vorige gesprek (die 'slechte' dus) kunnen bespreken dat het een "one-off" geweest is, dat je flexibel en zelfstandig genoeg bent en dat e.e.a. misschien ook te maken had met het functioneren van je toenmalige leidinggevende.

Juist gs

Dat 'ijskoud' blijven, deed ik op een gegeven moment ook. Niet meer laten merken dat je doodschaamt voor anderen die op antwoord wachten (daar werd ik emotioneel van...) maar gewoon zeggen : " Pietje ik heb je 3 weken geleden om toestemming gevraagd, wanneer komt die toestemming nu eens een keer?" En de keer erna mail je: Pietje ik heb je 4 weken geleden om toestemming gevraagd en vorige week je erop aangesproken heb je al een beslissing in zake dat en dat genomen? etc.etc.
En een klankbord, van iemand die je begrijpt, je situatie begrijpt en nuchter ernaar kan kijken is ook erg prettig. Die vond ik in collega van andere locatie. Mijn eigen collega's zagen toen nog niet wat ik al wel zag en deze collega begreep hoe het mijn functioneren belemmerde omdat die diezelfde functie bekleed als ik en soms zelfs dezelfde dingen moeten doen, alleen op andere locatie dan. Dan had hij dingen allang 'rond' terwijl ik nog steeds zat te wachten......
Wat betreft dat functioneringsgesprek.
Deze nieuwe leidinggevende weet alleen dat vorige leidinggevende niet zo 'goed' functioneerde. Niet wat er tussen ons zich heeft afgespeeld. En dat ik me zo 'opgelicht' voelde achteraf. Hij staat er nieuw en fris in en tot nu toe heb ik het hem niet verteld en ik denk het management ook niet (weet het wel zeker). Ik merk wel dat ik wantrouweriger ben geworden....En ook daarom dacht ik dat ik het hem toch maar ooit moet vertellen wat er gebeurd is. Maar ik vind het jammer om nu onze 'frisse relatie' al lastig te vallen met zo'n ingewikkeld verhaal, terwijl hij me amper écht kent.
Snap je?
Nou ja, ik heb pas weer functioneringsgesprek ergens in september. Tegen die tijd zal ik er wel eens over nadenken
groeten albana

Mare

Mare

18-04-2012 om 21:35 Topicstarter

Albana

dank voor het delen van je verhaal!
Wat ontzettend herkenbaar zeg... het was een 'feest' der herkenning, 'feest' dan tussen aanhalingstekens want het is gewoon enorm waardeloos als je lang ergens zo goed werkt, en je krijgt door zo'n incompetente gladakker zo'n gedoe. Heel goed dus dat je alles hebt vastgelegd!

Ik ben van nature al van het vastleggen, bevestig altijd alle afspraken met 'n mailtje ('voor alle helderheid hierbij even de afspraken'...), maar ik doe dat nu dus nog meer. En, als voorzorgsmaatregel, heb ik afgelopen dagen alle mailtjes waarmee ik concreet zaken kan aantonen naar mijn prive-mailbox doorgemaild. Stel (ik hoop het niet hoor!) het gaat nu of in de toekomst echt mis met die man dan wil ik wel wat bewijs in handen hebben.

Fijn voor jou dat hij uiteindelijk weg is gegaan. Ook bij mij werkte is dus prima met de voorgaande manager, en ook bij mij ben ik degene die eigenlijk hetmeest met hem te maken heeft. Ik weet dat anderen ook veel moeite met hem hebben maar die kunnen zich daar beter voor afschermen.

Heel, heel herkenbaar dus! Ook jouw gevoelens van onmacht en boosheid. Dat je denkt dat je door jarenlang zo consistent (heel) goed werk te leveren een beetje krediet hebt opgebouwd, maar er komt een andere manager die zijn eigen disfunctioneren bij jouw voeten neerlegt en hup! een slechte beoordeling.... stoom uit m'n oren!

Thx for sharing dus, dat helpt echt!
Mare

Mare

Mare

18-04-2012 om 21:45 Topicstarter

Pff, niet goed afgelopen dus uiteindelijk bij jou, of had je er wel vrede mee?

Natuurlijk, ik moet de emotie er uit proberen te laten, maar dat is wel lastig omdat het eigenlijk - ook door hem - wel op een 'gevoels'niveau wordt aangepakt. Ik heb hem ook erg doorgevraagd, hoezo dan? Heb je daar een voorbeeld van? Wanneer is dat dan geweest? en heb ook gemeld dat ik concrete mailtjes kan uitprinten waarmee het tegendeel wordt bewezen. Ik ben echt al bijna sinds zijn komst bezig met protesteren omdat hij (veel) HR zaken bij mij weghaalde en zonder enige vorm van overleg overnam, vaak geheel tegen lopende procedures in. Nou heb ik idd zo'n beetje alle zaken vastgelegd (Handbook geschreven, met extern bureau evaluatiecyclus opgesteld met veel zorg). En heb genoeg introspectie om te zien dat het dus een systeem is waar ik achter sta. Echter; hij brengt de subjectiviteit - weer helemaal terug. Hij had niet 'het gevoel' dat ik de HR zaken helemaal aankon door mijn (tijdelijke) afwezigheid. Hij kan dat niet onderbouwen, heeft geen voorbeeld. Ik wel. IK heb veel mailtjes aan hem, EN aan 1 van de eigenaren waarin ik letterlijk zeg: 'ik kan mijn werk niet meer doen, want A. heeft proces X en Y allebei weggehaald. Nu ligt het op zijn bureau en gebeurt er niets mee. Het is net een jonge hond die om m'n voeten loopt, ik breek m'n nek over hem. Heeft hij geen eigen werk? Dan kan ik mijn werk weer gewoon doen' etc. Ik heb meerdere mailtjes over de afgelopen maanden met dit soort protesten, waarin ik aangeef dat ik het al jaren naar volle tevredenheid van eigenaren en personeel geheel zelfstandig doe, dat A. nu ineens vind dat dat bij de GM moet liggen, en de hele boel in de soep loopt want X is nu al 3 maanden te laat, Y wordt niet opgeleverd etc. Eigenaar herinnert zich dat niet zo (zegt hij).

Het is vechten tegen de bierkaai... En dat maakt erg moedeloos en vreet energie.

Mare

Mare

Mare

18-04-2012 om 22:10 Topicstarter

Update

Tikkie gesterkt door jullie input en advies heb ik maandag een mailtje gemaakt met daarin (o.a.);

..'we hebben idd oa gesproken over de rare spagaat die het oplevert als ik niet de leidinggevende van X ben, maar wel verantwoordelijk voor (de inhoud en uitvoering van) haar werk. JIj pakt hiermee duidelijk de leidinggevende rol op, mag ik daar uit concluderen dat jij dan dus ook verantwoordelijk bent voor inhoud&uitvoering van haar werk?

Nog geen 5 minuten later een antwoord; 'dank en dat is helder. Ik bemoei me hier niet meer mee, en vertrouw er volledig op dat jullie dit prima afkunnen'. En een smiley. Maar heel sneaky dus geen uitspraak doen over wie nou leidinggevende is. Precies zoals 1 van jullie (Tsjor? AnneJ?) voorspelde; zo duidelijk wil hij het niet dus trekt zich terug.

Na veel aandringen komt hij met een uitgeschreven beoordeling. Althans, niet punt voor punt maar een soort gespreksverslag van hoe het gesprek verliep. En nogmaals althans, zijn versie van hoe eea verliep. Want al die ontzettend triviale en onjuiste! voorbeelden over bv die lunch waar ik door hem niemand voor aan mocht nemen, zijn als sneeuw voor de zon verdwenen.

Hij schrijft o.a. dat het HR-werk niet gedurende het hele jaar goed gedelegeerd kon worden waardoor A. het werk naar zich heeft toe getrokken. Grrr... zo'n scheve voorstelling van zaken. Hij heeft t naar zich toegetrokken omdat hij gewoon alles zelf wil doen, niet omdat ik het ineens niet meer zou kunnen!

Ook schrijft hij 'ondanks goede intenties is geen 3 gescoord. Er kan geen 3 gegeven worden als iemand gemiddeld acteert. De extra zorgen (?) en overhead (?) in sommige maanden leidt tot een 2 beoordeling. Zorgen? Overhead? Een grote klus (verhuizing) die ik echt geweldig heb gedaan met aantoonbaar duizenden euro's besparing (heb het hem tot 2 cijfers achter de komma voorgerekend hoeveel dat was, want ik heb alle offertes etc daarvan nog) en binnen de termijn daarover zegt hij: 'de verhuisklus is goed verlopen en verdient gewoon een 3 beoordeling. Daar zal ook een bescheiden bonus aan gekoppeld worden'. Huh? Hoezo bonus? Hij heeft heel duidelijk gemeld dat een bonus nadrukkelijk niet is voor een '3' (= op niveau/zoals verwacht) maar alleen voor bovenverwachting. Die inconsistentie stoort me heel erg. Hij snapt nog steeds niet dat het mij oprecht helemaal niet om het geld gaat maar om hoe ontzettend onterecht en niet onderbouwd het is, en het gebrek aan waardering voor wat wel goed is gegaan.

We zouden eea morgen doorspreken, en ik ben van plan hem te melden (ook als signaal naar de 2 eigenaren) dat ik vriendelijk bedank voor de 'bescheiden' bonus. Ik vind zelf dat ik de verhuizing bovengemiddeld gedaan heb, en dat daar een 3,5 of 3,75 score bij hoort. Dan is een bescheiden of niet, bonus welkom en terecht. Als hij die klus een '3' geeft, dan hoort daar geen bonus bij.
Het stoort me zeer dat de insteek is, ik beoordeel je te lag ook op opvallend goede klussen, en schuif je dan als douceurtje een bonusje toe.

Nou ja, en verder is het een enorm slijm stuk. Dat ik zo goed op de hoogte ben van alle HR zaken ook juridisch. Dat het sinds 2e helft 2011 juist zo enorm goed gaat op OM (oh ja? waarom zie ik dat dan niet terug op de beoordeling??).

Het is wel ingezakt inmiddels dat ik met emotie niets bereik. Dus hoe moeilijk ook, ik heb die zo goed mogelijk buitenspel gezet en reageer idd zoals hierboven is gezegd; steeds per mail 'helaas heb ik zus-en-zo nog niet van je ontvangen. Dat betekent dat de salarisbetaling deze maand een vertraging van ca 2 dagen zal hebben. Wil jij zo vriendelijk zijn dit de medewerkers te melden?. Met iedere keer een cc naar de eigenaren. In de hoop dat toch, ooit?, een kwartje gaat vallen.
Misschien is het een kwestie van de langste adem, maar ja... ik weet niet of ik dat red. Het vreet aan me, en ik ga met lood in m'n schoenen naar mn werk. Waar ik juist altijd met zo veel plezier en energie daar was... Gelukkig heb ik wel erg veel steun aan mijn directe collega en dat is erg fijn. Tegelijkertijd wil ik haar niet te zwaar belasten.

Anyway. Dank voor de support. Eye-opener dat vrijwel vergelijkbare situaties zich dus ook bij jullie voordoen, en leerzaam hoe jullie er mee om zijn gegaan.
Ik houd jullie wel op de hoogte!

Mare

GS

GS

19-04-2012 om 00:00

Nou

die bonus, daar zou ik dus zeker niet voor bedanken! Niet zozeer om het geld, maar om het feit dat je een bonus krijgt. Dat kan alleen igv bijzondere omstandigheden (kijk even de cao na). Ik zou er eerder voor kiezen de reden van de bonus zorgvuldig te laten noteren en dit laten opnemen in je beoordelingsverslag. Heel belangrijk ivm eventueel toekomstig gedoe rond een ontslag.
Er zit in ieder geval schot in de zaak en wel in jouw voordeel. Onderteken je gespreksverslag trouwens niet voor akkoord, maar voor gezien, tenzij je achter de inhoud staat.
O ja, over in vertrouwen nemen van collega's: kijk hier mee uit!
Ik ben niet het type om me koest te houden en het uit te zingen ... jammer, ik wou dat ik het kon. Dat het nu precies een moeilijke periode is om aan de slag te komen, dat vind ik wel heel vervelend, want ik heb op zich wel zin in 'een nieuwe uitdaging' (lekker cliché)!

Uitzingen

Ook ik ben bepaald niet het type om het uit te zingen en me koest te houden. Maar ik merkte dat hoe meer ik probeerde tot 'm door te dringen of dingen duidelijk te maken, hoe minder het hem interesseerde. En dat meelevende gezicht van hem....Dat kon ik op een gegeven moment ook amper nog verdragen......
Ik denk dat wij 'vrouwen' zowiezo veel emotioneler in ons werk staan dan mannen. En dat dat verschil je parten speelt in zulke situaties. Ik kookte soms van woede en voelde me enorm belazerd en wilde dan per se langer doorwerken om nog dingen recht te breien of af te maken of goed te praten en dan zei hij me vriendelijk precies om 4 uur gedag en trok fluitend de deur dicht....
Tot ik dacht....ik ben helemaal gek. Ik stop ermee. Ik doe gewoon mijn ding en zorg dat ik alles op papier heb en wat fout gaat toon ik aan,door die papieren.
Zelden heb ik zo vaak 'sorry het spijt me vreselijk,maar....(verhaal waarin leidinggevende een rol speelde) ' moeten verkopen.
Ik werd daarin wel gestrekt door mijn collega van andere locatie. Kreeg op een gegeven moment ook 'munitie' in handen om 'm mee om de oren te slaan...en zei dan zo rustig mogelijk als hij de schuld op mij wilde afschuiven...: "Hoe kan het dan, dat op die locatie het allang geregeld is??" Tja dan had ie weer smoesjes over zijn leidingevenden die dan niet zouden reageren...Gut wat raar...op andere locatie is allang gereageerd, heb je niet een mailtje gemist? (kijkt verbaasd.. hoe kan zij dat weten?). Ik verzamelde gewoon zoveel mogelijk informatie zodat ik 'm een stapje voor was.
Toen hij toegaf dat ik hem maar moest passeren als ik het 'zo goed dacht te kunnen' door direct met zijn leidinggevende dingen te regelen wist ik dat er iets veranderd was in de verhoudingen. Want dit was niet een normale gang van zaken bij ons.....Dit was raar, een stap te ver.
Toen ik tijdens een informeel gesprek met zijn leidingevende over 'toekomstplannen' eens per ongeluk liet vallen dat ik die hele toekomst niet zag zitten zolang we onder leiding van die en die stonden en directeur liet doorschemeren dat hij dat 'begreep' wist ik dat er dingen stonden te gebeuren.
Een paar weken erna heeft hijzelf voor een andere werkkring 'gekozen'. Ik vermoed met enige aandrang van de directie.
En echt 50% van het personeel was stomverbaasd! Er kwam een grote personeelsbijeenkomst, totaal onverwacht voor een belangrijke mededeling. Iedereen was uit z'n doen...wat zou er wel niet zijn, een fallisement een grote reorganisatie of aftreden van 't bestuur ofofof? En ik geloof dat ik met nog 2 of 3 collega's de enigen waren die het meteen konden raden...: Hij zou vertrekken! Yes!!!
En ja hoor...Pff de opluchting toen.
Iedereen was stil, de meesten perplex zelfs. Doordat het voor mij niet onverwachts was, was ik ook de enige die de enorme stilte die maar voortduurde kon doorbreken door een logische vraag te stellen (ja, hoe gaat die functie nu ingevuld worden?) waarop de directie kon antwoorden en het moment 'gered' werd en uit z'n impasse werd getrokken.
Later zei iedereen: "Gut dat je dat nog kon bedenken, na die enorme onverwachte mededeling..." Tja, ahum...
groeten albana

GS

GS

19-04-2012 om 22:35

Ja,

dit bedoel ik nou ... zou cool en collected blijven! Knap werk Albana!

Die collega van andere locatie

Die collega van andere locatie is een man. En ooit in onze cariere is er een tijd geweest dat hij op mij steunde. Wij kennen elkaar al heel lang en hebben vaker moeten 'samenwerken' onze werkrelatie is 'goed', wij begrijpen elkaar en vullen elkaar aan en kennen elkaars zwakke en slechte punten. Maar er zijn ook jaren geweest dat we amper samenwerkten. Op het moment dat deze leidingevende begon, begon ook ons traject van samenwerken weer eens i.v.m. een grote reorganisatie. Tussen de bedrijven door vertelde ik hem soms hoe mijn leidingevende deed. En hij is een man, stond er veel nuchterder in...hij zei ook letterlijk: "Je laat je meeslepen in je emoties, dat moét je niet doen...dat belemmerd je alleen maar en dadelijk verspeel je het daarop nog.." En ikke maar: "Ja, maar dit en ja maar dat..." En dat tientalle keren. Hij heeft me erg geholpen daarmee. Hij heeft met zijn feed-back gemaakt dat ik er 'cool' onder kon blijven. Ik denk dat het feit dat hij een man is daarbij crusiaal was. Ik heb hem overigens bedankt met een grote bos bloemen naderhand voor zijn vrouw
Wat ook meespeelde is dat ik via hem inside informatie kon krijgen over dingen die op alle locaties spelen, stichtingsbreed zeg maar.(wij zijn een stichting) Dingen die hij al wist via zijn leidinggevende, die ik ook al had moeten weten...(leidinggevende van mij vergat dat dan zogenaamd) en ik hoefde dan maar 1 balletje op te gooien bij nog andere collega's op andere locaties ter controle en dan had ik genoeg munitie om leidinggevende om de oren te slaan.
Collega zei wel laatst dat ook hij blij was dat ik op mijn werkplek weer in rustiger vaarwater ben beland, nu schiet 'ons' project tenminste flink op...we hebben het al bijna af.
groeten albana

GS

GS

23-04-2012 om 12:32

Aha

Die heeft je mooi gered, die collega van je!
Ik ben trouwens benieuwd hoe het Mare vergaat?

Ik ook

Mare hoe gaat het?
groeten albana

Mare

Mare

26-04-2012 om 18:38 Topicstarter

Ik worstel nog..

Heftige tijden hoor, het grijpt zo diep in zoiets. Ik werk wel 'gewoon' maar kan zomaar opeens volschieten. Zo tot op het bot gekwetst, bah. Andere keren heb ik het gezellig met collega's en denk dan van ach, het kan ook best leuk zijn. Het is echter meer dat een heel belangrijke randvoorwaarde ontbreekt, nl.het gevoel gewaardeerd te worden. En dat haalt enorm de lol uit mn werk weg. Ik betrap me er bv af en toe op dat ik al weer druk ben, en pro-actief, of iets oppak van een ander en dan ineens denk; waarom zou ik? 't Wordt toch niet gezien/gewaardeerd. Ben dan erg gedemotiveerd.

Wel zijn er wat stappen gezet. Samen met wat hulp heb ik een functieprofiel opgesteld, of liever gezegd 2. Alles wat ik altijd al deed en volledig autonoom in was maar sinds komst A ineens niet meer doe heb ik er cursief bijgezet omdat daar de vraagtekens liggen; ligt dat nog bij mij of niet? En zo nee; dan ook geen verantwoordelijkheid afleggen daarvoor.
Verder vermoed ik dat directeur gesprek heeft gehad met A. want die is als een blad aan een boom omgedraaid. Ik kan ineens alles, moet overal bijbetrokken worden, mijn input wordt gevraagd, ik moet vooral die kandidaat nog interviewen en mijn indruk is 'natuurlijk doorslaggevend' etc etc. Goede ontwikkeling? Mmm... ik ben een tikje te beschadigd om die knop zo om te kunnen zetten, en - eerlijk gezegd - vertrouw hem niet. Denk eerder dat door zo consequent directeur te cc-en in alles hij nu eieren voor z'n geld kiest. Gevolg is wel dat de inhoud van mijn werk wel interessanter is; maar ook dat er dus weer veel meer op mijn al drukbezette schouders komt. En dat, is dat kinderachtig van me?, voelt weer als zo unfair; mij slecht beoordelen, geen bonus, geen salarisverhoging maar wel verwachten dat ik 150% ga geven?

Vandaag nog verrassend; roept de directeur me even bij zich. Hij had eens wat gesprekjes gevoerd, en daaruit kwam dat meerdere medewerkers enorm ontevreden zijn over de gang van zaken en vooral mbt de beoordelingen. Tsja. Ik heb op mn lippen gebeten en alleen begripvol 'mmh' geknikt (Jahaa! dacht ik, tuurlijk! zeg ik toch al heel lang!). En dat hij graag een medewerkerstevredenheidsonderzoek wil (laten) doen. Wat ik daar van dacht, en of ik suggesties had.. Allereerst gemeld dat ik precies dat een aantal maanden al had gesuggereerd aan A. Om ahw ipv een exitgesprek als iemand weggaat juist een stayonboardgesprek te houden; wat bevalt je bij ons, wat niet, kun je je hier ontwikkelen, hoe is de sfeer etc etc. Maar dat A dat meteen van tafel had geveegd.
Ik heb dus wel suggesties, moet alleen even googlen (en zal draadje openen) wat goede vragen zijn.

Hoe dan ook; dat geeft me wel het idee dat het beetje bij beetje begint in te zinken bij MT dat de zaken echt niet goed lopen. En dat omdat ik toevallig hard roep echt niet de enige ben.

Dat vind ik wel een positieve ontwikkeling.

Wat blijft is het zo ondermijnende gevoel dat de beoordeling ZO onterecht was. A kan nu complimenten maken wat hij wil, ik weet (en hij eigenlijk ook wel) dat ik afgelopen jaar zeker zo scherp en alert was. En dat die bullshit dat hij niet kon delegeren omdat ik dat niet aankon absolute onzin is. En ik voel dat als zo'n enorme berg 'shit' die over me heen is gedumpt dat ik daar niet zomaar even brandschoon en fris uit kan stappen. Ook baal ik er van dat geen van beiden er meer op terug komt, ook al hadden we afgesproken binnen 2 weken zowel beoordeling als functieprofiel door te spreken...

Dus tsja, hoe gaat 't met mij.. Ik blijf het een ontzettend lastige situatie vinden. En in al die (ruim) 30 jaar dat ik werk ben ik nog nooit met zo veel lood in mijn schoenen naar mn werk gegaan. Ik pieker er 's nachts veel over (en heb dan heel boze gesprekken met A), heb veel hoofdpijn... enfin. Fikse stress.

groet,
Mare

Rosase

Rosase

26-04-2012 om 22:01

Alvast een dingetje

Als geen van beiden terug komt op de afspraak om binnen 2 weken je beoordeling en profiel door te spreken, hoeft dat jou nog niet te beletten om dat wel te doen.

Verder denk ik dat de zaken zich voor jou positief aan het ontwikkelen zijn. Ik hoop dat je over je wrok heen kunt stappen. Die helpt je niet.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.