Relaties Relaties

Relaties

Karin

Karin

24-05-2013 om 19:42

Werkeloze man áltijd thuis, ondanks afspraken, grr..

Hoi hoi, ik heb al eens eerder gepost; man is voor het eerst sinds onze relatie van 18 jaar, bijna 2 jaar werkeloos, waarvan het laatste jaar thuis i.v.m een een knieblessure. Ik werk parttime, 3 tot 4 halve dagen, kan niet meer werken,en de kids zitten op de middelbare school. Verder doe ik vrijwilligerswerk buitenshuis en heb een paar vriendinnen waar ik leuke dingen mee doe. Nu was het door andere omstandigheden al niet meer zo'n geweldig leuke relatie, maar nu hij echt altijd thuis zit, ik kan hem wel achter het behang plakken, zacht uitgedrukt!! Ben het totaal helemaal zat, ik ben nooit alleen thuis. Gaat hij eens weg, een uurtje of twee, dan altijd op het moment dat de kids thuis zijn, of ik naar mijn werk ben. Hij doet helemaal niets meer buitenshuis, zoekt geen contacten op, geen vrijwilligerwerk, sport niet. En ik erger me helemaal blauw aan die man! Heb al meerdere keren rustig het gesprek aangegaan, dat ik ook behoefte heb aan dagdelen alleen thuis zijn, niet om hem maar omdat ik mijn hele leven dat al fijn vind. Met pijn en moeite ging hij dan, beetje bozig, de deur uit, voor een halve dag. Zei niet waar naar toe, beetje kinderachtig maar afijn. Dat heeft hij het afgelopen jaar 3 x gedaan meen ik, daarna komt de klad er weer in...Grr.. ben het zó zat! Blijf die discussie niet aangaan. Hij wil gewoon niet, weet niets en heeft geen vrienden meer maar doet er ook helemaal niets voor. Dus ook geen rekening met mijn behoefte houden. Ik zeg niets meer maar de sfeer is om te snijden daardoor. Houd me in maar mijn lichaamshouding zegt vast genoeg.. Wat ga ik hieraan doen? Hoe krijg ik mijn broodnodige alleen zijn dagen terug? Groet, Karin

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Merel

Merel

24-05-2013 om 20:23

Eigen kantoor?

Kan je niet in je huis een eigen ruime creeeren? Je "kantoor' of leeskamer o.i.d? Kan je je toch terugtrekken en je man lekker laten zitten waar hij zit.
Mijn moeder heeft er (nu pas) last van omdat ze gepensioneerd zijn, dan hoor je dat vaker, dat de vrouw (die zat in die generatie het vaakst alleen thuis) enorm moet wennen aan hun man in huis. Mijn vader heeft echt jaren achter mijn moeder aan gedrenteld, gék werd ze ervan, maar mijn vader vond het heel gezellig.
Tegenwoordig is ze eraan gewend en stuurt ze hem regelmatig op pad (op de fiets) om een boodschap te halen, iets wat bijv. niet bij de vaste supermarkt is, of wat elders in de aanbieding is. Tevens verzin ik regelmatig klussen bij mij in huis (kleine dingetjes) die hij dan komt doen, of mijn zoon komt hem zijn fiets brengen omdat er een band lek is ofzo.
Kan je zoiets niet verzinnen? Kan hij zich niet op een of andere manier nuttig maken? Iets repareren, of bijv. koken (voor het gezin)

Griet

Griet

24-05-2013 om 23:11

Werk

Tsja, als jij je man zo beschrijft heb ik niet de in druk dat hij morgen een baan heeft. Wat doet hij er aan om weer aan het werk te komen? Ik denk dat hier meer nodig is dan een klusje buiten de deur; dit is geen bejaarde man. Je gaat niet ontkomen aan een goed gesprek, niet alleen over jou behoefte om nu af en toe alleen te zijn, maar ook over de toekomst van jullie relatie. Hoe ziet hij dit voor zich; hoe zie jij dit voor je? Jullie zitten nu op dood spoor en er moet iets veranderen (jij en hij) om hier uit te komen. Hoe kunnen jullie op lange termijn rondkomen met 3 halve dagen werk van jou? Waarom kan jij niet meer werken; wat doet hij in het huishouden; wat doet hij om (weer) geld binnen te brengen? Je kan hem nu uit wandelen sturen, maar dat lost op termijn de problemen niet op.

Kaaskopje

Kaaskopje

25-05-2013 om 00:09

Karin

Ik snap de situatie niet goed. Is je man werkloos, of werkt hij niet in verband met zijn knieblessure en valt hij onder de ziektewet of de WIA? Dat maakt nogal verschil. In het eerste geval kan hij ondanks zijn knie nog wel ander werk proberen te krijgen. In het tweede geval zal vrijwilligerswerk ook niet makkelijk zijn. En een knieblessure maakt ook dat fietsen, wandelen of sporten niet echt ontspanning geeft. Dus ik ben wel benieuwd waarom hij werkloos thuis zit.
Wat betreft je behoefte aan alleen-zijn-dagen, dat snap ik best, maar ik vind je houding hierin toch ook wat egoïstisch. Moet je man echt de deur uit om jou je alleen-zijn momenten te bezorgen? Het is zijn huis toch ook? Wat geeft jou méér recht om het huis te claimen dan je man? Hoe vaak is een man alleen in gezinnen waar de vrouw 'thuisblijfmoeder' is? Nooit. Die vrouw is er nu eenmaal. Net als jouw man er nu eenmaal is.
Waar je man volgens mij last van heeft, zullen meer werkloze of lang uit het arbeidsproces-zijnde mensen herkennen. Het wereldje om zo iemand heen wordt kleiner, sterker nog, het wereldje is het gezin en het eigen huis. Waar kun je nog over praten, als je thuis zit? Je kunt geen leuke werkgerelateerde anekdotes vertellen. Je kunt niet meeklagen over de files, drukke treinen of leuke collega's of over die idiote manager. Of tevreden zijn over wat je hebt gedaan op het werk. En je kunt je er zélfs dommer door gaan voelen, doordat anderen zulke interessante verhalen (lijken te) hebben.
Ik lees dat jij je prima vermaakt, los van je man. Ik lees nergens dat jullie wel eens iets samen doen. Nu zul jij zeggen: nóg meer samen?? Ja, nog meer samen, omdat dat anders is dan thuiszitten.
Ik raad je aan een ruimte in huis zo in te richten dat je daar lekker kunt lezen, tv kijken of internetten. Desnoods op jullie eigen slaapkamer. Als het je teveel wordt ga je daar iets voor jezelf doen.

Werk?

Mijn man is even werkloos geweest, maar had er een dagtaak aan om te communiceren met dat UWV en te solliciteren, van uitzenbureau naar gesprek met interim bureau, naar gesprek met UWV en typte zijn vingers blauw aan sollicitaties...en stapte meteen in de auto als ik 'm meehad gehad om op weg te gaan naar bedijven die hij kende of hoge piefen die hij kende...Heeft zelfs een sollicitatiecurcus gedaan. En wel wissewasje moet je dat UWV weer doorgeven en toestemming vragen.
Zelden zoiets tijdvretends gezien als dat UWV. Wat een flutsite die vaker off-line is dan on-line en ondoorgrondelijk ingewikkeld is...en lastig in communicatie.
Afijn hij heeft wel weer werk. Dus wat doet jouw man om aan het werk te komen? Of is dat geen optie? Of heeft hij geen verplichtingen want dat snap ik niet helemaal.
groeten albana

Albana

Het gedoe met solliciteren etc. is enige tijd vol te houden en als er perspectief is kun je het wat langer volhouden. Maar voor sommige mensen duurt het gewoon te lang voordat er perspectief komt. Dan is het eindeloos bezig zijn met zinloze activiteiten.

Zelf enig perspectief gaan opbouwen door te kijken wat je nu echt wilt en door eventueel een studie of opleiding te gaan volgen, ook al levert het niet direct werk op, dat zou kunnen helpen.

De sites van uwv en werk.nl zijn inderdaad dramatisch, vooral de laatste. Onvoorstelbaar dat mensen zich daar doorheen moeten worstelen.

Tsjor

Kaaskopje

Kaaskopje

26-05-2013 om 16:39

Klopt tsjor

Ik heb vroeger een tijd in de ww gezeten, na uit de WAO gekeurd te zijn en na de zoveelste 'nee' had ik gewoon geen zin meer om te solliciteren. Wéér een afwijzing riskeren, dat wekt op een bepaald moment zoveel weerzin om te solliciteren op, dat de lust om het nog langer te proberen je uiteindelijk vergaat.

Eva

Eva

27-05-2013 om 22:53

Kaaskopje en karin

Ik wil even opkomen voor Karin. Ik vind haar niet egoistisch dat ze de behoefte heeft om af en toe alleen in hun huis te zijn. Die behoefte mag zij toch hebben?

Overigens zeer herkenbaar! Heb ik ook. En dan helpt het niet als je je terug moet trekken op 1 kamertje. Juist erg fijn af en toe alleen thuis te zijn.

Dat man die behoefte (vermoedelijk) niet heeft, betekent toch niet dat hij af en toe wel rekening met haar behoefte kan houden, bijv. door - als hij dan het huis uitgaat - dat te doen op momenten dat Karin thuis is en de kinderen er niet zijn. Hoeft niet elke dag, maar zo af en toe?

Karin, ik voel erg met je mee, ik snap het volkomen, en begrijp je frustratie. Moeilijk een man die, zoals ik lees, weinig doet en al helemaal weinig buiten de deur.

Heb je hem ooit uitgelegd dat jij nou eenmaal die behoefte hebt en dat hij jou zo'n enorm plezier zou doen als hij daar rekening mee zou houden? Als je denk dat zo'n gesprek bij hem niet werkt, misschien helpt het dan om eerst met hem te praten en te vragen wat hij er zelf van vindt? Dus eerst meer aandacht aan hem te geven? En zo'n gesprek niet meteen aan je eigen behoefte te koppelen.

Sterkte ermee. Lijkt me moeilijk.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.