Relaties Relaties

Relaties

Else

Else

04-06-2013 om 12:46

Andermans ellende

Wanneer wij bij mijn schoonmoeder op visite gaan, lijkt zij zich totaal niet te interesseren in onze verhalen. Vaak draait ze zich midden in een verhaal om en loopt weg, of begint midden in een verhaal een ander verhaal. Niets lijkt haar te interesseren..alleen haar eigen pijntjes en ongenoegen. Let wel, mijn schoonmoeder is absoluut niet wat je noemt, oud.

Althans….zodra we beginnen over iemand die op sterven ligt of kanker heeft, in ieder geval iets ergs, dan is ze een en al aandacht. Alsof ze erin zwelgt.
Ook wanneer ze ons belt, is het een en al ellende waar ze graag over praat.

Ik maak wel eens de grap wanneer ze belt door tegen mijn man te zeggen: "Wanneer zij belt, is er of iemand dood, ligt op sterven of zij heeft zelf weer een of ander pijntje.

Ik vraag me af waarom het is dan bepaalde mensen het alleen maar willen en kunnen hebben over andermans en eigen ellende en zichtbaar opleven van de meest verschrikkelijke verhalen. Ik zie dat wel vaker om mij heen ook. Maar juist mijn schoonmoeder lijkt haast te zwelgen in andermans ellende en ziekte en is totaal niet geïnteresseerd in de leuke en mooie dingen in het leven.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Rafelkap

Rafelkap

04-06-2013 om 13:26

Genezen

Wil je haar genezen dan? Of wil je cadeautips?

Else

Else

04-06-2013 om 13:47

Ha,ha,ha.

Nou, liever niet. Ik vroeg me alleen af….hoe noem je zo iemand. Genezen lukt al helemaal niet en de cadeaus houd ik liever voor mezelf.

Schoonmoeder is erg onzeker en erg jaloers op anderen. Misschien dat dat daarmee te maken heeft, geen idee.

Het gekke is dat iemands successen haar razend kunnen maken. Wanneer iemand het goed heeft, deert haar dat totaal niet. Zo heeft ze ooit geroepen "dat ze tweeverdieners Haat". Ik en haar eigen zoon werkten toen allebei.

We blijven lekker uit haar buurt…maar als we er zijn of ze belt, valt dat erg op.Het is af en toe gewoon eng dat 'leedvermaak' en dan ook nog alles tot in de details willen weten. Zo had de broer van een schoonzusje zich verhangen. Verschrikkelijk natuurlijk. Toen mijn schoonmoeder dat hoorde, wilde ze precies weten hoe ze hem aantroffen en hoe hij er precies uitzag en of hij nog krinkelde etc….brrrrr, tot aan het precies willen weten hoe de striemen in zijn nek eruit zagen. Zover durf ik echt niet te gaan. Ik vind dat gewoon eng hoe zij dan kan doen.

Ella2007

Ella2007

04-06-2013 om 14:40

Spoort niet

Ik zou zeggen ze spoort niet. Grensoverschrijdend onfatsoenlijk, je laatste voorbeeld. Geen aandacht aan schenken en je vooral niet afvragen waarom. Heeft geen zin. Verbaas je en verwonder je en leg het naast je neer.

Hombre

Hombre

04-06-2013 om 14:43

Herkenning

Lijkt mijn zoontje van zes wel

Mijn schoonmoeder

Is exact hetzelfde. Iedereen is tegen haar en zelfs voor onze kinderen interesseert ze zich niet. Die horen vanaf dat ze konden praten alleen maar hoe haar andere kleinkinderen haar negeren en hoe alleen ze altijd is. Ook de pijntjes worden uitgebreid toegelicht. Het is zelfs zo erg dat de weekendarts uiteindelijk niet meer naar haar toe wilde komen. Het enige verschil is dat zij al hoogbejaard is, maar volgens mijn man is ze altijd al zo geweest.

Ik ben de enige die naar haar luistert of doe alsof. Toen we elkaar leerden kennen wilde mijn man eigenlijk, net als zijn 2 broers en zus, het contact verbreken. Maar ik zei toen 'ach, laat haar maar klagen als dat is wat haar behaagt. Wie weet hoe lang ze dat nog kan'. Dat is nu 18 jaar geleden en ze is met haar 94 jaren nog precies hetzelfde.

Ze leven gewoon in hun eigen beperkte wereldje. Sneu voor hun, maar nog sneuer voor hun kinderen en vooral kleinkinderen.

Fély

Else

Else

04-06-2013 om 15:56

Niet de enige….

blijkbaar ben ik niet de enige. Ja, het geklaag van zich zo alleen voelen, horen wij ook te pas en te onpas. Altijd ligt het aan die ander (ook ons), maar zelf iets ondernemen….neeee, dat doe je niet.

Ach, sneu voor ons…nee…we zorgen dat het contact beperkt blijft, heel beperkt. We gaan nooit me ze weg, doen ook nooit wat me ze en ze passen ook nooit op. Dat is het wel gevolg van haar nogal moeilijke gedrag zeg maar.
Sneu voor de kinderen. Nee, ook niet echt. Ze hebben een andere oma en opa die veel voor ze doen en met ze doen en daar zijn ze gek op. Ze missen die ene opa en oma niet eens; zo is en ws ze nu eenmaal. Ze willen er alleen heen om de cadeautjes en geld. Meer niet. Tja, dat is het resultaat als je geen band wil opbouwen. Hoef je ook niet te verwachten dat je kleinkinderen om jou naar je toe willen (lang verhaal). Die cadeau's hebben wij zelf afgekapt. Ik houd er niet van als kideren 'omgekocht' worden om je zo aardig te vinden en er verder niets mee wilt doen.

Hahaha hombre

Dit is inderdaad het soort morbide interesse van kinderen (jongetjes!) van een jaar of zes. Toen wij onze kat moesten laten inslapen zat ik daar met twee hartverscheurend snikkende (oudere) kinderen en een jochie dat overal met zijn neus op stond, alle details wilde weten, vooral of de kat al bijna dood was en hoe dood dan wel en waarom zij dan stijf werd.

Kaaskopje

Kaaskopje

04-06-2013 om 20:39

Wat noem je niet oud?

Is ze in de vijftig? Zestig? Mensen zijn zo oud als ze zich voelen, om er maar een cliché in te gooien. Door mijn werk spreek ik regelmatig oudere mensen en het is echt verbazingwekkend hoe iedere oudere zijn eigen situatie omschrijft. Maar gister viel ik toch wel van mijn stoel toen een klant zich met 67 jaar eigenlijk al af had geschreven. "Ik ben 67 jaar, dan hoeft dat allemaal niet meer zo". Waarop ik niet kon nalaten om te zeggen "ik ben 52 jaar, ik moet doorwerken tot de leeftijd die u nu heeft, dat is toch nog niet oud?" Daar had diegene geen antwoord op. En dan kan het gebeuren dat ik een paar gesprekken later iemand van 80 tref die nog zo vief en vrolijk is, dat je vergeet dat diegene 80 is. Het is de instelling van een persoon, maar ook de gezondheid, levensvreugde, sociale omstandigheden, enzovoorts. Als de sjeu en gezondheidsrek eruit is, dan voel je je al gauw afgeschreven en oud misschien.
Aan mijn schoonmoeder merk ik dat ze naarmate ze ouder wordt steeds minder 'leuk' wordt. Ze lijkt steeds minder begrip te hebben voor andere mensen en hun situaties. Ze reageert steeds venijniger lijkt wel. Ik heb de indruk dat de remmen in dat opzicht losser worden. Zo merkten we ook voor het eerst dat schoonmoeder en -vader voor onze neus zaten te kibbelen. Schoonmoeder lijkt steeds meer te bepalen hoe schoonvader moet denken en doen. Arme man.

jeltje

jeltje

04-06-2013 om 21:00

Hoe je zo iemand noemt?

Mijn man noemt me altijd 'een emotionele ramptoerist' als ik wat teveel focus op andermans kommer en kwel...

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Stenna

Stenna

04-06-2013 om 23:39

Zuur en klagerig

Ik vind sowieso dat best veel vrouwen op leeftijd (50+ ofzo) zuur en klagerig worden, eigenlijk. Steeds zo kiften tegen hun man, maar ook zuur en bitchy tegen andere vrouwen (vooral jongere). Betrap me zelf soms ook al wel eens op iets in die richting (ben ook bijna 50) of zoon maakt soms een opmerking. Probeer er erg op te letten zelf.

Een beetje egocentrisch worden en een beperkt wereldje krijgen zie je bij mannen en vrouwen wel, als ze oud worden en met pensioen gaan. Hoewel ook niet bij iedereen natuurlijk.

Kaaskopje

Kaaskopje

05-06-2013 om 00:32

Stenna

Ik herken mij niet in je omschrijving van 50+. Ik heb niet zo heel veel vrouwelijke contacten om mee te vergelijken, dus ik doe het met wat ik van collega's weet en om eerlijk te zijn zie ik in die groep ook heel veel opgewekte en sociale niet bitcherige types. Natuurlijk heeft iedereen op die leeftijd al het een en ander meegemaakt en dat merk je soms, maar ik merk dat er naar jongere generaties heel leuk en sociaal wordt gedaan. Ik gedraag mezelf ook altijd als een van iedereen. Ik ben niet meer dan een twintigjarige en ik wil die mensen ook niet de les lezen of mijn wijze lessen opdringen.

Jeltje

Geweldig, een 'emotionele ramptoerist'. Die hou ik erin. Dank je wel!
n@nny

Zuur en klagerig?

Ik herken het totaal niet dat vrouwen boven de 50 zuur en klagerig worden. Eerder omgekeerd. 50++ moeten minder van zichzelf, hebben meer lak aan de mening van anderen, kinderen hebben minder zorg nodig of zijn al helemaal het huis uit, eindelijk tijd en energie om leuke dingen te doen en dat doen ze dan ook enthousiast en vol overgave. Ik zie om mij heen ondernemende 50 plussers die het klagen aan de 30-ers met een baan en kids overlaten.

pippelientje

pippelientje

07-06-2013 om 10:20

Ik dacht al...

waarom ben ik toch zo zuur en klagerig?
Maar dat komt natuurlijk door mijn leeftijd!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.