Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

12 jarige zoon in eigen wereldje

Sinds langere tijd hebben we nogal wat ( met fases wat minder ) problemen met onze zoon van 12 :

Hij leeft "in z'n eigen wereld" en staat niet open voor kritiek ( positief óf negatief ) en doet vooral wat hijzelf goed acht .
Z'n gedrag wordt gekenmerkt door simpele dingen : constant de grens van toelaatbaar opzoeken , niet willen delen of samenspelen , veel kleine pesterijtjes bij zo'n beetje iedereen , constant de waarheid verdraaien en er zelf hardnekkig in geloven ( ondanks bewijs van tegendeel ), soms licht agressief gedrag ( in combinatie met pesterijen en onbegrip .

Het ziekenhuis heeft ADHD gediagnostiseerd , maar dat vinden we té kort door de bocht vanwege een traject van 3 jaar waarin vrijwel geen contact is geweest tussen onze zoon en ziekenhuis maar slechts op basis van gesprekken tussen ons en ziekenhuis de diagnose is gesteld .

Concreet : hij is liever lui dan moe , sporten is niet aan hem besteed , gamed ontzettend graag ( zelfs als hij er niét mee bezig is dan zit het toch in z'n hoofd . Gamed daadwerkelijk max. 1 uur per dag ), ligt erg graag op de bank niets te doen ipv spelen met vriendjes , pest graag z'n kleine broertje , ruimt werkelijk niéts op ( het is soms écht een puinhoop waar hij heeft gelopen , gespeeld of gezeten ) , stelt alles uit tot later met vaak afstel tot gevolg , moet constant verteld worden wat er moet gebeuren om op tijd klaar te zijn voor school , is altijd aan het tijdrekken bij naar bed gaan en ga zo maar door .

Gek is dat het in wezen een vreselijk leuke en lieve jongen is waar we zielsveel van houden en we heus wel vaak juist de positieve dingen die er écht wel vaak zijn benadrukken . Een eerlijke kritische noot naar onszelf : vaak is dat érg lastig en reageren we fel bij negatief gedrag ondanks dat we weten dat het juist niét moet . Dat leidt vrijwel altijd direct tot onbegrip tussen vader en moeder ( wij dus ) en leidt vaak tot verhitte discussies met alle onbegrip die het met zich meebrengt .

We hebben al diverse dingen geprobeerd : spel-therapie , eerder genoemd ziekenhuis ( ADHD-pillen voorgeschreven ), homeopatische bach-bloesems , familie-opstellingen . We staan open voor zo'n beetje alle opties , maar niets blijkt te werken tot dusverre .

Waarom dit onderwerp ? Omdat onze zoon nu in groep 8 zit , het wederom niet best gaat in deze fase van het ( school-)jaar ( veel kleine tot middelgrote conflicten waar hij niet het zicht heeft op z'n eigen rol hierin ) en we ons best zorgen maken naar de nabije toekomst . Welke school past goed bij hem ? We zijn best bang om hem een stempel te laten opplakken door een foutieve keuze .

We vragen ons af of er nog meer mensen zijn die zo'n specifiek geval kennen / hebben ?

Ook een antwoord van iemand van OudersOnline zou ons eventueel op ( een andere ) weg kunnen helpen .

Karmijn

Karmijn

06-11-2013 om 20:20

Ook zo;n geval

Ja, ik ken ook zo'n geval. Hij zit twee meter van mij vandaan een computerspelletje te doen.

Het klinkt alsof die adhd diagnose niet helemaal onzin is. Het klinkt ook alsof hij grote problemen heeft met zijn executieve vaardigheden.

Pubers hebben dat allemaal, adhd-ers hebben dat in het kwadraat. Vooral in de puberteit. Een cruciale leertijd voor hen, die doorloopt tot voorbij hun 23e. Adhd gedrag, is het topje van de ijsberg, eronder zit een ijsberg van onvermogen.

Je hebt al van alles geprobeerd zeg je. Heb je je al verdiept in het boek: 'Het explosieve kind'? Dat helpt hier uitstekend, die methode.
Het is niet makkelijk, maar wel te doen. Er is alleen geen quick fix. Geen 'oplossing'. Er is wel een leerproces, waarbij het leven langzaam beter kan worden. Dat kost veel inspanning en tijd, maar het is bij ons de moeite waard gebleken.

De methode staat het boek van Ross Greene en als je Engels goed is, kun je op deze website alle informatie over de methode tot je nemen. Www.livesinthebalance.org

o gelukkig

Ik dacht al, dit is iets voor Karmijn.
Klinkt als onvermogen en afreageren. Ik zou inderdaad beginnen meer geduld te hebben en te kijken waar je je kind mee kan helpen.
En ophouden met negatief doen. Kalm blijven en geduldig werken aan de relatie met je kind. Alles uit je handen laten vallen als zich iets voordoet dat je moet uitpuzzelen en je kind bij helpen. Dan investeer je in je kind. Blijkbaar is dat nodig.
Niet elk kind pakt vanzelf zaken op door imitatie. Sommige kinderen hebben meer uitleg en emotionele steun nodig.

samendoen

Mijn kinderen hebben een vorm van autisme. Wat helpt is tijdig afspreken wat je gaat doen maar het dan ook daadwerkelijk samen en geduldig doen.
Zoon moet hier, voor a.s. vrijdag als zijn vriendin komt, zijn kamer opruimen en stofzuigen. We zoeken al even naar een moment,.
Maar dan help ik hem. Ik geef aan dat hij mij eerst even de te wassen kledingstukken aan moet geven, of op de stoel leggen, dat gaat tegenwoordig ook goed, maar ik blijf wel in de buurt.
Dan moet er afval verzamelt en weggegooid.
Dan de overige losslingerende dingen geordend en opgeruimt.
Dan halen we het bed samen af en maken het opnieuw op met beddegoed dat ik uit de kast gehaald heb.
Dan geef ik de stofzuiger aan zoon en die zuigt zijn kamer. Dan neemt hij nog een nat lapje voor de oppervlakken. Zo gaat dat hier.
Zoon is 17 jaar.

Controle

Het is ook een leeftijd waarop kinderen zelf hun agenda gaan bepalen. Het is belangrijk dat je ze ook die kans geeft en prioriteiten stelt in wat echt heel belangrijk is voor jou en wat je los kunt laten en dat is meer dan je nu bedenkt.
Gametijd kun je nog een hele tijd volhouden maar ik heb dat hier nooit gedaan. Het is aan je kind om, met jou hulp, te leren om de activiteiten in zijn leven te balanceren. Een uur gametijd is te weinig. Als je echt verdiept bent in een game dan is een uur zo voorbij. Het gaat erom dat gamen leuk is en leerzaam maar het mag niet ten koste gaan van andere dingen in je leven als samen eten, je huiswerk maken, helpen in huis, naar school gaan, slapen enzovoort.

Evanlyn

Evanlyn

06-11-2013 om 21:58

gametijd

Hier wordt zoon rustig van gamen. Hij gamet vanaf dat hij thuiskomt tot het eten, daarna mag het niet meer omdat hij anders niet kan slapen.

Polletje Piekhaar

Polletje Piekhaar

07-11-2013 om 12:41

structuur structuur structuur

Los van de diagnose; je zoon heeft veel structuur en positiviteit nodig.
Dus: maak lijstjes van dingen waar hij vaak niet aan denkt. Alles wat hij vaak vergeet. (structuur)Zo kan hij zelf nakijken of hij alles gedaan heeft.
Koppel dit aan een beloningssysteem en zorg dat de beloningen klein en veelvuldig zijn: vooral in het begin.
Probeer eventueel of een telefoontje met allerlei dingen opgenomen in de agenda iets doet. Natuurlijk met herinneringssignaal eraan gekoppeld.

Zelf heb ik voor ADHD zoon een lijst met alle moeilijke dingen opgesomd. Dus:
Je eigen vaste taken uit jezelf gedaan
hele dag beleefd geweest tegen ons
uit jezelf huiswerk gemaakt
hulp gevraagd bij je huiswerk
een extra klus voor ons gedaan
Jij kunt bijv. een item maken; gezellig met broer gespeeld of heel dagdeel broer met rust gelaten...

voor al deze items kan hij vastgestelde punten verdienen.
Dan staan eronder enkele punten negatief benoemd:
iets doen wat uitdrukkelijk verboden is
nare taal gebruiken enz.... Op deze punten kan hij straf punten verdienen. Aan de zijkant van deze lijst zit een lange (tabel) ladder met nummertjes erin. Voor ieder item wat hij verdient gaat een wasknijper hoger op de ladder. Voor strafpunten gaat de knijper weer beneden op de ladder. Heel duidelijk en bruikbaar systeem. Voor ons werkt het.

Polletje Piekhaar

Polletje Piekhaar

07-11-2013 om 12:43

haha

en natuurlijk als hij bovenaan de ladder komt dan is daar een beloning!

Een moeder

Een moeder

07-11-2013 om 14:07

overpeinzing

Hij leeft "in z'n eigen wereld" en staat niet open voor kritiek (positief óf negatief) en doet vooral wat hijzelf goed acht.
Z'n gedrag wordt gekenmerkt door simpele dingen : constant de grens van toelaatbaar opzoeken, niet willen delen of samenspelen [..] constant de waarheid verdraaien en er zelf hardnekkig in geloven (ondanks bewijs van tegendeel) [..]

Dit viel me op uit je verhaal.
Dit zou een beschrijving van onze zoon (adhd en asperger) kunnen zijn. Wat bij onze zoon opvalt is dat er regelmatig sprake is van een andere interpretatie van de contekst. Hij zit in zijn contekst-trein en is daar nauwelijks van af te krijgen. Onze zoon grijpt niet altijd mis maar vaak wel. Met veel hardnekkige discussie, woede tot gevolg.
Als je meer wilt weten, zoek dan eens op contekstblindheid van P. Vermeulen.

pooldijk

pooldijk

07-11-2013 om 15:01 Topicstarter

filteren

bedankt voor alle reacties .

Wat me opviel was dat AnneJ zei dat we op moesten houden met negatief te doen . Ik noem het liever anders : realistisch .

We benadrukken , op een voor hem onopvallende manier , z'n goede gedrag als het er is . We proberen hem ook op diverse manieren te stimuleren om bijvoorbeeld met vriendjes te gaan spelen .

Negatief / slecht gedrag proberen we ook vaak te negeren , maar na diverse keren hetzelfde te vragen op een vriendelijke manier raakt het emmertje toch wel eens vol .

Bijvoorbeeld : hij legt vaak z'n voeten op ( de rand van ) de salontafel waar wel eens etenswaren op staan . We zeggen er vaak wat van en soms zelfs op een wat bozige manier , toegegeven . We zijn op een andere manier hierop gaan reageren , met de insteek een positieve benadering en hopelijk een eye-opener voor hem . Dus elke keer dat hij het deed ( zelfs om schoenen aan te doen ) op dát specifieke moment bijzonder vriendelijk en kalm te vragen het niet te doen omdat het een simpel huisregeltje is . 3 weken elke dag minimaal 2x gevraagd het niet te doen met als resultaat : geen ! Dit voorbeeld is te vervangen door alle dagelijkse dingen waar kinderen van die leeftijd mee te maken hebben .

Medicatie : Ritalin ( bah ) alléén tijdens schooltijd in een erg lage dosering . In het weekend en vakantie helemaal niet . Waarom : omdat we zélf niet geloven in ADHD ( of welke diagnose dan ook ) maar meer in het "nieuwetijds-kinderen"-idee . De maatschappij , waar wij óók deel van uit maken , kan niet goed meer met kids overweg vanwege de ( economische en maatschappelijke ) druk die op gezinnen én scholen ( leraren ) staan waardoor er soms geen tijd lijkt voor iets simpels als aandacht .

Hij heeft momenteel een leraar die , nadat hij medio vorig jaar te horen kreeg dat onze zoon met ADHD gediagnostiseerd was , consequent z'n conflicten schuift onder de noemer ADHD , oftewel : typisch Yuri-gedrag ( dat is z'n naam ) . Vergeten wordt dat hij óók een beginnende puber / tiener is met álle kenmerken ( positief , maar zeker ook negatief ) die erbij horen . Die leraar laat hem gemakshalve na een conflict binnen tijdens de pauze omdat het anders "explodeert" . Wat hij vergeet is dat het gewoon verplaatsen van het probleem is .

Lijkt wel een auto-biografie zo langzaam aan . Hopelijk niet erg vervelend zo

We willen graag eens wat meningen en ervaringen die niét stereotype zijn........

Een moeder

Een moeder

07-11-2013 om 16:01

nieuwetijdskinderen

Waarom geef je hem iets, zelfs al is dat in een zeer lage dosis, als je er niet in gelooft? Is de dosis laag omdat een lage dosis bij hem afdoende is of is de dosis niet afdoende en geef je het hem toch maar? En als je niet in de diagnose gelooft, waarom heb je hem niet opnieuw laten testen door een ander? Of wil je graag wel dat het helpt (ritalin) maar doe je liever net alsof hij het niet heeft? En helpt dat? En wie helpt dat?

Nieuwetijds, tja, daar heb ik geen sjoege van. Eerlijk gezegd omdat ik er niet in geloof dat het zo nieuw is. En het komt op mij vaak over als weinig praktisch. Maar er zullen vast plekken op het internet waar je dit volop kan bespreken. Of dat hier is, heb ik mijn twijfels. Op dit forum worden de dingen vaak bij de naam genoemd, met of zonder officiële diagnose, gegoten in een praktisch en realistisch plan.

Nee, sorry, ik ben bang dat je aan ons verhaal inderdaad niets hebt nu je de ervaringen hier indeelt in stereotype en aangeeft dat je daar niets in ziet. Wat ik ook aan ervaring en kennis wil delen is verspilde moeite. En ik heb echt wat beters te doen, sorry. Ik wens je in elk geval sterkte en succes.

Karmijn

Karmijn

07-11-2013 om 16:05

stereotype

Je schrijft dat je geen stereotype meningen en ervaringen wilt lezen. Maar je kind vertoont stereotype gedrag. Wat jij beschrijft over die voeten op de salontafel, ach, ik weet er wel honderd voorbeelden van in dit huis. Dat doen mijn andere kinderen trouwens ook, van die dingen.

Het is juist bij adhd, heel erg veelvoorkomend, dat je dingen honderden (duizenden) keren moet zeggen en dat het dan nog niet doordringt. 'Ik ga het doen, ik ga het doen, ik ga het doen, ik ga het doen.....oeps, ik ben het vergeten)
Dat zijn die executieve vaardigheden. Misschien heb je wat aan dit stukje tekst?
http://tinyurl.com/nm74cma

Heb je weleens aan je zoon gevraagd, wat hem zou helpen om zijn voeten niet meer op de salontafel te leggen? Dat zou Ross Greene je adviseren denk ik. Het is wel een mooi voorbeeld om samen problemen oplossen mee te oefenen.

Iedereen moet zijn eigen weg volgen. Zijn eigen opvoeding in elkaar knutselen. Wat Polletje beschrijft, dat werkt bij haar zoon goed. Bij mijn zoon niet, want hij gaat helemaal over de rooie als we gaan straffen of belonen. En structuur vindt hij wel prettig, maar dan wel structuur waar hij de autonomie over heeft. Hij wil de bus besturen, zeg maar. Als ik zou doen wat bij Polletje werkt, dan krijgt onze zoon weer gedragsproblemen

De gouden regel is: als iets werkt, ga er dan mee door. Als iets niet werkt, bedenk dan wat anders.

pooldijk

pooldijk

07-11-2013 om 16:20 Topicstarter

Excuses

Aan "een moeder" : sorry voor m'n foutieve achtergelaten indruk

Ik geef alleen aan dat de naam ADHD een hokje oplevert waar , net zoals nieuwetijdskinderen wat ook maar gewoon een naam is . Het gaat om de "andere" manier van benaderen dan de ziekenhuis-methode. Het gaat om de kern : een kind van 12 ( en wij ) met bij tijd en wijlen problemen .

Wat we graag willen is meningen en ervaringen die en tips die jullie hebben . Als ik de indruk gaf niets in jullie verhalen te zien dan spijt het me oprecht , dat is nooit de bedoeling geweest . Wat ik bedoel met stereotype : niet een verhaal die zó uit een boekje zou kunnen komen maar oprechte en échte verhalen en meningen .

Jouw verhaal over context is daarentegen erg herkenbaar , maar dat was je wel opgevallen denk ik ?

Waarom hij iets krijgt tegen "ADHD" ? Eerlijk : we waren ermee gestopt . We waren overgegaan op Bach-bloesems als alternatief omdat het net zo goed , zo niet beter zou moeten werken , zónder de giftige stoffen en licht verslavende eigenschappen . Maar mét die Bach-bloesems rolde hij van het ene conflict in het andere .

Toen hebben we het volgende gedaan : ipv constant keuzes te maken voor hem ( zie 1e post ) hebben we hem zélf gevraagd wat hij wilde . Toen gaf hij goed beargumenteerd aan dat hij duidelijk beter in z'n vel zat en conflicten beter in de kiem kon smoren mét die lage dosis Ritalin . Toen zijn we er weer me begonnen . Wat wij ervan vinden is natuurlijk belangrijk , maar hij moet zich prettig voelen . En met dagelijks conflicten was dat niet het geval .

pooldijk

pooldijk

07-11-2013 om 16:35 Topicstarter

Ik ga het doen

Pfff , zeer herkenbaar . Werkelijk alles uitstellen tot uiteindelijk óf we hem dwingen het te doen óf er gewoonweg niets meer gebeurt en het vergeten word .

Tips en tricks die jullie zeggen gaan we zeer zeker eens bespreken .

En stereotyp ? Klopt dat hij eraan voldoet , maar dat was niet wat ik bedoelde . Ik kan ook reageren op welke post dan ook hier of op andere fora over welk onderwerp dan ook met Google als m'n beste vriend........... Dáár heb ik het over . Echte verhalen en meningen......

By the way : wordt door ons wel een negatief beeld neergezet over hem , maar we zouden ook gerust een flinke lap tekst met positieve kenmerken of situaties kunnen neerkrabbelen

Een moeder

Een moeder

07-11-2013 om 16:47

biedt dit forum wel wat jij wil?

Dit forum kennende komt hier van allerlei praktische handvatten langs in de vorm van ervaring, kennis, boekentips en meer. Geen idee wat je bedoelt met een ziekenhuisinstelling. Mogelijk had het ziekenhuis ook geen ziekenhuisinstelling maar heeft rake dingen gezegd over adhd die je hier ook voorbij ziet komen? [Of hebben ze alleen medicatie aangeboden en meer niet? Dat gebeurt helaas vaak. En alleen ritalin is niet het antwoord.]
Gewoon omdat ze zo waar zijn. Of je nu wel of niet in hokjes gelooft: lees er eens over, leer aan de hand van je zoon wat werkt en wat niet en vergeet vervolgens dat er hokjes zijn of accepteer dat er mensen zijn die met hokjes moeten werken en dat liever ook anders zouden doen.

Ik heb zelf niet de ervaring dat ritalin verslavend werkt. Mijn zoon kan prima een dag zonder maar dan raakt hij aan het einde van de dag wel overprikkeld. Ritalin maakt zijn hoofd helder maar ik heb 's ochtends aan de keukentafel geen kwijlend kind dat smeekt om een pil. Kom op. Daar ben je bang voor in theorie maar de praktijk laat mij wat anders zien.

Het komt eerder over alsof er iets acceptatie van jouw kant moet komen voordat jij je zoon echt kan helpen. Je kan nog heel veel voor hem doen. Zeker met ritalin kan je zoon de rust vinden om zich te ontwikkelen. Executieve functies, sociale vaardigheden, specifieke aspecten die te maken hebben met contekstblindheid. Er is heel veel te winnen.

Ik zie de omgeving van mijn zoon (adhd en asperger) worstelen met de contekst waar zoon halsstarrig aan vasthoudt. Dat heeft bij onze zoon met asperger te maken en niet met adhd. Laatste gesprek bij de arts ging over de overstap naar een ander medicijn ivm ass. De ritalin is puur en alleen voor de adhd. Ik moet daar nog over nadenken. Het is namelijk een medicijn van een andere orde. Ik heb mijn grote verdriet en het grootste deel van de broodnodige acceptatie achter de rug. En toch heb ik hier moeite mee. Zo hoort het ook. Anders was ik geen goede moeder. Maar ik moet er wel mee aan de slag.

Misschien heb jij terecht het idee dat adhd niet geheel past. Misschien heb je daar gelijk in. Wat ik je kan aanraden: lees eens wat over contekstblindheid want als je het niet begrijpt kan je het niet begeleiden. En pas dan kan je alles wat hier aan ervaring langskomt, waarderen of laten voor wat het is, en voor je zoon laten werken.

tips

Misschien zijn de volgende tips nog wel handig.
Altijd positief formuleren: zet je voeten maar op de grond, ipv niet doen. Concreet en positief wat je verwacht.
En hier doen we in principe niet aan belonen. Wat ik wel doe is als er nieuw gedrag ingesleten moet worden dat als het goed gaat dat ik dan benoem wat er goed gaat: je hebt er aan gedacht om je voeten op de vloer te houden ipv op de salontafel te leggen.
Emoties zijn taboe, houdt je stem neutraal en kalm. Kritiek is taboe. Formuleer concreet en positief.
En ik kan me wel indenken dat de leerkracht een overprikkelde leerling tijdens de pauze binnen houdt. Dan kan die namelijk even rustig kalmeren en ontstressen. Hoezo is dat verplaatsen van het probleem?

Karmijn

Karmijn

07-11-2013 om 17:10

Een moeder, raak

'Het komt eerder over alsof er iets acceptatie van jouw kant moet komen voordat jij je zoon echt kan helpen.'

Die indruk heb ik ook.

smoesjes en liegen

Het is ook belangrijk om je kind letterlijk te nemen. Deze kinderen worden nogal eens te hoog aangeslagen of niet begrepen. En als ze dan een vraag hebben of om hulp vragen worden ze niet begrepen of soms zelfs gepest. Dan begint het smoesjes maken en liegen. Dat is hun manier om zichzelf sociaal acceptabel te maken, maar daar zijn ze niet altijd handig in.
Mijn exman wilde altijd rust aan tafel omdat hij aan het einde van de dag zo overprikkeld was. Maar omdat de meeste mensen daar geen begrip voor hebben, dat had ik ook niet, verzon hij er dan maar iets op. Dat zou moeten van de 'engelen' dat stilzijn aan tafel.
Omdat ik ook 'normaal' opgevoed ben kon ik niet accepteren dat mijn exman die stilte aan tafel echt nodig had. Voor mij was aan tafel de tijd om de dag door te nemen en kinderen te leren om de beurt te vertellen en elkaar het eten aan te reiken.
Helaas is dat soms teveel gevraagd als de autisten in de familie er al een sociaal drukke dag op hebben zitten. Dat werd hier nogal een drama. Maar omdat ik ex niet letterlijk kon nemen ging hij dan acceptabele smoezen zoeken waarvan hij hoopte dat ik er wel in mee zou gaan. Dus dat liegen haal je dan zelf op je hals, snap je?

Karmijn

Karmijn

07-11-2013 om 17:38

Yep AnneJ

Als je wilt dat je kind stopt met liegen, dan moet je zorgen dat hij geen reden meer heeft om te liegen. Daar weet ik nog een interessant linkje over...

Een moeder

Een moeder

07-11-2013 om 18:27

kom maar op Karmijn

In deze discussie of in een ander?

Karmijn

Karmijn

07-11-2013 om 18:50

hahaha

Ik zit te zoeken, kan ik het toch niet meer vinden.... (ggrrrr) Zal je altijd hebben met google. Zo Niet Mijn Beste Vriend!!

Het staat in een boek dat ik heb van Kutscher (maar heb uitgeleend aan mijn zus), 'bijsturen als de remmen los zitten' (die van die adhd-ijsberg). En het is maar een klein hoofdstukje, maar de strekking lijkt erg op:

Het liegen is vaak 'ervan af komen'. 'Sociaal wenselijk antwoorden en dan houden ze wel op met zeuren en mijn aandacht opeisen, want ik heb mijn aandacht zelf nodig'. Of 'Als ik de waarheid vertel worden ze boos, laat ik maar niet de waarheid vertellen.'

Liegen is ook vaak een impulsieve actie. Niet nadenken over de gevolgen. En als er dan eenmaal een leugen is, dan volgen er meer. Het kind zit vast in een fuik.

Liegen is soms ook 'een beter scenario bij elkaar fantaseren', omdat de werkelijkheid te confronterend is. Dat deed onze zoon altijd, als hij weer eens iets had gedaan wat niet door de beugel kon. Dan had hij de juf uitgescholden en dan zei hij, dat dit was omdat de juf hem 'rotjongen' noemde. De eerste keer trapte ik daar bijna in. De boze email stond al klaar op mijn computer. Ineens kreeg ik een ingeving en toen ik vroeg: 'Weet je zeker dat de juf dat zei, of denk je dat ze het zei?', vertelde zoon dat de juf het niet gezegd had, maar had gedacht. Ok dus. Was ik even blij dat ik boze emails nooit gelijk wegstuur.

Als je als ouder je kind op iets betrapt en je vraagt 'Heb jij dat gedaan?', dan zal een adhd-er eerder ontkennen. Vanwege reden een. Als je weet dat je kind iets gedaan hebt, vraag er dan ook niet naar. 'Ik weet/zag/hoorde dat jij .... deed, wat is er aan de hand?' Is een handigere benadering.

Niet veroordelen, maar natuurlijke consequenties laten ervaren is handig.
Als je heel heftig (boos, of teleurgesteld) reageert op leugens, dan zal het kind de volgende keer nog meer gaan liegen om zijn impulsieve leugens te verbergen.

En verder weet ik het dus helaas niet meer. Boek bij zus, Google niet mijn vriendje.

samenspelen

"niet willen delen of samenspelen". Ik denk dat dat moet zijn: niet kunnen delen of samenspelen. Op die leeftijd konden mijn kinderen dat niet. Daar hadden ze hulp bij nodig. Inmiddels weten ze hoe ze dat moeten doen maar dat is heel wat jaren later dan bij 12 jaar. Als mijn kinderen iets samen willen doen dan definieren ze eerst wat er gedaan moet worden. Dan breken ze dat op in onderdelen en dan beoordelen ze hoeveel tijd en gedoe je er aan kwijt bent en dan verdelen ze die onderdeeltjes van een taak. Spelletjes hebben gelukkig regels dan weet je hoe je dat moet doen maar op de leeftijd van 12 jaar liet ik ze wel vaak winnen omdat ze ook niet zo goed tegen hun verlies konden. Inmiddels kunnen ze dat wel. Dat hebben ze concreet aangeleerd. Eerst doe je dat voor dan gaan ze zelf nadenken hoe je dat kunt aanpakken en voor je het weet nemen ze hun eigen leerproces in de hand.
Het is dan ook helemaal niet erg om ze wat meer met volwassenen te laten spelen en niet met elkaar en gedoe voorkomen waarvan je weet dat het niet gaat lukken. Dat geeft ze namelijk weer een slecht gevoel over zichzelf. Het is ze weer niet gelukt en bovendien is er alweer iemand boos op ze geworden. 1 op 1 spelen met een volwassene is ook goed. Die houden wel rekening met een kind meestal dan. En naast elkaar spelen kan ook prettig zijn, allebei je eigen doen in elkaars nabijheid.
Zolang het voor je zelf moeilijk is om te accepteren dat het geen onwil is maar onvermogen: kinderen doen het goed als ze maar weten hoe, als je daar vanuit leert gaan, dan gaat het zoveel beter lukken.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.