Relaties Relaties

Relaties

esmee

esmee

30-03-2014 om 19:32

hulp nodig Egocentrische schoonmoeder


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Pandora

Pandora

01-04-2014 om 20:22

Esmee

Esmee, volgens mij doe je er goed aan ook eens goed bij jezelf te rade te gaan. Je beschrijft bijvoorbeeld dat je je vreselijk ergert voor haar toon tijdens een telefoongesprek. Een telefoongesprek dat ze niet eens met jou had, maar met je man...
En ze negeert je bij een verjaardag. Nou, prima toch? Je hebt helemaal geen behoefte aan haar aanwezigheid. Je bent dus heel dubbel: je wil haar er liever niet bij, maar als ze er is, dan verwacht je wél (oprechte!) aandacht.
Het heeft alles te maken met jouw verwachtingen. Haar gedrag komt keer op keer niet overeen met wat jij er van verwacht. Haar gedrag ga je niet veranderen, dus de oplossing ligt bij jou zelf: pas je verwachtingen aan. Echt, dat kan je zoveel rust geven! Verwacht gewoon geen interesse van haar, verwacht geen wel overwogen kadootje, verwacht geen gezelligheid. Nee, gewoon niets. Nou ja, hooguit dat ze aandacht gaat trekken. Stel je gewoon op wat realistisch in.

rapoensel

rapoensel

01-04-2014 om 22:28

esmee

Demoniseert hier al jaren haar schoonmoeder en krijgt al jaren dezelfde adviezen. Ik doe er geen moeite meer voor en ben inmiddels tot de conclusie gekomen dat Esmee de zwakke schakel is. En idd, je zou haar als schoonmoeder krijgen

Suze

Suze

01-04-2014 om 22:51

Rapoensel

Moet het nou weer zo onaardig naar Esmee toe?

Ik vermoed dat de schoonmoeder van Esmee echt geen leuke vrouw is en ook niet aardig naar Esmee. En dat Esmee na al die jaren erg gevoelig is geworden voor haar gedrag.

En, belangrijk, dat Esmee nog steeds niet goed met haar schoonmoeder om kan gaan om er zelf zo min mogelijk last van te hebben.

Iets anders is natuurlijk dat Esmee meer naar haar eigen gedrag en gevoelens zou kunnen kijken en anders met haar schoonmoeder zou kunnen omgaan, zodat het gedrag van schoonmoeder niet zo'n invloed op haar heef.

En ik vermoed dat Esmee over haar schoonmoeder ook niet goed met haar man kan praten, waardoor ze zich erg alleen voelt en niet door haar man gesteund voelt in haar gevoelens over haar schoonmoeder.

Niet iedereen kan er zo nuchter en makkelijk mee omgaan, dus een beetje begrip voor Esmee is misschien wel aardig. Als je er je alleen aan Esmee ergert, kan je ook gewoon niet reageren ipv zo onaardig.

Ook een schoondochter

Ook een schoondochter

02-04-2014 om 07:46

Onaardig

Esmee wil geen hulp, ze wil roddelen en zichzelf als slachtoffer zien. Er is de afgelopen jaren niets voorbij gekomen dat het volschrijven van draadjes vol venijnige anti-schoonmoeder hetze rechtvaardigt. Die schoonmoeder ken ik niet, de schoondochter inmiddels zo goed dat ik dolblij ben dat het in ieder geval de mijne niet wordt.

Jasmijn

Jasmijn

02-04-2014 om 09:20

Vreemde conclusie

Ik vind het een vreemde conclusie van jullie dat Esmee straks waarschijnlijk ook een vervelende schoonmoeder voor haar schoonkinderen zal gaan worden, waar komt dát nu weer vandaan? Ik denk dat Esmee juist gaat opletten om niet zo te worden als haar schoonmoeder, lijkt me zo.
Ik kan me best voorstellen dat dit na jaren nog steeds steekt. Ik zou het ook niet leuk vinden om zo behandeld te worden door een schoonmoeder (negeren bij de deur, ergens halverwege nog even je kadootje krijgen) ik had trouwens denk ik al jaren geleden gezegd dat ik geen kadootjes hoef (tenminste niet van haar) dus als ze aan mijn man zou vragen wat ik zou willen dan zou ik man opdragen te zeggen dat ik niets hoef. Ik had zelf gelukkig een hele lieve schoonmoeder maar juist een hele nare schoonzus (van een hele andere kant van de familie) die net zo raar kon doen (niet feliciteren, alles afbranden wat jij leuk vindt, ontzettend negatief persoon) dus ik snap best hoe naar dit kan zijn, ook nog na jaren, en ook na heleboel advies. Het blijft gewoon pijn doen als iemand zo naar tegen je doet, en ik denk ook dat je er steeds meer (ook al wil je het niet) op gefocust raakt.
Mijn advies zou ook zijn dat je haar op een dag of tijdstip uitnodigt voor je verjaardag, als de anderen er niet zijn (andere dag bijv.) en dan met een duidelijke eindtijd, waarbij je desnoods jezelf erg druk maakt in de keuken met wat hapjes en drankjes. Dan heb je in ieder geval op je echte verjaardagsfeest een ontspannen gevoel, omdat ze er dan niet is.

Esmee

Esmee

02-04-2014 om 11:17

Reactie

Een hoop verschillende reacties. Ja, ook wel een goeie om over na te denken waarom ik die aandacht van haar wil; wat het ook is. Ze mocht me al niet nog voor ze me zag. Ik heb alles geprobeerd om aardig te zijn en haar op haar gemak te stellen, maar op een gegeven moment houd het echt op. Ik wil me niet als een stuk oud vuil voelen bij mijn schoonfamilie. Wat heb ik haar misdaan?! Maakt mij dat een slechte schoondochter? I rest my case. Ze kan het krijgen zoals ze wil.
Heb overigens verder met niemand problemen. Zowel bij mijn schoonfamilie niet en mij mijn familie niet. Schoonmoeder daarentegen loopt continu te zeuren over alles en iedereen; ja, zelfs over haar zus die haar regelmatig meeneemt en dingen voor haar doet. De is erg jaloers op haar.

Zelf ben ik vrij direct. Ik heb een heel sterk rechtvaardigheidsgevoel. Als mensen mij al 'veroordelen' zonder mij te kennen dan kan ik daar heel boos van worden ja. Mensen die lopen te zeuren dat er nooit iets met ze gedaan wordt terwijl ze zelf nooit van hun kont afkomen. Daar kan ik zeer geïrriteerd van raken. Ook wanneer ze mensen op hun uiterlijk beoordeeld...daar kan ik niet tegen. Als mij dat een slechte schoondochter maakt, dan is dat maar zo.

Hier ook schoonmoederleed

Hallo Esmee,
Ik ben redelijk nieuw hier op dit forum heb hier en daar wat geschreven. Topics over schoonmoeders trekken altijd mijn aandacht, heb zelf namelijk ook een heks van en schoonmoeder.
Jarenlang heb ik op diverse schoonmoedertopics van diverse forums meegedraaid en kreeg vele adviezen die niet of slechts tijdelijk werkten.
In december van 2012 kreeg ik van iemand onderstaande link, omdat ik in jouw verhaal dingen herken waar ik zelf ook mee zat plaats ik hem hier.

https://sites.google.com/site/kinderenvanoudersmetautisme/

Nadat ik dat gelezen had heb ik eerst een half uur flink zitten janken achter mijn PC en ben gaan handelen naar dit gegeven.
De contacten verlopen nog steeds niet heel soepel maar wel een stuk makkelijker, 20 jaar oud zeer is niet zomaar uitgebannen.
Kijk maar wat je er mee doet, ik leef met je mee weet hoe erg een "egocentrische" schoonmoeder kan zijn en wat dat met jouw en je gezin doet.

bl

bl

02-04-2014 om 17:06

Niet mogen, soit

Je denkt dat je schoonmoeder je niet mag en misschien heb je wel gelijk. Misschien mag je ze niet omdat jullie op een aantal punten teveel op elkaar lijken of omdat je de belangrijkste vrouw bent geworden in het leven van haar zoon (om het even wie dat was geweest) of omdat ze geen aandacht meer krijgt die ze zo nodig heeft of gewoon omdat ze je niet lief, goed, slim, mooi, aardig genoeg vindt of juist te lief, te... of er is iets met dr aan de hand. Wat het ook is, of het aan jou ligt of juist aan haar of aan de chemie tussen jullie, het maakt niet uit voor het eindresultaat. En veranderen doet het niet meer. Ze mag je gewoon niet, het botert niet tussen jullie. En daarin heb jij niets te willen. Jullie zijn niet verplicht elkaar te mogen. Liever had je een bepaalde beleefdheidsvorm gehad, zit er helaas ook niet in. Je kan een ander nu eenmaal niet besturen. Punt uit. Niets nieuws onder de zon.

Je kan het vervelend vinden maar het heeft ook aangename kanten, gek genoeg. Je weet precies wat aan haar hebt en je hoeft niet meer zoveel. Dat kan ook heel prettig zijn. Dus, sta jezelf toe dat je door haar niet meer aardig gevonden hoeft te worden. Je hoeft niet meer uitgebreid je best te doen voor haar. Het enige wat je mi moet doen uit respect voor je man en je kinderen en jezelf is co-existeren als jullie in dezelfde ruimte zitten en neutraal-vriendelijk over haar praten waar je gezin bij is. De motivatie en reden om dingen te doen of na te laten, daarin speelt zij vanaf nu een kleinere rol. Een rol die meer in het verlengde ligt in motivatie etc in verband met je man en kinderen.

Je mag heus zeggen dat je het lastig vindt en daarom fouten zal maken en hebt gemaakt. Het zal je sieren als je het niet bij haar onvermogen legt maar bij de jouwe. Een stuk eenvoudiger ook in gesprekken met anderen. Gesprekken zijn minder emotioneel, kosten minder tijd. Meer tijd dus voor de fijne dingen van de dag. Jij had het graag anders gezien maar dit moet een mens nu eenmaal respecteren. En dan haal je je schouders op. Iedereen zal begrijpen dat je geen uitgebreid gesprek met haar zal willen voeren, of haar buiten de obligate dagen, gezellig uit zal nodigen. Ik kan me niet voorstellen dat iemand je dat kwalijk zal nemen. Is er wel iemand (zoals een familielid van mij), zeg je vriendelijk, zonder uitleg, dat je het niet (goed) kan, omgaan met schoonmoeder. Daar ligt dan jouw zwakke plek en het zij zo. Je doet je best met de middelen die er zijn. Meer hoeft een mens niet te doen.

In de praktijk ontwijkt mijn nicht waar het kan zonder daar veel moeite voor te doen. Als oma op de kinderen heeft gepast of een broek heeft gemaakt, zorgt nicht voor een bloemetje die ze de kinderen laat geven. Kinderen blij, oma blij en niemand kan haar iets verwijten. Haar voordeel is weg kunnen of die broek en de afwezigheid van gezever achteraf. Ze zegt hallo en dag, meer eigenlijk niet. Dat zorgt voor ontspannen verhoudingen. Aan de andere kant komen ze niet spontaan langs, zelfs niet als ze in de buurt zijn. Mijn nicht heeft een 'go with the flow' houding aangenomen: geen initiatieven of voorstellen van haar, ze doet mee met mans initiatieven als dat logisch is (als ze er zijn). En misschien zal het je verbazen maar daar oogst zij, zonder opzet, respect mee bij haar gezin.

Vraag je eens af wat voor jou een prettige verjaardag is en hoe je die voor elkaar krijgt. Het gedrag van je schoonmoeder is hetzelfde als een natuurwet: dat staat vast. Als een fijne verjaardag er een is zonder schoonmoeder, nodig haar op Jasam's manier uit. Ze belt aan, je zegt hallo, zorgt voor taart en thee, je drinkt 1 kopje mee en gaat wat anders doen omdat jij dat onder de gegeven omstandigheden nu eenmaal prettig vindt. Bijv, strijken of de deur uit voor een boodschap. Overleg wel even je man want hij is aan de bak met z'n moeder. Misschien wil hij het op een andere dag. Ook prima. Go with the flow: laat hij haar uitnodigen op een dag die hem schikt. Is wel handig om haar die datum voor je verjaardag te laten weten. Dat scheelt namelijk in het potentiële gezever, voor- en achteraf. Nicht is er met de jaren met oefening goed in geworden.

rode krullenbol

rode krullenbol

02-04-2014 om 17:47

Wij zijn dan wel Wittgenstein niet, maar ...

In een vorig leven, toen ik nog jong en onschuldig was en nog geen enkele noemenswaardige tegenwerking had meegemaakt, trad ik mijn medemens vermoedelijk vol vertrouwen tegemoet; ongeacht wie ik voor me had. Inmiddels, enkele kattenlevens verder, sla ik nauwgezet acht op de eigenschappen van mijn individuele medemens, zoals die vallen op te maken uit hun woorden en daden. Dit willens en wetens in weerwil van de Bijbelse spreuk: ¨Wie niet gelijk de kinderen is, zal het Rijk der Hemelen nooit binnentreden.¨

Dom van mij, of zelfs fout (want paranoïde)? Nou nee, hoor; geen van beide! Met het afschudden van mijn kinderlijke, naïeve levenshouding heb ik mezelf en mijn naasten behoed voor heel wat (verdere) ellende. Blij toe heb ik bovendien, net zoals hopelijk ieder ander, de nodige bescherming genoten van mijn medemens in de vorm van doortastend optreden op cruciale momenten. Dat wil zeggen: als het gevaar dreigde dat mijn rechten met voeten zouden worden getreden, of van onrecht reeds sprake was.

Laten we er maar geen doekjes om winden: een mens kan zich vreselijk misdragen naar zijn medemens. Wat te doen in zo´n geval? Altijd en eeuwig maar doen alsof het probleem er niet is, en stilletjes hopen en bidden dat het vanzelf wel weer overgaat? Of misschien toch maar proberen grip te verkrijgen op de gang van zaken, teneinde het onheil te keren? Mijn voorkeur gaat in principe wel uit naar het laatste. Kennelijk ben ik niet de enige die er zo over denkt, zoals mag blijken uit het bestaan van onze rechtsstaat.

Naar mijn indruk handelt ook Esmee vanuit dit principe. Ik zie in het starten van een discussie hier op dit forum in ieder geval geen aanleiding om haar te verdenken van bedenkelijke motieven richting haar schoonmoeder. Het vergt, lijkt mij, niet veel inlevingsvermogen om te begrijpen, dat zij deze actie eerder heeft genomen uit wanhoop, dan uit wellust. Als het goed is, heeft haar schoonmoeder immers geen weet van dit draadje en zijn er voor haar ook geen directe gevolgen aan verbonden. Waarom dan spreken van roddelen?

Let wel: de veronderstelling ¨waar twee vechten, hebben twee schuld¨, is niet meer en niet minder, dan wat het is: een veronderstelling. Hoe Esmee en haar schoonmoeder dan ook verstrikt zijn geraakt in conflict, zij verdient beter, dan als oud vuil te worden behandeld door haar schoonmoeder. Of die vrouw nu last heeft van autisme, of niet.

Ook aan die zo veelvoorkomende omkering van het geven van de schuld aan het slachtoffer ligt een veronderstelling ten grondslag: het (naïeve) idee, dat onrecht nooit zo maar plaatsvindt. De ervaring leert, dat kwaadwillenden nog wel eens handig gebruik maken van dit misverstand. Ook kan het hun maar al te goed van pas komen om in het ongewisse te laten, waar het conflict nu eigenlijk over gaat.

Ligt jaloezie ten grondslag aan het conflict, dan is dat meestal wel ongeveer het laatste wat je ooit te horen krijgt. Tenzij je met iemand van doen hebt, die lijdt aan een of andere stoornis. Dan wordt het hoe dan ook een verhaal apart, aangezien het in dat geval schort aan normaal menselijk gedrag.

Blijft de vraag, hoe om te gaan met iemand die niet duidelijk zegt wat hij/zij tegen je heeft, maar je wel onheus bejegent? Stelselmatig negeren? Zoveel mogelijk ontlopen? Voortdurend grenzen stellen? Confronteren met jouw ergernissen, teneinde de boel uit te praten? Oog om oog, tand om tand? Strijden tot één van jullie erbij neervalt? Nu ja; ik zou het laten afhangen van de relatiewens die ik en mijn naasten hebben ten aanzien van de persoon in kwestie, en diens (werkelijke) mogelijkheden om ons te duperen.

Tot slot, Esmee, breng ik je graag een uitspraak aan van de Oostenrijks-Britse filosoof Ludwig Wittgenstein onder de aandacht: ¨Niemand wil graag dat de ander wordt gekrenkt; daarom doet het iedereen zo goed, wanneer de ander zich niet gekrenkt toont.¨ Veel succes dan ook met het in goede banen leiden van je gevoelens en gedrag! Het is dan misschien makkelijker gezegd, dan gedaan, maar laat je door zo´n egocentrische schoonmoeder vooral niet omlaag trekken. Je leeft tenslotte maar één keer en niemand heeft het eeuwige leven.

Stenna

Stenna

02-04-2014 om 20:44

nog maar een keer dan

Ik heb dit inderdaad al eerder gezegd aan Esmee, al in twee verschillende draadjes als ik het goed heb. Maar ik ben niet te beroerd het nog een keer te doen (al weet ik dus niet of je er daadwerkelijk iets mee doet): Je kunt alleen jezelf veranderen. Waarom trek je het je zo aan? Waarom maak je er je voortdurend druk om? Dat zit echt in jou. Laat het rusten, accepteer dat je schoonmoeder een vervelend mens is dat je niet kunt veranderen, zit het eens in de zoveel tijd een paar uurtjes uit op een verjaardag,laat alles wat ze zegt of doet van je afglijden, en leg daarna ook weer weg. Ga over naar de orde van de dag, je eigen leven, je eigen interesses, stop het malen over dat mens. Heeft geen zin (deze reactie misschien ook niet, maar ik probeer het nog maar een keer)

Waarom maken schoondochters zich zo druk.

Ik ken alleen dit draadje van Esmee en pik in haar posts dingen op die ik ook ervaar met mijn schoonmoeder.
Als wij mijn schoonmoeder ontmoeten, daar, hier, telefonisch of waar dan ook, het gesprek gaat over haar.
Zij weet "hoe het hoort"(wat dat het ook moge zijn).
Zij heeft een pijntje en daar moet aandacht voor zijn.
Zij volgt een dieet en daar moeten alle dingen die ik aanbied op aangepast worden.
Zij heeft het moeilijk, omdat haar kleinzoon (mijn kind) doodziek in het ziekenhuis ligt en heeft steun van ons nodig.

Proberen het naast je neer te leggen werkt voor even, tot het volgende contact moment maar dan begint het circus van haar aandacht vragen weer opnieuw.
Op momenten dat het moeilijk gaat in mijn eigen gezin, (ziekenhuis opname) verwachtte ik hulp en steun van de nabije omgeving. Ik verwachtte geen steun te moeten geven.

In mijn post van 11.30 plakte ik een link, toen ik die zelf had gekregen van iemand viel er voor mij veel op z'n plek. Mijn schoonmoeder heeft geen diagnose en zal die ook niet meer krijgen maar nu wij handelen alsof, lopen de contacten iets soepeler. Inmiddels verwachten wij niks meer en als we op een bepaald onderwerp discussie verwachten houden we dat verborgen voor schoonma.
Liever voor beide kinderen geen geld voor het rapport van oma dan dat dochter de hemel in geprezen wordt en zoon een preek krijgt omdat hij voor 2 vakken is gezakt van een goed naar ruim voldoende. De rapporten blijven thuis in de kast, oma ziet ze niet meer.

Het blijft nog steeds moeilijk als het gesprek tijdens een kinderverjaardag hier weer 100% over schoonma gaat en haar beleving van alle nieuws/ziektes en hoe "het" eigenlijk hoort.

blom

blom

02-04-2014 om 22:17

nee LiesK

In alle draadjes hierover is dit ook altijd al naar voren gekomen en heeft Esmee hier veel goede adviezen in gekregen. Ze legt alles naast zich neer.

Bennikki

Bennikki

02-04-2014 om 23:40

Rode Krullebol

Je omschrijft mijn gedachten en ervaringen, maar dat met betere bewoordingen. Het is waar dat mensen zich vreselijk kunnen misdragen. Mijn schoonouders vinden mij niet goed genoeg voor hun zoon, omdat ik niet uit een prominente familie kom en bovendien niet genoeg schoonheid bezit om dat te compenseren. Dit heeft lang een basaal gevoel van veiligheid en rechtvaardigheid aangetast. Als de waarheid in het midden zou liggen, was er niets dat ik kon doen om hen tegemoet te komen. Het heeft me lang bezig gehouden en doet dat bij vlagen nog steeds. Maar het slijt en het besef dat het alles en tegelijkertijd niets met mij te maken heeft helpt. Dat zal bij Esmee uiteindelijk ook gebeuren, al gaat het niet zo snel als de meeste mensen zouden willen zien.

Stenna

Stenna

03-04-2014 om 00:10

obsessief

Liesk, niemand zegt dat er geen heel moeilijke mensen bestaan of dat het niet zwaar is om er mee om te gaan. Ik herken ook veel van een van onze ouders in de verhalen van Esmee, vooral het deel met ingebeelde kwaaltjes en desinteresse voor anderen. Alleen, de frequentie van haar draadjes en ook de inhoud doen vermoeden dat ze voortdurend haar dagen vult met piekeren over iemand die het niet waard is, en het eindeloos herkauwen van alles wat haar schoonmoeder zegt of doet . Dat lijkt me niet de oplossing. Haar schoonmoeder gaat niet veranderen. Het verstandigste dat Esmee kan doen is haar zoveel mogelijk uit haar gedachten en gevoelens bannen en zich op haar eigen leven richten, wat interessanters vinden om mee bezig te zijn. Niet haar leven laten bepalen door een obsessieve focus op een moeilijk iemand die je niet eens heel vaak ziet. In een ander draadje is haar al eens aangeraden haar man als rolmodel te nemen, hoe hij er mee omgaat (relaxter en afstandelijker). Dat vond ze toen zelf ook een goed idee. Het is alleen nog niet gelukt, lijkt het.

Esmee

Esmee

03-04-2014 om 09:14

reactie

Ik lees in veel berichtjes dat ik de adviezen niet opvolg of naast me neerleg. Niets is minder waar.
Bedankt Rode Krullenbol voor je verhelderende bijdrage.

Stenna: Mijn man onderhoudt de contacten met zijn moeder, niet ik (ik pak nooit de telefoon op als zij belt).

De diagnose autisme….tja, daar hebben wij ook aan gedacht. Ze weigert pertinent om naar de huisarts te gaan voor een doorverwijzing…"Ik ben niet gek". is steevast haar antwoord. Ze heeft ook geen diagnose.
Veel van haar gedragingen kun je behoorlijk autistiform noemen (zo is ze zeer gehecht aan dagelijkse rituelen, maar of dat autistiform is…ik weet het niet) maar andere gedragingen beslist niet.

Voor Stenna

Jij schrijft:

Alleen, de frequentie van haar draadjes en ook de inhoud doen vermoeden dat ze voortdurend haar dagen vult met piekeren over iemand die het niet waard is, en het eindeloos herkauwen van alles wat haar schoonmoeder zegt of doet . Dat lijkt me niet de oplossing. Haar schoonmoeder gaat niet veranderen. Het verstandigste dat Esmee kan doen is haar zoveel mogelijk uit haar gedachten en gevoelens bannen en zich op haar eigen leven richten, wat interessanters vinden om mee bezig te zijn. Niet haar leven laten bepalen door een obsessieve focus op een moeilijk iemand die je niet eens heel vaak ziet.

Ik schrijf:

Voortdurend piekeren over iemand (die het niet waard is) is wel wat ik ging doen. Via allerlei kanalen kwam het tot mij hoe mijn schoonmoeder over mij dacht. Mijn schoonmoeder spuwde haar gal tegen haar dochter (mijn schoonzus), tegen een broer die bij ons in het dorp woont en tegen mijn visite tijdens verjaardagen. Dan kon ik ook van die mensen nog eens horen hoe fout ik het allemaal deed.
Ik deed mijn uiterste best om het mijn schoonmoeder naar de zin te maken en nog was goed niet goed genoeg. Het ging echt mijn leven beheersen.
Op een gegeven moment ging ik als schoondochter echt denken dat ik het allemaal fout deed, dat de angst die mijn kinderen voor oma hadden/hebben door mij aangewakkerd werd.
Uiteindelijk heeft ons gezin 3 jaar bij een kindertherapeut gelopen om met oma om te leren gaan. Na 3 jaar moesten wij tot de conclusie komen dat steeds maar aanpassen er voor heeft gezorgd dat oma/schoonma de grenzen van het toelaatbare steeds opnieuw overschrijd en aanpassing door ons niet meer mogelijk is.
Wij mogen er ook zijn met onze eigen gewoontes, gebruiken, taalgebruik, voorkeuren voor eten en vrienden. Als wij naar schoonma gaan gedragen we ons naar haar wensen, in ons eigen huis gedragen we ons naar onze eigen waarden en normen en is er ook eten dat wij lekker vinden. Als schoonma dan ontevreden is dat andere gasten ook van "haar" vetarme broodbeleg eten en er voor haar geen tweede kadetje is met "haar" beleg dan gaat ze thuis maar wat eten.

Wij hebben bijna 20 jaar nodig gehad om onze grenzen te stellen en niet meer te laten overschrijden. Nu beheerst het mijn leven niet meer dagelijks maar zo rond om verjaardagen hier of daar laait de onrust toch wel weer een beetje op. Zeker verjaardagen hier thuis zijn heel beladen, omdat oma 9 van de 10 keer met haar scherpe tong en veroordelingen de sfeer totaal verpest.
Het doet mij als moeder echt pijn als ik mijn zoon na zijn verjaardag 's avonds naar bed breng en hij verteld dat het cadeau leuk was maar het feest niet. Het feest was niet leuk, omdat oma alleen maar ruzie had gemaakt.

Hé Esmee

Mijn schoonmoeder heeft ook geen diagnose, durf het haar ook niet aan te raden om naar de dokter te gaan. Zij is niet gek wij zijn allemaal raar.
Het helpt ons gezin wel om te doen alsof ze autisme heeft. Na 19 jaar zoeken kreeg ik die KAsper link en sindsdien gaan wij met schoonma om alsof het zo is en wat zo fijn is, het helpt!
Op internet kan je genoeg info vinden hoe je om moet gaan met autisme, deel het met je man, leg aan de kinderen uit dat jullie voortaan dingen anders gaan doen en kijk of het werkt.

Bij ons werkt het en de kinderen vinden het jammer dat ze die 3 euro voor het rapport niet meer krijgen van oma, omdat we de rapporten niet meer laten zien maar ze zijn dolblij dat we niet van die oeverloze gesprekken voeren over de "onzin" van de huidige rapporten (één cijfer voor rekenen is toch genoeg waarom al die uitsplitsingen, dat had schoonma vroeger ook niet) En belangrijkste van alles geen preek meer voor een kind dat een keer minder scoort voor zijn geschiedenis (na twee keer 8,5 nu een 7,5, nog steeds goed maar niet het beste.

esmee

esmee

03-04-2014 om 09:33

LiesK.

Vooral het laatste stukje over je zoontje raakt me gewoon heel erg. Dat mag toch niet kunnen! Ik kan me zo goed voorstellen dat je als moeder dan breekt op zo'n moment.

Dat heb ik dus waneer schoonmoeder alleen onze kleinste (een poppetje) ziet en ermee op de foto wil en eindeloos foto's van jongste maakt Oudste (nog geen 10) ziet dat en je ziet dat gezichtje naar beneden gaan. Er is verder geen klick tussen schoonmoeder en oudste. Ze heeft daar geen vat/invloed meer op. dat merk je wel…die verwijdering. Man zei ooit: "wat maar tot jongste 6 is, dan kijkt ze daar ook niet meer naar om". Dat zegt toch genoeg. Nu ziet ze het nog als ene pop.

Ik bedenk me ineens dat ik trouwens wel een hele goeie tip van jullie in de praktijk gebracht heb. het negeren van schoonma e, bezig zijn met koffie en lekkers en mij gericht op andere gasten. Prima. Maar waarom lukte het me toen toch niet?
Bedenk me ineens dat dat kwam omdat schoonma zich toch stortte op jongste die geen kant meer opkom (ze bleef ze hardnekkig vasthouden voor de foto). Ik was continu bezig om schoonma en jongste in de gaten te houden. gelukkig is jongste nu wat ouder en wil die liever boven spelen….dus we proberen het gewoon weer.

esmee

esmee

03-04-2014 om 09:42

LiesK.

Ik heb de link bekeken en er staan wel bekende dingen in.

….dus we proberen het gewoon weer: waar zijn je grenzen?

Je gaat je eigen grens en die van je kinderen over. Je moet je kinderen hiervoor beschermen. Een voorbeeld van een grens is dat kinderen geen naar gevoel horen te krijgen na een bezoek van (of aan) oma. En ook niet dat je er zelf een fijn gevoel bij hebt maar je broer of zus niet.

Als er feest is met oma erbij, kan jij dus niet goed genoeg op de situatie letten waar dat nodig is. Daarom is alleen al is oma ongeschikt om bij een verjaardag, of welke drukte dan ook, aanwezig te zijn. En op rustige momenten als jij (of je man) moet opletten en dat veroorzaakt irritatie bij oma, is oma nog minder geschikt om mee in contact te treden. Dat vraagt om een andere aanpak VAN JOU. Als je blijft doen wat je doet, krijg je wat je altijd al kreeg. Ik zou de momenten van contact met oma kort en gestructureerd houden. Bijvoorbeeld met de kinderen ergens naar toe gaan en daar met oma afspreken. Bijvoorbeeld een speeltuin. Genoeg tijd voor een begroeting, klein gesprek en vervolgens gaan de kinderen spelen.

Dat hoeft niet met een ruzie of een terechtwijzing, een vriendelijk mededeling, uitnodiging van je man: zo gaan we het doen, wil je ook komen. Zo niet, is het goed, en zo wel ook.

Wat wil je nu dat je kinderen leren? Mama vindt het wel lastig met oma, oma is niet prettig en geeft mij, de oudste, geen goed gevoel over mijzelf/mijn broer maar toch kiest mama ervoor dat oma komt en dit steeds gebeurt.
Oma leert de kinderen iets maar die is niet zo schadelijk als dat wat jij ze leert (ook als iemand een van mijn kinderen naar behandeld, ze blijft even welkom. Waarmee ik eigenlijk zeg dat iemand die onaangenaam is, mij of de mijnen zo mag blijven behandelen. Of erger: ik vind het stiekem wel goed als oma de oudste zo behandeld).

Oma is een vreselijk mens waar je niet bij wilt zijn maar is zij het probleem wel?

Judith-t

Waar zijn de grenzen?
In een relatie zoals met Esmee's en mijn schoonmoeder zijn grenzen heel moeilijk strak af te bakenen.
Mijn man heeft bijvoorbeeld geleerd dat hij altijd naar zijn moeders wensen moest handelen, haar altijd moest gehoorzamen, haar bevelen moest opvolgen. Wilde ma dat wij om 16.00 op verjaardag kwamen dan moesten we er om 15.55 al zijn anders waren we laat.
Toen wij nog geen kinderen hadden deden we mee in die grillen van ma, zelfs toen de kinderen nog klein waren deden we alles om ma tevreden te houden, dat hoorde zo.
Nu de kinderen leerplichtig zijn en zij gepensioneerd kunnen we door wettelijke beperkingen niet altijd voldoen aan ma's eisen. We zijn dus genoodzaakt regelmatig een nee of een ja maar als antwoord te geven op een uitnodiging of bezoekpoging bij ons thuis.
Ma kan niet verwachten dat wij onder schooltijd met de kinderen op bezoek komen maar doet dat wel, met ruzie tot gevolg. Dan probeerden we er meestal toch weer een mouw aan te passen, tot vorig jaar september. Toen hebben we echt op het punt gestaan de stekker er uit te trekken en niet meer aan te passen.
Uiteindelijk toch niet gedaan, er is namelijk ook nog een schoonpa die (onder de gegeven omstandigheden) wel leuk en aardig is. Hij zit echter al ruim 50 jaar onder de plak bij ma en na het pensioen is dat alleen maar erger geworden. Hij kan wel wat steun en af en toe een verzetje gebruiken. Als je het hem heel eerlijk vraagt zou hij denk ik willen scheiden maar met de goeie katholieke moraal van de jaren 60 deed en doet hij dat niet.

Voor Esmee

Je hebt de link bekeken en ziet wel wat bekends. Mijn advies is: ga er naar handelen en kijk of het werkt.
Puntje van aandacht: Je moet dat wel oefenen, het eerste contact zal niet meteen helemaal perfect verlopen. Wij handelen er nu een jaar naar en ik kan zeggen dat nu langzaamaan de contacten minder beladen zijn.
Wij weten wat we wel en niet willen bespreken en houden ons daar aan. Ma's gezeur over pijntjes krijgt kort aandacht en daarna niet meer. Ma's preken over "hoe het hoort" is nog een punt van aandacht voor ons. Daar hebben we niet helemaal controle over, omdat haar preken soms ook gericht zijn op onze gasten en die hebben dan zelf een conflict met ma wat hoog op kan lopen.
Doordat wij veel niet meer bespreken met ma worden de contacten wel wat inhoudsloos maar liever een koetjes en kalfjes gesprek dan een fel verhaal over haar ontstoken oog van vorige maand dat veel erger/pijnlijker/viezer/naarder was dan mijn ontstoken oog waar ik mee loop, ik ben maar een aansteller met mijn meegebrachte flesje druppels, dat kan best wachten tot ik weer thuis ben.

aanvulling

Om het anders aan te pakken met je schoonmoeder is het wel van belang dat je als gezin op een lijn zit. Wij hebben onze nieuwe aanpak besproken met de kinderen, oudste iets meer verteld dan jongste. Ze zijn allebei goed doordrongen van het feit dat iets niet delen met oma voordeel heeft voor de sfeer, soms nadeel voor de portemonnaie en dat accepteren ze. (12 en 9 jaar oud)
Doordat wij ons gedrag aanpassen, niet alles delen, heeft ma geen discussies meer te voeren. Even kort ma bevestigen in haar pijntje en dan over iets anders beginnen komt de sfeer ten goede.
Onze oudste snapt het echt heel goed, die deelt nog wat feiten mee dat ze is ingeloot voor haar 1e keus VO maar treedt niet in detail over de spannende week die we hadden. Oma snapt dat in spanning zitten niet en doet daar raar over, niet vertellen is rust.

Angela67

Angela67

03-04-2014 om 13:24

je moet met je man aan de slag vermoed ik

Als hij jou niet kan helpen met je gedrag veranderen, omdat hij zijn tactiek niet aan jou uitgelegd krijgt of omdat jij het niet snapt wat hij doet, kan je nooit verder komen. Je moet bereid zijn jezelf te veranderen: niet je man veranderen en niet je schoonmoeder veranderen.

Heel soms krijg ik de indruk uit je postings dat je je man kwalijk neemt hoe hij het doet en wat hij dan wel/niet doet. Als dat zo is heb je dus twee problemen (met hem en met je schoonmoeder).

En dan is nog steeds de enige oplossing dat je je eigen gedrag aanpast. Maar dat vereist zelfvertrouwen en ik krijg de indruk dat je je zelf toch afmeet aan hoeveel aandacht je krijgt van je schoonmoeder. Alsof zij zo belangrijk is dat ze die invloed op jou mag hebben. Is je man niet veel belangrijker? Zegt hij niet hetzelfde tegen jou als hier op het forum? Hij is manager begrijp ik uit een van je postings. Is hij een coachend type? Als zo dan hoop ik dat hij dit samen met jou kan oppakken zodat jullie samen een strategie uitzetten waarbij hij o.a. jou helpt om een plan richting je schoonmoeder door te zetten.

gr Angela

sw4

sw4

03-04-2014 om 16:26

1 puntje

dat ik er even uitlicht, want ik heb geen raad voor je hoe om te gaan met schoonmoeders. Maar mij viel het volgende op:

'Vooral het laatste stukje over je zoontje raakt me gewoon heel erg. Dat mag toch niet kunnen! Ik kan me zo goed voorstellen dat je als moeder dan breekt op zo'n moment.'

Breekt? Omdat je schoonmoeder iets zegt (preekt) over een punt lager op een rapport? Dat is voor mij geen aanleiding om te 'breken'. Maar dat is puur persoonlijk.

Stenna

Stenna

03-04-2014 om 17:36

Liesk

Ik zie geen tegenstelling tussen wat is schreef en jij schrijft. Jij hebt ook moeten leren het los te laten, je niet voortdurend naar haar te voegen en haar je leven te laten bepalen. Minder met haar bezig zijn de hele tijd dus. Dat was toch mijn raad? Ik snap alleen niet dat jullie daar zo lang mee hebben gewacht en het zo ver hebben laten gaan. Waarom wrong je je in al die bochten? Wees jezelf en laat het van je af glijden als ze daar boos om is of vervelend doet. Jammer dan, gaat wel weer over, ze verandert toch nooit en je kunt het toch nooit goed doen. Niet meer over piekeren dan ook, richt je op leukere dingen.
Op de kinderverjaardagen zou ik haar dan maar niet meer uitnodigen. Heeft je kind in elk geval een leuke verjaardag en boos of ontevreden is ze toch wel, of ze nu wel of niet mag komen. Vraag je haar een keertje apart, voor- of naderhand, krijgt ze gelijk haar felbeerde persoonlijke aandacht.
Ik zou ook niet breken over zo'n rapport opmerking, gewoon relativeren met een grapje voor je kind. Anders leer je hem ook alleen maar dat overdramatiseren van onbenulligheden van oma.

rapport

Ik brak niet over het rapport maar over het feit dat mijn kind geen leuke verjaardag had gehad. Oma had met iedereen ruzie gemaakt.
Je snapt niet dat het zo lang duurde voor wij er iets aan gingen doen en het zo ver hebben laten gaan.
Dat is heel simpel:
Er is ook nog een meneer LiesK. en die is opgevoed door zijn moeder. Voor hem was de situatie normaal, zei ook letterlijk tegen mij: "Je moet er maar aan wennen, mijn ouders zijn anders dan de jouwe daar moet je even mee leren omgaan, mijn ouders hebben andere normen en waarden, dat moeten we accepteren.
Pas toen er kinderen kwamen kreeg hij in de gaten dat de kinderen bang waren van vooral oma en zijn we gaan zoeken hoe we de situatie konden verbeteren en dat kost tijd. In dit geval heel veel tijd. Eerst wij op een lijn en toen een strategie bedenken.

Griet

Griet

03-04-2014 om 20:15

Meta

Meta discussies mogen niet, maar ik kan het toch niet laten. Er is iets in deze terugkerende schoonmoedertopics wat zowel diep irriteert als wat blijkbaar toch triggert. Iedere keer weet deze Ilse/Esmee/Whatever toch weer enorm veel reacties te genereren, terwijl je echt niet gestudeerd hoeft te hebben om te snappen dat vooral zijzelf zeer dringend een therapeut nodig heeft. ( tip voor Whatever/Ilse/Esmee; hier is therapie voor, als je het wilt oplossen tenminste) Wat maakt dat Esmee/Ilse/Whatever toch mensen weer zo weet te raken in hun toetsenbord klimmen????
Persoonlijk zou ik heel graag willen dat je bepaalde discussies kunt deleten dan wel uit je view kunt verwijderen, zodat je niet iedere keer denkt dat er iets interessants gebeurt terwijl "dat mens" gewoon weer loopt te zeiken.
Blijft de vraag waarom we hierop reageren, terwijl we weten dat het zinloos is? Tsja, we proberen Ilse/Esmee/miepje te vertellen dat je alleen jezelf veranderen; met dit in gedachte rest mij alleen het stemmen met de (digitale) voeten. Misschien ben ik na ruim 15 jaar OOL ook gewoon zelf ontgroeid; ik ben er klaar mee! Doei

Griet

Er is therapie voor als je het wilt oplossen, ja. Er is er maar een die je kunt veranderen en dat ben je zelf, ja.
En toch blijven dit soort discussies op fora zinvol. Ik heb therapie gehad, ik ben bezig om er afstand van te nemen en schoonma niet zo veel geëiste aandacht meer te geven.
Maar voor schoondochters blijft de heksige schoonmoeder nog wel familie van haar man. Man is opgevoed door schoonmoeder en geheel gekneed naar de wensen/eisen van zijn moeder. Man moet inzien dat de wensen/eisen van zijn moeder over een grens heen gaan, ik zag dat al langer.
We moeten als ouders samen de grens bewaken en onze kinderen sturen in het contact met opa en oma. Dat vergt tijd, heel veel tijd. Ik ken mijn schoonouders nu 20 jaar en sinds een jaar weten wij hoe we kunnen proberen de contacten zonder spanningen kunnen laten verlopen. De ene keer lukt dat beter dan de andere (ma heel erg in een depri bui is moeilijker dan ma in een "standaard" negatief humeur.
Mensen die zelf niet in deze situatie zitten kunnen adviseren tot ze een ons wegen, Esmee en ik kunnen die adviezen opvolgen maar de meeste adviezen werken niet of slechts heel kort.
Pas toen ik eind 2012 een groepje mensen vond op het www die met precies hetzelfde bijltje hakten heb ik adviezen ontvangen die wel werkten. Daar zijn we nu een jaar mee bezig en heel langzaam worden de contacten minder moeilijk.
Hoewel de verwijten van schoonma soms heel heftig zijn en wij dus al serieus hebben overwogen het contact te verbreken.

Bij mijn schoonma valt het strakke grenzen trekken wat wij zijn gaan doen helemaal verkeerd. Ze snapt niet dat ik de kinderen niet van school thuis wil houden voor de verjaardag van opa. Ze denkt dat dat onwil is van mij, vroeger deed zij dat namelijk wel. Dat 40 jaar later de directie van de school dan melding doet bij de inspectie en wij een boete kunnen krijgen voor ongeoorloofd schoolverzuim is niet aan haar uit te leggen.

Het zijn wel de ouders van mijn man dus enig contact zal er altijd blijven en dat is moeilijk.
Griet als je niets hebt met zulke topics lees ze dan niet en reageer niet.

Ely

Ely

03-04-2014 om 21:28

Griet

Volgens mij is jouw ergernis aan Esmee/liesK/Whatever zeer vergelijkbaar met de ergernis die Esmee/LiesK/Whatever hebben aan hun schoonmoeder )). Alleen jouw ergernis subject 'woont' op OOL en bij hun is het familie en IRL.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.