Relaties Relaties

Relaties

esmee

esmee

30-03-2014 om 19:32

hulp nodig Egocentrische schoonmoeder


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Stenna

Stenna

09-04-2014 om 15:00

zwelgen

Liesk, je schoonmoeder zwelgt misschien in haar medische ellende, maar jij zwelgt in je schoonmoeder ellende (ik zeg het maar even cru). Je doet niet anders dan voorbeeld na voorbeeld aanhalen waarom zij toch zo vreselijk is en hoe jij daaronder lijdt. Schiet in de verdediging als iemand wat relativeert of een oplossing suggereert. Je legt daarbij steeds jouw normen van hoe iemand zou moeten zijn aan haar op: nu moet ze weer dapperder zijn met fysio omdat jij dat ook kunt. Laat haar zijn zoals ze is (dwz: anders dan jij) en doe verder zoals Brazella aangeeft. Met Brazella's insteek ben ik het volledig eens.

Angela67

Angela67

09-04-2014 om 17:02

stenna

hoi Stenna
ik moet zeggen dat LiesK volgens mij mijlen verder is dan Esmee. LiesK heeft tenminste een methode met elkaar gevonden na 19 jaar ellende en ja dan kan het best zijn dat het nooit helemaal wordt zoals je hoopt en ja als het 19 jaar heeft geduurd zal zeker een deel bij jezelf zitten in de vervelende situatie. Maar Esmee is daar nog ver vanaf helaas, omdat zij het nog steeds alleen moet oplossen en daar volgens mij moeilijk verder mee komt.
gr Angela

Stenna

Stenna

09-04-2014 om 17:43

bliksemafleider

Angela, zou kunnen inderdaad. Ik moet zeggen dat me af en toe het idee bekruipt dat die enorme, niet aflatende focus op schoonmoedergedoe een soort bliksemafleider zou kunnen zijn voor iemand's echte problemen (in huwelijk bijvoorbeeld, of in identiteit, ik noem maar wat). Maar misschien is dat te ver gezocht.

rapoensel

rapoensel

09-04-2014 om 18:15

stenna

Dan zoeken we samen op dezelfde plek

blom

blom

09-04-2014 om 20:06

angela

Ik ben het niet met je eens; ook je partner heb je hierin niet nodig. Het ligt echt bij jezelf. Het gaat om een soort van afhankelijkheid; maakt niet zoveel uit of dat nu van partner of schoonmoeder is.

Angela67

Angela67

09-04-2014 om 20:12

blom

dat klopt natuurlijk moet je als individu stappen zetten. Maar als je probeert te ontrafelen hoe zo'n situatie in stand blijft - wie dus welke rol speelt, of ze dat nu wel of niet zelf zien - is natuurlijk het meest realistisch als je samen het eens bent. Want volgens mij heeft Esmee twee mensen met wie ze het moeilijk heeft: haar man en haar schoonmoeder. En eigenlijk heeft ze het ook moeilijk met zichzelf. LiesK lijkt qua methode in ieder geval verder te zijn, namelijk dat het gezin samen stappen probeert te zetten. Misschien dat LiesK zelf al verder zou zijn in haar hoofd en gedrag als ze alleen was gegaan, maar ja, dan is er een enorme discrepantie tussen wat haar man wilde en wat zij wilde. Nu is het misschien langzamer en afhankelijker, maar wel fijner dat ze het samen proberen op te lossen, zij en haar man.
Bij Esmee ligt het nog ver uitelkaar. En ze heeft nog geen strategie, het 'zwalkt' nog tussen mijn schoonmoeder moet iets doen/laten, mijn man moet iets doen/laten en ik moet iets doen/laten.
gr Angela

blom

blom

09-04-2014 om 21:17

maar goed

In de basis heeft ze het moeilijk met zichzelf, anders heb je het niet *nodig* dat de ander met je meewerkt. Maar het werkt ook zo dat als ze grenzen stelt naar partner, hij die veel moeilijker kan overschrijden. Ik heb ook problemen met mijn schoonmama, en eigenlijk snapt mijn partner daar niet zo veel van/wil daar niet zoveel van snappen. Tot voor kort wilde ik eigenlijk ook graag zijn goedkeuring in deze, ik snap nu dat ik mezelf die goedkeuring moet geven. En het maffe is dat partner mij nu ook beter hierin accepteert. Ook al snapt hij het niet. Ik denk dat dat echt door mijn eigen houding in deze komt. Overigens accepteert ik partner net zo goed, als hij anders met zijn moeder om wil gaan dan zijn dat zijn keuzes. Ik wil ook helemaal niet dat hij door mij in een loyaliteitsconflict komt. Maar hij moet wel mijn grenzen in deze accepteren.

Angela 67 snapt het precies

In #127 omschrijft Angela de situatie precies zoals hij is. Als ik inderdaad alleen de nodige stappen was gaan nemen was ik al verder geweest, ook in de verwerking van 19 jaar oud zeer.
Tot eind 2012 zat ik ook in de situatie dat ik het moeilijk had met 2 mensen. Mijn schoonmoeder probeerde mij met mijn kinderen in een keurslijf te persen waar ik helemaal geen trek in had en mijn man keurde het gedrag van zijn moeder niet goed maar mij steunen in mijn strijd deed hij ook niet.
Onze jongste is niet zo van kusjes geven aan alle familie, volgens mijn schoonmoeder hoort dat bij een correcte begroeting. Als ik dan zei: "X (toen 3 jaar oud) geeft alleen een hand vandaag" (hij had in de auto al een half uur zitten miepen: ik niet kus geven).
Dan zei mijn man doodleuk tegen onze zoon: "Doe maar wel een kus geven dat vindt oma leuk/fijn/dat hoort zo."
BRRRRR dingen doen, omdat dat zo hoort.
Voor wat het welbevinden van onze kinderen aangaat zitten we nu op één lijn en pakken we dat als gezin aan. Ik voel me nu door man gesteund in mijn "strijd"
Wij hebben onze verwachtingen bijgesteld naar beneden, verwachten helemaal niets meer, kan het ook niet tegenvallen.
Ik hoop alleen nog steeds (tegen beter weten in) dat ma zich in mijn huis ooit gaat gedragen, gelijk wij ons in haar huis gedragen naar haar normen en waarden. Zich bij mij gedragen naar mijn normen en waarden zou mooi zijn maar als ze zich naar haar eigen normen en waarden zou gedragen zou ik al heel blij zijn.

niet moeilijk met mezelf

Blom schreef:..... "In de basis heeft ze het moeilijk met zichzelf, anders heb je het niet *nodig* dat de ander met je meewerkt. Maar het werkt ook zo dat als ze grenzen stelt naar partner, hij die veel moeilijker kan overschrijden."

Lies K antwoord:
Dat is natuurlijk onzin ik had het niet moeilijk met mezelf, wist heel goed tot hoever ik het wilde laten gaan. Ook al voor eind 2012 maar een relatie met een schoonmoeder heb je als partners samen.
Ik vond het heel vervelend dat ma altijd mij aansprak op dingen die in haar ogen niet gingen "zoals het hoorde" en dat ik nooit steun kreeg van mijn man. De dooddoener: "Zo is mijn moeder nou eenmaal, daar moet je maar aan wennen." heb ik iets te vaak gehoord.
Eerst figuurlijk volledig afgebrand worden door mijn schoonmoeder en dan nog een trap na door zo'n zin, ik was er klaar mee.
Nu wij als gezin één zijn, worden de contactmomenten met ma wat makkelijker.

blom

blom

10-04-2014 om 13:25

je snapt het niet

Meningsverschillen, botsingen, elkaar al dan niet steunen zijn zaken tussen jou en je partner en staan volledig los van je schoonmoeder. Zo wordt je schoonmoeder een mooie bliksemafleider en zondebok voor al de dingetjes in je leven.
Verder snap ik je echt niet. Je geeft aan te accepteren dat je schoonmoeder blijkbaar *iets* heeft, iets in het autisme spectrum en daar naar te willen handelen. En vervolgens blijf je hopen dat ze zich aanpast bij jullie thuis?

Blom

Meningsverschillen, botsingen, elkaar al dan niet steunen zijn zaken tussen jou en je partner en staan volledig los van je schoonmoeder.

Dat zal zo zijn bij gewone schoonmoeders maar niet bij (schoon)moeders met ass (of (schoon)vaders etc). Mensen met ass zijn geen redelijke mensen: zijn rigide, kortzichtig, zonder inlevingsvermogen, ze hebben het nooit fout. Je moet het meemaken om te begrijpen wat dat is.

Jij snapt er ook weinig van.

Meningsverschillen, botsingen, elkaar al dan niet steunen zijn zaken tussen mij en mijn partner dat klopt maar als die dingen gaan over het gedrag van zijn moeder (mijn schoonmoeder) en hij praat dat goed wordt ze er op de een of andere manier toch bij betrokken.
Ik accepteer dat mijn schoonmoeder "iets" heeft en we handelen daarnaar, wat de contacten soepeler laat verlopen.
Maar het blijft steken dat wij in haar huis voldoen aan haar eisen omtrent algemene beleefdheden wederzijds en dat ze die eisen in mijn huis zelf niet toepast.
Wij mogen ons niet bemoeien met haar medische zaken, doen we ook niet meer, dat had ik na een gegeven advies wel door. Ik heb er wel een mening over maar die deel ik niet met haar.
Waarom ze zich dan wel bemoeit met medische zaken van ons gezin, of de opvoeding van mijn kinderen (of de kinderen van mijn visite) is mij een compleet raadsel.
Ik schrijf overigens niet dat ik echt hoop dat ze zich gaat gedragen, er staat tegen beter weten in achter.
Het zou zo fijn zijn als ze hier weer eens is geweest en er niemand een veeg uit de pan heeft gekregen. Het hoeft niet eens echt gezellig te zijn geweest maar gewoon een bezoek zonder gebemoei en nare opmerkingen. Ik weet dat dat nooit gaat gebeuren maar hopen kan altijd toch?

naar huis

Zelfs de mensen met ASS gaan toch na een paar uurtjes weer naar huis? Lekker laten gaan, je niet te veel ergeren. Inzien dat zij zo zijn en niet veranderen. Als je het leven luchtiger neemt, dan wordt alles een stuk gemakkelijker. Ik kon me vroeger ook doodirriteren, maar ben daar helemaal in veranderd. Alleen de mensen met wie ik echt iets heb, van wie ik houd, en die ik waardeer kunnen mijn humeur nog beinvloeden. De rest neem ik met een korreltje zout, en denk ik van tja, nog even en je bent weer weg. HEERLIJK om dat zo te kunnen echt waar, t is een aanrader voor iedereen. Waarom zou je je zo druk maken over een ander, en vooral als je er geen band mee hebt.

Judith-t

Dank voor je begrip.
Mijn beste vriendin die hier altijd is met haar kinderen tijdens onze verjaardagen kent de situatie niet uit haar eigen kring maar maakt hier voldoende mee om het helemaal te snappen.

Brazella

Emotioneel heb ik ook geen band met haar, qua familie wel. Het bleef en blijft een terugkerend probleem. Hoewel wij ons langzaam los aan het maken zijn en niet meer volledig naar haar pijpen dansen.

waar is Esmee

Of is Liesk, Esmee?

dat snap ik

Hoi Liesk,

Ja dat snap ik. Ik heb ook banden met mensen die ik gewoon moet zien voor bijvoorbeeld mijn kinderen, maar zolang ik me emotioneel niet bij hun betrokken voel kunnen ze doen of zeggen wat ze willen, ik zal me niet snel druk maken om diegene. Zo heb ik een schoonbroer, als hij vandaag dood neer zou vallen zou ik een feestje vieren op zijn graf (klinkt heel hard, maar is meneer zelf ook en heeft het al heel vaak heel erg bond gemaakt). En ik kan met hem in 1 kamer zitten, hij kan met iedereen praten en leuk doen, of niet leuk doen of wat dan ook, intereseert me geen bal!! ik kan me tegenwoordig niet meer druk maken om mensen die waar ik niks mee heb, en dat hoeft ook niet, wil ik ook niet, en dat werkt heerlijk bevrijdend!! Vroeger was ik een stresskip, wilde alles perfect en werd snel geirriteerd en boos op mensen, nu juist helemaal niet meer. De ander gaat niet veranderen, het moet echt vanuit jezelf komen om te besluiten wie er wel, en wie er geen invloed op je heeft. Schoonmoeder komt en gaat weer, daartussen in leef je en heb jij je leven, en zij is een stoorzender die er af en toe verplicht doorheen vliegt, maar probeer haar ook zo te zien. Misschien is het voor de komende 50 jaar nog een stoorzender, maar die gaat wel weer naar huis. Ik gun het mensen niet meer dat ik met hun bezig ben, terwijl hun niet bezig zijn met hoe ik me voel, of hoe ik denkt of leef. Mijn gezin en ik op 1, en de rest die laat zien dat ze interesse hebben in mij en mijn gezin op 2, en helemaal aan het einde van het lijstje staan de mensen van wie ik alleen maar last heb. Die mensen krijgen mij ook niet op de kast, zijn ze niet waard.

Wie is wie

Inderdaad waar is Esmee?
Ik ben LiesK. en niet Esmee.

Stoorzender

Ik hoop voor haar en voor mij dat die stoorzender eerst door mijn "acceptatie" maar ook door haar leeftijd de komende 50 jaar niet meer vol gaat maken. Dan is zij 128 en ben ik 97. Ik hoop dat we eerder een uitweg hebben gevonden.

acceptatie dan maar

hahahahahah oke dat hoop ik dan ook niet voor jullie. Maar dat wil zeggen dat schoonmoeder dan al 78 is, en die gaat zeker niet meer veranderen, dus dan zou ik toch proberen om voor acceptatie te gaan, en je zoals ik al eerder tipte, niet te veel druk te maken. Heb je alleen jezelf maar mee toch?

Stenna

Stenna

10-04-2014 om 16:19

mensen met ass

Judith: "Mensen met ass zijn geen redelijke mensen: zijn rigide, kortzichtig, zonder inlevingsvermogen, ze hebben het nooit fout. Je moet het meemaken om te begrijpen wat dat is."

Beetje kort door de bocht. Mensen met ass zijn net mensen: ze verschillen. Ik maak het voortdurend mee want mijn zoon heeft ass. Maar is lief en vrolijk en grappig en slim. Wel beetje rigide af en toe. Maar totaal niet zo'n akelig mens als de schoonmoeder van LiesK. Een van onze ouders was dat wel. Heb in die tijd veel van mijn man geleerd, die geweldig goed is in dingen relativeren met humor. Van de akelige manipulaties, rare uitspraken, ingebeeld ziektes, etc maakte hij het soort droge grappen die het voor ons compleet relativeerde maar die de ouder ontgingen (want die snapte het niet). Ook van broer heb ik veel opgestoken, die stond er veel harder en tegelijk relaxter in. Deed meer gesprekken zoals ik boven aangaf (gewoon nee zeggen en volhouden zonder uitleg of verantwoording). En het schoonzusje dus, die juist al die warme aandacht gaf (al kon ik dat zelf niet zo goed opbrengen).
Verder alweer eens met Brazella: "Ze komen een keertje en gaan weer weg. Lekker laten gaan, je niet te veel ergeren. Inzien dat zij zo zijn en niet veranderen. Het geheel wat luchtiger nemen."

Esmee

Esmee

10-04-2014 om 21:21

ben ik

meld me weer…was ziek…helaas. Dat laatste over wat Brazella vertelde van die 'stoorzender' vind ik wel een goeie om in gedachten te houden. Vraag me ook best vaak af waarom ik me zo ontzettend stoor aan schoonmoeder. Ik denk ook dat het er 'm in zit dat ze diep in mijn leven probeert te wroeten via mijn man…die dat af en toe nog toelaat. Hoewel ik eerlijk moet zeggen dat hij erg bijgetrokken is op dat punt.
Zo verteld hij niet meer alles tegen zijn moeder (moest het hem echt letterlijk zeggen dat onze financiële situatie haar geen drol aangaat en dat zij niet precies hoefde te weten wat de gynaecoloog allemaal gedaan heeft bij mij….allemaal privé dingen); hij was gewoon gedrild om dat haar te vertellen).

Esmee

Esmee

10-04-2014 om 21:27

Nee is nee

en inderdaad een "Nee" is gewoon een "Nee" bij mij. Duidelijker dan dat is het niet toch? Nou, kennelijk niet bij mijn schoonfamilie.
Mijn man heeft heel erg de neiging om alle ins en outs van die 'nee' uit te leggen aan zijn moeder uit angst dat ze het niet pikt en helemaal uit haar dak gaat. Hij is daar panisch voor, echt.
Hij laat het het liefst in het midden…."We zien wel", "we kijken wel"….zijn vaak opmerkingen, met als gevolgd dat schoonmoeder die 'nee' ziet als een 'misschoen' en dus net zolang doorgaat om haar zin door te drukken…

Stenna

Stenna

10-04-2014 om 21:59

toch

Weer het idee dat ik er niet zover naast zat met mijn reactie #124.

Stenna

Sluit mij bij je reactie aan. Citaat van LiesK. , Ik hoop voor haar en voor mij dat die stoorzender eerst door mijn "acceptatie" maar ook door haar leeftijd de komende 50 jaar niet meer vol gaat maken. Dan is zij 128 en ben ik 97. Ik hoop dat we eerder een uitweg hebben gevonden. Niet vol gaat maken is dus een gekoesterde gedachte. Tja en als je dat dus niet wil kun je de keuze maken om te breken als je het zat bent. Die reactie van mij eerder kun je negeren, maar dan niet klagen als iemand niet gaat, kan veranderen. Ik heb er ook 20 jaar overgedaan om tot deze conclusie te komen. Juist door het breken weet ik dat ze werkelijk niets om ons gaf. Maar als je denkt dat je schoonmoeder nog verandert geloof je echt in sprookjes. Treed wat daadkrachtiger op zou ik zeggen. 20 jaar is 20 jaar geen verandering.

blom

blom

10-04-2014 om 23:40

laatste keer

Laatste poging het uit te leggen: jullie partners zijn volwassen mannen. Het is ontzettend vreemd, om hun moeder er de schuld van te geven als ze dingen doen die je niet aanstaan. Of zien jullie ze niet als volwassen mannen?

Limi

Limi

11-04-2014 om 07:47

Gelukkig

"Hij laat het het liefst in het midden…."We zien wel", "we kijken wel"….zijn vaak opmerkingen, met als gevolgd dat schoonmoeder die 'nee' ziet als een 'misschien' en dus net zolang doorgaat om haar zin door te drukken…"

Gelukkig heb ik hier een man en schoonmoeder die wel hun gedrag kunnen aanpassen. In het begin hadden wij dit ook, zoals toen schoonmoeder ervan uit ging dat we wel met baby naar hun stamcamping zouden komen en ik nee tegen haar zei. Het heeft wel wat 'wezienwels' van man gekost voor hij een duidelijke nee kon zeggen, ook omdat ze vage redenen die hij aanvoerden gingen weerleggen. Hij is daar steeds beter in geworden.
En zijn moeder spreek ik zo vaak tegen dat ze mij inmiddels als volwaardig ziet (en haar zoon inmiddels ook meer als volwassene - dat was hij al, maar zij had het nog liever niet). Denk ik dan haha. Maar in het begin praatte ze heen over wat ik terugzei. Ik ben iedere keer blijven zeggen "nee, doe ik niet / nee, wil baby niet / nee, klopt niet / nee, kleertjes hoef ik niet" en uiteindelijk werd het steeds minder omdat ze dus geen poot aan de grond kreeg. Het was ook niet zo moeilijk, want ze had weinig zinnig advies, maar vooral een heel grote behoefte om het allemaal voor ons te regelen omdat ze geen andere uitlaatklep heeft.

Maar in de minder rigide gevallen zoals deze kun je dus wel een hoop bereiken. Ook oma kan iets leren.

Voor Blom

Laatste poging:
Onze mannen zijn volwassen ja en het is de schuld van hun moeder dat zij dingen doen die ons niet aanstaan.
Weet je hoe dat komt?
Hun moeders hebben hun zoons opgevoed tot mannen die altijd hun moeder trouw blijven. Doen wat moeder vraagt. Zeggen wat moeder wil horen. Die alles overlegden met hun moeders.
Als die mannen zich al dan niet onder invloed van hun vrouw, de schoondochter van hun moeder, gaan los maken en dingen gaan doen die zij beter achten voor zichzelf en hun gezin is moeder boos. Daar hebben zoons het moeilijk mee.

Gelukkig is mijn man door voortschrijdend inzicht tot de conclusie gekomen dat de rol van zijn moeder schadelijk is voor ons gezin. Daar hebben we drie jaar therapie voor gehad.]
De therapeute heeft ons geleerd dat de normen en waarden van de eigen kring altijd sterker verankert zijn in een persoon dan de normen en waarden van een nieuwe kring waar iemand in komt. Zelfs als wij als gezin besluiten tot nog weer andere normen en waarden blijven die uit de thuissituatie van mijn man en mij toch in crisis situaties naar boven drijven en leidend voor het handelen.
Daarom gaat het losmaken zo moeilijk.

Hoi Esmee

Weer een beetje opgeknapt?
Zeg ben jij de vrouw van mijn niet bestaande zwager of zo? Wat jij schrijft over dat diep wroeten in je privéleven is zo herkenbaar.
Bemoeien met financiële zaken, ik kan er een boek over volschrijven.
Vorig jaar is mijn man van baan veranderd. Hij is dichterbij huis gaan werken voor minder salaris. Hij is door bedrijf N weggekocht bij bedrijf L, na een half jaar onderhandelen.
We moesten het wel aan pa en ma vertellen, omdat hij een ander telefoonnummer kreeg en zij willen altijd zijn telefoonnummer hebben, omdat LiesK. de telefoon thuis nooit opneemt en dan kunnen ze ons in noodgevallen niet bereiken.
Ik neem de telefoon heus wel op als ik thuis ben en dat ben ik niet 24/7.
Kort na de baanwissel kochten we een vouwwagen, ma helemaal van de leg, minder salaris en dan toch dure aankopen doen wat onverantwoordelijk en ga zo maar door.

zelf niet verteld

Zie nu net dat mijn vorige post wat onvolledig was.
Dat mindere salaris hadden we zelf niet verteld aan pa en ma, maar is helaas aan het licht gekomen doordat iemand, die we wel in vertrouwen hadden genomen om advies te krijgen, tijdens een verjaardag hier over het salaris sprak. Bewonderend dat wij inkomen wilden inleveren voor meer man en vader thuis.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.