Relaties Relaties

Relaties

esmee

esmee

30-03-2014 om 19:32

hulp nodig Egocentrische schoonmoeder


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Bezoek afzeggen

Lies, ze belt om het verplichte bezoek af te zeggen. In plaats van tegen haar uitvallen, had je ook een gat in de lucht kunnen springen om het feit dat je er niet heen hoefde. Had je een beter gevoel gegeven.
Vereder, als schoonvader overlijdt, dan ben niet jij degene die voor haar moet zorgen, maar je man.

Wij hebben zo'n tante van mijn man, die zeurt ook altijd, maar niet vaak tegen ons, want ze heeft totaal geen vat op ons. Wij zijn er dus ook niet gestrest over. Zeurt ze dat ze zo moet hoesten, zeg ik: je zal wel longkanker hebben want je rookt anderhalf pakje per dag. Zeurt ze dat alles zo duur wordt, zeg ik dat ze nog steeds ongeveer 100 euro per week aan overbodige sigaretten kan uitgeven, dus dat ze niets te klagen heeft. Ze is dan zo uit het veld geslagen van mijn weerwoord, dat ze tegen mij niet door durft door te zeuren. En de andere klagen met haar mee en moeten van alles voor haar doen. Doen wij niet.

Zoveel mensen zeggen het tegen je: laat haar gaan, het is niet je eigen moeder, laat je man erheen gaan. Zeuren doet ze toch. Als je komt is het niet omdat je dan de verkeerde schoenen aan hebt, niet vriendelijk lacht etc, etc. Kom je niet zeurt ze ook. Nou, dan kies je toch voor jezelf.

Maar verder een zeer vermakelijk draadje dat maar ronddraait en ronddraait.
Esmee is tenminste een stapje verder gekomen. Nu jij nog.

Stenna

Stenna

23-04-2014 om 19:09

lieve hemel

Je begrjipt ECHT niet wat wij aangeven he? Hoe is het mogelijk, zoveel mensen hebben nu al hetzelfde aangeraden. Het gaat er toch niet om dat je normaal gesproken je mening niet tegen haar zegt, LiesK, dat is toch niet wat al die mensen aanraden? Het gaat erom dat je je aan van alles en nog wat van haar stoort, alles wat ze anders doet dan jij. Doe dat niet (je eraan storen). Doe zoals Brazella aanraadt (en velen met haar).

slachtoffer(rol)

ook ik heb geen geweldige band met mijn schoonmoeder en ben door de jaren heen ook van van alles beschuldigd. Maar heb inmiddels geleerd er boven te staan en de eer aan mezelf te houden. Vooral niet meegaan in dit gedrag.
Met grote verbazing lees ik de 'paas-post' van Liesk.

Ik zou het niet in mn hoofd halen zo uit te vallen tegen mijn schoonmoeder, zeker niet als je toch al geen goede band met haar hebt. Ze heeft een verschrikkelijke nacht achter de rug en heeft gedaan wat in haar ogen goed was.
Ik vroeg me ook af waarom je je er zo druk om maakte, maar later blijkt de reden ook weer puur egocentrisch te zijn: als schoonvader overlijd heb ik nog meer last van schoonmoeder!!!

Op dit soort momenten schiet gelijk het (geweldige) nummer van Brigitte Kaandorp "Ik heb een heel zwaar leven" in mijn hoofd....

blom

blom

24-04-2014 om 09:50

het is makkelijker

Om voor iemand anders op te komen dan voor jezelf, dat herken ik wel. Het zegt echter vooral iets over jezelf, dan mag je echt aan de slag met voor jezelf opkomen. En het voorval geeft aan dat je veel opgekropte emoties bij je draagt naar schoonmoeder, ook daar moet je mee aan de slag, bij jezelf wel te verstaan. Zie het als een mooie kans, als je zo door blijft gaan zul je steeds meer verzuren.

verantwoording

Je hebt in elk geval een zeer aparte schoonmoeder, star en veeleisend. Van haar interpretatie van (nood)situaties kan je niet op aan. Soms gaat het goed (niet perse vanwege haar goede inzicht) en soms grijpt ze mis en gaat het fout. Wat dat betreft moet je niet uitgaan van schoonmoeder. Maar dat kan niet want aan de andere kant is schoonmoeder zo onwrikbaar en star dat je niet om haar heen kan. Hoe dan ook de omgeving krijgt er last mee. Je ziet vaak dat de mensen om zo iemand heen, gaan steunen, regelen, sussen, zin geven en heel oplettend worden. Dat wat je schoonvader nu doet en jullie als jullie er zijn. Dat is de rol waar jullie door haar worden geduwd. Dat past heel goed in autisme. De omgeving van iemand met autisme verkeert vaak in een verhoogde graag van paraatheid en het daarmee gepaarde verantwoordingsgevoel. Dat kan alleen als je je volledig wegcijfert maar dat gaat natuurlijk niet!

Dat wordt vaak niet begrepen en vaak wordt er gezegd dat het aan de mensen om zo iemand heen, ligt. Dat is niet zo maar het lijkt zo want het is zo raar. Het ligt aan schoonmoeder en schoonmoeder is kan je niet fixen. De ondersteuning en het gevoel van continue paraat zijn, is niet jouw verantwoording. Natuurlijk is het een vreselijk idee dat zij niet belt als schoonvader last van zijn hart heeft maar je kan het niet voor zijn of je zou er dag en nacht moeten zijn. En dan nog zou je misschien op dezelfde kamer moeten liggen. Niet jouw pakkie aan. Ook als schoonvader wegvalt, is dit jouw verantwoording niet en van je man ook maar deels.

Ik snap je bezorgdheid naar schoonvader heel goed. En wat als hij wegvalt? Als hij wegvalt, zit je met een situatie waarin je moet besluiten wat je maximaal kan en wil doen. Definieer jouw grenzen. En je man de zijne. En de rest is voor de huisarts. Hoe moeilijk het ook is: het moet mis gaan voor het gezien kan worden, anders word jij raar aangekeken. En misschien gaat het mis of juist niet.

blom

blom

24-04-2014 om 11:25

echt laatste keer

Judith, ook jij schermt nu weer met onbegrip. Voor veel kritici hier geldt een hoop ervaring, hoewel het klopt denk ik dat er over verschillende ervaringen wordt gerept. Er is de klassieke strijd tussen schoonmoeders en schoondochters, waarbij schoonmoeders een vrij lastige persoonlijkheid kunnen hebben en er sprake is van rivaliteit etc. De situatie die daar erg op kan lijken maar die mi totaal verschillend is is die waarbij sprake is van ass. Volgens mij is daar sprake van bij LiesK, en er is volgens mij ook sprake van bij mijn vader. Hoe verwoestend dat kan zijn voor de hele omgeving hoef je mij dus echt niet uit te leggen. Echter, ik ben nu volwassen en maak iedere dag weer opnieuw mijn eigen keuzes.

Blom

Het is handiger om bloot te leggen wat er gebeurt en hoe je dat het hoofd kunt bieden, wat de valkuilen zijn, hoe het fout gaat in de communicatie en waar dan je aangrijpingspunten zijn. Het is niet handig om tegen LiesK te zeggen: zie je wel je kan het niet, je wilt het niet kunnen. LiesK realiseert zich net dat er heel wat anders aan de hand is en is net begonnen daar grip op te krijgen. Dan kun je niet verwachten dat ze zoals veel reageerders hier, al ver gevorderd is in dat traject. Ze geeft zelf al aan dat ze niet trots is op haar reactie. Maar ook dat is een realiteit die ook jou niet onbekend voor hoeft te komen.
Momenten die je steeds verder kunnen brengen. Behalve als de omgeving blijft roepen dat je het toch niet kan en toch niet wil.
Dan mis je de zoektocht naar nieuw gedrag die ik er wel in lees, in de berichten.

Sinds ruim een jaar

Als gezin hebben wij nu ruim een jaar het vermoeden dat ma wellicht ASS zou kunnen hebben. Ik was en ben mij nog steeds aan het verdiepen in de materie en tot ongeveer afgelopen februari ging dat best redelijk. We deelden niet alles meer met pa en ma zeker de dingen waarover in het verleden oeverloze discussies ontstonden "bestaan" niet meer. De rapporten van de kinderen, en mijn diagnose traject waar ik nu inzit voor darmproblemen, ze weten er helemaal niets van. Als er na mei een diagnose is die we moeten delen dan doen we dat dan pas, het bobbeltje dat is gesignaleerd kan van alles zijn. Zolang wij het niet weten hoeven zij het ook niet te weten, scheelt een hoop contact momenten.
Momenteel zijn er al teveel momenten dat we elkaar verplicht zien, april en mei zijn ieder jaar al druk met 4 van de 8 verjaardagen, Pasen en Moederdag en dit jaar kwam daar nog bij dat pa en ma een kroonjaar van hun huwelijk vierden en de voorbereidingen daarvoor kwamen ook voor een deel op ons bordje terecht.
Na mei gaan pa en ma op vakantie als ze fit genoeg zijn en dan zien we elkaar wel af en toe tot kerst maar niet meer wekelijks. Dat zal voor ons gezin weer wat rust geven.

Dit schreef Judith-t:

Hoe dan ook de omgeving krijgt er last mee. Je ziet vaak dat de mensen om zo iemand heen, gaan steunen, regelen, sussen, zin geven en heel oplettend worden. Dat wat je schoonvader nu doet en jullie als jullie er zijn. Dat is de rol waar jullie door haar worden geduwd. Dat past heel goed in autisme. De omgeving van iemand met autisme verkeert vaak in een verhoogde graag van paraatheid en het daarmee gepaarde verantwoordingsgevoel. Dat kan alleen als je je volledig wegcijfert maar dat gaat natuurlijk niet!

Dat wordt vaak niet begrepen en vaak wordt er gezegd dat het aan de mensen om zo iemand heen, ligt. Dat is niet zo maar het lijkt zo want het is zo raar. Het ligt aan schoonmoeder en schoonmoeder is kan je niet fixen. De ondersteuning en het gevoel van continue paraat zijn, is niet jouw verantwoording.

Ik schrijf:
Dat is denk ik waar het bij mij fout gaat, ik voel mij wel verantwoordelijk. Ik maak deel uit van die familie en zie dingen die bijna fout aflopen en voel mij daar verantwoordelijk voor.

AnneJ:
Inderdaad wij zijn zoekende hoe wij grip kunnen krijgen op de situatie, niet steeds onze grenzen te laten overschrijden door ma. Met betrekking tot het huwelijksjubileumfeest heb ik toch weer gesteund, geregeld, gesust en ma haar zin gegeven. Wat ik heb gedaan aan de organisatie was binnen mijn grenzen maar de dag zelf heb ik lopen hollen, rennen en vliegen om het anderen naar de zin te maken, in opdracht van ma, dat ik zelf nauwelijks van het diner buffet heb kunnen eten.

Wij willen vooruit, eigen keuzes maken, ons niet meer laten persen in het stramien van dat wat ma wil maar in deze weken van bovengemiddeld contact is dat verdomd moeilijk. Dan val ik toch weer terug in oud aangeleerd gedrag van steunen, regelen en sussen en ma haar zin geven.
Met zo'n uitbarsting als met Pasen als gevolg.

Rafelkap

Rafelkap

24-04-2014 om 13:36

Dus

Dus: je aangeleerd gedrag van steunen, regelen, sussen en zin geven, dat houd je dus niet meer vol, heb je gemerkt. Je zal dus iets anders moeten doen om je niet te laten raken.
Dat zit 'em in jouw gedrag. Want zij verandert niet.
Je kan hier ook hulp bij zoeken. Als jij goed in je vel zit gaat het een stuk beter.

aangeleerd?

Rafelkap, ik vraag me af of het aangeleerd gedrag is. Het is eerder een rol waarin je geduwd wordt door schoonmoeder. Dat is niet op actieve wijze vanuit schoonmoeder (hoewel manipulatie ook meespeelt) maar eerder passiviteit van schoonmoeder. Het is net als wanneer je een dreumes om je heen hebt lopen waarvan je merkt dat de verwachtingen die je hebt (van zelfregulatie ed) niet aanwezig zijn en waardoor je een bepaalde alertheid krijgt.
En natuurlijk kan iemand ervoor kiezen dat die niet meer wil oppassen op een dreumes en dat zal ook begrepen worden. Maar ben je familie, dan levert dat veel minder begrip op en krijg je die alertheid bij een volwassene, is dat lastig uit te leggen. En zeker als je niet weet waar je naar kan verwijzen of kan benoemen.

Blom, ik begrijp jouw standpunt volkomen. Er is een raakvlak bij dat wat jij noemt (schoondochter-schoonmoeder rivaliteit) en autisme en dat is dat een schoondochter in een bepaalde rol geduwd wordt. Bij de rivaliteit hangt dat af van schoonmoeder en schoondochter en als autisme een rol speelt, is die dwang zo vreselijk veel groter. En de agressie bij diegene met autisme speelt ook een rol. Die agressie (en manipulatie) komt doordat je onvermogens tegenkomt.

Alertheid

Inderdaad Judith-t bij een bezoek van ma aan ons of wij daar ben ik altijd in hoge mate alert. Geef de kinderen aanwijzingen omtrent gewenst gedrag, zorg dat ma het goede vorkje bij haar taartje krijgt om te voorkomen dat ik weer moet sussen. Alert zijn om te voorkomen dat de boel ontspoort. Dat is niet hoe ik wil zijn maar een staat van zijn die ik opgelegd krijg. Deels door ma, ze wil dat speciale vorkje bij haar taart vanwege haar geblesseerde hand, deels door mezelf, omdat ik zeker de kinderverjaardagen zo gezellig mogelijk wil laten verlopen.
Dat gedrag heb ik mezelf aangeleerd en daar wil ik vanaf maar dat kan niet, omdat ik dan niet trouw ben aan mijn eigen gedachte: een gezellige verjaardag voor mijn kind.

Agressie

De agressie, gelukkig voornamelijk verbaal, is ook iets dat hier speelt. Ik ben er bang van.
We hebben hier meerdere malen felle discussies gehad over hoe slecht de huidige generatie ouders de kinderen opvoed, over de niet op ma's dieet afgestemde koffietafel tijdens een communiefeest, waar zelfs mijn goed van de tongriem gesneden vrienden van stil vielen.
Mensen die het 1 keer meemaken halen hun schouders op en komen volgende keer gewoon weer op bezoek. Goede vrienden die er keer op keer bij waren als dit gebeurde komen niet meer als ma er is. De meeste van deze discussies hoorde ik wel maar nam er geen deel aan, omdat ik druk was met koffie/thee/taart of andere hapjes.

blom

blom

24-04-2014 om 15:28

denkfout

LiesK, er zijn geen verplichte bijeenkomsten, er zijn alleen maar bijeenkomsten waar jij je toe verplicht voelt. Mijn ouders of schoonouders wekelijks zien trek ik niet dus dat zou ik nooit doen.

Rafelkap

Rafelkap

24-04-2014 om 17:35

aardig gevonden worden

Toch kan je hoe je reageert wel veranderen. Je kan namelijk ook niet reageren. Niet ingaan op beschuldigingen. Wegwuiven: jaja. En vooral: ervoor kiezen dat 'men' jou maar niet aardig vindt.
Want dat is vaak het probleem bij veel vrouwen geloof ik: aardig gevonden willen worden. Je laat je kwetsen omdat je je onrechtvaardig behandeld voelt.
Joh, kan jou het wat schelen. Dan ben jij maar de boeman, de heks weet ik veel. Jij weet toch beter?
Ik denk dat je moet stoppen om je te bewijzen, bewijzen dat je WEL een goede moeder, fantastische echtgenote, geweldige huisvrouw/carrieretijger bent voor haar. Zij blijft je toch altijd te min voelen voor haar oogappel, haar verwijten zeggen meer over haarzelf dan over jou.
Als jij er niet meer op in gaat dan maakt het haar ook een stuk minder leuk. Of ze heeft het niet door. Maakt niet uit. Als jij je maar niet gekwetst meer voelt.

Het is wel een kwestie van (geestelijke) oefening natuurlijk, omdat het je laten kwetsen zo is ingesleten. Hiervoor moet je dus goed in je vel zitten. Zit jij dat wel? Daar moet je eerst aan werken.
En als het allemaal zo moeilijk is: niet te vaak, niet te lang.
Succes!

rode krullenbol

rode krullenbol

24-04-2014 om 18:59

Poespas

Foei! Foei! Foei! Wat maken sommige schoondochters en schoonmoeders er in hemelsnaam toch een zooitje van! Hebben zij godbetert niets beters te doen, dan elkaar het leven zuur te maken? Vanwaar nu zoveel (melo)drama – ´komedie´, zo men wil – als het botst tussen hun?

Het antwoord is even voor de hand liggend, als simpel: hun identiteiten staan op het spel. En dat is heel wat. Het is precies wat godsdienstoorlogen zo hard maakt.

Toegegeven; als zij alle twee nu maar beter voldeden aan het ideaal van de heilige maagd Maria, of tenminste één van hun een beetje in die richting kwam; dan leed niemand één centje pijn. Maar een mens is maar een mens. Wie zal dat tegenspreken? Een katholiek nog wel als laatste!

Waarom dan toch zoveel onbegrip bij derden? Zelfs absolute buitenstaanders?

Ook dit lijkt me een kwestie van identiteiten. De gedachte bijvoorbeeld: ¨Ik mezelf wel wegcijferen en jij niet? Ik dacht het niet!¨ Of, omgekeerd: ¨Jij wel je allerlei vrijheden permitteren en ik niet? Maar dat gaat niet gebeuren!¨

´Gewoon de kift´ (om het eens op zijn Brabants te zeggen) hoeft dit niet te zijn; noch ordinaire bemoeizucht pur sang. De identiteiten van de betrokkenen zijn immers nauw verbonden aan hun mens- en maatschappijbeelden. En die kunnen nu eenmaal per persoon fundamenteel van elkaar verschillen. Wat als daarvan sprake is?

Dan botst het om minder triviale beweegredenen, dan zo op het eerste gezicht lijkt. Niet voor niets spreekt men in conflictsituaties van ´elkaar mores leren´!

Doen zoals het hoort; het is en blijft een kwestie van definitie. Zo blijkt ook wel uit de door onze minister van Emancipatie aangezwengelde discussie om het voltijds werken van hoogopgeleide moeders. Zij definieert volwaardige participatie aan de samenleving als het voltijds verrichten van betaalde arbeid. Vele anderen tekenen daar principieel bezwaar tegen aan. Zelfs binnen haar eigen politieke stroming.

En neem nu eens de toestanden rond ´onze´ uit het Limburgse komende Geert! Net als velen met hem, ziet hijzelf geen enkel moreel bezwaar tegen het in de rol stappen van xenofobe onderkruiper. Anderen benadrukken nu juist menselijke gelijkwaardigheid. Tja; dat wil wel botsen!

Welke oplossing ik aandraag? Ik stel voor we met zijn allen, ieder voor zich gaan leven als een poes. Ik bedoel maar: een voorbeeld nemen aan de poes. Stel je eens voor! Niemand van ons leeft dan nog een geknecht bestaan. Onze samenleving zou heel wat meer in het teken staan van ´leven en laten leven´. Geen haar meer op ons hoofd die er aan denkt om onze eigen (vermeend universele, maar persoonlijke) normen aan waarden op te dringen aan anderen. Rivaliteit, agressie, intimidaties, manipulaties en dwang komen slechts (louter functioneel) voor gedurende enkele, vaste kortstondige perioden van het jaar. En gebroederlijk trekken we op tegen onze (werkelijke) collectieve vijand: het water. De rest van de tijd zitten we lekker en ongenaakbaar in ons vel.

Als ik het me goed herinner heeft een illuster journalist, Frits Abrahams, dit idee ook al eens te berde gebracht in het NRC Handelsblad. Ik vind het een briljante vondst. Wat jullie?

Rode krullenbol

Goed in mijn vel?

Rafelkap, daar zeg je iets heel waars. Sinds januari zit ik niet helemaal lekker in mijn vel dat stip ik kort aan in #279. Onzekere tijden wat mijn gezondheid aangaat en door fouten die gemaakt zijn bij mijn doorverwijzing duurt alles langer dan de bedoeling was. Er wordt aan gewerkt en ik hoop op een positieve uitslag.
Als die komt kan ik weer beter werken aan een "werkbare" relatie met schoonouders, nu ben ik gespannen, niet lekker en het vooruitzicht van nu nog minimaal 1 en maximaal 2 dag opnames maakt mij niet blij.

Rode krullebol

Heel verhelderend.

Rode krullenbol

Klasse. Echt een geweldig idee!

Nu mijn baas nog overtuigen van het aanbrengen van voldoende hangmatten aan de verwarming en het probleem is opgelost

vlinder72

vlinder72

25-04-2014 om 21:28

liesk

Je schoonmoeder is geen leuke schoonmoeder dat is duidelijk. Maar ik merk dat je ook te hoge verwachtingen hebt. Het lijkt alsof je op zoek bent naar iemand met wie je alles kan delen. En niemand begrijpt je hier.

Ik begrijp je wel maar wij doen het al jaren anders. Mijn schoonmoeder heeft nog nooit een rapport van de kinderen gezien. De eind cito score van onze oudste? Ze heeft geen idee. Ze vroeg ernaar. Wij zeiden dat het naar verwachting was en meer informatie krijgt ze niet. En dan kan ze alles uit de kast trekken maar dat is het. Wij delen nauwelijks dat soort dingen. Ook met mijn eigen ouders niet. Ik wil niet dat een van mijn kinderen een onderwerp van discussie wordt. Dus ze krijgt informatie als wij dat nodig vinden. Dus niet tussen welke scholen wij twijfelen maar alleen het bericht dat hij naar die en die school gaat. Gezondheidsdingen die delen wij zeker niet. Woensdag is onze jongste jarig. Ze ziet dan voor het eerst dat onze oudste zoon een beugel heeft. En ik heb haar favoriete drinken in huis gehaald. Kleine moeite.

Geen verwachtingen hebben, informeren en al haar commentaar negeren. Dat doen wij al jaren. En soms doen wij iets aardigs dan halen wij haar op om naar een muziekvoorstelling te gaan van een van onze kinderen. Dat vindt ze namelijk prachtig.

Vlinder

Wij delen ook niet alles meer, 2 jaar geleden nog wel. Lieten de kinderen hun rapport zien, kregen ze commentaar van oma zoals wij als ouders over het rapport praten met het kind. Nu vraagt oma wel naar een raport in december, maar dat is dan al ingeleverd. Schoolkeuze is ook niet besproken, noch de citoscore. Dat snapt ma toch niet.
Gezondheidsklachten worden alleen gedeeld als het echt niet anders kan, ma vraagt er wel altijd naar. Wij doen dit pas ruim een jaar om van het gezeur af te zijn.

Rafelkap

Rafelkap

26-04-2014 om 08:29

Liesk

Ik denk ook dat het nu lastig is voor je om die knop om te zetten. Hopelijk heb je wel wat aan dit draadje gehad.

Eerst maar eens heel goed voor jezelf zorgen en genoeg afstand nemen om op krachten te komen.
Je hoeft niet elk bezoekje mee. Je schoonmoeder hoeft niet uitgebreid uitleg als jij een keer niet meekomt.

Beterschap!

Esmee

Esmee

29-04-2014 om 16:53

LiesK.: "Esmee kiezen kan jou man of schoonmoeder dat?"

Jeetje…lijkt wel of wij dezelfde schoonmoeders hebben

Toen ik man leerde kennen, koos man nooit wat hij wilde. Altijd wat ik wilde. Het was altijd:" Wat jij wil".
Nooit tegengas geven…mij altijd gelijk willen geven en doen wat ik wilde.

Thuis bij man was het inderdaad altijd schoonmoeder die alles besliste. Schoonmoeder kijkt altijd naar wat anderen wenselijk vinden met als hoofdpersoon De Dominee! Die heeft altijd gelijk. Ook de mensen in haar directe omgeving (met name kerk) hebben een grote invloed op haar en hoe het dan kennelijk moet horen te gaan (heb ik persoonlijk een hekel aan; ik ben iemand van leven en laten leven en niet anderen volgen omdat dat nu eenmaal zo moet).
Had iemand een afwijkende kledingsmaak, of haardracht? dan was dat al snel gek, vreemd en armoedig. Ze heeft wat dat betreft een sterk vooroordeel. Zo is ze kennelijk opgevoed. Wel vreemd want haar zussen en broers ken ik zo absoluut niet. Ze gaat altijd sober (wel netjes) gekleed om denk ik maar niet te veel op te vallen. Het is iedere keer weer…'wat zei denkt dat door de omgeving kennelijk als acceptabel wordt gezien'. Zo moesten wij ons ook gedragen. Zo hoort het in haar ogen. Lekker veilig in haar beschermde wereldje.

Kiezen kan mijn schoonmoeder dus absoluut niet. Altijd kijkt ze wat haar zus (een rolmodel voor haar) draagt of koopt voor in huis en een paar dagen erna heeft zij het ook. Een eigen smaak heeft ze niet en ook nooit ontwikkeld. Dat doet ze nu trouwens ook bij ons. Ik weet het niet, het is kennelijk veilig. Het gekke is wel dat ze dus dingen koopt die haar zus ook heeft, maar die zus heeft een 3x zo grote huiskamer. Bj schoonmoeder staat dus alles opgepropt waardoor het dus niet staat. Ook tig keer bellen over een cadeautje en nog een 10 tal keer terugbellen of het wel de juiste maat, kleur is….zeer herkenbaar.

Rode Krullebol

Mooi gezegd! Wat kunnen we elkaar inderdaad de maat nemen. En dat is vooral niet fijn als je niet lekker in je vel zit. Alsof het leven al niet lastig genoeg kan zijn met ziekte en ongelukken, moeten we ook elkaar nog eens dwars zitten.

Alleen... de poes, daar wil ik geen voorbeeld aan nemen. Niet die exemplaren die elkaar het leven zuurmaken in onze tuin. En die bij de zangvogeltjes bepaald niet denken aan "leven en laten leven"!

rode krullenbol

rode krullenbol

29-04-2014 om 20:54

Okee, okee ...

Dolfijnen anders maar?


http://youtu.be/zO28JKSm8Sc

uitleg

Citaat Rafelkap: Eerst maar eens heel goed voor jezelf zorgen en genoeg afstand nemen om op krachten te komen.
Je hoeft niet elk bezoekje mee. Je schoonmoeder hoeft niet uitgebreid uitleg als jij een keer niet meekomt.

Een waarheid als een koe, maar.....
Ma vraagt er wel naar en man geeft dan toch uitleg, hij zal proberen het bij "ziek" te laten maar ma is wel van het type dat het naadje van de kous wil weten (ook al snapt ze de helft niet). Zeker als het wat ernstiger is, dan kan ze er met anderen over praten.
Leed doet het in haar omgeving erg goed.
Niet vertellen kan ik beter, kind was ziek en is weer beter. Wat heeft het gehad? Weet ik niet zo'n ziekje wat op school rond ging. De echte diagnose bronchitis of iets van die strekking krijgt ze niet te horen.

Esmee

Sterk vooroordeel, is heel herkenbaar. Over alles en iedereen, alles wat afwijkt van haar jaren 60 beeld is raar. En wordt ook zo benoemd, zonder goed te beseffen wie dat horen. Over kinderen van mijn vrienden praten waar mijn vrienden bij zitten. GRRR!

Rafelkap

Rafelkap

30-04-2014 om 10:17

liesK

"Ma vraagt er wel naar en man geeft dan toch uitleg, hij zal proberen het bij "ziek" te laten maar ma is wel van het type dat het naadje van de kous wil weten (ook al snapt ze de helft niet). Zeker als het wat ernstiger is, dan kan ze er met anderen over praten.
Leed doet het in haar omgeving erg goed.
Niet vertellen kan ik beter, kind was ziek en is weer beter. Wat heeft het gehad? Weet ik niet zo'n ziekje wat op school rond ging. De echte diagnose bronchitis of iets van die strekking krijgt ze niet te horen."

Jammer dan. Laat haar lekker denken. Dat is nu eenmaal altijd: iedereen denkt wel wat.
Of bedenk een smoes: griep, migraine - Ik zou gewoon maar migraine beginnen te verhuizen, tenslotte krijg je toch 'hoofdpijn' van haar? En zo kan je makkelijker afstand nemen ook, want migraine keert regelmatig terug, gek genoeg echt vaak in het weekend.

Rafelkap

Rafelkap

30-04-2014 om 10:18

verhuizen?

in plaats van verhuizen moet natuurlijk staan: veinzen.

veinzen dus, liesk, kan jou het wat schelen. Laat maar lekker 'lullen'. Als jij maar rust hebt.

vlinder72

vlinder72

30-04-2014 om 10:26

LiesK en Esmee

Jullie beschrijven gewoon mijn schoonmoeder. Zij vindt alles raar. Het gaat bij haar niet om de dominee maar wat zal het dorp er dan wel niet van vinden. Alles wat wij doen wijkt af van wat zij gewoon vindt dus dat moet dan eerst besproken worden met jan-en-alleman.

Het verschil alleen dat ik inmiddels denk " boeien " .

Het doet mij niets meer. Ze vindt maar wat ze wil. Maakt ze onaardige opmerkingen dan reageer ik daar direct op. Ik vind …… en meer niet. Ik loop gewoon weg.

Op haar verjaardag verwacht ze dat ik iedereen serveer. Nou dan doe ik dat. Het is maar een keer per jaar en als ik haar daar een plezier mee doe dan doe ik dat toch een dag. Beter dan tussen die kletsende oudjes te zitten. Die ook nog eens in dialect praten. Dus serveren mijn schoonzus en ik de hele dag. Doen wij de afwas en kletsen wat af in de keuken.

En ik vind dat Esmee wel erg onaardig over haar schoonmoeder praat. Wat interesseert het jou nou hoe haar huis eruit ziet. Jij hoeft er toch niet te wonen. Je doet nu precies hetzelfde als je schoonmoeder. Wat een vooroordelen. Ze heeft geen smaak. Ze kopieert. Ze ziet er niet uit. Haar huis is lelijk. Ik krijg inmiddels steeds meer het idee dat jij ook niet zo'n hele leuke schoondochter en je schoonmoeder heeft dat heus wel door dus krijg je een wisselwerking.

En als jij niet naar je schoonmoeder gaat (dat doe ik ook regelmatig) dan is het toch niet jouw probleem als je schoonmoeder vraagt waar je bent. Dat is aan je man om daar antwoord op te geven. Vraagt ze door en reageert hij daarop dan doet hij dat toch lekker. Dat zijn echt van die waar-maak-je-je-druk-om-zeg dingen.

Leven en laten leven zij mijn wijlen schoonvader altijd.

als er iemand is die 'last' had van zijn schoonfamilie... (o.t.)

... dan is dat wel Pieter van Vollenhove. Hij kan vandaag voor het eerst sinds vele, vele jaren op zijn geboortedag zijn verjaardag vieren. Toen hij een beetje serieus verkering kreeg, moest hij op de verjaardag van zijn schoonmoeder zijn, glimlachend en wel. En daarna moest hij jarenlang mee met het feestje van zijn schoonzus.

Pfff.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.