Relaties Relaties

Relaties

esmee

esmee

30-03-2014 om 19:32

hulp nodig Egocentrische schoonmoeder


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Pieter van Vollenhove

Krijg niet de indruk dat hij tekort gedaan wordt, op zijn verjaardag mee moeten met de familie hoeft niet erg te zijn. Hij wordt niet "zwart" gemaakt bij de rest van de familie. Hij hoort niet via verre tantes terug dat hij zulke rare kinderen heeft. De last van je verjaardag op een andere dag vieren lijkt mij verwaarloosbaar. Hij wist waar hij aan begon, trouwen met een prinses wordt een leven in de schijnwerpers.

Esmee

Esmee

30-04-2014 om 11:33

Vlinder72

"Wat interesseert het jou nou hoe haar huis eruit ziet. Jij hoeft er toch niet te wonen. Je doet nu precies hetzelfde als je schoonmoeder. Wat een vooroordelen. Ze heeft geen smaak. Ze kopieert. Ze ziet er niet uit. Haar huis is lelijk."

???? Dat zeg ik toch niet? Ik zei alleen als voorbeeld dat ze alles kopieert vanuit een soort van veiligheid en daardoor totaal geen eigen smaak ontwikkelt heeft..het is altijd terug te voeren op het interieur van haar zus, of zelfs wij. Dat is alles. Ik eg nergens dat ik dat lelijk vind en al helemaal niet dat ze er niet uitziet. Het is veilig voor haar, dat wel.

Je wilt niet weten waar ze anderen voor uitmaakt. Mijn moeder werd al 'voor sloeber' uitgemaakt omdat ze wel eens naar de V&D ging. Iemand die niets om mode geeft is ineens een armoedzaaier en aan lager wal geraakt. Ze kan daar ontzettend hard in zijn.
Ook zeurde ze steen en been dat mijn zoontje heel kort haar heeft. Volgens haar moest hij lange haren hebben. Leuk als je kind sluik haar heeft of krullen, maar onze zoon heeft dik haar, zit vol kruinen en staat dus echt alle kanten op (als een WC-borsten als we het laten groeien). Kennelijk was het vroeger zo dat kinderen heel kort werden geschoren als ze in armoede leefden. Dat dat nu absoluut niet meer zo is en in ons geval gewoon pure noodzaak, deert niet. Het is een vorm van schijnbare luxe voor haar. Ze heeft een stel achterneefjes die dat wel hebben….die lopen dan ook de hele dag met hun hoofd naar achteren te gooien om dat haar uit hun gezicht te krijgen…..

blom

blom

30-04-2014 om 14:33

blij ben ik niet met mijn vader

maar ik zou ook niet blij worden van jullie als familie. Jullie hebben net zo'n rotsvast idee over hoe het hoort.
Mijn vader is net als jullie schoonmoeders, alles zoals het hoort. Dus toen ik op mij 18e een lesbische relatie kreeg was het hele gezin jarenlang in krisis. Voor mij was dat zo moeilijk dat ik er depressief van werd.
Maar inmiddels ben ik groot en volwassen, ben verantwoordelijk voor mijn eigen doen en laten en mijn eigen welzijn.
En autisme is erfelijk. Het zou goed kunnen dat bij jullie partners iets van ass speelt en dat dat de reden is waarom ze niet volwassen worden, en niet hun opvoeding. Richt je daar op, en laat de schoonmoeders met rust.

Esmee

Esmee

30-04-2014 om 16:46

Blom

"maar ik zou ook niet blij worden van jullie als familie. Jullie hebben net zo'n rotsvast idee over hoe het hoort".

Waar baseer je dat op Blom? Ik ben juist iemand van "Leven en laten leven". Ik zal de laatste zijn die een ander zal opleggen 'hoe het hoort'.

"Mijn vader is net als jullie schoonmoeders, alles zoals het hoort. Dus toen ik op mij 18e een lesbische relatie kreeg was het hele gezin jarenlang in krisis. Voor mij was dat zo moeilijk dat ik er depressief van werd.
Maar inmiddels ben ik groot en volwassen, ben verantwoordelijk voor mijn eigen doen en laten en mijn eigen welzijn."

Jammer hoe je vader erop gereageerd heeft. Je hebt een moeilijke tijd gehad begrijp ik, maar er ook uitgekomen voor jezelf. Ik vind het altijd zo triest om dit soort dingen te lezen, maar het gebeurt nog steeds, helaas. Mijn schoonmoeder accepteert totaal geen homo's, lesbiennes. Die zijn in haar ogen niet normaal en het ligt aan de opvoeding. Har moeder zei ooit over een vriend van schoonvader: "Ja, hij is homo geworden', maar die is van nog een generatie eerder (alsof het een ziekte is). Schoonmoeder zou beter moeten weten, maar heeft helaas heel sterk een vooroordeel over hoe men behoort te zijn

"En autisme is erfelijk. Het zou goed kunnen dat bij jullie partners iets van ass speelt en dat dat de reden is waarom ze niet volwassen worden, en niet hun opvoeding. Richt je daar op, en laat de schoonmoeders met rust."

Tja, zou kunnen. Echter, mijn echtgenoot heeft zeker weten geen autisme. Ik laat mijn schoonmoeder altijd met rust, het liefst voor heel, heel langs; heel graag zelfs. Zij laat ons alleen niet met rust.

Idee over hoe het hoort en het met rust laten.

Esmee ik heb ook hier pagina's lang geprobeerd uit te leggen dat ik mijn wil niet opleg aan schoonmoeder, dat ik er alleen een mening over heb die ik hier deel maar dat wordt uitgelegd alsof ik alleen weet hoe het hoort en dat ik ma in een keurslijf probeer te persen.
Ik laat haar met rust, ze doet maar totdat ik hoorde dat ze geen dokter had gebeld toen pa onwel was. Toen ben ik pas boos geworden op haar, had geen nut ze ziet toch niet hoe ze beter had kunnen handelen, maar goed.
Jij en ik ook hopen dat wij ooit met rust gelaten worden en dat gaat niet gebeuren vrees ik. Het wordt dit jaar voor mij een gecompliceerde Moederdag.
Als ik 11 mei niet mee kan op Moederdag visite, (ik wordt vrijdag 9 mei tijdens een dagopname aan mijn darmen geholpen) is Leiden in last. Man krijgt een verhoor, met een simpel "ziek" neemt ma geen genoegen, ze wil het naadje van de kous weten dan kan ze daar weer lekker weken mee bezig zijn, erover praten met de buren, mij bellen of het al wat beter gaat, zeuren en klagen dat ik zo weinig voor haar over heb tegen de familie. Heb dit jaar geen zin in Moederdag.

Iemand trouwens een idee waarom Moederdag met hoofdletter geschreven moet worden van de spellingscorrectie? Zo'n feest vind ik het niet.

Esmee, hou er toch mee op

Beste Esmee, je bent zelf ook nogal veroordelend: < Ze heeft een stel achterneefjes die dat wel hebben….die lopen dan ook de hele dag met hun hoofd naar achteren te gooien om dat haar uit hun gezicht te krijgen…..>

ik heb als motto, en dat probeer ik mijn kinderen ook te leren: als je niks aardigs weet te zeggen over iemand dan zeg je niks.

Zie je niet hoe veroordelend je zelf ook doet over die neefjes? Ik neem aan dat jij dat, in tegenstelling tot je schoonmoeder, nooit in hun gezicht zou zeggen, maar je bent zelf ook heel erg veroordelend. Laat die kinderen lekker met hun hoofd zwaaien, daar heb je toch geen last van en haal je schouders op over hoe zij vindt dat jouw zoons haar moet. Jij doet het hoe jij het wil.

Veroordelend/oordelend en hoe dat komt.

Mijn schoonmoeder en ik vermoed die van Esmee ook, wenst beter gezegd eist altijd bij een nee een uitleg/voorbeelden waarom niet/redenen.
In de eerste 18 jaar dat ik daar over de vloer kwam is dat een soort tweede natuur geworden. Nee, omdat..............
Daarbij ontkwamen we soms niet aan een oordeel/mening over een derde om ons standpunt/onze mening duidelijk te maken.
Voorbeeld:
Vorig jaar kreeg dochter een beugel met buitenboord toestand over haar hoofd:
Oma: Kleindochter wat heb jij nou?
Kind: Een beugel oma.
Oma: Moet je die echt in, ook op feesten?
Kind: Ja oma 19 uur per dag, liefst meer.
Oma naar mij toe: Dat moet zeker van jou?
Ik: Nee ma van de beugeltandarts.
Oma: Dat ga je toch niet doen, dat kind loopt voor schut zo.
Ik: Dat doen we wel, dat is nodig.
Tijd voor koffie, thee en taart, een gesprek over koetjes en kalfjes en ineens:
Oma: Toch vind ik het raar, Anne van Kees heeft een beugel met zo'n bandje in de nek, dat valt veel minder op. Kan je niet vragen of kleindochter er ook zo een mag?
Ik: Ma dit is voor dochter het beste en nu is het klaar, we praten er niet meer over, je went er maar aan.
Oma blijft dan maar voorbeelden van kinderen geven die met een bandje in de nek geholpen konden worden en dan word ik toch weer uit mijn tent gelokt om precies te vertellen waarom dochter deze beugel moet en dat het fijn is voor Anne dat ze zo'n andere beugel kan hebben. Met de tablet googlen we nog even wat extra foto's van nog extremere beugels, alles om te zorgen dat oma stopt met zeuren.

Anonymized User

Anonymized User

01-05-2014 om 10:37

??? Iselo

"Beste Esmee, je bent zelf ook nogal veroordelend: < Ze heeft een stel achterneefjes die dat wel hebben….die lopen dan ook de hele dag met hun hoofd naar achteren te gooien om dat haar uit hun gezicht te krijgen…..>

ik heb als motto, en dat probeer ik mijn kinderen ook te leren: als je niks aardigs weet te zeggen over iemand dan zeg je niks.

Zie je niet hoe veroordelend je zelf ook doet over die neefjes? Ik neem aan dat jij dat, in tegenstelling tot je schoonmoeder, nooit in hun gezicht zou zeggen, maar je bent zelf ook heel erg veroordelend. Laat die kinderen lekker met hun hoofd zwaaien, daar heb je toch geen last van en haal je schouders op over hoe zij vindt dat jouw zoons haar moet. Jij doet het hoe jij het wil."

Nee, dat ben ik dus niet. Ik geef alleen aan dat schoonmoeder Dat als De Norm ziet. Dat is normaal. Meer zeg ik niet. De neefjes moeten lekker hun haar hebben zoals ze zelf willen en zij hebben sluik haar en eentje zelfs krullen. Prima, leuk dat het het hun staat. Mijn mijn zoon staat het niet helaas. Nergens heb ik toch gezegd dat ik het geen gezicht vind? En ja, ze lopen inderdaad hun hoofden constant achterover te gooien om het haar eruit te krijgen. Geen oordeel, maar een feit. Meer is het niet. Lastig om het op schrift uit te leggen.

Esmee

Esmee

01-05-2014 om 10:38

bericht iselo

was dus van mij…heb iets te snel op verzenden gedrukt

Esmee

Esmee

01-05-2014 om 10:43

Och LiesK.

Moederdag inderdaad. Dat krijgen we ook nog. Gelukkig is er dan iemand uit schoonfamilie ook jarig dus we hoeven er niet speciaal heen. Ik vind het toch al zo'n commerciële onzin en al helemaal om iets te moeten kopen en speciaal langs te moeten komen voor iemand omdat diegene dat nu eenmaal verwacht.
Ik ben ook moeder en vier het dus thuis, klaar.

Rafelkap

Rafelkap

01-05-2014 om 11:20

oma in shock

Wat een leuke dialoog over die beugel. Kijk dit lees ik graag

Ik vind het helemaal niet erg. Oma is in shock. Ik zou haar zeggen dat die kinderen er tegenwoordig allemaal zo bijlopen en dat het helemaal in is. Dochter moet je wapenen tegen dit soort opmerkingen, je zou haar geestelijk kunnen voorbereiden op dit soort dingen.

dialoog

De dialoog over de beugel was ook wel grappig, dochter kent oma, kan zich al goed staande houden trekt zich er niet zo veel van aan. Het ging mij er meer om dat ik mij uit mijn tent laat lokken om veel uitleg te geven, omdat oma maar doorgaat over hoe mijn dochter voor schut loopt en dat die beugel best anders kan.

dochter

dochter

01-05-2014 om 14:19

Ach mijn eigen moeder is zo

Ik heb het gevoel dat dat veel erger is. Mijn zus is fantastisch! En ze heeft het zo zwaar.
Nu is ze niet meer erg fit (na 45 jaar stevig roken zijn haar longen kapot, maar het komt niet van het roken hoor!)
Ze klaagt wel over het verkeer in de straat, die brommers rijden er echt om haar te pesten.

Ik besta nauwelijks voor haar. Kwam ik een keer samen met mijn moeder en zus een vriendin van mijn moeder tegen, was die vriendin helemaal verbaasd dat ze twee dochters heeft! En dit is wel meerdere keren voorgevallen...
Ditzelfde bij mijn vader overigens. Voor hem besta ik ook niet.

Ik ben gestopt met me er druk over maken. Dat kost energie, en ik verander haar er niet mee.
Dat heeft me wel heel wat tijd en verdriet gekost. Maar ik zou zeggen met alle familie problemen: laat het los! Doe je eigen dingen.
Ik heb veel gehad aan de boeken van Eckhart Tolle. Voor mij echt een eyeopener.

Ook een schoondochter

Ook een schoondochter

01-05-2014 om 16:04

Dochter

Dat lijkt me inderdaad een van de moeilijkste dingen om mee om te leren gaan: onverschillige ouders. Om het plat te zeggen: mijn schoonmoeder is bereid om me voor haar (klein) kinderen zonder pardon onder een bus te duwen. Daar kan ik geen moment mee zitten en vind haar hierdoor ook niet minder aardig of zo. Met je eigen moeder is het totaal anders: je hebt als kind toch haar onvoorwaardelijke liefde nodig en het gebrek hieraan lijkt me een wel heel groot gemis.

Esmee

Esmee

02-05-2014 om 21:19

ja "ook een schoondochter"

Dat is nu precies wat mijn man ervaart met zijn moeder. De algehele onverschilligheid. Zo is het ook naar haar kleinkinderen hoor. Nooit een uitje met ze doen, zelfs nooit een luier willen verschonen toen ze baby waren, in badje doen of aankleden…de alledaagse dingetjes die bij een baby horen. Daar loopt ze letterlijk voor weg. Geen interesse in wat ze doen qua sport. Nooit vragen aan man hoe het nu met hem gaat.

Kijk, naar mij heeft ze dat al helemaal niet, maar ik sta er toch verder vanaf en ik heb gelukkig wel een moeder die niet onverschillig is. Dat verschil ziet man ook wel. Misschoen hoort dat ook wel bij haar 'autisme'? LiesK.?

weet ik niet

Geen idee esmee, ik ben er oon nog maar relatief kort mee bezig. Mijn schoonmoeder vraagt altijd hoe het gaat. Helaas nooit oprecht geïnteresseerd, meer als kapstok om haar eigen ziek en zeer aan op te hangen, aandacht vragen voor haar eigen leed. Ons letterlijk doodzieke kind was aanleiding om 3 keer per dag te bellen. Gaat het al wat beter? O wat erg kleinzoon gaat misschien wel dood wat erg voor mij als oma. Geen idee dat wij niet wachtten op die telefoontjes. Hulp bieden in deze crisis was er niet bij.

Esmee

Esmee

03-05-2014 om 11:19

LiesK,

Het is zelfs zo dat je vaak al voelt en hoort door de telefoon dat ze totaal niet geïnteresseerd zijn. Het is inderdaad een 'kapstok' om haar eigen beslommeringen en leed etc…aan op te hangen. Zeer herkenbaar overigens. Heel frustrerend als het op een moment gebeurt dat je zelf hulp en begrip nodig hebt (in jullie geval jullie zieke kindje). Hulp bieden komt in hun vocabulaire gewoon niet voor.
Even vragen hoe het gaat om dat direct op zichzelf over te gaan. Dat is geen oprechte belangstelling.

Zo had ik een zeer risicovolle operatie waarbij man er natuurlijk alleen voor stond thuis. Mijn moeder bood direct hulp aan om de strijk te komen doen voor hem en om hem uit te nodigen voor het avondeten (dan hoefde hij daar tenminste niet aan te denken).
Na dik een week kwam mijn schoonmoeder daar achter (volgens man) en toen merkte ze koeltjes op dat "ze dan ook wel kon strijken" en dat "man ook wel kon eten bij haar".
Ze moet het altijd eerst bij een ander zien. Zelf komt het totaal niet in haar op.

Net zoals ik uit het ziekenhuis was en niet kon lopen, kwamen schoonmoeder en tante op bezoek. Tante van man zei meteen dat zij de thee/koffie ging pakken. "Oh", zei schoonmoeder,"moeten wij dat doen?!".

Het zijn van die vanzelfsprekende dingen die gewoon niet bij hun opkomen.

Rafelkap

Rafelkap

03-05-2014 om 11:49

miepen

Esmee: "Na dik een week kwam mijn schoonmoeder daar achter (volgens man) en toen merkte ze koeltjes op dat "ze dan ook wel kon strijken" en dat "man ook wel kon eten bij haar".
Ze moet het altijd eerst bij een ander zien. Zelf komt het totaal niet in haar op.'
Ja hallo. Komt het niet in je hoofd op dat ze zich achtergesteld voelt dat ze er een week erna achter moet komen. Logisch dat ze koeltjes reageert. Ik snap wel dat je er voor had gekozen haar niet op de hoogte te houden, maar miep dan niet over haar gedrag.

Ik denk dat je teveel wil, ze moet wel interesse tonen maar je houdt haar wel af.

En Liesk: heb je gezegd dat ze niet 3 x per dag moet bellen. Nou is ze betrokken en is het weer niet goed.

Wat een wrok allemaal. Het is niet alleen die schoonloeders.

achtergesteld voelen?

Kijkend naar mijn eigen schoonmoeder denk ik niet dat die van Esmee zich achtergesteld voelde. Er was haar een "kijk eens hoe goed/lief/mooi/leuk ik ben" moment ontnomen.
Onze jongste lag 5 weken oud kantje boord in het ziekenhuis 3 dagen voor de grote familiebijeenkomst dat jaar. Wij schoonouders gebeld om af te zeggen, gezegd bel ons niet steeds, wij bellen jullie als er nieuws is. Ma toch steeds bellen naar de kinderafdeling om ons te spreken. 1 dag voor de familiebijeenkomst is het acute gevaar geweken dus wij een rondje familie bellen. Dan meent ma meteen te kunnen vragen of we dan met ons andere kind wel komen naar dat familieding. Die kleine ligt veilig in dat ziekenhuis, merkt toch niet of jullie er wel of niet zijn en als er iets is kunnen de zusters jullie toch bellen.
Dieninteresse draaide niet om ons maar om haar.

Esmee

Esmee

03-05-2014 om 18:41

Ja hallo Rafelkap …!

"Ja hallo. Komt het niet in je hoofd op dat ze zich achtergesteld voelt dat ze er een week erna achter moet komen. Logisch dat ze koeltjes reageert. Ik snap wel dat je er voor had gekozen haar niet op de hoogte te houden, maar miep dan niet over haar gedrag."

Nee, vind ik eerlijk gezegd totaal niet logisch en totaal gevoelloos van haar. Temeer omdat ze al ruim 3 maanden op de hoogte was van wat er zou gaan gebeuren en dat man dus totaal op zichzelf aangewezen zou zijn met alle stress en spanning erbij (het was een nogal risicovolle operatie namelijk).

Ze was totaal op de hoogte dus. waar je dat vandaan haalt, ontgaat me dus compleet, maar zo was het wel. Mag ik dan miepen als ze achteraf ermee komt als ze ziet dat een ander wel mijn op zo'n moment helpt en bijstaat? Van hun (schoonouders) heeft man niets gehad. Ja miepen van haar dat ze helemaal naar het ziekenhuis moesten komen…uit zichzelf nogwel!! Al die dingen bij elkaar opgeteld met nog een aantal voorvallen hebben er mede toe geleid dat ik totaal niets voor ze voel. "Je oogst wat je zaait".

Esmee

Esmee

03-05-2014 om 18:51

LiesK.

Oh, mijn maag draait letterlijk om als ik het bericht over jullie kindje lees en die familiebijeenkomst en dan "Ma" die daar zo ontzettend gevoelloos op reageert. Jullie hadden haar perfect geregisseerde familiefeestje toch maar mooi in de war kunnen sturen met dat gedoe in het ziekenhuis. Vreselijk, echt vreselijk hoe sommige mensen, waarvan je juist enig begrip verwacht zoals een oma notabene, reageren.

Esmee

Esmee

03-05-2014 om 19:00

En Rafelkap

Ze kwam er namelijk voor zichzelf achter (wat anderen uit zichzelf al doen) dat haar zoon wellicht een helpend handje kon gebruiken.
Het komt gewoon niet in haar hoofd op! Ze moet het eerst zien dat een ander het doet om vervolgens heel verontwaardigd en verongelijkt te reageren dat ze dat ook best kan doen……Uit zichzelf komt werkelijk niets. Ze voelt dat gewoon niet.

Als ik bij wijze van spreken na een zware operatie het niet meer zie zitten en oververmoeid jankend met een klein baby'tje op schoot zit dat niet meer wil drinken, dan schiet mijn moeder of wie dan ook te hulp. Schoonmoeder belt doodleuk op en zegt dan: "Goh, ja jammer voor je. Nou ik zie je volgende week wel weer he,…". Dat is nu typisch mijn schoonmoeder. Maar wel beledigd zijn als anderen die dingen doen.

En dan vraagt menigeen zich hier af waarom er zo'n verwijdering is ontstaan en mij verwijt gevoelloos te zijn? Ik wens iedereen een maandje met mijn schoonmoeder toe. Kijken of jullie er nog zo over denken.

Rafelkap

Rafelkap

03-05-2014 om 19:02

Esmee

"Ze was totaal op de hoogte dus. waar je dat vandaan haalt, ontgaat me dus compleet, maar zo was het wel."
Esmee, hierom: "Na dik een week kwam mijn schoonmoeder daar achter (volgens man) en toen merkte ze koeltjes op enz"
hieruit concludeerde ik dat ze niet op de hoogte was, of in ieder geval niet goed. Dan kan ze zich gepasseerd voelen, lijkt mij.
Dit was dan wellicht een reactie op dat jouw familie wel hulp bood. Dat kan.

Natuurlijk hoef je niet van haar te houden. Liefde is niet verplicht. Maar het zou wel mooi zijn als je er wat minder adrenaline over hoeft te verspillen. Lijkt me wel zo gezond Dat kan alleen als jij er anders mee om probeert te gaan.
Bij dit soort familie moet je heel scherp je grenzen stellen. En dat geeft ook ergernis als het jou niet lukt. Dan moet je je er wel bewust van zijn dat het daarom soms is waarom je boos bent.

Esmee

Toen maakte het mij vreselijk kwaad ja, nu weet ik dat ze door haar onvermogen niet anders kan. Ik reken er niet meer op. Blijft wel moeilijk dat wij overal de schuld van krijgen. Wij willen en kunnen niet altijd aanpassen aan haar idiote eisen en dat valt voor haar niet te begrijpen. In haar huwelijk heeft pa en hebben de kinderen ruim 45 jaar haar zin gedaan en nu niet meer. Dat is slikken voor haar en ik moet (als ik weer fit ben) meer mijn poot stijf houden.

Astrid

Astrid

04-05-2014 om 00:11

poot

Je poot stijfhouden gaat je jaren van ongemak bezorgen.
Niet de strijd aangaan, geen koude oorlog, gewoon niets verwachten.
Je kunt ze niet meer vormen, evenmin als ze jou kunnen vormen.
Steek je energie in een neutrale wapenstilstand, leef je leven en geniet.

Ik had een erg vervelende schoonmoeder; een naar en moeilijk mens, star en de wereld bekijkend door haar eigen kokertje. Dat vonden de meeste mensen om haar heen.
Toch ben ik uit respect naar haar, man en kinderen nooit een discussie aangegaan. Heb ik geknikt, gezucht en gezwegen en mijn eigen leven geleid, zonder al die negativiteit, te hoge verwachtingen richting haar.
En zodoende konden wij door 1 deur. Een draaideur welteverstaan, zij in het ene vak en ik in het andere vak maar dus wel door dezelfde deur.
Dat vergt wat aanpassing, maar hey, hopelijk zijn jullie niet net zo star? Want als dat wel zo is, dan word je zelf de schoonmoeder die je nu vreest

Stenna

Stenna

04-05-2014 om 12:25

heerlijk he

Esmee en LiesK, dat jullie elkaar zo gevonden hebben in wederzijdse herkenning in de laatste stuk of 30 postings. Eindelijk geen (bijna) geen andere visies meer of pogingen tot zelfinzicht. Gelukkig zijn die allemaal afgehaakt en kunnen jullie gezellig onder elkaar klagen ("doet de jouwe ook dit", "de mijne nog erger dat"). Ik neem aan dat dit eigenlijk was wat jullie zochten dus veel plezier onder elkaar en ik hoop oprecht dat dit dan wel helpt.

Esmee en LiesK - herkenning

dat is plezierig

Dan kunnen we deze draad nu sluiten en er zelf allemaal naar streven apathische, vriendelijke schoonmoeders te worden, te zijner tijd!

Esmee

Esmee

05-05-2014 om 07:27

reactie

"Bij dit soort familie moet je heel scherp je grenzen stellen. En dat geeft ook ergernis als het jou niet lukt. Dan moet je je er wel bewust van zijn dat het daarom soms is waarom je boos bent."

Daar zit een behoorlijke kern van waarheid !!

En ik heb die duidelijke grens gisteren voor mij niet getrokken met een zeer grote ergernis tot gevolg bij mij.
Gisteren waren schoonouders er (op verjaardag jongste). Schoonmoeder zat echt aan één stuk door de aandacht te trekken van jongste om ermee op de foto te kunnen en dan was het de bedoeling dat ze alleen met jongste op de foto ging. Oudste werd genegeerd (is ook nog maar een jong kind) die dat haarfijn aanvoelde.
Oke, een paar fotootjes is niet erg….maar nee hoor, ze bleef maar aan de gang tot jongste zelfs het toestel tot op 15 cm in het gezicht kreeg omdat schoonmoeder kennelijk een close up wilde maken. Een paparazzi is het niets bij vergeleken. Ik erger mij hier letterlijk kapot aan.

Zeggen dat het wel welletjes is nu (zou voor mij geruststellend zijn), staat garant voor een hysterische huilbui en woedeaanval van schoonvader….en er zaten meerdere mensen en kinderen bij, dus dat deed ik maar niet en het ging maar door. Ik ben nog bewust met mijn rug voor foto's gaan staan…maar het bleef maar doorgaan. Er was nog 1 iemand die een paar fotootjes nam, maar dat was het dan ook (prima).

Erge is nog dat oudste compleet genegeerd werd. Geen 1 fotootjes kon ervan af. Van jongste zijn er geloof ik wel een stuk of 100 gemaakt en dan het meerendeel close up of van haar met kleinkind.

Het is het gevoel dat er met je kind wat gedaan wordt, waar ik niet gediend van ben, maar waar ik op dat moment niets aan kan doen. Iedere keer gebeurt het weer. Ik ben naderhand wel even uit mijn dak gegaan bij man. Ik denk dat die ergernis een stuk minder of er zelfs niet meer zou zijn als ik dat gewoon tegen haar had gezegd. Maar dan weet je nooit hoe ze gaat reageren en dat op een feestje……er zaten wel jonge kinderen bij.
Ik ben haast geneigd om haar op te bellen en mijn verhaal te doen, maar dan weet ik zeker dat ze man op zijn werk hysterisch opbelt. Ik kook nu echt. Wat zouden jullie nu doen en wat vinden jullie hiervan?

Rafelkap

Rafelkap

05-05-2014 om 08:39

regie

Wat ik zou doen? Nu is het te laat, nu kan je beter een rondje gaan hardlopen Maar nu moet je bedenken wat je de volgende keer gaat doen. Je weet hoe zo'n situatie gaat en je weet dat het nog een keer gaat gebeuren. Je moet het oefenen in je hoofd.
De volgende keer help je je oudste. Je pakt die bij de hand en schuift haar voor de lens en zegt: Kom, nu ook een wat foto's van dit prachtige exemplaar. Als dat niet lukt zeg je: hier dat fototoestel, ik maak wel een foto van jou een de kleinkinderen, en je maakt een foto van jullie allemaal.
Als je het zat bent roep je: fotouurtje is voorbij. Doe maar schooljufferig, klap in je handen en ga met de bonbondoos langs bv. Neem het heft in handen en ga niet bij voorbaat buigen omdat je bang bent voor woedebuien. Dan briest ze maar, dan vertrekt ze maar. Jij blijft rustig en vriendelijk. JIj bent de wijste. JIj gedraagt je.
Misschien kan je nog wel meer verzinnen wat bij jou past. Bij alles; rustig blijven ademen (laag) en zorg dat er geen dingen gebeuren in jouw huis die jij niet wilt. Neem dus echt de regie. Als je voor je schoonmoeder gaat staan met een gebaar van geef hier dat toestel terwijl je zegt dat je een foto van haar maakt heb je grote kans dat ze jou dat ding overhandigt. Dan heb jij het toestel en heb jij de regie.

Zie het ook als een oefening. Het lukt niet altijd 100 % maar het gaat steeds beter als je je voorbereid wat je kan doen. Je moet niet op alles reageren wat je ergert, soms oostindisch doof zijn, maar laat de ergernis van je afglijden. Wees niet bang om stom gevonden te worden. Dat is niet erg, ze mag je toch al niet? En anders heeft ze gewoon pech.

Zo, hopelijk kan je zo door die bezoekjes heen coachen. Misschien kan je je inbeelden dat je een actrice bent met een oortje in, waarbij je soms regieaanwijzingen krijg.

En wel heel top dat je ziet dat je ook vooral daarom boos bent. Je bent boos op je eigen onvermogen. Dat is al 1!
(herkenbaar hoor, bij iedereen wel denk ik, ook soms in opvoedingssituaties)

Esmee

Esmee

05-05-2014 om 10:56

bedankt Rafelkap

Goede tips. Deze hou ik erin. Als ik over de diverse situatie nadenk waarbij ik boos word, dan zijn dat inderdaad de situaties waarin ik de regie niet (meer) heb en zij door blijft gaan.

Mijn man gaat ook liever naar zijn ouders toe dan ze bij ons thuis uit te nodigen. Waarom? Omdat we dan weg kunnen wanneer we willen (dat is ook een beetje de regie nemen). Dat is zijn reden. Toch wel erg zo. Hij wil ze liever niet bij ons.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.