Relaties Relaties

Relaties

esmee

esmee

30-03-2014 om 19:32

hulp nodig Egocentrische schoonmoeder


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Stenna

Stenna

05-05-2014 om 10:58

terug bij af

"Wat zouden jullie nu doen en wat vinden jullie hiervan?"

Dat wil je eigenlijk niet horen. Zie de rest van het draadje. Ik laat het verder aan LiesK en eventueel Rafelkap.

blom

blom

05-05-2014 om 10:58

zoals Rafelkap beschrijft

was het mooi geweest denk ik, als je zo had gereageerd. Maar nu dit al vaker mis is gegaan zou ik hier zelf wel een gesprekje aan wagen. Ga er vanuit dat ze het goed bedoeld, maar niet snapt. Wees tolk tussen haar en je kinderen. Maar dit zou ik wel heel duidelijk communiceren met man, kans dat het misgaat is aanwezig en moeten jullie rekening mee houden. Gewoon, kort en krachtig, dat je wilt dat kinderen evenveel aandacht krijgen (misschien moet je daar ook mee helpen, op een positievere manier contact tussen haar en kinderen) en dat teveel foto's vervelend zijn, of wat je dan ook wilt aangeven. De strijd aangaan op een feestje lijkt me niet fijn.

Esmee

Esmee

05-05-2014 om 11:16

Blom

"De strijd aangaan op een feestje lijkt me niet fijn."

Nee, je hebt gelijk. Ik weet ook echt niet hoe ze zou reageren en vooral schoonvader. Ik heb het er al met man over gehad en hij belt altijd met zijn moeder op een vaste dag, vast tijdstip (heeft schoonmoeder zo bedacht). Vaak komt ze er nog wel op terug zodat man erop kan inhaken en het ter sprake kan brengen.
Daar hoop ik eigenlijk op.

blom

blom

05-05-2014 om 11:59

niet doen

Dan stel je je afhankelijk op van haar. Ik denk dat je moet kiezen: is het belangrijk genoeg om iets mee te doen (hoe belangrijk vind je jezelf ook) of laat je het gaan maar dan moet je een manier vinden om het te handelen zodat het jou niet meer raakt. (En zodat het je kinderen niet raakt) Kies je voor het eerste moet je niet afwachten maar het heft in handen nemen, is zwaar maar levert je uiteindelijk juist energie!

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

05-05-2014 om 12:30

Wat ik gedaan zou hebben

Is jongste uit de situatie halen. Je hebt geen zeggenschap over je schoonmoeder en haar fototoestel maar wel over je kind. Dat fototoestel, daar zul je mee moeten leren leven tot een bepaalde hoogte. Maar als het te gek wordt moet je kind opeens dringend mee naar de keuken, een schoon shirt aan, naar de wc of weet ik wat. En dat duurt wel even en daarna is het natuurlijk de beurt aan de andere oma en de ooms en tantes om te genieten van dit prachtexemplaar.

Verder wil ze blijkbaar erg graag foto's van je kind. Daar zou ik op inspelen. Dus inderdaad regelmatig een fotomomentje inplannen met oma en kleinkind(eren). Al dan niet bij oma thuis. En haar regelmatig verwennen met wat foto's. Zo haal je de druk er misschien wat van af en houdt je wat meer de regie. Helemaal zal denk ik wel niet lukken. Daar is de obsessie te groot. En haar gedrag te grensoverschrijdend (foto's op 15 cm afstand niet normaal zeg....).

Wat ook nog weleens zou kunnen is dat dat fototoestel per ongeluk in het aquarium zou vallen, in gedachte dan hè

geen tolk!

Zet jezelf niet op de positie van tolk tussen je schoonmoeder en je kinderen want dat is onbegonnen en ondankbaar werk. Je bent bovendien ook je eigen tolk dus dat zou betekenen dat je jezelf tekort doet (en holt je positie als moeder uit). Leg je kinderen uit wat je schoonmoeder niet kan en dat dat bij haar hoort, niet bij een ander (zelfs niet als ze dat beweert).

Wat je wel kan doen is je richten naar je kinderen als dit soort dingen (fotos, op de verjaardag) spelen. [Je richten naar je schoonmoeder heeft natuurlijk geen enkele zin want dan zal ze boos worden]. Dat is volledig afhankelijk van de omstandigheden en hoe je emoties zijn. Hou wel rekening met jezelf. Zorg in elk geval dat wat je zegt, niet een stiekeme boodschap is voor schoonmoeder via je kinderen. Dan zet je je kinderen klem en je schoonmoeder voelt zich terecht aangesproken en zal in de ogen van anderen terecht boos op jou zijn.

In dit soort gevallen, als ik rustig was zonder extra boodschap in m'n stem dus om de situatie wat neutraler voor de kinderen te krijgen, richtte ik mij naar m'n kinderen en zei bijvoorbeeld iets in de trant van 'ik zie dat jij zin hebt om te spelen en voor nu genoeg hebt van de fotos' of 'ik wil ook even wat fotos jou (van oudste) maken'. En als dat niet kan omdat schoonmoeder met haar gedrag de plank (weer) misslaat, is zij niet geschikt voor dit soort settings. Dan doet haar aanwezigheid zeer ipv plezier en dat zou voor mij de grens zijn. Die grens bespreek je niet en uitleg is summier maar het is een al dan geen vriendelijke mededeling. En anders, houdt het gewoon helemaal op. Op een gegeven moment kan je het niet meer verantwoorden dat je het fijne en de schade tegen elkaar weg streept. De enige verantwoording die je hebt, is naar je kinderen toe.

Rafelkap

Rafelkap

05-05-2014 om 14:07

niet de jij-vorm

Verder, als je haar duidelijk wil maken waar jij moeite mee hebt, spreek nooit in de jij-vorm: dus niet doe jij dit niet, jij deed dat. Dat is nl verwijtend en met verwijten bereik je niks.
Altijd in de ik-vorm spreken: ik zie dat er dit gebeurt.
Of nog beter: Marietje kwam naar me toe toen jij naar huis was, helemaal in tranen. Waarom wordt er geen foto van gemaakt? Zullen we er de volgende keer op letten haar niet te vergeten?
Verder vind ik de tip van Ginny ook heel goed, als bovenstaande niet werkt: 'o een snottebel, kom maar even mee naar de keuken' Dit soort 'afleidsmoesjes' kan je vantevoren allemaal bedenken. Op een gegeven moment heb je een heel draaiboek. Koop maar een opschrijfboekje, maak aantekeningen. Je zult zien, het gaat vast steeds beter en je zult zien dat je je minder hoeft te ergeren omdat jij de regie houdt en er niks meer gebeurt vanaf nu af aan zonder dat jij dat wilt.
En gaat het mis, geef haar niet de schuld. Je bent gewoon boos op jezelf, dus ren een rondje en bedenk wat nieuwe manieren wat je kan zeggen en hoe je dingen anders kan doen.

Heel slim juist van je man, bij haar afspreken, zo houdt hij de regie. Daar is niks jammer aan

Rafelkap

Rafelkap

05-05-2014 om 14:08

foutje

Ik bedoel natuurlijk, wat Marietje zegt: waarom wordt er geen foto van MIJ gemaakt maar dat had je vast al wel begrepen

De regie verliezen

Dat is denk ik ook wat mij soms zo vreselijk kwaad maakt. Dat ik de regie niet meer heb in mijn eigen huis. Dat ma bepaald wie op welk moment handjes en kusjes moet geven, een toastje mag pakken en ga zo maar door.Ik zeg haar niet steeds te bellen en ze doet het toch.
Van heel veel situaties weet ik al hoe ze zal reageren dus dat hier gesuggereerde smoezenboek bestaat al. In onze hoofden, bij mij iets beter gesaved dan bij man.
Ik heb al heel wat keren in mijn keuken tot 9 miljoen staan tellen als de boel hier weer eens flink uit de hand liep, omdat ik voor mijn kind het feest niet wilde verpesten, een kwade moeder is denk ik erger voor mijn kind dan een kwade oma.
De kinderen uit de crisis halen met een smoesje, dat kan ik volgende keer eens proberen dat geeft het kind denk ik wel het gevoel dat ze niet alleen staan in hun strijd tegen oma's regeldrift, opvoeddwang, en overige onhebbelijkheden. Als ik het kind weghaal stopt oma hopelijk vanzelf haar tirade over ......

Rafelkap

Rafelkap

05-05-2014 om 17:21

Liesk

Als je inziet dat het jouw onmacht of onvermogen is, kan je daaraan werken. Want je blijven ergeren helpt niet en ook schoonmoeder verandert niks.
Bv heel simpel nummermelding op je telefoon en niet opnemen. En proberen niet kwaad te worden, maar jij moet de wijste zijn. Ouders worden soms net kinderen en daar helpt een brullende moeder ook niet, dan wordt het een en al gejank.
Vervelende peutertjes leidt je af, zegt je kort en duidelijk wat de bedoeling is en je blijft er rustig en vriendelijk bij.

Als mijn schoonmoeder het in haar hoofd haalt mij te beledigen zeg ik dat ik niet beledigd wil worden in mijn eigen huis. En ik zeg ook wel eens dat ik geen zin heb in discussies. Einde discussie dus, want je kan wel modder blijven gooien Tegenwoordig blijft ze vriendelijk.

Rafelkap

Als jij tegen je schoonmoeder zegt dat je niet beledigd wilt worden in je eigen huis, stopt ze dan echt?
Mijn man heeft hier een keer telefonisch herrie gehad met ma, hij zei dat hij op zo'n toon niet eilde praten dat ze mocht terugbellen als ze gekalmeerd was en drukte haar weg. Binnen 1 minuut ging de telefoon weer en de hele riedel herhaalde zich. Ze wacht niet tot ze gekalmeerd is, moet haar gelijk halen.

blom

blom

06-05-2014 om 09:33

???

LiesK, er lijkt een groot verschil tussen mensen en dieren, wij hebben woorden om te communiceren. Toch is dat verschil echt niet zo groot, woorden zijn van ondergeschikt belang in communicatie. Gedrag zegt zo veel meer, komt zoveel meer aan. Als je man zegt dat hij zo niet met haar wil bellen maar dat vervolgens wel doet, komt het echt niet aan. Je hoeft een telefoon niet op te nemen! Bovendien komt alles neer op de manier waarop je iets zegt. Een cursus communicatie (assertiviteit) is misschien iets?

consequent zijn

Als man zegt dat ze mag terugbellen als ze gekalmeerd is, dan neemt hij op als ze terugbeld in de veronderstelling dat ze gekalmeerd was. Het schreeuwen ging gewoon verder, dus weer het gesprek afgekapt.
Als ik of man een grens stelt, ik sta je pas te woord als je kalm bent, denk ik dat wij dan wel op moeten nemen als ze opnieuw belt.
Net als met kleine kinderen, je geeft ze straf en je houd je aan je woord. 3 minuten op de trap zitten en als je sorry hebt gezegd kan je weer spelen.

Rafelkap

Rafelkap

06-05-2014 om 11:27

Liesk

Het is hier thuis een keer enorm geexcaleerd, dat is al wel een poosje geleden. Het is toen wel gestopt ja en anders had ik zonder woorden rechtsomkeert gemaakt en was boven gaan zitten.
Tegenwoordig heb ik er geen last meer van, zij weet dat wel dat het mij ernst is. Ik ga mij echt niet laten beledigen in mijn eigen huis (in andermans huis loop ik dan de deur uit) Ik wil best kritiek krijgen maar respectvol bejegend worden, net zoals ik dat ook bij een ander doe. Of het nou mijn schoonmoeder is of mijn eigen ouders.

Je verdiepen in communicatie kan erg helpen, wat blom zegt.

Blom

Als er sprake is van autisme, waar dit aan doet denken, dan kan het aangeven van grenzen (cq benoemen van het schenden van grenzen) gelijk staan aan het de kaak stellen van een onvermogen. Dat kan bij mensen met autisme ongekende woede opwekken en zelfs beschuldigingen en (fysieke) agressie. Autisme is inherent aan een onvermogen van inzicht in zichzelf en 't ontbreken van de gave om zich een beeld te vormen van het perspectief van een ander en indirect ook van zichzelf. Dat heb je nodig om empathisch te kunnen zijn. Vaak reageren mensen meet autisme dan ook alsof er een ongekend beroep op ze wordt gedaan waar ze niets voor terug krijgen. Niemand heeft mij verteld dat ik iets moest doen en dat is de schuld van mijn omgeving en niemand vertelde mij wat er dan van mij verwacht werd. Dat is mijn schuld toch niet?! En bij het presenteren van wat er zoal gedaan kan worden (koken, de was) boos worden want 'ik ben je slaaf niet?!'.

En dat is het lastige om in een verhaal duidelijk te maken want dat is afhankelijk van de situatie en hoe daarop gereageerd wordt. Als je de situatie meemaakt, is dit duidelijker zichtbaar. Maw het lezen tussen de (sociale) regels. Dat is het onvermogen.

Dat schoonmoeder niet op de gedachte komt om in geval van ziekte het gezin bij te staan is daar een voorbeeld van. Dat ze daarna tot de ontdekking komt dat dit voor andere betrokkenen vanzelfsprekend is, legt haar onvermogen (voor zichzelf en anderen) als gevolg bloot. Haar reactie daarop is ook tekenend: ze wordt boos en maakt verwijten, niet op zichzelf (met een 'dit gezin had het moeilijk en is verstoken geweest van begrip en hulp') maar naar de omgeving. Er wordt een beroep gedaan op iets dat zij niet in huis heeft. Vervolgens reageert ze alsof ze niet iets heeft laten liggen (onbewust) maar alsof er een enorm beroep (door de omgeving) gedaan wordt in de zin dat zij iets had moeten doen. Ook de invulling van welke hulp geboden kan worden is waarschijnlijk iets dat ze heel letterlijk moet horen, als in een lijstje. En weer wordt er een (ander) onvermogen aangesproken (organisatie).

Deels is dit te aanleren op specifieke situaties, niet het onvermogen zelf, maar het blijft aangeleerd gedrag waarin empathie en compassie ontbreken. En dat voel je. Terwijl de persoon met autisme een beroep doet op, of, ja, vaak zelfs eist, empathie, compassie, structuur, aansturing van de omgeving, 24/7.

Er is niet mee om te gaan behalve de situatie zo proberen op te zetten dat je er zo min mogelijk last van hebt. Je verjaardag vier je niet thuis want dan kan je niet eerder weg als het wangedrag opspeelt. En afspraken zo kort mogelijk houden.

heel treffend beschreven

Judith-t, heel treffend beschreven. Precies de situatie waar wij in zitten. De situaties van contact zo opzetten dat we weg kunnen bij wangedrag proberen we nu ook. Heel lang hier blijven deed ma al niet, ze is graag thuis.
Dat plichtmatige/aangeleerde gedrag zonder empathie en compassie is heel herkenbaar, vooral in de situaties dat wij ziek en zeer door maken belt ma om te vragen hoe het gaat maar we voelen dat het aangeleerd is. "Dat hoor je te doen" Maar als we echt wilden uitleggen wat er schortte dan konden we niet haar aandacht vasthouden, begon ze over de ontregelde tv of zo. Nu houden we het bij de mededeling ziek zonder verdere uitleg.

blom

blom

07-05-2014 om 11:01

Judith

Ik snap je bericht niet zo goed. Ik weet dat grenzen stellen heel anders werkt bij mensen met autisme, dat wil niet zeggen dat je ze niet kunt stellen. Ik doe niet anders, in mijn werk.
Prive is anders, ik probeer het dan ook te vermijden bij mijn vader, ben meer vh laveren ed.
Misschien was de boodschap van man van Lies niet autisme proof genoeg (bel maar als je afgekoeld bent, wat is dat, afgekoeld, wat kan ik ermee) beter was misschien geweest iets concreters (ik wil hier eerst over nadenken, ik bel je morgen terug) maar het ging mij vooral over het 'hulpeloze' in het bericht, je hoeft een telefoon niet op te pakken als je niet wilt, dit zijn juist nog de simpele zaken om te handelen.(anders ben je slachtoffer niet van haar, maar van haar ongezonde gedrag)

hulpeloos

Een gevoel van hulpeloosheid af en toe is eigenlijk wel begrijpelijk. Dat komt als je graag iets gemeenschappelijks wilt met zo'n (schoon)moeder. Je kan haar structuur bieden en hopen dat ze die 'volgt' omdat het voor haar een prettige structuur is. Maar als ze er tegenin gaat (en daar is niet perse een peil op te trekken) zit je met je gestelde grenzen. Haar grenzen opleggen zal waarschijnlijk een vorm van verzet of agressie opwekken tenzij je haar begrip en medewerking krijgt: niet zeggen dat zij een schoteltje nodig heeft (gezien de vorige vlek op de bank ook door haar toedoen is) want dat zou zij eerder opvatten als een beschuldiging naar haar adres. Maar eerder een beroep op ondersteuning in de opvoeding: dadelijk nemen de kinderen die gewoonte over en dan zit ik dadelijk met een bank onder de vlekken.

Het is wel een zeer bewerkelijk contact, zo. Vergt een goede afstemming en samenwerking tussen partners (is ook niet altijd vanzelfsprekend). Je bent meer therapeut dan (schoon of klein)kind. Dat zal ook pijn doen.

Als je al grenzen gaat stellen, is het enige dat je dus kan doen, je eigen grenzen stellen voor jezelf en er naar handelen voor jezelf. Zonder dat je iets van haar wilt vooraf/achteraf (gelijk krijgen, goedkeuring of begrip oid). Maar eigenlijk is dat een instelling die je veel grondiger moet aanpakken: je moet niets verwachten en willen, zeker niet in het gemeenschappelijke (hoe weinig, klein en makkelijk het ook in je ogen is). Maar dat zal niet lekker vallen bij een schoonmoeder die stijf staat van hoe het hoort en moet. Soms moet je ook concluderen dat het niet zal lukken of heeft er iemand teveel last van (kleinkinderen) op een prettige manier en moet je het niet meer willen.

laatste zin

Soms moet je ook concluderen dat het niet zal lukken of heeft er iemand teveel last van (kleinkinderen) op een prettige manier en moet je het niet meer willen.

moet zijn

Soms moet je ook concluderen dat het niet zal lukken op een prettige manier of heeft iemand er teveel last van (kleinkinderen) en moet je het niet meer willen.

Bewerkelijk contact

Judith-t dat is het zeker geworden sinds wij het ASS vermoeden hebben. Afstemmen en samenwerken als gezin, bedenken hoe (o)ma gaat reageren en welke actie we dan volgen. Naar huis als het ons niet meer lukt om het gemaakte plan te handhaven.
Er is nog maar 1 ding dat wij verwachten van ma als we op bezoek gaan, zonder gehoorapparaten is er nauwelijks contact mogelijk en bij niet dragen van de apparaten is de consequentie dat we maar kort of helemaal niet blijven.
Zonder die extra oren worden de kinderen uitgemaakt voor veel te brutaal of krijgen een preek voor iets dat ze helemaal niet gezegd hebben. Tegen die preken willen wij de kinderen beschermen en daarom vragen wij of ze die apparaten in doet.
Een verhaal van mijn zoon over een boek dat precies in de tas paste werd door ma een keer uitgelegd als in zijn broek gepiest met de nodige correcties tot gevolg.
Niet leuk voor het kind (in het vervolg ga ik ze dan wegroepen bij oma) heb ik hier geleerd.

Het is gelukt

Vandaag was ik de schoondochter die ma zich wenste. Ik had het door haar gedroomde moederdagkadootje gekocht! Een 10 voor mij en voor haar, ik had het goed gedaan en zij was oprecht blij met het kado.
Ik had de nieuwste Vorsten gekocht met de reportage van koningsdag.
Volgend jaar weer of scoor ik dan niet, omdat het hetzelfde kado is als vorig jaar?

Hetzelfde

Het blijft een gok dus ik zou hetzelfde geven.
Ex stuurde hier altijd alle cadeautjes terug. Je kon hem alleen blij maken met de goedkoopste oranje scheermesjes van de supermarkt. Jaren gedaan.
Hmmm.... wel een ideetje voor vaderdag. Ik zal de kinderen even tippen.

Esmee

Esmee

12-05-2014 om 21:29

iets vreemds...

we zaten in het huis van schoonzus. Schoonouders waren erbij. Schoonzus had lekkers in huis. Mijn oudste had een bokkepruik op en wilde niets…wat er ook aangeboden werd. OK, dan niet. Begint schoonvader ineens over een bepaalde koekje dat zij (schoonouders) altijd in huis hadden en of hij dat specifieke koekje moest gaan halen…(het waaide en regende ook nog eens hard die dag). Wij zeiden al dat zoon gewoon wat sacherijnig was, meer niet en dat ze hem maar even met rust moesten laten…(dan krijgt het geen aandacht en is het zo over…). Begint schoonvader weer dat hij de fiets van schoonzus wel kon lenen en even op en neer zou rijden voor dat specifieke koekje,…..Toen heb ik wel heel even heel raar opgekeken….Mijn schoonvader heeft wel vaker van die impulsieve dingen; het willen behagen van kleinkind op een verkeerde manier zegmaar…terwijl wij al zeiden om er niets van aan te trekken. Maar schoonvader trekt zich op dat moment ook neits van ons aan en niets van zijn dochter…die van alles in huis gehaald had. Was wel even een vreemde gewaarwording waar ik even niets mee kon.

Lynn

Lynn

12-05-2014 om 23:01

Esmee

Zou ik ook vooral niets mee doen. Niet jouw huis, niet jouw probleem.

Jij hebt aangegeven dat het niet hoeft. Verder toch geen punt als je schoonvader dan zoiets gaat doen. Wel sneu voor schoonzus, maar die zal ook wel wat gekke dingen gewend zijn, wellicht.

Limi

Limi

13-05-2014 om 07:30

als dat hier was

dan was het een kwestie van "ik zal wel even laten zien hoe je een kind stil krijgt, want jullie kunnen dat niet." Dus een poging van schoonouders om zich te profileren, helemaal niks te maken met het kind maar vooral met henzelf.

Eens met Limi

Dat is inderdaad een poging van schoonouders om zich te profileren. Dat doen ze echt niet voor het kind maar voor zichzelf, om te laten zien hoe goed ze zijn/ hoe goed ze het weten.

Ik heb hier af en toe ook mee te maken.
Mijn beide kinderen mogen op doktersadvies geen citrusfruit. Schoonouders spreken mij daar op aan als de kinderen verkouden zijn, ik moet ze sinaasappels geven. Ze brengen sinaasappels mee voor de kinderen met daar dan een verhaaltje bij dat de kinderen blij moeten zijn dat ze die sinaasappels van oma wel krijgen. Dat het gezond is om ze wel te eten, dat ze niet snappen dat mama ze nooit koopt enzovoort.
Vroeger hebben we uitleggen geprobeerd, dat werkt nog steeds niet. Nu gaan die dingen in de koelkast en ik probeer ze zelf op te eten maar soms gooien we ze weg.

knullige liefde

Liesk, ik denk dat het belangrijk is de knullige liefde van die sinaasappels te zien en te erkennen naar opa en oma en de kleinkinderen. Je zou kunnen zeggen dat het ontzettend lief en zorgzaam is dat er aan de kleinkinderen wordt gedacht, waar de kleinkinderen bij zijn. Je zou het aan kunnen vullen met een 'jammer dat het niet mag van de dokter, maar wat ontzettend lief'.

Judith-t

Ze worden ook wel bedankt, ook door de kinderen. Dat jammer dat het niet mag van de dokter is ook al vaak gezegd.
Dat ontzettend lief krijg ik niet uit mijn mond dat komt door het verhaal wat er altijd bij zit waar ik het gevoel van krijg dat ik niet goed voor de kinderen zorg door ze sinaasappels te onthouden.
Samengevat is het het gebrek aan wederkerigheid wat mij ook hierin stoort.
Ik moet alles onthouden wat ma niet mag en waarom niet en als ik daar even niet aan voldoe wordt de riedel nog maar eens herhaald.
Die sinaasappels blijven maar doorgaan, al meer dan 9 jaar. Ik probeer ze nu zo snel mogelijk te accepteren zonder al te veel er over te zeggen om te voorkomen dat er weer zo'n verhaal over niet goed zorgen voor .. komt.

Rafelkap

Rafelkap

13-05-2014 om 10:02

naast je neerleggen

Nou, opa houdt wel heel erg van zijn kleinkind dat hij in weer en wind een lekker koekje wil halen. Ik zou het hem laten doen. Lichaamsbeweging is goed voor hem. En ik wil ook wel zo'n koekje. Waarom kan hier niet wat luchtiger mee om gegaan worden? Misschien vond hij het erg vervelend die visite en wilde de beste man er even uit
Volgens mij moeten jullie minder vaak bij elkaar op visite

en die sinaasappels, die zou ik ook gewoon apart zeggen en er op een gegeven moment niets meer van zeggen. Het is wel met een goede bedoeling, niet nodig om eraan te ergeren. Eet ze lekker zelf op.
Jullie zouden veel meer dingen naast je neer kunnen leggen.

Limi

Limi

13-05-2014 om 10:15

is dat het wel?

Is het "iets liefs voor de kinderen" of "correctie van mama"? Je kunt #2 heel goed brengen onder het mom van #1 namelijk Maar de interpretatie hangt af van hoe ze in het algemeen verder doen.
Bij ons gebeurt natuurlijk niet exact hetzelfde, en ook minder extreem, maar er zijn wel degelijk momenten dat als van ons iets niet mag, of als (ze denken dat) ons iets niet lukt, schoonouders even willen laten zien dat zij beter of liever zijn. Als is het maar "van mij zou je nog wel een snoepje mogen hoor, maar van je moeder mag het niet" (echt geven gebeurt niet, want dat mag niet van mij - ze beginnen ook pas met aanbieden nadat ik gezegd heb dat het genoeg was*: als ze bij het kind kunnen scoren dus). Maar ook als er eentje zijn taart niet helemaal opeet, het kind proberen te voeren. Dan denken ze dat wij falen in onze opvoeding (kind eet bord immers niet leeg) en zullen ze wel even laten zien hoe je dat aanpakt, terwijl ik ons supergeslaagd vind, omdat kind stopt als het genoeg heeft. Dat er dan nog wat op het bord ligt, ligt aan degene die het te grote stuk heeft afgesneden. Dan kun je denken, dat het goed bedoeld is, maar meestal komt er dan een triomfantelijke opmerking als "zie je wel, hij wil nog wel" als kind uit beleefdheid een keertje hapt. Ik voer het bord dus zo snel mogelijk af als er gestopt wordt met eten Ach en soms is het deels vast wel goed bedoeld, maar er zit altijd een competitieëlement (competitie-element?) in wat ik totaal niet zie bij mijn kant van de familie.

* ik zeg niet al stop na 1 lekkernij hoor, voordat iemand denkt dat ik overdreven streng ben. Maar lekkerbek-zoon mag na 4 wat grotere dingen best even stoppen, al is het maar omdat er 10 dingen zijn en 6 mensen of zo

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.