Relaties Relaties

Relaties

Waarom is iemand zijn hand vragen precies grappig?

Afgelopen woensdag ging ik samen met mijn vriend en zijn moeder een dagje naar het museum. In het museum ging ik vol enthousiasme vertellen dat mijn zus gaat trouwen. Klein beetje 'leuk' zei ze met een krampachtige glimlach en toen ik erbij vertelde dat ze dus 'gevraagd' is zei ze: Huh? Dat doe je toch niet? Achteraf zei ze dat ze het soort van 'grappig' vond dat ze gevraagd was. Mijn vriend interpreteerde dat zij het blijkbaar niet meer van deze tijd vond dat iemand gevraagd wordt om te trouwen...Ik vond het een enorm botte opmerking en ik voelde me enorm gekwetst. Iedereen in mijn omgeving is namelijk erg blij als ik dit ze vertel, ook als ze mijn zus niet kennen. Vandaag heb ik haar hier toch over opgebeld en ze wilde niet op mijn vraag ingaan waarom ze het 'grappig' vond. En wat als mijn vriend straks gaat vertellen dat hij de hand heeft gevraagd? Gaat ze ons dan misschien dan ook uitlachen ofzow? Ik ben benieuwd wat jullie hiervan vinden en wat de oorzaak van kan zijn dat dit grappig is. Ook ben ik benieuwd hoe jullie hierop zouden reageren.


Lnda

Lnda

25-07-2014 om 19:09

Nick

Ik zou om te beginnen even zsm via het rode linkje rechts boven "contact forumbeheer" eerst vragen of ze je echte e-mailadres meteen even willen vervangen door een nickname. Neem aan dat je niet zo op het forum Wilt staan (herkenbaar).

niet zo'n punt van maken

Ik kan me zo voorstellen dat zij jouw zus niet kent en eigenlijk ook niet heel erg geïnteresseerd is in haar leven en laten? Grappig kan dan ook wel eens een soort stopwoordje zijn, voor dingen waar je niet echt een mening over (wilt) hebben, en toch een reactie moet geven. als ze er verder niet lelijk bij deed, zou ik het er gewoon bij laten. En nee, natuurlijk gaat ze jou/jullie niet uitlachen, het is haar zoon en jij haar schoondochter! Denk dat je de soep niet zo heet moet eten als hij is opgediend...

tonny

tonny

25-07-2014 om 19:27

'vragen' is iets van tegenwoordig

... en dat graag zo spectaculair mogelijk.

In mijn tijd (getrouwd in 1981) werd er niet veel poespas aan besteed volgens mij, aan dat vragen, ik kan me zelfs geen huwelijksaanzoek herinneren, haha.

Maar voor mijn kinderen en hun vrienden en vriendinnen is 'gevraagd worden/vragen' een heel ding.
Moeder van vriend is daar kennelijk niet zo mee op de hoogte.

Mijntje

Mijntje

25-07-2014 om 19:40

myrthe

Waarom betrek je het meteen op jezelf, dat jij dan ook uitgelachen wordt. Ze vindt het gewoon wat ouderwetserig, that's all. Ik denk niet dat dat nu zo in is, wat Tonny's ervaring wel is.
Ik vind het ook tamelijk ouderwets, maar het maakt mij verder geen bal uit.

Ad Hombre

Ad Hombre

25-07-2014 om 20:02

Of juist wel!

"Moeder van vriend is daar kennelijk niet zo mee op de hoogte."

Die moeder snapt het helemaal! Ik vind het ook wat potsierlijk en ietwat belachelijk. Het 'aanzoek' is tegenwoordig 'zo'n ding' dat mensen het op de gekste plaatsen op de vreemdste manieren en liefst op TV doen. Ik zou er persoonlijk ook niet aan beginnen, maar daarom wonen we dan ook al 27 jaar ongehuwd samen

Scheelt ook in de vrijgezellenfeesten. Binnenkort hebben we weer zo'n huwelijk van een (jonge) vriendin van mijn vriendin. Ik *moet* mee, maar de kinderen zijn niet welkom. Iedereen *moet* fleurige kleren aan. Moet er nou wel of niet een stripper op het vrijgezellenfeest. Wat een gedoe allemaal...

En het feit dat we een dag later op vakantie moeten vanwege dat gedoe. Het is allemaal zo dwingend. Hier nu weer iemand, die zich gekwetst wordt doordat het huwelijksaanzoek van haar *zus* niet serieus genoeg wordt genomen! En maar scheiden met z'n allen, bij bosjes gaan ze voor de bijl!

Grappig? Da's nog erg vriendelijk uitgedrukt. Hilarisch zou ik er van maken! Trouwen? Eeuwige trouw beloven? LOL!

Barvaux

Barvaux

25-07-2014 om 20:20

hand vragen?

Ik dacht dat je iemand een aanzoek doet maar haar vader vraag je om haar hand, of ben ik nu in de war? Het zijn toch twee verschillende vragen aan twee verschillende personen?

Grotendeels eens met Ad Hombre

Ik probeer wel de mening van anderen te respecteren, maar heb zelf helemaal niks met het huwelijk en alles er omheen. Ben twee keer getuige geweest en beide huwelijken zijn inmiddels ontbonden... Ze moeten mij maar niet meer vragen;-(

Jo Hanna

Jo Hanna

25-07-2014 om 23:15

niet doorzagen

Die vrouw heeft onhandig en onbeleefd gereageerd. Het is not done om iemands liefdevolle, romantische en idealistische aanzoek af te zeiken. Het maakt niet uit wat je ervan vindt. Je houdt gewoon je mond en zegt: "Leuk voor haar."

Maar ik vind wel dat jij ook over de schreef gaat door van haar eisen dat ze zich verantwoordt voor haar misser. Laat het van je afglijden. Het is niet jouw probleem. En als je al per se vindt dat je er iets over moet zeggen doe dat dan helemaal vanuit jezelf: 'Ik vond het pijnlijk dat je zo reageerde. Voor mij is het iets moois.' En niet: "Waarom vind jij dit grappig!?!?" Het is namelijk geen vraag die je hebt. En je bent niet nieuwsgierig maar boos. Wil je er dan met haar over gaan discussiëren of het grappig is of niet? Zou ik niks voor voelen in ieder geval. Je zou ook je vriend kunnen influisteren dat hij vriendelijk tegen zijn moeder moet zeggen dat ze niet meer zo cynisch moet doen waar jij bij bent. En dan verdergaan met je leven.

Groet,
Jo Hanna

Stenna

Stenna

25-07-2014 om 23:33

gelukkig, nog meer die dat hebben

Ben helemaal net zo ouderwets als Ad Hombre en Piano. Al dat gedoe tegenwoordig, het wordt zo veramerikaniseerd en overgedramatiseerd. Doe toch weer gewoon. Op de fiets naar het gemeente huis. Of helemaal niet, zoals wij ook al 29 jaar gelukkig zonder "hand" of papiertje. Of als het dan toch moet, een eenvoudige hollandse bruiloft, gezellig feestje zonder ingewikkelde dresscodes of strippers of overdreven gedoe op je knieën gaan enzo.

Karin

Karin

25-07-2014 om 23:35

Meen je dat?

"Ik vond het een enorm botte opmerking en ik voelde me enorm gekwetst."
Meen je dat? Omdat iemand niet naar jouw wens reageert op jouw verhaal over het huwelijksaanzoek van je zus? En ook nog dat je daarna de moeder van je vriend hebt OPGEBELD om te vragen waarom ze het grappig vond? Jeetje. Wat zei jouw moeder daarvan?

bibi63

bibi63

26-07-2014 om 00:05

Brrr

Ik ben ook getrouwd en dat vind ik prima. Maar niet uit 'romantische' overwegingen. Daar heb ok geen boeterbriefje vooe nodig, wij zij getrouwd uit puur praktische overwegingen: we kregen een kind. En natuurlijk is dat een gelegenheid om iets feestelijks te doen, maar niet met opgelegde, gruwel, receptie of, gruwel, fotoreportage. Gewoon gezellig eten, ongedwongen foto's en borrel/feestje voor iedereen.
Bibi

Jaïn

Jaïn

26-07-2014 om 00:44

oh wel hoor

Wij zelfs met toestemming van beide ouderpartijen. Wat is er mis met een traditie/gewoonte/vorm van vragen? Hier op het forum misschien niet, maar dat is de wereld niet natuurlijk.

Ach, jij was blij, zij verknalde dat een beetje voor je en nam een stukje blijdschap weg. Waarschijnlijk was ze oprecht verbaasd. Leg het uit of niet en laat het erbij, er zijn vast belangrijker zaken om je druk over te maken en gekwetst door te voelen.Geniet van de aankomende trouwerij! Van harte met het voorgenomen huwelijk van je zus

tonny

tonny

26-07-2014 om 10:42

gewoonten verschillen

'Hier' op OO is het gebruikelijk om een huwelijk(sfeest) een heel bescheiden etiketje te geven.

Toen ik vroeger ging trouwen, was dat een belangrijk moment voor mij, al zou ik nu bijna 33 jaar later een andere invulling geven aan de dag zelf. Een mens verandert nu eenmaal.

Destijds was er veel minder rimram qua vrijgezellenparty's (niet) en een officieel romantisch aanzoek (niet). In de loop der jaren is er veel franje bij gekomen, zoals ook valentijnsdag, halloween, sweet sixteen party's en babyshowers.

Inmiddels zit ik in de fase van 'moeder van de bruid/bruidegom' en in die positie heb ik uiteenlopende gevoelens doorleefd. Word je ook weer wijzer van.

En nu gaat er dit najaar of zo eentje 'gevraagd' worden, en de 'vrager' in kwestie heeft al volop voorpret hoe hij dat gaat doen. De 'gevraagde' is er geamuseerd onder. Vind ik leuk. Franje is best aardig. Zolang het niet verplicht is, en zolang de kern van de franje oprecht is.

Inmiddels ook twee stellen die een contract afsluiten bij de notaris. Ook prima, het gaat om onderlinge verbondenheid, en ik ben heel blij met hun geluk! Maar het feestje mis ik dan wel

Moeder

Moeder

26-07-2014 om 11:55

ergeren

Ik erger me ook een beetje aan al dat 'wat een gedoe zeg, trouw gewoon niet, ga samenwonen, geef geen groot feest, doe niet moeilijk met een aanzoek en al het andere geroep'.

Wij zijn in 1996 redelijk traditioneel getrouwd met foto's, geen receptie (we kenden te weinig mensen daarvoor) en een avondfeest als de laatste van de neven en nichten van mijn vaders en moederskant. Iedereen deed het de twintig jaren daarvoor zo. Eigenlijk wist ik niet beter of anders. Wij waren er toen heel gelukkig mee maar al een jaar of vijf later wist ik dat als we toen pas waren getrouwd ik het heel anders had gedaan. Alleen een uitgebreid diner voor ouders, broers en zussen en hun kinderen en vrienden en geen avondfeesttoestand voor Jan en Alleman.

Dat neemt niet weg dat ik dan zo ga reageren als een aantal van jullie hier en daar bijna op 'kotsen'. Ik adviseer ook mijn kinderen om niet zo groots uit te pakken maar mijn zoon van 16 roept nu al dat hij dat juist wel wil. Zijn keus toch lekker.

Kaaskopje

Kaaskopje

26-07-2014 om 13:21

Gevraagd

Als 'gevraagd' gaat om dat de ene partner de andere officieel vraagt om te trouwen, vind ik dat helemaal niet lachenswaardig. Als het gaat om een officieel moment met de óuders, dus de hand vragen aan de ouders, dan vind ik dat nogal ouderwets. Maar ja, wie ben ik?

Ik heb daar dan ook een flinke misser mee gemaakt (vonden mijn ouders). Mijn ouders en mijn toenmalige vriend/aanstaande (nu man) waren onderweg naar een feest ter gelegenheid van een verjaardag van mijn oma. In de auto, al rijdende voort dus, zei ik dat ik héél leuk nieuws had. En toen vertelde ik dat we gingen trouwen. Daar werd wel op gereageerd dat ze dat leuk vonden, maar achteraf kreeg ik daar toch een lading narigheid van over me heen! Ze hadden dat als heel erg ongepast ervaren. Dat zeg je niet even tussen neus en lippen door in de auto, daar kom je officieel voor op visite! Maar ja, op visite gaan was ook al zoiets. Het moest maar uitkomen, dus dan had ik eigenlijk al door de telefoon moeten vertellen dat we groot nieuws hadden, dus of er aub een gaatje was wanneer we konden komen, dus dan kun je op je vingers natellen waar zoiets over gaat.

Sorry voor mijn ouders, maar ik vind het nog steeds een vreselijk overtrokken reactie. De beslissing om te trouwen gaat alleen de geliefden aan, de familie mag er blij mee zijn, of er een mening over hebben en aanwezig zijn als het huwelijk voltrokken wordt. Als het gelukkige stel niet in het geheim trouwt. Dat zou ik als moeder echt niet leuk vinden. Maar dat zou bij mijn mening blijven en ik zou dat denk ik ook uiten, maar ik zou het zeker niet tot probleem opblazen.

Kaaskopje

Kaaskopje

26-07-2014 om 14:16

Trouwen

Ik vind trouwen overigens nog steeds een romantische gebeurtenis. Dus een huwelijk met mooie jurk, mooi pak en bijpassende entourage voor het feest is naar mijn idee ontzettend leuk. Ook voor mij als gast. Maar de huwelijksdag moet geen doel op zich worden. Zo'n dag waarvoor je overal mee over de top zou moeten gaan. Téveel geld voor kleding, téveel geld voor de gelegenheid, teveel voor eten... en dan nog maanden in de schulden zitten. Ik ken iemand waarbij dé dag wel zo'n moment was. Alles werd uit de kast gehaald en een paar maanden later vluchtte de bruid weer terug naar haar ouders. Huwelijk voorbij, ex nam de schulden op zich. Dat vond ik erg grootmoedig van hem. Ik had haar geloof ik eerst levend gevild)

Primavera

Primavera

26-07-2014 om 23:48

Dit is nou net iets wat iedereen helemaal zelf mag weten

Hoe iemand wenst te trouwen of een samenwoningscontract af te sluiten vindt ik nou net iets wat iedereen helemaal zelf mag weten. Alleen wel samenwonen, maar niets op papier willen laten zetten vind ik oerstom.

Ik voel me daarentegen wel absoluut vrij om uitnodigingen af te slaan als ze mij op een één of andere manier op te hoge kosten jagen, type bruiloft in het buitenland waar je op eigen kosten heten moet, bruiloft waar kinderen niet welkom zijn of waar een dresscode heerst waarvoor ik diep in de buidel moet tasten voor iets wat ik nooit meer zal dragen, enz. Bruid en bruidegom zijn vrij om te beslissen hoe en waar ze hun feestje willen en ik of ik er heen ga.

Hoe het aanzoek gedaan wordt of hoe het precies verteld wordt zal ik me ook niet druk om maken, het kan gaan van een sms'je tot videouitnodiging, net waar ze zin in hebben, het is mij allemaal best.

Wat ik nou weer grappig vind zijn al die verhalen van mensen die kennelijk niet al te groots hebben uitgepakt over enorme huwelijksfeesten die dan allemaal stuk voor stuk uiteindelijk tot een gestrand huwelijk hebben geleid. Alsof de manier waarop je je huwelijk wenst te vieren daarop invloed heeft. Statistisch gezien gaan er nog altijd een stuk meer relaties mis tussen mensen die niet wensen te trouwen dan tussen mensen die wel getrouwd zijn, dus wat dat betreft zijn die stellen die een sober samenlevingscontract kiezen helemaal niet beter af.

Zelf weten dus

Wat is dit nu dan, gaan nu de voorstanders van het huwelijk de 'tegenstanders' aanvallen. Dat vind ik ook een beetje vreemd. Iedereen moet het toch zelf weten. Echter, gewoon je mening geven moet toch ook kunnen? Ga ik gelijk nog even iets anders aankaarten. Waarom neemt iemand de achternaam van de man aan en gaat schoonouders vader en moeder noemen?

Barvaux

Barvaux

27-07-2014 om 11:12

Piano

Dat achternaam aannemen is al zo vaak hier besproken, daar doe ik niet meer aan mee, dat wordt weer hetzelfde draadje als zo vaak eerder.

Ik heb mijn schoonmoeder (al 10 jaar overleden) nooit moeder genoemd, dat kreeg ik mijn strot niet uit. Ik heb maar één moeder (ook overleden. Mijn schoonvader noemde ik ook nooit 'vader', laatst op facebook een keer 'schone papa'. Ik doe dat dus in ieder geval niet.

Kaaskopje

Kaaskopje

27-07-2014 om 12:49

Barvaux

Met zo'n opmerking ontmoedig je nieuwe forummers om het daar (voor ons opnieuw) over te hebben. Dan maar draadje nummer 10 over dit onderwerp, wat maakt het uit?

Kaaskopje

Kaaskopje

27-07-2014 om 12:58

Piano

De enige reden die ik kan verzinnen is dat dat onze, dus Nederlandse, traditie is. In andere landen zijn er weer andere achternaam-gewoontes. Nu mag je voor elke variant kiezen die je passend vindt. Zo had ik laatst een klant aan de lijn, die de naam van zijn vrouw droeg. Ik moest het even tot me door laten dringen, omdat ik het niet gewend ben, maar het is toegestaan en men kiest er dus voor als dat goed voelt.

Voor mij was het ook, vanuit de oude traditie, heel vanzelfsprekend om de naam van mijn man aan te nemen. En met een gezin vind ik het ook lekker overzichtelijk als iedereen hetzelfde heet. Als ik een uitstervende achternaam had gehad, had ik misschien besproken of we de boel om konden draaien, maar mijn naam sterft nog niet uit en ik hechtte er ook niet zoveel waarde aan dat ik er mee aangesproken wilde blijven worden.

Barvaux

Barvaux

27-07-2014 om 13:23

Kaaskopje

Ik weet gewoon dat veel forummers geen zin hebben om dat weer op te halen en ik zeg niet dat ze het niet mag vragen, ik zeg alleen dat dat al zo vaak besproken is en meestal verlopen die discussies niet zo gezellig (wij schijnen nog steeds gezien te worden als een stel met een soort ongeëmancipeerde relatie)

Hortensia

Hortensia

27-07-2014 om 14:52

Jammer toch...

Dat iedereen voor een ander wil bepalen hoe die moet trouwen. Met of zonder toeters, bellen en gedoe. In stilte of op een duur eiland (met de kanttekening dat wij als gast dan wel een dure uitnodiging mogen weigeren, maar dan nog bepaalt het bruidspaar hoe zij het vieren).

Jammer ook, die verhalen over "vroegâh was het beter". Of het leedvermaak als zo'n pracht en praalbruiloft later strandt.

Leven en laten leven. Het schaadt jou toch niet als iemand groots uit wil pakken met alle mogelijke poespas?

Hortensia

Hortensia

27-07-2014 om 14:54

LL88, laat het los

Jullie vieren jullie huwelijk op jullie manier. Jouw zus zal dat waarschijnlijk op haar manier doen. Misschien bracht ze dat wat ongelukkig over, maar ik vind het niet echt een reden om daar meteen enorm gekwetst over te zijn. Gewoon een verschil in opvatting, geen regelrechte aanval naar jou toe toch?

Jaina

Jaina

27-07-2014 om 16:14

Piano

Over het algemeen erger ik me weinig aan de keuzes van anderen. Zo heb ik geen enkele bijgedachte bij enorme sprookjes huwelijken of simpel op de fiets naar het stadhuis. Uiteraard met de aantekening erbij wat Primavera al terecht opmerkte dat ik als gast natuurlijk ook mijn grenzen kan stellen als de eisen al te buitensporig zijn wat betreft dresscode of afreizen naar een onmogelijke locatie. Maar verder heb ik zelden bijgedachten bij iemands keuze op dat gebied.

De naam van je man aannemen (of van je vrouw) vind ik dan wel weer heel stom. Ik heb over veel zaken helemaal niet zo'n uitgesproken mening maar op de een of andere reden over dit onderwerp wel. Dat vind ik dus gewoon ongenuanceerd stom.

Je schoonouders moeder en vader noemen sta ik dan weer een stuk neutraler tegenover. Ik zou het niet zo vlug doen maar ik kan me best omstandigheden voorstellen waaronder mensen dit wel doen.

Laat ook maar

verder, als er al zo veel over is gediscussieerd. Het kwam zo in me op.(Wel bedankt voor de reacties en Jaina, dat laatste stuk herken ik wel van een kennis inderdaad.)
En TS, probeer je inderdaad niet te druk te maken over wat je 'schoonmoeder' zegt. Ik vind wel dat je het wel kunt zeggen als ze zich respectloos uit. Gewoon rustig zeggen dat het niet erg is wanneer zij een andere mening heeft, maar dat jij het vervelend vindt als ze jouw mening belachelijk maakt.

Lynn

Lynn

27-07-2014 om 16:35

Hortensia # 24

Helemaal met jou eens: leven en laten leven (zolang ze maar niemand schaden en respecteren als anderen niet mee willen doen met hun evt. "dure" manier van vieren).

NB Wij zijn destijds, laaaaang geleden, wel op kasteeltje getrouwd en "black tie" (en galajurken voor de dames). Was in "onze kringen" toen vrij normaal.

Voor een enkeling (m.n. familieleden) was dit niet zo normaal, maar ik hoorde toen juist terug dat die het geweldig vonden en juist zo leuk omdat ze door de dresscode al van tevoren bezig waren met de voorbereidingen voor het huwelijk. Dus meer voorpret. En het was sowieso een geweldig feest .

Maar als iemand zich bij die dresscode ongelukkig bij had gevoeld, had dat vanzelfsprekend voor ons niet gehoeven (een spijkerbroek had ik dan overigens wel wat respectloos/uit de toonvallend gevonden tenzij iemand niets anders dan spijkerbroeken had gehad ).

Ik vind dat mensen sowieso een uitnodiging kunnen afslaan, om wat voor reden dan ook (ervan uitgaande dat iedereen in de afweging meeweegt of de uitnodiger zich tegen de borst gestoten voelt als je dat zonder "goede" reden doet), maar zeker als het veel kosten voor iemand met zich meebrengt (of veel vrije dagen etc.).

Spijkerbroek

Dat vind ik dan weer jammer, dat iemand het dragen van een spijkerbroek respectloos zou kunnen vinden.

Lynn

Lynn

27-07-2014 om 17:35

Piano

Respectloos is misschien een beetje zware term, maar als mensen een huwelijksfeest geven in black tie, dat weet je dat zij en de (meeste) andere gasten veel werk ervan maken. Dan kan je als gast daar met je kleding best rekening mee houden. Als je je ongelukkig voelt in black tie, hoeft dat wat mij betreft dan niet, maar om dan in een spijkerbroek te komen (tenzij, zoals ik al schreef, diegene echt allen spijker broeken heeft, dus kennelijk zich heel ongelukkig voelt in iets anders.

Ik loop zelf ook graag in spijkerbroek, maar als mensen een feest geven met kledingwensen probeer ik daar wel een beetje rekening mee te houden om hen een plezier te doen.

Of vind jij het onzin dat je probeert anderen een plezier te doen en rekening te houden met hun wensen (niet in het overdrevene, he, maar gewoon, als dat mogelijk is)?

Bulletje Bliep

Bulletje Bliep

27-07-2014 om 19:36

in het openbaar ten huwelijk vragen

Wat vinden jullie daar dan van? Persoonlijk vind ik dit altijd erg onecht en exhibitionistische overkomen. Als mensen eromheen dan ook nog emotioneel gaan doen en lyrisch omdat "ze dit mee mogen maken" dan word ik helemaal ongemakkelijk....

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.