Huis, Tuin en Keuken Huis, Tuin en Keuken

Huis, Tuin en Keuken

Moeder

Moeder

21-12-2014 om 16:17

"weggelopen" dochter (15)

Vanmiddag zou dochter met mijn man iets leuks gaan doen (niet super speciaal, maar wel gewoon leuk).
Vlak ervoor kwam er een discussie met mijn man (die vermoedelijk asperger heeft dus nogal regelmatig "raar" reageert en rare dingen zegt), waarbij hij iets betwiste gezegd te hebben wat hij eerder wel gezegd had (dat konden dochter en ik bevestigen, met logische omstandigheden erbij).

Na dat incident zei man dat hij niet meer ging.

Dochter gefrustreerd want hij gedroeg zich (objectief gezien, vind ook ik) heel kinderachtig. Door niet zijn zin te krijgen (van ons beiden te horen dat hij terugkwam op wat hij eerder oké vond) ging hij het uitje niet doen.

Dochter, net 15, was kennelijk gefrustreerd door deze kwestie (we hebben natuurlijk al vaker vergelijkbare situaties meegemaakt waarbij hij "raar" reageert en ze heeft een jaar of zo geleden wel eens gezegd dat ze wel eens gedacht heeft dat ze wilde weglopen (omdat hij zo raar doet).

Ze is om half 3 of zo weggegaan van huis met haar fiets zonder dat ze iets zei. Ik hoorde het, rende naar buiten en kon nog net kort met haar praten. Ze ging weg, naar ik begreep niet naar een bepaalde vriendin. Ik heb haar laten gaan, had geen behoefte haar tegen haar zin tegen te houden (ze moet even haar frustratie kwijt).
Ik weet niet waar ze nu is, maar heb wel wat contact (whatsapp).

Mijn vraag is nu: hoe zouden jullie mij adviseren met dochter te praten als ze weer thuis komt?

Ze is 15, groot/stevig, wereldwijs, verstandig, loopt niet in 7 sloten tegelijk, dus op zich maak ik me niet erge zorgen. Ervan uitgaande dat ze straks gewoon weer thuis komt.

Maar hoe zouden jullie met dochter praten over haar actie (niet zeggen waar ze heen gaat) en haar frustratie over de rare reacties van haar vader.

Ik heb - veel - begrip voor haar frustratie, heb er zelf natuurlijk ook al jaren mee te maken. Mijn man is niet gediagnotiseerd en heb mijn vermoeden nooit met hem of dochter besproken. (Ik vrees dat man het niet wil horen, dus is risicovol vind ik om het met hem te bespreken)

Moni

Moni

21-12-2014 om 17:41

Ik zou begrip tonen voor de frustratie

Je hoeft niets te zeggen over wat haar vader wel/niet heeft.
Je kunt wel praten over wat je ziet gebeuren en dat je begrijpt dat het haar frustreert. En dat je daar zelf ook wel eens last van hebt.

Het niet zeggen waar ze heen gaat, lijkt me nu niet van belang. Vooral omdat er wel contact is via whatsapp.

Moeder

Moeder

21-12-2014 om 18:04

thuis

Moni, dank je wel. Ze is inmiddels al weer thuis, dus gelukkig niet heel lang weggebleven (ik dacht even dat ze misschien nog langer weg zou blijven).

Dus inderdaad: vooral begrip tonen. Was ook mijn gevoel.

Nu ze wel thuis is, denk je nog anders over de laatste zin? Ik heb zelf wel de neiging er iets van te zeggen (zo van: goh waarom zei je het niet even voor je wegging) om te checken of ze bang was dat ik haar zou tegenhouden of zo. Ik hoop duidelijk te maken dat ik haar niet tegen zou houden, omdat ik haar frustratie begrijp, maar dat ik het wel fijn vindt als ze niet zomaar verwijnt.

Maar ik wil haar inderdaad maar niet te veel verwijten op dat punt, dat heeft geen zin en ze moet zich vooral veilig voelen bij mij.

Moni

Moni

21-12-2014 om 18:25

Ik zou haar een compliment geven

dat jij blij bent dat ze contact gehouden heeft
en of ze dat vooral wil blijven doen omdat je anders erg ongerust wordt.

Dagarada

Dagarada

21-12-2014 om 18:27

wel bespreken

Ik zou het wel nog met haar bespreken. Dat je heel goed begrijpt waarom ze moeite heeft met het gedrag van haar vader. Dat je ook begrijpt dat ze op zo'n moment het huis verlaat, maar dat je wél wil weten waar ze is.
Dit zou natuurlijk best nog eens kunnen gebeuren, en wie weet blijft ze langer weg. Dan wil je niet ernstig in de zorgen zitten. Ik denk dat die twee boodschappen best samen kunnen gaan: begrip voor haar gedrag, én de mededeling dat je altijd wil weten wáár ze is. Daarbij kun je haar vertellen dat je haar niet tegen zult houden als het gaat om even weg te zijn van (het gedrag van) haar vader. Het gaat toch puur om je gemoedsrust, dat ze veilig is? Zal ze wellicht wel snappen.

(Hier vergelijkbare situatie, met jongere kinderen. Ik houd mijn hart vast voor de puberteit. Man met wellicht asperger, nooit gediagnosticeerd maar ondertussen weet ik het wel zeker. Loop idd ook met de kinderen tegen dit soort dingen op. Ik benoem het tegenwoordig maar gewoon. "Papa reageert soms wat typisch".)

Barvaux

Barvaux

21-12-2014 om 19:11

eens met moni

Je vertrouwde haar, je wist dat ze geen gevaar liep, ze hield contact en was nog voor het avondeten thuis. Dan zou ik dus echt niet beginnen over waar ze was en dat ze dat moet zeggen. Contact houden is genoeg, complimenteer haar daar mee en ga geen kritiek geven.

Knappe dochter!

Wat een knappe dochter!

Niet alleen om even een stukje te gaan fietsen (al zou ik zelf wel mijn hart vasthouden), contact met je te houden en haar gevoel met je te bespreken.

Maar ook omdat ze ondanks dat pa doet zoals hij doet, hem wel aanspreekt op zijn gedrag.

Ik heb geen advies voor je. Maar wilde even zeggen dat ik het zo te horen een dochter vind om trots op te zijn.

Ulla

Ulla

21-12-2014 om 19:16

Eens met Barvaux

Ik denk er precies zo over. Soms is het beter om snel weg te gaan, om te voorkomen dat het escaleert en blijkbaar heeft je dochter dat prima ingezien.

Kaaskopje

Kaaskopje

21-12-2014 om 22:08

Ze is 15

15 is een leeftijd dat je niet persé over alles wat je doet uitleg hoeft te geven, maar prettig is het wel natuurlijk, zeker als er iets vervelends is voorgevallen. Dat ze even heeft uitgewaaid vind ik eigenlijk heel volwassen van haar. Er was naar mijn idee ook geen reden voor zorg, want je had contact. Het was vooral ongemakkelijk, omdat jij tussen twee vuren zit.

In dit soort situaties toon ik vaak heel veel begrip. Pappa heeft niet lekker gereageerd en dochter mag best weten dat ik op zo'n moment niet op een lijn met vader sta. Dat het niet lekker ging ligt niet aan dochter maar aan vader. Jammer dat het zo gaat, maar daar moet dochter dus rekening mee houden blijkbaar. Het is niet anders.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.