Argh, kind van 9 lust nog steeds vrij weinig

swaen

Dat had ik wel gelezen en daardoor dus de indruk gekregen dat het probleem van een andere orde is als dat van creabea. Daar staat nog best veel bij wat de kinderen lusten. Ik herken dat van hier. Wat ik van het probleem bij jou herken, is dat het soms echt niet lukte om iets te laten proeven.

ze eet wel dingen

Inderdaad, ze eet niet echt extreem beperkt. En wat ze wel lust is (behalve die snoepjes) ook niet ongezond. Vandaar mijn advies: zet die basisproducten die ze wél lust iedere maaltijd als basis op tafel. Dat zorgt ervoor dat ze 1. eet en 2. dat het gezellig blijft. Wel afspreken dat ze probeert nieuwe dingen te proeven. Al is het maar een lepeltje bij elke maaltijd.
Denk eraan dat het niet jouw probleem is, maar háár probleem als ze beperkt eet en dat blijft doen. Jouw taak is om haar gezond te voeden en jouw belang is het als dat gezellig kan.
Nog over dat snoep: het gaat erom dat snoep niet als beloning wordt gezien, maar als extraatje. Dus náást gezond eten en niet in plaats van.

swaen

Om een stap verder te komen zou ik haar dus juist als een 'volwassene' gaan beschouwen en door praten, uitleggen etc proberen verder te komen. Niet met verbieden etc.

Leg haar uit dat je zo je lichaam net zo goed kapot maakt als met roken en alcohol want het krijgt niet de voedingsstoffen die het nodig heeft.

Laat haar zelf nu eens zeggen hoe ze naar volwassenheid toe wil en als ze elke maand iets nieuws leert eten (of elke 3/4 wk) dan eet ze zo ongeveer net een beetje normaal als ze 18 is

Bespreek wat je in ruil daarvoor kan doen, wat krijgt ze als het haar lukt om in die 3 of 4 wk iets nieuws te proberen? Eerste week alleen ruiken en op het bord hebben, tweede week proeven, elke dag een hapje en derde week wat meer etc. Er moet toch wel iets zijn wat ze in ruil daarvoor wil doen? Zonee, dan maar niet maar je kunt ook zeggen dat jij helemaal stopt met zeuren als zij zich hier aan houdt.

De beloning

De beloning van goed en gezond eten zou moeten zijn dat je je gezond voelt en tegen je dag opgewassen. En dat je met de rest mee kan doen als er eens een gezellig etentje is, al is het maar met iets kleins. En dat het eten een gezellig moment in plaats van een spannend moment wordt. En ook wel dat je moeder dan niet zo bezorgd hoeft te zijn.
Je wilt werken aan haar interne motivatie en stoppen met externe motivatie, beloningen, straffen, want die hebben al 8 jaar niet gewerkt.

precies annej

Het maakt mij niet uit wat de beloning is als je die maar 'geeft' en op een andere manier er mee bezig bent maar ik vind wel dat een kind van 9 ook oud genoeg is om zelf wat moeite te gaan doen. Dus een lijst maken van alles wat ze lust en om de paar weken moet daar iets nieuws bij.

Wat het kind moet doen Barvaux?

Het probleem is nu juist dat wat moeder vind dat kind zou moeten kunnen of gaan doen, dat dochter dat botweg niet doet.
Kun je wel doorgaan met vinden dat kind iets nieuws moet proberen enzovoort maar dan zet je gewoon de oude strijd voort.
Kan. Kun je nog heel lang volhouden, maar ik zou er voor gaan om het los te laten.
En dat bijt met wat een kind volgens jou zou moeten en moeite voor moet gaan doen.
Loslaten is wat anders. Je bespreekt met haar het nut en dat je je realiseert dat het haar zaak is, het lukt jou toch niet, en dan laat je het verder aan haar over. Met kromme tenen, dat wel.

even concreet

Er is inmiddels van alles gezegd en gesuggereerd, dus even concreet.
Ik begrijp dat kind wel (bruin)brood, crackers en ontbijtkoek lust (die is er overigens ook in volkoren variant, proef je niet echt) en worst (dan wel van de slager...)en appel. Uiteraard behoorlijk eenzijdig, maar daar kan ze wel de benodigde calorien mee binnen krijgen. Het belangrijkste wat ze eigenlijk mist in haar voedingspatroon zijn bepaalde vitaminen en mineralen. Dat kun je oplossen door een multivitamine tablet (evt. in de vorm van een kauwtablet of gummytablet als ze dat makkelijker weg krijgt).
Inderdaad dus verder voorlopig loslaten. Avondeten mag dan bestaan uit brood/crackers. En wachten tot ze zelf eens om iets anders vraagt of iets wil proeven.

even concreet

Er is inmiddels van alles gezegd en gesuggereerd, dus even concreet.
Ik begrijp dat kind wel (bruin)brood, crackers en ontbijtkoek lust (die is er overigens ook in volkoren variant, proef je niet echt) en worst (dan wel van de slager...)en appel. Uiteraard behoorlijk eenzijdig, maar daar kan ze wel de benodigde calorien mee binnen krijgen. Het belangrijkste wat ze eigenlijk mist in haar voedingspatroon zijn bepaalde vitaminen en mineralen. Dat kun je oplossen door een multivitamine tablet (evt. in de vorm van een kauwtablet of gummytablet als ze dat makkelijker weg krijgt).
Inderdaad dus verder voorlopig loslaten. Avondeten mag dan bestaan uit brood/crackers. En wachten tot ze zelf eens om iets anders vraagt of iets wil proeven.

frustratie

Je gunt het je kind ook dat ze gewoon van van alles geniet.
Maar het is nou eenmaal een wijdverbreid fenomeen dat veel kinderen dat nou eenmaal niet spontaan doen, maar dat het wel groeit, met of zonder jou aandacht of dwang.
Een dochter van een vriendin is groot geworden op bolletjes met iets. Als ze weer eens het avondeten niet lustte kreeg ze gewoon een bolletje met iets. Inmiddels een dikke dertiger met een vette managementbaan in het horecawezen.
Lang geleden deed ik vrijwilligerswerk met kinderen en pubers. Dan werden we door grote bedrijven luxe gefeteerd. En dan kwam ik met zo'n kind langs een kunstig opgemaakte salade. Maar kind wilde liever een broodje hagelslag.

proeven

"Dwingen om te proeven kan bij kleine kinderen wel goed werken maar bij een ouder kind vind ik dat lastiger. Een peuter kan je wel omkopen of straffen en dan gaat het proeven wel."

grappig, hier juist de omgekeerde ervaring. Ik heb geen idee hoe je jonge kinderen wil 'dwingen' te proeven (mond openwrikken?) maar hier gaat het bij de kinderen nu ze ouder zijn veel beter, met argumenten. Hier werkte het echt (wel niet direct heel goed) om te zeggen dat je iets wel 10x moet proeven en dat je het dan steeds een beetje lekkerder gaat vinden. En dat het fijn is om veel te lusten, dat gaan ze ook pas inzien na de kleuterleeftijd volgens mij. Onze oudste was als klein kind behoorlijk moeilijk (heeft tot zijn tweede alleen borstvoeding, hutspot en één soort olvarit gegeten) maar dat is geleidelijk aan beter gegaan. Het scheelde misschien ook dat zijn broertje wel bijna alles lust, zien eten doet eten wellicht. En omgekeerd ook: als er een ouder is die moeilijk doet met eten, dat is geen goed voorbeeld.

snoepjes

Tsja, ook hier worden snoepjes wel geproefd. En hoewel hij ook op dit gebied weinig lust, durft hij op de een of andere manier zoetigheid veel beter te proeven. Minder negatieve associaties mee, blijkbaar?
Hier manipuleer ik overigens ook, het is heel lastig vind ik om niet te doen. Heb wel het gevoel dat dat (bij dit kind dus, bij mijn andere kind weer niet!) het probleem vaak erger maakt. Zo vraag ik ook vaak om te proeven, hij doet dat dan braaf, maar de uitslag staat bij voorbaat al vast...en de dingen die hij wel lust is hij idd spontaan gaan eten.
Wel of geen vervanging geven maakt volgens mij niet zoveel uit. Ik doe dat dus wel, maar de tweede miep in huis heeft desondanks vrij goed leren eten, lust steeds meer. De eerste dus niet, maar die zou dus anders standaard met honger naar bed gaan. (En daar misschien wel aan wennen, wil ik niet)

Ja bijzonder

Snoep en chips werden hier ook zonder problemen geproefd. Dat zal wel een heel andere lading hebben.

Niet zo bijzonder

Ik vind het juist niet zo bijzonder dat snoep en chips minder eng zijn om te proeven. Die hebben namelijk een voorspelbare en egale structuur. Structuur is hier altijd veel meer een probleem geweest dan alleen smaak. Alles wat hier gegeten werd in de eerste tien jaar had een voorspelbare en egale structuur.

Linda

Hmm als je de ene vleeswaar lust kun je best de andere vleeswaar proberen hoor, de structuur is echt niet heel anders.

nee

Het gaat idd niet alleen om structuur. Qua zoetigheid durft zoon echt veel te proeven, en er is echt zoetigheid te vinden met elke denkbare structuur. Misschien is het bij zoon hier meer een kwestie van smaak? Zoetigheid is vertrouwd, je weet ook dat het vnl zoet gaat zijn?
Maar vooral denk ik dat het aangeeft dat het ook een opvoedprobleem is. Denk dat weinig ouders het erg vinden als kind geen zoetigheid eet. Dat kan denk ik veiligheid geven, er is geen druk, geen verwachting, dus geen spanning of negatieve associatie.

idd

de druk en spanning weghalen. Eten is om je lichaam te voeden, kan een gezellige en sociale gebeurtenis zijn, maar is niet iets om stress van te krijgen. Aanbieden en afwachten en als ze iets niet wil dan is dat geen falen of reden tot gezeur van beide kanten.
Bij mijn kinderen was het menu ook erg beperkt, maar ik zorgde dat er altijd op elk bord iets lag dat de persoon WEL lustte (van soepstengel tot rozijn of noot, van 1 stukje kip tot 1 gebakken aardappelschijfje of 10 doperwten. Dus geen gemier van hen, geen gemier van mij en als je alleen het ene opeet dat je wel lust is het prima.
Bij een andere dochter mocht het diverse eten niet tegen elkaar aankomen. Nou dan nam ik een BBQbord met vakjes en at ze wel.
Elk jaar, vanaf hun 13e ongeveer, kwam er wel een product bij dat ze eetbaar of zelfs lekker vonden. Ze eten nog steeds niet alles, maar het gaat wel veel makkelijker en het menu is goed uitgebreid.

o, ja

de manier idd om eten veel minder lekker te maken: alles tegelijk op 1 bord, of door elkaar.
Het kan echt van alles zijn.
Wij kregen vroeger over alles appelmoes, want dan gingen we wel eten volgens de huisarts, mijn moeder deed dat braaf. Ware het niet dat zowel mijn zus als ik niet echt dol zijn op fabrieksappelmoes.
Dus toen de appelmoes eens op was vochten we elkaar de tent uit voor de spruitjes. Sindsdien kregen we geen appelmoes meer.

Creabea

Toen ze peuters waren kon ik de kinderen veel makkelijker aanzetten om iets te proeven door ze af te leiden, grapjes te maken of ze straf te geven. Als ik bijvoorbeeld zei tegen mijn kind dat als hij niet twee hapjes zou proeven hij niet verder aan tafel mocht blijven zitten vond hij dat heel erg. Toen hij ouder werd was hij daar niet meer van onder de indruk. Dan zei hij gewoon ok en ging weg. En grapjes maken of roepen goed gedaan maakte ook niet zo'n indruk meer toen hij groter was. Als peuter kon ik door figuurtjes te snijden van aardappels hem makkelijk overhalen te proeven. Dat zou nu echt geen verschil meer maken.

ach

Mijn moeilijke eter heeft eigenlijk nooit een ingang gegeven. Niet toen hij heel klein was en niet nu hij best al groot wordt. Niets helpt, alleen idd die tong afbijten en laten, want de dingen die hij eet heeft hij eigenlijk vnl spontaan opgepikt. Soms oiv wat druk, maar dan duurt het niet. Zo heeft hij bijv op vakantie in griekenland uit wanhoop en honger denk ik feta weer opgepakt na jaren. (was dan ook het enige zoiets dat hij at hele vakantie, met wat stokbrood en baklava..) en thuis heb ik dat proberen vast te houden maar hij wil het echt niet meer eten. Tsja.
Ik probeer het positief te zien (ja, erg lastig) en te kijken naar wat hij wel eet. Heeft bijv altijd goed fruit gegeten. En itt zijn makkelijker zusje gezond brood, zij miept bij elk pitje. En tsja, heel lastig dat hij alleen maar rauwe groenten eet (en heel beperkt) maar vast best gezond. En hoewel hij graag ships eet doet hij dat altijd met mate en zal zich nooit overeten met zooi, ook positief, toch? Zo kun je altijd wel vanalles vinden lijkt me. Menu van kind van ts klinkt beperkt maar niet ongezond.

Barveaux

Zo werkte dat hier zeker niet.

Iets proeven (zoals een ander vleeswaar) wat dan dusdanig niet beviel dat er maandenlang niets vergelijkbaars werd geproefd. Of nog leuker, iets wat wél op de groene lijst staat in een keer anders dan normaal (vezeltje in het vlees, eiwit niet keihard, appel met een beurs plekje) en dat wordt ook maandenlang niet gegeten of geproefd.

ach ja Linda

Zoon at altijd met veel smaak veel mandarijntjes. Ooit een negatieve associatie mee gehad, ik weet het niet eens precies meer. Ik geloof dat hij op straat een mandarijntje zag liggen naast een dood insekt oid, iets imo onbenulligs iig. Geen mandarijntjes meer. Ik dacht aach, gaat wel over. Nee dus, is jaren en jaren geleden maar hij wordt al niet goed vd geur als ik naast hem een mandarijntje eet...(niets zo lekker als die geur!) Een irritant goed geheugen, speciaal voor negatieve ervaringen..
En alles moet perfect. Eet uitgebakken lapjes spek na jaren geen vlees dus ik blij. Maar owee als ik eens andere boter of olie gebruik. Owee als er een piepklein stukje niet volledig uitgebakken is...dan is zijn honger voor die dag weg. En lastig, want je loopt idd zo het risico dat een product weer afgekeurd wordt...

samenvattend

wat hier het meest voorbijkomt:

-blijven aanbieden

-zorg dat er elke dag of tenminste zeer regelmatig ook iets op tafel staat wat je kind wél lekker vindt om te eten (in combinatie met het 'moeilijke voedsel') ;

-niet teveel zeuren over het eten, van beide kanten;

-geen boterhammen/vullend voedsel geven na de maaltijd om te voorkomen dat het kind daarop gaat wachten en nog minder van de maaltijd eet;

-het aanbieden van snoep/lekkers staat los van het gedrag aan tafel.

Nur

echt heel grappig, bij onze spruit werkten dreigementen als 'je gaat niet van tafel voor je een hapje gegeten hebt' echt helemaal niet, en grapjes ook niet. Nu zoon ouder is vindt hij het echt zonde van zijn tijd om aan tafel te blijven zitten, dus hij bijt dan wel door de zure appel heen en werkt snel wat vieze happen weg. Als er echt wordt gekokhalsd hoeft hij uiteraard niet door te eten en het bord hoeft ook niet leeg, maar een 'dat ziet er niet lekker uit dus dat eet ik niet' accepteren we niet.

Vriend van oudste

Oudste heeft een vriend (16) die heel weinig lust. Vooral op gebied van groenten en bruin brood. Hij blijkt ook heel veel dingen nooit geproefd te hebben, bijvoorbeeld kaasfondue terwijl hij wel van gesmolten kaas en brood houdt.
Bij hem thuis mogen de kinderen de groenten uit het gerecht plukken en op de rand van hun bord neerleggen. Als hij bij ons is, blijkt hij bijvoorbeeld paprika wel te lusten maar niet zo lekker te vinden. Voor hem is dat voldoende reden om de paprika thuis overal uit te plukken. Bij ons accepteer ik dat niet. Als hij het kan eten, dan moet hij het gewoon eten, uiteraard met mate. Wat hij echt niet lust, hoeft hij niet te eten.
Bij deze jongen is volgens mij onvoldoende doorgezet met het eten van nieuwe dingen. Hij kan het namelijk best. Iets kunnen eten vind ik voldoende reden om er in ieder geval iets van te eten.

Dit is het tweede vriendje dat niets lust. Vorige vriendje was ervan overtuigd dat hij geen spinazie lustte. Hij had het nog nooit gehad. Zijn moeder lust geen spinazie. En nog heel veel andere groenten niet. Daarom had hij ook nauwelijks ervaring met het eten van groenten. Gemiste kans vind ik.
Deze jongen was zeker bereid om nieuwe dingen te proeven. Maar ze echt lusten, kostte natuurlijk tijd. En zo vaak was hij er niet.
Hij heeft bij ons wel sperciebonen leren eten. Die eten we vaak en zijn favoriet was al snel met uitgebakken spekjes en wat mosterd.