Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Deborah

Deborah

10-03-2015 om 14:23

mama aanspreken met u

Hallo dames,

worden jullie door jullie kind(eren) aangesproken met jij of met u? Ik wil eigenlijk dat mijn zoontje alle volwassenen, dus ook mijzelf met u aanspreekt. Toen ik hem laatst strafte omdat hij dat weer niet deed, zei hij dat hij de enige in de klas is die dat "moet" en het daarom niet meer wil.

Hoe is dat bij jullie?


Monique D*

Monique D*

10-03-2015 om 17:27

De baas is nog steeds de baas

"Nu komt dat zelden nog voor, maar de baas is nog steeds de baas..."

"Want je mag wel je zeggen tegen de juf en tegen oma, net als tegen je vriendjes, maar je mag ze toch niet op dezelfde toon en manier aanspreken (ruim zélf je speelgoed op!)."

Op het werk noemen wij elkaar bij de voornaam en wij tutoyeren elkaar. Het maakt niet uit of je 25 of 60 bent. Het is op de werkvloer vreemd als je als 25-jarige jouw 60-jarige collega met u aanspreekt en niet bij de voornaam noemt. De leidinggevende kan zelfs jonger dan je zijn. Maar je merkt wel bij bepaalde situaties dat de baas altijd de baas blijft. Op het werk is de etiquette heel anders..

Katniss

Katniss

10-03-2015 om 19:14

Onbeleefd u zeggen

Ik ken wat jongetjes die volwassenen keurig met 'u' en mevrouw/meneer aanspreken, maar die verder gedrag vertonen en taal uitslaan waar de honden geen brood van lusten. Dat hoeft dus niet een op een samen te gaan.
Verder houd ik er niet zo van als mensen mij privé met u aanspreken, maar in mijn werk ben ik wel graag mevrouw en u (niet voor collega's, wel voor 'cliënten').

tonny

tonny

10-03-2015 om 19:56

geen u,

dat hebben wij onze kinderen niet aangeleerd, maar ik heb enkele vriendinnen van wie de kinderen (nu twintigers) wel altijd gewend zijn geweest hun ouders met u aan te spreken.
Ook merk ik dat ouders uit behoudende kerkgenootschappen (dat zijn deze vriendinnen overigens niet) hun kinderen leren 'u' te zeggen.

Zelf zeg ik nog steeds u tegen mijn moeder, zo ben ik opgevoed en dat was in die jaren heel gewoon (ik ben van 1959). Ik vind het niet per definitie een signaal van afstand. Jij zeggen betekent niet meteen dat je op dezelfde lijn zit, qua communicatie.

bieb63

bieb63

10-03-2015 om 21:18

hier op school

(VO Dalton) worden de docenten getutoyeerd én bij de voornaam genoemd. Iedereen ervaart dat als zeer prettig. Uiteraard zijn de docenten nog steeds de 'baas' en wordt overdreven brutaliteit e.d. uiteraard niet getolereerd, maar de sfeer, toegankelijkheid wordt hier zeer door bevorderd. Zo zie je maar.

Nur

Nur

10-03-2015 om 21:21

Hadewich

Ik merk dus dat ik dat je regelmatig weglaat en dus zeg vraag het maar aan vader of vader weet dat wel. Dat heb ik van mijn grootouders die elkaar ook vaak met vader/moeder aanspraken en dat soort zinnetjes zijn echt gewoon blijven hangen.

Amelie

Amelie

10-03-2015 om 22:03

Je/jij

Onze kinderen zeggen gewoon je of jij tegen ons. Ook tegen de leerkrachten, buren, ouders van vriendjes, vrienden van on, de voevoetbaltrainer en dansjuf, opa en oma , eigenlijk tegen bijna iedereen. Ze zeggen alleen u tegen onbekende of ver afstaande oude/ oudere mensen.

En ik vind het heel belangrijk dat ze beleeft zijn. Mijn kinderen zijn altijd netjes tegen iedereen. Zeggen gedag, bedanken netjes ergens voor etc. U zeggen vind ik inderdaad ouderwets en niks met beleefdheid te maken hebben, alleen bij ouderen (juist omdat zij dat ook gewent zijn).

creabea

creabea

10-03-2015 om 22:12

geen u (niemand die het doet)

Mijn kinderen zeggen geen u tegen bekenden; we hebben ze wel geleerd u te zeggen tegen onbekende volwassenen. Ik denk dat 'u' een beetje uit de tijd raakt. Op school worden leerkrachten ook aangesproken met 'je' en alleen de voornaam, zelfs niet juf Miep of Meester Kees.

Op zich ben ik meestal niet zo gevoelig voor het argument 'maar iedereen heeft het/mag dat', maar ik denk dat je zoon wel gelijk heeft in dit geval. Volgens mij zijn er echt nauwelijks nog kinderen die 'u' zeggen tegen de eigen ouders; misschien nog in conservatieve kringen?

Deborah

Deborah

11-03-2015 om 08:23

geen warmte

wat jammer dat hier de meeste reacties van het u zeggen tegen ouders zijn in de trand van "geen warmte". Zou er vroeger, toen dat nog de standaard was, in geen enkel gezin warmte zijn geweest? Zou ik mijn kind geen warmte / liefde geven omdat ik wil dat hij mij met u aanspreekt en beleefd tegen mij is?

Warmte en beleefdheid

Deborah, ik denk dat de meeste ouders beleefd aanspreken niet associeren met het het gebruik van u. Het is namelijk geen garantie dat als je kind je aanspreekt met u, dat het automatisch beleefd en respectvol is. En het is ook niet automatisch ouwe jongens krentenbrood als je kind je tutoyeert.

Skik

Aanvulling

Ik vind het trouwens ook niet per sé afstandelijk als een kind de ouders met u aanspreekt. Misschien omdat het aanspreken van de ouders met u vaker voorkomt in streng gereformeerde gezinnen waarbij het uiten van genegenheid niet zo openlijk is.

Skik

Dat is volgens mij niet gezegd

Dat jij je kinderen weinig warmte zou geven. Ik spreek voor mezelf, daar vroeg je ook naar, toch: "hoe is dat bij jullie?". _Ik_ zou het als afstandelijk ervaren als mijn kinderen mij zouden vousvoyeren. Maar jij blijkbaar niet, prima toch?
Alleen zou ik het er toch eens met je zoon over hebben, waaróm hij het niet wil. Misschien niet met als doel hem uiteindelijk zijn zin te geven, maar om zijn gevoel/gedachten daarover te horen en serieus te nemen.

tonny

tonny

11-03-2015 om 08:55

u zeggen - en onbeleefd zijn

dat kan gerust in dezelfde zin gebeuren. Helemaal eens met Skik. Beleefd en respectvol zijn kan heel goed als je jij zegt. Heb geregeld u-zeggende brutale kinderen gezien.

Er schuilt wel een risico in als je stelt dat jij-zeggen prima is, even respectvol etcetera. want het gaat niet altijd op.

Als op mijn werk, of in het verzorgingshuis waar mijn moeder verblijft medewerkers de bewoners met 'jij' aanspreken, kunnen ze zich dat alleen permitteren als de verstandhouding wederzijds inderdaad zo aanvoelt. Het gebeurt nogal eens dat medewerkers zich dat jij-zeggen toe-eigenen terwijl de bewoner dat niet kan waarderen. Merk dat bij mijn moeder, die vindt dat echt vervelend (maar ze zegt er niks van).

U zeggen is een goede uitgangspositie, het is dan ook goed als kinderen dat ten aanzien van volwassenen leren. Het kan altijd nog jij worden.

Charis

Charis

11-03-2015 om 09:07

Tja

Ken het verschijnsel wel, maar alleen omdat mijn man zijn ouders altijd met 'u'aanspreekt (gereformeerd dingetje) en ik dat dus ook doe.

Deborah, waarom vindt u het zo belangrijk dat uw zoontje u met 'u' aanspreekt? Is het verder in uw kringen gebruikelijk? Of hebt u dat halverwege de opvoeding besloten, want dan lijkt het me vrij lastig om de aanspreekvorm te veranderen.

Het zegt verder niet zoveel over warmte, maar 'u' creëert per definitie meer afstand en zet de gezagsverhouding tussen ouders en kinderen verbaal op scherp.

Maar goed, 'je' kan ook bedriegelijk zijn. Sommige mensen die je heel joviaal met 'je' aanspreken maar ondertussen wel alles over je te vertellen hebben omdat ze je meerdere zijn in een situatie kunnen mij ook flink op de zenuwen werken.

Mikke

Mikke

11-03-2015 om 09:21

Kil

Ik vind het kil als kinderen u moeten zeggen, daar kan ik weinig mee. Iedereen mag 'je' tegen je zeggen, zelfs volslagen onbekenden (kijk maar in dit draadje), maar nota bene je eigen kind moet u zeggen, anders krijgt hij straf!

tja

Altijd u gezegd tegen mijn ouders, nou ja, later ook weleens je.
Maar toch echt wel een hechte relatie gehad met allebei mijn ouders. Ook niet ongelijkwaardig toen ik volwassen was. Met mijn moeder heb ik gewerkt samen en met mijn vader samen gestudeerd.
Ook met mijn dochter heb ik een hechte relatie. Misschien vind ik het wel helemaal niet erg dat je door 'u' ook uitdrukt dat iemand een generatie en daarmee geschiedenis en ervaring, verder is. Dat is geen verdienste maar een context.

Half a twin

Half a twin

11-03-2015 om 09:49

recht op respect?

Quote van Theekopje:
=Oh, en respect hoef je niet te verdienen. Dat vind ik altijd zo'n onzinnige opmerking.=

Vraagje van mij: Heb je dan automatisch recht op respect?

Mijn schoonmoeder vindt dat wij haar met respect moeten behandelen en dus u moeten zeggen. Het respect naar ons toe is nul, geen greintje. Ze behandelt ons als voetveeg, vraagt dingen aan ons alleen in gebiedende wijs enkelvoud. Bij overtreding van het u-zeg gebod volgt een donderpreek waar de honden geen brood van lusten.
Inmiddels zeg ik u maar zonder een greintje respect, door haar houding en de manier waarop ze ons behandelt verdient ze dat namelijk niet meer.

In mijn idee moet iemand die met respect behandelt wil worden er voor zorgen dat ze dat verdient, door zelf anderen ook respectvol te benaderen en te bejegenen.

De tijd dat de dokter, de dominee/pastoor hoger in rang waren dan de melkboer ligt al enige tijd achter ons. Iedereen moet respect verdienen door zich respectvol te gedragen, daar heb je door je positie niet meer automatisch recht op.

Zelf gebruik ik een mix van jij en u. De ene huisarts in de praktijk noem ik u en meneer, de andere op zijn verzoek jij en voornaam. De mij niet bekende baliemedewerker bij het gemeentehuis u, want ze is ouder dan ik. De andere niet bekende baliemedewerker die jonger is noem ik jij.
Mijn kinderen noemen mij jij en oma van de ene kant ook. Op bezoek bij de andere oma is altijd even schakelen, de u-modus moet dan aan.

Barvaux

Barvaux

11-03-2015 om 10:22

'De mij niet bekende baliemedewerker bij het gemeentehuis u, want ze is ouder dan ik. De andere niet bekende baliemedewerker die jonger is noem ik jij.'

Tjonge, als ik dat zou moeten volgen word ik knettergek, ik kan mensen maar lastig inschatten en voor je het weet beledig je iemand die jonger is dan jij maar er ouder uitziet met u. Vooral als je dan de persoon er naast, die er jonger uit ziet maar ouder is aanspreekt met je...

Half a twin

Half a twin

11-03-2015 om 10:54

inschatten qua leeftijd

Die ene dame loopt tegen de 60, is dus ouder dan ik en zeg ik u tegen, de andere medewerkster ziet er uit als 16 maar zal rond de 20 zijn ze zit er al een aantal jaar. Tegen haar zeg ik jij. Die oudere dame gedraagt zich formeel en afstandelijk, die jongere is spontaan, netjes, beleefd maar veel minder formeel. In die context zou u gewoon raar klinken ( vind ik).

Barvaux

Barvaux

11-03-2015 om 10:57

dat klopt

Ik dacht dat je een voorbeeld gaf en altijd degene achter een balie die ouder is dan jij met u aanspreekt. Dat lijkt me nogal ingewikkeld.

Nur

Nur

11-03-2015 om 11:01

Niet minder warm

U zeggen houdt voor mij geen enkel verband met de relatie. Mijn moeder en ik hebben een goede, liefdevolle en ook gelijkwaardige band. Natuurlijk blijft ze altijd mijn moeder. Het u zeggen klinkt voor mij ook niet afstandelijk. Het hoort er gewoon bij. U zeggen is zeker in conservatief christelijke gezinnen nog wel vaker de gewoonte. Ik ken een aantal gezinnen waar u gezegd wordt en ik heb nooit gemerkt dat de band tussen ouders en kinderen afstandelijker is.

Astrid

Astrid

11-03-2015 om 11:36

ik.

Ik zeg U tegen mijn ouders en mijn kinderen zeggen 8 van de 10 keer u tegen mij. Wel eens: moe-je-ook-koffie of wat-doe-je-raar, maar verder is het toch wel meestal u. Mijn kinderen zijn volwassen, maar nog niet uit huis.

Iemand zei dat zorgt voor afstand.
Klopt, een gezonde afstand, je hebt niet met ze in de zandbak gespeeld om het zo te zeggen. Als opvoeder heb je een taak en van een gelijke neem je dat niet aan, net als op het werk.
Verder kwam er ouderwets, kil voorbij enz.
Het zal een stukje tijd zijn. Maar alles wat van vroeger is is niet per definitie verkeerd.

Daar komen we dan alleen een generatie later pas weer achter als onopgevoede kinderen kinderen krijgen en we Jo Frost moeten inschakelen om losgeslagen kindertjes weer in het gareel te krijgen..
Sorry, kon het niet laten, grapje

Enfin, ik kan hier alvast wennen aan de nieuwe generatie opvoeders voor als ik ooit oma mag worden. Dan glijd ik er langzaam in en raak ik niet meteen in shock.

ps: ik bepaal zélf graag of ik met u of jij aangesproken wil worden. Dat wil ik echt niet door een ander bepaald hebben, zeker niet door (jonge) kinderen.
Hoe doen jullie dat dan als iemand met u aangesproken wil worden als je kind met jij en jou is begonnen?

Maar is het niet ook..

..dat men in conservatief christelijke kringen minder vaak genegenheid toont (of knuffelt met de eigen kinderen)? Daardoor lijkt het alsof er warmte ontbreekt in zo'n gezin (hoeft natuurlijk niet het geval te zijn) en het u zeggen versterkt dit beeld. Het geeft toch een beetje aan dat de ouder 'hoger' in rang is dan het kind.

Half a twin

Half a twin

11-03-2015 om 11:46

kind leren altijd met u te beginnen

Astrid ik heb mijn kinderen geleerd altijd met u te beginnen tegen vreemden, ze horen dan vanzelf wel of jij kan of mag.
Dochter zit sinds augustus op een school waar leerkrachten met respect bij de voornaam worden aangesproken, voornaam en u of voornaam en jij dat is aan de docent zelf. Bij de jongere docenten heeft ze daar geen moeite mee, bij de generatie van haar ouders doet ze uit zichzelf voornaam u. Er is een echt oudere docent waar ze op dit moment les van heeft. Van die dame heb ik zelf nog les gehad zo'n 32 jaar geleden. Daarbij vindt dochter voornaam u erg moeilijk mevrouw achternaam klopt volgens haar beter maar de docente is niet bekend onder haar achternaam.
Kinderen krijgen daar echt wel gevoel voor, wat kan en wat niet. Is mijn ervaring.

Orthodoxen en warmte

Ook orthodoxen gaan met hun tijd mee. Vroeger waren de verhoudingen in de meeste gezinnen anders. Jammer dat er zoveel vooroordelen zijn.

Astrid

"Hoe doen jullie dat dan als iemand met u aangesproken wil worden als je kind met jij en jou is begonnen?"

Corrigeren natuurlijk. Ik leer ze niet om _mij_ met u aan te spreken, de rest van de mensheid (behoudens degenen die er geen prijs op stellen zoals naaste familie en mijn vrienden) moeten ze vousvoyeren. Je gaat makkelijker van u naar je dan andersom. Daar ging het toch ook om in de vraagstelling? Of je als ouder door je kind gevousvoyeerd wil worden? Als je daar niet voor kiest, gaat dat heus niet automatisch gepaard met onbeleefdheid jegens anderen.

goede voorbeeld geven

Je spreekt je ouders, leerkrachten en nieuwe volwassenen of volwassenen in functie zelf met 'u' aan.
Je zegt je kind voor wat ze tegen jou of hun vader zeggen. 'Pappa heeft u al gegeten? Je verbetert.
Staat er zo wat nadrukkelijk maar in werkelijkheid ging het hier vanzelfsprekend zonder nadrukkelijkheden.
Als kind zegt: kwul een tkpopje, zeg je ook: wil jij een kopje?

Nur

Nur

11-03-2015 om 12:24

Meisje klein

Vroeger waarschijnlijk wel maar toen was de hele maatschappij wat ingetogener. Tegenwoordig is het tonen van warme en genegenheid ook in conservatief christelijke gezinnen niet raar meer.Althans in de gezinnen die ik ken vind ik de sfeer niet minder warm dan bij andere gezinnen.

Sindbads vrouw

Sindbads vrouw

11-03-2015 om 12:30

Wat ik jammer vind

Zijn de vooroordelen naar gezinnen waarin het gebruiklijk is om "u" te zeggen.
Enkele predikaten die ik al voorij heb zien komen zijn, kil, afstandelijk, koud, gereformeerd.

Net zoals jij zeggen niet automatisch inhoudt dat je geen resprect hebt voo die ander, houdt het ook niet in dat "u" zeggen inhoudt dat er geen warmte is, en dat er een afstand is tussen de gezinsleden.
En omdat iemand het als koud en kil ervaart, hoeft dat niet in te houden dat het ook koud en kil is!

Het is de toon die de muziek maakt.

Miekemieke

Miekemieke

11-03-2015 om 13:30

verwarrend

Een kennis van mij haar volwassen kinderen spreken haar aan met u. De kennis en ik spreken elkaar aan met je en jij maar we zijn niet echt close. Toen haar kinderen er laatst bij waren sprak ik haar dus ook maar aan met u want ik sta veel verder van haar af dan haar kinderen. Ze reageerde heel verbaasd en ik vond het een ongemakkelijke situatie. Voor haar is dat heel anders maar ik wil geen je zeggen terwijl de kinderen u zeggen want ik ben maar een buitenstaander. Vond het voor die volwassen kinderen heel vervelend en ik voelde mij er erg ongemakkelijk onder.

Theekopje

Theekopje

11-03-2015 om 13:43

Half a Twin

"Vraagje van mij: Heb je dan automatisch recht op respect?"

Ja. Ik vind dat iedereen, ongeacht leeftijd of positie, recht heeft op een respectvolle behandeling. Dat hoef je niet eerst te verdienen. Dat is normaal fatsoen.
Dat vereist geen slaafse of onderdanige houding, alleen maar het respect dat iedereen door zijn mens-zijn verdient.

En dan zullen er best mensen zijn die door hun eigen gedrag geen aanspraak meer kunnen maken op respect. Respect kun je wel kwijtraken. Als jij vindt dat je schoonmoeder geen respect verdient, dan hoop ik dat dat is omdat je vindt dat ze dat recht is kwijtgeraakt. Niet omdat het recht pas zou ontstaan na verloop van tijd.

Dat is even in het algemeen.

En los daarvan, niet in jouw situatie maar in het algemene maatschappelijke verkeer: zelfs als je vindt dat men respect eerst hoort te verdienen, dan vind ik dat bijvoorbeeld agenten, leraren, ambulancemedewerkers etc het respect op voorhand al verdiend hebben. Door hun kennis, ervaring en inzet om die voor het algemeen belang in te zetten. Het is niet aan elke willekeurige voorbijganger/leerling/patiënt om 20x per dag eens uit te gaan zitten maken of ze die agent/leraar/ambulancemedewerker/baliemedewerker/conducteur/noem maar op nu wel of niet respectvol gaan benaderen omdat die beambte in kwestie het respect eerst maar eens moet verdienen.
Dat laatste heeft weinig meer met 'u' zeggen tegen ouders te maken, maar het is mijn grote ergernis die altijd opkomt als mensen beweren dat je respect eerst moet verdienen.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.