Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Deborah

Deborah

10-03-2015 om 14:23

mama aanspreken met u

Hallo dames,

worden jullie door jullie kind(eren) aangesproken met jij of met u? Ik wil eigenlijk dat mijn zoontje alle volwassenen, dus ook mijzelf met u aanspreekt. Toen ik hem laatst strafte omdat hij dat weer niet deed, zei hij dat hij de enige in de klas is die dat "moet" en het daarom niet meer wil.

Hoe is dat bij jullie?


Tango

Tango

11-03-2015 om 14:54

Respect

Mijn kinderen zeggen geen u tegen ons, ook niet tegen grootouders en andere familieleden. Wel tegen onbekende volwassenen, althans dat is de bedoeling.
Het wil natuurlijk niet zeggen dat ze ons niet met respect moeten behandelen, dat kan ook zonder u te zeggen. Wij zien onze kinderen ook niet als onze gelijken, wij blijven natuurlijk wel opvoeder.
Over onbeleefd u-zeggen heb ik ook nog wel een grappig verhaal. Een aantal jaar geleden, dochter was denk ik 10 jaar (nu 13) zat dochter met een vriendinnetje uit de buurt beneden in de woonkamer achter de laptop. Vriendinnetje was niet een van de beleefdste meisjes en blijkbaar zaten ze iets te doen achter de laptop dat ik niet mocht zien. Ik liep echter veelvuldig door de woonkamer want we gingen bijna op vakantie en ik was de caravan aan het inladen. Op een gegeven moment zei vriendinnetje tegen mij: Wilt u even wegggaan? Het klonk echt onbeleefd ondanks het woordje u in de zin. Heb haar toen wel even duidelijk gemaakt dat ze mij niet weg kon sturen uit mijn eigen huis maar ik haar wel.

Deborah

Deborah

11-03-2015 om 15:52

Astrid

Helemaal eens met wat Astrid hier zegt, zeker ook over gezonde afstand en "niet met ze in de zandbak gezeten". dat is ook precies mijn overweging. En voor de duidelijkheid wij zijn niet religieus....

Half a twin

Half a twin

11-03-2015 om 16:14

Kaaskopje

Ik heb het misschien wat onhandig geformuleerd. In eerste instantie behandel ik anderen altijd met respect maar dat neemt af naarmate ik zelf door diegene niet met respect behandeld wordt. Inderdaad is respect verliezen in deze situatie beter gekozen. Schoonmoeder zal heel wat moeten doen om mijn respect weer te winnen.
Ook mensen in functies die jij noemde behandel ik met respect pas als zij zich contact na contact niet respectvol gedragen naar mij toe verliezen ze mijn respect. De BOA die ik had aangeschreven over een probleem met een voetpad waar regelmatig brommers overheen scheurden, kwam na diverse mailtjes met nket respectvol taalgebruik over het voetpad aanscheuren op zijn bromscooter om de situatie te bekijken. Hij is ook mijn resoect kwijt.

Wel mooie gedachte

Ik vind dat wel een mooie gedachte: iedereen verdient jou respect. Maar ook als iemand het respect verliest blijf je toch zelf wel respectvol met iemand omgaan. Je kunt per slot ook iemand respectvol negeren. Maar ook respectvol pareren.
En het is ook heel goed om dan te blijven zoeken naar zaken in iemand die wel jou respect verdienen. Bijvoorbeeld, het is wel de moeder van je partner, ze doet veel moeite om het contact te onderhouden al komt het zeer ongelukkig uit de hoek. En als je het niet meer weet kun je het ook nog vragen. Ik kom er even niet uit. Je gaat zo tegen mij tekeer dat ik niet meer zie wat je goede kanten zijn. Kun je me daar even aan herinneren?

Half a twin

Half a twin

11-03-2015 om 17:06

zeg plichtmatig u

Inmiddels zeg ik plichtmatig u en negeer haar zoveel mogelijk maar met "respect". Als ik met anderen praat en mijn schoonmoeder komt als onderwerp aan bod praat ik niet altijd met respect over haar. Mijn zus, die zich geschoffeerd voelt door mijn schoonmoeder, geef ik helemaal gelijk.
Kan het niet opbrengen om haar te verdedigen en te zeggen dat ze het niet zo rot bedoelt.

Attie

Attie

11-03-2015 om 17:20

Hier zeggen ze u

Heb niet alles gelezen.
Onze kinderen zeggen u tegen ons.
Wij hechten er waarde aan dat ze volwassenen met u aanspreken.Mijn man vond daarom dat ze voor het gemak dan ons ook met u aan konden spreken - dan zouden ze het makkelijker oppikken. (was bij hem thuis ook gewoon tot een jaar of 13-14)

Ik vond het eerst wat lastig maar onze oudste pikte het snel op. En ik zag dat hij idd anderen ook met gemak met u aansprak. De andere kinderen volgden met weinig moeite van onze kant het voorbeeld. En het is heel gewoon in ons gezin. Toen oudste naar VO ging hebben we hem gezegd dat we het prima vinden als hij 'je' zegt. Soms doet hij het -soms niet. Gaat natuurlijk. Hij vindt u zeggen prettig.Onze dochter zegt inmiddels wel 'je'. Vindt ze fijner. Ook prima. Ik krijg veel kinderen over de vloer en er is er werkelijk geen een die mij met u aanspreekt als volwassene. Daar verbaas ik mij over. Ze gaan wel u zeggen als ze horen dat onze kinderen dat doen. Ouders zeggen vaak ' die van ons moeten wel u tegen volwassenen zeggen'. Maar er is er geeneen die het doet.
Het zegt niets over de band met de kinderen. We trekken veel samen op, hebben een hechte band, staan bij andere pubers bekend als ' makkelijke' ouders. Heb net nog even vriendin van dochter gevraagd of we ouderwets zijn- welnee zegt ze, helemaal niet. Geloof ik eigenlijk ook niet

TS, ik zou m'n kind niet straffen omdat hij geen u zegt. Sowieso geloof ik niet in straffen. Wat bereik je ermee? Alleen dat hij in de contramine kan en een machtsmiddel in handen heeft.
Als kind mij iets vroeg; mama heb je wat drinken voor mij. Zei ik; mama , heeft u wat drinken voor mij. Ja hoor lieverd. Niet drammen, af en toe verbeterde ik hem. En ik legde hem uit waarom wij dit graag wilden; dat hij zou leren om tegen grote mensen u te zeggen. Omdat dat netjes is en het handig is voor later als je leert hoe je je gedragen moet. Zoals gezegd ging dat hier prima.

Ik merk wel dat anderen het raar vinden als onze kinderen ons met u aanspreken. Ik merk ook dat oudere mensen vaak wel gecharmeerd zijn van aanspreken met u. Trouwens andere volwassenen complimenteren ze regelmatig met hun houding.

Respect zit zeker niet in u zeggen. Het kan wel een uiting zijn van een respectvolle benadering.
Ik treedt mensen respectvol tegemoet, ook al doen zij dat niet. Dan nog probeer ik de ander in z'n waarde te laten en respectvol te behandelen. Ik geloof toch vast dat je daar meer mee bereikt.
Maar dat staat los van het 'probleem' van de TS

Attie

Attie

11-03-2015 om 17:34

Lees nu nog even terug in dit draadje..

.. we zijn niet gereformeerd
...in onze vriendenkring zeggen kinderen geen 'u' tegen hun ouders
...en wij zien onze kinderen niet als onze gelijke. Wel als zelfstandige mensen. Wij zijn hun ouders/ opvoeders. Niet hun vriend of hun vriendin. Dat houdt in dat we samen optrekken en dat ze de ruimte krijgen om te leren, ontwikkelen en keuzes te maken. Sociaal gedrag leren ze ook deels van ons.
In het verlengde van 'u' zeggen is het bij ons ook gebruikelijk dat kinderen zich voorstellen en daarbij een hand geven, net als met feliciteren anderen een hand geven (en aankijken!). Ook dat leren ze van ons. Ik krijg hier echt legio kinderen en ook pubers die zich niet voorstellen als ze hier voor het eerst zijn. Dat vind ik echt ongemanierd. (je zeggen maakt mij op zich niet uit, maar je niet voorstellen stoort mij wel).
Ik zie dit als voorbereiding. Als er gister een nieuwe stagiaire op school is zie ik haar onbeholpen staan en lief glimlachen. Toen dacht ik nog; wat zou het je helpen als je geleerd was ouders even een hand te geven en je voor te stellen. Maakt net ff een andere indruk.

Katniss

Katniss

11-03-2015 om 17:35

Attie

Dat is vreemd, ik word juist altijd tegen mijn wil met u aangesproken door kinderen die hier op bezoek komen. Ook corrigeer ik altijd het 'moeder van Marietje', en zeg dan hoe ik heet, maar dat beklijft maar moeilijk bij die kinderen. Of misschien mogen ze me niet tutoyeren van hun ouders

niet prettig

Ik vind het eigenlijk nooit prettig om 'u' genoemd te worden. Door niemand. Ik heb veel liever dat iedereen je en jij tegen mij zegt. Als er toch iemand u zegt, voel ik me oud of voor de gek gehouden (doe normaal! Ik ben toch geen u?!)
Ik vind er ook weinig 'respectvol's aan. Meer iets van vorige generaties.

Katniss

Katniss

11-03-2015 om 17:39

Mevrouw

Ik heb hier wel eens een meisje te spelen gehad dat me zelfs mevrouw noemde. Was wel grappig, want ik had pas na een paar keer door dat dat niet bij hun spel hoorde maar dat ze het tegen mij had. Het kind was verder niet het toppunt van beleefdheid, dat was dan wel weer een beetje jammer.

mevrouw

Oh nee nee, dat al helemáál niet alsjeblieft!

Evanlyn

Evanlyn

11-03-2015 om 17:55

ja hoor

Mevrouw en u, of Moeder-van-X. En mijn man was dan Opa-van-XHij kon er wel om lachen, maar de kinderen werden boos.

Hadewich

Hadewich

11-03-2015 om 19:18

'moeder van X'

Even aanhakend op de betiteling 'moeder van X': ooit werd mijn broer aangesproken als 'vriend van de grote broer van Y'!

Monique D*

Monique D*

12-03-2015 om 00:07

Katniss

Waarom vind je het zo erg dat dat meisje jou mevrouw noemde? Of wil je dat je door haar bij jouw voornaam genoemd werd?

In het draadje over Tante zeggen heb je zelf nog verteld dat je graag tante Katniss door jouw neefjes en nichtjes genoemd wilde worden.. zij noemen jou dus ook niet bij jouw voornaam..

Hoe zou dat meisje jou moeten noemen?

En los van dit: ouders die willen dat hun kinderen u tegen hen zeggen hoeven niet gereformeerd te zijn. Dat zijn mijn kennissen, van wie hun kinderen tegen hun ouders ook u moeten zeggen, ook niet.

De vrienden van mijn kinderen kunnen mij aanspreken met u en mevrouw, maar er zijn ook bij die mij tutoyeren en mij Monique noemen. Meestal zijn het de vrienden die "closer" met ons omgaan en langer kennen.

Deborah

Deborah

12-03-2015 om 08:42

Katniss

Ik vind het heel normaal door vriendjes / vriendinnetjes van mijn zoon (jonge kinderen dus) mevrouw en u genoemd te worden. Netjes. Sommigen houden het op "mama van" , nou ook goed. Als ze gaan jij-en en jouen dan spreek ik ze daar op aan, want daar ben ik niet op gesteld. Van mijn zoontje verwacht ik netjes u tegen mij, dus dan kan zijn vriendje mij niet opeens tutoyeren natuurlijk.

Hanne.

Hanne.

12-03-2015 om 09:53

hoe stel je je voor

Deborah: Ik ben stiekem wel benieuwd hoe je je dan aan die kinderen voorstelt. Als je je voorstelt als Mevrouw de Vries neem ik aan dat de meeste kinderen je inderdaad met u aan zullen spreken. Maar als je je voorstelt als Deborah geef je volgens mij impliciet toestemming om te tutoyeren.

(Zie ook hoe ik je aanspreek. Doordat ik alleen een voornaam weet ga ik automatisch over in de je-vorm).

Ik zie in mijn omgeving eigenlijk alleen ouders die zich voorstellen met hun voornaam (inclusief mijzelf). Daarnaast zie ik een groep ouders die de beleefdheid niet neemt om zich voor te stellen aan een kind. Tja, dat is eigenlijk gewoon onbeleefd en ik weet niet welke aanspreekvorm mijn kinderen dan zouden kiezen.

Ouders die zich voorstellen als meneer/mevrouw x ben ik nog niet tegengekomen. Ik ga er vanuit dat mijn kinderen dan wel u zouden zeggen.

mama2

mama2

12-03-2015 om 09:59

U is beleefd?

U is beleefd....nee, het klinkt beleefd. Maar de vraag is of het kind het ook zo ziet. Voor mij heeft het geen toegevoegde waarde het " u" zeggen. Mijn kinderen hoeven dit dan ook niet te doen. Opa en oma willen het overigens ook niet, terwijl ik zo tot mijn 14e "U" heb moeten zeggen....om dezelfde beleefdheidsnormen. Nu zeggen ze dat ze dat verkeerd beoordeeld hebben en dat dat er dus geen bal mee te maken heeft. Overigens kom ik uit een heel warm nest.

Ik begrijp waarom je zoontje er moeite mee heeft. Ik begrijp ook dat jij (u) je aan deze regel wilt vasthouden, maar heb je ook goed uitgelegd waarom of is het een kwestie van " omdat ik het zeg". Ik persoonlijk vind het uit de tijd en idd afstandelijk overkomen. Nee, ik heb niet met mijn kinderen geknikkerd, maar ze tonen niet minder respect of beleefdheid wanneer ze mij met jij en je aanspreken. Het is de TOON die het hem zet denk ik dan. Overigens zeggen mijn kinderen tegen onbekende wel U tot zij anders horen. De afstand zeg maar....

Sneeuwitje

Sneeuwitje

12-03-2015 om 11:29

discussie

Wij hebben de discussie gehad voor de geboorte van ons eerste kind. Ik ben opgegroeid met 'je' zeggen en wil ook pertinent niet dat ze 'u' zeggen, voelt voor mij inderdaad wat afstandelijk. Man is opgegroeid met 'U' zeggen. Hij wilde het op zich wel, maar zei tegelijkertijd ook heel eerlijk dat hij 'je' heel bewust inzette (door dat tegen ouders te zeggen) als hij boos op ze was. Dus in mijn ogen is het heel beleefd, maar los je het probleem van respectloos gedrag er niet altijd mee op.

Onze kinderen noemen ons - het is nu 8 jaar na de discussie - 'je'. Noemen beide opa's en oma's, ook de 'u' kant 'je'. Waar opa en oma geen probleem van maken. Wij zeggen wel 'u' tegen hen. Ik weet nooit wat ik tegen hen moet zeggen, voornaam voelt niet echt goed in combinatie met 'u' en ma of zo ook niet, want het is mijn moeder niet. Maar goed, da's weer een ander probleem.

Tegen onbekenden leer ik mijn kinderen wel u zeggen. En ook ik vind dat het vooral de toon is die de muziek maakt, ze kunnen dingen heel netjes en beleefd vragen, maar ook vreselijk onbeleefd. Je of niet.

Sneeuwitje.

serveerster

serveerster

12-03-2015 om 12:46

anekdote

ik werkte ooit in een restaurant (familiebedrijf) in een dorp waar een dialect werd gesproken. In dit dialect bestaat de U vorm niet. De (volwassen) kinderen die meewerkten in dit bedrijf zeiden echter wel U tegen hun vader, de directeur. Dat klonk in dialect dus al heel vreemd, omdat het grammaticaal dan niet klopt. Maar goed, zij deden dit dus toch. Op een dag was er ruzie in de keuken tussen dochter en pa, waarbij de dochter uitriep: wiet u wat u kuunen? u kuunen doodvallen!
Gelukkig bleef ze wel beleefd in deze verwensing

Ad Hombre

Ad Hombre

12-03-2015 om 13:53

Je voornaam

Altijd je en jou, maar enige tijd terug besloot zoon (toen 6 of zo) ons met de voornaam aan te gaan spreken. Dat ging me dan toch weer wat te ver. Zo gelijk zijn we nou ook weer niet...

Hoe gaat dat bij jullie?

Hanne.

Hanne.

12-03-2015 om 13:58

mama

Ze spreken me over het algemeen aan met 'Mama', hoewel ik ze heb aangeleerd om op plekken waar veel mama's zijn 'Mama Hanne' te gebruiken. Dat werkt toch beter.

Verder heb ik er geen bezwaar tegen als mijn voornaam gebruiken. Vriendjes en vriendinnetjes gebruiken die ook. Maar sinds ze op school zitten heb ik mijn voornaam bijna niet meer gehoord. Net als dat ze vanaf dat moment de term 'oma' zijn gaan gebruiken in plaats van 'beppe'. Dat laatste is in onze regio een niet gebruikte term en het kostte blijkbaar te veel moeite om dat steeds uit te leggen.

Sneeuwitje

Sneeuwitje

12-03-2015 om 15:35

ad hombre

Voornaam mag hier ook niet.Dochter (7) zei dat op een gegeven moment ook. Ik heb er bij gezegd dat er maar 2 hele speciale mensen in de hele wereld zijn die mama mogen zeggen tegen mij en daar is zij er 1 van. Dat pakte ze goed op

S.

Mikke

Mikke

12-03-2015 om 15:41

Voornaam

Ze mogen best mijn voornaam gebruiken, maar ze kiezen voor mama (voornaam is te lang, vermoed ik). Hun vader noemen ze wel bij z'n voornaam.

Het gebeurt hier op school vrij veel dat kinderen hun ouders bij de voornaam noemen, ik ben er eigenlijk helemaal aan gewend. Vriendjes en vriendinnetjes nemen het dus vaak ook vanzelf over, zodat ik nog maar zelden 'mama van' wordt genoemd

Ze hebben het bij opa en oma trouwens ook nog geprobeerd, maar die vonden zelf opa en oma leuker klinken en de kinderen bij nader inzien toch ook. Dus dat was snel voorbij.

Sanne

Sanne

13-03-2015 om 00:33

In mijn omgeving

Ik ken geen kinderen die hun ouders met u aanspreken.
Dochter noemt mij meestal bij mijn voornaam.
En het is een respectvol kind. Wij zijn respectvol naar haar en zij is respectvol naar ons.
Sanne

mijk

mijk

13-03-2015 om 12:19

mijn kinderen zeggen jij

Maar ik heb dan ook heel veel met ze in de zandbak gespeeld. Ik ben niet hun vriendin ik ben hun mama, maar wij met zijn 4en thuis, dichter bij elkaar dan dit is er niet in deze fase van hun leven. U vind ik daar helemaal niet bij passen. Zeker niet omdat zoon op school dus docenten wel bij de voornaam mag aanspreken. Hij vindt dat heel prettig. Hij zegt dat het hem een gevoel geeft dat hij bij ze terecht kan. En ik had van te voren wat twijfels maar ik zie op zijn school meer respect dan ik me van vroeger herinner. Hij heeft ook veel meer in de gaten dat doventen echt mensen zijn met gevoelens dan ik vroeger... Ik had toch een beetje het gevoel dat die mijnheren en mevouwen in het weekend in een kast stonden ofzo. Dat vind ik ook een vorm van respect. Je realiseren dat iemand ook wel eens zijn dag niet heeft.

Astrid

Astrid

13-03-2015 om 12:25

Maar leg

Maar leg me eens uit wat in u de afstand creeert en in jij het dichtbij staan?

mijk

mijk

13-03-2015 om 12:25

Overigens

U blijven zeggen als iemand vraagt om getutoyeerd te worden vind ik heel respectloos. Kwam ik laatst tegen in vrijwilligerswerk. Jongen van 20 die u bleef zeggen omdat hij dat zo geleerd had. Man van eind 60 die herhalldelijk vraagt of hij dat niet wil doen. Jongen die zegt ik moet respect hebben voor ouderen. Man was ook de oudste van de groep en voelde zich daar onzeker genoeg over. Ik vond dat dus niet van respect getuigen...

Mijk

mijk

mijk

13-03-2015 om 12:31

U zeg je tegen onbekenden.

En als iemand ouder is mag die jou toestemming geven om jij te zeggen . Daa ben ik mee opgevoed. in de praktijk werd dat vaak jij als iemand je langer kende. Voor mij voelt u dus echt of ik vreemd voor mijn kinderen zou zijn. In de praktijk waren de gezinnen die ik kende waar u gezegd werd vroeger ook de gezinnen waar de kinderen hun problemen aan mijn ouders vertelde ipv aan hun eigen ouders. Dus ik associeer het echt met een afstand die ik niet wil tussen mij en mijn kinderen...

Mijk

Astrid

Astrid

13-03-2015 om 12:57

Maar

Maar dat is jouw ervaring, de mijne met u-zeggen tegen iedereen die volwassen is, is heel anders. Mijn kinderen zijn erg open tegen mij en ik heb die ervaring met mijn eigen ouders ook niet op die manier; we zijn heel close. En dan dateer ik nog wel uit een omgeving die veel mensen hier zo verafschuwen.
Ik denk dat minder goede banden in beide situaties voorkomen, alleen heb ik het u-zeggen van mijn opvoeding meegenomen omdat ik het een goede gewoonte vond, net zoals een ander je/jij laat zeggen omdat ze daar waarschijnlijk ook over nagedacht hebben.

mijk

mijk

13-03-2015 om 13:11

natuurlijk!

Het is voor de u zeggers den ik wel handig on je realiseren dat wat men wil leren, respect betonen,bij anderen dus heel andere associaties kan hebben. Het lijkt me voor TS handig om het met haar kind over te hebben. Misschien vind hij het heel vervelend dat zijn klasgenoten denken dat hij kille ouders heeft. Het is een repeterende associatie in dit draadje...

Mijk

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.