Relaties Relaties

Relaties

anoniempje

anoniempje

25-03-2015 om 11:55

bemoeizieke schoonouders

Ik vraag me wel eens af ben ik nu de enige die er zo in staat. Ik heb een hele lieve man, maar hij zit in mijn ogen enorm onder de plak van zijn ouders. Ik heb er al vaak wat van gezegd, maar dat mond altijd uit in een enorme discussie. Nu ook weer. Waren we vorige week op bezoek bij mijn moeder, die net herstellende is, verteld mijn man dat aan zijn moeder. Die zichzelf prompt uitnodigt. Ik heb dat dus afgekapt. Volgende dag, belt ze huilend op dat ze er de hele nacht niet van geslapen heeft. Ik haar dus uitgelegd dat het gewoon even te veel is voor mijn moeder. Nou maar ze wilde de kleinkinderen zien, het waren toch ook haar kleinkinderen. Nu zien we mijn schoonouders (en mijn moeder ook) een keer in de vier a vijf weken. Ze wonen niet om de hoek en ik vind dat meer dan genoeg. Zij willen het liefst dat we bij hun in het dorp komen wonen (gaat dus nooit gebeuren).
Zij vind dus dat als ik naar mijn moeder ga, ik haar moet bellen om hun ook uit te nodigen. IK vind dat onzin. Als zij en mijn moeder bij ons zijn of wij bij hen, dan claimen ze de kinderen enorm. Mijn moeder die een stuk ouder is krijgt op die manier bijna geen aandacht van de kinderen. Ook met verjaardagen als ik zeg, Mam ga naast de jarige zitten leuk voor de foto. Dan gaat mijn schoonmoeder of vader daar prompt zitten. Ik zeg er dan maar niets over om geen ruzie te maken op een verjaardag, maar irriteer me kapot. Dus ik vind het leuk als mijn moeder een keer alleen aandacht heeft van de kinderen.
Laatst was ik met mijn moeder naar de stad geweest. Kreeg ik het verwijt waarom ik haar niet had gebeld, zij wilde ook wel mee. Ik krijg het er spaans benauwd van en mijn man durft er niets van te zeggen. Ik ga steeds meer afstand nemen en voor mij is het echt nog een acceptatie omdat het zijn ouders zijn maar daar houd het wel mee op. Ik ben benieuwd hoe andere hier tegenover staan... Oh ja, ze lopen ook altijd te zeuren wanneer mijn man nu weer bij hen komt logeren, omdat ze hem zo weinig zien. Hij werkt daar in de buurt. Ik vind het onzin, ken geen enkele man die iedere maand bij zijn ouders gaat logeren omdat ze daar nu zo'n behoefte aan hebben. Ik vind dat je je kinderen "los" moet laten, zeker als ze een eigen gezin hebben.


Yeti

Yeti

25-03-2015 om 12:31

wat jammer

Wat lijkt me dat jammer om zo'n schoonmoeder te hebben. Mijn schoonmoeder is een schat, wil altijd helpen maar ze zal zich nooit opdringen. Ik denk dat je inderdaad alleen maar afstand kunt houden. Je geen schuldgevoel laten aanpraten. Al bedoelt je schoonmoeder het misschien wel goed, het komt erg onhandig over.

Yura

Yura

25-03-2015 om 12:35

Dus

als ik het goed begrijp vindt jouw schoonmoeder dat als jullie bij jouw moeder op ziekenbezoek gaan of als jij iets met jouw moeder doet, dat zij dan ook mee moet? Dat is wel heel apart zeg. Ik zou het gewoon negeren en vooral mijn mond houden over dingen die je doet. Praat maar over het weer of over haar zieke buurvrouw ofzo.

Niki73

Niki73

25-03-2015 om 12:42

Niet vertellen

Jij mag geen 1-op-1 dingen met je eigen moeder doen? Kom nou toch! Ik zou er inderdaad niet meer over vertellen. Of gewoon botweg zeggen dat je graag af en toe dingen alleen met je moeder doet. Moeder-en-dochterdingen. Dan kun je een andere keer misschien een schoonmoeder-schoondochterding doen.
Ik denk dat je schoonmoeder misschien wel heel eenzaam is en daarom aangeeft dat ze graag zou aanhaken. Soms kan dat, soms gaat of wil je dat niet. Zo is het leven.

Jaina

Jaina

25-03-2015 om 13:41

Je man

Het is de moeder van je man dus als zij graag vaker bezoek wil of de kleinkinderen wil zien dat kan misschien je man dat gewoon regelen?
Ik zou me niet schuldig voelen als je even met alleen je moeder de stad in gaat. Dat lijkt me volkomen normaal.
En dat je ook op bezoek wil bij je moeder met de kinderen zonder schoonmoeder is ook volkomen normaal. De verwachtingen bij schoonmoeder liggen wat dat betreft echt verkeerd.
Wel kan schoonmoeder natuurlijk gewoon eens met haar eigen zoon de stad in gaan en haar zoon kan ook wat vaker bij haar langs komen met de kinderen (of zonder de kinderen) maar dat kan ze gewoon aan haar zoon vragen. Jij hoeft daar niet elke keer bij betrokken te zijn.
En als je schoonmoeder dat echt heel leuk vindt dan kan je altijd een keer samen met haar alleen de stad in gaan als je haar een plezier wilt doen.

Jaina

Jaina

25-03-2015 om 13:43

En dat logeren

Als je man het ook gezellig vindt dan is er natuurlijk niks mis met een maandelijkse logeerpartij. Echter ik zou zelf dan niet constant mee gaan. Je man kan dat gewoon zelf regelen met zijn ouders en als beide partijen dat leuk vinden moeten ze het vooral doen.

guera

guera

25-03-2015 om 14:22

je reguleert het ook wel allemaal

Ik neem dat je eigen moeder een volwassen weldenkende vrouw is die zelf haar zaakjes wel kan regelen. Hoezo ga jij regelen dat er iemand naast je jarige moet staan? Ik word echt een beetje moe als ik het lees. Als jouw schoonouders bij je moeder op bezoek willen dan regelen ze dat toch lekker? Bel op zou ik zeggen. Kan je moeder zelf ja of nee zeggen. Dit soort gedoe ontstaat in mijn ogen omdat mensen zich dus ermee zitten te bemoeien. In dit geval jij. Mijn ouders of schoonouders of voor mijn part vriendinnen zeggen dit soort dingen ook weleens hoor. Oh joh volgende keer als je in de buurt bent kom dan langs. Of : zal ik ook komen? of....
Eh: nee!
Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn maar die laten vanzelf wel merken of ze het zat zijn. Ik ga echt niet de hele dag opletten of mijn kinderen geclaimd worden door iemand. Die zijn gewoon aan het spelen. Die moeten gedag komen zeggen bij binnenkomst en weggaan en verder niet hoor. Misschien moet je het zelf ook iets meer loslaten allemaal en mensen hun eigen boontjes laten doppen en kijken wat er dan gebeurt....?

Hanny61

Hanny61

25-03-2015 om 14:30

Vraag

Begrijp ik nou goed dat je je moeder en je schoonouders in principe tegelijk ziet, omdat ze toevallig in hetzelfde dorp wonen? Als dat zo is, heb je de huidige situatie wel een beetje in de hand gewerkt. Ik begrijp dat ze niet naast de deur wonen en daardoor lijkt het handiger om de bezoekjes in één keer af te handelen, maar het levert ook ongewenste dingen op, zoals je moeder die minder aandacht krijgt en geeft aan haar kleinkinderen dan ze wil. Bovendien geef je kennelijk je schoonmoeder het gevoel dat ze overal bij moet zijn, als je iets met je moeder afspreekt.

Misschien is dit niet aan de orde, maar de oplossing lijkt me sowieso, dat je duidelijk bent naar je schoonmoeder dat je zelf bepaalt met wie je wanneer welke dingen doet. En gezamenlijke visites alleen aan de orde laten zijn bij bijzondere gebeurtenissen als verjaardagen of zo.

anoniempje

anoniempje

26-03-2015 om 08:53

reactie op guera en hanny61

guera, mijn verhaal is beknopt en daarom trek jij denk je conclusie. Mijn moeder is slecht ter been en bescheiden. Mijn schoonmoeder walst over haar heen, zonder dat ze het in de gaten heeft. Van mij mag ze ook lekker bij mijn moeder op visite gaan, maar mijn schoonouders doen dat alleen als wij er zijn. Ze zijn niet geintresseerd in mijn moeder. Het gaat hen om de kinderen. Die zijn nog niet zo groot, en ze worden constant op schoot getrokken, ook als ze dat niet willen. Als ze iets niet mogen van mij dan gaan mijn schoonouders dat toch doen. Laatst wilde een van hen geen kusje geven, dat hoeft van mij ook niet. Toen ging ze ook flippen... Tuurlijk moeten de kinderen doen waar ze zin in hebben, maar als ze een keer iets tegen mijn moeder zeggen, dan gaat mijn schoonmoeder alles doen om de aandacht te krijgen. Ziekelijk...
Als de kinderen lekker buiten aan het spelen zijn, dan gaat ze zeuren dat ze binnen moeten komen, omdat ze ze toch al nooit ziet.

Hanny61. Nee gelukkig wonen ze niet in hetzelfde dorp. Maar wel dichter bij dan bij ons. Ik ga ook vaak alleen naar mijn schoonouders toe en dan "leuke" dingen met hen doen, zonder mijn moeder. Maar mijn schoonouders willen ons het liefst ieder weekend claimen. Anders zitten zij zielig alleen naar elkaar te staren. Ik heb dan zoiets van " get a life " maar ga niet van jullie probleem mijn probleem maken. Ik heb die behoefte niet. Buiten de verjaardagen en de feestdag om zien we elkaar denk nog zo'n keer of 8 per jaar. dus gemiddeld eens in de drie weken. Soms vijf weken niet, maar dan weer 2 of drie weken achter elkaar.
Ik denk tussen de 15 en 20 keer per jaar dat wij elkaar zien. Ik vind het meer dan zat. Maar zij niet.

Evelien

Evelien

26-03-2015 om 09:27

paar reacties

"Ik denk tussen de 15 en 20 keer per jaar dat wij elkaar zien. Ik vind het meer dan zat."

Lijkt me logische gedachte van jou. Veel vaker dan ik mijn (schoon)ouders zie! Blijf bij jezelf, niet nog vaker doen vanwege hen - dan wordt de irritatie alleen maar groter - tenzij je dat *zelf* wil natuurlijk (kan ook zijn uit altruisme / om hen een plezier te doen).

M.b.t. het logeren: daar zou ik inderdaad zelf niet te star in doen maar het overlaten aan je man en schoonouders, tenzij er redenen zijn waarom dat echt heel vervelend/onhandig is voor jou i.v.m. (bijv.) de zorg voor de kinderen (als hij er een avond niet is). Maar dat zou voor mij alleen in bijzondere situaties een reden te zijn om het helemaal niet toe te staan.

Ik krijg inderdaad een beeld van mensen die zich erg op jullie richten gezien hun eigen saaie leven. Heeft je man geen broers of zussen?

Verder lijkt je schoonmoeder weinig inlevingsvermogen te hebben, vooral van haar eigen ideeën en wensen uit te gaan.

Misschien is het een idee "even" het draadje "Hulp nodig Egocentrische schoonmoeder" te lezen: http://www.ouders.nl/forum/relaties/hulp-nodig-egocentrische-schoonmoeder

Lukt niet "even", want is meer dan 1000 posts (toen gesloten), maar daar kan je misschien inspiratie in opdoen hoe je met je schoonmoeder (en man) kunt opgaan. Ik hoop dat jij de tips iets sneller oppikt dan LiesK .

Simpele tips zijn: blijf bij jezelf, wees duidelijk, leidt af/ga over op iets anders (geen discussies voeren dus), laat het van je afglijden. En laat het probleem zoveel mogelijk bij je man .

Sterkte.

anoniempje

anoniempje

26-03-2015 om 11:12

Evelien

Bedankt voor je reactie, je hebt het idd goed gezien dat mijn sm vooral uitgaat van haar ideeën en wensen.

Mijn man is enig kind en ze hebben verder weinig familie, bovendien ligt ze met de helft helft van de kleine familie overhoop, maar dat ligt niet aan haar : )
Niet veel sociale contacten, maar dat is ook hun eigen schuld. Laatst belden wij een keer op zondag, onze afspraak ging niet door, of we even bij ze mochten komen. Je begrijpt hun enthousiaste reactie. Toen we daar eenmaal waren, bleek dat ze al (maanden) een afspraak hadden staan mt vrienden, maar die hadden ze dan afgezegd omdat wij kwamen. Mij maakt het niet uit hoor als die vrienden erbij zaten en ook als het niet uitkwam, prima, we belden last minute.
Maar dan hou je weinig sociale contacten over... Dus toen ik daar iets over zei, dat als ik die 'vrienden" hun schoenen had gestaan, ik dat niet zo leuk zou vinden. Ik me naar die vrienden ook bezwaard voelde omdat ik hun een soort van had weggejaagd. Maar daar konden ze zich niets bij voorstellen.

Cat

Cat

26-03-2015 om 11:36

mwoa

Blijkbaar hebben ze andere verwachtingen dan jij. Ik persoonlijk zou daar toch een middenweg in willen zoeken, ze wat meer tegemoet willen komen. Blijkbaar erger jij je aan ze. Ik zou dan proberen vaker dingen te regelen, dat man met kinderen daar naartoe gaat bijv, zonder jou. Iedereen blij, toch?
Ik kan me best voorstellen dat ze kleine kleinkinderen graag vaker willen zien. Waarom zou je daar niet aan tegemoet komen? (Vraag, geen verwijt.)

Het effect van diplomatiek opstellen

Anoniempje, een diplomatieke houding voorkomt dat jij uiteindelijk de slechte schoondochter wordt die overal kritiek op heeft. Pas op, door je mening te delen en haar tegen de haren te strijken, heb je zo de poppen aan het dansen. Het voordeel van diplomatiek antwoord is dat je je vingers niet brandt, ook al verdraai je de hele boel.

Dus als je man zijn moeder vertelt dat jullie naar jouw moeder zijn gegaan en sm vraagt waarom je niet gebeld hebt, zegt je gewoon Oh, vergeten. Juist omdat zoon enig kind is, zal sm een beroep op hem blijven doen. Let erop dat ze niet ook op jou een drukkend beroep gaat doen, (nu ze wat ouder en eenzamer wordt).

Laatst was ik niet in staat om diplomatiek te reageren, en daarvan heb ik nu veel spijt helemaal omdat echtgenoot en kinderen ertussen zitten. Dus handel taktisch, net als in de politiek.
Soms moet je als vrouw een voorbeeld zijn voor je man. Als je met handige antwoorden de storm kan omzeilen, ziet je man hoe hij dat ook kan doen. Hier is mijn man mijn voorbeeld, alleen vergat ik het een keer omdat ik eigenlijk niet zo in elkaar steek, leerproces.

Nog geen schoonmoeder

Nog geen schoonmoeder

26-03-2015 om 13:05

Initiatief van opa en oma?

Hier ook een opa en oma die klagen dat ze de kleinkinderen (te) weinig zien. Lees: dat wij te weinig la gskomen om ze te laten zien. De opa en oma al diverse keren te kennen gegeven dat ze altijd langs mogen komen om de kinderen te zien, naschooltijd, in het weekend, een kop koffie is zo gemaakt en dan kan ieder na een uurtje weer zijn ding doen. Onze oudste wordt nu 13 jaar en opa en oma zijn nog nooit eens spontaan op eigen initiatief langs geweest, alleen op de verjaardagen zijn ze altijd present.
Als ik later vindt dat ik mijn kleinkinderen te weinig zie dan zal ik dat zelf proberen te veranderen. Eens langsgaan op woensdagmiddag, de kinderen uitnodigen voor een dagje naar de duinen of zo. Van klagen dat er te weinig contact is wordt het contact niet ineens meer, eerder minder, omdat dat gekla as g de contacten die er zijn niet gezellig maakt.

anoniempje

anoniempje

26-03-2015 om 13:12

reactie op flanagan

Ik stel me altijd uitermate diplomatiek op. Lever zeker niet overal commentaar op (tel heel vaak tot tien). Glimlach en zeg niets. Maar als je voor alles altijd de schuld in schoenen geschoven krijgt(zelfs als de kinderen daar logeren en ze willen naar huis). Mijn man heeft er ook geen zin in, maar durft geen nee te zeggen tegen zijn ouders, hij wil geen ruzie, dus geef ik een draai aan het verhaal. En ik een keer er iets over zeg, dan moet er zand over.

Op een gegeven moment is de maat vol... Het slikken en langs me laten gaan, dat doe ik al bijna zeven jaar.

Mijn man had het verteld dat we naar mijn moeder gingen, toen nodigden zichzelf uit. Ik vertel ook niets, maar mijn man is niet zo goed in het omzeilen van vragen.

Verder zie ik mijn man ook niet zoveel. Hij werkt veel is pas laat thuis / vroeg weer weg en wij vinden het gewoon lekker zo af en toe een weekend met het gezin. Ik probeer naast de weekenden met vrienden/familie zo een keer in de maand een weekend voor ons gezin te plannen, dan gaan we wat leuks doen (pretpark-film-strand-bos-uit eten-of gewoon lekker thuis) en daar genieten wij van, even tijd voor elkaar wat er door de weeks niet zo van komt. Haar verwachtingspatroon ligt idd ver van die van mij. Als het aan mij ligt zie ik ze zes keer per jaar met verjaardagen, maar ik kom al aardig haar tegemoet vind ik zelf. Alleen wat zij wil, iedere week, of liefst dat we bij haar om de hoek komen wonen, dat ze iedere dag op visite kan komen, daar ga ik echt nooit aan beginnen.

De kinderen willen ook niet altijd. De oudste wil wel eens bij een vriendje blijven spelen. Vind ik prima, maar zij gaan altijd helemaal flippen en vinden het belachelijk...

anoniempje

anoniempje

26-03-2015 om 13:17

reactie op nog geen schoon...

Ze wonen niet in de buurt. Ze moeten anderhalf uur rijden... Dus als ze komen dan horen wij de hele tijd hoe roteind het wel niet is... Ze komen dus niet ff op de koffie, maar blijven gelijk de hele dag.

Altijd willen ze dat de kinderen komen logeren, mag van mij best, mijn man vind het iets minder want we hebben ze al een paar keer s nachts op moeten halen. Maar als we ze dan komen halen dan horen we weer wekenlang hoe zwaar en vermoeiend het allemaal wel niet is.

Anoniempje,

Aan die logeerpartijtjes komt binnen een paar jaar toch een eind. Rond hun 9-de is het meestal over. Als de kinderen op het VO zitten hebben ze het ook te druk met huiswerk. Oftewijl, even volhouden, de bezoekjes worden toch minder omdat ze niet van harte zijn en de kinderen andere interesses krijgen.

En heb je een telefoon met nummerregistratie, kan je meteen zien wie je belt en ben je erop voorbereidt.

slechte schhondochter

slechte schhondochter

28-03-2015 om 08:32

hier ook zo

Uiteindelijk na 12 jaar slikken omwille van de lieve vrede en diplomatiek zijn, ontwijken, bleek dat toch niet genoeg, en omdat zij er niet in slaagden hun klauwen in mij te ztten om me naar hun hand te zetten was ik uiteindelijk de slechte schoondochter en is het geëscaleerd. Niet mijn wens, maar ze lieetn me niet met rust en namen geen genoegen met mijn grenzen.
Uiteindelijk hebben ze dat moeten bekooen met veel minder contact. Niet alleen met mij, logisch, maar ook met man en kinderen. En dat hadden ze natuurlijk niet voorzien.
Dus ze zijn op hun schreden teruggekeerd, hebben hun keutel ingetrokken en zijn nu poeslief en afwachtend. Maar dikke liefde wordt het nooit meer. We hanteren nu een status quo, waarbij er vanuit mij soms contact is, ik stuur foto's en mail incidenteel, manlief belt een keer in de twee weken op, en om de twee maanden zine we elkaar voor een middag-avond. Hier is het kwartje gevallen, en zodra ze weer gaan griepen nemen wij afstand en zien ze ons minder, dat hebben ze inmiddels wel begreoen en ervaren.
Maar o, wat heeft het een tijd gekost. En ook bij mij koos manlief liever de ontwijkende weg. Tot de escalatie, toen ging hij achter mij staan. Ik heb hem destijds ook gezegd, je gaat zelf maar naar je ouders, ik stop met het contact. Ja, dat wou hij ook niet, dus koos hij voor mij. En dat was heel goed, nu is de houding van zijn ouders ook veranderd. In ieder geval voor het uiterlijk. We wachten tot de volgende ontploffing, maar we weten dan hoe te handelen.
Het is niet anders, ik heb er geen last meer van.

Esmee

Esmee

29-03-2015 om 11:13

Oef, zeer herkenbaar

Schoonzus woont na ruim 41 jaar op zichzelf. Ze woont in dezelfde omgeving als schoonouders. Hier is het ook zo dat we geen afspraak kunnen maken met de tante van onze kinderen zonder dat mijn schoonouders er ook zitten of (indien andersom), ons belt of het goed is dat ze ook komen. Ik weet ook niet wat het is, die bemoeizucht.
Schoonmoeder wordt boos wanneer iemand naar een zus van haar gaat, maar niet naar haar. Ook van ons wordt verwacht dat we bij hun langskomen als we in de buurt zijn. Ik vind dat echt onzin.

Dat contant op schoor trekken en de aandacht claimen ken ik ook maar al te goed. Zeer irritant. Ze komen niet voor ons, ze nodigen zichzelf niet uit voor ons, maar het draait om de kleinkinderen en dan in ons geval om de jongste waar 100 foto's van gemaakt moeten worden in 10 min. Nee, ik begrijp je helemaal.

Evelien

Evelien

29-03-2015 om 11:25

Esmee / bemoeizucht grootouders

"Ik weet ook niet wat het is, die bemoeizucht."

Een paar redenen die ik kan bedenken:
- saai leven, dus erg afhankelijk van (klein)kinderen voor afleiding
- de kennissen/vrienden die de (groot)ouders hebben, hebben dezelfde leeftij en vertellen dat zij (wel) hun (klein)kinderen zovaak zien, en je (schoon)ouders willen dat dan ook (net als die grote auto die de buurman heeft, die wil je dan ook ).
- zo gewend zijn uit de tijd dat ze zelf jullie leeftijd hadden. Mijn ouders vonden het ook heel normaal om elke 2-4 weekenden (ik weet niet meer precies) met het hele gezin op bezoek te gaan bij hun ouders. En ja, dat was normaal dat het jonge gezin op bezoek ging bij de ouders en niet andersom! - misschien wel een teken van respect dat je zoveel moeite voor jou (groot)ouders doet?

Je kan het ook zelf aan je (schoon)ouders vragen wat de reden is. Dat kan inzicht geven en maken dat je er (iets) meer begrip voor hebt. Ik ben bang dat je hun overtuiging, dat ze dat willen/ dat dat "hoort", niet meer kunt veranderen.

Dan is het vervolgens zaak daar op "goede" manier mee om te gaan.

Esmee

Esmee

29-03-2015 om 11:41

Tip

Beperk contactmomenten tot het minimum of voor zover jij het te behappen vindt.
Niet melden dat je met je moeder wat gaat doen; dat gaat haar namelijk niets aan.
Schoonmoeder van mij kon ook erg zeuren dat ik vaker naar mijn moeder ging dan naar haar.....
Ja dus? Zij gaat op haar beurt iedere week met schoonzus wat doen (zonder mij) en daar hoor je mij ook nooit over. Inderdaad wat gezegd is: blijf bij jezelf en wees duidelijk. Desnoods herhaal je het iedere keer weer (kapotte grammofoonplaat methode).
Maak haar probleem niet de jouwe. Sterkte!

Esmee

Esmee

30-03-2015 om 09:13

tips

Anoniempje:
"Waren we vorige week op bezoek bij mijn moeder, die net herstellende is, verteld mijn man dat aan zijn moeder. Die zichzelf prompt uitnodigt."

Esmee;
Hier kunt je niets aan doen. Het is het huis van je moeder en als je moeder het prima vindt……
Verder een heel stevig en goed gesprek met je man aangaan en aangeven waarom hij niets tegen zijn moeder moet vertellen (wetende hoe zij is) en waarom. Je had direct weg kunnen gaan met de kinderen toen je schoonmoeder binnen kwam….onder het mom van: "het wordt anders te druk". Meer had je niet kunnen doen.

Anoniempje:

"Ook met verjaardagen als ik zeg, Mam ga naast de jarige zitten leuk voor de foto. Dan gaat mijn schoonmoeder of vader daar prompt zitten. Ik zeg er dan maar niets over om geen ruzie te maken op een verjaardag, maar irriteer me kapot. Dus ik vind het leuk als mijn moeder een keer alleen aandacht heeft van de kinderen."

Esmee:
Zeg niets (geen discussie naar je schoonmoeder over het waarom etc…, maar pak je kinderen op en ze op een andere plek neer. Zeg tegen je moeder "Kom even hier zitten ma voor een foto met de kinderen".

Anoniempje:
"Laatst was ik met mijn moeder naar de stad geweest. Kreeg ik het verwijt waarom ik haar niet had gebeld, zij wilde ook wel mee."

Esmee:
antwoord: "Omdat ik het fijn vind samen met mijn moeder naar de stad te gaan" en dat blijven herhalen.

Het gaat haar namelijk niets aan waarom en hoe vaak je met je moeder naar de stad gaat. Je hoeft helemaal geen verantwoording af te leggen. Ik heb dat ook regelmatig gehoord. Op een gegeven moment valt het kwartje wel hoor.

Tja, hoe we ermee om te gaan. De contacten zijn hier beperkt (voor de goede vrede) en we geven HEEL duidelijk onze grenzen aan en herhalen die ook constant naar haar toe. Geef weinig tot geen informatie waar ze over in discussie kan gaan. Doet ze dat toch? Dan zeggen, omdat JIJ dat wilt, punt.

Ik heb ook gemerkt dat het inderdaad werkt om zonder discussie duidelijk te handelen. Bijvoorbeeld bij het op schoot trekken van kinderen. Zie je dat het kind zich niet van verweren en het niet prettig vindt, kind zonder wat te zeggen van schoot halen en op een andere stoel zetten. Ik zet de kinderen altijd gelijk aan een tafeltje met andere kinderen zodat schoonmoeder de kans sowieso niet aangrijpt. Een kind wegtrekken van zijn neefjes en nichtjes is niet leuk.
Gaan de kinderen naar buiten? Prima, zeurt schoonmoeder? Jammer dan. Kinderen spelen nu eenmaal buiten. Geen discussie aangaan en blijf bij je zelf.

Mij heeft het een hele tijd geduurd, helaas, en soms dreig ik in de kuil te vallen, maar het gaat nu.

Hanny61

Hanny61

30-03-2015 om 14:32

OT Esmee

Wow, Esmee! Als je deze tips aan Anoniempje zelf in praktijk brengt, dan is er wel wat veranderd bij jou. Goed, hoor!

Hanny61

Hanny61

30-03-2015 om 14:35

On topic Anoniempje

Er zijn al veel goede tips langsgekomen. Volgens mij is het cruciaal, dat je je eigen plan trekt en je daar ook aan houdt. Als man dingen anders wil, dan gaat hij dat maar met zijn ouders regelen. Verder, om met een ouderwets spreekwoord te spreken:'Erger u niet, verwonder u slechts'.

Marea

Marea

30-03-2015 om 18:18

Esmee

Wat Hanny schrijft, wilde ik ook schrijven. Het heeft even (een draadje met 1000 berichten) geduurd voor het kwartje bij je viel, maar wat goed dat je het nu zo aanpakt.
Voelt het nu ook veel rustiger voor jou?

Esmee

Esmee

31-03-2015 om 11:16

Marea

Zeker weten. Ik ben binnenkort jarig en dan komen ze weer. Gelukkig helpt het wel dat man wat dat betreft ook een stap teruggegaan is in het 'pamperen' van zijn moeder. Wat heet: hij denkt eerst na voordat hij "Ja" zegt. Ze probeert het nog altijd, natuurlijk, maar wij hebben nu zoiets van: Prima, als WIJ dat ook goed vinden. Zo niet, dan niet. Klaar. WIJ bepalen, NIET zij.

Ik ga niet meer eindeloos zitten uitzoeken waarom ze dit of dat doet. Ik ben wat dat betreft nogal een piekeraar en betrek dingen snel op mijzelf…"het zal wel aan mij liggen". Dat heb ik achter mij gelaten. Ik heb nu zoiets van: Ik ben wie ik ben en daar moeten mijn schoonouders het maar mee doen. Ik ben er niet om haar te 'pleasen' zeg maar en alles maar te slikken van haar. Doet ze vriendelijk, dan ben ik dat ook. Gaat ze weer zitten klagen, maakt ze rot-opmerkingen of geeft ze weer steken onder water, dan is het gesprek afgelopen en schenk ik geen aandacht meer aan haar.

Juist door wat ik nu bij anoniempje lees, kijk ik er van een afstandje naar en zie dat ik de tips in de praktijk breng. Ik ben blij dat ik haar ook kan helpen.

oma

oma

31-03-2015 om 12:17

jaja, grootouders anno 2015

Je moet ze niet te vaak over de vloer hebben (veel te lastig) en ze moeten niet verwachten dat je al te geregeld bij hen thuis langkomt (want te druk).

Maar ze zijn wel goed genoeg om week in week uit kinderopvang te verzorgen (kijk maar op de schoolpleinen), veelal kosteloos en met inlevering van hun vrije tijd - soms ook al voorafgaand aan de schooltijd, en dat is vroeg!
Er zijn natuurlijk grootouders die dit geweldig vinden, maar vaak wordt het een verplichting die behoorlijk beslag legt op hun Eigen vrijheid. Terwijl ze er al een opvoedingsperiode met alle lusten en lasten op hebben zitten.

oma

Daar zijn die grootouders dan natuurlijk wel zelf bij. Ze kunnen ook nee zeggen.

Nog geen schoonmoeder

Nog geen schoonmoeder

31-03-2015 om 12:39

oma

Dat doen die grootouders inderdaad zelf, ze kunnen nee zeggen.
Als ik naar mijn schoonouders kijk, die hebben van begin af aan aangegeven dat ze dat niet wilden. Oké, ook goed maar aan de andere kant verwachten ze wel dat wij er voor zorgen dat ze de kleinkinderen regelmatig zien. Zien is dan ook het enige, ermee praten of een spelletje doen gaat al te ver. Mijn ouders daarentegen hebben aangegeven wel eens te willen oppassen/helpen maar niet op vaste basis en bij nood zijn ze altijd bereid tot helpen in welke vorm dan ook. Ze zien en spreken de kinderen regelmatig op eigen of ons initiatief.

Het gemak

Op het schoolplein te zien, zijn er nog veel ouders die een fijn kontakt hebben met oma. Maar wie een moeizaam kontakt heeft met een oma, doet er verstandig aan die oma niet voor dergelijke zaken te benaderen.

Astrid

Astrid

31-03-2015 om 13:05

oma dat vind ik ook

Gelijk heb je!

Alleen al de zin: WIJ bepalen, NIET zij.
Hoe ga je dan met elkaar om?

En ja ik ken de verhalen en mijn schoonmoeder was in vele opzichten een graadje erger.
Maar wel de moeder van de vader van mijn kinderen die op haar manier haar aandacht liet blijken.
Dat het niet mijn manier was was niet haar schuld.
Tot aan haar overlijden heb ik haar met respect behandeld en nooit opgehouden warmte te geven en de kans deel uit te maken van mijn gezin.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.