Relaties Relaties

Relaties

anoniempje

anoniempje

25-03-2015 om 11:55

bemoeizieke schoonouders


Astrid

Astrid

01-04-2015 om 11:41

dat zei

Dat zei ik ook ergens, hier of in het andere draadje: ze lijken op elkaar en dat botst.

En bij de mannen van dit soort vrouwen (algemeen) heb ik dezelfde willoze indruk.
Bij de vrouwen heb ik de indruk van regels en controledrang.

Het is zo jammer, een strijd zonder opbrengst, je komt alleen maar in de min te staan.

Ook een sd

Ook een sd

01-04-2015 om 12:10

Jaina

Dat vindt ik wel makkelijk te verklaren: een bepaald type vrouw vindt een ruggengraatloze man wel zo aantrekkelijk. En die krijgen ruggengraatloze jongetjes die vervolgens een tang van een vrouw uitkiezen, enz. De geschiedenis herhaalt zich gewoon...

schoondochter

schoondochter

01-04-2015 om 12:56

inhaalslag moeder zijn

Hier de ervaring dat schoonmoeder een inhaalslag probeert te maken, omdat ze zelf vroeger niet geluisterd heeft naar haar hart, maar deed wat iedreen haar opdroeg. Dokter spock, kinderen vooral laten huilen en niet oppakken en troosten, je kinderen slaan, want dat hoorde zo in die tijd, iedreen deed dat, geen affcetie tonen, afstand creeren, kinderen moeten gehorzamen. Ik denk dat ze daar nu wel een beetje spijt van heeft en dat probeert ze nu met mijn kinderen in te halen, maar het zijn niet haar kinderen. Al doet ze dat wel zo voorkomen. Tot en met naamgebruik aan toe. Ze spreekt mijn kinderen af en toe aan met de naam van mijn man en zijn zussen. Als ze logeren zegt ze, nu ben ik een week jullie mama. Ik vind het ziekelijk, en daarom hebben we ook afstand genomen. Ik heb geen kinderen genomen om schoonmoeder een tweede kans te geven. Ik geniet volop van moeder zijn, en laat me dat plezier niet afnemen door een schoonmoeder die te weinig ruggegraat had om dat zelf te doen. Op een normale manier oma zijn heb ik geen probleem mee, maar doen alsof je de moeder bent, daar heb ik wel problemen mee.

Keesje

Keesje

01-04-2015 om 13:03

eigen leven leven

Vrouwen die inderdaad al ver voordat het zo ver is roepen dat ze niet kunnen wachten om oma te worden, of dat ze zeker gaan oppassen, zonder aan hun kinderen te vragen of die dat uberhaupt willen, daarvan denk ik inderdaad, get a life.
Waarom je levensgeluk laten afhangen van andermans gezin? Zoek zelf contacten, een hobby, en wacht rustig af hoe het loopt, waar het nieuwe gezin behoefte aan heeft. Ik vind het zo raar om dat al voor een ander in te vullen. Daar sta je toch buiten? Je vormt nu geen gezin meer, je kind heeft een eigen gezin, en daar sta je buiten.
Leef je eigen leven, verwachtingen scheppen een zwaar juk. Het gaat er toch om dat je kind gelukkig is?

yvonne

yvonne

01-04-2015 om 13:07

oma als oppas is vragen om bemoeienis

Als je oma gaat vragen als vaste oppas kun je er donder op zeggen dat er bemoeienis gaat komen. Als je dat niet wel, niet vragen dus en niet laten oppassen. Lijkt me een heldere situatie.

Sindbads vrouw

Sindbads vrouw

01-04-2015 om 13:14

Willoze mannen en tangen van vrouwen....

Dat vind ik erg makkelijk en erg kort door de bocht.

Mensen maken namelijk zelf hun keuze's, ook t.a.v hun gedrag. Ook als jij een sul van een man bent en kinderen krijgt. Ook als jij een tang van een vrouw bent . Wat trouwens een walgelijke uitdrukking, een tang van een vrouw.

Mijn schoonmoeder had thuis echt de broek aan. Zij bepaalde en regelde de boel. Meestal tot tevredenheid van schoonvader, soms ook niet.
Hier thuis ben ik ook degene die de broek aan heeft en praktisch alles regelt en bedisselt.

Houdt dat dan automatisch in dat mijn man en schoonvader sulletjes zijn? Dat ik een tang van een vrouw ben? Ach welnee... Het is zo gelopen omdat dat het makkelijkst was. En waarom was datt zo? Simpel, mijn man heeft altijd voor defensie gewerkt en was daardoor regelmatig lange tijd van huis. Dan is het wel zo handig dat je partner in grote lijnen overal de regie over heeft, en dat je hem/haar niet in hoeft te werken als je weer een maand of wat weg gaat.

En ja, het was heel erg wennen voor mijn schoonmoeder toen ik erbij kwam. Ze ging van de belangrijkste vrouw zijn in mijn mans leven, naar de 2e plaats. En dat was even slikken. Er is dan ook wel wrijving tussen ons geweest. En ja, ik deed echt de dingen op een andere manier. Ik deed het huishouden anders, ik voedde mijn kinderen anders op, en ook smeerde ik het brood van mijn man niet.

Zij was alleen wel zo wijs om te weten dat anders niet automatisch gelijk staat aan slechter. zij heeft mijn man nooit in de situatie gebracht dat hij moest kiezen tussen mij en zijn moeder, en ook ik heb daarvoor gezorgd. Ik heb mijn man ook nooit in die situatie gebracht.

En ach, ze zal het echt niet altijd eens geweest zijn met de manier waarop ik de dingen doe. maar dat hoeft ook niet. Wel was ze er onvoorwaardelijk voor ons,

Astrid

Astrid

01-04-2015 om 13:16

Keesje

"Je vormt nu geen gezin meer, je kind heeft een eigen gezin, en daar sta je buiten.
Leef je eigen leven, verwachtingen scheppen een zwaar juk. Het gaat er toch om dat je kind gelukkig is?"

Ik weet niet hoe oud je bent, ik ben inmiddels de leeftijd dat het oma-schap zou kunnen komen. Je bent nooit moeder/vader-af.
Als je buiten het gezin staat als ouders, waarom verwacht dat gezin dan wel nog bepaalde hulp of zelfs opvang van ouders?

Als het er alleen om gaat dat je kind gelukkig is, dan lust ik er nog wel een paar. Dat vind ik een egocentrische gedachte.
Ik mag als oma uitkijken naar het oma-schap als dat gegeven zou zijn en dat doet niets af van het geluk dat ik mijn kinderen gun.
Kleinkinderen zijn een bonus op het ouderschap, kinderen uit de kinderen die jij het leven schonk, weet je wat voor bijzonder wonder dat is.

Ik mag genieten van mijn kinderen en kleinkinderen en komen die er niet dan ben ik nog net zo blij voor en met mijn kinderen.
Dat staat volledig los van het hebben van een eigen leven.
Als ouder ga je door het vuur voor je kinderen.
Andersom is dat niet altijd zo. Ik begrijp daar niets van.
Ik doe hetzelfde voor mijn ouders en schoonouders toen die laatste nog in leven waren. Ik maak ze deel uit van mijn gezin, want ze horen er namelijk bij.
Zonder hen was ik er niet geweest, was mijn toenmalig man er niet geweest en mijn kinderen dus ook niet.
Meer langs de zijlijn dan in het spel is normaal.
Maar buiten spel gezet worden is niet normaal.

Evelien

Evelien

01-04-2015 om 13:19

Yvonne

"Als je oma gaat vragen als vaste oppas kun je er donder op zeggen dat er bemoeienis gaat komen."

Erg kort door de bocht.

Of het hangt er vanaf wat je onder "bemoeienis" verstaat. Het lijkt alsof jij het als vervelende bemoeienis of te veel bemoeienis bedoelt.

Bij ons 2 oma's die vast hebben opgepast, maar om de week (samen 1 dag), dus wel beperkt. Ik vond de bemoeienis van zowel mijn moeder als schoonmoeder oké. Je kunt het bemoeienis noemen of "meedenken", klinkt al weer een stuk leuker.

Ik denk dat het vooral aan het type moeder of schoonmoeder ligt of je problemen met ze krijgt (als ze oppassen of als ze niet oppassen) en natuurlijk ook aan wat voor type je zelf bent.

Niet zozeer of ze oppassen of niet.

Wel lijkt het mij logisch dat als je (schoon)moeder heel veel (bijv. 3 dagen per week) oppast, dat ze zich er meer mee bemoeit, maar dan lijkt me dat je daar van tevoren (of evt. gaandeweg) goed met elkaar over moet praten: moeten ze je "oppas" zijn en *dus* doen wat jij wilt dat ze doen (qua opvoeden) of mogen ze als ze die, zeg 3 dagen ook de oma uithangen. Dat lijkt mij moeilijk, dus ben zelf geen voorstander om oma zoveel als oppas in te schakelen. En zeker als (schoon)moeders bij hen thuis oppassen op kinderen is het natuurlijk wel ingewikkeld als ze dan niet de oma mogen uithangen.

Maar overigens: dit draadje gaat volgens mij vooral over een schoonmoeder die niet vast oppast! En waar de problematiek dus niets met het oppassen te maken heeft.

Ook een sd, haha

Ik zie mijn man niet als een ruggegraatloos jongetje Ik merk alleen dat door de werkdrukte en de lange dagen, de energie om een akkefietje op te lossen op zich heeft laten wachten.
Ik ben ook geen tang maar heel flexibel en het contact met sm is al 30 jaar goed. Daarom ligt het antwoord in de oorzaak hier op het vlak van eenzaamheid. De groeiende onzekerheid als de kennissenkring verkleind door bv geen collega's wegens pensioen of familie die ver zijn gaan wonen, doet een mens veranderen. Uit eenzaamheid kan iemand zich optrekken aan de kinderen en kleinkinderen of verwijten maken over anderen. Vaak is het een schreeuw om aandacht.

Pug

Pug

01-04-2015 om 13:40

Astrid

"Maar buiten spel gezet worden is niet normaal."

Klopt, maar meestal gaan er ook niet normale acties aan vooraf.

Het komt niet zonder reden. Zo vond ik mijn schoonmoeder ook normaal, totdat ik zwanger werd. Er waren geen problemen, ze bemoeide zich niet overdreven, enz. Maar toen!

Als je als schoondochter het probleem zelf bent, dan heb je al problemen met je schoonmoeder vóór je kinderen krijgt en niet pas daarna.

Overigens was zij ook zo'n tweede kanser. Had ze nooit laten blijken overigens, maar toen, benggggg.

Uh, doei dan.

Astrid

Astrid

01-04-2015 om 14:11

Pug

"Als je als schoondochter het probleem zelf bent, dan heb je al problemen met je schoonmoeder vóór je kinderen krijgt en niet pas daarna. "

Natuurlijk, zeker weten! Alleen heb je ook vrouwen die pas zo worden als ze kinderen krijgen.
Daarvoor is er geen reden dit te uiten, daarna misschien een vorm van overprotectie, het heel goed willen doen, het alleen willen doen, míjn kind, controledrang of iets in die geest.

Mijn schoonzus was een makkelijke vrouw, nooit geen probleem. Totdat ze kinderen kreeg. Toen we 3 uur gereden hadden om de kleine te zien in de week na de geboorte, kregen we te horen dat de baby net zo lekker sliep. Dat snap ik, kinderen kunnen huilen en als ze dan eenmaal slapen ben je blij toe als jonge ouders.
Toen we op tijd weggingen om de kraamvrouw haar rust te gunnen, hadden we nog geen baby gezien. Dat was toch wel jammer. Zelfs een dekentje optillen om een glimp van het kopje te mogen zien was teveel. Zo beschermend is ze daarna gebleven, volledig anders dan zonder kinderen.

En nogmaals, ik heb ook kinderen gehad, ik weet hoe het kan werken. Ik weet hoe belabberd al die goede adviezen aan kunnen komen, ik weet van commentaar en bemoeienis. Maar nooit heb ik op de manier die ik hier wel eens hoor over mijn schoonmoeder gesproken, noch daarnaar gehandeld. Als je van begrip uitgaat en van liefde voor familie uitgaat, dan kun je een hoop dingen voorkomen en sta je wat meer ontspannen in het leven. Want het enige dat dit oplevert is een strijd waar niemand blij van wordt.

Bij mijn schoonmoeder was ik echt de enige niet die problemen met haar had en kon ik er dus vanuit gaan dat het niet per se aan mij zou liggen. Maar je moet er zelf zo in willen staan.

Ook een sd

Ook een sd

01-04-2015 om 14:16

Trek die schoen maar niet aan...

Ik had met mijn opmerking over "tang van een vrouw" niet iemand in het bijzonder op het oog hoor, maar idd, ik had me wel wat vriendelijker uit kunnen drukken. Ik reageerde puur op Jaina, niemand hoeft zich dus aangesproken te voelen.

Cat

Cat

01-04-2015 om 14:17

lekker zwart wit Pug

Ik had voor de kinderen geen problemen met schoonmoeder, erna wel. Lekker dan, ligt volgens jou dus niet aan mij.
Ik zie dat anders. Ik vond ook dat het aan schoonmoeder lag. Ze ging bij eerste kind gelijk een soort strijd met me aan. Ik heb het daar best moeilijk mee gehad, en match ook absoluut niet met haar. Maar ik heb altijd geprobeerd te kijken naar mezelf en wat ik kan kan doen.
Zo heb ik haar bewust wel laten oppassen. Als ik alleen naar mezelf had gekeken had ik dat beter niet kunnen doen. Maar het draait in het leven niet alleen om mij. Voor haar was het oppassen heel belangrijk. Alles bij elkaar ben ik toch blij dat ik het zo heb gedaan, al liep lang niet alles zoals ik het wilde.
In periodes dat ik het goed zat was nam ik meer afstand en liet man vaker alleen gaan. Ik heb zelf niet echt een band met haar opgebouwd maar mijn kinderen zeker wel. De kinderen zijn niet alleen van mij.

Ook een sd

Ook een sd

01-04-2015 om 14:39

Pug

"Als je als schoondochter het probleem zelf bent, dan heb je al problemen met je schoonmoeder vóór je kinderen krijgt en niet pas daarna."

Hieruit lees ik dat het gebrek aan zelfreflectie bij jezelf ten minste een deel van het probleem is. Waarom niet in de eerste plaats kritisch naar je eigen rol in het geheel kijken, ipv blindelings de zwarte piet naar schoonmoeder te schuiven?

Jaina

Jaina

01-04-2015 om 14:55

Pug

Het is wel erg zwart/wit gesteld dat als je voor die tijd geen problemen had met schoonmoeder de problemen dus komen door schoonmoeder. Het kan ook zijn dat de schoondochter is veranderd door de komst van de kinderen. Sommige vrouwen worden er niet leuker op als ze moeder zijn geworden; zeker niet de eerste jaren.
Overigens kan je (bijna) nooit de schuld 100% bij de ene partij leggen als er een conflict is. Beide partijen hebben een aandeel in waarom zaken niet goed gaan.

Esmee

Esmee

01-04-2015 om 14:57

ook een sd

Ik zie mijn schoonouders trouwens elke week, help ze waar nodig en klets met ze.

Nu is mijn schoonmoeder zo een op een te vergelijken met die van Esmee en Lies. Dus ik weet heus wel hoe het is.

Dat betwijfel ik toch. Ga jij gezellig bij iemand op visite die jou bewust en openlijk absoluut niet accepteert hoe hard je ook probeert en je waar mogelijk de grond in boord en kwaad over je spreekt achter je rug om? Nou, ik niet.
Mijn schoonmoeder klets niet met met. Wil ze niet en heeft ze ook nooit gedaan. Zodra je daar binnenkomt, wil ze je direct weer weg hebben.

Maar ik ga de moeder van mijn man en de oma van mijn kleinkinderen echt niet respectloos behandelen, en haar ook niet op een anoniem forum de grond in boren.

Nee, dat doet de oma van mijn kinderen zelf wel achter mijn rug om.

Jaina

Jaina

01-04-2015 om 14:59

Sinbads vrouw

Ik kan me best indenken dat jij de praktische zaken regelt als je man veel van huis gaat maar ik kan me er weer weinig bij voorstellen dat een vrouw volkomen de relatie met zijn moeder gaat bepalen. Dat is toch tussen moeder en zoon verder. Ik kan me heel weinig voorstellen bij een man die alles maar best vindt, moeder heeft gelijk of vrouw heeft gelijk maar hij heeft geen enkele mening. Als hij merkt dat het niet goed gaat tussen zijn moeder en vrouw zou ik verwachten dat een man zijn eigen verantwoordelijkheid neemt daarin.

Ook een sd

Ook een sd

01-04-2015 om 15:03

Esmee

Ik ken jouw schoonmoeder niet. Ik weet wel dat jij al jaren en jaren kwaad spreekt over je schoonmoeder, achter haar rug om. Dus in het minste geval doe je precies wat je haar verwijt. Jij kent mijn schoonmoeder niet, ik de jouwe dus inmiddels wel. En ik kan je verzekeren dat het met haar allemaal wel meevalt. Ook als alles waar is wat je over haar beweert.

Ook een sd

Ook een sd

01-04-2015 om 15:04

Haha

Spreek ik mezelf even tegen: wat ik wilde zeggen: ik ken de schoonmoeder van Esmee niet persoonlijk, wel uit haar verhalen.

Esmee

Esmee

01-04-2015 om 15:05

...

"Als je als schoondochter het probleem zelf bent, dan heb je al problemen met je schoonmoeder al vóór je kinderen krijgt en niet pas daarna. "

Als je als schoonmoeder het probleem zelf bent, dan heb je al problemen met je schoondochter vóór je kleinkinderen krijgt en niet pas daarna.
Geldt zeker in mijn geval. Nog voordat ze mij daadwerkelijk gezien had vroeg ze man al of ik geen slet was ?????? Tja, dan is het begin al niet zo lekker natuurlijk. As je daarna je schoondochter afstandelijk en vijandig benadert en de deur uitkijkt maakt dat een relatie opbouwen niet erg makkelijk natuurlijk en al helemaal niet wanneer je haar moeder ook nog eens aanvalt en daar waar je schoondochter woont.

Esmee

Esmee

01-04-2015 om 15:12

ook een sd

Dus in het minste geval doe je precies wat je haar verwijt.

Ja,inmiddels wel ja. Daar heb je gelijk in. Heb het jarenlang dat gedraai en gekonkel achter mijn rug om geslikt omdat ik het zelf niet eens wilde geloven.

Jij kent mijn schoonmoeder niet, ik de jouwe dus inmiddels wel. En ik kan je verzekeren dat het met haar allemaal wel meevalt. Ook als alles waar is wat je over haar beweert.

Ik denk het echt niet want dan had je echt niet iedere week langsgegaan hoor..geloof me.

Pug

Pug

01-04-2015 om 15:16

o zeker

" Hieruit lees ik dat het gebrek aan zelfreflectie bij jezelf ten minste een deel van het probleem is. Waarom niet in de eerste plaats kritisch naar je eigen rol in het geheel kijken, ipv blindelings de zwarte piet naar schoonmoeder te schuiven? "

Nou we zijn al jaren verder inmiddels, hè? Ik heb tijd genoeg gehad om beide zijden te analyseren en zo, en feedback te vragen aan de omgeving.

Waarom is het toch zo moeilijk om te accepteren dat er rare oma's zijn? En dat mensen die liever een beetje op afstand houden? (Men voelt zich misschien een stuk beter als men anderen via een forum de les kan lezen, zou kunnen.)

En waarom mag je dat wel bij andere figuren, maar niet bij oma's?

Overigens heb ik geen conflict hoor, maar ik houd haar wel op afstand. Ik ben er niet om haar issues op te lossen, en ik vind het ongezond voor mijn kinderen om die teveel aan haar issues bloot te stellen.

Evelien

Evelien

01-04-2015 om 15:17

Jaina

" Als hij merkt dat het niet goed gaat tussen zijn moeder en vrouw zou ik verwachten dat een man zijn eigen verantwoordelijkheid neemt daarin."

Hoe zou je dat dan doen?

Ik vraag dat, want jaren geleden zat ik voor mijn gevoel tussen twee vuren (tussen mijn ouders en mijn man). Ik vond dat echt heel lastig, misschien ook omdat ik vond dat mijn man meer niet goed handelde richting mijn ouders dan andersom.

Als je als man of vrouw helemaal achter je partner staat, dan lijkt het mij makkelijker. Kan je je eigen ouders vertellen dat je achter je partner staat. Maar juist als dat niet (helemaal) zo is...?

Ik had juist zoiets: ik praat wel met beide dat ze wat vriendelijker naar elkaar mogen doen, want dat dat beter is voor hun relatie (en voor mij), maar verder moeten ze het juist samen met elkaar "uitvechten". Wilde ik me er verder niet teveel in mengen.

Dus wat is "je eigen verantwoordelijkheid" nemen in deze?

Esmee

Esmee

01-04-2015 om 15:24

Jaina

"Daarnaast zie ik vaak ook enorm gebrek aan respect naar de schoonmoeder toe."

In mijn geval was het juist andersom. Ik ging er juist blanco heen. Ik had ervoor al van man gehoord dat ze hem vroeg of ik niet net zo'n slet was als zijn vorige vriendin….fijne binnenkomer alvast..maar goed.
Toen ik daar voor het eerst voor de deur stond met een doosje bonbons, werd er niets gezegd en werd de doos direct in een kast gedaan; niet meer gezien. Vervolgens hebben ze me een half uur alleen maar zitten aanstaren van een afstandje. Niets vragen, alleen maar aanstaren. Ik voelde me behoorlijk opgelaten kan ik je wel zeggen en was blij dat ik weer weg kon.
De weken en maanden daarna was ze alleen maar geïnteresseerd of mijn vader miljonair was en of ze in een koophuis woonden (mijn vader had een eigen bedrijf). Mijn geboorteplaats werd aangevallen…niets was goed. Toen begon de ellende pas goed. Ik werd gewoon niet toegelaten tot haar wereld. Hoe hard ik ook mijn best deed…en nu nog na zeker 20 jaar is het een vreemde voor me. Ze laat me niet toe.
Op een gegeven moment heb ik dan voor zo iemand geen respect meer als die mij van begin af aan al respectloos behandelt.

Ook een sd

Ook een sd

01-04-2015 om 15:28

Esmee

Tja, ik vind het dus allemaal zo erg niet. En ik ga gewoon bij mijn schoonouders langs, dankzij hen heb ik immers een leuke vent... Verder ben je door niemand gedwongen om zo kwaad te spreken, draadjes- en jarenlang. Dat zegt echt wel iets over hoe jij in elkaar steekt, onafhankelijk van je schoonmoeder.

Evelien

Evelien

01-04-2015 om 15:41

Ook een sd

Esmee heeft er vele postings lang over gedaan om te leren hoe ze om moet gaan met haar moeilijke schoonmoeder. Ze heeft wat mij betreft in dit draadje laten zien dat het kwartje gevallen is. Esmee, mijn complimenten!

Hoewel ze in dat draadje van Lies inderdaad vele verhalen verteld heeft over haar schoonmoeder, heb ik dat toch altijd vooral gezien als een manier om haar frustratie kwijt te raken en haar onmacht hoe ze met haar schoonmoeder om moest gaan. Voorbeelden gegeven van hoe onmogelijk - in haar ogen - haar schoonmoeder was. Ik zag dat niet als kwaadspreken. Als Esmee dat zou willen zou ze dat doen aan bekenden van schoonmoeder. Dan ben je aan het kwaadspreken, moedwillig en met beschadiging van schoonmoeder. Voor zover ik dat kan beoordelen (en me kan herinneren uit die lange draad), heeft Esmee dat niet gedaan. Esmee postte echt naar mijn idee meer met haar hulpvraag. Hoe moet ik met mijn moeilijke schoonmoeder omgaan die dit soort dingen doet?

Je kan je altijd wel afvragen hoe anoniem een forum is (waar ze haar problemen posste) als je zoveel voorbeelden achter elkaar noemt. Als schoonmoeder hier zelf zou lezen, zou ze zichzelf vast herkennen. En andere familieleden vermoedelijk ook wel .

Nu het kwartje - eindelijk - gevallen is, denk ik dat Esmee veel minder verhalen over haar schoonmoeder zal posten, omdat ze nu weet hoe ze haar eigen gedrag op dat van haar (ook in mijn ogen wel moeilijke) schoonmoeder moet afstemmen.

Jaina

Jaina

01-04-2015 om 15:48

Evelien

Dat is inderdaad een moeilijke situatie. Ik zou er veel moeite mee hebben als mijn man geen respect zou hebben voor mijn ouders (meer dan andersom eigenlijk).
Mijn schoonmoeder en ik hadden een moeilijke relatie. Zij was ook niet dol op mij. Zij vond mij geen goede vrouw en dat liet ze blijken. Ze heeft me jaren lang genegeerd.
Wat mijn man deed was zoveel mogelijk een balans daar in zien te vinden. Hij heeft gekozen om met mij te trouwen ondanks dat zijn familie hier op tegen was. Hij wilde echter zijn eigen beslissing nemen op dat gebied en heeft dus toch doorgezet. Dit heeft de relatie met zijn moeder ook schade toegebracht. En uiteraard hield hij veel van zijn moeder. Dus dat was schipperen.
Ik probeerde het hem zo makkelijk mogelijk te maken door niet over zijn moeder te klagen en te zeuren en gewoon neutraal te blijven als hij het over haar had. De situatie was nu eenmaal zo dus het had ook geen zin om daar eindeloos over te blijven praten. Dus ik liet hem alle ruimte om over zijn moeder te spreken.
Verder liet ik het contact met zijn moeder bij hem liggen. Hij belde haar bijna elke dag en dat is prima. ik heb er nooit iets van gezegd dat ik dat te vaak vond (vond ik eigenlijk wel) maar dat is aan hem.
Zijn moeder woonde niet hier in de buurt en dat maakte het moeilijker en makkelijker. Makkelijker omdat ze geen deel uitmaakte van mijn dagelijkse leven. Moeilijker omdat als we haar gingen bezoeken het gelijk voor weken was. Mijn man is ook vaak zonder mij gegaan. Ik vond het prima als hij alleen ging of samen met de kinderen. Echter hij wilde graag dat ik ook mee ging dus dan ging ik. Wat zeker de eerste jaren niet leuk was. Ik zat regelmatig daar te huilen. Hoewel ik daar mijn man wederom zo min mogelijk mee heb lastig gevallen.
Verder was mijn man wel zo slim om niks wat zijn moeder aan de telefoon zei over mij zijn door te vertellen.
Hij heeft ook best veel gelogen tegen zijn moeder en tegen mij om de boel rustig te houden. Dat verdiend geen schoonheidsprijs maar je moet de situatie toch proberen leefbaar te houden.
De laatste jaren ging het overigens wel beter. Er was een grotere acceptatie al zijn we nooit vriendinnen geworden.

Overigens vind ik de situatie waarin de (schoon)moeder moeilijk en respectloos is wel makkelijker dan een situatie andersom. Ik zou er veel meer moeite mee hebben als mijn man zich zo zou gedragen. Misschien omdat ik bewust voor hem heb gekozen en dus hogere verwachtingen heb? Van mijn (schoon) ouders verwacht ik minder.

Maar ik zou in deze situatie als man zelf het contact met mijn ouders onderhouden, de kleinkinderen regelmatig meenemen naar de ouders toe, beide partijen afkappen als ze respectloos spreken over elkaar en van beide partijen verwachten dat ze op hoogtijdagen zoals de verjaardagen van de kleinkinderen beleefd tegen elkaar doen en niet inhoudelijk tussen de ruzies gaan zitten. Verder zou ik denk ik wel van mijn echtgenote net iets meer verwachten wat betreft haar gedrag dan van mijn ouders. Omdat die verhoudingen anders liggen.

Jaina

Jaina

01-04-2015 om 15:49

Esmee

Ik snap prima dat je hier op het forum je frustratie uit. Echter ik hoop niet dat je op dezelfde manier tegen je man spreekt over zijn moeder. Niet om je schoonmoeder een plezier te doen maar omdat je hiermee je man in een moeilijke positie brengt.

Evelien

Evelien

01-04-2015 om 16:06

Jaina

"Maar ik zou in deze situatie als man zelf het contact met mijn ouders onderhouden, de kleinkinderen regelmatig meenemen naar de ouders toe, beide partijen afkappen als ze respectloos spreken over elkaar en van beide partijen verwachten dat ze op hoogtijdagen zoals de verjaardagen van de kleinkinderen beleefd tegen elkaar doen en niet inhoudelijk tussen de ruzies gaan zitten. Verder zou ik denk ik wel van mijn echtgenote net iets meer verwachten wat betreft haar gedrag dan van mijn ouders. Omdat die verhoudingen anders liggen."

Ik ben het helemaal met je eens!

Alleen dus moeilijk (zoals bij mij in de omgekeerde situatie waar het om mijn ouders gaat) als je partner wel respectloos over je ouders praat, zelfs waar je kinderen bij zijn.
En als hij daar, ondanks opmerkingen van jou, toch mee doorgaat. Overigens, niet elke dag en de hele dag door, maar elke opmerking (m.n. in aanwezigheid van de kinderen) vind ik er een te veel.

Nu gaat het overigens beter.
Ben inderdaad meer zonder hem naar mijn ouders gegaan, kinderen af en toe meenemen, hoe het uitkomt (zijn al iets ouder, kunnen niet altijd). Vind ik ook prima.

Keesje

Keesje

01-04-2015 om 16:25

astrid verschil van mening

Wij verschillen echt van mening, beetje flauw om het op leeftijd te gooien. Ik weet ook niet hoe oud jij bent, maar hiermee zeg je eigenlijk dat ik ook wel me tot jouw mening bekeer als ik ouder en wijzer ben. Fyi: ik had ook al oma kunnen zijn .

Ik vind oprecht niet dat grootouders deel uitmaken van mijn gezin. Ook mijn eigen ouders niet. Betekent niet dat ik niet van ze hou. En datzelfde geldt voor mijn man en zijn ouders. De manier waarop jij schrijft, " als ouders ga je voor je kinderen door het vuur, andersom niet en daar begrijp ik niets van" vind ik erg benauwend.
Daarbij is het ook een kwestie van voortbestaan van de soort: als ouder moet je je kroost in leven houden. Als kroost is het niet van levensbelang voor het voortbestaan van de soort om voor je ouders door het vuur te gaan. Een biologisch verschil dus.
En ook de opmerking kind van je kind, weet je hoe bijzonder dat is. Volgens mij is er niets bijzonders aan maar gebeurt het dagelijks in miljoenvoud. Ik heb niets met dat hysterische opgeblazen gedoe. Ik zal wel te nuchter zijn, maar zo denk ik erover.
De
Als mijn kinderen mijn gezelschap prettig vinden komen ze evengoed wel. En zo niet, tsja, dan hebben ze blijkbaar behoefte aan andere dingen dan wat ik kan bieden. Ik zou dan ook geen misbruik van me laten maken, evengoed zoals ik zelf nooit misbruik maak of gemaakt heb van mijn (schoon) ouders. Ze hoeven van mij geen klusjes op te knappen of klaar te staan. Dat regelen we allemaal lekker zelf. Het contact is voor het plezier, en niet om van elkaar afhankelijk te zijn.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.