Relaties Relaties

Relaties

anoniempje

anoniempje

25-03-2015 om 11:55

bemoeizieke schoonouders


Cat

Cat

01-04-2015 om 16:32

nee kan niet

Evelien, zeker niet waar de kinderen bij zijn. Mijn vader deed dat ook, klagen over zijn schoonouders. Vreselijk vond ik dat als kind. Misschien was alles *waar* wat hij over ze zei, voor mij klopte het sowieso niet, het waren mijn opa en oma en ik hield van ze, al waren we zeker niet close, dat lag niet in hun aard.
Maar zelfs mijn andere oma was me lief, en dat was echt een moeilijk mens. Gelukkig klaagde mijn moeder daar wel over maar op een respectvolle manier. Ik klaagde ook over haar maar ze was me lief en we zagen haar vaak.

En ik heb dus ook moeilijke ouders,zeker mijn vader. (Mijn moeder is daarin meegegroeid) Ben mijn partner heel dankbaar dat hij naar me luistert als ik over ze klaag, (waar de kinderen niet bij zijn) maar dat zelf niet doet. En als ik hem lief aankijk wil hij best een keertje naar ze toegaan als ik echt geen puf heb, hoewel hij dat zeker niet leuk vindt.

Esmee

Esmee

01-04-2015 om 16:37

Jaina

Nee, mijn man heeft het al moeilijk zat met zijn moeder en hij weet hoe ze zich tegenover mij heeft opgesteld. Ook best lastig want hij is in dat gezin opgegroeid. Nu op een afstand ziet hij ook beter hoe ze is. Dt hoef ik hem niet te vertellen.
Hij belt iedere week met haar (zij belt dan naar ons en hij pakt de telefoon op).
Het is en blijft schipperen. Op mijn verjaardag weer een nieuwe uitdaging. Is ze redelijk dan ben ik het ook. Is ze niet redelijk en begint ze weer toneel te spelen etc….dan geen van mijn kant meer en richt ik me alleen op de andere gasten. Dat ging me de laatste keer goed af moet ik zeggen.

Evelien

Evelien

01-04-2015 om 16:49

Cat

Fijn zoals het bij jou gaat met je man. En dan heb jij moeilijke ouders, terwijl ik vind dat ik niet moeilijke ouders heb! Niet perfect, zeker niet, maar ook zeer zeker niet vallend in de categorie moeilijke ouders zoals je ze hier voorbij hoort komen!

Astrid

Astrid

01-04-2015 om 16:53

Keesje

De leeftijd benoemde ik alleen om aan te geven dat je soms anders over dingen kunt gaan denken in het leven.
Daar waar je als jonge(re) ouders heel druk bent met van alles tot de tijd dat je klaar bent met opvoeden is een heel proces waarin je door ervaring (niet te verwarren met wijsheid want dat bedoel ik niet) over bepaalde dingen anders gaat denken. Je blijft jezelf ontwikkelen als mens. En ik begrijp mijn ouders in hun rol van ouders nu veel beter dan wanneer ik kind was of als jonge ouder.

Dat je pas op oudere leeftijd beseft wat ze voor je overgehad hebben en hoe graag ze nog een deel uitmaken van je leven.
En dat wanneer je ze niet meer hebt, je ze, ondanks misverstanden en ergernissen, verschrikkelijk mist.

Dat houdt niet in dat zij de boel bestieren, overnemen en onder controle houden en ook niet dat kinderen zich nooit eens zullen schikken. Het gaat om het contact.

Voor je kinderen door het vuur gaan betekent voor mij alles doen wat in mijn vermogen ligt om er te zijn wanneer nodig met wat op dat moment nodig is. Dat doe jij ook voor je kinderen neem ik aan. Als mijn vader mij midden in de nacht zou bellen, zou ik voor hem hetzelfde doen. Gewoon er zijn voor elkaar.

Over het wonder van een leven uit jouw leven, al gebeurt dat nog zo vaak, zijn we het dan gewoon niet eens. Andere manier van benaderen en dat is prima.

Stenna

Stenna

01-04-2015 om 23:26

Mannen

Ik geloof niet dat die mannen die "ertussen" zitten sulletjes of slappelingen zijn. Maar het zijn mannen. Ze zijn minder bezig met dat geerger, gekat, geroddel en geklaag van vrouwen over elkaar. Vast en zeker zien ze ook wel eens iets niet zo leuks aan hun moeder (of aan hun vrouw?). Maar ze maken er niet zo'n drama van, en gaan gewoon weer over tot de orde van de dag. Denk ik.
Mijn schoonmoeder was een lieffie, zei ik al, maar dat gold niet voor de stief-schoonmoeder die we cadeau kregen na haar overlijden. Dus ik heb ook heus wel andere ervaringen.

Nog geen schoonmoeder

Nog geen schoonmoeder

02-04-2015 om 08:43

Nog even een ractie op# 56 en 57

Dochter overvoert haar vriendinnen niet. Zoals een ander wel een een zakje m en m uit de automaat haalt en hier met 6meiden van eet, zo neemt dochter de candybars mee en dan delen ze met 6 meiden 2 repen allemaal een hap zeg maar.

Evelien

Evelien

02-04-2015 om 08:54

candybars

Ik ben ook niet zo blij met al dat snoep op school, hoewel dit nog wel meevalt inderdaad.

Nog geen schoondochter: als jullie zoveel candybars hebben kun je ze ook allemaal tegelijk bij de Voedselbank afgeven .

Ex-schoondochter

Ex-schoondochter

02-04-2015 om 09:27

respect

Toen ik nog getrouwd was met de vader van mijn dochter, had ik een gedoog-relatie met mijn schoonmoeder. Ze was van het type schoonmoeder van Esmee, gelukkig woonde ze redelijk ver weg dus ik zag haar niet zo vaak. Ik bleef neutraal en beleefd. Ze behandelde de vrouwen van haar andere zoons ook beroerd, dus ik nam het gewoon niet persoonlijk op.
Ik ging scheiden omdat ex alcoholist was en steeds agressiever werd. Toen wij uit elkaar waren heeft ex een tijdlang niet naar dochter omgekeken. Ik vond het sneu voor schoonmoeder dat ze daardoor haar kleindochter niet kon zien en zei dat ze altijd welkom was als ze bij familie in de buurt logeerde. Ze vond dat ook 'haar recht' (niet dat ik zelfs maar 'fijn' als antwoord kreeg).
Meteen de eerste keer kreeg ik de volle laag. Het was mijn taak geweest om ex van de drank te houden, mijn taak om te zorgen dat hij zijn baan hield enzovoort. Haar geliefde zoontje had het wel heel slecht getroffen met zo'n heks waardoor hij aan de drank raakte. En ik maar beleefd blijven.
Na nog een paar van die bezoekjes, waarbij de aandacht niet naar dochter ging maar waarbij ze al haar grieven over mij uitspuwde heb ik - nog steeds beleefd - voorgesteld dat ze voortaan maar met haar zoon moest overleggen wanneer ze dochter kon zien. Ze was laaiend.
Inmiddels is dochter bijna volwassen en heeft ze weer regelmatig contact met haar vader (waar ik blij om ben, het gaat goed met hem). Oma ziet ze ook af en toe. Maar door het verleden heeft ze niet bepaald een band met haar opgebouwd. Dat neemt oma mij kwalijk, op een bittere manier. Ik heb haar al in geen jaren meer gezien, maar ze spuwt haar gal nu tegen dochter, die daar natuurlijk ook niet op zit te wachten. Zo berooft ze zichzelf van leuk contact met haar kleindochter, maar dat is natuurlijk niet haar schuld, maar de mijne.
Ik had graag mijn eigen afkeer onder een laag beleefdheid weggestopt om mijn dochter een leuke band met haar oma te gunnen. Ik heb zelfs voorgesteld dat oma mijn dochter best eens mocht meenemen voor een ijsje of een bezoekje aan het park, zodat ze haar aandacht op dochter kon richten in plaats van op mij. Maar het uiten van haar grieven was belangrijker.
Ik lees jullie verhalen en vraag me af wat ik nog anders had kunnen en moeten doen. Ik zou het echt niet weten. Ik was niet langer haar schoondochter na de scheiding, maar ik snapte ook dat als ze afhankelijk was van haar zoon, ze haar kleindochter niet meer zou zien. Toch liep het helemaal mis. Sneu voor alle partijen.

Ex-schoondochter

Ex-schoondochter

02-04-2015 om 09:30

o ja

Waarom mijn vorige posting 'respect' heette: als mijn ex-schoonmoeder mij ook maar een klein beetje had gerespecteerd als moeder van haar kleindochter, was het vast anders gelopen. Je kunt nog zo beleefd blijven, als je altijd overal de schuld van krijgt houdt het een keer op. Zeker als je niet meer samen bent met de zoon van je schoonmoeder.

Noggeenschoonmoeder

Noggeenschoonmoeder

02-04-2015 om 09:51

respect houd op als je overal schuld van krijgt

Inderdaad Ex schoondochter als je overal de schuld van krijgt houd het op. Ik kreeg ook overal de schuld van en ben het respect voor de ouders van mijn man ook helemaal kwijt. We hebben meer afstand genomen en gedogen elkaar nu een aantal bezoekjes per jaar. Sinds wij kinderen hebben is schoonzus in haar houding ten opzichte van mij wel een beetje dichterbij gekomen, ze is in gaan zien dat de verhalen die haar moeder over mij vertelde niet klopten en neemt het soms zelfs voor mij op als schoonmoeder mij weer eens beschuldigt van alles wat er tussen haar, haar zoon en de kleinkinderen misloopt op het communicatieve vlak.
Dat de kleinkinderen niet al het uitgedeelde snoep accepteren en acuut verorberen is niet omdat ze het van mij niet mogen maar, omdat ze zelf ervaren dat ze er beroerd van worden. Ik heb de kinderen geleerd dat ze mogen zeggen: nee dank u oma, ik heb al genoeg chocolade op ik wil niet meer." Dat de een dat zegt na 2 paaseitje en de ander na 4 dat doen ze zelf, dat is niet mijn schuld, ik zeg niet dat ze niets meer mogen.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.