Snel boos
Goedemorgen,
Ik heb lang getwijfeld om iets te schrijven, maar ik ben benieuwd naar meningen.
Ik ben een man van 40 jaar, ben gelukkig getrouwd en heb 2 lieve kinderen (5 en 2 jaar oud).
Mijn probleem is dat ik soms te snel boos wordt, over relatief suffe dingen.
Dit is zowel naar mijn vrouw toe als soms ook de kinderen.
De boosheid beperkt zich "alleen" tot schreeuwen en soms een vloek richting mijn vrouw. Ik weet dat mijn kinderen er van schrikken en het niet leuk vinden en mijn vrouw idem.
Zij blijft altijd rustig en ik moet me dan echt even afzonderen om af te koelen en daarna gaat het wel weer.
Ik kan er met mijn vrouw wel goed over praten en zij geeft me ook tips, alleen baal ik van het uiteindelijk niet goed mezelf in de hand kunnen houden elke keer.
Zoals ik al schreef zijn het kleine dingen die de boosheid kunnen veroorzaken. Als ik het idee heb dat er tegen me gelogen wordt bijvoorbeeld, of zoals gisteravond als mijn zoontje na anderhalf liggen dralen in bed nog steeds niet slaapt en roept dat ie opeens last heeft van zijn been.
Uiteindelijk na 5 minuten heb ik het wel goed gemaakt en is hij alsnog gaan slapen, alleen heb ik er vanochtend wel weer spijt van hoe het is gelopen.
Iemand tips om dit te verminderen/voorkomen in de toekomst?
Dank alvast.
Erkennen
Ik denk dat je zelf al heel ver op weg bent dat je het zelf erkent en dat je er met je vrouw over praat. En ook dat je weet dat het vaak over relatief kleine dingen gaat. Ik denk dat het een stukje onmacht is, dat dingen niet gaan zoals je wilt. Je had in gedachten dat de kinderen lekker naar bed zouden gaan en dat jullie nog een rustige avond zouden hebben schat ik zo in. Misschien denk je ook dat het zo hoort, dat kinderen om 19.00 uur horen te slapen bijvoorbeeld. Ik zie jouw reactie veel bij (oudere) vaders in mijn omgeving.
Ik denk dat je ten eerste de knop om moet zetten, vanaf het moment dat je kinderen hebt gaat niks meer zoals gepland. Er komt altijd wat tussen of het loopt altijd anders. Zit je net allemaal in de auto om weg te gaan heeft er eentje in zijn broek gepoept, of heb je je voor genomen om eens lekker vroeg naar bed te gaan omdat je doodmoe bent en dan spuugt er 's nachts eentje zijn bed onder omdat hij ziek is. Zo gaan die dingen als je kinderen hebt. Probeer blij te zijn als dingen wel soepel lopen ipv andersom, dat om te beginnen, lach erom als alles weer in de soep loopt.
En verder is het aloude "tot 10 tellen" nog steeds een heel goede tip, probeer die toe te passen.
Blijft het dan kan het misschien helpen om eens met een deskundige te gaan praten, dan kun je samen analyseren waarom je zo boos wordt, wat er met je gebeurt op zo'n moment.
enne laten we eerlijk zijn
als een kind van me anderhalf uur loopt te dralen zeg ik ook niet liefjes dat ze weer naar bed moeten, dan val ik ook flink uit. Wat ik daarna wel altijd doe (ik heb 3 kinderen, dus heb dit wel vaker meegemaakt) is de volgende dag bespreken dat ik tijd nodig heb voor mezelf 's avonds om een overdags een goede moeder te kunnen zijn.
Verder word ik snel boos als ik moe ben, dus dan moet ik verstandig zijn en een paar avonden op tijd naar bed.
Een tip van mijn zus was eens de grenzen neerleggen voor je echte grenzen, zodat zelfs als ze eroverheen gaan je nog niet echt boos bent. Misschien heb jij er wat aan, mij lukt het niet. Ik ben niet zo'n ster in grenzen. Waar ik tegenaan loop is dat ik niet bazig ben. Ik laat mensen graag doen wat ze willen, en als ik dan eens in moet grijpen overdrijf ik vaak in mijn reactie, omdat ik eigenlijk niet weet hoe je op een normale manier orders moet geven. Ik word er steeds beter in, en mijn kinderen zijn lief en respectvol, dus er gaat wel iets goed blijkbaar, maar ik heb altijd het idee dat ik meer bereik met goede gesprekken en positieve aandacht dan ze vertellen wat ze moeten doen.
Ouder zijn is gewoon heel confronterend, het laat ons onze sterke en zwakke kanten zien, en een goede ouder kijkt naar zijn eigen gedrag en probeert het te verbeteren.
