Relaties Relaties

Relaties

Goed bedoelde adviezen van schoonmoeder..


Pug

Pug

14-07-2015 om 07:36

Fakebook

Wat een herkenbare beschrijving van de hobbyloze, nodig-willen-zijnde schoonmoeder. Ik werd daar de 'zelluf doen!' peuter van. Vooral ook omdat haar eigen behoeften boven die van anderen gaan.

Het is een stuk minder geworden nu.

Mijntje

Mijntje

14-07-2015 om 07:46

zie het eens zo

Ik vind die attenties per mail juist heel lief. Mijn schoonmoeder weet amper wat ik heb gedaan qua werk en vraag nooit naar wat ik doe of naar wat mijn ambities zijn.
En dat koken: ze is enorm gastvrij. Ik kan me voorstellen dat je niet te dik wil worden maar geniet er verder van. Ik vind daar niks mis mee. Mijn schoonmoeder is ook zo 'gastvrij', maar ik betrek het niet op mijn eigen 'kookkunsten'. Jij ziet er meteen wat negatiefs/een oordeel over jou in, lijkt het.
Jij ergert je vnl omdat je je eigen grenzen niet kan aangeven, omdat je alles op jezelf betrekt. Jij voelt je alleen maar gefrustreerd als ze begint over die muziek. Dat is jouw ding. Zij wil alleen maar aardig gevonden worden. Zie het eens zo, want door zo negatief te denken krijg je rimpels

Emma

Emma

14-07-2015 om 09:55

Kernkwadranten

Heb je wel eens van kernkwadranten gehoord? Deze link komt uit het onderwijs, maar het helpt mij vaak te snappen waarom ik me soms kapot erger aan iemand. Het zegt nl. meer over mijzelf dan over diegene. Schoonmoeder roept duidelijk een allergie bij je op. Kijk maar eens

http://www.eduweb.hhs.nl/~12105511/kernkwadrant.pdf

Er zijn ook andere sites te googelen over dit onderwerp.

Narcissa

Narcissa

14-07-2015 om 10:29

niet schuldig

Je beschrijving is wel herkenbaar. Niet alleen voor huisvrouwen, er zijn meer van dat soort mensen, ook werkende mensen kunnen dergelijke controle issues hebben. Wellicht is het makkelijker als het je eigen moeder is, of een zelf gekozen vriend of vriendin. Anders is het als je min of meer gedwongen met zo iemand moet omgaan, dan rest je niks dan het uitzitten. Aan jou de vraag hoe lang en hoe vaak je dat kunt.

Ga je nou niet schuldig voelen, want dat veroorzaakt je irritatie. Je bent niet boos op haar, je bent boos op jezelf omdat je er niet mee kan dealen. Maak daarom afspraken met jezelf, heel concreet. Hoe vaak kom je er, hoe lang (een heel weekend is echt wel lang hoor). Hoe reageer je op haar mail, op haar vragen. Dat zal heus wel even wennen zijn hoor, je zal nee moeten zeggen. Maar je kan ook overal ja op zeggen, en het vervolgens op je eigen manier invullen. Dus; ja, het is zorgzaam dat je het beste met me voor hebt, en nee, ik ga niks met je advies doen. Het eerste zeg je, het tweede denk je. En de kunst is dan om haar eventuele reactie aan te horen, en er niks mee te doen. Dat is loslaten, je bent geen slechte schoondochter als je bij jezelf blijft. Vertrouw daar op.

Laatste was ik een middagje bij mijn vader. Die inmiddels geleerd heeft dat hij niet de hele middag over zichzelf mag praten, en dus vragen stelt. Eindeloze, irritante en sturende vragen. In de vraag zijn mening legt, controle wil hebben over ons doen en laten. Voor je het weet is de irritatiegrens bereikt, maar als ik zelf wat te doen heb, dan gaat het eigenlijk wel. Dus neem ik iets mee, dat sociaal gezien niemand in de weg zit (iets te breien of te haken). Of ik ga iets lekkers voor hem koken. Hoewel hij niet verandert, ben ik een stuk gezelliger zo. Ik blij, en hij ook blij.

Succes!

Klaver

Klaver

14-07-2015 om 10:31

Wat het zegt over jou:

In de ergernis jegens een ander, ligt vaak een kado verborgen. Zo heb ik ooit geleerd. Vaak erger je juist aan iets, wat je van jezelf 'niet mag', maar waaraan je onbewust wel behoefte hebt (gehad).

Ga eens na wat dat kan zijn.
Lezende wat je schrijft, zou ik denken aan 'je afhankelijk opstellen'. Zelf ben je groot gebracht met de waarde dat je voor jezelf moet zorgen, onafhankelijk moet zijn. Als kind heb je wellicht momenten gehad dat je daartoe gedwongen werd, terwijl je er nog niet aan toe was. Je schoonmoeder's (emotionele) afhankelijkheid, triggert jou (onbewust) verlangen naar het afhankelijk mogen zijn en de kwetsbaarheid die daar onder schuil gaat. Die heb je ooit verdrongen en dit onder ogen zien is pijnlijk.

Heel ingewikkeld hoef je het niet te maken. Zie haar (wellicht doorgeslagen) hang aan jullie, als iets waar je wat positiefs uit kunt halen.
Durf je zelf ook eens afhankelijk op te stellen.

Succes!

Fakebook,

Wat vind je het meest vervelend; dat je verwacht dat je schoonmoeder jou als een kind gaat behandelen terwijl je hard je best doet zo beleefd mogelijk te blijven OF dat je vriend er niet zo mee zit dat jij op de punt van je stoel zit?

Je kan je schoonmoeder uitleggen hoe het overkomt en dat ze beter wat vrijwilligerswerk kan zoeken. Kijk of je haar kan helpen met zo'n leuke tijdbesteding waarbij ze zich nuttig voelt. Mocht ze dit niet waarderen, zal het in de praktijk het erop neerkomen dat je minder vaak met je vriend mee gaat.

Fakebook

Fakebook

14-07-2015 om 10:31 Topicstarter

Concurrentie

Eerder schreef ik dat er geen sprake is van een concurrentiestrijd. Maar daar wil ik van terug komen. Misschien is die er wel. Een strijd om wie het ‘belangrijkst’ is.

Moeder wil graag belangrijk zijn. Het liefst net zo belangrijk als vroeger, toen de kinderen nog klein waren en haar nodig hadden.

Maar de kinderen zijn inmiddels groot. Tijd voor een eigen leven met een eigen partner. Dat vindt moeder niet zo leuk. Misschien voel ik instinctief aan dat ik echt mijn territorium moet bevechten.

Dat verklaart wel mijn allergie op verder volstrekt normale acties van haar. Wat Pug schrijft herken ik dan ook. Ook ik verander in een opstandige peuter die alles zelluf wil doen. Peuters zijn opstandig omdat ze hun een eigen plekje willen bevechten..

Het verklaart ook mijn irritatie met haar passieve instelling. Als schoonmoeder wat actiever was geweest, en naast de kinderen nog een andere levensinvulling had gehad, was het niet zo moeilijk voor haar geweest om haar terugtredende moederrol te accepteren.

Fakebook

Fakebook

14-07-2015 om 10:32 Topicstarter

Moni

Helpen, (zoals haar een recept op laten zoeken) klinkt als een leuk idee, maar werkt helaas niet bij mijn schoonmoeder.

Voor je het weet staat mijn inbox ook nog vol met recepten en hele verhandelingen over de gezondheidseffecten van bepaalde groentes en kruiden..

Niet dat dat vervelend is, maar ik krijg het daar dus benauwd van..

Fakebook

Fakebook

14-07-2015 om 10:32 Topicstarter

Emma

er is inderdaad sprake van een allergie (die dus bij mij ligt)

Fakebook

Fakebook

14-07-2015 om 10:45 Topicstarter

controle

"Je beschrijving is wel herkenbaar. Niet alleen voor huisvrouwen, er zijn meer van dat soort mensen, ook werkende mensen kunnen dergelijke controle issues hebben."

Klopt. Dat zie ik dan weer bij iemand anders zijn ouders. Vader had ooit een hoge baan, niet ziet hij thuis. Hij kan zijn ei niet kwijt, en gaat nu het huishouden maar lopen managen..

Een weekend bij haar is soms wel lastig voor me. Ze is ook echt iemand die je om de vijf minuten iets vraagt en je dan heel zorgzaam aanraakt. Ik kan daar absoluut niet tegen. En ook niet tegen haar adviezen. Ik moet me dan echt in houden om niet uit te vallen.

Fakebook

Fakebook

14-07-2015 om 10:46 Topicstarter

Cadeau

Dat ik stiekem jaloers op haar ben, dat denk ik niet. Het is niet een leuke levenshouding. Ik heb het idee dat ze onder al die zorgzaamheid een hoop verwijten naar de ander uitstraalt. Haar man voor wie ze stoppen met werken moest. De buurt, waar ze niet tussen komt. De familie uit de andere kant van het land die haar niet zo vaak bezoekt als zij hen. Zij is een engel, en ze krijgt bijna niks terug, vind ze. Gemene wereld..

Pogingen om haar iets op te laten pakken lopen dan ook steevast op een teleurstelling uit. ‘Dat zangkoor? Het is ons kent ons in dit dorp, die gaan mij echt niet uitnodigen’. Dan is ze bij voorbaat al boos op mensen in het dorp, omdat die hun eigen vrienden hebben.

Pol

Pol

14-07-2015 om 10:48

Maar

Maar als schoonmoeder niets zou doen, vragen, dan komt er hier waarschijnlijk een draadje dat ze ongeinteresseerd is en dat de schoondochter) zich niet gehoord en gezien voelt.

Een volgende zin viel me op van je: "Als puber had ik weinig vrienden, maar mijn moeder vertelde mij dat het niet haar taak was om mij te vermaken. Je eigen leven heb je alleen zelf in de hand. En uiteindelijk ben ik ook wel goed terecht gekomen.'

Welke (on)waarheid daar ook in mag zitten, ik vind dat erg afstandelijk overkomen. Ook jij bent dus, zoals je zelf zegt, product van je opvoeding/hersenspoeling of die nu waarheid bevat of niet, je denkt zo omdat je daar in je jeugd van overtuigd bent geraakt en gewend bent geweest.
En dan is daar ineens die vrouw die dat wel doet, maar die je eigen moeder niet is. Misschien was je moeder iets te fanatiek in haar rol en kun je schoonmoeder nu niet velen omdat die de taak vervult die je eigenlijk bij je moeder vervuld had moeten/willen zien worden?

Voor welke opvoeding bestaat nu een taakomschrijving?

Mijntje

Mijntje

14-07-2015 om 10:49

Fakebook

dus je moet kijken wat je kan doen om jezelf weer wat belangrijker te voelen. Vergeet die schoonmoeder, zij leidt haar eigen leven en dat doet ze op haar manier. Je hoeft haar niet op te voeden of te veranderen, kan niet eens.
Doe iets aan jezelf.

Fakebook

Fakebook

14-07-2015 om 10:52 Topicstarter

mijntje

“. Mijn schoonmoeder is ook zo 'gastvrij', maar ik betrek het niet op mijn eigen 'kookkunsten'. Jij ziet er meteen wat negatiefs/een oordeel over jou in, lijkt het.”

Ik betrek dit niet op mijn kookkunsten. Ik denk niet dat ze negatief is over mijn kookkunsten. daar is ze te lief voor.

‘Jij ergert je vnl omdat je je eigen grenzen niet kan aangeven, omdat je alles op jezelf betrekt. Jij voelt je alleen maar gefrustreerd als ze begint over die muziek. Dat is jouw ding. Zij wil alleen maar aardig gevonden worden. Zie het eens zo, want door zo negatief te denken krijg je rimpels

Ze wik niet alleen maar aardig gevonden worden. Ze wil nodig zijn. De reddende engel. En ze accepteert niet dat ze dat veel minder is dan vroeger.

Pol

Pol

14-07-2015 om 10:54

en nog iets

Je vult eigenlijk in hoe het voor je schoonmoeder is in deze wereld. Dat zij dingen de schuld geeft, en maar wil zorgen, verder niet zoveel initiatief neemt.

Dat is jouw invulling van de observatie die je doet. Het kan ook heel goed zijn dat zorgen en haar kinderen (zelfs haar schoondochter)om zich heen hebben voor haar een ultiem genot is.
Dat zij in het dagelijks leven misschien grote onzekerheden heeft, waardoor initiatief nemen een hele grote drempel is.
Dat zijn van schoonvader misschien nooit echte waardering heeft gekregen alhoewel ze veel voor hem opgegeven heeft.
Dat haar leven heel anders is verlopen dan wanneer zij daar zelf meer invloed op had gehad. Dat haar rol een opofferende en zorgzame is geweest en dat ze nu al blij is met de stukjes weekend.
Dat dat gewoon voldoende voor haar is.
Als je zo niet bent, dan snap je dat waarschijnlijk niet. Maar het is niet per definitie zo dat je observatie een objectieve is. Ik denk dat daar veel te veel projectie inzit om objectief en dus per definitie waar te kunnen zijn.

pipo

pipo

14-07-2015 om 10:58

Nare schoondochter

Wat een gekweel; "het ligt aan jou, jij kan haar zo moeilijk verdragen, persoonlijk irritatiepuntje enz".

Je ervaart haar als benauwend, vindt van alles van haar leven en hoe ze dit vormgeeft. Voelt jezelf een zorgproject.

Je ziet elkaar weinig (ik heb niet alles gelezen, 1x per maand? ) en kan je dan nog druk maken over haar gedrag. Maak er gewoon wat gezelligs van die ene keer per maand, besteedt wat tijd aan haar. Ze is de moeder van je lief. Alleen daardoor verdient ze meer dan dat ze van jou ontvangt.

Jeetje, eens per maand. Waar maak je je druk om. Je giet het in een reflectief jasje (t ligt zo aan mij) en ondertussen moet je schoonmoeder anders leven omdat jij er niet mee overweg kan. Ik hoop werkelijk dat mijn toekomstige schoondochter mij in mijn waarde kan laten. Geven en nemen.

Fakebook

Fakebook

14-07-2015 om 11:00 Topicstarter

Pol

“Een volgende zin viel me op van je: "Als puber had ik weinig vrienden, maar mijn moeder vertelde mij dat het niet haar taak was om mij te vermaken. Je eigen leven heb je alleen zelf in de hand. En uiteindelijk ben ik ook wel goed terecht gekomen.'
Welke (on)waarheid daar ook in mag zitten, ik vind dat erg afstandelijk overkomen. Ook jij bent dus, zoals je zelf zegt, product van je opvoeding/hersenspoeling of die nu waarheid bevat of niet, je denkt zo omdat je daar in je jeugd van overtuigd bent geraakt en gewend bent geweest.”

Misschien wel.

Altijd geleerd om zelf verantwoordelijkheid nemen voor mijn eigen sociale leven, en ineens komt er iemand anders die zonder pardon die verantwoordelijkheid op mij af schuift. Ja, daar heb ik dan geen zin in! Zelf doen.

Fakebook

Fakebook

14-07-2015 om 11:03 Topicstarter

zorgzaa,

"Dat haar leven heel anders is verlopen dan wanneer zij daar zelf meer invloed op had gehad. Dat haar rol een opofferende en zorgzame is geweest en dat ze nu al blij is met de stukjes weekend."

Dat is zeker het geval. Maar ik vind dat ze daar teveel in blijft hangen. Wat als we naar het buitenland verhuizen?

Pug

Pug

14-07-2015 om 11:05

ik heb hem ook

Die allergie.

"Voor je het weet staat mijn inbox ook nog vol met recepten en hele verhandelingen over de gezondheidseffecten van bepaalde groentes en kruiden.."

Ja, hier precies zo. Ze (schoonvader ook sinds pensioen) zitten echt te wachten tot ze in actie kunnen komen. Zelfs een opmerking interpreteren ze dan als vraag om hulp. En dan krijg je een douche in plaats van het druppeltje dat je vroeg of verwachtte. Je kunt ook niet iets kleins vragen om ze eens tegemoet te komen in hun behoefte, want ze gaan er VOL in.

De spreekwoordelijke voet van de jehova tussen de deur, en je laat er niet 1 binnen uit beleefdheid, maar er komen er gelijk 100 en zie ze dan maar weer eens weg te krijgen. Zo voelt het

Ik heb ervaring dat meteen afkappen het beste werkt. Dus niks vragen en bij ieder ongevraagd aanbod of advies nee zeggen. Zodat zij erachter komen dat wij het hier gewoon zelf wel redden.

Het is op zich wel goed gelukt, maar er blijven toch altijd weer nieuwe dingen komen. Zo gaan we binnenkort wat klussen en daar weten ze nog niets van.

Fakebook

Fakebook

14-07-2015 om 11:07 Topicstarter

pipo

Sommige mensen kunnen niet met elkaar overweg dat kan toch gebeuren? Als we bij elkaar zijn, is het meteen een heel weekend.

En als de een dan ook nog van het claimende type is, wordt het wel heel lastig om afstand te nemen en de irritaties niet te hoog op te laten lopen..

En dat iemand bepaalde rechten verdient omdat hij of zij toevallig familie is van iemand anders, daar geloof ik niet zo in. Maar dat is persoonlijk.

Fakebook

Fakebook

14-07-2015 om 11:09 Topicstarter

Pug

"Ja, hier precies zo. Ze (schoonvader ook sinds pensioen) zitten echt te wachten tot ze in actie kunnen komen. Zelfs een opmerking interpreteren ze dan als vraag om hulp. En dan krijg je een douche in plaats van het druppeltje dat je vroeg of verwachtte. Je kunt ook niet iets kleins vragen om ze eens tegemoet te komen in hun behoefte, want ze gaan er VOL in."

Dit is exact mijn schoonmoeder! En inderdaad, zitten wachten tot ze in actie kan komen.

Klaver

Klaver

14-07-2015 om 11:15

Cadeau

Mijn reactie sluit aan bij die van Emma. Loop de kern kwadranten eens na.
Je allergie erkennen en daar iets van leren, wil niet zeggen dat je jaloers bent en haar manier van leven moet overnemen. In je reactie kijk je puur naar haar. Terwijl je vraag was, waarom voel ik dit. Haar gedrag doet iets met jou. Jij hebt je zelf wel altijd zelf moeten redden. Zij mag zijn zoals ze wilt en wordt niet gecorrigeerd. Daar wringt het denk ik.

Probeer meer naar jezelf te kijken en niet zo voor haar in te vullen. Die invulling zegt meer over jou.

Pol

Pol

14-07-2015 om 11:16

Fakebook

"Ja, daar heb ik dan geen zin in! Zelf doen."

Je weet bij welke leeftijd deze uitspraak hoort?

JIJ vindt dat ze daarin blijft hangen, maar zij kan niet aan de wensen van de wereldbevolking voldoen. Zij doet het op haar manier en jij moet leren zien dat je geen invloed hebt op haar leven. Zij hoeft niet net als jij te leven, jouw leven is niet het enige goede. En dat de uitkomst dus is dat jijzelf nu een deel van je leven laat verzieken door iets waar je geen invloed op zult hebben. Verspilde en nog eens negatieve energie ook. Als je het loslaat is er ruimte voor beter .

Mijntje

Mijntje

14-07-2015 om 11:18

nodig

Iedereen wil nodig zijn. Is het zo erg om af en toe enige waardering uit te spreken of laten zien? Gun haar dit pleziertje en als het zo overdreven is, geniet dan van het komische gehalte. Kan je haar echt niet wat positiever zien?

Verder vind ik wel dat je je ontzettend veel met haar bezig houdt, over hoe ze in elkaar steekt. Ik zou daar de gruwels van krijgen, je bent haar therapeut niet.
Laat je gewoon niet claimen, stel je grenzen als ze die over gaat. Je moet het er toch mee doen (familie). En wat als jullie naar het buitenland gaan? Moet je je daar nu al druk over maken?

Jasmijn

Jasmijn

14-07-2015 om 11:26

misschien wat ideetjes

Misschien een beetje flauw, maar je zou haar (iedere keer als je zou mailt) leuke vrijwilligersbaantjes bij haar in de buurt terug kunnen mailen? Zou het kwartje dan vallen? Zij stuurt jou dingen waar jij geen behoefte aan hebt, en jij doet het andersom? (misschien maar een paar keer?)
Of je geeft haar iets om te doen? Kleding repareren? Iets voor jullie breien? Dingetjes waarbij ze zich nuttig kan voelen en waar jij geen tijd/zin in hebt.
Ik denk ook dat zij ergens jouw aversie voelt en daarom misschien wel meer loopt te 'trekken' dan nodig is, om je waardering op een gegeven moment wel te voelen. Misschien als het je lukt haar dat wat meer te geven, dat ze het dan minder probeert uit jullie te trekken?
En ja, je vriend kan ook zo nu en dan alleen gaan, is volgens mij altijd leuk/ anders, hij kan natuurlijk ook eens wat met haar alleen doen, naar de markt, winkelen, lunchen.... zoiets? Heb je de keer erop, als je dan wel meegaat weer wat te babbelen hierover.

Ik zou er wat van proberen te maken...het is niet anders, probeer het meer zelf in goede banen te sturen.

Miekemieke

Miekemieke

14-07-2015 om 11:32

ander soort contact

Je hoeft toch niet mee met je man naar zijn ouders? Ik zou het beperken tot rouw, trouw en hoogtijdagen. Bij ons in de familie is het al heel lang gebruikelijk op die manier. Ik ging altijd alleen naar mijn ouders en mijn man naar zijn ouders, we deden wel over en weer de groeten en de ander deed verslag hoe alles reilt en zeilt. Mijn kinderen komen ook altijd zonder hun partner alleen als er iets te vieren valt of met feestdagen dan komen de partners mee. Bevalt prima!!!!!
Schoonouders vonden het vreemd maar hebben het geacepteerd als zijnde een cultuurding. Het werd al snel gewoon.

Mijntje

Mijntje

14-07-2015 om 11:36

idd Jasmijn, je moet er wat van maken.
Zo doet schoonmoeder hier af en toe de tuin. Dat kan ze echt heel goed. Al haar tips schrijf ik op, dan hoeft ze het maar 1x te zeggen. Als ze weer over iets begint zeg ik haar dat ik alles heb opgeschreven. Ik vind het nu ook oprecht fijn en dat zeg ik ook, zo mooi kan ik dat nooit. En ze wil zich graag nodig voelen, dat weet ik en ik gun haar dat gevoel.
Voor kinderen ook belangrijk trouwens.

Mails hoef je niet allemaal uitgebreid te lezen, je hoeft niet elke mail te beantwoorden. Als ze er naar vraagt kan je gerust zeggen: geen tijd gehad nog. Ik kijk er nog naar of ik bewaar deze tips voor als ik meer tijd heb, dank je wel.

Fakebook

Fakebook

14-07-2015 om 12:00 Topicstarter

Klaver

‘Jij hebt je zelf wel altijd zelf moeten redden. Zij mag zijn zoals ze wilt en wordt niet gecorrigeerd. Daar wringt het denk ik’.

Ja, klopt. Altijd geleerd zelf verantwoordelijkheid te nemen, en nu wordt de verantwoordelijkheid voor haar leven mij in de schoenen geschoven. Dat steekt, mede door mijn opvoeding.

Ik heb ook moeite met verplichtingen. Dat je met iemand om móet gaan, omdat ie familie is, ook al heb je er weinig mee. Ik vind dat sociaal contact van twee kanten moet komen. Ik ben niet iemands babysitter.

Fakebook

Fakebook

14-07-2015 om 12:02 Topicstarter

Pol

"Ja, daar heb ik dan geen zin in! Zelf doen.Je weet bij welke leeftijd deze uitspraak hoort?

Bij een peuter. Een wezentje dat bezig is zijn eigen plekje te bevechten. En dat is denk ik ook wat ik doe. Vriend en ik hebben nu een eigen leven, zijn leven draait niet langer om zijn moeder. En daar heeft zij moeite mee.

rode krullenbol

rode krullenbol

14-07-2015 om 12:03

Hauw-hauw! Grauw! Grauw!

De bemoeizucht van jouw schoonmoeder verbleekt ten opzichte van die, welke een narcistische schoonmoeder voor jou in petto zou hebben, Fakebook. Wat dacht je van: “Zeg, als jij nu denkt dat je zo muzikaal bent, hè? Hoe komt het dan, dat je nog nooit gevraagd bent om professioneel mee te doen aan een orkest of iets dergelijks? Denk daar maar eens aan, een volgende keer, als je weer eens zo nodig zo opschepperig je kunstjes aan ons moet vertonen! Nee; weet wie nou echt getalenteerd was?” En dan een naam van iemand die allang en breed is overleden. “Daar zul jij nooit aan kunnen tippen. Dat je dat maar weet!” Of: “Hier. Aangebrand of half gaar. Hou je mond en eten maar! Denk maar niet, dat ik me voor jullie ga uitsloven in de keuken!”

Enfin; culturele botsingen zijn er in soorten en maten. En het maakt een wereld van verschil, hoe je de dingen waarneemt. Wie koken beschouwt als een verplicht nummertje, kan zich waarschijnlijk moeilijk voorstellen, dat het voor een ander een leuke hobby is. Wie het thuisblijfmoederschap niet ziet als een respectabele levenskeuze, maar als een vorm van onderdrukking, zal slechts slafelijk de lol ervan inzien.

En hoe iemand ertoe komt, ijver voor lijdzaamheid aan te zien? Diegene heeft ongetwijfeld zelf moeite haar leven naar eigen believen in te vullen. Een assertiviteitscursus kan dan helpen.

Rode krullenbol

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.