Relaties Relaties

Relaties

Goed bedoelde adviezen van schoonmoeder..


Fakebook

Fakebook

14-07-2015 om 12:03 Topicstarter

Mijntje

Laat je gewoon niet claimen, stel je grenzen als ze die over gaat. Je moet het er toch mee doen (familie). En wat als jullie naar het buitenland gaan? Moet je je daar nu al druk over maken?

Dat is inderdaad wat voorbarig, en heeft weer met mijn eerder genoemde afkeer van verplichtingen te maken. Ik wil gaan en staan waar ik wil, en gruwel bij het idee dat er iemand afhankelijk van mij is. (of in ieder geval denkt van mij afhankelijk is).

Fakebook

Fakebook

14-07-2015 om 12:10 Topicstarter

Jasmijn

“Misschien een beetje flauw, maar je zou haar (iedere keer als je zou mailt) leuke vrijwilligersbaantjes bij haar in de buurt terug kunnen mailen? Zou het kwartje dan vallen? Zij stuurt jou dingen waar jij geen behoefte aan hebt, en jij doet het andersom? (misschien maar een paar keer?)”

Goed idee! Gewoon de bal terugkaatsen.

“Of je geeft haar iets om te doen? Kleding repareren? Iets voor jullie breien? Dingetjes waarbij ze zich nuttig kan voelen en waar jij geen tijd/zin in hebt.”

Die taken heeft ze allang naar zich toe getrokken. Alle gordijnen zijn op maat genaaid, alle broeken versteld, de wc acht keer gewassen. Ons zullen geen rampen meer overkomen

“Ik denk ook dat zij ergens jouw aversie voelt en daarom misschien wel meer loopt te 'trekken' dan nodig is, om je waardering op een gegeven moment wel te voelen. Misschien als het je lukt haar dat wat meer te geven, dat ze het dan minder probeert uit jullie te trekken?”

Klopt, maar het is niet zo handig om haar dan meer te geven. Zie de post van Pug. Geef haar een gelegenheid om nodig te zijn, en ze gaat er juist vol in. Dab word ik helemaal overspoeld met ‘nuttige’ tips en adviezen.. zucht.

‘En ja, je vriend kan ook zo nu en dan alleen gaan, is volgens mij altijd leuk/ anders, hij kan natuurlijk ook eens wat met haar alleen doen, naar de markt, winkelen, lunchen.... zoiets? Heb je de keer erop, als je dan wel meegaat weer wat te babbelen hierover.’
Dat is ook een goeie tip.

Fakebook

Fakebook

14-07-2015 om 12:13 Topicstarter

Krullebol

“De bemoeizucht van jouw schoonmoeder verbleekt ten opzichte van die, welke een narcistische schoonmoeder voor jou in petto zou hebben, Fakebook. Wat dacht je van: “Zeg, als jij nu denkt dat je zo muzikaal bent, hè? Hoe komt het dan, dat je nog nooit gevraagd bent om professioneel mee te doen aan een orkest of iets dergelijks? Denk daar maar eens aan, een volgende keer, als je weer eens zo nodig zo opschepperig je kunstjes aan ons moet vertonen! Nee; weet wie nou echt getalenteerd was?” En dan een naam van iemand die allang en breed is overleden. “Daar zul jij nooit aan kunnen tippen. Dat je dat maar weet!” Of: “Hier. Aangebrand of half gaar. Hou je mond en eten maar! Denk maar niet, dat ik me voor jullie ga uitsloven in de keuken!”

‘Ik betwist niet dat het altijd erger kan’.
“Enfin; culturele botsingen zijn er in soorten en maten. En het maakt een wereld van verschil, hoe je de dingen waarneemt. Wie koken beschouwt als een verplicht nummertje, kan zich waarschijnlijk moeilijk voorstellen, dat het voor een ander een leuke hobby is. Wie het thuisblijfmoederschap niet ziet als een respectabele levenskeuze, maar als een vorm van onderdrukking, zal slechts slafelijk de lol ervan inzien.”

Het is niet een verschil in interesse. Het is meer dat lijdzame dat me irriteert. Ik heb het idee dat zij niet kookt omdat ze koken leuk vindt, maar omdat dat haar plicht is als reddende engel..

Pipo

Pipo

14-07-2015 om 12:29

geven en nemen

"Sommige mensen kunnen niet met elkaar overweg dat kan toch gebeuren? Als we bij elkaar zijn, is het meteen een heel weekend.

Ja dat kan gebeuren. Accepteer dat dan gewoon zonder je schoonmoeder te willen veranderen.

Waarom ga je een heel weekend? Is de afstand dusdanig dat dat moet? Ik zou tot 3 uur rijden nog wel op een dag rijden of s avonds 8 uur daar zijn, slapen na ontbijt weer naar huis.Dan kom je vriend en ouders tegemoet en is de tijd nog te overzien. Natuurlijk zal ze dan ook claimen in jouw ogen maar daar kun je je anders in opstellen. Informeer naar haar, luister naar haar, geef haar ruimte om te zorgen. Is het zo vreselijk dat dat voor paar uurtjes niet voorziet in jouw behoefte? Ik denk echt dat het geven en nemen is.
Ik krijg uit je postings het idee dat er van jouw kant alleen maar irritatie is. Ze kan het nooit goed doen. Geef toch wat mee ipv je eigen ruimte zo op te eisen. (je ziet elkaar zo weinig, als ze bij je inwoonde of in je buurt dan vind ik het wat anders)

"En dat iemand bepaalde rechten verdient omdat hij of zij toevallig familie is van iemand anders, daar geloof ik niet zo in. Maar dat is persoonlijk.

Ja dat is persoonlijk. Je hebt het niet over zomaar familie. Je hebt het over de moeder van je vriend. Ze heeft hem groot gebracht en dankzij/ ondanks haar is hij mede geworden zoals hij is. Ze betekent veel voor hem (denk ik te lezen in je postings). Dat maakt dat ik daar wat van maken zou. Als het hem blij maakt doe je het voor hem. Uit liefde voor vriend, uit respect voor zijn moeder.

Hou toch op met dat bekritiseer van je schoonmoeder. Zij heeft andere keuzes gemaakt. Haar leven is anders gelopen dan dat van jou. Wie weet had ze zelf dingen ook graag anders gezien.
En nu heeft ze een schoondochter waarvan ze haar leven anders moet inrichten.

Je ligt elkaar niet. Is dat zo? Zij ligt jou niet. Misschien voelt schoonmoeder dat wel haarfijn aan en doet ze nog meer haar best om je in de watten te leggen.
Misschien is dit wel haar manier om jullie contact te veranderen. Misschien is dit de manier waarop ze geleerd heeft om contact te maken en te onderhouden. Dat kan een valkuil zijn. Wel jammer dat ze een schoondochter treft die haar bekritiseert en zich afzet ipv liefdevol een weg te zoeken.
Door jouw houding creëer je afstand en uiteindelijk een verstoorde relatie.
Je hebt mijns inziens een tunnelvisie ontwikkeld. En dat zal alleen maar meer worden als je je irritatie zo laat gaan. Je zult altijd wel bevestiging krijgen als je met een gekleurde bril kijkt.

Probeer het ook eens van de andere kant te bekijken.
Als je durft; zorg voor openheid en vraag er eens naar. Uit interesse, zonder veroordeling.

Ik heb met je schoonmoeder te doen.
Wat vindt je vriend belangrijk?
Zijn er meer schoondochters? Hoe vergaat het hen?

Pipo

Pipo

14-07-2015 om 12:32

ANNA

"Ik heb het idee dat zij niet kookt omdat ze koken leuk vindt, maar omdat dat haar plicht is als reddende engel.

ANNA --> altijd navragen, nooit aannemen..

Je kunt het haar vragen.

Hoe komt het dat jij zo moeilijk met lijdzaamheid overweg kan? Ligt bij jou. Dan ligt ook de oplossing bij jou.

Pol

Pol

14-07-2015 om 12:39

eigen leven

"Vriend en ik hebben nu een eigen leven, zijn leven draait niet langer om zijn moeder. En daar heeft zij moeite mee.
en:
Ik wil gaan en staan waar ik wil, en gruwel bij het idee dat er iemand afhankelijk van mij is."

1. zij is lief en zorgzaam en geniet van wat ze in die weekenden heeft. Het lijkt mij niet dat zij moeite met loslaten heeft, anders had ze ook niet zo lief voor jou geweest. Het territoriumstuk en de moeite ligt bij jou.
Mijn eigen moeder kan een pitbull zijn en zich vol overgave op me storten en me met al haar bedoelingen weleens benauwen omdat het ook verplichtingen geeft en ik daar niet zo goed tegen kan(zenuwen). Daar is best eens een gesprek over geweest, want die goede hulp kan wel eens verlammend werken. Maar ik ben me ook bewust dat zij dat uit liefde doet, dat ze zich nog steeds mijn moeder voelt, dat gaat namelijk nooit over. En als ik er zo over nadenk, dan kan ik niets anders zeggen dan dat ze verschrikkelijk veel van me moet houden en dat is een bijzonder fijn gevoel.

2. en je kinderen en man dan? Mogen die ook niet afhankelijk van je zijn?
Ik denk eerlijk gezegd dat schoonmoeder het triggert, maar dat er bij jou wat dingen onder de oppervlakte liggen uit het verleden die je eerder je moeder dan je schoonmoeder kwalijk zou moeten nemen. Als het kwalijk nemen al van toepassing is, aangezien (bijna)iedereen opvoed naar beste weten en kunnen.

Charlie vo

Charlie vo

14-07-2015 om 13:18

Pop Ups

- Jouw schoonmoeder pusht je om iets te doen wat je niet wilt : die muziek. Jij pusht haar om iets te doen wat zij niet wil : bv. in het koor gaan (sociale contacten. Identieke tweeling?
- Wat als we naar het buitenland gaan. Hoezo? Ga je dan? Waarom je nu druk maken en scenario's bedenken die waarschijnlijk niet zullen gefilmd worden. Mindfullness...
- Vindt je misschien een weekend bij je schoonmoeder te veel? Ga dan maar 1 dag.
- Wat die taart betreft: je zegt neen bij de eerste keer. Bij de 2de keer zeg je "dit is de 2de keer dat ik neen zeg. Bij dezelfde vraag nog een keer, ben ik weg."
- Heb je een hekel aan eten? Wat buiten mailen is dat precies het enige dat je schoonmoeder voor je doet. Als ze teveel kookt of koopt, zeg je het haar dan toch gewoon?

Die schoonmoeders hé?

GS

GS

14-07-2015 om 13:58

van je af laten glijden

Je openingstopic gelezen en wat reacties (niet alle). Dus misschien val ik in herhalingen.

Je zegt:
Het is meer dat lijdzame dat me irriteert.

Zou je schoonmoeder dat nou ook niet van jou vinden? Als ze je hints en tips stuurt over muziek-dingen, dan denkt ze ws ook iets van, goh meid, vooruit, klim es in die benen.

Wat ze doet en zegt is trouwens wel herkenbaar en wel een beetje 'smothering', maar niet meer dan dat. Toch best te handelen?

Hier beide ouderparen die zo zijn. Na Kerst gaan wij bijv met een achterbak vol met opgedrongen kliekjes weer huiswaarts. Dat accepteren we gewoon zonder morren en met grote -schijnbare- dankbaarheid (en flikkeren het thuis gewoon in de kliko).

Je zou bij je zelf eens na kunnen gaan waarom jij niet in staat bent het gewoon van je af te laten glijden. Waarom laat je het zo binnen?

mijk

mijk

14-07-2015 om 14:44

wat als je naar het buitenland gaat.

Dat zie je dan wel weer. Wat als je morgen door de auto geschept wordt? Kan ook maar zo. Zelfstandigheid is een groot goed maar kan ook maar zo voorbij zijn. Ik vind het een beetje kinderachtig klinken eigenlijk.

Mijk

tonny

tonny

14-07-2015 om 19:09

'Hier beide ouderparen die zo zijn. Na Kerst gaan wij bijv met een achterbak vol met opgedrongen kliekjes weer huiswaarts. Dat accepteren we gewoon zonder morren en met grote -schijnbare- dankbaarheid (en flikkeren het thuis gewoon in de kliko).'

Woehaa! Mijn moeder kwam ook altijd met allerlei spullen aan als ze ons kwam bezoeken. Zelfgekookte appelmoes, stoofpeertjes, wasmiddel uit de aanbieding. Het was een heel gedoe voor ze gepakt en gezakt voor de deur stond met mijn broer, die de auto bestuurde (mijn vader is helaas al jong overleden)

Wij hebben alle goede gaven altijd netjes opgegeten, eten weggooien stuitte ons te zeer tegen de borst. En nu ben ik op mijn beurt soms net een beetje te erg aan het zorgen, maar dan geef ik wel dingen mee waarvan ik zeker weet dat ze die erg lekker vinden

Momenteel draait mijn zorgzaamheid op volle toeren. Oudste dochter heeft een couveusekindje, en ik doe hun was. Met liefde, terwijl ik destijds elk kind dat de deur uit ging met veel plezier een wasmachine cadeau gaf. Ik herinner me dat ik vroeger weleens gefrustreerd telde hoeveel paar sokken ik per week moest wassen :p

Ik herken wel iets (iets, hoor!!) in de schoonmoeder van Fakebook. Zeker nu het niet meer moet en het leven lekker kalm en overzichtelijk is, vind ik een weekendje zorgen en verwennen superleuk. Terwijl ik het vroeger soms erg zat was, al dat gehuishoud!

Fakebook

Fakebook

14-07-2015 om 19:10 Topicstarter

Dank

Dank voor alle adviezen en tips! Hier kan ik wat me. Vooral het advies om niet een nacht te blijven. Maar het is wel lastig, want vaak is het om praktische redenen wel handiger om te blijven slapen (schoonma is dan ook de eerste die daar op wijst). Maar daar moet ik nog mijn weg in vinden.

‘Hoe komt het dat jij zo moeilijk met lijdzaamheid overweg kan? Ligt bij jou.’

“Ik denk eerlijk gezegd dat schoonmoeder het triggert, maar dat er bij jou wat dingen onder de oppervlakte liggen”

Klopt. Het is een wisselwerking tussen twee persoonlijkheden die slecht bij elkaar passen.

Ik kan heel slecht tegen afhankelijkheid, lijdzaamheid en verplichte nummers. Dingen die mij zouden kunnen ‘binden’ terwijl ik daar niet voor gekozen heb. Vandaar ook de gedachte ‘wat als we naar het buitenland gaan?”

Ik ben daar vrij extreem in, heb daar meer moeite mee dan de gemiddelde Nederlander. Mijn vrienden zijn ook zo.

Nul binding met een buurt of streek. Een beetje binding met familie, maar alleen de ‘leuke’ exemplaren. De minder leuke gaan we geen gezelschap houden. Waarom ook, als er zoveel interessantere mensen op de planeet zijn? Omdat ze in dezelfde familie zijn geboren als ik? Voor mij is dat net zon ouderwets idee als die blonde meneer ‘majesteit’ noemen omdat hij toevallig in een bepaalde familie geboren is. We kennen onze buren net bij naam, maar skypen liever met verre vrienden die nu in Taiwan wonen. We fladderen daarheen waar het leuk en interessant is.

Misschien krijgen we ooit nog onze trekken thuis, wie weet. Maar ik vind niet dat je met mensen om moet gaan die je niet leuk vindt, uit angst ‘ooit’ zelf alleen komen te staan. En ik ben daar ook niet bang voor. Als je leuk en aardig bent, heb je altijd mensen om je heen. Ook omdat onze sociale omgeving niet meer beperkt is tot de mensen in onze directe omgeving.

Is dit de schuld van mijn moeder? Heeft zij het allemaal gedaan door mij niet op sleeptouw te nemen, maar mij te leren mijn lot in eigen handen te nemen? Ik denk het niet. Uitjes die door je moeder georganiseerd worden zijn geen vervanging voor een eigen leven (En een ‘verzorgschoondochter’ ook niet). Als ze al schuld heeft, is het puur genetisch, want ook zij heeft een onafhankelijk karakter.
Mix dat met een lijdzaam type, die haar frustraties (ooit door haarzelf uitgesproken) uit door zich vooral op te werpen als zorgende engel, en je ziet dat dat mis gaat. Dat ligt ook aan mij, ieder ander kan daar beter mee omgaan dan ik.

“zij is lief en zorgzaam en geniet van wat ze in die weekenden heeft. Het lijkt mij niet dat zij moeite met loslaten heeft, anders had ze ook niet zo lief voor jou geweest.”

Toch wel. Alleen heb ik het geluk dat ik mee word genomen in de zorg. Ze is nu belangrijk voor maar liefst twee mensen, dus dat vindt ze helemaal prima..

Angela67

Angela67

14-07-2015 om 19:27

uiteindelijk familie

ik ben er toch van overtuigd dat indien je niet een erg verknipte/foute familie hebt, de familieband uiteindelijk wel sterk is en waardevol. Dat je zonder plichtplegingen elkaar zou helpen, dat idee.

En ja, ik snap dat je dat met vrienden ook kunt hebben en ja er zijn zat families/familieleden waar het niet voor opgaat, maar toch: je deelt zoveel meer verleden met elkaar dan met vrienden dat dat echt wel telt.
Dat ik dat niet met mijn (overleden) schoonmoeder had, ok, maar mijn man had het natuurlijk wel met haar.

Dat betekent nog steeds niet dat je je moet wegcijferen voor elkaar en alles moet accepteren, maar zo extreem als Fakebook het stelt ("n beetje binding met familie, maar alleen de ‘leuke’ exemplaren. De minder leuke gaan we geen gezelschap houden. Waarom ook, als er zoveel interessantere mensen op de planeet zijn? Omdat ze in dezelfde familie zijn geboren als ik?") dat vind ik toch wel heel koud klinken.
gr Angela

Krullevaar

Krullevaar

14-07-2015 om 20:04

idd

Ik vind het ook koud, berekenend en egoistisch klinken. Je gaat alleen maar van je eigen behoeftes uit en lijkt niet veel om anderen te geven.

Althans, zo komt je laatste verhaal op mij over.

Donna

Donna

14-07-2015 om 20:10

Vriend

Je begint opeens in de wij-vorm te spreken als je het hebt over hoe er tegen familie aangekeken wordt. Maar jouw vriend wil zijn relatie met zijn moeder graag goed houden. Je kunt proberen dat te saboteren. Of je gunt de man van wie jij houdt een zo ongecompliceerd mogelijke band met die andere belangrijke vrouw in zijn leven. Dan moet je wel ophouden haar af te kammen en het voornemen uit je openingspost uit gaan voeren: doe aan serieuze zelfreflectie! Het verschil benadrukken tussen jou als onafhankelijke vrouw en zij als lijdzaam vrouwtje is geen oprechte poging, ik hoop dat je dat zelf ook wel inziet. Misschien helpt het om wat milder te worden, want je komt niet al te soepel over.

Pug

Pug

14-07-2015 om 20:12

Fakebook

Ik sta er op heel veel punten hetzelfde in als jij, maar ik ben toch heel anders opgegroeid/opgevoed.

Overigens Angela, ik deel eigenlijk helemaal niet zoveel verleden met bijvoorbeeld mijn broertje. Ik ben toen hij 15 was uit huis gegaan. Er zijn wel mensen die hem inmiddels hebben ingehaald wat dat betreft. Ik geloof dat ik hem met kerst 2013 voor het laatst gezien heb.

Donna

Donna

14-07-2015 om 20:16

O ja

En milder worden doe je door aan je eigen onzekerheden te werken. Jij hebt het kennelijk nodig om zo kritisch ten opzichte van je schoonmoeder te staan. En daar heel veel energie in te steken. Waarom is het voor jou zo belangrijk haar omlaag te denken (en jezelf omhoog)? Op die vraag zou ik een eerlijk antwoord proberen te vinden. En dat antwoord ligt dus niet bij haar.

Moni

Moni

14-07-2015 om 20:26

Wat je schoonmoeder belangrijk vindt, is ook belangrijk

Jij kunt familierelaties niet belangrijk vinden of alleen als je het kunt vinden met de mensen.
Maar je schoonmoeder denkt daar duidelijk anders over. En dat zul jij moeten accepteren. Je kunt niet jouw denkwijze opleggen aan haar en aan je partner.
Er is niets mis met rekening houden met de gevoelens van een ander.
Dat je schoonmoeder het graag wil, is voldoende reden om het uit te voeren.
Nu nog een vorm vinden die jou minder stoort en haar voldoende tegemoet komt.

Pug

Pug

14-07-2015 om 20:31

Echt?

" Er is niets mis met rekening houden met de gevoelens van een ander.
Dat je schoonmoeder het graag wil, is voldoende reden om het uit te voeren. "

En waarom hoeft een schoonmoeder dan geen rekening te houden met de gevoelens van anderen?
Maar dit bedoel je vast niet zo letterlijk als het er staat...

Want dat zou betekenen dat wij onmiddellijk naar haar dorp moesten verhuizen, bijvoorbeeld. Zou ze graag willen, is totaal niet logisch of handig qua werk, maar ja, zij wil het....?

Ben37

Ben37

14-07-2015 om 20:45

Zij wil iets van jou

Herkenning.

Ten eerste knap van je dat je inziet dat het probleem bij jou ligt.

Ten tweede: mensen die overdreven hulpvaardig zijn, willen niet iets geven, maar iets nemen. Ze willen iets van jou. Ze willen nuttig zijn, nodig zijn, zorgzaam zijn, ze willen dankbaarheid, blijdschap, gekoesterd worden.

Allemaal heel menselijk.

Maar als dit onder het mom van zorgzaamheid/behulpzaamheid gepresenteerd wordt kan dit verschrikkelijk irriteren omdat het spel zo onderhuids gespeeld wordt: ik geef jou een bord soep en jij moet mij daarom dankbaar zijn. Als je dat niet bent of niet kunt opbrengen te doen alsof, lijkt het of jij degene ben die valsspeelt. Jij verpest de sfeer terwijl ik het zo goed bedoelde. Maar in feite ben ik degene die valsspeelt, want ik lijk jou iets te geven (bord soep) maar ik wil juist iets van jóu. (bestaansrecht).

En het is vrijwel onmogelijk om dit spel niet te spelen, want zodra je contact hebt met de ander begint het ‘geven’ meteen en wordt er van alles van jou verwacht.

Ik heb dit issue ook met iemand uit mijn omgeving. Verschrikkelijk, die heeft z’n jas nog niet uit of begint al te ‘helpen’. Ik heb geen pasklare oplossing voor je, maar toen ik op een gegeven moment inzag hoe dit psychologische spel in elkaar steekt, hielp dat wel. Ik herkende het patroon en het is makkelijker geworden om ja en amen en dank je wel te zeggen en het naast me neer te leggen. Ik zag in dat ik ZIJN behoefte aan het vervullen was en hij niet die van mij.

Google ook eens op de Roos van Leary. Hierin staat beschreven hoe je iemands gedrag kunt beïnvloeden door je eigen gedrag te veranderen.

Moni

Moni

14-07-2015 om 20:46

Pug

Mijn reactie was niet naar jou gericht. Facebook schrijft dat ze niets heeft met familierelaties en alleen contact wil met degenen waar ze zich goed bij voelt.
Daar reageer ik op. Schoonmoeder vindt contact wel belangrijk. En dat kun je als schoondochter niet volledig negeren. Ze zal met haar schoonmoeder moeten dealen.
Dat is niet hetzelfde als alles doen wat schoonmoeder wil.

herkenning en het geven-spel

Oh oh Ben73, wat herken ik me in dit verhaal. Zo'n gevende schoonmoeder die dankbaarheid terugwilde heb ik jaaaaaaren gehad. En inderdaad, de schuld komt bij de ontvanger te liggen. Ik ben er nooit uitgekomen.

creabea

creabea

14-07-2015 om 23:15

ik hoop dat je dat niet echt meent

"Een beetje binding met familie, maar alleen de ‘leuke’ exemplaren. De minder leuke gaan we geen gezelschap houden. Waarom ook, als er zoveel interessantere mensen op de planeet zijn?"

Dat komt heel onaardig en zelfzuchtig over namelijk. Wat als jij later niet meer interessant bent? Heb jij eigenlijk zelf wel kinderen?

rode krullenbol

rode krullenbol

15-07-2015 om 12:58

“Exit, voice, and loyalty”

De econoom Albert O. Hirschman heeft in 1970 een verhandeling gepubliceerd die de titel draagt: ‘Exit, Voice, and Loyalty: Responses to Decline in Firms, Organizations, and States’. Het is een invloedrijke publicatie geweest, die niet of nauwelijks aan actualiteit heeft ingeboet. Niet voor niets kun je het epistel (ook via internet) nog altijd kopen. En raadpleeg desnoods Wikipedia maar eens: ook anderszins heeft de schrijver veel betekend voor zijn medemens. Maar dat enigszins terzijde.

Het zal je misschien verbazen, Fakebook, maar de erin gepresenteerde theorie zou je zó kunnen toepassen op jouw levenssituatie. Niet alleen culturele botsingen komen in soorten en maten. Ook sociale verbanden. Er binnen voltrekt zich evenwel vaak eenzelfde krachtenspel. Hirschman heeft dit krachtenspel in kaart gebracht aan de hand van de drie kernbegrippen ‘exit’, ‘voice’ en ‘loyalty ’. Alle drie zijn in dit draadje al aan de orde gekomen. En dat is geen toeval. Het zijn de zaken waar het hier om draait.

Bij jouzelf ligt de nadruk op ‘exit’. Je hunkert naar meer afstand tussen jouw gezin en je schoonmoeder. Je overweegt zelfs emigratie om dit doel dichterbij te brengen. Deelnemers aan dit forum vragen zich op hun beurt af, waarom je niet meer loyaliteit kent naar je schoonmoeder en het sociale verband waarvan zij deel uitmaakt: het voormalige ouderlijke gezin van je partner en de huidige ‘extended family’ van het gezin dat jij en je partner vormen. Het spreekt voor zich, dat het een oprechte en legitieme vraag betreft. Sterker: de vraag ligt dicht tegen de vraag aan die jij naar voren hebt geschoven in jouw openingspost.

Zelf heb ik met mijn vorige bijdrage willen benadrukken, dat je wat mij betreft met je escapisme mogelijk te hard van stapel loopt. Heb je wel voldoende gebruik gemaakt van je ‘voice’: de mogelijkheid om iets te zeggen van wat jou niet zint? Zo niet, dan zou je dat - al dan niet met behulp van een assertiviteitscursus - alsnog kunnen gaan doen. Een verstandig mens benut immers zijn kansen optimaal. Maar misschien heb je al uitentreuren je woord gedaan en ligt jouw probleem toch bij je partner?

Met zijn medewerking zou het in principe goed te doen moeten zijn om je schoonmoeder op afstand te zetten. Je argument, dat zij zich opdringt als een reddende engel vind ik eerlijk gezegd geen steek houden. Jullie zijn volwassen, zo neem ik aan, en er zelf bij om al dan niet gebruik te maken van haar diensten. Voorzie je, dat jullie haar op termijn stank voor dank zullen moeten geven, dan is het alleen maar wijs en beschaafd om tijdig de boot af te houden.

In het algemeen vind ik het bepaald niet oké om zonder gerede aanleiding te veronderstellen, dat iemand te kwader trouw handelt. Het is toch wel zo netjes om iedereen een eerlijke kans te gunnen. Bovendien is het rechtvaardiger om personen te beoordelen op feitelijk gedrag in plaats van vermeende intenties. Toch kan ik jouw argwaan naar je schoonmoeder wel begrijpen. De relatie tussen schoonmoeder en schoondochter kan nogal eens precair zijn. Jullie zouden niet de eersten (noch de laatsten) zijn, die aan het rivaliseren slaan!

Maar ook schoonmoeders komen in allerlei soorten en maten. De één houdt er een verborgen agenda op na; de ander niet. Is bij je schoonmoeder sprake van een ‘criminogene’ inslag? Dan geef ik je groot gelijk zo min mogelijk met haar van doen te willen hebben. Is ze daarentegen de welwillendheid zelve? Dan doe je haar daarmee behoorlijk groot onrecht aan. Voorzichtigheid en zorgvuldigheid is dus geboden. Ik wens je dan ook veel sociaal vernuft toe en (niet te vergeten) een goede communicatie met je partner. Wees selectief met wie je omgaat, maar vooral ook met wie je rivaliseert; opdat jullie allemaal goed tot je recht komen.

Ter illustratie en vermaak:


https://youtu.be/pPmYA05V8SE

Rode krullenbol

Veer

Veer

16-07-2015 om 14:21

Ik had zo'n vriendin

Superlief een aardig. Dat van dat drinken aanbieden herken ik ook. 'Echt niet één glaasjes?''Een colaatje dan? Of een sapje'?
Weg gaan was ook een punt: 'he blijf nog even''een drankje nog?' He jammer, het is net zo gezellig.' 'Kom, ik schenk je nog iets in hoor!'.
De griebels kreeg ik er van.
En kaarten... die kreeg ik ook. bij ELKE gelegenheid. Ging ik een dagje met m'n moeder naar de stad. En ja wel hoor, een kaartje 'veel plezier morgen met je moeder'.
Superlief bedoeld, maar ik werd er hélemaal kriegelig van!
Ik geloof niet dat ze echt bijbedoelingen had, behalve dat ze erg zorgzaam was, en echt een goede vriendin wilde zijn. Maar ik kon er niet meer tegen en heb de vriendschap laten verwateren.

Dat ligt met je schoonmoeder veel lastiger... Je man regelmatig alleen laten gaan lijkt me een prima tip. En toch proberen de goede kanten te zien. Focus daarop; ze bedoelt het blijkbaar echt goed. En wat bij mij werkt: hoe dan ook heb ik dankzij mijn schoonouders mijn fijne man gekregen! zonder hen was hij er niet geweest.

Karmijn

Karmijn

16-07-2015 om 15:33

Omdraaien

Ik weet het niet hoor, misschien heb je dat al geprobeerd, maar is het een idee om de situatie om te draaien?
Kijk, nu zitten jullie in een soort van dans. Zij vraagt en vraagt en jij houdt af en af.

Als jij en je vriend nu eens het initiatief in handen nemen?
Mijn schoonouders vinden het superleuk om met ons en de kinderen naar een overdekte (gruwel) of openlucht speeltuin te gaan, een wandeling, naar de kinderboerderij, samen te gaan bowlen, naar een museum te gaan o.i.d.

Dan heb je samen een gezellige activiteit die je afsluit met een patatje of chinees halen.

Geen weekend verplicht visite draaien, maar iets positiefs, wat van jullie uitkomt. Mijn schoonouders maken dan honderd foto's die de komende dagen facebook en onze inbox verstoppen. Maar de kinderen vinden het geweldig en zij ook.

En verder consequent zijn. Ik zeg heel vaak tegen mijn schoonmoeder (op een aardige toon): 'Oh, dat heb ik je al verteld, ik hoef niet....' of: 'Ja, aardig dat je meedenkt, maar ik zei al, ik heb geen belangstelling voor...'

Krullevaar

Krullevaar

16-07-2015 om 15:51

Goede tip van Karmijn!

Eens per maand een heel weekend lijkt me ook gewoon teveel. Zeker als jullie elkaar echt niet liggen. Als het praktischer is omdat ze ver weg wonen en je bent daar op zaterdag de hele dag, dan kan je zondag toch gewoon na het ontbijt naar huis gaan? En nodig ze eens bij jullie uit, dan heeft schoonmoeder wellicht minder de behoefte om te zorgen, maar kan zij zich ook laten verzorgen.

Sowieso vind ik dat bezoek over een weer moet gaan. Ik zou er ook niet blij van worden als schoonouders alleen maar willen dat we hun kant op komen. Doen ze gelukkig ook niet.

tonny

tonny

16-07-2015 om 20:53

@Veer

zo iemand heb ik ook gekend vroeger, of wacht, wel twee, drie. En inderdaad dat werkte zo op mijn zenuwen dat ik de contacten bewust heb laten verwateren. Is nu alweer heel lang geleden, zulke mensen ken ik nu niet meer. Ze gaven ook heel veel cadeautjes voor mijn toen kleine kinderen, poe wat voelde dat verplichtend.

Ik heb toch bij de schoonmoeder van draadstartster een ander gevoel hoor. Alleen al omdat ze van een andere generatie is.

@Fakebook: Elke maand een weekend logeren vind ik erg vaak. Eens per kwartaal zou al heel mooi zijn. Wil je vriend écht zo frequent naar zijn ouders? is hij enig kind?

bieb63

bieb63

16-07-2015 om 21:27

tonny

Elke maand logeren lijkt mij ook niks (sowieso hou ik daar zelf niet van). Maar 1x per maand een bezoekje met evt. eten vind ik persoonlijk vrij normaal, ook al heb je daar niet altijd zin in.

Fakebook

Fakebook

20-07-2015 om 12:18 Topicstarter

Kleine update.

Gisteren weer langs geweest. Met het besef dat de irritatie toch vooral bij mij ligt, en dat ik degene ben die daar iets mee moet doen. Geprobeerd het bij mezelf te houden, en met een zachtere blik naar schoonmoeder te kijken. Is aardig gelukt.

Fakebook

Fakebook

20-07-2015 om 12:22 Topicstarter

Ben37

“Ten tweede: mensen die overdreven hulpvaardig zijn, willen niet iets geven, maar iets nemen. Ze willen iets van jou. Ze willen nuttig zijn, nodig zijn, zorgzaam zijn, ze willen dankbaarheid, blijdschap, gekoesterd worden.
Allemaal heel menselijk.
Maar als dit onder het mom van zorgzaamheid/behulpzaamheid gepresenteerd wordt kan dit verschrikkelijk irriteren omdat het spel zo onderhuids gespeeld wordt: ik geef jou een bord soep en jij moet mij daarom dankbaar zijn.”

Precies. Met een kanttekening schoonmama stelt zich niet agressief of vervelend op als je niet heel erg dankbaar bent. Daar is ze te aardig voor. Of ‘niet criminogeen’ zoals Rode Krullebol zegt,

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.