Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Religie en Spiritualiteit Religie en Spiritualiteit

Religie en Spiritualiteit

Mijn zoon mag zijn verjaardag niet vieren en andere onschuldige activiteitenactiviteiten

Beste Forum,

Om de situatie vanuit mijn visie duidelijk te maken heb ik onderstaand uiteengezet hoe de problemen zijn ontstaan en wat er nu aan de hand is.

Mijn zoon is nu 10 jaar en heeft met 7 jaar aangegeven graag bij mij (vader) te willen wonen. Dit vond ik toen vreemd vanwege de wijze waarop hij dit melde en ben ik uit gaan zoeken wat zijn motivatie was.

moeder en ik hebben heel kort samengewoond. In het begin van de relatie is zij zwanger geraakt (na ongeveer 3 maanden) en wij hebben een zoon gekregen. Wij hebben geprobeerd samen te wonen en onze zoon gezamenlijk op te voeden maar dit werkte niet. Toen mijn zoon 1 jaar werd gingen wij uit elkaar. Dit was een wederzijds besluit en wij hebben het gezamenlijk gezag.

Vanaf zijn geboorte tot heden heb ik mijn verantwoordelijkheid genomen en altijd goed voor hem gezorgd. O.a. stond ik altijd voor mijn kind klaar, heb om en om de weekenden met hem besteed en heb vakanties met hem doorgebracht en heb ik tot op de dag van vandaag alimentatie betaald.

Ongeveer vier jaar geleden heeft zijn moeder besloten Jehova getuige te worden. De invloed van dit geloof is steeds sterker geworden en beïnvloedt steeds meer en op negatieve wijze mijn zoon omdat hij wordt gedwongen hierin mee te gaan.

Zo mocht hij opeens zijn verjaardag niet meer vieren. Toen hij 7 jaar werd heb ik een taart voor hem gekocht en naar zijn huis gebracht. Zijn moeder vond dit niets en heeft deze voor zijn ogen in de prullenbak gegooid. Hij mag ook in de klas niets aannemen als iemand trakteert. Dit gaat zo ver dat hij ook niet naar verjaardagen van familie en vrienden mag gaan.

Verder mag mijn zoon onder andere niet mee doen met schoolse en buitenschoolse activiteiten welke in Nederland als gewoon en belangrijk worden gevonden zoals Pasen, Kerstdiner en Sinterklaas.

Hoewel ik met al deze punten moeite heb omdat het als je jong bent belangrijk is mee te doen met speciale activiteiten raakt mij het meest dat hij verjaardagen niet mag vieren. Volgens mij is het voor mijn zoon (en ieder kind) een enorm trauma als hij ziet dat familie en vriendjes op school en in de buurt wel hun verjaardag mogen vieren.

Ik ben bang dat dit een trauma is waar hij de rest van zijn leven last van heeft. Verjaardagen vieren, cadeautjes krijgen van ouders en anderen en trakteren op school is prima en normaal en hoort er voor kinderen gewoon bij.

Voorheen was het meedoen van deze activiteiten voor hem ook normaal. Hij is Katholiek opgevoed en gedoopt en is gewend mee te doen. Vanaf 4 jaar geleden is dit dus niet meer mogelijk.

Hij gedraagt zich heel verschillend als hij bij mij (of bij andere personen is) dan wanner hij bij zijn moeder is.

Ik wil mijn zoon alle liefde en zorg geven die hij nodig heeft en wil er alles voor doen om te zorgen dat hij een onbezorgde jeugd heeft en uitgroeit tot een stabiele volwassene.

Hij wordt nu op school als buitenbeentje gezien en heeft weinig vrienden. Ook heeft hij diverse gedragsproblemen welke volgens mij worden veroorzaakt doordat hij aandacht zoekt.

In groep vijf heeft dit o.a. zoveel impact gehad dat hij van school wilde veranderen omdat hij zich zo buitengesloten voelde en zijn school niet meer leuk vindt.

Het feit dat vanuit huis uit (vanuit de visie van Jehova) allerlei zaken verboden voor hem zijn die voor zijn klasgenoten de normaalste zaak van de wereld zijn leiden bij hem tot verwarring. Ik heb geprobeerd hierover met haar te praten maar zij zegt dat zij bepaalt wat hij moet doen als hij bij haar is.

Mijn zoon luistert naar zijn moeder maar begrijpt de beperkingen niet en wil graag meedoen met dagelijkse onschuldige activiteiten.

Hij wil graag dingen tegen zijn moeder zeggen maar is bang om haar boos te maken en houdt daarom deze dingen voor zichzelf. Hij vroeg een keer naar een verjaardag te gaan en toen werd zij heel boos. Hij wil o.a. Nieuwjaar vieren en (kinder)vuurwerk afsteken Maar ook dat mag niet. Hij heeft mij vaker gezegd dat hij niets durft te vragen omdat ze dan heel boos wordt.

Ook worden veel persoonlijke problemen met betrekking tot onze relatie destijds verteld tegen mijn zoon waardoor hij problemen hoort waar hij om zijn leeftijd niet mee zou moeten worden belast.

Naar mijn gevoel zijn een aantal zaken, zoals het bekeren tot Jehova en het communiceren van onze oude problemen, het gevolg van het niet goed verwerken van de beëindiging van de relatie.

Omdat ik het beste wil voor mijn zoon en mij veel zorgen maak over de huidige situatie en de problemen welke ik van hem hoor ben ik op zoek naar advies.

Welke stappen kan ik nemen om de situatie van mijn zoon te verbeteren? Kan ik (via de rechter) het hoofdverblijf laten wijzigen zodat hij bij mij verblijft? Zolang zijn moeder Jehova getuige is ben ik bang dat zijn situatie hetzelfde blijft.

Vesper Lynd

Vesper Lynd

22-01-2016 om 15:58

Lastig

Als de visie van ouders zo erg verschilt is het lastig om daar overeenkomsten in te zoeken. Zij heeft natuurlijk ook het beste met hem voor, en sommige Jehova Getuigen zitten er nogal streng in. Ik zou er in ieder geval niet mee akkoord gaan dat zij dingen verbiedt die bij jou plaatsvinden. Je zoon zal daar naarmate hij ouder wordt ook sterker in worden, om zijn eigen mening te geven.
Ik zou op dit moment niet de verhoudingen op scherp zetten door naar de rechter te stappen. Het (niet) vieren van een feestje is geen halszaak.

Ava

Ava

22-01-2016 om 16:09

Verjaardag

Ik snap niet goed waarom je een taart naar zijn huis brengt, als jij ook tijd met hem doorbrengt.

Maar goed, kan jullie zoon zijn verjaardag niet bij jou vieren op een dag dat hij bij jou is, compleet met familie en vriendjes en een kinderpartijtje. Kortom met taart, slingers, kadootjes: alles erop en eraan? Ik zou dan wel alle kadootjes etc bij jouw thuis houden anders wordt dat ook de prullenbak ingeslingerd.

Jamie

Jamie

22-01-2016 om 16:13

en waar

verblijft hij nu? Je zegt dat hij met 7 bij jou wilde gaan wonen maar dat is niet gebeurd? Hoe vaak komt hij nu bij jou?

Hortensia

Hortensia

22-01-2016 om 16:43

Ja, zo gaat dat.

Ik heb ooit samengewerkt met een Jehova's getuige die me daar e.e.a. over vertelde. Inderdaad, zo gaat dat daar. Zij had daar zelf vrede mee, vertelde ze, ze wist niet beter. Maar voor jouw zoon is dat anders.

Het enige dat jij volgens mij kunt doen is gewoon zijn verjaardag vieren als hij bij jou is. Voor de rest is er weinig tegen te doen. Er is nou eenmaal vrijheid van godsdienst. En de Jehova's zijn niet verboden in Nederland. Dus moeder heeft net zoveel recht haar religie op jullie kind los te laten als jij jouw overtuiging (wel verjaardag vieren en meedoen op school) op hem mag loslaten.

Juridisch gezien mag dat. Of dit pedagogisch verantwoord is om het kind zo te isoleren waag ik ten zeerste te betwijfelen.

Misschien helpt het als je je zorg uitspreekt op school. Maar mijn ervaring is dat je daar voorzichtig mee moet zijn. Scholen laten zich liever niet meezuigen in een conflict tussen exen, ook al lijdt het kind er aantoonbaar onder.

Nickname

Nickname

22-01-2016 om 17:06

Unknown

Interessante vraag. Sluit mooi aan bij de discussie van eerder deze week: in hoeverre mag je als ouder het geloof aan je kind opdringen? http://www.ouders.nl/forum/6-puberteit-12-18/ouders-die-het-geloof-opdringen
Lees het maar eens, mogelijk levert het je nieuwe inzichten op.

Je vraagt je af of je bij de rechter voor elkaar kan krijgen dat jij het hoofdverblijf wordt. Ik ben geen jurist, maar ik zou zeggen: nee, natuurlijk niet. Zijn moeder is geen misdadiger of kindermishandelaar, ze is alleen maar Jehova-getuige. Ik snap heel goed dat je het je kind gunt dat hij naar feestjes mag, maar het is haar goed recht om hem op een andere manier op te voeden. Het lastige is vooral dat de levensstijl afwijkt van wat in Nederland gangbaar is. Maar daaraan kun jij geen rechten ontlenen. Ouders zijn niet verplicht zich te schikken naar de 'norm'.

Sterkte, ik heb verder geen advies voor je. Lijkt mij een heel lastige situatie waarin jullie zitten.

Broer

Broer

22-01-2016 om 17:13

Feesten

Een broer van mij is jehova getuige geworden, en het is beslist niet mijn geloof.
Maar zo dramatisch als jij het schetst is het nu ook niet.
Inderdaad worden verjaardagen niet gevierd, maar nichtjes gaven eindejaarsfeestje op de basisschool,zonder kado's maar verdere invulling als bij een partijtje, oa met gebak en lekkers.
Ze krijgen vaker dan onze kinderen zomaar een cadeautje, of mogen wat uitzoeken.
Kerst wordt niet gevierd, maar ze gaan dan bijvoorbeeld dan naar de efteling.
Op sinterklaas gingen ze geregeld naar een zwemparadijs.
Op school leven ze vrij geïsoleerd,maar mijn nichtjes hebben veel vriendjes onder de jehovagetuigen, en doen daar weer veel dingen mee. Overgens hebben zij ook gewoon contact met ons; je mag geen contact hebben met exhehova getuigen.
Ik denk dat een kind er het meest last van heeft als papa en mama openlijk ruzie maken om hem

Half a twin

Half a twin

22-01-2016 om 17:26

Raar

Op sinterklaas naar een zwemparadijs? Dat snap ik niet zo goed, je mag geen Sinterklaas vieren van je geloof en om dat te compenseren ga je naar een zwemparadijs. Ik snap dat niet zo goed. Geen sinterklaas vieren is geen sinterklaas vieren en dan niet iets gaan doen omdat helemaal niets doen dan "zielig " is voor de kinderen. Ik zou mij kunnen voorstellen dat je dan op een ander moment een evenementje organiseert maar niet op die dag dan is het echt een vervanging van.

Voor TS ik zou je kind zijn verjaardag gewoon bij jouw vieren in het weekend net voor of na zijn verjaardag. Bij je ex moet zij doen wat zij goed vind in jouw huis mag jij doen wat jij goed vind.

Broer

Broer

22-01-2016 om 17:31

Half a twin

Ik weet het niet exact maar het heeft er mee te maken dat ze geen mensen willen eren.
Pretjes mogen wel, en juist daarom doen ze op die dag een evenement., inderdaad om te voorkomen dat ze zichzelf zielig vinden, en iets wat met het geloof te maken heeft een nare klank krijgt.
Het is verder ook niet mijn overtuiging, maar zo denken zij.

Unkown

Unkown

23-01-2016 om 16:09 Topicstarter

Unknown

Beste mensen,

Bedankt allemaal voor jullie reacties.

Mijn zoon woont bij zijn moeder maar door all die beperkingen wil hij bij mij wonen.
De situatie is lastig, zij probeert alle activiteiten te vermijden zodat hij zijn verjaardag niet viert. Hij vertel mij vaak dat hij graag naar verjaardag van vrienden wil gaan maar dat mag niet. Ik zal zeker zijn verjaardag vieren als hij bij mij is. Vorig jaar is dat gelukt en hij was helemaal blij mee, nou wil moeder dat hij dit jaar bij haar blijft, en dat vindt ik egoistisch van haar, zij heeft wel al haar verjaardag kunnen vieren toen ze jong was, vanaf 4 geleden is dit niet meer zo.
Ik weet niet precies wat je allemaal mag of niet mag als Jehova getuige maar moeder gaat naar de discotheek.We hebben bijna de zelfde vrienden kring, dus daarom krijg ik dat te horen. Als we nou gaan vergelijken, verjaardag is iets van de duivel en naar de discotheek gaan is wel toegstaan? Zij is egoistisch bezig of zij neemt het geloof niet serieus.

Nickname

Nickname

23-01-2016 om 17:30

wespennest

Pas op dat je je niet vanaf de zijlijn gaat bemoeien met de manier waarop zij het geloof wel of niet serieus neemt. Daarmee begeef je je in een wespennest. Iedereen bepaalt dat voor zich zelf. Zij is aan haar omgeving (zoals aan jou) geen verantwoording verschuldigd over haar levenswijze en interpretatie van bepaalde (geloofs)regels. Jehova's hebben (meer dan menig ander geloof) overtuigingen over de manier waarop je leeft. Langs de deuren gaan om het geloof te verspreiden, is daar een voorbeeld van. Verjaardagen vieren: dat doen veel Jehova's niet.

Niet iedereen gaat op dezelfde manier met regels om; dat is hun goed recht. Johanna's heb je in verschillende gradaties, net zo als bij andere geloven. Zo draagt niet iedere moslim een hoofddoek, om maar eens een voorbeeld te noemen. Dat zegt niets over 'serieus nemen' En al zou het daar wel iets over zeggen: jij gaat daar niet over. Net zomin als jouw ex iets te zeggen heeft over jouw leven. Iedereen maakt zijn eigen keuzes en is daar (gelukkig!!) vrij in.

Zet dat soort hersenspinsels dus van je af, het gaat je gewoonweg niet helpen.

Daarmee bedoel ik niet dat je de wensen van je kind niet serieus moet nemen. Dat moet je natuurlijk wel. Daarover zal je in overleg moeten met je ex, wellicht met een mediator?

Maat stop met het idee dat haar geloof slecht is voor jouw kind en dat hij daarom bij haar weg zou moeten. Dat gevecht ga je niet winnen. Bovendien: hoe meer jij je afzet tegen haar geloof, hoe meer zij zich van jou zal afzetten. Je komt alleen maar verder van elkaar te staan, en dat is voor je kind natuurlijk heel onwenselijk. En een slechte basis als je wilt proberen een actievere rol in de opvoeding te krijgen.

Vergeet daarbij niet dat zij gelooft dat haar levenswijze de beste garantie is om in het paradijs te komen. Het is daarom vanzelfsprekend dat zij dat ook voor jullie kind wil. Wat jij er ook van vindt, dat is haar overtuiging. Dat praat je echt niet uit haar hoofd.

Nickname

Nickname

23-01-2016 om 17:33

oeps

Oeps, autocorrectie....

Johanna's = Jehova's

Moslims = moslima's

Houdt het bij de omgangsregeling

http://ak-advocaten.eu/vanaf-12-jaar-mag-mijn-kind-kiezen/
Hetzelfde probleem onderin bij de reacties, de laatste reactie. Mogelijk dat er nog een antwoord volgt door de jurist die het artikel heeft geschreven.
Ik zou in elk geval staan op het navolgen van de omgangsregeling en je exvrouw meedelen dat ze geen zeggenschap heeft over de tijd die je met je zoon doorbrengt.
Verder zou ik je zoon meegeven dat hij zelf een advocaat kan inschakelen om het hoofdverblijf te wijzigen. Met name als hij 12 jaar is.
Verder documenteer je zo goed mogelijk wat deze verandering, moeder wordt lid van Jehovah's getuigen, voor je zoon betekend heeft. Tot zijn zesde jaar was alles gewoon.
In de tijd dat je zoon bij jou is kun je gewoon zijn verjaardag vieren. Eventuele cadeau's dan maar bij jou thuis houden als ze dreigen weggegooid te worden.
En kijk het even aan. Hoe meer jij hakken in het zand zet, hoe moeilijker het voor je exvrouw is. Maar mogelijk zal ze zelf het Jehovahgeloof wel weer verlaten. Ze is er zelf ook niet groot in geworden. Maar als jij dat gaat aanvallen zal ze uit reactie mogelijk zich dieper ingraven.

Tijgeroog

Tijgeroog

23-01-2016 om 18:26

Verjaardag

Je kan z'n verjaardag toch ook vieren als hij weer bij jou, ookal is dat een of twee weken na z'n verjaardag?

Kaaskopje

Kaaskopje

24-01-2016 om 17:14

Hoe vind de moeder van je zoon

het als jij wel wat aan feestdagen doet? Net zoals jij haar opvattingen niet kunt verbieden, kan zij het ook niet bij jou doen. Als ze hem bij je weghoudt om die reden, zou ik er wel meer werk van maken. Als hij 12 is mag hij toch zelf beslissen bij wie hij wil wonen? Nog ver in de toekomst, maar misschien moet je je tijd dus 'gewoon' afwachten en dan nog eens kijken wat wijsheid is.

Naar een discotheek gaan is echt iets anders dan persoonlijke of christelijke feestdagen vieren. Jehova's mogen wel plezier hebben.

Als ik eerlijk ben zou ik zéér de neiging hebben om op oorlogspad te gaan als ik zou zien dat mijn kind vanwege religieuze opvattingen totaal anders wordt opgevoed dan 'normaal'. Helemaal als kind daar verdrietig van wordt. Maar je hebt er meer aan als je de rust bewaard en goed bedenkt wat jij kan doen binnen de mogelijkheden.

Egel

Egel

24-01-2016 om 20:48

Nee Kaaskopje,

Nee een kind mag niet zelf kiezen waar hij mag wonen als hij 12 is. Hij krijgt mag alleen zijn mening geven daarover bij de rechter, indien er een verzoek tot verandering wordt gedaan.
AnneJ (dacht ik) gaf daar laatst een handige link over:
http://ak-advocaten.eu/vanaf-12-jaar-mag-mijn-kind-kiezen/

Wel laten veel ouders hun kind daar wat meer vrij in na het 12e jaar.

De titel is wat misleidend

De titel van die link is wat misleidend maar inderdaad, inhoudelijk gaat het erover dat een kind niet zou mogen kiezen. Toch zou ik in zo'n geval kind vanaf die leeftijd met een eigen advocaat toch het verzoek laten doen. Hij heeft eigen motivatie. Zijn gewone leven is veranderd in beperkingen die hij bij zijn vader niet heeft.

Elisabeth

Elisabeth

25-01-2016 om 11:52

Naamdag

Ik word verdrietig van je verhaal. Als een kind niet anders gewend is en dan opeens het niet meer mogen vieren. Dat is voor een 10 jarige toch erg?
Ik weet wel dat Jehova's de naamdag vieren. Dat is geloof ik de dag dat je 'gemaakt' bent...dus 9 maanden eerder dan de geboorte...Maar ik weet het niet zeker.
Ik zou uitzoeken hoe je je kind kan helpen via de rechter en dat je kind ook gehoord kan worden. Ja, ik denk dat ik dat zou doen. En toch ook met moeder blijven overleggen. Jij viert zijn verjaardag gewoon wel, in je eigen huis, met een partijtje en cadeautjes, al is het een week later! Ik zou dat wel blijven doen.

Paddington

Paddington

25-01-2016 om 12:46

Geloof

is voor mensen die het niet kennen vaak moeilijk te bevatten. Ik heb altijd begrepen dat er geen verjaardagen gevierd worden bij Jehova getuigen omdat elk mens gelijk is en met een verjaardag plaats je iemand voor een dag op een voetstuk.

Als ouders zich gaan bekeren kan dat moeilijke situatie opleveren voor kinderen. Vaak wordt het voor hen heel moeilijk om te bevatten waarom er nu andere regels gelden.
Ik weet niet of het mogelijk is, maar je kunt het in ieder geval proberen. Zou je kunnen afspreken dat zijn verjaardag bij jou wordt gevierd en dat zij daar niet moeilijk over doet. Dat zij jullie zoon kan uitleggen dat haar geloof zegt dat het niet goed is, maar dat papa iets anders gelooft? Misschien geeft dat voor jullie zoon ook de ruimte dat hij het gevoel heeft om niet te hoeven kiezen.

Yaw

Yaw

08-09-2017 om 19:17

Bij jou thuis gelden jouw regels

Ik zou zijn verjaardag vooral wel vieren maar dan bij jou thuis. Waarom? Omdat dit normaal is. Daarnaast leer je hem hiermee het belangrijkste wat je een kind kunt meegeven: dat er meer manieren zijn om iets te bekijken. Dat is hopelijk ook datgene dat hem uiteindelijk gaat helpen om zijn eigen weg te vinden in het leven (en hopelijk uit de gemeenschap van Jehova's Getuigen).

Ook al doet ze het met de beste intenties omdat ze oprecht gelooft dat ze het voor zijn bestwil doet, het blijft het opleggen van een levensstijl en het af proberen te schermen van het kind van de rest van de wereld en dat is niet eerlijk naar het kind toe en zeker niet gezond voor zijn ontwikkeling. De maatschappij is namelijk veel breder dan dat ene hokje waar ze hem nu in propt. Ik zie bij haar geen respect voor andere denkwijzen of inzicht in zijn beleving.

Bij haar thuis heb je niks te vertellen over wat zij hem oplegt, wat je er ook van vindt. Bij jou thuis kun je jouw levensstijl hanteren. Zo kun je zonder de denkbeelden van je ex teniet te doen laten zien je weg vinden hierin.

Heel veel sterkte verder, want het lijkt me heel moeilijk om te zien hoe je kind ongelukkig wordt op deze manier. Daarnaast moet je nog eens proberen dat je de relatie met zijn moeder proberen goed te houden in zijn belang...

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.