Relaties Relaties

Relaties

Steeds kijken of

Engeltje hier terug is. Ik ben benieuwd hoe het gaat. En eerlijk gezegd ook bezorgd. Ik weet niet, ik wilde toch even informeren. En ook haar laten weten dat ik aan haar denk (en ik ben vast en zeker niet de enige). Geen idee of dit 'mag' hoor, dit berichtje hier plaatsen, maar als het niet mag wordt het wel weer weggehaald.


Pasen is ook maar een dag

Zo'n feestdag voor t eerst zo alleen, daar kun je als n berg tegen op zien. Goed dat je wat hebt afgesproken, dat breekt een beetje. Fijn dat hij dus de daad bij het woord heeft gevoegd. Daar ontbrak het nogal eens aan dacht ik zo. Was ook geen controle vraag he, maar je bent zo lief voor hem, dat ik even vreesde dat je hem dat gevraagd had, en dat t daar bij gebleven was. Wat er tussen jou en hem gezegd is kan ik alleen maar naar raden, maar het zal vast en zeker verdriet bij je veroorzaakt hebben. Laat dat ook een plaats hebben. Je mag verdriet hebben. En probeer veel te lachen, stomme grappen, de zaak uit z'n verband trekken, gekke spelletjes met je kinderen. Daar knap je innerlijk van op.

Stip

Stip

25-03-2016 om 17:53

Eindelijk

Eindelijk lieve Pennestreek. Het heeft lang geduurd maar dan komt toch de aap uit de mouw. Ja en pas vanaf de bodem kun je omhoog. Jij klinkt sterk- ben je ook, heb je hier en real life al laten zien. Ik ben benieuwd hoe het met je man is. Hoop dat hij rust ervaren kan nu moeilijke dingen aan het licht komen.
Ik hoop dat dit de bodem is en dat hij en jij - en zo mogelijk samen op kunnen klimmen. Opklimmen gaat ook met vallen en opstaan. Jij hebt je grens aangegeven. Dat is duidelijk voor jou en voor hem.
Ik wens jullie allebei moed toe; moed om te delen, moed om aan te pakken, moed om af te wachten, moed om elkaar aan te spreken, weg te duwen en weer vast te houden.

Pennestreek

Pennestreek

25-03-2016 om 22:34

Moed om af te wachten

Dat is een goede Stip. Ik mis hem vreselijk vanavond. Het is heel moeilijk om niet even een whatsapp te sturen. Maar ik denk dat hij de eerste stap moet zetten. Dus ik moet de moed hebben om af te wachten.
Ik heb niets meer van hem gehoord, alleen zoon kreeg gisteren nog een berichtje. De vriend waar hij logeert heeft me vanmiddag gemaild om te laten weten dat man daar het hele paasweekend blijft. Deed me toch pijn dat hij dat zelf niet even liet weten. Maar ik weet dat ik geduld moet hebben. Dus dat ga ik doen.
Vanavond lekker met een vriendin uit eten en naar een leuke film geweest. Nu lekker slapen. Morgen ga ik plannen maken, want ik moet als single moeder met een baan voor 4 dagen de boel strak organiseren. Man had het wat betreft een heel stuk makkelijker. Dus deze dagen ga ik een weekmenu maken en vooruit koken. Dat helpt alvast een beetje. Het komt vast goed.

Stip

Stip

26-03-2016 om 09:52

Pennestreek

Ja, dat is ook moeilijk. Je kunt nu even niets doen. Hij is aan zet.
Ik weet natuurlijk niet of het is zo is maar ik denk dat het voor man nu pas beginnen gaat. Nadenken, onder ogen zien, praten, op een rij zetten, voelen.
Kan zijn dat hij al lange tijd alles wegstopte, laatste half jaar zich focuste op wat er mis was tussen jullie. En zolang je je daarop focust hoef je niet jezelf onder ogen te zien.
Ik hoop echt dat hij er nu mee aan het werk wil. Voor hemzelf het meest. Geheimen drukken zwaar.
Hier was het voor man destijds een enorme opluchting; hij kon zichzelf zijn. (en ik liep niet eens weg- was hij wel vanuit gegaan). Toen eenmaal echt alles op tafel lag ging bij hem heel snel de knop om. Hij wilde dit niet meer.
Daarna begon het voor mij pas- maar ik heb de indruk dat jij al een heel eind bent in dit proces.
Je mist hem. Dat deed ik ook- deed echt lichamelijk pijn. Kotsmisselijk was ik ervan. En toch kan ik mij ook nog herinneren dat ik hem soms ook echt wegduwde. Dat ik dacht; ik heb nu genoeg aan mijzelf, ik kan jou niet helpen- ga het nu zelf maar doen. Dat laatste vond ik moeilijk (want altijd zorgzaam;-( maar was voor ons allebei heilzaam. Uiteindelijk moet je het zelf doen in deze wereld. Is voor mij een wijze les geweest.

Mooi weer vandaag! Helpt ook een heel klein beetje. Lente; een nieuw begin.
Gaat goed komen.

Whatapp

Waarom kan je hem geen whatapp sturen?
Als je weet dat hij het moeilijk heeft (en daarom langer blijft), kan je hem toch wel een kort maar ondersteunend berichtje sturen? Gewoon om hem te laten voelen dat je hart naar hem uit gaat en zjn zware tijd jou niet koud laat.
Misschien heeft hij wel heel veel behoefte aan een kort berichtje maar durft hij hier niet om te vragen. Het is mogelijk dat hij in plaats daarvan je zoon een whatsapp stuurt.

Single moeder?
Bezie je man als een zieke; als je man ziek in bed lag, moest je ook je programma aanpassen, omgooien en keuzes maken.

Pennestreek

Pennestreek

26-03-2016 om 12:56

Dat denk ik ook

Dat het voor hem nu pas begint. En dat het tot nu toe kijken was naar wat de rest van de wereld (en vooral ik) allemaal niet goed deed, om maar niet naar zichzelf te hoeven kijken. Nu moet hij met zichzelf aan de slag.
Maar ik wil hem laten weten dat ik niet bij hem wegloop, en net als jij wil ik dit samen aangaan. Maar ik ben bang dat hij zich teveel schaamt voor wat hij me heeft door laten maken om dat te vragen, of misschien vindt hij zelfs dat hij het alleen móet doen. Afwachten, dus. En sterk blijven, ik merk dat nu de adrenaline wat wegzakt ik het moeilijker krijg. Maar alles went. Ook dit.

Ik ben wel heel blij dat hij weer een klus heeft, dat helpt hem hopelijk ook. Hoewel het best lastig zal worden, fulltime aan de slag en ook nog ver weg (dus lange dagen), en dan ook nog met jezelf aan de slag moeten...

Ff zo

Ff zo

26-03-2016 om 16:28

Klus

Fijn dat hij een klus heeft. Voor beetje langere tijd? Lijkt me toch dat dat wel beter voor zijn zelfvertrouwen is dan zo lang niet werken (en naar ik aanneem ook wel eens klussen gemist hebben).

Nee, eenvoudig is het niet. Maar een mens kan veel hebben. Zeker als hij wil.

Jij sterkte. Ik kan me goed voorstellen hoe vermoeiend het voor jou is, zeker als de adrenaline gezakt is.

Sterk

Wat een moed klinkt er door in alle berichten. Pennestreek: ik wens jou al het goeds toe. Nu een fijne baan, jouw man even een klus. Ik hoop dat hij sterk genoeg is om net als jou de confrontatie samen aan te gaan en te vechten voor jullie relatie.

Verder sluit ik mij helemaal aan bij de anderen. Hou vol! Je komt er echt!

Pennestreek

Pennestreek

28-03-2016 om 20:35

Helaas toch weer even een terugval

Gelukkig geen hele heftige, maar toch, ik ben verdrietig en down en ik pieker en ik twijfel en ik maal en eet en slaap weer slecht .
Gisteren gesprek met man gehad maar ik heb dat gesprek door alle emoties helemaal verkeerd aangepakt. Vanochtend dan maar op de whatsapp gezet wat ik had willen zeggen, en daar reageerde hij gelukkig heel goed op. Hij begreep eindelijk wat ik hem duidelijk probeerde te maken. Maar het blijft een hele nare, zenuwslopende periode. En ik heb geen idee hoe lang het nog gaat duren of wat er nog gaat komen.

Waar ik heel veel moeite mee heb is dat hij vorige week boos was op mij, op de manier waarop ik reageerde op zijn laatste boodschap. Ik heb even voor hem opgesomd wat ik het afgelopen half jaar én gedurende ons huwelijk/onze relatie te verduren heb gehad. En hem gezegd dat hij echt totáál geen recht heeft om boos te zijn op mij. Dat hij degene is die nu eindelijk wel eens een keer aan mij vergiffenis zou moeten vragen. Los van hoe we verder gaan en los van of hij wel of niet nog van mij houdt. Dat kwam bij hem aan, en hij heeft ook eindelijk excuses voor alles aangeboden. En ook nog op een manier die voor mij overtuigend was, met emotie erbij. Want daar ontbreekt het nog steeds aan, dat hij laat zien dat dit alles hem ook wat doet. Hij blijft maar koel en afstandelijk, en ook al weet ik dat dat zijn manier is om grip op de situatie te houden, het maakt dat ik me onbelangrijk en niet gehoord en begrepen voel.

Woensdag heeft hij een afspraak met zijn psych, en hij heeft een mail gestuurd aan onze gezamenlijke therapeut om te bespreken hoe we nu verder moeten. Tot die tijd blijft hij in ieder geval weg. Ik heb hem wel gezegd dat er een aantal momenten zijn waarop hij zijn verantwoordelijkheid als vader dient te nemen, omdat zoon toetsweek heeft en ik donderdag uit kantoor naar een concert ga en dus pas 's nachts thuiskom. Ik wil dat hij dan thuis is, voor/met de kinderen. Gelukkig heeft zijn kinderen wel hoog op zijn prioriteitenlijstje staan dus dat was geen probleem.

Wordt weer vervolgd.

Stip

Stip

28-03-2016 om 23:27

Pennestreek

Je doet het echt goed. Nu eerst poosje slapen. Morgen weer een dag.
Ik denk aan je.

Pennestreek

Pennestreek

29-03-2016 om 07:28

Dankjewel Stip

Dat doet me goed, de support van hier en van familie en vrienden zijn echt geweldig. En zo nodig! Gelukkig niet doorlopend, maar nu dus weer even wel.
Vannacht redelijk geslapen, maar ik ben MOE en ik weet niet zo goed hoe ik de dagen door moet komen. Op mijn werk ligt de lat echt hoog, als ik heel eerlijk ben een beetje te hoog op dit moment. Masr goed, ik weet dat ook deze periode weer over gaat, het zou alleen fijn zijn als ik wist wanneer....

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

29-03-2016 om 11:00

Zorg goed voor jezelf Pennestreek

Ik ben, net als de rest hier, erg onder de indruk van 'jouw groei'. Jij komt er wel, hoe dan ook.

En stiekem vind ik je man een beetje een sukkel dat ie het risico loopt zo'n prachtmens kwijt te raken. Hij weet niet wat ie mist....

Wees een beetje lief voor jezelf! Doe wat hoognodig is, de rest komt wel weer.

Noet

Noet

29-03-2016 om 12:12

Tjonge

wat een ontwikkelingen. En wat ben jij sterk.
Het komt goed, misschien anders dan verwacht, maar het wordt weer goed.

Het is helemaal niet gek zo'n terug val, zou gek zijn als je ze niet had. Je zit nog helemaal in deze achtbaan, dan kun je nog niet van verwerken gaan spreken, je bent aan het overleven. En wat een kracht laat je daar in zien.

Ik heb bewondering voor je.
Wees lief voor jezelf, ik zie goede dingen staan, dus ook dat lukt je.

Ff zo

Ff zo

29-03-2016 om 12:40

Precies

Wees lief voor jezelf. Geef je zelf regelmatig (denkbeeldig) een aai over je bol. Of omarm jezelf (kan je wel letterlijk doen) - zorgt voor oxytocine, dus is goed voor je!

En inderdaad, vooral alleen het hoogstnodige doen. Je kinderen zijn groot, kunnen veel zelf als het moet. En af en toe makkelijk eten (soep/tosti/afhaal) overleven ze ook wel.

En probeer veel te slapen. Dat helpt.

Je doet het echt onwijs goed, accepteer de moeheid, de terugvallen en vertrouw erop dat het goed komt. Ik ben wel heel blij te lezen dat je nu zoiets hebt "met of zonder man". Dat maakt je veel sterker en onafhankelijker. Fijn als hij kan schakelen en jullie het samen alsnog redden. Maar ook fijn voor jou om te weten dat jij het, zonodig alleen, ook redt!

Pennestreek

Pennestreek

29-03-2016 om 18:34

Was dat maar zo

Dat ik kan denken 'met of zonder man', maar dat kan ik nu juist (nog) niet. Ik mis hem verschrikkelijk. Ik voel me eigenlijk net zoals toen ik hoteldebotel verliefd oo hem was. Ik heb toen 2 weken niet gegeten en nauwelijks geslapen. Alleen was dat een heel fijn gevoel, vlinders, en is het nu heel naar, een knoop in mijn maag. En ik baal daar verschrikkelijk van. Ik heb zo hard gewerkt om zelfstandiger en onafhankelijker te worden.... Dat eerste is gelukt, in heel veel opzichten, maar het tweede niet. Nee, ik ben er nog lang niet. Maar wel op de goede weg .

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

29-03-2016 om 18:54

Dat komt wel Pennestreek

Dat heeft 'gewoon' tijd nodig. iedere dag is er een. En echt je doet het zo goed, ik heb echt respect voor hoe je je hier doorheen slaat.

mirreke

mirreke

29-03-2016 om 19:21

Pennenstreek, maar dat is toch logisch

Je houdt gewoon van hem. Houden van betekent niet perse afhankelijk zijn, hoor. In eerdere berichten, ook in een andere draad, was het inderdaad wel zo, dat jouw welbevinden enorm afhankelijk was van hem, en dat jij hem ahw leidend had gemaakt in jouw leven. Nu vind ik uit jouw berichten een veel grotere zelfstandigheid spreken, een daadkracht, een zelfvertrouwen. Maar daarnaast hou je gewoon van hem, en ben je emotioneel verweven met hem. En dus doet dit enorm zeer.

Ik denk wel dat, omdat het verhaal eigenlijk maar duurt en duurt, en er telkens meer 'apen uit de mouw komen', en jouw man in eerste instantie naar jou wees terwijl hij niet volledig openheid gaf over wat er bij hem speelde, dat het voor jou elke keer is alsof er telkens weer een klap wordt uitgedeeld.

En ik kan me ook voorstellen dat je daar wel wanhopig van wordt. Want het lijkt zo alsof het bij jou niet opschiet, terwijl dat volgens mij vooral komt omdat jij telkens weer iets nieuws erbij te horen krijgt, wat je dan weer moet verwerken, en weer moet zien te plaatsen in deze hele situatie.

Ik wens je in ieder geval sterkte om deze tijd door te komen, en ook om eens goed te kijken naar wat jij zelf echt nog wilt. Want je hebt je ooit op het standpunt gezet: ik wil met hem verder, maar de situatie verandert telkens.

Probeer eens goed te kijken naar die hele situatie, met de onrust en telkens de trappen op je hart. Je zegt dat je hem mist, maar probeer eens voor jezelf helder te krijgen wie je precies mist. De man die hij vroeger was? De man die jij denkt dat hij is. De man die hij nu is? Want iemand verandert niet meer terug. Misschien wil jij niet zozeer hem, mis je niet zozeer hem, als wel het leventje van toen. Je geeft aan dat er veel dingen achteraf toch niet goed zaten. En die dingen bedoel ik niet. Maar wel: de vertrouwdheid, de veiligheid, de vanzelfsprekendheid, de rust, het gevoel samen de hele wereld aan te kunnen.

Het kan dus goed zijn dat je iets mist dat er niet (meer) is, en dat je dat nog steeds op hem projecteert, verweeft met jouw beeld van hem.

Daar heb je op zich niet zoveel aan, want dat gevoel zit er dan toch wel. Maar het is wel goed om dat te weten, omdat je met die kennis wel wat kan, jezelf kunt steunen, of een schop onder je kont krijgen.

Enfin, het zijn zomaar wat mijmeringen.

Tops

Tops

29-03-2016 om 19:35

Pennenstreek

1. "houden van" verdwijnt niet in 1 keer.

2. een proces doorloop je niet in een aantal maanden, zeker niet als je de uitkomst niet kent.

3. rouwen gaat met ups and downs: de ene keer voel je je sterk, de andere keer denk je dat je weer terug bij af bent.

4. je man blijft nog steeds konijnen uit de hoed toveren. Daardoor ben je meer op je hoede. Logisch dat dat tikken uitdeelt en dat je die voelt en moet verwerken.

5. Ik denk dat JIJ de bodem wel hebt bereikt, maar HIJ nog niet. Daarom denk ik dat jij nu een voorsprong hebt op hem. Zeker qua verwerking, nadenken en sta je op scherp. Die voorsprong voel je nog niet, maar die is er zeker wel. Je klinkt reëeler dan je deed in elk geval. Alsof je je (on)bewust toch meer aan het voorbereiden bent op een toekomst die zelfs als optie zou hebben dat je alleen verder gaat. Hou vol.

Stip

Stip

29-03-2016 om 22:48

Pennestreek

Die nare knoop in je maag is akelig. Continu aanwezig. Inmiddels weet je dat ook dat weer minder wordt.
ik hoop alleen maar dat man nu alles op tafel gegooid heeft. Hier kwam het over een periode van een aantal weken- elke keer een beetje. Stapelgek werd ik er van. Elke keer dacht ik dat het niet erger kon en elke keer bleek het toch weer anders te zijn. En toch heeft mij dat denk ik ook op de been gehouden- ik weet niet hoe ik gereageerd had als ik alles in een keer gehoord had.

Die onzekerheid- echt geen controle meer hebben vond ik zo naar. Wel van alles willen maar afhankelijk zijn van hoe hij erin stond. Afschuwelijk. En toch zit er weinig anders op- als je tenminste het geduld hebt. Je kunt altijd zelf de stekker eruit trekken he. Dat gaf mij destijds nog enigszins houvast- het was niet wat ik wilde maar als ik het echt niet meer vol zou houden kon ik het beëindigen. Gelukkig is het nooit zo ver gekomen.

Afleiding helpt. En ik hield mezelf aan het lijntje; zo de ochtend zit er weer op. Nu de middag doorkomen en dan is het weer even genoeg geweest; vanavond kan ik met m'n hoofd onder de dekens. En dan was het avond en dan zat ik met een kind te kletsen of een stom tvprogramma te kijken en dan vloog de avond toch weer voorbij. En dan stapte ik in bed; gelukkig- deze dag komt niet meer terug. Vervolgens bleef ik expres lang wakker zodat het nog lang duurde eer het weer ochtend werd.
En zo was ik druk met mezelf. En in gedachten met man.

Ik stortte mij op werk en kinderen. Meer kon ik niet opbrengen. Ik vind het knap van je dat je uitjes plant. En je daar ook nog op verheugen kunt.
Ik ben zomaar benieuwd hoe je het ervaart dat man anders deed dan je dacht. Heeft dat gevolgen voor de manier waarop je naar hem kijkt?
Het duurde bij mij een poos voordat ik dat toe durfde te laten.

Als ik je wat vraag wat te dichtbij komt laat het dan gewoon.

Pennestreek

Pennestreek

30-03-2016 om 16:06

Net zo'n fijn gesprek gehad

We zitten voor mijn gevoel nu weer op het goede pad. Hoewel het helemaal de bedoeling niet was (hij zou alleen de hond ophalen voor een wandeling) hebben we 1,5 uur zitten praten. En in eerste instantie leek het erop dat het weer een moeilijk en onaangenaam gesprek zou worden, maar het is ons gelukt om dat om te draaien. Ik heb eindelijk het gevoel dat hij echt wil inzetten op ons, dat zijn doel ook is samen weer wat op te bouwen. En dat is een super gevoel!
Nog steeds zit er een verschil tussen wat hij denkt dat er moet gebeuren en waar ik mij prettig bij voel, maar we groeien wel naar elkaar toe merk ik, en we kunnen luisteren naar elkaars argumenten. Dat is wel anders geweest . En ik realiseer me nog steeds heel goed dat de kans dat het ons lukt niet zo groot is. Maar het feit dat *hij* er nu vertrouwen in heeft dat het ons gaat lukken, daar ben ik zo blij mee!
Volgende week hebben we een gesprek bij onze gezamenlijke therapeut, maar man, wat zijn wij al ver gekomen in onze communicatie! Ik ben diep onder de indruk van hoe man zich opstelt, uitdrukt, inleeft. Zo'n enorme verandering tov september vorig jaar!
Dinsdag gaat hij ook nog beginnen in zijn nieuwe klus, het lijkt erop dat we de weg naar boven eindelijk gevonden hebben. Hoewel toch dat aapje van Hortensia er nog is en zegt ik dat eerder heb gedacht, om daarna toch weer een ongelooflijke opdonder te krijgen. Maar dat negeer ik even. Kan best zo zijn, maar dat zie ik dan wel weer.

En Stip, nee, ik kijk niet echt anders naar hem geloof ik. Hij is ook maar een mens. Maar wel de mens waarvan ik denk dat ik erbij hoor en hij bij mij. Maar het wordt geen makkelijke tijd/route die we tegemoet gaan. Het wordt heel hard werken en er komen vast ook nog heel veel emoties bij kijken. Nog los van dat het praktisch gezien ook hard werken wordt, nu hij fulltime gaat werken op flinke reisafstand.
Wat ik wel nog moeilijk vindt is dat hij zegt dat we moeten focussen op de toekomst, en vooral moeten zorgen dat het verleden ons niet gaat hinderen. Natuurlijk is dat een waarheid als een koe, maar ik kan niet zo makkelijk over alle verdriet en ellende heen stappen. Ik snap heus wel dat hij dat graag wil, maar zo werkt het natuurlijk niet. Maar goed, dat is voer voor de therapeut denk ik.
Voorlopig blijft hij nog bij vrienden logeren, en na het gesprek met peut gaan we het hebben over of hij (of ik, of allebei, birdnesting) tijdelijk elders gaat wonen.

Pennestreek

Pennestreek

30-03-2016 om 16:15

Oh, en Stip

Ergens anders schrijf je over dat je man onder ogen heeft gezien wat hij heeft veroorzaakt (in mooiere woorden). Dát is wat er voor mij nog wel ontbreekt. Dat bedoelde ik te zeggen in mijn laatste alinea net. Ik heb nog het gevoel dat hij dat liever onder het kleed veegt, en van mij verwacht dat ik dat allemaal maar vergeet en letterlijk opnieuw begin met hem om onze relatie opnieuw op te bouwen en te veranderen. Maar het is denk ik iets dat met de tijd moet komen. Het is natuurlijk ook heel moeilijk om jezelf in de ogen te kijken en te moeten erkennen dat je iemand anders, nota bene iemand om wie je heel veel geeft, zoveel pijn hebt gedaan. Dat snap ik. Maar ik ga het punt niet los laten, het betekent namelijk erg veel voor mij, ook in mijn helingsproces. Dus iets om met de gezamenlijke therapeut te bespreken volgende week.

Voor uit

Na een spannende tijd door de houding van een familielid, zijn we hier ook weer op de juiste weg. Ik ben de pijn en onzekerheid niet vergeten maar de veranderigen zijn zo duidelijk voelbaar dat het verleden ons tweeën niet meer hindert. Die tijd kan gewoonweg niet meer over gedaan worden. We hebben er alleen wel van geleerd.

Die uitspraak van je man zie ik ook als een bevestiging dat hij het liefst met jou verder wilt.

Stip

Stip

01-04-2016 om 09:22

Pennestreek

"Ergens anders schrijf je over dat je man onder ogen heeft gezien wat hij heeft veroorzaakt (in mooiere woorden). Dát is wat er voor mij nog wel ontbreekt"

Bij mijn man duurde het ook even (weken-maanden) voordat hij inzag wat hij veroorzaakt had. Eerste week verweet ik hem dat hij met deze actie de kinderen uit het oog verloor. Vond hij echt een achterlijke opmerking- die hadden er toch niets mee te maken? Pas later zag hij wat de consequenties waren van zijn gedrag. Dat het werkelijk ontwrichtend was.
Peut heeft hem duidelijk gemaakt dat niet hij maar ik bepaalde wanneer het verleden afgesloten kon worden. Logisch dat hij graag vooruit wil kijken- achteruit kijken is niet makkelijk. Ik kon dat niet, bleef in eerste instantie maar achterom kijken. Er stond zoveel op de helling; niet alleen onze relatie maar ook onze geschiedenis. Dat vond ik moeilijk- en soms bekruipt mij dat nog. Alhoewel ik er nu niet meer zo verdrietig van word. Ik wilde de eerste anderhalf jaar geen foto s terugkijken.

Peut is goed doorgedrongen bij man. Hierna heeft hij mij de ruimte gegeven. Ging met mij terug in de tijd als ik dat nodig had. Probeerde niet overhaast het te bedekken- dat heeft mij enorm geholpen zie ik nu.

Maar voor man was dit niet makkelijk. Continu geconfronteerd worden met de consequenties van je gedrag. Graag je kop in het zand willen steken en de draad weer oppakken zonder al te veel kleerscheuren.
Dat zat er dus niet in. Na maanden was hij eens echt wanhopig- hij zag mijn verdriet, zijn aandeel en werd er oprecht wanhopig van. Daar lag een keerpunt- ook bij mij. Soms wilde ik dat hij net zoveel pijn had als ik. Dat kon natuurlijk niet, langzaamaan kreeg ik daar minder behoefte aan en wilde ik ook liever vooruit kijken dan achterom.

Het was voor mij ook enorm van belang. Het is weel belangrijk om je niet te laten overrulen en mee te nemen door hem de toekomst in. Jij (en hij ook trouwens) bent gewond. Je mag eerst je wonden likken voordat je verder kunt. En je zult zien dat dat door elkaar loopt- wonden likken en vooruit kijken. En langzaamaan verandert de balans.
Goed weekend gewenst Pennestreek.

Stip

Stip

01-04-2016 om 09:23

Ik dacht nog

Hij weet dat jij hier post. Kent hij 'mijn' draadje?
Misschien kan het hem inzicht geven in wat het doet bij de ander? Natuurlijk is elke situatie anders. Maar je emoties en onzekerheid komen mij zo bekend voor.

Pennestreek

Pennestreek

01-04-2016 om 19:06

Nee, jouw draadje kent hij niet, en een klaagzang

Misschien inderdaad wel goed leesvoer voor hem.

Vandaag moesten de kinderen voor het eerst volgens plan zelf zorgen voor eten, hond, huiswerk. In een strak schema wegens verplichtingen van dochter om 18.30 uur. Is helemaal mis gelopen, want laptop en/of telefoon waren belangrijker. En omdat ik vannacht letterlijk niet heb geslapen en het op kantoor te druk is, was mijn lontje te kort. Ik heb het niet op de kinderen uitgeleefd, maar ik heb man gebeld om hem nog eens duidelijk te maken dat ik vind dat hij zijn verantwoordelijkheden ontloopt. Lekker makkelijk, gewoon de deur achter je dicht trekken en bij vrienden gaan logeren.... Toen ik niet thuis was die paar weken had hij geen baan. Ik werk vier dagen in de week, dat is wel wat anders. En hij wil nog steeds apart gaan wonen. Ook zoiets waar ik heel boos over ben. Hij zegt dat we daar samen uit moeten komen, het erover eens moeten zijn en dat we het woensdag met onze therapeut gaan bespreken. Maar ondertussen zet hij vorige week wel op social media dat hij op zoek is naar een huis. Weer zo'n dolksteek in mijn rug... Pfff, ik had gehoopt dat het na een half jaar allemaal wat makkelijker zou worden/zijn, maar dat is totaal niet zo.

Nu weet ik wel dat ik niet fit ben nu en dat helpt natuurlijk niet. Vanavond ga ik vroeg naar bed, maar dat vind ik ook lastig omdat dochter pas laat thuis komt. Ik wil (en kan) niet gaan slapen voor zij thuis is...

Even een beetje zelfmedelijden merk ik. Mag wel een dagje, toch??

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

01-04-2016 om 19:35

Mmmm en je dochter

Heeft die ook de wind van voren gekregen?

Ja het leven is niet eerlijk, maar pubers mogen ook wel op hun falie krijgen voor zoiets.

Pennestreek

Pennestreek

01-04-2016 om 20:05

Ginny

Tuurlijk hebben ze een preek gekregen, maar vroeguh, nog niet eens zo heel lang geleden, was ik een beetje ontploft in zo'n situatie. Wat dat betreft ben ik al een eind gekomen.

Stip

Stip

01-04-2016 om 20:08

Ja hoor

Dat mag.
Soms zit het wat meer tegen dan anders.
Het is ook waardeloos allemaal. En het is ook klote dat hij het een zegt en het ander doet. En je wordt er allemaal doodmoe van. Je mag best es lekker van je afbijten. Ik hoop dat je er inmiddels niet alweer spijt van hebt.
Grrrrrr wat een zooi. Wat een k dag. En een half jaar is ook al lang en nog steeds is er onrust. Wat een zak. Helemaal klaar mee.
Ik heb in zo n bui eens een vriendin gebeld en samen bedacht hoe ik hem dwars kon zitten; alle knopen van z n overhemden eraf, autosleutels verstoppen, banden lek prikken, z n was bij Cruella brengen enz. Deed mij goed: Iik knapte enorm op van dit gesprek. Het leven zag er weer ff anders uit.

Zo en dan weer over tot de orde van de dag
Hoe erg was het nu dat pubers niet gegeten hebben? Mij lijjkt dat alleen van belang was dat de hond grgeten heeft en eruit geweest is. Rest is eigen pakje aan. Mooi laten gaan.
Als onze oudste laat thuis komt wil ik ook niet gaan slapen. Als we afspreken dat kind om 0.00 thuis is zet ik de wekker op 0.10. We spreken af dat kind mij wakker maakt en zich afmeldt. Als dat om 0.10 nog niet gebeurd is wekt de wekker mij en kan ik gaan appen. Dan heb ik wel al wat uurtjes slaap gehad.
Kruip er lekker vroeg in. Kop onder de dekens. Morgen weer een dag.

Pennestreek

Pennestreek

01-04-2016 om 20:24

Grinnik

Kan me goed voorstellen dat dat werkt . Ja, dat is het precies, hij doet niet wat hij zegt maar verwacht wel van mij dat ik me in zijn bochten wring. Heb hem dat vanmiddag ook nog eens gemaild (kan me schriftelijk meestal beter uitdrukken dan tijdens een gesprek, waarbij de emoties nogal eens met me op de loop gaan. Heeft ie uiteraard niet op gereageerd. Maar wie weet komt dat nog, hij reageert meestal secundair...

Nee, natuurlijk is het geen ramp dat ze niet gegeten heeft (wel brood trouwens, en zoon en ik hebben gewoon later gegeten) maar wat ik wel erg vind is dat ze zich niet aan de opdracht/afspraak hebben gehouden. Hond had niet gegeten overigens .
Dochter is pas 13 he, ik ga echt no way slapen voor ze thuis is!

Praktisch plannen

Pennestreek, als je een lange dag hebt, kan je de dag er voor een grote pan macaroni maken. Hoeven ze alleen een kliek op te warmen.
Pubers vergeten veel; nu is de mobiel een uitkomst om ze even op te bellen en ze eraan te herinneren dat het 5 voor 4 is, uitlaattijd. Al is het bellen maar voor je eigen gemoedsrust.
Je kinderen hebben blijkbaar wat tijd nodig om zich aan te passen aan dat tijdschema. Probeer wat flexibel te zijn.
Als dochter erbij in schiet, was er dan geen ruimte voor je zoon om de hond te voeren?
En mijn kinderen maken op vrijdag nooit hun huiswerk. Dan willen ze, na een week school, even hun hoofd legen.

---
Het plan van je man om een huis te zoeken is zo in strijd met zijn opmerking dat het verleden geen belemmering moet wezen. Die komt nu zo bedenkelijk over.

----
Dat je man niet direct reageert, is een veelgebruikte taktiek om te voorkomen dat woorden terug genomen moet worden. Dat gevoel kan bij jou ook opkomen, na een goede nachtrust. Mogelijk dat je je gaat afvragen waarom je hem eigenlijk gemaild hebt. Alsof je niet stevig in je schoenen kan staan.
Je mail had ook geen haast want je man stond niet meteen voor de deur. Met andere woorden; tel eerst tot honderd voor je je man jouw frustraties toont. Je schema werkte nog niet optimaal, dat is alles. Hoofd op.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.