Relaties Relaties

Relaties

Anoniem

Anoniem

06-06-2016 om 16:58

scheiden of niet


Vesper Lynd

Vesper Lynd

13-06-2016 om 15:59

Mwah

Ik ben ook wel van de stroming dat je maar 1 leven hebt en moet zorgen dat je het een beetje leuk hebt, zeker ook met je partner. Misschien is de norm, dat 30+ jarige huwelijk, ook wel een beetje uit de tijd. Vrouwen hebben nu geen man meer nodig voor het inkomen dus worden andere dingen belangrijk.
Daarnaast moet je natuurlijk goed voor je kinderen zorgen maar dat hoeft niet per se in een 'liefdesrelatie' met de andere ouder.

Alicia

Alicia

13-06-2016 om 18:42

bovendien

Is de oertijd al duizenden jaren geleden. We lopen ook niet meer in berenvellen rond en nomaden zijn we ook niet meer. Of pleit je nu voor het thuishouden van schoolgaande kinderen? In de oertijd was immers ook geen school. Of AOW. Of gezondheidszorg.

Andersom

Andersom

13-06-2016 om 20:10

Soms

Je kan gaan scheiden voor je eigen geluk. Dat gebeurde hier, mijn man "koos voor zichzelf" en werd inderdaad gelukkig met een andere vrouw en ander gezin. Dat zijn gezin, dat achterbleef nooit meer echt gelukkig werd en zijn ouders er tot op heden ook verdriet van hebben, dat is jammer dan. Men zegt "je bent verantwoordelijk voor je eigen geluk", oké maar als dat "geluk" niet meer terug wil komen? Hoe hard je er ook voor werkt en je best voor doet? Dan val je in de categorie losers. En dan begrijpt ineens de hele wereld waarom hij zijn geluk elders zocht en voelt hij zich nog geweldiger want tsja, bij zo'n vrouw had hij niet kunnen blijven, toch?

Vesper Lynd

Vesper Lynd

13-06-2016 om 20:16

Inderdaad

Ik heb een collega wier man haar heeft verlaten voor een ander. Ook de kinderen willen geen contact meer met hun vader omdat hij het hele gezin heeft bedrogen. Het is triest voor haar maar tenenkrommend om te horen hoe zij alle schuld van die scheiding bij hem legt, en de kinderen tegen hem opzet. Dat laatste ontkent ze, want ze is serieus van mening dat hij hen ook heeft bedrogen. Het was overigens al jaren een rothuwelijk dus ik begrijp de man wel.

Alicia

Alicia

13-06-2016 om 20:18

Versper

'Het was overigens al jaren een rothuwelijk dus ik begrijp de man wel.'

En jij vindt overduidelijk dat dat de schuld was van die vrouw.

Vesper Lynd

Vesper Lynd

13-06-2016 om 20:19

Andersom

Hoe kan het dat jouw ex zo'n groot aandeel vormde in jouw geluk? Denk je dat je dat niet uit jezelf en je dierbaren kunt halen?

Vesper Lynd

Vesper Lynd

13-06-2016 om 20:21

Alicia

Zeker niet! Hij heeft het natuurlijk fout aangepakt door vreemd te gaan. Maar zij was al jaren niet gelukkig met die man (en hij niet met haar dus). Ik vind het wel fout zoals zij de slachtofferrol op zich neemt. Zelfs nu ze al een tijd gelukkig is met een andere man.

Andersom

Andersom

13-06-2016 om 23:18

Vesper

"Hoe kan het dat jouw ex zo'n groot aandeel vormde in jouw geluk?"

Dat heeft te maken met het feit dat ik dacht eindelijk de liefde van mijn leven gevonden te hebben en achterover ging leunen. Het was niet alleen zijn schuld. Er zit een verhaal achter maar dat wil ik liever niet delen.

Het geluk uit mezelf en dierbaren halen? Dat zou natuurlijk wel moeten maar dat is er nog niet, ik ben alle vertrouwen in mezelf verloren.
Ik kan mijn ex niet kwalijk nemen dat hij niets meer voor mij voelde maar de impact is groot en erg verwoestend.
Ik weet wel dat ik veel leuke kanten had en hoop dat deze snel weer spontaan tevoorschijn komen. Ik wil niet in de slachtofferrol (stom modewoord) blijven hangen dus ik doe mezelf wel beter voor maar het is allemaal erg geforceerd.

Mijntje

Mijntje

14-06-2016 om 07:00

Andersom

Dat zijn fasen. Het kan weer beter worden, maar het gaat niet altijd vanzelf of zo snel als je zou willen. Ik hoop dat je lieve vriendinnen/familie om je heen hebt en schroom anders niet naar een psycholoog te gaan.

Vesper Lynd

Triest verhaal van je collega. Ook voor die ex-man. Want die man heeft zijn vrouw bedrogen maar niet zijn gezin. Ik vind het echt niet kunnen dat sommige vrouwen (misschien ook mannen, maar ik ken in deze vooral vrouwen) hun frustraties over de rug van de kinderen uitspelen.

Pennestreek

Pennestreek

14-06-2016 om 12:03

Gezin bedrogen

Nou, ik vind daar wel een kern van waarheid inzitten hoor. Zo voel ik het ook. De kinderen hebben recht op een intact gezin, daar horen beide ouders zich voor in te zetten.
Zo'n situatie als hierboven, waarin de man kiest 'voor zijn eigen geluk', sorry hoor, maar dat vind ik dus ongelooflijk egoistisch. Het kan best zo zijn dat het ergens anders bij nader inzien toch beter is (het groene gras bij de buren) maar dan nog vind ik dat je het je kinderen niet aan kan doen om daar dan op dat moment voor te kiezen. Ooit vond je deze vrouw goed genoeg om kinderen mee te krijgen, blijf daar dan ook bij tot die kinderen zelfstandig zijn. En ik zeg dat echt niet alleen maar omdat ikzelf in een vergelijkbare situatie zit.
En als het huwelijk al jaren slecht is, er is door beide partners aan gewerkt, of er spelen problemen als verslavingen of iets dergelijks mee, okee, dan kan het soms toch beter zijn om uit elkaar te gaan, ook voor de kinderen. Maar voor ervoor kiezen om zelf iets beter af te zijn en daarvoor het geluk en welbevinden van je kinderen opofferen, nee, dat doe je gewoon niet.
Het is tegenwoordig heel ouderwets, maar mensen zouden hun zegeningen weer eens moeten leren tellen.

Pennestreek

Pennestreek

14-06-2016 om 12:07

Andersom

Ik snap hoe je je voelt. Het kost mij ook veel moeite om te accepteren dat ik blijkbaar niet goed of leuk genoeg ben voor deze man. Het is verdomd lastig om positief naar jezelf te (blijven) kijken als degene van wie zielsveel houdt dat niet van jou doet. Als je zelf denkt 100 te gaan worden samen ineens te horen te krijgen dat het van hem helemaal niet meer hoeft, dat hij liever alleen is dan met jou, dat hij liever zijn kinderen nog maar de helft tijd ziet dan met jou samen te blijven, dat breekt al het zelfvertrouwen dat je hebt in een waanzinnig tempo en tot de grond toe af.
Ik wens je heel veel sterkte. En ik hoop dat je heel snel weer in jezelf kunt gaan geloven. Heb je daar professionele hulp bij gezocht? Want sommige dalen zijn te diep om op eigen kracht uit te komen...

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

14-06-2016 om 19:51

Pennestreek

100% mee eens. Echt.

Maar dan nog is het ergste dat je kunt doen de strijd over de rug van de kinderen uitvechten. Je kunt vinden dat je kinderen ook bedrogen zijn, maar je helpt ze niet met ze dat onder de neus te wrijven. Zij hebben gewoon recht op hun eigen band met hun vader en moeder.

Vesper Lynd

Vesper Lynd

14-06-2016 om 20:39

Niet zo simpel

Het gaat niet zo simpel over wat groener gras. Meestal is er gewoon echt iets fundamenteel mis en komt dat pas echt naar boven als een van de partners verliefd wordt op een ander. En als je dan echt tot in het diepst van je hart niet met je partner wilt samen blijven... Een scheiding is niet zo schadelijk als ouders zich gewoon als betrokken ouders blijven gedragen en elkaar steunen en waarderen.

Pennestreek

Pennestreek

14-06-2016 om 22:28

Vesper en Ginny, eens

Ginny, tuurlijk, je hoort zoiets niet over de ruggen van je kinderen uit te vechten. Maar mijn kinderen hebben ook een gevoel van bedrogen zijn. Zij dachten dat ze een stel liefhebbende ouders hadden, en een veilig en stabiel thuis. En daarin zijn ze wel degelijk bedrogen door man, die al die tijd niet heeft aangegeven dat hij twijfels had maar mooi weer bleef spelen. Niet alleen tegenover mij, maar ook tegenover hen, dus. Ik zal dat nooit op die manier tegen ze zeggen, maar ik ze weten wel dat dit niet mijn keus is, dat ik het heel graag anders had gezien en dat het echt hun vaders keus is om niet voor de relatie te vechten maar weg te lopen. En ik ga ze niet wijsmaken dat het anders in elkaar zit.
Vesper, ja, ook bij ons is/was er iets fundamenteel mis. Maar ik vind dat je de verplichting hebt, zeker als er pubers in het spel zijn die dit proces heel bewust meemaken, om te vechten voor je relatie. En niet te kiezen voor de relatief makkelijke weg. Want dat is het, als je namelijk aan de relatie werkt betekent dat ook een confrontatie met jezelf en je gebreken, tekortkomingen en minder fraaie kanten en bij een scheiding kun je fijn naar de ander blijven kijken en daar de 'schuld' neerleggen. Ik vind dat je daarmee een verkeerd voorbeeld geeft aan je kinderen.

Maar goed, dit is natuurlijk allemaal helemaal geen bijdrage aan het draadje van ts, dus laten we deze discussie (hier) maar niet verder voeren.
Terug naar het onderwerp.

Andersom

Andersom

14-06-2016 om 23:01

Nog even ander onderwerp

Ja, en soms is er iets fundamenteels mis met zo'n man. Mijn ex is nu aan zijn derde langdurige relatie bezig met hetzelfde type vrouw. Wel leuke dames overigens Ik verdenk hem er van dat hij overal wat bijleert en zichzelf transformeert tot de ideale man, in ieder geval in de ogen van zijn nieuwe partner en zichzelf. Hij ruilt in, zelfs de kinderen.
En nee, hij heeft zijn kinderen niet bedrogen en zijn kinderen niet verlaten maar ziet ze nu wel maar een weekend per 2 weken en is 60km verder gaan wonen, zijn keuze....
De kinderen kunnen het nog niet goed verwoorden maar ze vinden het moeilijk dat hun vader de kinderen van zijn vriendin wel iedere dag ziet en daarmee bijvoorbeeld wel naar de Efteling en naar sportclubs gaat. En ze zien om zich heen hoe het er bij andere gezinnen aan toe gaat en ik denk dat dat gevoel wel dicht bij het gevoel bedrogen ligt.
Natuurlijk vecht je het niet uit over de ruggen van de kinderen en probeer je het zo goed mogelijk op te vangen maar dat ze er verdriet en last van hebben dat is bijna niet te voorkomen.
Het komt niet alleen door toedoen van hun vader maar ook omdat ik problemen en verdriet van zijn vertrek heb en dat drukt zwaar op mij.

Vesper Lynd

Vesper Lynd

14-06-2016 om 23:06

Dat is anders

Die man onttrekt zich aan de verantwoordelijkheden van het ouderschap. Dat is erger dan 'alleen maar' bij je partner weg gaan.

Vesper Lynd

Vesper Lynd

14-06-2016 om 23:18

On topic

Om de initiële vraag te beantwoorden. Ik vind dus niet dat je jarenlang in een slechte of amper bestaande relatie moet blijven zitten. Brave Hendrik kan wel vinden dat het gras elders niet groener is, maar je relatie moet wel bijdragen in je 'geluk' en niet een negatieve factor zijn. Natuurlijk moet je na de scheiding wel je verantwoordelijkheid blijven nemen als ouder, gezamenlijke zorg en normaal met elkaar omgaan.

Vrouw van 54

Vrouw van 54

15-06-2016 om 00:13

Anders om gaan met emoties

Het is daarom denk ik goed om realistisch te blijven, om te blijven zoeken naar haalbare en realistische oplossingen, omgangs vormen en aannemelijk uitleg aan kinderen te geven.

Pennestreek

Pennestreek

15-06-2016 om 07:22

Vesper

Natuurlijk moet een relatie bijdragen aan je geluk. Bij mij deed hij dat zeer zeker. Wiens belangen moeten dan in zo'n geval zwaarder wegen? Die van kinderen plus echtgenote, die er dus met/na een scheiding op inleverren qua geluk, of die van de man die dènkt dat hij op een anderer manier gelukkiger kan worden?

Vesper Lynd

Vesper Lynd

15-06-2016 om 08:32

Volwassenen

Volwassenen zijn verantwoordelijk voor hun eigen geluk en je hebt altijd een keuze om al dan niet samen door te gaan. Dat staat los van de kinderen, daar moet je gewoon goed voor zorgen en van houden. Een scheiding veroorzaakt natuurlijk pijn, maar als je samen verantwoordelijke ouders blijft met voor de kinderen alle neuzen dezelfde kant op, vindt dat wel weer nieuw evenwicht. Een beetje pijn blijft, denk ik, maar geen groot ongeluk.
Helaas gaan de meeste scheidingen anders, met hysterische verwijten en grote ruzies. En gek genoeg altijd wel een ex met narcisme en/of borderline. Daar krijgen kinderen de grootste klap van, niet omdat hun ouders ineens een ander huis hebben.

Larissa

Larissa

15-06-2016 om 10:08

Vesper

Ik ben het met je eens dat het voor kinderen niet een ramp hoeft te zijn als de ouders scheiden, als die ouders een goed nahuwelijk hebben en goede ouders voor hun kinderen blijven met de neuzen dezelfde kant op.

Vechtscheidingen zijn dan het andere uiterste, zeer schadelijk voor kinderen.

Maar ook bij echtscheidingen die geen vechtscheiding zijn, kan het voor de kinderen toch ingewikkeld zijn. Steeds een ouder te missen. En als er nieuwe relaties van hun ouders in het spel komen (wat toch wel vaak het geval is), dan ook maar om te gaan met die nieuwe partners. Soms gaat dat prima, maar soms botert het echt niet. En dan ook nog evt. samengestelde gezinnen als de nieuwe partner een of meer kinderen heeft. Met mogelijk nog een verhuizing van de ouder, dus grotere afstand tot de kinderen.

Ingewikkelde hoor voor kinderen. Het kan allemaal heel goed gaan, maar vaak genoeg vraagt het toch wel extra van kinderen. Zeker als ze wat ouder zijn of in de pubertijd zitten, en al druk genoeg zijn met hun eigen ontwikkeling, kan het toch wel veel van kinderen vragen. Ook al gaan de ouders na hun scheiding goed met elkaar om.

Ik zeg niet dat je moet scheiden, daar kunnen genoeg redenen voor zijn, maar ik zou de consequenties voor de kinderen niet te snel afdoen met "als wij een goed na-huwelijk hebben, is het allemaal niet zo erg voor de kinderen".

Paddington

Paddington

15-06-2016 om 10:37

Goed nahuwelijk

als je dat kunt opbrengen, dan kun je toch ook opbrengen om de jaren dat de kinderen nog thuis wonen in hetzelfde huis te blijven wonen?
Misschien in aparte slaapkamers en veel ruimte om dingen voor jezelf te doen?

Het klinkt namelijk heel mooi: een goed na-huwlijk, maar ik ken niemand waarbij het na-huwelijk zo goed is dat de kinderen geen tot weinig last hebben van de scheiding. Helaas ken ik alleen maar situaties waardoor ouders, mijns inziens apart zijn gaan wonen nog verder van elkaar af zijn komen te staan.

Als ouders beide echt het beste voor hun kinderen worden, gaan ze kijken naar oplossing die voor iedereen werkt. Waarbij dus niet 1 partij zijn volledige zin krijgt (een van de ouders vertrekt en begint een nieuw leven), maar juist daar een mooie balans (waarbij de belangen van de kinderen het zwaarste wegen) in. Helaas gebeurt dat veelal niet.

Vaak is het een van de twee ouders die ervoor kiest om een nieuwe weg in te slaan. Daarbij maakt het mijns inziens niet uit of je nu wegloopt (vaak de man) of de partner de deur wijst (vaak de vrouw). In beide gevallen worden de kinderen daar de dupe van. Het eerste geval voelen ze zich verlaten door de ouder die weggaat. Voor hun onbegrijpelijk want ze houden van beide ouders. In het tweede geval door degene die de andere ouder de deur wijst. Net zo onbegrijpelijk. Als in het laatste geval dan door de blijvende ouder de schuld bij de weggestuurde ouder legt, dan voelt de weggestuurde ouders zich nog eens dubbel verraden. Helaas heeft hij/zij geen poot om op te staan. Je kunt niet zomaar zeggen: jij wilt mij weghebben, dan neem ik de kinderen ook mee. Zeker niet in het begin, omdat je vaak zonder woonruimte zit. Als het dan een tijdje duurt voordat je alle zaken weer op orde hebt, dan kun je wel vergeten dat je de kinderen nog bij je kunt krijgen, want: ze zijn nu gewend aan de situatie.

Zoals je aan deze scenario's kunt zien zijn alle ingrediënten daar om een gevoel van onrecht te kweken. Deze emotionele lading, zorgt dat het creëren van een goed na-huwlijk erg moeilijk is.

Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die het kunnen: een goed na-huwelijk hebben. Ik ben echter van mening dat deze mensen ook in staat zouden zijn geweest om nog samen in 1 woning te leven, omwille van de kinderen. Dan is het wellicht niet een liefdevolle relatie naar elkaar, maar wel naar de kinderen. Het voordeel is dat de kinderen dan niet hoeven te kiezen en dagelijks beide ouders kunnen zien.

Vesper Lynd

Vesper Lynd

15-06-2016 om 11:48

Paddington

Dan pleit je dus voor het on hold zetten van je eigen persoonlijke ontwikkeling en 'geluk'? Ik denk dat dat lastig haalbaar is als een van de partners, of beide, al kenbaar heeft gemaakt dat de liefde voor de partner voorbij is. Waarschijnlijk zullen ergernissen dan ook eerder leiden tot een gespannen sfeer. En of het het beste voorbeeld voor de kinderen is?
Ik snap wel dat je zo denkt als je een ongewenste scheiding hebt doorgemaakt. Maar je hebt vast ook wel eens meegemaakt dat een relatie wat jou betreft over was, en dat je dan slechts de aanwezigheid van de ander maar moeilijk kunt verdragen. Het is meer dan jammer als een relatie waarbij kinderen betrokken zijn over gaat, maar jouw ideale alternatief zie ik ook niet werken voor de lange duur.

Tops

Tops

15-06-2016 om 12:05

Paddington, mis

"Het klinkt namelijk heel mooi: een goed na-huwlijk, maar ik ken niemand waarbij het na-huwelijk zo goed is dat de kinderen geen tot weinig last hebben van de scheiding. "

Dat is hier het geval. Ik help hem, hij helpt mij, we vieren feestdagen samen met de familie, gunnen elkaar het licht in de ogen.

"Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die het kunnen: een goed na-huwelijk hebben. Ik ben echter van mening dat deze mensen ook in staat zouden zijn geweest om nog samen in 1 woning te leven, omwille van de kinderen. Dan is het wellicht niet een liefdevolle relatie naar elkaar, maar wel naar de kinderen. Het voordeel is dat de kinderen dan niet hoeven te kiezen en dagelijks beide ouders kunnen zien."

Het "foute" dat mensen doen is invullen hoe het voor kinderen is.
Ik was er zo eentje die probeerde te blijven. Tot het mij mijzelf kostte. De kinderen hebben altijd gevoeld dat het niet klopte en eentje zei: had ik allang zien aankomen, wist alleen niet wanneer. De ander zei: eindelijk, waarom niet veel eerder, want al hadden jullie geen ruzie, het was pijnlijk om te zien dat er geen liefde was en ik had gewild dat jullie allebei gelukkig waren.
En dan denk je het als ouder goed gedaan te hebben door te blijven voor je kinderen. Het ene kind heeft andere verlangens dan het andere kind en de leeftijden hebben ook invloed op wat ze willen/kunnen denken.

Paddington

Paddington

15-06-2016 om 13:17

Tops en Vesper Lynd

Als je een goed na-huwelijk hebt, dan kun je het in mijn ogen ook opbrengen om in hetzelfde huis te leven. Waarbij je beide de vrijheid krijgt om je eigen dingen te doen. Je hebt gekozen voor kinderen, dan weet je dat je de zorg hebt voor je kinderen en dat je, zolang de kinderen je nodig hebben geen ruimte hebt om je eigen geluk te gaan zoeken. Jij hebt de keuze voor het kind gemaakt, het is niet andersom.

De relatie tussen de ouders als liefdespartners kan voorbij zijn, maar de relatie als ouders blijft. Daarom, wellicht wel andere slaapkamers en meer vrijheid, maar nog steeds samen de verantwoording voor de kinderen, in dezelfde woning.

Alicia

Alicia

15-06-2016 om 13:22

geen ramp of prima

'Ik ben het met je eens dat het voor kinderen niet een ramp hoeft te zijn als de ouders scheiden, als die ouders een goed nahuwelijk hebben '

Ik ook. Maar er zit nogal wat ruimte tussen 'geen ramp' en 'echt nooit een probleem want huisgenoten zijn altijd inwisselbaar' zoals vrouw van 54 lijkt te vinden. Dat kinderen ook (!) best gelukkig kunnen worden in een nieuw, samengesteld gezin, wil niet zeggen dat rondhoppende ouders en steeds wisselende gezinssamenstellingen het uitgangspunt moeten zijn.

Tops

Tops

15-06-2016 om 13:48

Paddington

"Als je een goed na-huwelijk hebt, dan kun je het in mijn ogen ook opbrengen om in hetzelfde huis te leven. Waarbij je beide de vrijheid krijgt om je eigen dingen te doen. Je hebt gekozen voor kinderen, dan weet je dat je de zorg hebt voor je kinderen en dat je, zolang de kinderen je nodig hebben geen ruimte hebt om je eigen geluk te gaan zoeken. Jij hebt de keuze voor het kind gemaakt, het is niet andersom.

De relatie tussen de ouders als liefdespartners kan voorbij zijn, maar de relatie als ouders blijft. Daarom, wellicht wel andere slaapkamers en meer vrijheid, maar nog steeds samen de verantwoording voor de kinderen, in dezelfde woning"

Ik ging er bijna aan onderdoor zoals ik vertelde en ik ben 24 jaar in een huwelijk gebleven waarin ik diep ongelukkig was, tot ... juist, grote verbazing en afschuw van mijn kinderen.
Ik deed hen er geen plezier mee. De zorg voor de kinderen ging gewoon door en ik vind het bizar dat jij mij vertelt dat dat moet op te brengen zijn. Ik HAD niet eens extra slaapkamers.
Na de scheiding heb ik nog een half jaar "thuis" gewoond. Dat is geen pretje.
Dat er een goed na-huwelijk is IS juist omdat wij de kinderen voorop stellen, niet omdat wij elkaar zo leuk vinden, anders waren we niet gescheiden. Ik vind het echt, echt heel vreemd dat je dit op die manier stelt en anderen vertelt hoe ze het hadden moeten doen in jouw ogen.

Niki73

Niki73

15-06-2016 om 17:41

Mis

"Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die het kunnen: een goed na-huwelijk hebben. Ik ben echter van mening dat deze mensen ook in staat zouden zijn geweest om nog samen in 1 woning te leven, omwille van de kinderen. Dan is het wellicht niet een liefdevolle relatie naar elkaar, maar wel naar de kinderen. Het voordeel is dat de kinderen dan niet hoeven te kiezen en dagelijks beide ouders kunnen zien."

Mis, mis, helemaal mis. Ik heb een prima nahuwelijk, maar ik ging totaal kapot in mijn huwelijk met een borderliner. Ik werd vernederd, uitgescholden, geslagen en gestalkt en meermaals bijna gewurgd. Het heeft even geduurd, maar nu ik niet meer zijn dichtsbijstaande persoon ben, doet hij min of meer nomaal tegen mij. Omdat ik het belangrijk vind dat de kinderen hun (bijzondere) vader in hun leven hebben, zet ik me 100% in voor een goed nahuwelijk. Binnen een huwelijk en in 1 huis was dit absoluut onmogelijk geweest.

Vesper Lynd

Vesper Lynd

15-06-2016 om 18:13

Hier ook

Een heel slecht en explosief huwelijk (eenzijdig verbaal geweld icm passieve agressie) en nu een prima verstandhouding. Mijn ex heeft geen enkele keer gescholden sinds we uit elkaar zijn. Het lijkt er een beetje op dat hij wel het fatsoen kan opbrengen naar derden, wat ik nu in feite ben, en bij intimi geen schijn hoeft op te houden.
Nu heeft Paddington (en anderen) het waarschijnlijk niet over dit soort huwelijken met geweld, maar over mensen die elkaar 'gewoon zat' zijn. Maar ja, dat kan ook heel dringend worden, en als de kinderen dan nog jong zijn moet je wel heel lang de schone schijn ophouden. Alleen naar buiten want de kinderen hebben écht wel door dat hun ouders elkaar liever kwijt dan rijk zijn.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.