Relaties Relaties

Relaties

Help, zit muurvast! ik wil deze hel uit

Ik kan wel wat objectief advies gebruiken...

Situatieschets: man en ik zijn meer dan 20 jaar samen. Hechte relatie, groot gezin, meerdere opgroeiende kinderen tussen 6 en 16 jaar. Man dropt 4 maanden geleden de bom: hij is verliefd geworden op (zal maar zeggen) Truus. Is daar op dat moment ook al een (afstands)relatie mee gestart. Mijn wereld stort in, het is de donderslag bij heldere hemel. Relatie was niet meer vol hartstochtelijke passie, maar wel warm, veilig en liefdevol. Intimiteit was er tot het laatst.

De hel breekt los. Man gaat uit huis. Heel veel heftige emoties en verschillende diepe gesprekken volgen, we belanden in alle verwarring nog een keer in bed. Man geeft aan dat gevoel weg is, dat hij al veel langer onvrede en onrust voelt. Hij heeft dat in het laatste jaar weleens benoemd, maar ik heb totaal niet doorgehad hoe ernstig dat blijkbaar voor hem was. Over Truus wil hij niets kwijt, dat staat los van ons, zegt hij. Ik zie vooral dat Truus in de weg staat van ons.

Man wil geen 'overhaaste beslissingen', maar geeft intussen Truus niet op. Ik ben verbijsterd dat hij niet wil vechten voor ons mooie gezin, voor alles waar we samen met zoveel liefde aan hebben gebouwd.
Na 3 maanden elders woont man inmiddels apart in ons gezamenlijke huis. Geld voor een extra huurhuis is er niet. Ongelooflijk moeilijk voor mij. Man beweegt zich regelmatig 'gewoon' binnen het gezin, maar trekt zich ook vaak terug en is dan opeens een nacht verdwenen naar Truus. Dat zien de kinderen trouwens ook.

Ik ben emotioneel gesloopt inmiddels. Weet totaal niet meer wat ik zelf wil. Ben in de war van zijn gedrag en dubbele signalen, en intussen woedend over zoveel verraad. Man is dan weer zorgzaam en schuldbewust naar mij en op andere momenten emotioneel totaal onbereikbaar. Trouwringen zijn nog om. Ik weet niet meer wat ik er mee aan moet. Ik mis mijn maatje en geliefde, en kan gewoon niet geloven dat dit echt gebeurt. Ik ben intens verdrietig en woest tegelijk. Maar ik krijg het niet voor elkaar om hem eruit te donderen, voel alleen maar pijn.

Ik zou zo graag horen hoe anderen hier naar kijken... Ik wil deze hel uit, maar hoe zonder nog meer schade aan te richten? Wat moet ik hier nou in vredesnaam mee??


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Boosheid

'Man geeft aan dat gevoel weg is, dat hij al veel langer onvrede en onrust voelt. Hij heeft dat in het laatste jaar weleens benoemd, maar ik heb totaal niet doorgehad hoe ernstig dat blijkbaar voor hem was.' Blijkbaar wel dus. Jij denkt dat Truus daar iets mee te maken heeft, maar als ik je verhaal zo lees, dan denk ik dat je hem serieus moet nemen als hij zegt, dat Truus daar niets mee te maken heeft.
Dus toch maar even in de gaten krijgen, hoe ernstig blijkbaar zijn gevoel van onvrede en onrust is. Focus je daarop en niet op Truus, Truus is niet relevant. Het maakt het alleen gemakkelijker voor jezelf om boos te zijn en woest en hem een schuldgevoel te geven. Maar uiteindelijk heb je daar niets aan. Dus Truus exit. Ze is niet van belang.
Blijft over dat er wel iets van belang is, wat je de afgelopen tijd over het hoofd hebt gezien. Het zou mooi zijn als je daar met hem over kunt praten. Maar houd er rekening mee, dat bij alle twijfel er ook twijfel zou kunnen zijn over zijn liefde voor jou. Niet op een dramatische manier, jullie hebben blijkbaar geen ruzies. Maar meer bij wijze van heroverweging: jij bent de vrouw waarmee hij een gezin wilde beginnen, maar nu is het tijd om alles te heroverwegen.
Dat kun je ook voor jezelf gaan doen: wat wil je, waar ben je mee bezig, hoe wil je oud worden, waar wil je je voor inzetten? Hoe sta je er nu voor? Ben je financieel gezien in staat om voor jezelf te zorgen en eventueel voor de kinderen, huis, hond, kat?
Wat heb je op de korte termijn nodig en wat heb je op de langere termijn nodig? Welke stappen kun je nu al zetten? Ik hoop dat je deze zeer verwarrende tijd nuttig kunt maken door ook je eigen leven te heroverwegen en waar mogelijk opnieuw in te richten. Als hij daarin mee kan gaan is dat natuurlijk prachtig, maar maak je eigen toekomst niet afhankelijk van hem.

Tsjor

Tsjor

Jeetje.

Wat triest allemaal. Je man heeft het mooi voor elkaar, bij zijn gezin als hij dat mist, zijn eigen plekje in het gezamelijke huis voor rust en af en toe naar zijn minnares.
Natuurlijk wil hij geen "overhaaste beslissingen", hij heeft de ideale situatie, hij heeft alles wat je maar kunt wensen.

Maar goed, hoe triest ook allemaal, hij is aan het vreemd gaan, wil je hem nog wel terug?
Wat een vreselijke situatie voor de kinderen, lastige leeftijden, hij zet ook hun leven totaal op de kop.
Ik zou ook behoorlijk woest zijn eerlijk gezegd. Ook al lost woede weinig op, het moet er eerst uit om redeljk na te kunnen denken over wat je wilt.

moederziel

moederziel

21-06-2016 om 23:41 Topicstarter

tsjor, dat is raak hoor

je hebt gelijk, Truus lijkt vooral de katalysator. Het heeft de handel in beweging gezet. Maar allemachtig, wat doet dat pijn. We kunnen naar elkaar goed benoemen wat er op het laatst miste, nu achteraf wel. En ook dat is zo verwarrend en pijnlijk, want ik heb geen kans om te bewijzen dat het ook anders kan.
Nee, er is geen ruzie. Wel veel boosheid bij hem, hij voelt zich onbegrepen, zegt dat ik zijn gevoelens heb genegeerd. En zo stom, ik ben me echt van geen kwaad bewust geweest.

Wat ik wil? Ik wil zo ontzettend graag dat we samen onze klus verder klaren. Bewuster, als betere partners. Ik weet dat ik het alleen kan rooien als het moet, maar ik wil het niet, ik wil het niet...

moederziel

moederziel

21-06-2016 om 23:52 Topicstarter

ideaal?

Wil40, of zijn situatie ideaal is vraag ik me af. Zo ziet hij er niet uit, eerder mat, moe. Truus lijkt vooral een vluchtroute.
Zijn betrokkenheid bij de kinderen is ook zoveel minder, terwijl hij voorheen een echte familieman was.
Hoe werkt dat, hoe kan dat? Zo moeilijk om te zien

Moe

Dat is ook doodvermoeiend, ook zijn leven is nu een chaos. Daarbij nog het schuldgevoel, naar jou en jullie kinderen. Minder betrokken, dat is het muurtje dat hij optrekt, zelfbescherming.
Hoe verantwoord ik mijn gedrag naar mijn kinderen, wat ben ik nu voor vader? Daar krijg je vluchtgedrag van, het valt niet echt uit te leggen, vooral niet aan kleine kinderen.

Ik zou hem even met rust laten en mijn eigen plan trekken. Alleen met de kinderen? Hoe ziet jou toekomst eruit zonder hem? Praten met anderen, een goede vriendin of een zus?
Geen geruzie en neutraal zijn verantwoordelijkheid voor de kinderen opeisen. Zonder hem op zijn fouten te wijzen. Jou woede, dat staat even los van de kinderen, die willen een betrokken vader, die komen zelf met vragen.
Ook daar is hij bang voor en houdt zich wat afzijdig.

moederziel

moederziel

22-06-2016 om 00:13 Topicstarter

ben niet boos

Boosheid voel ik wel van binnen, maar het intense verdriet en gemis hebben de overhand. De kinderen zien wel verdriet bij mij, maar geen woede. Maar ze missen hun vader ook heel erg. Dat gat kan ik niet opvullen.

Ik probeer man met rust te laten, maar wil tegelijk dat beetje wat er nog is niet verloren laten gaan. Ben zo bang dat hij nog verder weg van me komt te staan. Ik zou hem het liefst weer de veilige haven binnen halen.

Een toekomst zonder hem? Die zie ik op zich wel, ben realistisch. Maar ik wil het niet. Er is nog zo veel om voor te vechten. Ik kan het nog niet loslaten. Oók omdat ik niet zeker ben of die onvrede en onrust alleen met mij te maken heeft.

Kan je beide?

Het de tijd geven om te ontdekken wat er speelt bij zijn gevoel van onvrede en onrust? Dat kan van alles zijn, jullie relatie maar ook werk, toekomstdromen maar ook dingen uit het verleden.

Kan je daar samen over praten terwijl hij ook af en toe naar Truus verdwijnt?

moederziel

moederziel

22-06-2016 om 00:36 Topicstarter

Ja dat kan ik

Eigenlijk is dat wat er nu al gebeurt. Ik gun hem de tijd om zichzelf uit te vogelen, maar Oooh wat kom ik mezelf daarin tegen. Het is zo verschrikkelijk pijnlijk allemaal! Ik ben geen heilige met engelengeduld.
Ik wil zo graag weten waarin zijn onvrede zit. Wil hem de ruimte geven. Maar het vreet me ook op.

moederziel

moederziel

22-06-2016 om 00:38 Topicstarter

Grenzen

En doe ik mezelf tekort als hij alle ruimte krijgt? Kan ik dat mezelf aandoen of geef ik dan het signaal af dat ik toch wel beschikbaar en achter de hand ben?

Els

Els

22-06-2016 om 07:26

Met rust laten?

Wat in mij opkomt is ook dat je man misschien wil zien dat je voor hem vecht. Dat je juist je 'klauwen uitzet' om te voorkomen dat hij naar Truus gaat. En ik zeg 'klauwen uitzet' omdat ik bedoel dat het niet slachtofferig/smekerig/op schuld gevoel gericht zou moeten zijn maar juist heel actief.
En dat zou wellicht voor jou ook goed zijn. Wat als je hem op deze manier zijn tijd gunt / met rust laat en het resulteert in zijn vertrek? Heb je dan voor jouw gevoel alles gedaan? Waarom niet 'eisen' dat hij Truus niet meer ziet? Relaties heb je om de beurt, dus eerst met jou beter proberen te maken en als dat niet meer gaat af te ronden. En dan is Truus eventueel aan de beurt. Als het met Truus 'ware liefde' is, dan kunnen ze ook op elkaar wachten. En natuurlijk is het vreselijk dat jij niet hebt gemerkt dat hij aan het 'afhaken' was, maar heeft hij niet gemerkt dat jij niets in de gaten had? Heeft hij een andere (duidelijker) manier van communiceren geprobeerd? Was jullie relatie dat voor hem niet waard? Hij heeft daar ook een aandeel in gehad hoor!

Kandelaar4

Kandelaar4

22-06-2016 om 08:15

Grenzen

Wat een verdriet Moederziel....
Je geeft aan dat je nu niet de kans hebt het anders te doen. Heb je voor jezelf helder waar het wringt dan? Wat zou jij nu anders doen als je de kans had?
Ben wel van mening dat er 2 mensen aandeel hebben in het slagen of mislukken van een relatie, ik dnek niet dat hij het allemaal bij jou neer kan leggen.

Ik kan me zoooooo goed voorstellen dat je hem eigenljk weer binnen wil halen en hem dus niet die ruimte wil geven. Bang dat hij vertrekt. Maar kan je met hem overleggen wat hij nodig heeft? Heeft hij de ruimte nodig om zijn gedachten helder te krijgen? Heeft hij zijn gedachten al helder? Is hij stiekem ook maar een bang vogeltje en wil hij juist 'vastgehouden' worden?

Niki73

Niki73

22-06-2016 om 08:39

Eerst het oude afronden, dan pas het nieuwe

Ik vind het ook niet netjes (dat is heel zacht uitgedrukt) dat hij een nieuwe relatie begint terwijl de oude nog niet afgerond is. Daar zou ik hem op aanspreken. Als hij werkelijk zijn leven met Truus wil doorbrengen kun je hem niet tegenhouden, maar dan moet hij wel man genoeg zijn om eerst de scheiding door te zetten en netjes af te ronden. Hij is toch geen schoolkind meer dat zo even van liefje verandert?! Hij heeft verantwoordelijkheden.

Vesper Lynd

Vesper Lynd

22-06-2016 om 08:49

Ruimte geven

Ik kan me voorstellen dat jij niet degene wilt zijn die de stekker eruit trekt, maar je kunt hem wel vragen om zijn ruimte te nemen buiten jouw huis. Hij krijgt ook niet de kans om je te gaan missen als jullie nog onder een dak wonen en vriendje-vriendinnetje spelen. Voor jouw rust en voor ontwikkelingen in de toekomst is het goed om je te realiseren (en ernaar gedragen) dat hij op dit moment niet jouw maatje/beste vriend is. Hij doet jou ongelooflijk veel pijn en dat doe je niet bij degene van wie je zegt te houden.
Zet hem eruit, als hij zich laat sturen, en zeg dat hij welkom is als hij voor jou wil kiezen. Laat hem maar goed nadenken en ervaren hoe 'leuk' het is als alleenstaande vader met evt een prille vlam. Natuurlijk horen daar ook minstens drie dagen per week de kinderen bij, op werkdagen.

Niki73

Niki73

22-06-2016 om 10:38

Eens met Vesper

Vesper: "Zet hem eruit, als hij zich laat sturen, en zeg dat hij welkom is als hij voor jou wil kiezen. Laat hem maar goed nadenken en ervaren hoe 'leuk' het is als alleenstaande vader met evt een prille vlam. Natuurlijk horen daar ook minstens drie dagen per week de kinderen bij, op werkdagen." Juist ook dat laatste.

Bovenstaande dacht ik ook, maar ik durfde het niet te zeggen...

Inaya

Inaya

22-06-2016 om 10:41

juist niet

'Laat hem maar goed nadenken en ervaren hoe 'leuk' het is als alleenstaande vader met evt een prille vlam. Natuurlijk horen daar ook minstens drie dagen per week de kinderen bij, op werkdagen'

Nou, dat lijkt me een heel slecht advies. Je gaat je kinderen toch niet inzetten als wapen, om te bewijzen dat je man slechte keuzes maakt?

Niki73

Niki73

22-06-2016 om 10:48

Verantwoordelijkheden

Dat is niet je kinderen inzetten als wapen, dat is je misschien-ex-man wijzen op zijn verantwoordelijkheden! Als er werkelijk een scheiding komt, zal hij ook alleen voor de kinderen moeten zorgen op werkdagen. Hij kan maar beter weten waar hij aan begint.

Paddington

Paddington

22-06-2016 om 10:51

Inaya

Ik zie dat anders. De kinderen moeten de gelegenheid hebben om hun vader in alle aspecten te leren kennen. Met alleen een weekend regeling leer je iemand niet echt kennen.
Ik zou eerder kiezen voor een week-om-week regeling.

Dus ook ik zou tegen hem zeggen: ik begrijp dat je in de knoop zit, maar zo werkt het niet. Ik wil van jou weten of jij wilt vechten voor ons gezin. Zolang jij daar geen duidelijk antwoord op kunt geven, dan zorg je maar de ergens anders erover gaat nadenken.

Vesper Lynd

Vesper Lynd

22-06-2016 om 11:11

Inaya

Natuurlijk is dat niet de kinderen 'inzetten'. Die kinderen hebben twee ouders die voor ze moeten zorgen. Dat kan hij zich maar beter tijdig realiseren, ook al zit hij op zijn roze wolk.

Vesper Lynd

Vesper Lynd

22-06-2016 om 11:13

Bewijzen slechte keuzes

Dat zie ik helemaal niet zo. Misschien maakt hij wel helemaal geen slechte keuze, maar aan elke keuze zitten voor- en nadelen. Uitgangspunt zou in ieder geval moeten zijn dat de kinderen twee ouders hebben bij wie ze welkom zijn.

Els

Els

22-06-2016 om 11:21

Precies

Precies wat ik bedoel Vesper Lynd. Het is namelijk nog maar de vraag of hij ook daadwerkelijk gaat als dat de optie is (gaan en dan ook de helft van de tijd de kinderen, los het maar op) of dat hij denkt 'nou, laat Truus maar even zitten, ik ga eerst dit oplossen'.

moederziel

moederziel

22-06-2016 om 11:27 Topicstarter

Dat gaat niet

Het probleem is dat er domweg geen geld is om man op een andere plek te laten wonen. Ik heb hem in een woedende bui al eens toegeroepen dat hij dan maar bij Truus moet intrekken. 150 km verderop. Maar dat wil hij niet. Daar zit geen toekomst in, zegt hij. Maar hij houdt ook niet meer van mij als man en vrouw. Hij voelt niets, over niks, dat geeft hij aan. Bij haar voelt hij wel wat, maar dat is maar een deeltje. Dat zijn letterlijk zijn woorden.

Ik denk soms dat er meer aan de hand is, maar wil ook niet negeren dat ons huwelijk voor hem een belangrijk pijnpunt is. Over de relatie kunnen we prima praten, zien ook beiden wat ons eigen aandeel daarin is.
Zorg voor de kinderen wordt ad hoc verdeeld nu. Hij neemt in huis soms wat taken op zich, probeert me her en der te helpen. Hij beseft zeker wat hij mist. Hij voelt zich enorm schuldig, dat merk ik ook. Maar hij doet dit allemaal wél.

moederziel

moederziel

22-06-2016 om 11:39 Topicstarter

Wat ik anders zou doen

Kandelaar, je vraagt wat ik nu anders zou doen. Ik heb in de afgelopen maanden in recordtempo bijgeleerd. Uit nood, zal ik maar zeggen. Ik zie nu zoveel beter hoe hecht we zijn, maar ook hoe verstrikt. Aantrekken, afstoten, een loodzware dynamiek ligt (en lag) er in de relatie. Intens, dat wel. Maar niet altijd gelijkwaardig en ook niet altijd met oog voor beider verschillende wensen en verlangens. Daar zou ik meteen mee aan de slag gaan

En veeeeeel meer rust en tijd voor elkaar. We zijn 20 jaar doorgedenderd. Tijd voor bezinning.

Niki73

Niki73

22-06-2016 om 11:53

Andere oplossing

Denk ik oplossingen, niet in problemen!
Kan hij niet wekelijks een paar dagen bij vrienden/familie/collega verblijven? En kun jij dat ook? Een vorm van birdnesting, totdat jullie eruit zijn? Plus 1 avond per week voor jullie beiden zonder kinderen reserveren, om een halfuur over jullie problemen te praten (niet te lang) en verder iets samen te doen (sporten, naar de kroeg, film, etc).

Onder deze omstandigheden samen in een huis wonen lijkt me ondraaglijk.

Inaya

Inaya

22-06-2016 om 12:03

geen geld?

Daar laat je je toch niet door tegenhouden? Dan gaat hij maar bij een vriend op de bank slapen. Het alternatief is dat hij Truus opzegt. Anders ga jij uit logeren.

Niet zelf weggaan hoor

Ik zou toch niet zelf weggaan. In een scheidingssituatie kun je dan de zorg voor je kinderen kwijtraken.

moederziel

moederziel

22-06-2016 om 12:19 Topicstarter

Oplossingen

De eerste 3 maanden hebben we via logeren etc gedaan, dat was killing. Voordeel (nou ja, relatief dan he) nu is dat hij eigen ruimte heeft, eigen opgang, zich kan afzonderen, en ik dus met de kinderen een min of meer normaal dagelijks leven heb in ons huis. Ik probeer echt in oplossingen te denken, maar nog meer financiële troubles is geen optie. Maar hij is nu in ieder geval beschikbaar voor de kinderen,

Mijn worsteling zit vooral in wat ik kan/moet/wil doen: hardliner zijn, open blijven stellen, mezelf afsluiten? Hem negeren? Deur op een kier? Ik weet het niet meer!

Inaya

Inaya

22-06-2016 om 12:52

niets

Je kunt niet zoveel zolang hij Truus heeft. Of je moet bereid zijn om hem te delen.

Weg

Ik dek echt dat je man weg moet. Het is nu mooi weer, hij kan vast ergens kamperen. Dat mee ik echt. Bovendien is het verhaal van geen geld natuurlijk enorme b... Stel, jullie gaan scheiden. Blijven jullie dan voor altijd bij elkaar omdat er geen oplossing is wat het wonen betreft? Dat is natuurlijk niet de oplossing.
Dus: je man meer werken als het moet, dan ergens iets tijdelijks huren en inderdaad de kinderen week op week af. Of in ieder geval een deel van de week. Dat zijn de harde gevolgens van het feit dat hij niet meer van je houdt. Nu heeft hij werkelijk het beste van beide werelden.
Sini

2 scenario's

Misschien is het handig als je het voor jezelf gaat opschrijven in 2 scenario's. Wat moet er gebeuren als jullie uit elkaar gaan en wat moet er gebeuren willen jullie samen verder kunnen.
en dan vooral de praktische zaken op een rijtje zetten.
Emotioneel zal het nogal wat vraagtekens oproepen maar goed die kun je ook als vraag noteren.
Je kunt ook nog optel en aftrekrijtjes maken.
Wat is het voordeel als hij blijft en wat is het nadeel. Ook zonder een definitieve oplossing.
Soms krijg je daar dan vanzelf een beeld bij welke kant je op wil.

Paddington

Paddington

22-06-2016 om 13:15

Dan is de oplossing er toch al?

De ene week trekt hij zich terug naar zijn eigen ruimte, de andere week zit jij er. Als er geen mogelijkheid is om te koken, dan komen er ingevroren maaltijden en een magnetron.

Dat betekend dat hij niet welkom is in de week dat jij met de kinderen hebt. De andere week ben jij er alleen in geval van nood. Verder moet hij het alleen zien te rooien. Natuurlijk staat het de kinderen vrij om naar papa of mama te gaan.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.