Relaties Relaties

Relaties

martje

martje

28-06-2016 om 11:42

Hoe om te gaan met chaos van partner (lang..)

Ik heb een hele lieve partner, die ik ook echt niet kwijt wil.
Het lijkt echter alsof ik hem helemaal niet kan vinden in de chaos om hem heen
In de praktijk ben ik veel te veel met zijn chaos bezig, om nog een leuke partner te kunnen zijn...

Nu ben ik zelf ook chaotisch, en heb eigenlijk mijn handen vol aan mijn eigen chaos, om die te handelen. Het lijkt hem te ontbreken aan tools on zelf te dealen ermee. Sterker nog, vaak vraag ik me af of hij zijn eigen chaos wel ziet...
Hij geeft wel altijd aan me te begrijpen, maar houdt niet van conflicten en zal er alles aan doen conflict te laten eindigen. Met als gevolg ik nog strijdlustiger enz.

Ik weet inmiddels echt niet meer welke kant uit. Heb voor mijn gevoel alles uit de kast getrokken.
Wil het liefst flink afstand nemen.(van zijn gedrag) Probleem is dat we door omstandigheden fors op elkaar zijn aangewezen. (oa flink zorgenkind)
Daardoor is het erg lastig dat we slecht samenwerken.
Ik denk ook eigenlijk dat de bottleneck meer zit in samenwerken. Voor hem werkt zijn chaos prima. Hij leeft echter samen met mij en 3 kinderen, dus werkt het niet.

Het gaat om grote dingen, maar ook om kleine dingen. En veel kleine dingen bij elkaar....
Om een voorbeeld te noemen: partner doet niets aan opruimsystemathiek in huis. Terwijl dat vaak een hele klus is bij ons (hoop chaoten bij elkaar) en door aantal verhuizingen etc, nu nog verbouwingen.
Prima, doe ik dan maar alleen.
Maar, kleine garage die we hard nodig hebben voor fietsen etc staat al jaren vol troep van hem. Heb gesmeekt, gedreigd, enz maar niets maakte dat hij ging opruimen. Ondanks dat ik het moeilijk kan omdat het zijn spullen zijn 2 weken geleden toch gedaan, voor zoveelste keer. In ieder geval dat de garage weer te gebruiken is voor iedereen, vooral ook voor zorgenkind dat veel behoefte heeft aan overzicht.
En nu, uiteraard bijna, tóch weer een puinhoop. In 2 weken tijd. Ik word daar compleet moedeloos van. Hij heeft allerlei smoesjes, die allemaal op hem zelf betrekking hebben. Het is zijn volgorde etc. Met hoe dit voor de kinderen is (belemmert fors zelfredzaamheid) en voor mij (voel me enorme voetveeg) lijkt hij niet te snappen, en zeker niet uit zichzelf.

Dit is dus maar een voorbeeld, eigenlijk tekenend voor hoe alles gaat.
Wij zijn als gezin door verschillende omstandigheden al fors belast, ik kan dit niet er steeds bij hebben.
Heb zelf grote behoefte aan rust, dat dingen gewoon lopen. Ik weet niet eens meer wat gewoon is. Ik heb een hekel aan het huishouden doen en zie het als een sport dat zo effectief en efficient mogelijk in te richten. Dat wordt steeds doorkruist voor mijn gevoel doordat hij wel het tegenovergestelde lijkt te willen (en nee, hij doet het echt niet om mij te pesten hoewel zijn gedrag soms zo extreem is dat ik daar wel aan ging twijfelen...)

Onze strijd begint zich nu te verplaatsen naar de kinderen, die uiteraard misbruik maken van het spanningveld en ook steeds minder gaan doen. Partner 'weigert' ook de kinderen als serieuze partner in te zetten in het huishouden. Dat komt denk ik ook door zijn gebrek aan samenwerkingsvaardigheden. Hij vindt het heel moeilijk dit met ze samen te doen, doet het liever op zijn eigen manier.
Kinderen worden iedere dag groter en contrast wordt dus groter, ik voel me steeds meer de huissloof en moet constant bijsturen, strenge moeder spelen.
Ik zelf werk onregelmatig en ook op onregelmatige tijden, waardoor samenwerken eigenlijk hard nodig is en er moeizaam een regelmaat kan komen.
Geld voor hulp (in huishouden bijv) is er absoluut niet en er is ook geen ruimte bij ons om meer te werken.

Chaos van partner komt in álles terug, al springen de praktische dingen in een druk gezin wel in het oog, dagelijks terugkerende frustraties. Ze belemmeren me zo in mijn doen dat ik nauwelijks nog zelf kan nadenken, laat staan dat ik oog nog heb voor goede kanten van partner, die heeft hij zeker ook.
Mijn eigen goede kanten worden ook overschaduwd, word steeds meer een zure vrouw, en daar baal ik nog het meest van. Ik weet dat zijn gedrag niet persoonlijk naar mij is, maarja, ik ben wel degene die tig x per dag over zijn chaos struikelt. Ik voel me niet gehoord, gezien, serieus genomen.

Nogmaals, wil echt niet bij hem weg. Maar raak steeds meer vermoeid. En er aan te denken nog tig jaar al zijn letterlijke en figuurlijke puinhopen op te ruimen...mmhh, kan me wel iets leukers bedenken, al heb daar geen enkele energie meer voor.
(alternatief is hem ruimte geven voor zijn chaos, wat dat zou kunnen betekenen wil ik niet eens weten. In ieder geval (nog) meer chaos dan me lief is.
Iemand een tip?

Ava

Ava

28-06-2016 om 12:32

Oh!

Heel herkenbaar, hier loopt er ook zo een rond. Na jaaaren ben ik er achter gekomen dat hij de rommel niet ziet als ik en dat hij heel veel moeite heeft met opruimen. Voornamelijk omdat het hem niet lukt iets te ordenen. Het is hem te bij te leren (door mij). De diagnose van mijn zorgenkind zie ik in hem terug: chaotisch en niet accepteren dat iemand zegt hoe het (wel) moet.

Dus, wat ik daarmee wil zeggen is dat je heel praktisch moet worden. Eerst wat is haalbaar, voor hem dan. Wat kan je wel aan hem toevertrouwen of waar mag hij het er wel een puinzooi van maken (waar jij dan niet komt). Voor de rest, moet het van jou komen, ben ik bang. Maar dat hoef je niet perse alleen te doen want dat is natuurlijk een enorme klus. Het gaat niet alleen om opruimen en organiseren maar ook om wegdoen. Minder spullen, minder opruimen.

Zijn er mensen in je omgeving die jou willen helpen? Familie, vrienden, buren? Anders kan je eens bij Humanitas informeren. Ik weet eigenlijk niet of die dat soort dingen nog doen.
Werk niet een dag aan een stuk door en maak een plan. Een uurtje of twee, inclusief het opruimen van je actie.
En beloon jezelf met iets fijns, lekkers of moois om de moed er in te blijven houden.

Je kan proberen bij jouw exemplaar om hem een taak te geven als zijn hobby op te ruimen of een kleinere kamer met minder zooi (is wat overzichtelijker) en dan kan je hem tips aan de hand doen, van het internet bijvoorbeeld, uitgeprint, eventueel een paar keuzes. Hij mag bepalen hoe. Of daarmee ook spullen weggaan, is de vraag (de mijne gooit dan vanalles weg) maar het moet binnen een week gebeuren. Gebeurt het niet, ga jij aan de slag zonder overleg met hem. Dat is de stok achter de deur. En dan bepaal jij dus wat weg gaat. Zoiets werkt het beste als je er zo min mogelijk woorden aan besteed. Die energie stop je in het opruimen.

Chaootje

Chaootje

28-06-2016 om 13:45

Hier ook...

Ik ben super chaotisch en partner maakt er ook een troep van. We hebben 3 kinderen waarvan 2 ook zo zijn. Onze zoon is heel netjes, dat dan weer wel. De kinderen (pubers) helpen zelden mee. Ik heb het opgegeven. Ik ben al lang blij dat ik tot mijn verbazing zie dat ze wel altijd op tijd op school komen en dat ze steeds beter zelf hun huiswerk maken. Weliswaar soms echt last minute. Bv Engels boek s avonds laat nog lezen en verslag maken in een. Het lukt ze toch en ik ben trots. Ik zie dat chaotische, slordige, luie maar door de vingers. Dit voorkomt veel ruzie en gezeur. Ik heb me voorgenomen om 1 kamer per dag aan te pakken. Bij grote kamer dan natuurlijk alleen een kast of zo. Anders raak ik het overzicht kwijt en geef ik het echt op. Toch loop ik altijd achter en blijft het een rommeltje. Pffffffff....... Wel natuurlijk proberen om het er enigzins netjes uit te laten zien anders durven ze geen vrienden mee naar huis te nemen schaam schaam.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.