Relaties Relaties

Relaties

moedeloos

moedeloos

09-06-2016 om 13:25

waar wrikt t eigenlijk?


wat is je probleem?

Je wilt niet ergens heen omdat die bestemming de keus van zoon was? Zo raar is dat toch niet?
Hier gebeurt het ook dat ik zeg: tjonge, X (een van de kinderen) heeft zo'n leuke vakantie gehad in Y - waarop mijn man zegt: nou dan gaan wij ook eens naar Y. (of we dat ook echt doen is punt 2, maar dat komt vooral omdat we niet zulke enorme vakantiegangers zijn )

Moedeloos/hoopvol

Moedeloos/hoopvol

15-07-2016 om 12:38

Nogmaals korte versie

Hierbij nogmaals een korte versie zoals ik de relatie heb beleefd.

Mijn partner leefde een jaar nog onder 1 dak met ex weliswaar van tafel en bed gescheiden. Vrij snel na onze kennismaking is mijn partner uit huis gegaan. Zoon en ex bleven in t huis.

In die tijd was mijn partner vaak bij mij ofn zijn moeder. Nadat ex na twee jaar uit t huis ging hebben we samen het huis opgeknapt en ingericht naar partners smaak.
We wenden aan t latten en bouwden een werkende leven samen op.
Ondertussen kon mijn partner t rouwen en de scheiding verwerken, zijn eigen ik ontwikkelen en ontdekken. En daarin is hij behoorlijk solistisch opgetreden.
Tegelijk ontstonden ook regelmatig situaties die aandacht nodig hadden, zoals samengesteld gezin en omgang, geboorte kleinkinderen en omgang, sociale bijeenkomsten en omgang enz enz

Hoe hiermee om te gaan, ging vaak in de parkeergarage bij partner. (Mogelijk, zwaar, geen zin, te veel, moe enz)Hij leefde individueler, op zich zelf en ik voelde mij buitengesloten, eenzaam, buiten zijn persoonlijke domein gehouden. Er ontstond afstand in de relatie en nog meer door mijn overgang.

Ik heb begrip gehad voor zijn rouw en verdriet en te lang zaken in de parkeer gelaten.
Afgelopen jaren hebben we zware tijden gehad, uit huis kind, verlies baan, zorg ouders, overlijdens, eigen gezondheidsklachten.
Ook dit werd weinig tot niet met elkaar gecommuniceerd.

Dan wordt stiefzoon ineens van 20 - 29 en dan zie ik gedrag wat vader had( bewust onbewust) naar mij in ergere vorm aannemen bij stiefzoon.
En ook dat belandde in de parkeer. Totdat ik vorig jaar aangaf dat we langs elkaar heen leven, langs elkaar heen communiceren, te veel issues in de parkeer liggen, en dat ik t zat ben om te wachten

Ja dan moeten we ineens een relatie van 12 jaar gaan evalueren en bespreken.... en dan zien we voelen we Hoe verstrengeld en ingewikkeld zijn geworden.

Duidelijker kan ik t niet maken

Angela67

Angela67

15-07-2016 om 12:40

jouw boosheid

is jouw boosheid.
daar moet je denk ik zelf mee dealen.
Hou je nog wel van 'm?
kijk eens niet naar het verleden, maar naar de toekomst. zou je nog wel bij hem willen blijven?
gr Angela

Moedeloos/hoopvol

Moedeloos/hoopvol

15-07-2016 om 12:49

Angela67

Gisteren een goede vriend aan tafel met ons gezeten. Wij beiden gaan we voor de relatie. We geven nog om elkaar. Anders had de psycholoog geen zin vonden we.

Ja mijn boosheid en verdriet zit mij dwars. Omdat ik het gevoel heb dat mijn ruiten zijn ingeslagen en dat ik niet moet zeuren want zo erg is t toch niet.

Terwijl ik gvd op hem gewacht heb, begrip heb getoond boort zijn scheiding en rouwen, en als Dank daarvoor ben afgehouden door hem en nu door stiefzoon.

Niet alleen mijn beleving maar ook aantoonbare feiten

Ik kan pas weer stralen als ik mijn boosheid en verdriet eenn plek heb gegeven. Partner wil in het oude stramien dingen oplossen en daar voel ik nu niet zo veel voor.

Die vakantie bestemmingen komt daar van daan. Onredelijk van mij? Vind ik niet. Maar die behoefte heb ik nu niet om iets van stiefzoon te delen.

Angela67

Angela67

15-07-2016 om 12:53

boosheid

maar als de boosheid van jou is maar hij is degene die boos is en hij vindt dat je niet moet zeuren, hou je dan nog steeds van hem?
of vindt hij niet dat je moet zeuren, maar vertoont hij niet het gedrag dat jij vindt dat erbij hoort (als je nog begrijpt wat ik bedoel).
Misschien herken jij niet zijn bedoelingen?
gr Angela

Moedeloos/hoopvol

Moedeloos/hoopvol

15-07-2016 om 13:08

Angela67

Dat zijn we dus nu aan t bespreken en uitzoeken.
We vinden elkaar nog lief en waarderen elkaar nog.
Maar Zijn Woorden En Daden Komen niet altijd overeen. Vandaar mijn twijfels. Daarrom nu met de psycholoog bespreken, wat is r dan wel.

Of hij nog zijn ex terug wil is ook niet aan de orde.

Hij Is Enigst Kind Thuis Geweest, Haast Alleen Opgevoed, Hij Was 20 Toen Hij Een Relatie Kreeg MET Een Oude Liefde Die Al Twee Kinderen Had. Toen kwam de derde.
Banen waarin hij veel zelfstandig heeft moeten opereren.
Dus Best WEL Een einselganger geweest.

Hij zit zichzelf In de weg erkent hij en dat t een mechanische van hem is zodra iemand iets van hem wilt , hij gedrag gaat vertonen die voor anderen storend kan zijn.

Ik hou nog wel van hem. Of ik t nog langer op de oude manier vol hou, nee dat niet.

Paddington

Paddington

15-07-2016 om 13:08

je wilt voor jullie relatie gaan, partner wil dat ook. Dan zul je nu moeten gaan bouwen aan jullie relatie. Niet blijven hangen in boosheid over het verleden. Gedane zaken nemen geen keer.

Natuurlijk moet je het verleden gebruiken om daar lessen uit te leren: Als de dag niet je vriend was, dan is het je leraar geweest. Zie het dan ook als lessen, maar laat de emotie die je daarbij hebt los.

Wat betreft de vakantiebestemming, waarom kun je dat niet loslaten? Waarom heb je daar zoveel moeite mee? Waarom geef jij stiefzoon van alles de schuld? Wat is jouw aandeel in de situatie en wat is het aandeel van partner?

Dat jij jezelf niet onredelijk vindt over die vakantiebestemming vind ik verbazingwekkend. Zoals je kunt zien aan de reacties hier, zijn er meer mensen die dit standpunt van jou wel onredelijk vinden.

Vesper Lynd

Vesper Lynd

15-07-2016 om 13:09

Dus...

Dus eigenlijk heb je al 12 jaar gezeik? Zonde hoor.

Moedeloos/hoopvol

Moedeloos/hoopvol

15-07-2016 om 13:24

Gezeik

Paddington ik ben t met je eens... ik durf echt wel de handen in eigen boezem te steken. En Ik schrik van wat Vesper benoemt.

Het kwartje is gevallen. Ik heb indd continu gezeik gehad.
Ik ben t beu om continu rekening te houden met alle lelijke acties houdingen uitspraken gedragingen van de stief(klein)kinderen naar mij toe. Vanaf jaar een blootgesteld.

Ik wist niet dat dit zoveel invloed op mij heeft gehad.

Ik ben een zelfstandige vrouw geweest aardig lief vrolijk betrokken opeigenbenen gestaan , ik ben dat kwijt

Moedeloos/hoopvol

Moedeloos/hoopvol

15-07-2016 om 13:31

Regie weer in eigen handen

Ik wil de regie over mijn eigen leven terug in eigen handen.

Dat is als eerste wat mij te binnen schiet. En daar ligt mijn boosheid ook denk ik. Ik heb mij geschikt te veel geschikt in alles geschikt.

Ik wil geen concessies meer.

Wat een bevrijding nu in mijn geest.

Moedeloos/hoopvol

Moedeloos/hoopvol

15-07-2016 om 13:42

Van redelijk naar onredelijk

Als de geest zich bevrijd dan ontpoppen mooie gedachten.

Ik ben van een redelijk mens in een onredelijk mens verandert.

Ik heb begrip geven maar daardoor heb ik mijn eigen grenzen niet bewaakt.
Ik heb geaccepteerd onder t mom van liefde maar ondertussen mij eigen behoeften niet in acht genomen.
Ik heb getolereerd daarbij mijzelf genegeerd en vergeten .

Pfff

Paddington

Paddington

15-07-2016 om 14:19

Mooi

dat je meer inzicht hebt. Wat wordt nu je volgende stap?

Phila

Phila

15-07-2016 om 14:38

Maar maar maar

Waarom overkomt jou dit allemaal? Wat is er aan de hand dat dit jou zo toebedeeld wordt? Als je partner een andere vriendin had gehad was haar een zelfde behandeling deelgevallen?

Moedeloos/hoopvol

Moedeloos/hoopvol

15-07-2016 om 14:41

Paddinton volgende stappen

Ja paddinton...soms gaat de spirituele ontwikkeling, bevrijding, sneller dan t geheugen. Ik weet t nof niet.

De volgende stappen misschien;
Deze Ingeving met partner delen.
Of wat onze vriend zei gisteren- schiften van de verantwoordelijkheden( wat is van mij, van hem en van ons)
Of ff gewoon ff genieten van de bevrijding dat ik niets hoef nu
Of aan de hand van de ervaring nadenken en concreet bedenken wat ik verandert wil zien (opdracht psycholoog

Dit Vind Ik Al Een Hele Overwinning. Feit dat ik "mijn leven in de handen van de ander heb gelegd" bij wijze van.

Echte stappenplan heb ik nog niet.

Moedeloos/hoopvol

Moedeloos/hoopvol

15-07-2016 om 14:48

Phila

Waarom t mij is overkomen.... nog meer levenslessen te leren

Of hij t ook bij een ander zou doen....als ik wist dat ie t mij zou doen had ik uiteraard gezegd...denk dat ik dat niet wil....Dus ja die vraag kan ik niet beantwoorden

Latten was nieuw voor ons
Samengesteld gezin was nieuw voor ons
Volwassen thuis wonend kind is nieuw voor ons
Eigen huishouding/familie en verantwoordelijkheden zijn nieuw voor ons

Denk dat we in gesprek moeten blijven
Wat DOE Ik
Wat doet hij
Wat Doen We Samen

Denk ik.... nu

Phila

Phila

16-07-2016 om 00:07

Je begrijpt mijn punt niet

Wellicht lees ik het verkeerd maar ik lees alleen dat je nu inziet dat je geen grenzen hebt aangegeven en het allemaal nieuw was voor jullie. Misschien hard maar ik denk dat er meer moet zijn dan dat. Er is een dynamiek ontstaan tussen jullie en als ik lees dat jij een punt ervan maakt om jouw visie door te zetten als het gaat of zijn moeder op een feestje is of niet denk ik dat het echt verder gaat dan dat jij je grenzen niet hebt bewaakt (wat ik ook behoorlijk moeder Theresa vind klinken). En je opmerking over dat jij gaat bedenken wat jij verandert wilt zien.... Sorry maar het komt gewoon op mij niet over alsof je eerlijk bent (tegenover jezelf) over jouw aandeel in dit gedoe.

Moedeloos/hoopvol

Moedeloos/hoopvol

16-07-2016 om 00:48

Phila

Ik weet niet of ik jou goed begrijpt Phila.

Maar wat ik bedoel te zeggen, dat als ik na vandaag terug kijk, ik eerder drie stappen had terug gedaan/moeten doen.
Wijsheid komt altijd achteraf.

Jouw opmerking van moeder theresa kan ik jammer genoeg niet plaatsen.

Ik had Misschien niet alles samen moeten willen doen. Ik heb mij achteraf gezien , te veel in zijn leven gestapt. Of ik heb zijn uitgereikte hand verkeerd begrepen of ik heb t goed begrepen maar dat hij t te veel vond(bemoeienis omtrent aanwezigheid moeder op feest).

Hij heeft mij zelf geïntroduceerd in zijn familie en stond ook achter de beslissing we zijn een stel en delen lief en leed.
En misschien heb ik mij daardoor "getrouwd" gevoeld.

Misschien heb je niet goed gelezen, de opdracht van de psycholoog, is dat we beiden moeten gaan nadenken wat we veranderd willen zien in het gedrag van de ander en het gewenste gedrag aangeven.

Moedeloos/hoopvol

Moedeloos/hoopvol

16-07-2016 om 01:05

Phila

Phila ik stoor mij aan jouw insinuatie.

Ik ben niet de reden tot een scheiding. De scheiding was al een feit toen ik in beeld kwam.
Ik ben door zijn kinderen hard aangepakt vanaf t moment dat zij kennis met mij hebben gemaakt terwijl ik geen enkel schuld heb/had in de breuk tussen hun ouders.

En na 12 jaar durven ze onderling met elkaar er over te praten over een verzoening tussen hun vader en moeder.

Moet ik alles goed blijven vinden?

Taruh

Taruh

16-07-2016 om 06:16

Moedeloos

Zelfs na 100 jaar zullen kinderen nog praten over een verzoening van hun ouders. Ze zullen alleen wel beseffen dat dat niet gaat gebeuren, maar een 'wat-als?' zal zeker plaatsvinden.

Zolang je partner niet praat over een verzoening met zijn ex heb jij daar niets mee te maken en zul je dat goed moeten vinden. En is het de fantasie van de kinderen hoe oud die kinderen ook zijn.

Verlatingsangst?

Je eerste huwelijk strandde. Waarschijnlijk een zware teleurstelling en confronterend omdat je dan alleen verder moest. Je vriend maakte een eind aan dat alleen staan. Zo kreeg je weer een hoop op een toekomst; samen oud worden in plaats van alleen.
Ik wil het niet te veel inkleuren maar ligt daar ook jouw probleem: in het alleen zijn?. Hou je zo aan deze relatie vast omdat weer verlaten worden en alleen verder moeten erger is dan dit?

Je geeft aan dat hij enig kind is. Zijn band met zijn moeder is close. Waarschijnlijk altijd zo geweest. Na de scheiding stond zowel zijn moeder als jij klaar om hem aandacht te geven. Hij zal heus wel veel van jou houden maar ben je tegelijk ook niet de vervanger van zijn moeder die altijd voor hem klaar stond en als het ware zijn straatje schoon veegde?
Als dat zo is, dan kan hij daar zelf niets aan doen. De vrouwen in zijn leven maken het hem zo gemakkelijk dat het vanzelfsprekend is. Ze houden altijd rekening met hem. Ergens is dat ook zijn voorbeeld hoe hij rekening dient te houden met zijn eigen kind. Je man veegt het straatje van zijn zoon net zo hard schoon als dierbaren dat voor hem doen.
Ergens is dat wel een eyeopener. Je bent boos op de wijze hoe hij zijn zoon een hand boven het hoofd houdt, maar je hebt het zelf vanaf het begin ook gedaan.

Ergens herken ik dit. (Gelukkig niet persoonlijk). In de familie is ook een man die eeuwig door moeder en later door zijn vrouw is gepamperd. De vrouw heeft veel van zichzelf gegeven maar gaf aan hem niet te kunnen verlaten. Ze hield en houdt vast aan wat ze heeft. Dat houdt in confrontatie met slechte momenten maar ook blij zijn met goede momenten.
Dus, of je blijft doormodderen en de tijd uitzitten tot de zoon zelfstandig woont en jij meer steun en aandacht van je vriend gaat ontvangen Of je kiest voor jezelf, neemt wat afstand en kijkt het aan of hij naar jou toe komt.
De tijd van afstand staat wel gelijk aan de tijd van het weer alleen zijn, onzeker voor de toekomst. Vergelijkbaar met de status na een scheiding.
Deze laatste variant is wel de manier om een nieuwe start te kunnen maken in je relatie met je vriend. Een nieuwe start uit liefde voor elkaar in plaats van uit vanzelfsprekendheid. Maar wel één waarbij jij je eigen waarde in pacht hebt. Juist hetgene waar je naar streeft.

Verder denk ik dat het stilstaan bij de opdracht van de psycholoog veel inpact heeft en vermoeiend zal zijn. Als je te moe bent, kan je het niet meer scherp zien. Neem wat rust en doe wat aan afleiding ( zonder je vriend), zodat je hersenen niet continu bezig zijn met deze onzekerheid.

Moedeloos/hoopvol

Moedeloos/hoopvol

16-07-2016 om 10:16

Flanagan...klopt niet helemaal

Ik heb op mijn twintigste mijn enige langdurige rrelatie gehad van vijf jaar. Daarna ben ik alleenstaande moeder geworden niet bewust voor gekozen. Wisselende relaties gehad. Bijna zeventien jaar alleen gewoond.

Verlatingsangst? Nee denk ik. Wel graag willen binden met deze lieve man. Maar hij wilde niet meteen samenwonen omdat hij na vijfentwintig jaar vrij kwam

Die ruimte heeft hij van mij ook gekregen.

Contact tussen zijn moeder was ook minimaal omdat zij ook latte en weinig thuis was...maar had ook geen hechte band met moeder. sinds een jaar hebben we de zorg van haar erbij,...haar vriend in verpleeghuis, zij zwaar dementerende

Ik denk dat t met een andere illusie van mij te maken heeft gehad.
Ik heb onze liefde geïdealiseerd. omdat ik eindelijk een fijne man had getroffen , had ik er bijna alles voor over ..nieet bang om verlaten te worden...maar er alles aan doen om te laten slagen...het tegenovergestelde had ik.

Wat wel klopt is dat hij gewend is geweest dat er rekening met hem wordt en werd gehouden.

En we moesten ook het samengesteld gezin en latten nog ontdekken.
En als je niet wilt praten hierover dan is t ook logisch dat we nu hier zijn beland achteraf gezien.

Dit is inherent äan mensen die zwijgen en toelaten....

Gelukkig willen we samen verder.....maar ik wil niet op de oude manier dit voortzetten. Hij ziet nu wel de ernst in sinds bezoek psycholoog en gesprek met vriend

Ik ben er natuurlijk zelf deels verantwoordelijk voor dat t zo is gelopen. Dat ontken ik ook niet hoor.

Phila

Phila

16-07-2016 om 10:36

Dat insinueer ik helemaal niet

Wat ik elke keer probeer te zeggen is dat jij geen slachtoffer bent van de vervelende dynamiek die er is ontstaan, tussen jou, je vriendje, stiefzoon met name. Je bent daar net zo goed een onderdeel van als zij en jij draagt er met jouw gedrag net zo hard aan bij. En niet alleen door over je heen te laten lopen want het oma op feestje voorbeeld komt echt niet over alsof jij over je heen laat lopen. Eerder dat jij rotsvast gelooft in jouw gelijk en dat actief bevecht.
Ook het voorbeeld dat jij niet wilt accepteren dat de kinderen over een hereniging praten. Hoezo niet? Zij mogen praten over wat zij willen, daar heb jij niks in te accepteren. Je kunt hooguit ervoor kiezen om te vragen of ze zo chique willen zijn het niet in jouw bijzijn te doen en/of weglopen. Zoals jij het schrijft vind ik het nogal hoog van de toren geblazen en als je irl ook zo 'klinkt' kan ik me voorstellen dat dat een reactie oproept. Maar ik realiseer me dat dat speculatie is.
Maar je komt zo stik-verontwaardigd over, ook door je hoofdlettergebruik zo nu en dan. Dat snap ik niet in combinatie met dat je schrijft dat het een hele lieve man is etc.

En over dat jij aandeel hebt gehad in het stranden van het huwelijk van je vriend heb ik niks gezegd.

Moedeloos/hoopvol

Moedeloos/hoopvol

16-07-2016 om 11:27

Phila

Ik gebruik de mobiel. En soms gaat t typen over in hoofdletters . Soms kies ik er ook bewust voor uiteraard. Maar ik kan mij nu goed voorstellen dat dit anders kan overkomen dan dat ik bedoel . ik zal er rekening mee houden.

Wat "bevechten" aangaat, klopt . Ik heb de filosofie dat ik verantwoordelijk ben voor mijn eigen geluk. En dat hoef ik niet altijd zwaar te bevechten achteraf gezien.

Ik had hiervoor een kortlopende relatie , van een jaar, met een gescheiden man ook . en die ging elke dag langs bij de ex, eten, koffie drinken, tuin maken, gootsteen repareren , gaf de helft van zijn salaris af, kerst samen vieren ook bij ex schoonouders, verjaardagen samen vieren en ik moest overal aan mee doen en altijd mee.

Daarom ben ik in deze relatie flink op de rem gaan staan. Ter zelfbescherming.

Fout? Tja...

floor

floor

16-07-2016 om 11:50

eerlijk gezegd

klinkt het allemaal niet zo goed.
Jullie hebben vanaf het begin een relatie gehad die jij niet wilde, maar accepteerde omdat je hoopte op 'ooit meer'.
Het is ook niet mogelijk, iets moois op te bouwen als iemand rouwt om een oude relatie.
Ik denk eerlijk gezegd dat vriend je aan het lijntje houdt. Deze situatie speelt nu al zó lang.
Hij zal misschien wel overstag gaan hoor, je bent immers idd een strijdlustig type. En hij misschien eerder het lieve, conflictvermijdende type. Hij zal misschien vanalles zeggen om jou blij te maken.
En misschien laat hij je toe dan in zijn huis. Maar niet omdat hij dat zo graag wil. Dan was het eerder gebeurd.
Ik denk dat je geen echt grote rol in zijn leven gaat spelen.
Hoewel je rol nu misschien best groot is, maar dat jij dat zo niet ziet.
In ieder geval gaat het niet wezenlijk veranderen.
Aan jou de keuze blij te gaan worden met wat je hebt (en met jezelf) of dit los te laten.

Moedeloos/hoopvol

Moedeloos/hoopvol

16-07-2016 om 12:19

Floor

Ja floor.

Dit pijnlijk besef wat jij schetst heb ik eerder bij stilgestaan.een paar keer aangekaart en indd mij omgepraat.
Echter vorig jaar toen de zorg van zijn moeder erbij kwam stak die mechanisme weer de kop op bij hem. Afhoudend gedrag.
Toen ben ik geknakt.en dan komt daarna daarbij gedrag stiefzoon , verzoening vader moeder, kamer bed mijn zoon, vriendin stiefzoon, feest en moeder.

En dan ga ik ook een mechanisme vertonen, strijdlust/strijdvaardighèid/vasthouden aan mijn eigen principes/ ik bepaal Hoe mijn leven eruit ziet.

Ik ben jullie allemaal dankbaar voor jullie bijdrage. Heeft mijn proces versneld ipv te wachten op de psycholoog.
Ik vond niet altijd alles even leuk om te horen, maar zie veel overeenkomst met mijn eigen analyse.

Soms twijfel ik ook of hij mij echt heeft gewild of omdat hij op zoek was naar invulling. Ik heb t ook gevraagd een poos geleden en dan zegt ie; haar terug willen na twaalf jaar is ook ver gezocht

Ik kan nu ook ff niet intiem zijn en dat neemt hij mij weer kwalijk.
Dat is wel een van zijn voorwaarde om aan de relatie te werken. Bij wil geen afstand voelen en hij wil meer intimiteiten.

Voor mij een grote opgave op dit moment. De ingeslagen ruiten moeten eerst terug.
Of t lukt....gaan we zien

floor

floor

16-07-2016 om 12:30

lastig hoor

In feite geef je aan nu even *geen* relatie te willen met hem.
En dat is wel dubbel, tegenstrijdig.
Waarom kies je er niet voor om dan helemaal afstand te nemen, las een time out in?
Ook ik vind het zonde klinken dat je al zo lang zo'n gezeur hebt.
Maar, je blijft er ook mee doorgaan. Waarom toch?
Je bent niet meer de jongste. Morgen kan het leven voorbij zijn.
Waarom niet gaan genieten? Wat houdt je tegen?
En dan bedoel ik in jezelf, niet in het gedrag van je omgeving.
Zij zijn niet verantwoordelijk voor jouw levensgeluk.

Ik denk dat je sex nu inzet als machtsmiddel.
Dit roept alleen maar meer problemen, gezeur op.
Een ding is zeker, je leven zal er niet leuker op worden.

Moedeloos/hoopvol

Moedeloos/hoopvol

16-07-2016 om 12:53

Ja dubbel hè

Klinkt dubbel hè floor. I know.

Zijn lieve karakter ben ik voor gevallen. De rest heb ik "kado" gekregen.

Ik zet sex niet als machts middel. Hij. Maar daar ga ik t ook over hebben. Gesprek met vriend heeft bijgedragen aan zijn houding. Sinds twee dagen is hij anders nu. En nu zoon ook niet is.

Ik ben nu ook op een tweesprong beland....liever alleen dan gezeur....Na twaalf jaar zit ik nu op zo'n t splitsing

Waarom kies ik hiervoor vroeg iemand.....om erachter te komen dat ik ook alleen kan zijn, alleen zijn ook niet verkeerd is, ik erachter moest komen hoe graag ik met iemand wilde zijn maar dat ik dat niet ten koste van alles moet willen realiseren

Dank jullie wel.

Angela67

Angela67

16-07-2016 om 14:00

moedeloos/hoopvol

ik vind het zo goed van je dat je telkens weer een stap zet! Echt, elke paar postings/paar dagen gebeurt er iets (en dat is dan niet leuk), maar je bent dan toch maar mooi weer wat dichterbij een inzicht dat je hiervoor niet had.
Ik denk dat in 1 keer de pleister eraf heel heftig zou zijn, maar een fikse time out zou voor jullie allebei misschien heel goed zijn.

Jij kunt aan de slag met de inzichten in jezelf en hij kan eens zonder jou nadenken hoe hij jou mist (of niet, maar dat is dan ook een inzicht).

Als er wat tijd overheen is gegaan kun je misschien op neutraal terrein weer wat ondernemen met elkaar, gewoon langzaam opstarten.

Sterkte en ik hoop dat je met je inzichten naar 'voren' kunt gaan ipv 'terug'!

gr Angela

Moedeloos/hoopvol

Moedeloos/hoopvol

16-07-2016 om 14:14

Angela67

Dank je Angela67. Voor de positieve energie.

Het scheelt weer dat ik al eerder hiermee bezig geen geweest. Helaas zonder partner want die heeft niet willen luisteren of willen stil staan bij mijn verdriet.

Ik heb heel wat tranen gelaten hoor. Twee weken geleden was ik door t lint gegaan en toen zei ik ook, ik ben 54 en ik wil niet meer huilen in een relatie .

Ik heb ook hier aangegeven als ik een strijd heb overwonnen kan ik niet meer terug naar t oude, anders heb je niets geleerd. Dus daar hoef jè niet over in te zitten . Komt goed met mij.

T is voor hem; graag met mij of niet.

Linnet

Linnet

16-07-2016 om 15:20

huilen

Moedeloos/hoopvol, je bent goed bezig met inzichten.

Je schrijft net "ik wil niet meer huilen in een relatie". Ik denk dat dat niet reëel is om te willen of te verwachten.

Er zullen altijd onverwachte/ongewenste wendingen in een relatie en in een leven zijn. Niet te vermijden.

Het is de vraag hoe je daarmee omgaat. Liefdevol naar jezelf ("het is nou eenmaal zwaar, niet leuk, maar ja, veel mensen maken zoiets mee en het dit rotte gevoel gaat wel weer voorbij") of dat het je meteen in wanhoop of woede stort, waar je bijna niet uitkomt.

Maar als ik jouw "niet meer willen huilen in een relatie" interpreteer als "niet meer zo vaak verdrietig willen zijn in een relatie" en "niet meer mezelf zo vaak geweld aandoen", dan lijkt me dat wel een goede insteek. Een relatie moet vooral veel positiefs toevoegen, niet vooral veel negatiefs.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.