Relaties Relaties

Relaties

Help, zit muurvast! ik wil deze hel uit


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Moedeloos/hoopvol

Moedeloos/hoopvol

26-07-2016 om 23:20

Theoretische info kubler ross

Misschien helpt het moederziel om te begrijpen dat zoiets te begrijpen aan de hand van een schema . Hierbij de schema van kubler ross, theoretische info

0xoKHSBYC_IQ_AUIBygB&biw=360&bih=559#tbm=isch&q=kubler+ross+scheiding+rouw&imgrc=cMjjdDn-NqGd4M%3A" target="_blank" rel="nofollow">https://www.google.nl/search?q=kubler+ross&client=ms-android-samsung&prmd=ivsn&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwj__bC2hZLOAh0xoKHSBYC_IQ_AUIBygB&biw=360&bih=559#tbm=isch&q=kubler+ross+scheiding+rouw&imgrc=cMjjdDn-NqGd4M%3A

Vesperland heeft gelijk.
Jij voelt je nog getrouwd...Hij voelt zich bijna gescheiden.
Hij heeft al voorsprong op een aantal stappen, jij wordt er nu mee geconfronteerd.
Jij wilt er aan werken, hij "doet" mee maar houdt jou in feite voor de gek
Jij hebt nog hoop op verzoening, hij gaat op vakantie met een ander

Ik hoop dat je iets hebt aan de link

Moederziel

Onder dat onontgonnen gebied bedoelde ik het volgende:
In mijn huwelijk heb ik mij soms volledig weggecijferd. Ik deed alles voor mijn vrouw want ja.... vrouw moet je verwennen etc....naief ik weet het. Maar als je jong bent en je trouwt dan kijk je anders tegen dingen aan.
Je komt in een spiraal terecht waar je eigenlijk alleen ten dienst staat van een ander en je, achteraf gezien, weinig voor terug krijgt.
Terugkijkend op huwelijk denk ik... wat heeft het mij nu eigenlijk gebracht... antwoord is schokkend ... vrij weinig.
Dan komt Truus. Het begint met praten en blijkt dat iemand echt geinteresseerd is in mij. Ik word opener, praat meer over gevoelens ga anders met mensen om. Opeens heb ik spontaniteit. Nooit gehad nooit gekend. Maar voelt goed.
Praten met mijn ouders wat ik nooit gekund heb..... is er zo maar. Truus maakt dingen in mij los die ik nooit gekend heb of heb weggestopt.
En tuurlijk heeft verliefdheid hier mee te maken. Maar het gevoel van dat er opeens ook iemand is voor me dat is heel vreemd gevoel.En je hebt ook gelijk dat ik niet lekker in mijn huwelijk zat en iets zocht of miste. Truus was voor mij de katalysator om het roer radicaal te kunnen omgooien.

Wat Tops aangeeft herken ik wel. Op moment dat je met Truus iets in vooruitzicht hebt geeft je extra kracht om in het 'oude leven' nog even te kunnen meedraaien.
Aan de andere kant is het ook zo dat blijkbaar bij je man het ook wel weer rust gaf zodat hij zich een week kon geven. En ik denk dat daar ook nog de hoop in je relatie zit.

Volgens mij is Truus ook voor je man een katalysator geweest. Vraag is dan wat hij mist en vond in Truus. Kan ook gewoon de platte sex zijn.

Hoe dat werkt na 20 jaar kan ik niet zeggen. Kan alleen aangeven hoe het voor mij werkte.
Dat je samen 20 jaar aan iets gewerkt en gebouwd hebt, bij jou zijn nog kinderen in het spel dat maakt nog wranger, en dan zo iets aan de kant kan zetten heeft te maken met dat Truus gewoon teveel trekt. Rationeel kun je niet meer denken dan, je laat alles vallen voor Truus. Nu worstelt denk ik je man daar ook mee. Truus vult wat in bij hem maar hij voelt ook wel dat Truus niet de juiste keuze is. Maar om een of andere manier kan hij Truus niet aan de kant zetten en pakt hij bij jou de ruimte (die hij krijgt) om naar Truus te gaan. Uiteindelijk dus van twee walletjes eten. Dat hij zo leeg is zoals hij aangeeft dat herken ik wel. Dit sloopt jou maar hem ook. En ja hij heeft het aan zichzelf te danken, maarja gevangen zitten tussen gevoel en rationaliteit is voor menig man niet iets waar ze goed mee om kunnen gaan. Daar zijn vrouwen beter in.

Hoe murw en gesloopt je ook bent, je zal jezelf moeten beschermen. Ik denk dat er op korte termijn niks veranderd tenzij jij aan de rem trekt. Anders ga je er zelf aan onderdoor. Niet goed voor jou en ook niet goed voor je kinderen.

Wat Vesper aangeeft dat hij in zijn hoofd al gescheiden is dan weet ik niet. Bij mij was het in ieder geval niet zo. En ik vermoed bij je man ook niet. Hij weet gewoon niet wat hij met de situatie aan moet. Ik heb wel een iemand geraadpleegd om daar mee te praten. Mij heeft het niet geholpen, mss je man wel.
Probeer met je laatste energie die je over hebt hem er toch tijdelijk uit te werken. Uiteindelijk zal hij zich gaan realiseren wat hij nu mist.
Komt hij niet terug dan heeft zo moeten zijn. Jij hebt geen last meer van zijn komen en gaan en kun je je richten op de verwerking.

Moedeloos/hoopvol

Moedeloos/hoopvol

27-07-2016 om 09:30

Gebrek aan ervaring

#153 benoemt een aantal essentiële zaken in de breuk.

Mijn partner hoorde na 25 jaar huwelijk dat zij wilde scheiden. T leek alsof zn wereld verging en alsof de grond onder zijn voeten wegzakte. Hij had ook t gevoel en gedachte van; is dit wat je terug krijgt na 25 jaar.
Hij werd verliefd in zijn tienerjaren en jaren later kwam hij haar weer tegen als ongehuwde moeder van twee kinderen.
Als jong volwassene, beiden 21 jaar, begon hij een relatie met een vrouw met twee kinderen. Ze kregen toen een derde kind er bij. Op t moment dat de jongste 18 werd volgde de mededeling scheiding. Reden van scheiding ook iemamd anders.
Mijn partner voelt zich nog steeds gebruikt.

Als je een relatie die je aangaat in je twintiger analyseert; dan hoor ,lees, je steeds het zelfde.
A.
Op jonge leeftijd, vaak eerste liefde,gezinsvorming tot gevolg, vreedzaam, nieuwe vrouw maakt dingen los in de ander....
B.
Dit proces van verwijdering ontstaat niet op t moment dat truus in t leven stapt van de vreemdganger. De verwijdering is reeds eerder ontstaan bij het echtelijk paar.
C.
De een heeft de signalen wel/niet vroegtijdig aangegeven.
De ander heeft de signalen wel/niet goed begrepen-ontvangen.
D.
Met als gevolg:
-het echtelijk paar heeft wel serieus aan de wensen en behoeften van elkaar gewerkt en t huwelijk is in stand gebleven of is gestrand door allerlei oorzaken
-het echtelijk paar heeft onvoldoende aan de wensen en behoeften van elkaar gewerkt en t huwelijk is in stand of is gestrand door allerlei oorzaken
-het echtelijk paar heeft niet/nauwelijks aan de wensen en behoeften van elkaar gewerkt en t huwelijk in in stand of is gestrand door allerlei oorzaken.

Vreemden kan dus een van de oorzaken zijn maar is niet de hoofd oorzaak. Andere oorzaken bijv kunnen zijn
-verschillen in seksuele wensen en behoeften
-verschillen in normen en waarden constateren bij elkaar
-verschillen in karakaters/botsende karakters
-verschillen in achtergrond, opvoeding,milieu,ontwikkeling
Enz
-niet samen opgaan in je persoonlijke groei(dominant en volger/pleaser)

Ik kan mij voorstellen als je heel jong en onervaren bent geweest , dat je op een gegeven moment denkt dat t gras groener is aan de overkant. Dat de slapende hormonen in he lijf in beweging komen of dat je persoonlijkheid wakker wordt bij de nieuwe aandacht.

Heeft de man schuld, heeft de vrouw schuld of heeft trucs schuld?
Leuk interessant boeiend voor de een, cru wrang dodelijk voor de ander als er een derde wiel erbij komt.

Mijn partner is toen na de mededeling en scheiding gaan daten. En zo hebben wij elkaar getroffen.
Voor een nieuwe vrouw is een pas gescheiden man geen pretje, maar andersom ook niet denk ik.

Moederziel: dat je ingestort bent is logisch en begrijpelijk. En dat je geen fut hebt voor allerlei andere dingen is begrijpelijk. Schakel hulptroepen in en doe t nodige wat je aankunt. En laat de tranen rijkelijk vloeien. Jij zit met lege handen/jij lijdt/jij verliest iets. Dus je MAG je kt voelen.

Als je uitgehuild bent dan komt de actie vanzelf.
Hoopvol en moedeloos gaan hand in hand
Nu ben je moedeloos. Straks kijk je hoopvol naar een rustig leven, naar gezonde en plezierige relaties met anderen.

Dikke knuffel

moederziel

moederziel

27-07-2016 om 15:51 Topicstarter

Katalysator

'Volgens mij is Truus ook voor je man een katalysator geweest. Vraag is dan wat hij mist en vond in Truus. Kan ook gewoon de platte sex zijn.'

Ik heb man eerder gevraagd wat hij in haar vindt. Antwoord: Held, voetstuk, liefde, genegenheid, geen problemen. En wat hij bij mij mist: warmte, genegenheid, passie. Zo moeilijk. Ik ben zeker weten niet de meest 'hotte' vrouw van Nederland, maar ik heb altijd zielsveel van hem gehouden en genoten van onze emotionele en fysieke intimiteit. Heb veel genegenheid getoond, attente gebaren, warme gezelligheid in huis. Ik was dus verbijsterd door wat hij noemde. Man is zelf erg gesloten en soms in zichzelf gekeerd. Miste hij dit alles werkelijk in mij? Of in zichzelf?

Truus is zonder meer katalysator. Maar van wat?

Angela67

Angela67

27-07-2016 om 15:57

geen problemen?

als hij geen problemen bij truus vindt dan komt dat vanzelf wel als hij bij haar blijft . . .dus nee dat is geen vergelijking als iemand verliefd is en je geen zorgen met elkaar hoeft te delen, geen kinderen hoeft op te voeden, geen relatiecrises met elkaar hoeft te bespreken.

ziet hij zelf niet dat hij moet kiezen?

gr Angela

moederziel

moederziel

27-07-2016 om 16:00 Topicstarter

Seks

Oh, en later zei hij ook nog dat het 'niet alleen de seks' was wat hij miste bij mij. Vond ik zo kl%#* om te horen. Om het plaatje even helder neer te zetten: ondanks druk gezin was er pret in bed op regelmatige basis. Laatste huwelijksjaar minder door gezondheidsproblemen en revalidatie van ca 3 maanden. Man had overigens erg moeite met voor mij zorgen tijdens deze fysiek wrakke periode.
Pffffff.... kan iemand serieus z'n gezin verlaten voor betere/vakere seks? Terwijl alles bespreekbaar is/was in de vaste relatie??

Tops

Tops

27-07-2016 om 16:25

Kijk

Ik heb 2 vriendinnen gehad die er met elkaars echtgenoten vandoor gingen. Want oh die luisterde zo goed, was zo geweldig, altijd lachen, zorgzaam, beschermend.
Gek he, dat dat bij de eigen partners dan niet gebeurde, ze allebei klaagden over hetzelfde maar de andere (in feite dezelfde partner) toch zo geweldig vonden?
Wacht maar tot ze een paar jaar samen zijn, Truus de overgang in hobbelt, ze toch wel snel veroudert, ze na gewenning van samenzijn toch ineens een snib-kip blijkt, ze nooit meer iets voor hem klaarmaakt, ze alleen maar loopt te zeuren ipv gesprekken te houden en naar hem te luisteren, ze hem eigenlijk al snel spuugzat is omdat hij zoveel klaagt maar niets blijkt te ondernemen, ze gaat klagen over jou, zijn ex, die hij ineens toch wel mist enz., het is soms bijna te voorspellen.

Een nieuwe vaatwasser is leuk, maar ook die moet je schoonhouden en krijgt gebruikerssporen en dat beseft ie nu nog niet. Truus kan nu nog haar beste kant laten zien, maar dat houdt geen mens eeuwig vol. Hij ook niet.

moederziel

moederziel

27-07-2016 om 16:49 Topicstarter

Hahaha Tops

Truus als nieuwe vaatwasser geestig

Ik zie dat ook zo, en dan hebben we het nog niet over het flinke aantal kinderen cq pubers die beide nieuwe geliefden in een stiefgezin moeten zien te proppen. Ik klink nu al als zo'n verbitterde heks van een ex, maar ik zie er echt alleen maar ellende van komen.

Ik heb man eerder eens gevraagd wanneer hij zo ongelukkig is geworden. 'Ik weet niet of ik nou zo ongelukkig was', zei hij. Snap je het nog?

Kom ik toch weer terug op wat Het Mannetje ook aangeeft: Truus is de katalysator. Er zit onvrede in man, das duidelijk. Teleurstelling ook, financiële zorgen. Truus is de vluchtweg om desondanks de held te kunnen zijn.
Of bagatelliseer ik nu m'n eigen aandeel?

moederziel

moederziel

27-07-2016 om 16:57 Topicstarter

Vraag aan Mannetje

Wat heb jij zelf uiteindelijk gedaan en gekozen? En hoe ging dat?

Tops

Tops

27-07-2016 om 17:46

Soms geeft zoiets troost

Nee hoor je bagatelliseert je eigen aandeel niet. Het enige wat hij had hoeven doen, moet doen, is zijn gedachten in openheid bij je neerleggen zodat jullie samen aan een oplossing kunnen werken, welke dat ook is.
Truus heeft misschien wat opgeroepen. Daar had hij alsnog niets mee hoeven doen. Wel bv naar jou toekomen en kunnen zeggen: joh, volgens mij gaan wij niet lekker, ik voel me zelfs in staat gevoelens te krijgen voor een ander. Heb er niks mee gedaan maar we moeten praten.

Tsja bij mij verder ...

Momenteel ben ik weer bij mijn vrouw en probeer weer verder te gaan. Truus is even weg. Dat is een bewuste keuze.
Het gehele traject heeft schuldgevoel mijn behoorlijk parten gespeeld. Ook bij mezelf afvragen is Truus nu wel de oplossing heeft mij behoorlijk wat hoofdbrekens gekost.

Mijn vrouw is ook aan einde van haar latijn. Dat zie en voel ik. Ze loopt beetje gelaten rond. Praten over alles kunnen we niet. Zij niet, maar ik merk dat zij ook mijn gesprekspartner niet is. We zijn bij relatietherapeut geweest maar ook dat hielp niet veel.

Sex was bij mij geen reden. We leefden al lang als broer en zus maar op zich had ik daar ook geen moeite mee. Bij Truus was het wel anders maar ook onwennig in begin. Het was bij Truus meer de warmte die je van elkaar voelt en de tederheid. Sex stond ook niet voorop. Heeft ook even geduurd voor we all-the-way gingen.
Truus heeft mij leren praten, leren met mijn emoties om te gaan en ik ben daar gegroeid. Dat voelt goed en ik voelde me opleven.

We hebben nu afgesproken dat we dit nu een laatste poging geven. Mocht dit niet lukken dan trekken we de stekker eruit. Wellicht denk je ... ja maar je vrouw heeft geen eerlijke kans omdat Truus toch nog op je wacht. En daar heb je ook een punt ....

Mijn vrouw komt steeds stapje verder in haar verwerking dat merk ik wel. In het begin kwam het rauw op haar dak. Afgelopen jaar heeft ze zichzelf herpakt en is nu op het punt van ... als het te lang duurt dan ga je ook maar.

Hoe jou man met je omgaat, en natuurlijk klinkt beetje hypocriet uit mijn mond, is wel erg hard. Ik denk ook dat hij op een roze wolk zit en niet inziet dat Truus ook uit haar straatje gaat stinken 's-morgens.
Wat mij meest intrigeert is de opmerking 'voetstuk'. Dit geeft mij het gevoel dat hij zich ondergewaardeerd heeft gevoeld. Maar kan er naast zitten.
Verder is het nieuw natuurlijk en ja...... sorry voor de harde uitspraak 'een doos trekt meer als 20 paarden'. Dus hij is niet meer voor rede vatbaar.

Maar zo bot met je omgaan dat is wel erg gevoelloos. En natuurlijk is er geen zachte manier om iets te vertellen. Maar dit is wel andere uiterste ...

moederziel

Even een vraagje van mij kant....

Hebben jullie altijd een gelijkwaardige relatie gehad? Of heeft de ene (in dat geval je man) zichzelf teveel weggecijferd ten kost van de ander of kinderen?
Ik merkte bij ons dat ik steeds meer in een vader-dochter relatie werd getrokken. Dat zie je pas achteraf. Maar het is geen gelijkwaardige relatie meer waar gesprekken mogelijk zijn. Dit is natuurlijk met therapeut grotendeels te
verhelpen.

Paddington

Paddington

28-07-2016 om 08:38

Zoveel dingen

zo herkenbaar. Ik heb mij jarenlang weggecijferd voor mijn toenmalige man, dit werd de laatste twee jaar ook heel duidelijk voor onze omgeving. Als ik dan van hem hoor dat hij zich de laatste twee jaar zo eenzaam heeft gevoeld in ons huwelijk, dat is erg pijnlijk. Vooral toen ik er achter kwam dat hij al bijna een jaar een relatie had met een andere vrouw.

@Moedeloos, ik begrijp heel goed dat jij zegt niet te willen kiezen. Dat je nu geen energie hebt om zaken te regelen. Wat voor jou nu heel belangrijk is, dat je op zoek gaat naar activiteiten waar je energie van krijgt. Misschien is dat wandelen met een vriendin waarmee je alles kunt bespreken. Of is het juist een paar percussielessen nemen, zodat je door het lawaai gewoon even niet na kunt denken.

moederziel

moederziel

28-07-2016 om 10:32 Topicstarter

Gelijkwaardig

Mannetje, dank voor je uitleg. Je hebt het over dat 'voetstuk'. Dat intrigeerde mij ook. Man is door mij vaak ontzien en verzorgd, zeker de laatste jaren. Het is een man die zich graag geliefd voelt. Het wegcijferen zat eerder aan mijn kant, maar ook hij werkte hard, deed wat hij kon. Gelijkwaardig was de relatie grotendeels wel, we waren echt maatjes. Overlegden veel samen. Losten praktische dingen samen op. Hadden achteraf gezien wel te weinig oog voor onze liefdesrelatie, in de drukte van alledag. Waren een goedlopende gezins-BV.
Ik heb vaak de kar getrokken voor mijn gevoel. Het is voor mij dan ook moeilijk te zien waar man zich ondergewaardeerd heeft gevoeld. Dat tekort zit meer in hem zelf, denk ik vaak.

Het gevoelloze van zijn handelen is zo'n pijnlijk punt voor mij. Hij lijkt zich niet bewust van hoeveel pijn dit mij doet. Zo'n week weg, zoals nu, vreet aan mij, maar ook aan de kinderen. Ook zij voelen zich in de steek gelaten, opnieuw. Dat is zo rauw, zo hard.
En ik twijfel om dat aan hem te zeggen. Bang om weer afgewezen te worden. Hij zit op z'n roze wolk (als dat nog zo is, trouwens, het hyper blijde verliefde is er al weer een tijdje vanaf bij hem), ik wil niet nog meer pijn lijden. Hoe verder ik op afstand blijf, hoe beter. Maar het beheerst m'n leven totaal, deze situatie. Geen ontkomen aan.

Soms hoop ik dat ie daar bij Truus blijft. Dan is er eindelijk rust in de tent. En kan ik met de kinderen gaan bouwen aan ons gezin -1.

Angela67

Angela67

28-07-2016 om 10:37

jouw gevoel

"Ik heb vaak de kar getrokken voor mijn gevoel. Het is voor mij dan ook moeilijk te zien waar man zich ondergewaardeerd heeft gevoeld. "

"Het gevoelloze van zijn handelen is zo'n pijnlijk punt voor mij. Hij lijkt zich niet bewust van hoeveel pijn dit mij doet. "

"En ik twijfel om dat aan hem te zeggen. Bang om weer afgewezen te worden."

Dus: jij begrijpt hem niet, maar denkt er wel over na, maar zegt het niet (meer). Stel dat hij jou niet begrijpt maar er wel over nadenkt en het ook niet zegt.

Dan kun je nog 1000 jaar doorgaan maar knalt het misschien uitelkaar en komt het niet meer goed.

Dus: Zeg Het (en stel ultimatum). Je mag er vanuit gaan dat hij een intelligent mens is met wie je voldoende gesprekken hebt gevoerd afgelopen jaren om te weten hoe hij ongeveer is. Dus als jij hem niet begrijpt dan moet hij het maar uitleggen, toch?

gr Angela

moedeloos/hoopvol

moedeloos/hoopvol

28-07-2016 om 10:57

zeggen

indd gewoon zeggen zoals angela 67 t aanraadt.

dat heb ik ook gedaan. omdat onze seksleven minimaal is geworden.
mijn partner wil meer intimiteiten, toen heb ik vertelt dat mijn hoofd en gevoel er niet naar staat omdat er te veel pijn, irritaties,boosheid, vragen zijn die mij blokkeren.
daarbij komt dat ik overgangsklachten heb dan kies ik voor de rust van mij lijf. dus zou ik t prettig vinden om te communiceren en en eerst nader tot elkaar te komen

moederziel

moederziel

28-07-2016 om 11:02 Topicstarter

Uitleggen

Angela, je hebt gelijk. Ik denk er al een tijdje over om een brief aan hem te schrijven. Daarin zou ik willen schrijven wat dit met me doet en dat ik zo niet verder kan en wil. Het is te pijnlijk.
Op andere momenten wil ik hem de ruimte geven. Misschien in de (ijdele?) hoop dat het dunne lijntje dan nog even blijft. Hij is zo anders nu dan in de jaren hiervoor, niet de man die hij was. Zo wisselvallig. Ook de kinderen praten daar met mij over. Ook zij herkennen hun vader niet helemaal.

Precies dit is mijn worsteling. Wat is wijsheid?

Ik denk dat ik die brief vanavond maar eens ga schrijven. Maar ben tegelijk zo bang om me kwetsbaar op te stellen.

Paddington

Paddington

28-07-2016 om 11:31

Brené Brown

Op TED: de kracht van kwetsbaarheid.

Mensen die zichzelf kwetsbaar durven op te stellen hebben een voller leven. Natuurlijk kan het fout gaan, maar het kan er ook voor zorgen dat jullie een betere relatie krijgen. Je zit nu klem, daar wordt je niet gelukkiger van.

Kwetsbaar opstellen

Moederziel, het kwetsbaar opstellen is wel mss iets waar je man waarde aan hecht. Belangrijk daarbij is dat je volledig in de ik vorm praat. Dus ik voel dit ... , ik merk dit ... zonder daarbij verwijtend naar de ander over te komen. Het jezelf kwestbaar opstellen betekent ook dat je een spiegel voor kijgt geschoteld en met je eigen gedrag en invloed op een ander wordt geconfronteerd.

Bedenk wel... je man kiest er ook niet voor om er express een zooitje van te maken. Hij is ergens ingerold (bewust of onbewust) en is nu zoekende wat hij nu moet.

Enerzijds heeft hij de veilige haven thuis, andere kant heeft hij een uitvluchthaven.
Waar ik moeite mee heb is dat ik twee werelden heb gecreeerd waarbij ik in iedere wereld iets heb gevonden. Het loslaten van een van beide werelden is moeilijk en niet zo makkelijk als iedereen denkt.

Uiteindelijk moet je man kiezen voor wat hij belangrijk vindt in zijn leven en daar zijn keuze op afstemmen. Ik zeg dit wijs ... maar het gaat me zelf ook nog niet zo goed af. Ik weet wat ik belangrijk vind maar kiezen is nog even lastig. Mede door schuldgevoel.

Wat ik vaak merk aan mensen die op een voetstuk worden geplaatst of willen worden geplaatst vaak van binnen onzeker zijn of zichzelf (voor hen gevoel ) hebben weggecijferd. Deze onzekerheid verdwijnt als ze op een voetstuk worden geplaatst. Want alles wat zij doen wordt geheiligd zeg maar. Uiteindelijk zal zo een relatie vaak stuk lopen omdat het ook geen gelijkwaardige relatie is.

moederziel

moederziel

28-07-2016 om 13:38 Topicstarter

Wat mooi

Ik ben even diep geraakt door wat hier wordt gezegd. De kracht van kwetsbaarheid. Ja, dat is zo waar! Lieve meelevers/meelezers, wat is het fijn om jullie reacties te lezen. Die geven me moed.

Ik ben kwetsbaar en bang om man te verliezen. Hij is mijn grote liefde, ondanks alles. Ik ben diep geraakt door wat hij doet, maar heb nog altijd geen twijfel over mijn gevoelens voor hem. Ik koester ze voor mezelf. Tegen beter weten in, misschien.

Man is idd onzeker van binnen. Voelt zich mislukt, teleurgesteld in alles, leeg. Is niet geworden wie hij wilde zijn. Maar kiest nu een weg die nog meer teleurstelling gaat geven, ook voor de mensen die hem lief zijn. En toch houdt hij koppig vol.

Ik ga broeden op een brief. Met ik-boodschappen. Ik ga mijn angst bezweren. X

Oeps zie dat mijn reactie er 3x op staat. ....

moederziel

moederziel

28-07-2016 om 14:33 Topicstarter

Mannetje

Ik heb nog wat vragen: hoe lang heeft jouw relatie met Truus geduurd? Ben je uit huis gegaan? Heb je kinderen? Wat deed jou de knoop doorhakken?

Moederziel

Uiteindelijk ben ik ruim een jaar met Truus onder de pannen geweest. Waarbij ik regelmatig naar huis ging om het weer te proberen omdat Truus het ook niet was.
Ik heb een tijdje met haar samengewoond en besloten ook om samen verder te gaan en samen te gaan wonen. Uiteindelijk is dat niet doorgegaan omdat ik teveel twijfelde en geen keuze kon maken.
Met name mijn schuldgevoel stond de keuze in de weg. Zoals ik al in een eerdere post zei kon ik ook niet tegen de pijn in de ogen van mijn vrouw.

Uiteindelijk heb ik een tijdje op mezelf gezeten en mezelf afgevraagd wat ik wilde. Uiteindelijk realiseerde ik me dat ik na een jaar wel eens voor iedereen duidelijkheid wilde verschaffen en terug naar huis gegaan om te kijken of er nog iets in de relatie zit.
Maar dan blijkt ook al snel dat het niet meer is wat het was en eigenlijk alles naar je keel vliegt. Ondanks de goede bedoelingen van wederhelft.

Ik heb me ook voorgenomen om de zaak definitief af te sluiten als hier geen verbetering in komt. Ze zegt het niet zo hard op maar volgens mij berust mijn vrouw hier zich al in.

Er wordt altijd gezegd een relatie is een kersje op de taart. Maar de relatie moet geen onderdeel zijn van de taart. Voor mijn gevoel was ik afgelopen jaren een groot deel van de taart en dreig ik weer in het oude patroon te vallen hier. Dat is iets wat ik niet wil.

Karakters veranderen in de loop der tientallen jaren en soms groei je kwa behoeftes en interesses uit elkaar. Je kunt dan proberen het blij elkaar te houden maar als dat ten koste van het geluk van de ander gaat dan wordt een relatie daar ook niet beter op.

Nee hier geen kinderen bij betrokken.

Pennestreek

Pennestreek

28-07-2016 om 17:10

Ik worstel een beetje met hetzelfde, moederziel

Nu is bij ons de situatie iets anders dan bij jou (geen Truus). Man is sinds afgelopen weekend vrij (gaat morgen met de kinderen op vakantie) en dus is hij nu thuis. Het voelt eigenlijk als vanouds en heel ontspannen en plezierig, tot er iets gebeurt waardoor ik iets zou willen zeggen over wat ik voel. Dan blokkeert er iets in mij. Ik kan het met hem niet hebben over hoe ik me voel. Hij is nooit een prater geweest, maar nu hebben we het echt alleen nog maar over zakelijke dingen en de kinderen (en dan durf ik niet eens te klagen over ze, beiden pubers dus het botst wel eens...).

Ik voel me daar heel ongemakkelijk bij. Iedere keer voel ik weer de pijn en het verdriet over me heen spoelen. En ik kan dat bij hem niet kwijt. Zo wil ik niet verder! Maar hoe moet ik het veranderen? Hij heeft nog steeds niet aangegeven wat hij wil. Het is gebleven bij dat hij 'vindt dat we de goede kant op gaan' en dat hij 'wil kijken hoe het zich ontwikkelt'. Dus ik ben net als jij heel voorzichtig met dat dunne lijntje. Ik voel precies hetzelfde als jij, hij was en is mijn grote liefde, nog steeds, ondanks wat hij me aandeed/doet. Ik kan me nog steeds niet voorstellen niet met hem oud te worden.

Het is heel onwerkelijk, vind ik nog steeds. En vooral jongste krijgt er steeds meer moeite mee. Ook al omdat als hij thuis is, het dus eigenlijk allemaal best loopt. Er is ook nog steeds intimiteit, alleen een korte periode vlak nadat hij de bom dropte niet. Ik begrijp steeds minder wat hem bezielt/bezield heeft. Op alle vlakken ging het wat mij betreft goed (genoeg). Alleen was de relatie niet gelijkwaardig, dat klopt. Ik was (en ben, dus) degene die zich wegcijfert. Hem op een voetstuk zet. Dus toch weer heel anders dan bij het_mannetje. Nee, ik begrijp er niks van. En ik weet ook niet goed hoe ik verder moet. Moet ik nu 'op mijn strepen gaan staan'? En wat houdt dat dan in? Ik weet alleen dat ik nog steeds hoop dat het goed komt, maar ik worstel vreselijk met wat daar dan voor mij de voorwaarden voor zijn. Mijn vertrouwen in hem moet dan wel eerst weer terugkomen, maar hoe? Ook geen idee.

Ik zie erg vooruit naar even alleen. Misschien krijg ik daardoor meer gevoel voor wat ik zelf wil, en hoe we eventueel weer vooruit kunnen.

Sterkte weer!

Tops

Tops

28-07-2016 om 18:09

Moederziel

Kijk uit met het schrijven van een brief in die zin: gebruik geen woorden als vreselijk, kwetsbaar, in verdrietig, verschrikkelijk, verraden, koud tot op het bot, tranendal enz enz.
Dat soort dingen landen niet. Niet als je ze zegt, niet als je ze schrijft.
In dat geval zou je bv idd beter vanuit ik-boodschappen kunnen praten, maar hem alleen laten luisteren, niet reageren.
Je zegt dan dat je nu je verhaal vertelt, dat hij er een week over na mag denken en dat JIJ (want hij doet dat misschien niet) er over 1 week zelf op terugkomt.
Zo hoeft hij niet dicht te klappen met dingen die hij niet snapt, die niet landen, niet kan plaatsen enz.
Gut het lijkt wel of ik mannen als achterlijk interpreteer, maar het werkt nu eenmaal vaak zo dat ze van dat soort woorden niet zoveel snappen

Pennestreek

Ik zie bij jou langkomen dat je je man op een voetstuk plaatst en jezelf ook wegcijfert.
Mijn ervaring met voetstukken is dat dit uiteindelijk averechts werkt. Ten eerste moet jij je inderdaad wegcijferen, het maakt je onzeker want je kan je eigen gevoel en mening niet kwijt en uiteindelijk zal degene zich als een voetveeg voelen van de ander.
Voor degene die op het voetstuk staat is het ook niet goed. Hij wordt nooit gecorrigeerd en alles wat hij doet of zegt of wenst wordt zo uitgevoerd.
Dit klinkt mss in jouw geval erg extreem en ligt iets genuanceerder. Maar uiteindelijk is het plaatsen op een voetstuk niet iets wat leidt tot een gelijkwaardige relatie.

Ik denk dat het beste is om het gesprek open in te gaan en ook vertellen hoe je je voelt en ook aangegeven dat je hem op voetstuk geplaatst hebt, maar je jezelf daarbij weggecijferd hebt. Ook mag je de ander best corrigeren in zijn gedrag. Ook dat hoort bij een gelijkwaardige relatie.
Op je strepen gaan staan is denk ik niet het handigste... maargoed heb wijsheid ook niet in pacht.

moederziel

moederziel

28-07-2016 om 23:55 Topicstarter

Brief klaar

Ik heb m'n brief klaar. In sneltreinvaart geschreven. En nu de twijfel. Wat heeft het voor zin om te vertellen dat ik dat halve leven samen gelukkig ben geweest. En dat ik me nu weerloos voel in deze situatie.
Er staat geen verwijt in. Maar wat wil met deze brief bereiken? Ik kan geen punt maken, alleen dat ik altijd oprecht van hem heb gehouden. En trots was op hem, op ons.
Ga ik mezelf opnieuw pijn laten doen?

Vesper Lynd

Vesper Lynd

29-07-2016 om 00:12

Vertel je wat nieuws?

Hij weet toch al wel hoe je je voelt, en heeft daar schijnbaar geen boodschap (meer) aan. Ik denk dat hij er weinig mee kan.

moederziel

moederziel

29-07-2016 om 00:24 Topicstarter

Nieuws? Ja en nee

Ik vertel geen schokkend nieuws nee. Niet doen dan?

Pffffff, ik weet het niet meer. Wat wil ik bij hem halen? Begrip. Empathie. Dat hij zich weer even beseft hoe het was?

Moedeloos/hoopvol

Moedeloos/hoopvol

29-07-2016 om 01:16

Paniek actie van moederziel

Moederziel: de naam die jij gekozen hebt voor jouw profiel zegt weergeeft Hoe jij er voor staat . En dat is alleen. En dat jij je nu alleen voelt omdat hij jou in de steek heeft gelaten .

De brief is een paniek actie. Omdat je in de ontkenningsfase zit. Je bent in shock/verdoofd door de mededeling. En wat ga je doen na slecht nieuws. Van alles bedenken om t goed te maken. En alles aangrijpen. Omdat je denkt dat je nog een breuk kunt fixen/herstellen.

In de ontkennings fase gaat de trucjesdoos , noem ik ff zo, open en haal je alles uit de kast om te redden wat er te redden valt.

Iemand die slecht nieuws krijgt mbt een ernstige ziekte doet hetzelfde. Logisch . Want je wilt niet horen dat je ernstig ziek bent.

Jij wilt ook na zoveel jaren huwelijk horen dat t over is of dat hij een truus heeft gevonden.

Je mag de brief sturen. Maar wat verwacht je als resultaat?

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.