Relaties Relaties

Relaties

Help, zit muurvast! ik wil deze hel uit


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Moedeloos/hoopvol

Moedeloos/hoopvol

29-07-2016 om 01:30

#181 correctie plus aanvulling

Correctie
Jij wilt na zoveel jaren huwelijk niet horen dat t over is of dat hij een truus heeft gevonden.

#180
Pffffff, ik weet het niet meer. Wat wil ik bij hem halen? Begrip. Empathie. Dat hij zich weer even beseft hoe het was?

Jullie zitten in verschillende fases. Hij zit in een verliefdfase/nieuwe fase, jij in een verliesfase/rouw fase.

Jullie belangen verschillen van elkaar. Hij wil opnieuw ervaren bij iemand anders. Jij wil t oude terug bij hem .

Stel dat hij wel begrip heeft en begrip toont of sorry zegt dat hij jouw verdriet heeft gedaan, maar daarbij zegt; maar ik mis toch voor truus. Wat dan?

Wam

Wam

29-07-2016 om 11:15

Boodschap

De belangrijkste boodschap zou volgens mij moeten zijn dat je van hem op zn minst vraagt om deze pijnlijke periode voor de kinderen niet moeilijker te maken dan nodig. Jullie zullen (mogelijk) geen partners blijven, jullie blijven de ouders van jullie kinderen. Dat lijkt mij belangrijk om in te investeren. Duidelijk moet zijn wat jullie beiden een acceptabel minimum vinden voor wat betreft jullie omgang met elkaar, ongeacht de uiteindelijke uitkomst.
Heel veel sterkte gewenst.

mirreke

mirreke

29-07-2016 om 12:48

Zoiets doe je toch ook voor jezelf?

Als jij het gevoel hebt dat je het schrijven (en 'verzenden') van deze brief nu nodig hebt, dan moet je dat doen. Ik geloof heel erg in varen op je instinct, en je gevoel volgen en zo...

Nogmaals, al was het maar voor jezelf. Ook om jezelf later niet te hoeven verwijten dat je dingen niet hebt gedaan die je eigenlijk wel wilde doen om de boel te redden.

En vergeet niet, een boodschap op schrift komt anders aan. Hij kan hem wegleggen, meerdere malen herlezen, de inhoud langzaam op zich in laten werken (of negeren natuurlijk).

Je kunt dit misschien al wel vaker met hem hebben besproken, maar vaak spelen er dan zoveel onderhuidse spanningen mee, dat het maar de vraag is of de woorden überhaupt zelfs maar gehoord worden, laat staan begrepen.

Ik denk idd dat jullie in nieuwe fases zitten, maar ik denk ook dat hij het gezin niet kwijt wil, anders was hij allang bij die Truus ingetrokken. Ik wens je veel kracht, zodat je bij jezelf kunt blijven en niet blind vaart op wat anderen vinden en zeggen. En, neem de tijd... Hoe moeilijk ook.

Ik vind dat mannetje het goed en mooi uitlegt.

Pennestreek

Pennestreek

29-07-2016 om 13:06

Gisteren gepraat

Ik heb hem verteld dat ik me gegijzeld voel in de relatie zoals die nu is. Dat ik het heel vermoeiend en pijnlijk en verdrietig vind om bij alles wat ik doe en zeg na te denken. Ik mis de vanzelfsprekendheid, het vertrouwen, het ontspannen samenzijn. En juist omdat die momenten er ook zijn, dat het echt weer voelt zoals vroeger, komt daarna die klap van het besef dat het nooit meer zo zal voelen heel hard aan. Steeds opnieuw. En ik weet niet hoe lang ik dat vol kan houden. Ik durf me niet meer kwetsbaar op te stellen. Mijn hoofd, hart en lijf weten nog veel te goed hoeveel pijn het doet, als je vertrouwen misplaatst blijkt en degene van wie je dacht dat hij je maatje was je al jarenlang blijkt voor te liegen (of in ieder geval niet te vertellen hoe hij zich echt voelt).
Dat ik begrijp hoe het voor hem is/was, en dat hij nooit de intentie heeft gehad mij pijn te doen, sterker nog, dat dat juist de reden was dat hij zo lang zijn mond heeft gehouden, dat helpt maar een heel klein beetje.

Ik kreeg gisteravond wel het gevoel, eindelijk, dat hij begrijpt wat ik bedoel. En wat ik voel. Maar we hebben geen idee hoe we daarmee om moeten gaan.
We hebben afgesproken allebei de komende dagen na te denken over wat we willen en wat we als opties zien. Gelukkig zit hij nog een paar maanden doordeweeks in dat andere huis. Dat geeft rust.

En getriggerd door een ander draadje (over wandelen naar Compostela) heb ik mezelf weer eens aan het werk gezet om leuke dingen voor mezelf af te spreken/regelen. Ik heb ervaren dat ik daar zelf achteraan moet, dat niemand spontaan met uitnodigingen komt. Ik heb ook (nog) geen bloeiend sociaal leven, enerzijds denk ik door mijn aard, maar zeker ook door hoe ik me de afgelopen jaren binnen onze relatie (niet) ontwikkeld heb. En daar probeer ik me aan te ontworstelen. Ook al
omdat ik, als ik toch uiteindelijk alleen verder moet, mijn sociale netwerk heel hard nodig heb om overeind te blijven. En verder wil ik mezelf zelfstandiger maken. En onafhankelijker, op ieder vlak, van man. Dus ik ben mijn grenzen aan het verleggen en ga dingen doen die ik al tijden wil doen, maar waarvan hij de lol niet inziet. Het heeft me veel gekost om erachter te komen dat ik me daardoor niet had moeten laten tegen houden, dat ik niet alles alleen maar met man hoef te ondernemen. Juist niet, misschien wel?

Angela67

Angela67

29-07-2016 om 15:14

natuurlijk opsturen / zie posting #161

Hier was je het zelf mee eens:

"Ik heb vaak de kar getrokken voor mijn gevoel. Het is voor mij dan ook moeilijk te zien waar man zich ondergewaardeerd heeft gevoeld. "

"Het gevoelloze van zijn handelen is zo'n pijnlijk punt voor mij. Hij lijkt zich niet bewust van hoeveel pijn dit mij doet. "

"En ik twijfel om dat aan hem te zeggen. Bang om weer afgewezen te worden."

Dus: jij begrijpt hem niet, maar denkt er wel over na, maar zegt het niet (meer). Stel dat hij jou niet begrijpt maar er wel over nadenkt en het ook niet zegt. Dan kun je nog 1000 jaar doorgaan maar knalt het misschien uitelkaar en komt het niet meer goed.

Dus: Zeg Het (en stel ultimatum). Je mag er vanuit gaan dat hij een intelligent mens is met wie je voldoende gesprekken hebt gevoerd afgelopen jaren om te weten hoe hij ongeveer is. Dus als jij hem niet begrijpt dan moet hij het maar uitleggen, toch?

Jij wilt graag een reactie van hem waarin hij uitlegt waarom hij jouw kwetst. En dan is het voor jou moeilijk om écht te luisteren, maar ik denk wel dat jij hem moet schrijven dat je écht zult luisteren naar hem.
Hij mag het ook schrijven aan jou.

Je hoeft niet per se meteen een projectplan inclusief stappenplan en goedkeuring van alle stakeholders. Je wilt vertellen hoe jij je voelt, wat het met jou doet en jij wil daarop een reactie.
En misschien dat je als bonus van hem ook een dergelijke brief krijgt, met wat hij voelt en dat hij graag wil horen van jou hoe het komt dat jij xxxx doet/deed/etc.

Maar sturen die brief, je hebt niets te verliezen toch?

gr Angela

moederziel

moederziel

29-07-2016 om 23:17 Topicstarter

Nee

Dag diep nagedacht en ik laat de brief voorlopig veilig in de la liggen. Deze week waarin man de hele week bij Truus doorbrengt, heeft bij mij iets losgemaakt: strijdlust. Niet zozeer voor huwelijk of man, maar voor de kinderen en mijzelf. Als man er zo'n klerezooi van wil maken, kan ik daar helaas heel weinig tegen doen. Maar dan mag hij zelf ook de weg door het oerwoud banen.

Ik ben niet bang om mijn emoties of kwetsbaarheid te tonen, maar het heeft weinig zin op dit moment. Man is niet geïnteresseerd in mij of mijn gevoelens. Pijnlijk maar waar.

moederziel

moederziel

29-07-2016 om 23:19 Topicstarter

Pennestreek

Wat fijn dat jullie hebben gepraat. Heeft het jullie dichter bij elkaar gebracht?
En goed dat je zelf dingen gaat ondernemen. Vertrouw op je eigen kracht, die is groter dan je denkt.
Zet 'm op!

Moederziel

Laat de strijdlust vooral voor jezelf zijn, laat de kinderen erbuiten. De zorg dat kinderen er zo min mogelijk onder lijden is iets anders dan in je eigen strijd 'het belang van de kinderen' mee gaan nemen als extra wapen voor je eigen strijd. Ook zonder de kinderen heb je al genoeg om voor te strijden.

Tsjor

moederziel

moederziel

30-07-2016 om 10:31 Topicstarter

Tsjor

Vanzelfsprekend. Ik heb geen enkele neiging om de kinderen in te zetten voor wat dan ook. Dat hoeft ook helemaal niet. Maar ze worden nu heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees. Mijn strijdlust bestaat eruit dat ik ze afscherm voor de wisselvallige acties en de onvoorzichtigheid van man. De gevoelens van mij en de kinderen zijn momenteel niet zijn prio. Zoveel is duidelijk...

Reactie

Ik begrijp dat. Ik reageerde met name op deze zin: 'Deze week waarin man de hele week bij Truus doorbrengt, heeft bij mij iets losgemaakt: strijdlust. Niet zozeer voor huwelijk of man, maar voor de kinderen en mijzelf.'
Mijn ervaring is dat als je een relatie beëindigt, dat je dat dan vooral doet omdat de relatie voor jou niet meer goed is. Tegelijkertijd heb je nog zorg voor de kinderen: hoe gaan zij daarmee om. Natuurlijk bescherm je ze tegen dingen die niet voor hen bestemd zijn, maar voor de volwassenen in het gezelschap. Maar ik heb wel geleerd, dat jij van een man kunt scheiden, maar de kinderen niet van hun vader. Dus dat is een heel ander proces, met heel andere motieven en bewegingen.
Bovendien zie ik dat vrouwen die vechten 'vanwege het belang van de kinderen' een veel gebetener strijd aangaan dan ik heb gevoerd. Alles kan 'in het belang van de kinderen' zijn, zeker als je zelf geen onderscheid meer kunt maken tussen jouw eigen belang en het belang van de kinderen. Dan wordt 'eigen belang' naar een hoger niveau getild 'het belang van de kinderen' waarmee het een soort nobelheid krijgt. Dat hoeft niet. Je bent een relatie aangegaan voor jezelf, niet voor de kinderen, die kwamen meestal later. Dus ook het beëindigen van de relatie heeft vooral met je eigen belangen te maken en dat bedoel ik helemaal niet negatief. Je stond er zelf toen je de relatie aanging, je staat er zelf als de relatie moet worden beëindigd, om wat voor reden dan ook. Natuurlijk houd je rekening met veel dingen die in de loop van de relatie opgebouwd zijn, ook met de kinderen. Maar zoals ik al schreef: het proces voor de kinderen is anders dan voor de ouders die gaan scheiden. Moet je daarover nadenken? Ja, natuurlijk, en goed voor zorgen. Maar dat is een ander soort 'strijd'.
Ik hoop dat je man op tijd bij zinnen komt, want ik vrees dat hij later spijt krijgt.

Tsjor

moederziel

moederziel

30-07-2016 om 20:53 Topicstarter

Helemaal eens Tsjor

Begrijp me goed: ik denk niet eens die kant op. Verbeten strijd voeren? Ik heb bij mijn eigen ouders gezien wat er dan gebeurt. Nee dankje.
Mijn zorg is dat de schade zo veel mogelijk beperkt blijft. En omdat man daar een blinde vlek voor lijkt te hebben op dit moment, moet ik nu voor 2 denken.

Ik hoop met jou dat man nog bij zinnen komt. Hij staat op het punt te verliezen wat hem het meest dierbaar in zijn leven was: ons (complete) gezin. Dat verlies kan door geen enkele nieuwe liefde worden goedgemaakt, ben ik bang.

Pennestreek

Pennestreek

30-07-2016 om 21:51

moederziel, dat weet ik

Als je me 10 maanden geleden had gezegd wat er allemaal zou gebeuren, en dat ik daarna nog gewoon overeind zou staan, en zelfs zou kunnen genieten van een week vakantie alleen met de kinderen, dan had ik je nooit geloofd. Ik ben ongelooflijk sterk, maar ik merk dat ik al snel weer in oude 'fouten' verval, zoals dus mezelf niet op de eerste plaats zetten. Ik wil deze dagen in mijn eentje thuis gebruiken om dat weer opnieuw op te pakken. En daar hoort bij leuke dingen, dingen waar IK zin in heb om te doen, in te plannen. En niet alleen maar dingen met de kinderen en/of man. En niet alleen voor deze dagen, maar voor de komende maanden. En daar hoort ook een weekend alleen weg bij.

Ik wens je heel veel sterkte. Ik denk dat je er goed aan doet je man even 'los te laten', en je te focussen op jezelf en je kinderen. Ik hoop voor je dat hij op een dag ziet waar hij mee bezig is, en dat het dan nog niet te laat is voor jullie. Ik hoop dat het voor ons ook nog niet te laat is. Maar ik weet wel dat de weg verder samen waarschijnlijk zwaarder wordt dan de weg van een scheiding. Dan hoeven we namelijk niets meer met de pijn en het verdriet, die horen dan bij het verleden, we kunnen dan geen emotioneel beroep meer op elkaar doen. Als we samen verder willen moeten we wel wat met al die pijn en verdriet en geknakt vertrouwen. Dat wordt nog een lastig en tijdrovend traject. En dan is er bij ons nog niet eens een Truus in het spel...

Wellicht

'En omdat man daar een blinde vlek voor lijkt te hebben op dit moment, moet ik nu voor 2 denken.' Wellicht moet je hem de kans geven/de noodzaak geven om dat ook eens te doen, dor zelf een stapje terug te zetten. Kun je niet een week 'voor jezelf' nemen, waarbij je zelf weg gaat en hij thuis overal voor moet zorgen? Kan een wee vakantie zijn, maar kan ook als je werkt en dan in een hotel, tent of trekkershut. Of bij vrienden/familie. Onder het motto: 'ik wil er ook wel eens een week uit'.

Tsjor

Pennestreek

Pennestreek

31-07-2016 om 13:07

Dat vind ik een hele goede Tsjor

Ik weet natuurlijk niet of je het aandurft, hem de verantwoordelijkheid te geven, maar ik denk dat Tsjor gelijk heeft, dwing hem die verantwoordelijkheid voor de kinderen op te pakken, dwing hem thuis te zijn, echt thuis, ook in gedachten. Een week is dan misschien nog wel te kort...
Ik ben begin van dit jaar 3 weken in een B&B gaan zitten. Voornamelijk om zelf tot rust te kunnen komen, maar ook om man te laten voelen en ervaren wat het betekent om kinderen te hebben die verdriet hebben waar HIJ verantwoordelijk voor was. Ik kon alleen zelf niet loskomen, ging steeds thuis langs (bijv om de was te doen) maar ik had beter écht afstand kunnen nemen. De kinderen hadden bij mij langs moeten komen ipv ik bij hen en de was had ik bij mijn ouders, zus of broer moeten doen. Maar dat zie ik nu, toen vond ik dat te moeilijk, voelde me uit mijn eigen huis gezet (man had meteen gepresenteerd als zijn 'oplossing' in onze situatie - hij vond dat ik het huis uit moest om 'tot rust te komen', dus weggaan voelde als toegeven, geen fijn gevoel).

Door heel veel mensen hier op het forum is er steeds op gehamerd dat ik eerst goed voor mezelf moest zorgen, eerst moest zorgen dat ik het met mezelf naar mijn zin had, deed wat ik leuk vind. Maar dat had ik mijn hele leven nog niet gedaan, altijd stonden man en/of kinderen op de eerste plaats. En nog, moet ik eerlijk bekennen. Maar ik doe mijn best, eis meer mijn eigen ruimte op. En maar goed ook, want ik leer nu nog meer van het leven te genieten, ontdek dingen die IK leuk vind. Als ik dat allemaal had moeten leren als de kinderen de deur uit waren en man wellicht ook was me dat vast niet gelukt. Of nog veel moeizamer. Dus ook daarom lijkt het me goed als je nu voor jezelf kiest. Je kinderen zullen dat best begrijpen. Zij zien ook wat de situatie met jou doet en ze snappen best dat je tijd voor jezelf nodig hebt. Zoek een plekje redelijk dicht bij huis, zodat ze je tat op kunnen zoeken. En natuurlijk is er altijd telefoon...

moederziel

moederziel

02-08-2016 om 09:17 Topicstarter

Nee, geen goed idee

Ik ga geen week weg van huis. Niet omdat ik man dat niet zou gunnen, maar omdat ik dat nu zelf niet wil. Ik voel sterk hoe ik op dit moment de stabiele factor ben voor de kinderen. Hun vader komt en gaat zoals het hem uitkomt, dat is al zo verwarrend voor ze. Als ik nu ook nog eens er tussenuit knijp, helpt dat niet echt.

Ik heb afgelopen weekeinde nagedacht. Zoals man mij nu uitgegomd heeft, kan ik het beste ook bij hem doen. Hij is inmiddels volledig into de nieuwe liefde, zoveel is duidelijk. Ik heb hem 1,5 week niet gezien en alleen per app kort gesproken over praktische zaken. ik merk dat de kinderen ook aan het afhaken zijn. Een van de kinderen had het over dat 'echte papa' toch weg is. Zijn gedragsveranderingen vallen bij hun ook op.
2 dagen per week kookt hij voor het gezin. Ik wil daar niet (altijd) meer bij zijn. Geen nep-gezin meer zijn. Dat voelt zo slecht.
Hij wil niet intrekken bij Truus, hij lijkt het wel prima zo te vinden. Hij zoekt het maar uit. Zolang hij bezig is weg te vluchten in de fantasie met haar, dring ik niet tot hem door. Ik bereik hem nu niet en heb ook niet langer de hoop dat hij ziet wat hij aanricht. Niet nu. Hij ziet het niet nu. Das voor later.

Fransien

Fransien

02-08-2016 om 12:09

zucht

Volgens mij ben jij de enige volwassene in het verhaal...
Je man bevalt het wel zoals het nu is, hij kan overal zijn waar hij wil op het moment dat hij dat wil zonder rekenschap en zonder verantwoording.
Jou bevalt het niet want jij bent nu de enige volwassene in huis en de kinderen bevalt het ook niet.

Ik denk dat de kinderen een scheiding aan zien komen, zoals het nu gaat kan het niet en vader wil niet veranderen. Als jij besluit om de stekker eruit te trekken zal dat voor hen niet als verrassing komen.
Ik denk ook dat je man eens flink door elkaar geschud zal moeten worden voordat hij beseft wat hij verliest. Op dit moment gedraagt hij zich niet alsof hij beide benen op de grond heeft staan.

Ben je bereid om de sloten te veranderen? Dat zou in ieder geval een duidelijk signaal zijn dat het zo niet langer kan.

Moedeloos/hoopvol

Moedeloos/hoopvol

02-08-2016 om 12:32

Inzicht - moederziel

2 dagen per week kookt hij voor het gezin. Ik wil daar niet (altijd) meer bij zijn. Geen nep-gezin meer zijn. Dat voelt zo slecht>>>>> dit is een mooi inzicht Hoe pijnlijk t ook is.

Slecht gevoel: oplossing = die momenten ga je weg, kinderen zijn zorg. Jij gaat iets leuks doen of bij iemand uithuilen.

Langzaam kom je tot de ontdekking wat allemaal nog meer slecht voelt. En stap voor stap oplossingen bedenken wat goed voelt voor dat moment.

ANDERE SLEUTEL- top oplossing. Geeft rust voor iedereen. Je bent heft in eigen handen voor jouw rust.. Je gaat niet meer wachten tot je de deur open hoort gaan.

Pennestreek

Pennestreek

02-08-2016 om 12:37

Ben het wel een beetje met Fransien eens

Subtiele hints en zelfs duidelijk signalen pikt hij blijkbaar niet op. En hij houdt duidelijk geen rekening met wie dan ook. Misschien is het dan toch tijd om zelf de grens te trekken, hoe moeilijk ook. Dat jij niet weg wilt thuis begrijp ik. Laat hem dan maar permanent bij Truus of in een hotel gaan zitten.

Ik weet niet of de situatie 'hem wel bevalt zoals het nu is', die indruk heb ik in ieder geval niet. Maar het lukt hem blijkbaar niet zelf uit de situatie te stappen of er iets aan te veranderen. En misschien help je hem ook wel door zelf nu de beslissing te nemen hem eruit te zetten. Schud je hem inderdaad wakker. Ik hoop het.

Ervoor kiezen om hem eruit te zetten wil trouwens zeker niet zeggen dat je hem definitief kwijt wil, of dat je de scheiding al wil regelen, je laat er alleen wel mee zien dat je voor je kinderen en jezelf kiest en voor de relatieve rust die ontstaat als je man tijdelijk elders is. Dat hebben jullie nodig.

sterkte weer.

Moedeloos/hoopvol

Moedeloos/hoopvol

03-08-2016 om 10:13

Link op forum voor moederziel

Link op forum voor moederziel
https://www.norwoodgroep.nl/

Link gevonden op forum...Misschien delen uit tekst bruikbaar voor jou moederziel

Andere insteek

Je hebt je besluit genomen en dat is in elk geval duidelijk, dat kun je alleen zelf, maakt niet uit wat anderen ervan denken.
Ik deel alleen niet wat je zegt over een week weg gaan. Je eerdere opmerking was, dat je man nu niet aan de kinderen lijkt te denken. Dat kun je hem kwalijk nemen, maar je kunt je er ook van bewust zijn dat je hem die noodzaak ontneemt en daarmee ook de kans ontneemt om dat wel te doen en om zich daarvan bewust te zijn. Nu gaat hij in en uit zoals het hem belieft, maar dat zou dan niet kunnen.
Houd er wel rekening mee dat als je eenmaal gescheiden bent de kinderen toch nog te maken hebben met je man. En met Truus. en dat beiden mogelijk de kinderen liefdevol zullen ontvangen en verzorgen in hun nieuwe woning.
Neemt niet weg dat ik goed snap dat er een keer een einde komt aan je geduld.

Overigens: sloten vervangen zonder dat je gescheiden bent mag niet. Je man woont daar nog en heeft dus recht op toegang tot de woning. Je zult dan eerst bij de rechter voorlopige voorzieningen moeten aanvragen.

Tsjor

Tops

Tops

03-08-2016 om 11:23

Tsjor

"Overigens: sloten vervangen zonder dat je gescheiden bent mag niet. Je man woont daar nog en heeft dus recht op toegang tot de woning. Je zult dan eerst bij de rechter voorlopige voorzieningen moeten aanvragen. "

Dat ligt er maar aan hoor:
https://www.jurofoon.nl/blog/blogpost/woonrecht-is-een-mythe

moederziel

moederziel

03-08-2016 om 18:11 Topicstarter

Sloten

Man is voor de helft eigenaar van ons huis, heeft dus evenveel recht om er te wonen als ik. Sloten veranderen is niet direct mijn plan. Ik zie geen meerwaarde in het inzetten van een harde lijn. Dat kan misschien laf lijken, maar ik zie dat niet zitten.
Er is geen scheiding aangevraagd en ik zie dat voorlopig ook niet vanuit man gebeuren. Samenwonen met Truus is niet het doel, eerder een parttime relatie waar de kinderen (van beide zijden) buiten worden gehouden. Of iets anders vaags.

Ik heb de afgelopen dagen intensief contact gehad met het enige nabije familielid waar man soms mee praat. Het advies van hem aan mij: probeer door te gaan met de kinderen en negeer hem zi veel als mogelijk is. als je man nu forceert tot een keuze, zal hij voor Truus kiezen. Blind, inderdaad, en uitzichtloos, maar nu ook de makkelijkste weg voor man. De vluchtroute. En daar komt het op neer: zolang man op de vlucht is voor z'n echte problemen, is hij onbereikbaar.
Familielid bevestigde direct het verband met onverwerkte zaken uit het verleden. Geen excuus, natuurlijk niet, maar wel de realiteit. Man heeft ook bij hem opnieuw te kennen gegeven dat jij hulp wil en heeft gezocht. Blijkbaar is ook dat belangrijk voor hem.

Ik verzamel moed en lucht voor een heeeeeeeeeeeele lange adem......

moederziel

moederziel

03-08-2016 om 18:17 Topicstarter

Relatieverslaving

Dankjewel Moedeloos, voor de link. Ik herken dat zekerheid de relatie - maar merk ook dat er welslagen iets is veranderd. Ik ben sterker en zelfstandiger dan voorheen.
Zelf heb ik ook veel hier aan gehad: https://www.bol.com/nl/p/liefdesbang/9200000021924469/

moederziel

moederziel

03-08-2016 om 18:20 Topicstarter

Beetje cryptisch

Ik bedoelde dus:
Ik herken dat zeker in de relatie, maar merk ook dat er wel
Iets is veranderd

Tops

Je link gaat alleen over situaties, waarin mensen met elkaar in een huis wonen, zonder dat er juridisch gezien iets vastgelegd is met betrekking tot de onderlinge relatie en/of het wonen. Als je geen poten het gemaakt om op te staan toen het goed ging, dan heb je ook geen poot om op te staan als het mis gaat. Dat is bij moederziel niet de situatie.

Tsjor

Tops

Tops

03-08-2016 om 23:31

had

Had alleen haar naam op de hypotheekakte gestaan dan had zij de sloten mogen veranderen. In dit geval, waarbij zij beiden mede-eigenaar zijn kan dat niet.

Er moet dan geen samenlevingskontrakt of huwelijk of iets dergelijks zijn. Je kunt erop gokken: niets regelen, zodat je je partner kunt buitensluiten. Maar als je partner eerder is word je zelf buitengesloten. Vrouw met kinderen (uiteraard) op straat omdat partner de sloten heeft veranderd.

Tsjor

mirreke

mirreke

04-08-2016 om 18:51

Maar mensen

Volgens mij wil moederziel geen strijd, niet tegenover elkaar komen te staan... maar er liefst samen, en anders op een voor alle partijen zo nette mogelijke manier, uit zien te komen...
Dat heeft vaak niet eens te maken met bewuste keuzes, maar met hoe jij en je partner zelf zijn en in het leven staan.

Wat je graag wilt is hem de ruimte gunnen om allereerst door te draaien (het Truus-deel, zeg maar), in te gaan zien dat hij gekke sprongen maakt omdat HIJ en probleem heeft, het probleem onder ogen te zien en het (hopelijk uiteindeiljk binnen het gezin) aan te gaan pakken. Maar probeer er dan inderdaad zelf niet aan onderdoor te gaan, en probeer ook de kinderen erin op te vangen. Ondertussen wil je hem niet een kant op duwen door harde uitspraken, ultimatums oid.

Ik begrijp heel goed dat je het op deze manier probeert... het is nu zaak om het zo in te richten dat het leefbaar blijft voor je...
Misschien loopt het uiteindelijk allemaal heel anders maar dat zie je dan wel weer. Ik zou wel zorgen voor een goed netwerk voor mezelf. En ik zou zoeken naar en goede manier om het aan de kinderen uit te leggen, en het voor ook zo leefbaar mogelijk te houden.

Pennestreek

Pennestreek

05-08-2016 om 11:42

Mirreke - leefbaar

precies, moederziel moet het voor zichzelf en haar kinderen leefbaar houden. Ik kan natuurlijk niet voor haar spreken, ook al zit ik in een klein beetje vergelijkbare situatie, maar ik denk dat een man/vader die zonder rekening te houden met wie dan ook maar in- en uitvliegt niet bijdraagt aan een leefbare situatie. Vandaar mijn advies om hem te vragen dan maar helemaal weg te gaan - blijven wilde hij tenslotte niet. En Truus opgeven al helemaal niet.

Moederziel, ik hoop dat je kunt voelen wat voor jou op dit moment het beste is. Ik heb daar zelf nog steeds heel veel moeite mee en zwabber honderd keer per dag van links naar rechts en daar zit vaak maar een seconde tussen. Heel vermoeiend. Wist ik maar wat ik wilde. Ja, dat weet ik natuurlijk wel, terug naar hoe het was, maar dat kan niet meer. En als man de waarheid spreekt heeft hoe het was alleen maar in mijn eigen hoofd en hart bestaan.
Dus ik doe het enige dat ik kan doen: mijn eigen leven zo prettig mogelijk inrichten, aangeven wat ik echt niet (meer) kan en wil en op die manier overeind proberen te blijven. Dag voor dag leven en niet teveel nadenken over de toekomst. Maar ik vind dat vreselijk moeilijk. Ik probeer dat dmv meditatie/mindfulness te leren, maar het wil nog niet zo lukken. Ik sta er nog steeds mee op en ik ga ermee naar bed. Het is zo ingrijpend in je leven...

moedeloos/hoopvol

moedeloos/hoopvol

05-08-2016 om 12:11

ondertussen

Misschien ligt het aan mij hoor. Ik kan t ff niet volgen.

Moederziel lijdt. Ze is haar stabiliteit/houvast kwijt. Sommige schrijfsters zitten langer (ongeveer) in het zelfde traject.
Maar de man wordt gevrijwaard. De man krijgt alle ruimte/vrijheid/om zn gang te blijven gaan. Ondertussen heeft hij plezier/komt ie aan zn trekken bij Truus en de ander partner zit op hete kolen.

Het gaat toch om het fundament/basis in de relatie? en dat is VERTROUWEN!!
Het vertrouwen is geschaad en daar hebben vrouwen nog begrip voor.

- De mannen hebben het vertrouwen van de vrouwen geschaad en zij krijgen nog begrip van hun vrouwen er boven op.
_ De vertrouwen van de vrouwen in hun mannen is geschaad en zij geven nog begrip aan de mannen die hun vertrouwen hebben geschaad

De kwalijke daad van de boef/junk/geweldpleger/ wordt nog eens beschermt door de slachtoffer/vrouw

ik heb begrip dat ervoor dat iemand niet alle schepen achter zich wil verbranden/ dat financiele zaken spelen/dat er praktische zaken zijn die problemen geven/ dat je kinderen niet hun vader wilt ontnemen.

Maar wat voor voorbeeld krijgen de kinderen in zo`n situatie? Ook begrip geven - tolereren - toestaan - wachten - lijden -
de geschiedenis herhaalt zich dan ook bij de kinderen dat wil je toch ook niet als ouder?

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.