Relaties Relaties

Relaties

Anoniem

Anoniem

18-12-2015 om 17:38

Aankondigen echtscheiding aan kinderen

In het draadje over het kapotte huwelijk schreef iemand "Waak ervoor dat het verhaal het juiste blijft- hij wil scheiden, jij had het graag anders gezien."

Ik wilde het draadje niet vervuilen, vandaar een nieuw topic.

Eerder heb ik gehoord dat als je gaat scheiden dat het voor de kinderen beter is als je zegt dat je samen hebt besloten dat jullie gaan scheiden, dan dat gezegd wordt dat het het besluit is van een van beiden.

In een ander draadje was wel meegedeeld aan de kinderen dat het het besluit van een van de partners was, en de kinderen namen het die partner heel erg kwalijk (ook opgestookt door de andere partner als ik het me goed herinner).

Ik ben wel benieuwd hoe iedereen tegen de aankondiging aankijkt.

Het kan zijn dat ik vroeg of laat ga scheiden en dat ik dan misschien degene ben die de stekker eruit trekt.

Jaina

Jaina

18-12-2015 om 17:47

Leeftijd

Dat hangt natuurlijk ook helemaal van de leeftijd van de kinderen af. Bij kleine kinderen hou je het verhaal zo eenvoudig mogelijk. Bij oudere kinderen is er ruimte voor meer details. Oudere kinderen moet je ook serieus nemen en dat doe je onder ander door ze de waarheid te vertellen. Niet tot in details maar wel de waarheid.

Toen mijn eerste man en ik uit elkaar gingen waren onze kinderen nog heel klein en toen heb ik heel weinig vertelt. Dat paste bij hun nog jonge leeftijd. Toen ze eenmaal wat ouder waren en meer wilden weten heb ik ze meer verteld. Niet alles want sommige zaken vind ik echt tussen mijn ex en mij maar ik wel veel meer details gegeven en precies uitgelegd waarom we uit elkaar zijn gegaan. Als mijn tweede man nu zou willen scheiden dan zou ik mijn kinderen eerlijk vertellen dat het zijn idee was (of andersom als het mijn idee was). Mijn kinderen zijn geen kleuters meer en ik zou niet tegen ze gaan liegen. Ik zou ze wel de reden vertellen hoe pijnlijk die reden ook is. Ze zijn te groot om de waarheid voor te verhullen.

Noet

Noet

18-12-2015 om 18:19

waarheid, maar op hun niveau

Wij hebben onze 11 maanden oude dochter natuurlijk niets verteld, maar inmiddels is ze 10 en weet ze wel veel meer.

Hoe ouder ze zijn / worden ze blijven toch wel vragen stellen en die moet je beantwoorden op hun niveau.

Verhuiswagen

Verhuiswagen

18-12-2015 om 20:32

Werd voor me gedaan

Destijds is de boodschap verteld door de moeder van mij man na het huiselijk geweld. 'Mama heeft zomaar papa in de gevangenis gegooid terwijl hij niets gedaan heeft! Mama wilde gewoon van papa af'. Onherstelbaar...
Later heeft mijn ex-man samen met mij verteld tegen de kinderen dat we gingen scheiden en dat het mijn keuze was.

Zoals ik er nu naar kijk

denk ik niet dat ze/we er iets mee opschieten als we ze de waarheid vertellen. Ik vind het allerbelangrijkste dat de relatie van de kinderen met zowel mij als met man goed blijft. En ik denk niet dat we dat doel dienen door ze in de nabije toekomst de waarheid te vertellen. Dus ik denk dat áls we zover zijn dat we ze iets gaan vertellen, dat het voorlopig niet meer zal zijn dan dat we uit elkaar gaan. Dat is toch genoeg 'waarheid' lijkt me voor ze om mee te leren leven.
Voor de volledigheid: ik ben de starter van het draadje waarnaar verwezen wordt in TO.

Anoniem

Anoniem

18-12-2015 om 23:31

Pubers

Bij kleine kinderen kan je waarschijnlijk volstaan met een algemen opmerking.

Wij hebben pubers en ik voorzie dat ze dan wel vragen gaan stellen. Vooral oudste zou zomaar kunnen vragen of ik of mijn man het besluit heeft genomen. Het lijkt mij dan wel moeilijk om daaromheen te draaien. Dus ik neig wel naar eerlijkheid.

De vraag is of er een reden zou zijn om daar niet eerlijk over te zijn.

Maar ik begrijp dat er meer mensen zijn die bij pubers het gewoon eerlijk zouden zeggen.

Arendje

Arendje

19-12-2015 om 09:41

nee

'Eerder heb ik gehoord dat als je gaat scheiden dat het voor de kinderen beter is als je zegt dat je samen hebt besloten dat jullie gaan scheiden, dan dat gezegd wordt dat het het besluit is van een van beiden.'

Dat lijkt me raar. Dus het zou beter zijn om tegen je kinderen te liegen? Volgens mij kun je beter eerlijk, maar zonder gescheld of zwartmakerij.

Nathalie

Nathalie

19-12-2015 om 09:59

zou voor mij niet goed gevoeld hebben

Hier een scheiding waarbij 2 pubers betrokken waren, (15 en 17) scheiding kwam voor mij als donderslag bij heldere hemel omdat ex een ander had.
We hebben het dus wel samen verteld (maar uit mij kwam niet veel omdat ik direct moest huilen) ergens op de tweede of derde dag dat ik het wist.
We hebben wel de waarheid verteld, ik had namelijk helemaal niet besloten om te scheiden, dat had een ander voor me gedaan.
Als de kinderen een stuk kleiner waren geweest had ik het denk ik ook wat algemener gehouden en het misschien pas een tijdje later gezegd, als ik er wat meer aan gewend was, maar pubers kan je minder goed afleiden dus die hadden direct in de gaten dat er 'iets' aan de hand was (met mama vooral) papa liep fluitend door het huis.

Marietje

Marietje

28-12-2015 om 17:30

Hier bijna zo ver

En ik denk dat het voor iedereen duidelijk is dat we onze puberzoons van 16 en 18 gewoon zullen vertellen wat er aan de hand is. Voor zover ze dat nog niet weten dan, ze hebben mij zelf gevraagd om te gaan scheiden... (drankgebruik man en ADHD met medicatie en bijbehorende rebounds). Nu man nog overtuigen dat dit echt de enige weg voorwaarts is, deze week ga ik hoe dan ook stappen zetten.

Ik zie er enorm tegenop

Ik heb 2 kinderen van 8 en 11 en vorige week heeft mijn man mij gezegd niet meer verder te willen. Ik vecht het liefst nog voor ons maar daar heb ik hem wel voor nodig. Tegen de kinderen zullen we zeggen dat het een gezamenlijke beslissing is.

Maar, wanneer vertel je het? Wat is de juiste tijd ervoor? Man woont nog bij ons in huis maar is wel op zoek naar een eigen woning. Kinderen hebben nog 1 week vakantie en dan gaan ze weer naar school. Moeten we het nu al vertellen? Nu ze nog vrij zijn? Of wachten tot man een huis heeft en ze dan gelijk vertellen wat ze te wachten staat qua omgangsregeling? Oudste gaat naar groep 8, ik vind het zo lastig!

Kan iemand hier iets zinnigs over zeggen?

Pennestreek

Pennestreek

19-08-2016 om 15:46

Jeetje Kraan

Eerst maar even een knuffel, want die kun je vast wel gebruiken...

En dan antwoord op je vraag: 8 en 11 is niet meer zo piep. Die voelen echt wel aan dat er wat aan de hand is, zeker als je man al zover is dat hij op zoek is naar een ander huis. Dus ik zou het zo snel mogelijk vertellen. Dan kunnen ze wennen aan het idee. Ik denk dat meedelen op het moment dat je man vertrekt het onnodig heftig maakt. Stap voor stap is het al moeilijk genoeg om het te behappen voor ze.

Meld het ook zsm bij de leerkrachten van je kinderen.

En over de omgangsregeling: uiteraard beslissen jij en je (ex)man daarover, maar zeker de oudste zou ik er wel bij betrekken. Als ze 12 zijn mogen ze zelf meebeslissen over die omgangsregeling...

Heel veel sterkte de komende tijd. En ik kan je aanraden om wat meer draadjes te lezen in de rubriek Relaties en Echtscheiding en daarna, daar vind je veel herkenbare verhalen en dat kan je misschien helpen met het verwerken van wat je nu overkomt.

Els

Els

19-08-2016 om 15:58

Onzekerheid

Ik denk dat vaak de onzekerheid de kinderen angstig maakt. Dus inderdaad, zij voelen vast dat er iets is en het (samen) vertellen schept duidelijkheid. Ik denk dat het ook goed is als jullie beiden proberen ook antwoord te geven op vragen waar jullie het antwoord nog niet op weten. Bijvoorbeeld: waar gaat papa dan wonen? We hebben nog geen huis gevonden maar we zoeken een plek waar jullie ook gemakkelijk naar toe kunnen. Zien we papa nog? ja, we gaan precies afspreken wanneer jullie naar papa gaan en wanneer jullie bij mama zijn. Ook zullen in onze ogen onbelangrijke dingen heel belangrijk zijn (omdat ze houvast geven). En wie krijgt het konijn? Heb ik bij papa ook een knuffel? Etcetera.

Change

Change

19-08-2016 om 22:23

Nu. Ze hebben dan een week in een vertrouwde omgeving om over de ergste schrik heen te komen, te huilen (of niet) en te praten. Je kunt ze dan zelf ook beter in de gaten houden. Dat hij er nog is is niet zo erg, kan hij mooi meehelpen opvangen. Ze maken dan het proces van verandering in wat meer hapklare brokken mee dan vertellen en hop hij is weg. Sterkte. Houd het eenvoudig voor ze, het zijn volwassen problemen. Laat ze kijken bij een nieuw huis, helpen met een kamertje inrichten zodat het langzaam een gewenning kan worden.

Bedankt

Voor de knuffel én de adviezen. Vind het zó verschrikkelijk moeilijk, loop sowieso al de hele dag te janken dus hoop echt dat ik tijdens het gesprek niet breek.

Ik wil het gewoon niet, ben er niet klaar voor. Wil nog zo graag vechten voor onze toekomst maar helaas lukt dat niet alleen

Change

Change

20-08-2016 om 10:21

Dat mag

Kinderen mogen je zien huilen als je verdriet hebt. Laat je emotie (tot bepaalde hoogte, neem aan dat je geen Oosterse klaagvrouw wordt) gewoon zien, dat mag.
Ik schoot ook vol omdat ik het ze nooit had willen aandoen, maar soms moet je en dat hoort helaas bij het leven.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.